Tecklenburg - Leeden - Lengerich Tecklenburg - Burcht - Altstadt - Brandenberg - Leedener Berg - Leeden - Lengericher Berg- Tecklenburg 6 uur, 18 Km (optie 14 Km) en 380 hoogtemeters Deze schitterende rondwandeling is gebaseerd op de lange afstand wandeling Hermannsweg die als Höhenweg boven over de bergkammen van het Teutoburgerwald loopt. Dat betekent veel mooie uitzichtpunten en de allerleukste wandelpaden. Het zijn deels smalle of bredere bospaden, maar soms ook gedeelten over smalle asfaltweggetjes onder door het dal. Maar de tocht begint met een verrassend bezoekje aan de oude Burgruine en de Altstadt van Tecklenburg. De route kan eenvoudig met vier kilometer worden ingekort, dit is groen weergegeven op de kaart en duidelijk in de routebeschrijving opgenomen. Vanaf Oldenzaal is het 70Km naar het startpunt van deze wandeling in het centrum van Tecklenburg. Slechts een kort stukje de grens over, en je waant je gelijk helemaal in het buitenland. Via de A30 richting Osnabrück, daarna nemen we afslag 12 naar de K24 waar Tecklenburg al staat aangegeven. Bij de eerstvolgende rotonde gaat het dan linksaf over de L504, een weg die rechtstreeks Tecklenburg in loopt. Maar eerst moet er nog wel even worden geklommen, want dit middeleeuwse stadje ligt op 200m hoogte! Bij het binnenrijden van Tecklenburg is er eerst links een grote parkeerplaats, vooral in gebruik door campers, daarna volgt rechts een tweede parkeerruimte die we ons voor vandaag hadden uitgezocht.
Deze parkeerplaats valt op door de speciale ligging bovenaan een tamelijk steile berghelling. Daarmee is het uitzicht al fantastisch voor we überhaubt zijn uitgestapt. Voor slechts vier Euro mogen we hier de hele dag blijven staan. s Morgens is er altijd wel ruimte, maar later op de dag komen de 'shoppers' en kan het er wel eens druk zijn. Verderop aan de hoofdweg liggen dan nog meer parkeerplaatsen dicht bijeen waar doorgaans voldoende ruimte is. Het wordt een lange wandeldag, dus zijn de rugzakken goed gevuld voor alle weersomstandigheden en met voldoende eten en vooral water om de dag door te komen. Wanneer ook de wandelschoenen zijn aangetrokken en de wandelstokken niet ontbreken, lopen we aan de andere zijde de parkeerplaats af op zoek naar een 'H'; De markering van de Hermannsweg. We zoeken de Hermannsweg omdat dit 'Grote Route' (GR) wandelpad hier over de bergkam naar Leeden loopt, maar ook afsplitst in een zuidelijker tracé naar Lengerich. Deze twee Hermannsweg trajecten willen wij vandaag aan elkaar knopen tot een 'rondwandeling'. (Het traject Lengerich is aan Hermannsweg toegevoegd omdat deze stad een aantal overnachtingmogelijkheden heeft voor lange afstand wandelaars, in tegenstelling tot Leeden. De Kamm wandeling Hermannsweg verlaat hiervoor tijdelijk dus de Kamm voor overnachters). De Hermannsweg is een schitterende route waar veel van onze tochten in het Teutoburgerwald delen van bevatten. Het is een 160Km lange 'Kammweg' vanaf Rheine tot aan Horn-Bad-Meinberg in het Sauerland. Bij Rheine begint de Teutoburger bergkam op 27m hoogte, bij het eindpunt, een stukje voorbij het Hermannsdenkmal, is de hoogte 441m. Wij willen vandaag de 'H' naar Leeden volgen en hebben van daaraf een route via lokale wandelpaden uitgezocht naar Lengerich. Daar gaan we de 'H' dan weer oppakken en het zuidelijke tracé teruglopen naar Tecklenburg om er zo een 'rondwandeling' van te maken. Hier en daar zullen we ook een stukje van de Hermannsweg afwijken waar we, eigenwijs als we zijn, denken een mooier stukje route te kunnen vinden. Vanaf de