Bad Iburg Musenberg. Musenberg - Limberg - Jahnhalzplatz - Hohnsberg - Grosser Freeden - Bad Iburg - Musenberg. ***** - 17,5 Km Hm - 5:30 uur

Transcriptie

1 Bad Iburg Musenberg Musenberg - Limberg - Jahnhalzplatz - Hohnsberg - Grosser Freeden - Bad Iburg - Musenberg ***** - 17,5 Km Hm - 5:30 uur Deze route bestaat uit af en toe een smal paadje, enkele stukjes asfalt, maar hoofdzakelijk gaat het over brede bospaden. Op zich een lichte wandeltocht, maar er zitten aardig wat hoogtemeters in.

2 Een ideale route als het warm is, want het gaat vooral door een schitterend bosgebied en er is dus veel schaduw. Wie de route op een wandelkaart nakijkt zal ontdekken dat het langs veel leuke bezienswaardigheden gaat. Die vallen echter allemaal zwaar tegen. Rest een heerlijke wandeling door een fraai gearceerd gebied. Vanuit het hoge noorden rijden we de A31 omlaag tot de kruising met de A30 Oldenzaal - Osnabrück. Ter hoogte van Osnabrück nemen we afslag nummer 18, Osnabrück Nahne, en rijden verder zuidelijk richting Georgsmarienhütte en Bad Iburg. Langs Georgsmarienhütte is deze weg vierbaans en voorbij dit stadje, met als laatste wijk Siedlung Dorenberg, gaat het sterk bergop. Op het hoogste punt is een afslag linksaf waar we ingaan. Er staat een bord bij met verwijzing naar een 'Wanderparkplatz'. Het is dan nog twee kilometer naar deze parkeerplaats 'Musenberg' links van de weg. (K333) Mocht de kleine parkeerplaats vol zijn, dan zijn er even verderop langs de weg rechts ook nog mogelijkheden. Er is deze laatste zondag van september een heerlijke zonnige dag voorspeld, ideaal wandelweer, dus zijn we op tijd van huis vertrokken en hebben om tien uur de wandelschoenen aan en de rugzakken omgegespt. We starten de wandeling voorbij de slagboom achter de parkeerplaats en gaan twintig meter verder op het kruispunt linksaf omlaag. Het is de lokale wandelroute 6. Het is gelijk genieten vanaf de eerste stappen door het mooi glooiende groen. Links van het pad is tussen de bomen door al snel een mooi dal zichtbaar. Langzaam gaat het wat naar rechts en even later komen we een eerste splitsing links. We blijven echter het pad volgen en ook de direct erop volgende vage splitsing naar rechts laten we aan ons voorbijgaan. We blijven langzaam afdalen tot een T-splitsing. Daar gaat het dan rechtsaf. Het steile pad dat verderop van rechts de berg omlaag komt kunnen we negeren, we lopen rechtdoor tussen mooie rotswanden door tot aan de bosrand. Daar is opnieuw een kruispunt te vinden, direkt na het oude muurtje links van het pad. Daar slaan we rechtsaf de brede Forstweg op, en dan nogmaals rechts aanhoudend op de volgende Y-splitsing. Nog een klein stukje langs de bosrand en dan komen we bij een heel mooi ingerichte schuilhut. Voor de houten hut wijkt het bos en krijgen we ons eerste mooie uitzichtpunt van vandaag. Hoe fraai de inrichting ook is, we zijn nog maar net begonnen en het is dus te vroeg voor een comfortabele pauze. We vervolgen het pad tot deze in het bos op een T-splitsing. We gaan rechtsaf en houden daarna rechts aan, het smalle pad de berg omhoog waar we dan aan onze eerste klim van vandaag beginnen. Een heel leuk klimmetje het bos in tot we bovenaan bij een bocht naar links aankomen. Het lijkt er wel een soort kloof boven op de berg met mooie steile hellingen rondom. Op deze plek wordt duidelijk vaak gespeeld door kinderen getuige de vele boshutten van takken die er zijn gebouwd.

