Bi-zijn in een monocultuur: naar een meer inclusief perspectief van ras en seksualiteit

Bi-zijn in een monocultuur: naar een meer inclusief perspectief van ras en seksualiteit Beverly Yuen Thompson / Vereniging Bi-kring de Samenkomst 30 juni 2004 c T.H. 1 Inleiding: de marges Om marginaal als uitgangspunt te gebruiken eerder dan een beëindigend punt is ook voorbij gaan aan andere bevestigingen en negaties. Trinh T. Minh-ha Binaire opposities. Zwart/wit. Mannetje/wijfje. Heteroseksueel/homosexueel. Zelf/andere. Objectief/subjectief. Heersende stroming/marge. U kunt niet iets vermelden niet zonder te zinspelen op andere. U moet beide partijen van de oppositie hebben om één van beiden zinvol te maken. Niet alleen moeten allebei aanwezig zijn, maar zij moeten ook onophoudelijk in oppositie zijn. De kenmerken die als het behoren tot worden gedefinieerd kunnen tot andere (d.w.z. kan wat mannelijk is kan ook niet vrouwelijk zijn ) niet behoren. Om het behoud van binaire opposities moet het onderscheid gemaakt worden, zonder toegestane overlapping scherp en stijf te laten zijn. Feministische theoretica Gloria Anzaldúa verklaart dat, de Grenzen worden opgezet om de plaatsen te bepalen die veilig en onveilig zijn, om ons van hen te onderscheiden. Ying en yang; zij moeten zich niet alleen verzetten, ze moeten twee complementair zijn - zij vereisen elkaar. Men kan niet de macht hebben zonder iemand hebben die niet ondergeschikt wordt gemaakt. Apologeten in hun argumenten voor racisme, sexism, bi/homophobia, van de binaire opposities, enz... De superioriteit van bepaalde groepen over anderen wordt dagelijks uitgeoefend en gepropageerd tot zij natuurlijk en duidelijk zijn, tot zelfs onderdrukten geloven dat het hun fout is. De dominante groepen eisen het eigendom van alle "positieve en superieure"kenmerken en per definitie zouden alle niet dominante groepen de negatieve en inferieure kenmerken moeten hebben. De dominante maatschappij bepaalt de regels van het spel. De niet dominante groepen winnen de marges en bevechten een stuk gronden terug en bieden weerstand tegen hun vijanden en bondgenoten en plaatsen een lijn tussen de plaatsen en de relatie tussen de marge en het centrum. Die in het centrum (d.w.z. de leden van de dominante groep) zijn de duidelijke vijanden, de onderdrukkers van de uitgesloten groep. Zij die goed binnen het Nieuwe Centrum van de marge vallen zijn bondgenoten, de onderdrukte kameraad. ZijÁ

worden die buiten dit onlangs gecreëerde centrum vallen worden beschouwd als zuivere afleiding en of als leden van de heersende stroming, in werkelijkheid weg geborsteld of als individuen verder uitgesloten die te moeilijk zijn te categoriseren. Deze individuen kunnen bij de poorten van het Nieuwe Centrum blijven, dat toegang bedeelt of zij gaan verder om tot nog een ander centrum op de marges te kunnen leven. De dominante maatschappij creëert centra en marges om hun macht te bewaken en het te houden in de handen van leden van de dominante groep: mensen, wit, hetero s, enz. In haar boek getiteld de Politiek van de Werkelijkheid, verklaart Marilyn Frye dat, wit zijn een lid van een in-groep betekent, een verwantengroep moet zijn, die zichzelf definieert. Enkel zoals de broederlijkheid en meisjesstudentenclubs worden bewaakt, wordt de bevoegdheid om de lidmaatschapslijn te trekken angstvallig bewaakt. Hoewel er een verscheidenheid van trekken en de geschiedenissen relevant zijn of wie in of uit die groep valt wordt bepaald, is één essentieel ding dat de groep zelfdefiniërend wordt, dat het controle van toegang tot lidmaatschap uitoefent. De niet-dominante groepen creëren grenzen rond hun Nieuw Centrum een zelf-beschermende maatregel om verdere kwelling en onderdrukking te vermijden: een politieke identiteit wordt gevormd. Zij die zich niet volledig met