oostelijke uitgang van de parkeerplaats steken we de weg over om daar op de stoep de eerste 'H' te ontdekken op een lantaarnpaal. Hoe het er verder gaat is in eerste instantie niet duidelijk, want recht tegenover de parkeerplaats gaat ook een weg schuin naar rechts omhoog, maar een volgende 'H' is daar nog langs de hoofdweg te vinden. Tot we beter kijken en zien dat deze er wel is, maar dat er een verkeersbord over de markering heen is bevestigd. Geen goed begin. Maar, we moeten dus dat weggetje omhoog gaan lopen, weg van de hoofdweg. Dit is tevens de route naar de duidelijk aangegeven Jugendherberge. Om de bocht gaan we dan gelijk rechts aanhouden op het smallere pad tussen de bomen door. Daar op een boomstam is de 'H' ook weer duidelijk zichtbaar. Het gaat dan boven een wijngaard langs, heus, en op het eind door een poort. We staan dan aan de voet van de burcht van Tecklenburg in een parkje. Hier moeten we straks rechtsaf omlaag, maar eerst gaan we omhoog om de oude 'Burg' te bekijken en het daarbinnen gelegen Amfitheater. Vroeger kwamen we hier vaak, maar dat is al weer zo lang geleden dat we nu nieuwsgierig zijn of we het nog herkennen.
We gaan omhoog naar de Jugendherberge en voor dit gebouw rechts omhoog over de oude muren. Rechts gaat het eerst naar de toren van de burcht, daarna lopen we rechts boven het Amfitheater langs naar een uitzichtpunt achter dit openluchttheater. Natuurlijk dalen we ook nog even de trap af om over het podium te lopen en links daar achter onder de poort door waar nog mooie uitzichten over het berglandschap op ons wachten. In de literatuur wordt deze burcht voor het eerst genoemd in 1226. Daarna is er rond deze burcht, die helemaal boven op de bergkam ligt, de Stadt Tecklenburg gebouwd. In 1388 heeft Tecklenburg stadsrechten gekregen en is het met de omliggende landen 'Grafschaft Tecklenburg' geworden. Lang kunnen we niet blijven hangen, we hebben nog een lange wandeling voor de boeg. Eerst maar weer eens omlaag tot aan de poort om daar dan nu linksaf te slaan. De 'H' markeringen zijn overal duidelijk aangebracht dus volgen we deze door leuke straatjes licht omhoog. Eigenlijk volgen we de oude burchtmuur tot we op een pleintje komen waar het vervolg van de route weer even onduidelijk lijkt. We moeten er oversteken en door een poort onder een woning doorlopen. Dan gaat het rechtsaf en komen we in de 'Altstadt' op het plein in het centrum van de stad uit. Hier links om het hoekje staat een belangrijke aanwijzing voor het verdere verloop van de rondwandeling in de vorm van een wegwijzer. Drie borden met daarop 'Hermannsweg' wijzen drie verschillende kanten op. De eerste terug van waar we kwamen, dat wordt ook de terugweg, de tweede iets naar rechts omlaag uit het centrum richting Lengerich. Daar komen we aan het eind van de dag omhoog lopen. De derde pijl wijst rechtdoor over het plein, de 'H' naar Leeden. Voor we die kant op gaan willen we echter ook hier in het centrum nog even rondkijken. Dit zeer kleine maar heel gezellige stadje heeft veel terrasjes en leuke snuffelwinkeltjes. Er wordt ook veel aandacht besteed aan allerlei uitstallingen op de stoep wat het centrum heel sfeervol maakt. Het is voor de heren dus nu de taak om de vrouwen er op te wijzen dat we hier aan het eind van de dag terug komen, zodat ze dan in alle rust de winkels in kunnen terwijl wij op het terras met wat kouds gaan zitten te wachten. Ze zouden anders in de verleiding kunnen komen niet meer verder te willen wandelen. Dat verleidelijke heeft Bergstadt Tecklenburg nu eenmaal.