3 Nu linksaf de weg blijven volgen tot deze links rond een kleine 'kom' loopt. Hier komen van alle zijden wandelpaden bijeen. De route is echter eenvoudig te vinden daar we vanaf hier lange tijd de lange afstandroute X25 gaan volgen. Die is er duidelijk aangegeven als 'X' of 'X25'. Tegenover deze 'kom' gaat een breed pad steil omhoog en van veraf is al te zien dat daar de X25 langs loopt. We lopen dus rond het 'gat' in de berg en beginnen aan de klim linksaf omhoog. Deze rechte brede Forstweg stijgt soms behoorlijk en ondanks dat we nog niet zo lang geleden drie weken in de Alpen hebben geklommen, voelen we de benen al snel vollopen. Dan bereiken we de top van de Musenberg op 256m hoogte. Daar staat ook al weer een rustbankje, maar die hebben we toch nog niet nodig. Wel trekken we onze fleece-vesten uit, want de zon begint nu snel aan kracht te winnen. Of zou het toch met die helling te maken hebben? We blijven gewoon het pad volgen, zijwegen negerend, en kunnen van boven op de bergkam af en toe een blik werpen op het landschap beneden. Het pad verloopt overwegend door dichte bossen, dus veel van dit soort uitzichten zijn er helaas niet. Al snel begint het weer te dalen, en uiteindelijk komt het uit op de asfaltweg waaraan de parkeerplaats ligt. Op het asfalt gaan we linksaf richting de daar zichtbare huizen, nog steeds de 'X' achterna. Tegenover het tweede huis links, met de twee opvallende dakkapellen, gaat het al weer rechtsaf. Een smal asfaltweggetje omlaag langs een wit huis. De wegwijzer geeft aan dat dit richting de Karlsstollen en Waldchaussee gaat. We lopen het asfalt af, voorbij de splitsing naar rechts bij de volgende huizen, tot we beneden in het bos nogmaals een splitsing naar rechts tegenkomen. We willen rechtdoor de X25 verder volgen. De vermelding dat de weg naar rechts naar de 'Zeppelinstein' gaat maakt ons zo nieuwsgierig, dat we daar eerst maar eens naar informeren bij een oudere heer die er rustig op het bankje in het bos onder de wegwijzer zit. De man kent zijn omgeving en weet te vertellen dat er in de strenge winter van 1918, tijdens heftige sneeuwval, een Zeppelin daar in het bos is neergestort. Op die plaats staat nu een gedenksteen. Hij voegt er aan toe dat het wel nog een flink eind bergop lopen is om er te komen, en dat de steen op zich eigenlijk niet de moeite van de inspanning waard is. Dus, voor ons geen afzwaaier naar dit monument en we gaan gewoon verder de asfaltweg af. In februari 2014 lopen we deze route weer eens en besluiten dan toch die steen maar te gaan bekijken. 600 meter naar rechts door een mooie omgeving van golvende grasland, en dan nog een stukje het bos in, vinden we dit monument met daarbij picknickbankjes. Daarna gaan we de 600 meter weer terug naar de T-splitsing om de route weer op te pakken.