die in het Nieuwe Centrum identificeren moeten een verzettend politiek programma hebben; als ik, of ik niet? Hoewel zij niet de onderdrukkers van de Heersende stroming kunnen zijn, zijn zij ook geen bondgenoten in het Nieuwe Centrum. In dit document dat ik zou willen om aantonen dat de binaire opposities ten grondslag liggen aan ëen (altijd politieke) identiteitën daarom per definitie altijd een andere uitsluiten. Met dergelijke uitsluitingspraktijken van identiteit in een wereld die een dergelijk scherp onderscheid niet heeft, worden velen van de lijn wegens hun onduidelijke identiteit verwijderd. In bijzonder zal ik de verhouding van een biseksueel en bi/multi rassenindividuen in vergelijking met hun monoseksuele en rassentegenstellingen analyseren. Ik zal de vertegenwoordiging van "BIBën "monosïn een verscheidenheid van het schrijven, van queer theorie tot de literatuur onderzoeken. Het is onmogelijk proberen om categoriseren en binaire getallen op te splitsen door het onderzoeksgebied tot één school van gedachte te beperken. Ik realiseer me dat in mijn gebruik van de termen "biën "monoïk nog een ander binair getal creëer en ik me door de taal opgesloten voel waar ik me zou willen verzetten tegen het uitbreken daarvan. Ik ben deze terminologie blijven aanwenden nochtans, omdat ik de bi werkelijkheid bij met de monowerkelijkheid aan beide kanten van de marge vergelijk. Gebruiken van marginaal als uitgangspunt, als centrale nadruk, is radicaal en transformationeel op zichzelf. Wij zullen de dominante groep uit het bepalende centrum verwijderen (veronderstel maar eens om als witte te roepen: niet-aziaat, nietzwarte; of zelfs mensen van geen kleur). Door ons (uitgesloten) ego s in het centrum te plaatsen, is dit één manier waarop wij de macht terug kunnen krijgen. 2 NIEUW CENTRUM VAN DE MARGE Als heteroseksualiteit moet bestaan, dan vergt het iets om zich te onderscheiden. Judith Butler onderzoekt deze kwestie in haar artikel getiteld Imitatie en Insubordinatie van het Geslacht. Zij verklaart dat: op een manier, de aanwezigheid van heteroseksuele concepten en posities in welk vorm ook in gay en lesbische identiteiten veronderstelt dat er een gay en lesbische herhaling van eerlijkheid, een recapitulatie van eerlijkheid - die zelf een herhaling is en een recapitulatie van zijn eigen identiteit is - binnen zijn eigen termijnen, een plaats is waarin alle soorten van herbetekenissen en parodiërende herhaling mogelijk worden. Wanneer de gay en lesbische maatschappij dat herhaalt en aspecten van heterosexual het conditioneren parodieert, wijzen zij op zijn geconstrueerde aard tot aan het punt waar "natuurlijkheid"gevraagd wordt. Inderdaad, door verplichte heteroseksualiteit te vragen bevestigen zij een plaats voor hun eigen bestaan. Heteroseksualiteit is natuurlijk of niet, maar niet meer minstens natuurlijk voor iedereen. Dit betekent dat er een andere optie moet zijn. En omdat wij in werkelijkheid leven die door binaire getallen wordt geconstrueerd, wordt er verondersteld dat er slechts één andere optie is. Wat is het antwoord? De vraag schijnt nooit eerder gesteld te zijn, wat zijn de verscheidene opties die men zou kunnen nemen? Is de één een lesbienne omdat men niet met recht een positie van standaardcategorieën heeft? Heteroseksualiteit en de homoseksualiteit vereisen van elkaar dat ze op een manier te bestaan dat biseksualiteit geen behoeften heeft aan beide. De etnische gemeenschappen en de dominante witte maatschappij beschimpen elkaar om hun eigen rassenidentiteit te verklaren. Het verklaren dat men wit is impliceert dat men niet niet-blank is. Als iedereen wit was, dan zou niemand dit als identiteit gebruiken. Wij kunnen dit beëindigd zien in het dagelijkse leven. Wanneer de heersende stroming witte mensen een andere persoon bespreken, zullen zij niet op die persoonlijke overwinningen wijzen tenzij die persoon van kleur is. De witte mensen zouden niet mijn goede vriend zeggen, maar zij zouden mijn vriend die zwart ÁÁ is zeggen. Zelfs als men erop wees niet dat het Teken zwart is, zou de ander automatisch veronderstellen hij het anders gezegd is. Mensen die tot een mono-etnisch ras behoren en monoseksuelen zijn dominant en sluiten allebei de andere uit. Eén komt voort uit de agressieve positie en andere van een verdedigende, zij hebben niet dezelfde macht en zij bestrijden elkaar,