Ga op het plein eens linksaf naar de poort om ook daar te kijken, en vooral ook, als we straks een stukje rechtdoor zijn gelopen, de trap omhoog naar het kerkje om het pleintje erachter even te verkennen. Eindelijk lukt het ook mij om de vrouw bij de etalages vandaan en in beweging te krijgen. We steken het plein recht over en volgen de 'H' richting Leeden. Eerst nog een stukje van de oude binnenstad, dan lopen we op een hoge muur af waarin op de hoek twee groene deuren zitten. Dichterbij gekomen zien we dat het openbare toiletten zijn. Voor deze deuren gaat het rechtsaf verder een steeg in met aan beide zijden hoge muren en een viaduct er overheen. Vanaf daar is achter ons nog eens de kerk in het centrum heel mooi zichtbaar. We komen dan bij een woonwijk en zien links nog een erg mooi schoolgebouw staan. Achter deze school ligt een grote parkeerplaats en daar aan voorbij verlaten we dan Tecklenburg door enige tijd de stoep rechts te volgen langs de laatste woningen. Dit brengt ons bij een splitsing met een hoofdweg. We moeten deze brede weg oversteken en dan linksaf slaan om een stukje deze autoweg te volgen door een brede goot. (Let op, hier niet recht oversteken en het parkje inlopen maar voor de muur links). Maar niet verder dan tot aan de verderop gelegen parkeerhaven aan de rechterzijde, want daar achter ligt een splitsing met een zandweg en er loopt een wandelpad een talud omhoog via een brede trap. Daar gaan we dan omhoog, en bovenaan de trap, linksaf langs de rij bomen. Met een grote boog lopen we zo om een hooggelegen akker heen waar ze pas de maïs vanaf hebben gehaald. Verderop loopt er links van het wandelpad een smalle asfaltweg en deze gaat voorbij de akker het bos in. De Hermannsweg blijft deze weg volgen, steeds iets rechts van de asfaltweg en soms iets kronkelend door het bos. Overal wijzen de 'H' markeringen ons goed de weg, maar ook zonder deze tekens zou het niet moeilijk zijn geweest. Eigenlijk is het steeds maar rechtdoor waarbij we op een bepaald moment bij de asfaltweg vandaan lopen, deze buigt naar links af, en er zelfs een licht klimmetje volgt. Bij een mooie Fachwerkwohnung komen we weer op een breder pad uit, waarna het links aanhoudend verder gaat. De route blijft afwisselend door stukjes bos en langs open velden lopen met ruime uitzichten, mogelijk omdat we alsmaar op ongeveer 200m hoogte zullen blijven. We zijn dan op de Brandenberg aangekomen. Er volgt een kruispunt waar een weg links naar de van verre al zichtbare Fernmeldeturm gaat. Wij gaan echter ook hier rechtdoor, en blijven op afstand van de toren die we vandaag nog vaker gaan zien vanaf de zuidelijker gelegen bergkam. Het verderop halfverharde bospad brengt ons door het bos met af en toe een fraai uitzichtpunt of langs een glooiend weiland tot het uiteindelijk af gaat dalen. Vanaf daar
dringt een toenemend verkeerslawaai tot ons door, we naderen de Autobahn A1 die we zo dadelijk zullen gaan oversteken. Voor we deze bereiken is er rechts nog een schuilhut in de typische vorm van een groot rond en puntig afdak zoals we vaker langs de Hermannsweg tegen zijn gekomen. Dan is het nog slechts enkele meters tot aan een goed beveiligde overgang over de A1. Aan de overzijde is gelijk een splitsing. Wij gaan er linksaf omlaag, volgens een bord bij de afslag de Hermannsweg richting Leeden. Van de wandelaars die de kortere versie van de route willen lopen nemen we hier afscheid. Die kunnen vanaf hier over een prachtige route afkorten door nu rechts aan te houden naar Gut Stapenhorst over de A1. De A1 gaat verderop afdalen door een mooi bos waarbij we langs een gedenksteen van de tweede wereldoorlog komen, leuk om deze daar rechts even te bezoeken, daarna daalt het verder tot bij een woning. Hier gaat de A1 over het erf, er is sprake van recht van overpad. (Het waarschuwingsbordje om als de hond komt plat op de grond te gaan liggen is een grapje van de bewoners). Aan het einde van de oprijlaan gaat de A1 verder omlaag over een sintelpad, al snel zien we rechts in de diepte dan een asfaltweggetje. Daar komen we verderop op uit. Op de T-splitsing met de asfaltweg verlaten we de A1 en gaan rechtsaf op de X15 over die hier van links komt. Op de volgende splitsing gaat de