4 Even verderop komen we bij een kruispunt waar de hoofdweg naar links verder gaat, en rechtdoor op een huis af loopt. We lopen op het huis toe en staan even later tussen huis en garage. Op privé grond dus. Het pad gaat verder over het erf van de bewoners richting het bos erachter. De vrouw des huizes is druk in haar moestuintje bezig en begroet ons vriendelijk. Natuurlijk kan ik het niet nalaten een opmerking te maken over het feit dat het pad over hun grondstuk loopt, maar dat vindt zij helemaal niet zo bijzonder. Ze hebben een 'recht op overpad' verleent om de natuur achter hun woning toegankelijk te maken voor wandelaars op verzoek van de natuurbeheerder. Ze is de tweede persoon vandaag die ons zeer vriendelijk tegemoet treedt, en zeker niet de laatste. Het bos in wordt het pad breder en brengt ons al snel weer bij een volgend kruispunt. Net voor deze kruising, in de bocht naar rechts, staat links in het bos een bordje dat we slechts 20m linksaf het bos in hoeven om bij de 'Karlsstollen' te komen. Daar gaan we natuurlijk even kijken want we hadden op de wandelkaart al gezien dat dit een K.D. was. Een 'Kultur Denkmal'. Na de genoemde 20m staan we aan de oever van een klein beekje. Verder gaat het niet. We kijken elkaar aan en begrijpen er niets van... een 'Stollen?' Dat is toch een mijnbouwschacht? We zien echter niets. Terug bij het bordje lezen we nogmaals de tekst goed door en vernemen dat er op 75, 105 en 155m diepte een 'Tiefbau Schacht' van 920m lang te vinden is. Als steenkoolmijn in gebruik van 1874 tot Heel interessant, maar van bovenaf is er toch echt niets zichtbaar. Op het kruispunt voorbij de 'Stollen' verlaten we de X25 die er links en dan gelijk rechts omhoog verder gaat. We willen nu naar de Jahnhalzplatz, en die wordt er zowel linksaf als rechtsaf aangegeven. Wij kiezen voor linksaf over de brede Forstweg die verderop geleidelijk naar rechts afbuigt. Daar komt er nog een pad van links bij en daarna begint het geleidelijk weer omhoog te gaan. We negeren de zijwegen en volgen deze weg tot op een T - splitsing met een nog bredere Forstweg. Daar weer een stukje rechts tot een groot kruispunt om dan linksaf te gaan. De Jahnhalzplatz wordt er ook aangegeven. De Jahnhalzplatz is een groot kruispunt in het bos waar weer een schuilhut staat. Veel minder fraai dan de eerste, maar we zitten nu rond twaalven en beginnen trek te krijgen. We lopen dus door tot bij de kruising met hut en verorberen er onze broodjes. Als volgende staat een bezoekje aan de Dütequelle op het programma. In dit gebied zouden veel bronnen te vinden zijn waarvan de Dütequelle een van de grootste is. Alle bronnen komen later samen en monden uiteindelijk uit in de Hase. We gaan op de kruising linksaf, de weg richting de Quelle zoals dat er op de bordjes beschreven staat. Het is maar een paar honderd meter tot aan een bordje rechts van de weg met de vermelding dat we bij de Dütequelle zijn aangekomen. Het is maar goed dat het bordje er staat, anders zouden we het niet gevonden hebben. Het minuscule straaltje water dat daar onder de Forstweg door omlaag stroomt is nauwelijks noemenswaardig en zeker geen hoogtepunt van deze wandeldag. Snel vervolgen we dan ook onze tocht en lopen de Forstweg helemaal af tot aan een kruising

5 met een asfaltweggetje. Het laatste stuk zijn we daarbij heel geleidelijk een flink stuk afgedaald. Recht oversteken brengt ons opnieuw op een bosweg, nu weer licht stijgend het bos in. Op de eerste Y-splitsing houden we rechts aan, daarna wordt het pad smaller en steiler. In het steilste deel buigt het naar links af om daarna uit te komen bij een splitsing met rondom fraaie rotspartijen. Nu gaan we een tijdje de 'H' van de Hermannsweg volgen, rechtsaf om het bergtopje heen. Ook Waldhof Ahrberg wordt in die richting aangegeven. Nog een klein stukje stijgen en dan loopt het nu smalle pad verder vlak door een schitterend bosgebied met soms aardig steile hellingen links omhoog en rechts van ons omlaag. Dan begint ook het pad te dalen, steeds steiler, en komt dan uit onder in het dal bij een weiland. Voor