maar het eindresultaat is dat zijn allebei uitsluiten. De enige manier waarop de BIB goedkeuring kon vinden is als zijn zich alleen op die groepshoofdagenda concentreerden en de rest negeerden. De heersende stromingen / de dominante maatschappij kijken naar het laagst gemeenschappelijke punt. Het is om het even wat in de buitenwereld zuiver wit is of niet niet wet, zuiver heteroseksualiteit tegenover niet-heteroseksueel, niet zuiver de man of vrouw is een buitenstaander. De zuiverheid is de sleutel in het Belangrijkste Centrum of het Nieuwe Centrum of het maakt niet uit in welk centrum te passen. Wat de BIB doet is het redeneren vernielen en de behoefte aan een centrum het concept van een centrum. Dit dient zich aan bij die die het comfort van het hebben van een groep of gemeenschap kennen waarin zij passen. 3 Marges van de Nieuwe Centra Opnieuw vertrekken: de pijn en de frustratie om te moeten leven met een verschil dat geen naam of teveel namen heeft. Marginaal: wie benoemt het? Wiens randen? Het is elders dat niet slechts buiten het centrum ligt. Maar radicaal, dat is het. Trinh T.Minh-ha Een resultaat van de marginalisatie van bi s is dat wij ver buiten de werkelijk eindigen wij bestaan niet meer. Eén kenmerk van paradigma s is dat dat het om het even is wat niet kan worden verklaard of anders genoemd moet worden en aangepast worden om te kunnen passen, of het bestaat niet meer. Duidelijke biseksuelen en bi-multiracialen bestaan er. Nochtans als de BIB bestaat dan is het paradigma verkeerd. Dit kan op een intellectueel en kritisch niveau worden goedgekeurd, maar het binaire paradigma giet alle aspecten van ons in ons leven en binaire getallen op één gebied verwerpen betekent dat zij op alle gebieden ontoereikend is. Dit zou de weerstand in de verwerping van binaire getallen gedeeltelijk kunnen verklaren: ons-hen mentaliteit zegt iets over ons oordeel over alle mensen. Gloria Anzaldúa zegt in haar boek Grensgebieden (La Frontera) dat: Niet alleen werden de hersenen verdeeld in twee functies, maar zo waren ze ook werkelijkheden. Zo worden de mensen die in beide werkelijkheden wonen gedwongen om in een dwarsverband tussen die twee te leven, gedwongen om bedreven in omschakelingsrollen te worden. De monoculturen hebben de debatten en de argumenten ontworpen. BIB en multi s zijn de ruimte ingegaan nadat alle termijnen en de geschreven agenda zijn bepaald. Wij beantwoorden hun vragen in hun taal en concepten. Nu is het tijd voor ons om het debat uit te dagen en dingen anders te gaan noemen, om onze woorden en concepten in debatten te hanteren, zodat wij de bevoegdheid hebben te kiezen en opnieuw dingen vast te leggen. Door goedkeuring in de centra van het binaire getal te bepleiten, proberen wij een plaats te vinden voor onszelf in hun spel. Dit kan een doel voor iets zijn, voor anderen hoeft dit niet genoeg te zijn, en toch zullen anderen nog andere opties overwegen die zich op hun persoonlijke en politieke doelstellingen richten. De gestelde vraag is: wat is ons einddoel in het aanvallen van het binaire getal? Zijn wij het die naar goedkeuring streven, willen wij een nieuw paradigma opleggen, willen wij op vele niveau s bestaan... zeker, er kan een eind zijn die niet doel is. Onze verschillen en gelijkenissen zijn