X15 rechtsaf, (aangegeven als doodlopende weg), daar is het weer duidelijk aangegeven met 'X15' en soms met alleen de 'X'. Verderop komen we langs een bosje links waar we net voor we de woning aan de rechterzijde ook in gaan. Daar gaat de X als smal paadje omlaag het bos in. Dit leuke pad volgen we tot we weer op asfalt staan. Daarop slaan we linksaf om een paar meter verderop op een bredere asfalt weg uit te komen. De X15 gaat er links en dan gelijk weer rechtsaf over een smallere weg het bos weer in. Deze asfaltweg lopen we nu helemaal af tot we bij Gut Stapenhorst komen, eerst nog door het bos, maar later heuvelop in het prachtig glooiende landschap. Bij het Gut lopen we het erf op en volgen daar tussen de gebouwen door de weg naar links. Al snel gaat het weer licht omhoog naar het bos. Waar de weg dan naar rechts buigt kiezen we het smalle paadje links het bos in. Deze brengt ons na een pittig klimmetje weer terug op de asfaltweg, het is een leuke afkorting op de langere asfaltweg route. Nu blijven we de asfaltweg nog even volgen tot deze kruist met het wandelpad Hermannsweg. De 'H' is weer goed aangegeven. Op de Hermannsweg gaan we rechtsaf en sluiten daarmee weer aan bij de lange versie van de route. (Beschrijving nu volgen vanaf *). Voor de langere versie slaan we dus linksaf en lopen het brede pad omlaag en met de bocht naar rechts mee. We lopen nu om de Leedener Berg heen die we rechts houden, en links krijgen we dan weer af en toe een erg mooi vergezicht. Hier vandaag extra mooi door de nog laat (oktober) bloeiende koolzaadvelden. Het blijft licht dalen tot we weer langs huizen komen en voor ons uit de kerktoren van Leeden boven de bomen uit zien steken. We zijn dan nagenoeg op het laagte punt aangekomen en lopen om de glooiende akkers heen naar deze kerk.
De smalle asfaltweg sluit in het dorp aan bij de hoofdweg door Leeden, en aan de overzijde van de weg staat ook al het leuke kerkje. Hier gaan we de Hermannsweg nu verlaten. Deze gaat verder aan de overzijde het dorp in, om zo langs enkele horeca gelegenheden te komen waar ze de wandelaars natuurlijk graag als gast zien. Wij gaan een route aan de rand van Leeden lopen en verkiezen de natuur boven de bebouwing. We blijven aan deze zijde van de hoofdweg en slaan rechtsaf over de stoep langs deze weg het dorp in. Op de lantaarnpaal rechts om de hoek wordt dit als route 'A2' aangegeven op een verkleurde en slecht zichtbare sticker. Enkele meters verderop zien we rechts een parkeerplaats met een klein parkje. Het is ondertussen middag geworden en het zonnetje schijnt hier zo mooi tussen de bomen door, dat we besluiten in dit park te gaan zitten lunchen. De picknickbank is vrij, dus nemen we deze voor een half uurtje in beslag. Dan trekken we weer verder langs de tamelijk drukke weg en volgen deze met de bocht mee naar links, volgende zijweg naar rechts negerend, en blijven aan deze kant doorlopen tot we links een pleintje krijgen met aan de verste zijde een muur van een meter hoog. Op het hoekje van die muur staat een richtingaanwijzer. Hier moeten we oversteken en links van de muur langs, het plein over. De A2 staat er duidelijk aangegeven. Achter op het plein slaan we rechtsaf en lopen onderlangs het lange witte gebouw. Dan een grasveldje over om bij een paadje te komen dat er links omhoog het bos in gaat. We gaan weer een bergrug op, de Fangberg, dus wordt het even flink klimmen. Eerst links nog een leuk uitzicht over de daken van Leeden, dan met een bocht naar rechts het bos in en de Kamm op. Het pad begint wat smal door dicht struikgewas, daarna wordt het breder en gaat het door een bos steeds maar rechtdoor. Bij de eerste splitsing lopen we gewoon rechtdoor en negeren het pad naar rechts. Dus rechtdoor, weer de 'H' achterna, (de eerste H markering pas weer na 200m), en even later bij een bankje gaat het haaks naar rechts en begint weer de afdaling. Deze keer een afdaling door een erg leuk heuvelachtig gebied. Met het najaarszonnetje tussen de bomen door genieten we beiden volop van deze heerlijke wandeling door het bos. Bijna beneden aangekomen slaan we rechts af waar de 'H' ons dat weer aangeeft, en blijven we het pad volgen tot het duidelijk wordt dat we het bos gaan verlaten.