de wei buigt het pad rechtsaf en gaat richting een boerderij. Net voor deze boerderij willen we rechtsaf weer omhoog het bos in. Terwijl ik nogmaals de wandelkaart bestudeer om er zeker van te zijn dat we goed lopen, komen er twee mountainbikers van het pad omlaag en stoppen. Ze zien ons de kaart bestuderen en vragen gelijk 'Wo wollen Sie hin, können Wir helfen...?' Nadat ik heb uitgelegd hoe we willen lopen, krijgen we allerlei tips voor het volgende deel van de route mee en de bevestiging dat we daar zijn waar we denken dat we zijn. Opnieuw zeer hartelijke mensen. We gaan rechtsaf omhoog, daarna met de bocht mee naar links en volgen de 'H' voorbij aan de zijwegen links en dan rechts, tot aan de volgende asfaltweg waar we de Hermannsweg weer verlaten door rechtsaf te slaan. Het asfalt verandert al na enkele meters in een onverharde Forstweg en brengt ons op weer een splitsing. Daar moeten we achter de slagboom rechtsaf, eigenlijk rechtdoor, terwijl het hoofdpad naar links gaat en omhoog loopt. (Let hier wel even op, net vóór de slagboom gaat er ook nog een paadje meer naar rechts parallel langs een waterstroompje. Dat is geen officieel pad en gaat nergens heen. Dus mooi rechts laten liggen.) We blijven deze Forstweg helemaal volgen tot aan het volgende doel de Georgsplatz. Het is bijna een kilometer lang continu licht stijgen tot aan een houten schuilhut bij een knooppunt van wandelpaden; De Georgsplatz. Deze 'Platz' ligt net onder het 242m hoge topje van de Hahnsberg, maar de top is dicht begroeid en niet zichtbaar.

6 De nog vrij nieuwe schuilhut is onderverdeeld in drie aparte ruimtes, allemaal aan de voorzijde open, en keurig ingericht met tafels, banken en stoelen. Wij leggen beslag op een van de vrije 'zithoekjes' en snoepen er lekker van ons appeltje. Er komen hier zo veel wandelpaden en een geasfalteerd fietspad bij elkaar, dat we in de hut tevens de kaart nog eens goed bestuderen voor het vervolg van onze wandeling. Al snel zien we dat het toch heel eenvoudig is. Wij moeten linksaf, maar wel aan deze zijde van het asfaltpad. En aan deze zijde daarvan is maar één pad linksaf, een beetje teruggaand in de richting waar we zojuist vandaan kwamen. Op onze kaart is dit slechts een stippellijntje, dus verwachten we er veel van. Het gaat direct weer het bos in, versmalt, en gaat daarna stijgen. Dan komt er van links nog een pad bij, en gaat het nog steiler omhoog tot op de bergkam van de Grosser Freeden. Op het hoogste punt aangekomen gaan we rechts en blijven daarna over deze bergkam verdergaan waarbij het links en rechts naast ons steeds steiler omlaag gaat. Het pad brengt ons over het hoogste punt van de Grosser Freeden, 269m boven N.A.P., om daarna weer geleidelijk af te dalen. Helaas zijn de hellingen naast ons zo sterk begroeit dat we niet veel uitzicht hebben. Slechts af en toe kunnen we een glimp opvangen van dorpjes en boerderijen in de diepte, maar voldoende om toch het gevoel te krijgen dat we nu op een aardige hoogte lopen. Het laatste stukje van het pad versmalt plotseling, bij een bankje rechts in het bos, en daalt dan sterk af tot op een splitsing. Daar gaan we linksaf de brede Forstweg op die nagenoeg teruggaat in de richting waar we vandaan kwamen. (Overigens gaat er ook al bij het bankje een smal paadje links onderuit wat ook op deze Forstweg uitkomt. Dat is een kleine afkorting) Even verderop is er dan weer een splitsing. Deze keer gaan we rechtsaf, opnieuw een brede Forstweg, in de richting van Bad Iburg. Op de wandelkaart is aangegeven dat we nu zo door kunnen lopen tot aan de rand van Bad Iburg, en onderweg langs een tweetal mooie uitzichtpunten zullen komen. Als we anderhalve kilometer verderop bij Bad Iburg aankomen, hebben we onderweg wel enkele zijwegen en paden gezien, maar van enig uitzicht was geen sprake. Na een scherpe bocht naar rechts komen we in Bad Iburg aan. In de bocht staat rechts nog een bankje, er net voorbij komt de 'Kamweg' omlaag en sluit zich weer bij ons aan. Het pad komt dan uit op een parkeerplaats aan de rand van Bad Iburg, bij een soort parkje.