eindeloos, overspannen onze doelstellingen vele ideologieën en plaatsen, onze dagelijkse uitdagingen van het leven strekken zich tot het spectrum van geweld en vrede en wens uit. Ik wil persoonlijk tot andere vechters voor vrede en gelijkheid richten. Ik wil door mijn verplichting aan de beweging, het geloof en het waardesysteem worden beoordeeld dat ik in mijn hoofd heb meegedragen. Als ik van de beweging moet worden verdreven verdrijf me wegens dat, verdrijf me niet op een waargenomen gevaar of politiek spel die op basis van mijn huidskleur, kennis van bepaalde talen wordt gebaseerd, die momenteel bedrijf enz. Vraag me naar mijn allianties leg uw waarneming aan me op niet zonder mijn toestemming. De uitdagingen die wij zien in onze strijd zijn die van de coalitievorming met mensen en organisaties (individueel, politiek, sociaal, enz), die gelijke geloven en doelstellingen doelen maar die niet volledig met ons overlappen. Ongeacht gelijkenissen van overlappende onderdrukken moeten wij blijvend in politieke allianties deel blijven nemen. 4 HULPMIDDELEN VAN DE ONDERDRUKKER Het voorbijgaan is een voorlopen van racisme en homofobie. Het niet hebben van een overtuiging in iemands eigenwaarde die gebaseerd wordt op geslacht, ras, klasse of seksualiteit wordt toegelaten door wat aanvaardbaar is: mannelijk, wit, middelklasse, enz. Of men probeert waargenomen te worden door wat niet één is, wetend dat zij dat niet zijn. ÁÁÁ Het is onbetwistbaar dat biseksualiteit en de bi-multi-rassenidentiteit dicht met het overgaan wordt geassocieerd. Dit is waarom bifoben worden gedwongen om dingen na te vragen: maar wat houdt u nu werkelijk van, jongens of meisjes? Zij die niet duidelijk worden vastgelegd en geëttiketteerd worden zijn gevreesd wegens hun gepercepieerde capaciteit om te bedreigen. Naar de meeste multiracialen wordt gestaard en er worden ongevoelige vragen over hun fysieke verschijning

door hun ervaren (b.v. wat bent u? ), familie-ervaring en culturele verschillen (b.v. waar komt u vandaan? ). De verbinding is moeilijk wanneer één het onderwerp van nieuwsgierigheid, medelijden of vrees is. In andere landen die bewuster omgaan met hun gemengde rassenerfenis hebben termijnen aangewezen die een individu met een multiraciale achtergrond beschrijven. Onze monocultuurmentaliteit vertelt ons meer over de dominantie discriminerende denkrichting dan over individuele verwarring van bi s. Biseksuelen zijn nauw verwant met het stereotype of de mythe dat zijn constant overgaan naar heteroseksueel of homoseksueel, of eerder hun gehele leven wordt besteed aan het overgaan tenzij zij niet monogaam zijn. De periodes van biseksualiteit kunnen vaak niet in al zijn delen worden bekeken, tenzij naar de geschiedenis wordt gekeken. Bifoben zeggen dat er slechts hetero en homo handelingen zijn en dat biseksuelen één soort doen op een specifiek ogenblik (daarom zijn zij slecht de één of de andere, om het even welke bepaalde tijd?). Biseksuelen en multiracialen worden gezien als iets dat overgaat of zich assimileert aan de heersende stromingen en zich verbergend achter hun onderdrukte kameraden voor comfort en goedkeuring. Dit is een scheiding en strategie die de beweging en de kracht van de BIB slechts kan verzwakken om als lesbiennes door het leven te gaan en/of als monorassen in het Nieuwe Centrum. BIB wordt niet zo gemeen aangevallen wanneer zij voor lidmaatschapp van het Nieuwe Centrum opteren wanneer zij aldus proberend in de Heersende Stroming over kunnen gaan of te worden waargenomen. Nochtans door bi- en multiseksuele en een rassenidentiteit zelf te eisen dan wordt men gezien als een verrader. Daarom, om vervreemding te vermijden, worden BIB en multi s gedwongen om in het Nieuwe Centrum tot goedkeuring over te gaan. De feministische theoretica Norma Alarcón verklaart dat