Net voor het bospad aansluit bij een smalle asfaltweg, kunnen we rechts een klein stukje afkorten door via een een droge sloot naar de asfaltweg te klimmen. Eenmaal op het asfalt slaan we rechtsaf, en verderop in een bocht weer linksaf bij de elektriciteitsmasten. We lopen deze straat in, na 150m maakt de weg een bocht naar rechts. In deze bocht staat een mooie vakwerkboerderij met oude schuren. Vervolgens slaan we de eerstvolgende smalle asfaltweg linksaf. We blijven steeds de H volgen. Voorbij een oude Fachwerkwohnung aan de rechterzijde van de weg wordt het rechtdoor een zandpad, maar gaan wij linksaf en blijven daarmee op asfalt lopen. Voor de volgende bocht waar we weer naar rechts gaan, komen we bij een bijzonder bouwwerk aan. Dit is een schuilhut voor wandelaars en fietsers, in een vreemde bouwstijl. Het ziet er grappig uit, maar bij dit soort ontwerpen krijg ik altijd de neiging om de architect te vragen of hij/zij ook over de praktische kant heeft nagedacht. De naar buiten doorlopende vlonder waar op deze manier geen overkapping boven zit, lijkt totaal nutteloos als 'Schutzhütte'. Ook uit de wind schuilen zit er met dit ontwerp niet in. De asfaltweg gaat er haaks rechtsaf, wij ook. Nog een klein eindje, dan gaan we nogmaals linksaf en lopen dan een talud omhoog. Hier gaan een dubbele spoorbaan oversteken die daar diep onder ons tussen de heuvels door loopt. Gelijk na de spoorovergang lopen we op een T-splitsing af in de vorm van een driehoek. Hier gaan we nogmaals de Hermannsweg verlaten. Dit is het einde van het traject Tecklenburg-Leede waar we nu via andere paden op zoek gaan naar aansluiting op het zuidelijke traject. Dat doen we door op de splitsing rechtsaf te gaan en ons te richten op de 'X' markeringen. Soms alleen als 'X' weergegeven, soms in de volledige benaming van deze lange-afstandroute, de 'X-1648'. De stille weg gaat langs een paar leuke stukjes natuur en glooiende landbouwgronden, daarna even scherp rechts richting een woning en dan weer links om verder de spoorbaan te volgen. Deze is niet zichtbaar maar wel af en toe hoorbaar als de treinen voorbij razen. Aan het einde gaat het weer rechtsaf en omhoog om daar weer over de spoorweg heen te gaan. Deze keer verdwijnt het spoor echter in een tunnel en lopen we dus over de tunnelbuis heen, tot er gelijk weer een T-splitsing volgt waar rechts een prachtige boerenhoeve ligt.