7 We steken de boogbrug over de Freedenbach over en kijken eerst even rond naar wat het parkje te bieden heeft. Ook hier weer een schuilhut en verder wat water gerelateerde attracties, waaronder een 'Wassertretbad'. Dat lijkt ons nu echter wel iets te koud dus laten we het koele aanbod aan ons voorbijgaan. Naast de schuilhut staat een groot informatiebord. Daarop zien we dat de terugweg die wij in gedachten hadden samenvalt met een deel van een lokale route. Dat is de 'Zeppelinweg' die bij deze parkeerplaats start, maar rechtsom loopt waar wij juist linksom terug willen gaan. We besluiten de Zeppelinweg gewoon maar tegen de richting in te blijven volgen. We nemen eerst het asfaltweggetje langs de schuilhut en links van het stroompje weer het bos in. Dan is er nog een pad naar links die we negeren, daarna volgt een Y-splitsing waar de Zeppelinweg naar rechts gaat en van links terug zou moeten komen. We houden dus links aan, eigenlijk rechtdoor, en lopen vanaf hier tegen de Zeppelin route in. Een stukje verderop gaat het pad als graslaan verder rechtdoor, en naar links als Forstweg. Daar moeten we met de bocht mee haaks linksaf. We stijgen een beetje tot aan een T- splitsing, waar aan de overkant een waterwinning installatie staat. Daar gaat het dan voor het gebouw rechtsaf, wordt het steeds steiler, en beklimmen we de Limberg. 194m hoog. Bijna op hoogte volgt nog een lange haarspeldbocht en eenmaal boven, nogmaals een kruising. Deze keer gaan we rechtdoor en lopen dan over de 'Kamweg' Limberg. Het pad is heel mooi geplaveid wat het tot een aangenaam stukje lopen maakt na de kilometers die we al achter de rug hebben. Op het hoogste punt van de Limberg komen we langs enkele informatiebordjes. Ze staan bij een tweetal grafheuvels uit lang vervlogen tijden, die echter nog goed in het bos te onderscheiden zijn. De volgende T-splitsing brengt ons links afslaand terug naar de parkeerplaats. We verlaten daarbij de Zeppelinweg en lopen dit autovrije asfaltweggetje omlaag tot we onder in het dal weer een klein beekje oversteken. Dan stijgt het nog een weinig tot aan de hoofdweg waar 400m verder naar links de parkeerplaats ligt waar we vanmorgen zijn gestart. We kunnen terugkijken op een geweldige wandeldag met heerlijk weer door een schitterend natuurgebied. De op de wandelkaart beloofde attractieve punten vielen echter zwaar tegen en schitterden vooral door afwezigheid. Desondanks hebben wij er van genoten en zullen zeker vaker naar dit gebied met zijn vriendelijke bewoners terugkeren. De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt superfamilie.nl Het is toegestaan deze PDF routebeschrijving af te drukken of te downloaden naar een locale harde schijf voor enkel persoonlijk en non-commercieel gebruik. Voor meer informatie zie: Auteursrecht & Disclaimer