onderdrukte middelen zijn er niet alleen om een identiteit te begrijpen, maar ook voor het terugwinnen van het onklaar gemaakte. In deze cultuur, om een identiteit te begrijpen of terugwinnen betekent het altijd dat een agent van kennis altijd al een houding van overheersing heeft gehad. De politieke identiteiten die na de gecentraliseerde en gevestigde identiteit worden bekeken met vijandigheid en wantrouwen worden verondersteld van de gecentraliseerde en gevestigde allereerst de identiteit over te nemen. Bijvoorbeeld: het ware racisme wordt bekeken in zwarte en witte termen en daarom wordt een Aziaat die onderdrukt wordt niet als racisme gezien. Om onderdrukking te bestrijden moet men in historische en politieke plaatsen al iets geordend hebben en het is daarom een houding van overheersing. 5 Het breken van de dichotomie van de MARGE/CENTRUM Anne Wilson Schaef heeft de analogie van luchtvervuiling gebruikt om te bespreken hoe het Witte Mannelijke Systeem werkt. U kunt de verontreiniging niet zien als binnen de stad leeft maar wel daarbuiten en het van een afstand bekijkt. De dominante onderdrukkende groepstactiek is zo dat wij soms de moeilijkheden niet zien door de mensen met wie we omringen. Een voorbeeld van dit zou zijn hoe Amerikanen beleven dat zij vrij zijn alhoewel zij constant worden gecontroleerd en door de maatschappij, de overheid, de media en de bedrijven worden gemanipuleerd. Een systeem van overheersing kan slechts van de buitenkant worden gezien. De witte mensen kunnen niet het voorrecht van een witte huid begrijpen, maar wel zij die zeker buiten de groep leven. Een ideologie is een theorie die probeert om alles wat bestaat zoals wetenschap te verklaren. Het racisme rationaliseert de overheersing van één ras over anderen door te zeggen dat het natuurlijk is. Een ideologie begint met zijn neergang wanneer zich barsten voordoen in de theorie, zich kort ontwikkelend, wanneer het niet alles meer kan verklaren. De ideologieën sterven hevig, er worden meer en meer verklaring ontwikkeld, dan wordt er geweld gebruikt bij de stille oppositie en hen die vragen stellen. In de godsdienst mag men geen vragen stellen, maar men moet het geloof hebben. Wij leven in een systeem (ideologie) dat theorieën van racisme, seksisme, heteroseksisme, classicisme, leeftijdsfetisj, voorkeur voor gezonde mensen integreert. De ideologie is gebaseerd op binaire opposities en daarom zijn gezonde mensen van kleur, homoseksueel, lesbisch, armen, verschillend, oud toegestaan om te bestaan omdat zij het bestaan van de dominante groep bewijzen. De onderdrukte groepen worden gekweld en aan iedereen als voorbeeld gesteld om te laten zien wat er gebeurd als zij buiten de dominantie groep vallen. Zij hebben elkaar nodig. BIB en multi s worden niet toegestaan om bestaan omdat zij het hele systeem uitdagen. Men kan zowel dominator zijn als overheersende. Men kan zowel zwart als wit zijn. Men kan zowel man als vrouw zijn. Men kan zowel gay als hetero zijn. Wat zegt dit over hen die zich als deel van de dominante groep identificeren? Het betekent dat zij een deel van hun nog hebben dat óf van kleur gay is, enz. Men kan te weten komen dat zij niet zo zuiver zijn als zij dachten. De ideologie die op onderdrukking en oppositie wordt gebaseerd barst op dit moment. Merk de hevige pogingen om correct ÁÎ te lijken wat voorheen onjuist was. Degenen in het Nieuwe Centrum krijgen een paar broodkruimels en legitimaties omdat zij de dominante groep op manieren dienden wat BIB en multi niet deden. De werkelijkheid is niet zwart en wit (letterlijk). De werkelijk is een spectrum waarin de rassen en geslachten en seksualiteiten mengen, overlappen en periodiek (en generaties) veranderen. De ideologie zal blijven barsten en vallen omdat deze waarheid moeilijker wordt te verklaren en te behandelen.