Nu gaan we linksaf en buigen daarna met de bocht mee naar rechts de Lengericher Berg omhoog. Een lange zeer geleidelijke stijging waar de benen behoorlijk vol van kunnen gaan lopen. Het uitzicht is er echter om dit leed te verzachten, want het is er geweldig mooi. In de verte zien we nu ook weer de toren waar we aan langs zijn gekomen. Het laatste stuk gaat dan door het bos, tot de weg eindigt bij een hoofdweg met druk verkeer. Daar moeten we linksaf deze hoofdweg een klein stukje volgen tot we in de volgende bocht aan de rechterzijde een parkeerplaats zien liggen in het bos. We steken dan over en lopen de parkeerplaats op, waar we op een boom nogmaals de X-1648' aangegeven zien staan maar ook onverwacht weer de bekende 'H' tegenkomen. Natuurlijk zijn we op zoek naar de 'H', maar volgens onze wandelkaart zou deze hier nog niet lopen en hadden we vanaf de parkeerplaats de 3 en 4 willen pakken. Maar goed, dan maar weer op de 'H' richten dus. De parkeerplaats steken we naar achteren over en lopen weer een prachtige bergkam op. Eerst begint het dan rechts heel erg mooi te worden, daarna krijgen we links een prachtig vergezicht over Lengerich. Er zijn ook een paar splitsingen, maar die kunnen we negeren, en we lopen alsmaar rechtdoor de berg verder op met het ene mooie uitzicht na het andere. Wat kan het toch mooi zijn zo vlak over de grens met Nederland. Verderop in het bos gaat het wandelpad links achter de bosrand verder, parallel aan de brede zandweg waarop we wandelen. De laatste rechtdoor aanhouden lijkt ons leuker, want dan houden we rechts het uitzicht wat we daar in het bos niet hebben. Links staat er dan ook nog een bijzonder mooie roestvrijstalen rustbank bij een informatiebord waar we nog even een pauze nemen en lekker om ons heen kijken. Weer gaat het dan verder het pad af, tot aan een kruising met weer een asfaltweg die we recht oversteken naar een smaller bospad. * De 'afkortingswandelaar' komt er op dit kruispunt van rechts over het asfalt weer bij en slaat hier dus rechtsaf het bos in om net als de rest vanaf hier de 'H' weer op te pakken. Nu is het alsmaar rechtdoor lopen tot we nogmaals bij een asfaltweg komen. Deze loopt er rechtdoor en schuin terug naar links het bos in. Hier willen we de rechte asfaltweg rechtdoor gaan afleggen en negeren weer even de 'H' die via een zandweg links omlaag ook het bos in loopt. Deze zien we zo dadelijk wel weer terug. Rechtdoor brengt ons langs een hoge zendmast links in het bos, terwijl we het hele stuk rechts een open veld houden. Wanneer we dan ook rechts een bosperceel passeren, geeft de kaart aan dat, wanneer het bos rechts weer wijkt, we dan linksaf moeten slaan. Die afslag vinden we dan ook, net voor er rechts verder geen bos meer is. Het zandpad naar links loopt iets omhoog met aan de rechter hand een weiland en links het bos. Bij de bocht staat ook een bord dat waarschuwt voor 'Giftschnecken'. Giftige slakken dus. Al snel gaat het pad naar rechts om het weiland heen, maar wij gaan daar rechtdoor en stevenen recht op weer een prachtig uitzichtpunt af.