Eén manier waarop de dominante ideologie probeert de BIB en multi s aan te passen aan hetzelfde kader om de denkfout van de ideologie zelf dicht te timmeren is de verwezenlijking van een derde optie. Daarom zouden biseksuelen en bi-multiracialen hun zeer eigen vakje op de lijst van het varkenshol kunnen controleren. Op allerlei manieren trachtte de dominante maatschappij biseksualiteit te bepalen. Dit eindigt altijd in het herschrijven van het onbestaande. Essentialisme brengt de definitie terug naar het lichaam dat als bewijs wordt gezien dat biseksualiteit niet bestaat. Als er slechts mannen en vrouwen toendertijd zouden zien die slecht hetero en homo handelingen deden en biseksueel zouden moeten in één of andere vorm of wat voor tijd. Uiteindelijk is het onmogelijk om biseksualiteit in lijn te brengen zonder de rest de deconstrueren. Dit voldoet niet. De ideologie is niet meer de waarheid. 6 CONCLUSIE: NAAR VOLLEDIGHEID Wat ik wil is een boekhouding met alle culturen: witte, Mexicaans, Indisch. Ik wil de vrijheid hebben om mijn eigen gezicht vorm te geven, om mijn eigen goden van mijn binnenkant te vormen. En als me het naar huis gaan toen werd ontzegd dan zal ik mijn bevindingen moeten aanscherpen en meer ruimte moeten eisen, die een nieuwe cultuur - van mestiza van een eenheidscultuur - met eigen hout, mijn eigen bakstenen en mortel en mijn eigen feministische architectuur maakt. Gloria Anzaldúa Uiteindelijk moeten wij een bij een plaats beginnen waarin de bouw van kennis om het even welke poging om een gesloten systeem te construeren waarin andere of de overmaat aan de marges in wordt verwerkt en om in het belang van coherentie en eenheid creatie dient te verdwijnen. Momenteel zien wij het openen van mono-seksuele en rassenliteratuur die BIB en mono s tot op zekere hoogte toevoegt. Er is ook de ontwikkeling van specifieke literatuur van onderwerpen over biseksuele en gemengde rassenkwesties, maar deze boeken kunnen niet altijd volledig zijn. Uiteindelijk moeten wij voor onze plaatsen vechten. Wij kunnen niet toelaten om in het grotere schema zonder erkenning van onze specifieke kwesties geplaatst worden. Het verstikt om te leven in een doos. Het is pijnlijk om op de omheiningen te zitten. Ons bestaan en onze politiek zullen de binaire werkelijkheid ontrafelen die ons van onze volledigheid heeft afgesneden. Biseksuelen en gemengde rasindividuen zijn reeds betrokken bij alle politieke activismegroepen die tegen onderdrukking, niet alleen van ons, maar ook voor andere uitgesloten groepen vechten. Ik geloof niet dat het de BIB en multi s noodzakelijk is om ons te verwijderen uit monoactivistengroepen, maar hun multipliciteit en opneming toe te laten. Het politieke activisme van deze generatie is een smeedstuk van politieke allianties, organisaties die onderdrukking van verschillende plaatsen laten samen smeden te bestrijden. 7 Literatuur Trinh, Minh-ha T.; When The Moon Waxes Red: Representation, Gender and Cultural Politics.(New York: Routledge, 1991) Anzaldua, Gloria; Borderlands/ La Frontera: The New Mestiza. (San Francisco: Spinsters/ aunt lute books, 1987) Frye, Marilyn; p. 105 Butler, Judith; Imitation and Gender Insubordination. Appeared in Lesbian and Gay Studies Reader, ed. Henry Abelove, et al (NY: Routledge, 1993) ibid. rinh T. Minh-ha; When the Moon..., p. 14 Anzaldúa, ibid. Root, P. P. Maria; Mixed Race Women, appeared in Race/Sex: Their Sameness, Difference, and Interplay, edited by Naomi Zack. (New York: Routledge, 1997) p. 160 Alarcón, Norma; The Theoretical Subject(s) of This Bridge Called My Back and Anglo-American Feminism. Appeared in Making Face Making Soul: Creative and Critical Perspectives by Feminists of Color. Edited by Gloria Anzaldúa. (San Î Francisco: aunt lute books, 1990) Schaef, Anne Wilson; WomenŠs Reality: An Emerging Female System in a White Male Society. (New York: HarperCollins, 1981) Anzaldúa, Gloria; Borderlands, ibid.

Flax, Jane; The End of Innocence. Appeared in Feminists Theorize the Political. Edited by Judith Butler and Joan W. Scott (New York: Routledge, 1992) c BEVERLY YUEN THOMPSON / VERENIGING BI-KRING DE SA- MENKOMST 2004. VERTALING: VERENIGING BI-KRING DE SAMEN- KOMST. EMAIL: BIKRING@HOME.NL. U KUNT OOK TELEFONISCH CONTACT OPNEMEN MET VERENIGING BI-KRING DE SAMENKOMST. BEL DAN: 013-4630043 (TON). DIT DOCUMENT MAG VERSPREID WORDEN ZOVEEL MEN WIL EN KAN. GRAAG WEL DE c INTACT HOUDEN. ÎÁ