Net voor we bij het houten hek van het uitzichtpunt zijn kruisen we nog een smal wandelpad. Hier vinden we de 'H' weer terug die er van links komt en die wij zo dadelijk rechtsaf gaan volgen. Maar eerst natuurlijk even dat uitzicht bewonderen. We pakken de 'H' naar rechts op en merken dat deze enkele meters verder weer op de zandweg om het weiland heen aansluit. Voor het prikkeldraad gaan we dus weer links en volgen zo het weiland met alsmaar toenemende mooie vergezichten. Vanaf deze bergrug is zelfs aan de overzijde Tecklenburg nu te zien! (We realiseren ons beiden tegelijk dat we dat gat rechts nog zullen moeten afdalen om daarna weer omhoog naar dat stadje te klimmen; au!) En alsof dat nog niet genoeg is komen er daarna aan de linker zijde weer een paar zeer fraaie uitzichtstukjes bij. Zuidelijk van deze bergrug is het vooral vlak landschap, dus bij helder weer kan er ongelooflijk ver over land worden uitgekeken. Bij het einde van het weiland gaan we weer afdalen en het bos in. We kunnen de zijwegen negeren en maar steeds de 'H' blijven volgen. Het wordt dan steeds smaller in het bos en dan... plots een echte afdaling als in de Alpen. (In november 2011 bericht fam. Nijland uit Zwolle; 'De steile afdaling in het laatste stukje naar Tecklenburg hebben ze nu vervangen voor een trap. De tocht was erg mooi, gaan we zeker nog een keer lopen.') Het gaat er zo steil omlaag dat we nauwelijks grip houden op de vochtige ondergrond. De wandelstokken zijn weer eens een uitkomst. Op deze manier zijn we echter wel snel beneden in het dal en komen we na nog een stuk bospad weer op een hoofdweg uit. Het gaat weer rechtsaf, langs de autoweg, en even later onder het viaduct van de Autobahn A1 door. Direct na het viaduct moeten we oversteken en het pad links naar het bos in lopen. De Wolfsmühlenweg. Een lange Forstweg met steeds links de beboste berghelling en rechts het ene mooie uitzicht in het dal na het andere. Wat een prachtomgeving! Dit is een lang stuk rechtdoor en even lijkt het alsof we Tecklenburg helemaal voorbij gaan lopen. Maar schijn bedriegt hier laat de wandelkaart ons weten. Wie goed kijkt ziet straks zelfs links van Tecklenburg de Bismarktürm staan waar onze andere rondwandeling in deze omgeving aan langs loopt. De enkele zijwegen en -paden kunnen we gewoon negeren, tot we bij een kruising met een bredere weg aankomen. Daar, na een kleine afdaling van enkele meters, wijst de 'H' ons rechtsaf naar enkele witte gebouwen. Bij die gebouwen vinden we een paar schitterende vijvers waar de laagstaande zon fraaie weerspiegelingen in het rimpelloze water mogelijk maakt. Voorbij het linker gebouw moeten we dan linksaf slaan waarna we druk fotograferend tussen twee van deze vijvers door lopen. Iets verderop gaat de Hermannsweg dan rechtsaf het bos in en omhoog. Er volgen een paar brede traptreden, dan komen we tussen de huizen door omhoog Tecklenburg weer binnen. De volgende asfaltweg steken we recht over, waarna we een
tamelijk steile weg in klimmen, steeds maar de goed aangegeven 'H' markeringen volgend. Nadat we een parkje passeren lopen we langs een hoge oude muur, tot we op een kruispunt aflopen met een weg die twintig meter verderop aansluit op de hoofdweg van Tecklenburg. Even is het door de vele borden daar onduidelijk waar het dan verder gaat, maar we moeten er naar de hoofdweg en deze rechtsaf over de rechter stoep een stukje volgen. Net voor de weg een haakse bocht naar rechts maakt, gaan we voor het witte Fachwerk huis met een groot rood bord ervoor, links omhoog. Langs de gevel aan deze zijde van het huis loopt een trap omhoog die we moeten beklimmen. Een hoge trap... De traptreden lopen helemaal door tot bij het eerste terras op het mooie plein in het centrum van de stad. Bezweet van de laatste klimpartij zoeken we snel naar een vrije en zonnige plaats op de nu volle terrassen. Dat valt zo laat in de middag nog niet mee, en daar we nat van het zweet zijn willen we niet in oktober in de schaduw gaan zitten. We besluiten hier een andere keer maar terug te komen voor de winkels en de terrasjes, en het voor vandaag maar voor gezien te houden. Via dezelfde route als vanmorgen keren we terug naar de parkeerplaats, en met een laatste blik naar het mooie uitzicht vanaf daar rijden we in een uur terug naar huis met de herinneringen en foto's van een geweldig mooie wandeldag 'in het buitenland'. De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt. 2002-2018 superfamilie.nl Het is toegestaan deze PDF routebeschrijving af te drukken of te downloaden naar een locale harde schijf voor enkel persoonlijk en non-commercieel gebruik. Voor meer informatie zie: Auteursrecht & Disclaimer