DEURNE-ZUID : HEILIGE LODEWIJK VAN MONTFORT, H. PIUS X, SINT-JOZEF EN SINT- ROCHUS.

DEURNE-ZUID : HEILIGE LODEWIJK VAN MONTFORT, H. PIUS X, SINT-JOZEF EN SINT- ROCHUS. ------------------------------------------------------------------- VIERINGEN & WOORD- EN COMMUNIEDIENST HEILIGE LODEWIJK VAN MONTFORT --------------------------------------------------------- ZONDAG om 9.30 viering elke DERDE zondag van de maand koffie na de viering elke VIERDE zondag van de maand woord- en communiedienst. ------------------------------- EUCHARISTIEVIERINGEN HEILIGE PIUS X ------------------------------- Zaterdag 2 februari. Opdracht van de Heer. (Maria Lichtmis). 17.00 u. Avondviering. Zondag 3 februari. Vierde Zondag door het jaar. 11.15 Hoogmis. Zlm. Nelly Boussemaere. -------------------------------------------------------- VIERINGEN & WOORD- EN COMMUNIEDIENST SINT-JOZEF ---------------------------------------------------------- ZATERDAG om 18.00 in de weekkapel geen vieringen in juli en augustus ZONDAG om 11.45 viering in de kerk elke TWEEDE en VIJFDE zondag woord- en communiedienst met uitzondering van speciale vieringen elke laatste maandag van de maand om 19.30 meditatie werkgroep Diepgang in weekkapel ------------------------------- EUCHARISTIEVIERINGEN SINT ROCHUS

Zaterdag 2 februari. Opdracht van de Heer. (Maria Lichtmis). 08.00 u. Ochtendviering 18.00 u. Kinder- en gezinsviering. Zlm. André Vandenbunder en overledenen van de families Vandenbunder en Sels. Zondag 3 februari. Vierde Zondag door het jaar. 08.30 u. Ochtendviering. 09.30 u. Hoogmis, verzorgd door ons koor. Zlm. Clémentine Embrechts; Zlm. Emmy Wauters; Zlm. Victoria Goao en Zlm. Denise Degryse-Lanssens. Maandag 4 februari. 08.00 u. Ochtendviering. Dinsdag 5 februari. H. Agatha. 08.00 u. Ochtendviering 19.00 u Avondviering Woensdag 6 februari. H. Amandus. 08.00 u. Ochtendviering 19.00 u. Avondviering Donderdag 7 februari. H. Paulus Miki en Gezellen. 08.00 u. Ochtendviering Vrijdag 8 februari. H. Hiëronymus Emiliani en H. Josephina Balhita. 08.00 u. Ochtendviering 19.00 u. Avondviering Zaterdag 9 februari. 08.00 u. Ochtendviering 18.00 u. Kinder- en gezinsviering. DE STARTVIERING OP 20 JANUARI WERD WEER EEN ECHTE TOPPER MEER DAN 100 MENSEN WAREN AANWEZIG IN DE KERK EN NA DE VIERING WAS HET HEEL GEZELLIG MET EEN BABBELTJE BIJ EEN GLAASJE INTUSSEN WERD ER IN FAMILIA HARD GEWERKT AAN DE VOORBEREIDING VAN HET ETENTJE EN MEER DAN 120 MENSEN SCHOVEN AAN JORIS MAAKTE WEER ENKELE FOTO S OM ALLES VAST TE LEGGEN. JE MAG MEE GENIETEN

HELIGE LODEWIJK VAN MONTFORT REGELMATIG TERUGKERENDE ACTIVITEITEN * repetitie koor in de kerk van LODEWIJK VAN MONTFORT, elke woensdag om 20.30-22.00 * CLUB 19 samen creatief bezig zijn in Kriekenhof de eerste vier dinsdagen in de maand om 20.00 1 e dinsdag klappen en breien, eigen handwerk meebrengen 2 e dinsdag kaarten, 3 e dinsdag crea, 4 e dinsdag kaarten of klappen en breien * DOE CLUB elke donderdagmorgen in Kriekenhof om 10.00 * KWB en ZIEKENZORG SAMANA KRIEKENPIT. ROSA ZORGDE WEER VOOR EEN HEEL MOOI ARTIKEL HEEL VEEL DANK HIERVOOR NIEUWS VAN HET KERKKOOR VAN DE H. LODEWIJK VAN MONTFORT Woensdag I6 januari hield ons kerkkoor haar nieuwjaarsrepetitie.. Het werd een ultrakorte afspraak voor de liederen die wij de volgende zondag zingen. Daarna volgde, ook naar jaarlijkse traditie, een gezellige bedoening met een hapje en een

drankje die naar ons aanvoelen veel te vlug voorbij was. Tot slot willen we jullie nog laten meegenieten van een nieuwjaarsbrief die wij bij deze gelegenheid ontvingen. Liefste koorleden, Dit jaar geen brief in rijm. Ik geef je liever teksten,die uit de bijbel zijn. De geur van balsem en wierook maakt gelukkig, maar zoeter voor het hart Is ware vriendschap. (spreuken 27:9) Mogen liefde en trouw je nooit verlaten, wind ze om je hals, schrijf ze in je hart. (spreuken 3:3) Er zijn veel sterke vrouwen, maar jij overtreft ze allemaal. (spreuken 31:29) Jij bent zo kostbaar in mijn ogen, zo waardevol, en ik hou zo veel van je dat ik de mensheid geef in ruil voor jou, ja alle volken om jou te behouden. (Jesaja 43:4) Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat. (Genesis 28:15) Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, Klop en er zal je worden opengedaan. (Matteüs 7:7 Bij ziekte zal God je herstellen en sterk maken. (1 Petrus 5:10) Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el Aan zijn levensduur toevoegen? (Matteüs 6:27) Dus troost elkaar en wees elkaars voorbeeld, zoals u trouwens al doet. (1 Tessalonicenzen 5:11) Voor wie tevreden is met wat hij heeft is het geloof grote winst. (1Timotheüs 6:6) Wie rechtvaardigheid en trouw nastreeft, Ontvangt leven, rechtvaardigheid en eer. (spreuken 21:21) En dan de laatste nog: Dat het komende jaar je vreugde, liefde en goede gezondheid maar bovenal geluk mag brengen. (Kapoenen 1.1.2019)) Een paar foto s laten de gezelligheid blijken

HEILIGE PIUS X EUCHARISTIEVIERING RESIDENTIE RUGGEVELD Op donderdag 31 januari te 14.30 uur zijn we weer hartelijk welkom om mee te komen bidden, zingen en vieren. Nodig ook mekaar uit en kom samen. We maken er weer een onvergetelijke viering van. COLLECTE EERSTE ZONDAG VAN DE MAAND Op zaterdag 2 en zondag 3 februari hebben we, tijdens de vieringen, weer de collecte voor het onderhoud van onze gebouwen. Hartelijk Dank voor Uw volgehouden inspanning!!! SINT-JOZEF woensdag 30 januari (5 de ) 9.00 10.00 FEMMA, turnen, zaal Drakenhof 13.30-17.00 OKRA SINT-JOZEF, pétanque in SORM 14.00 SAMANA SINT-JOZEF (ziekenzorg), ontspanning, Drakenhof 2 donderdag 31 januari (5 de ) 14.00 17.00 OKRA SINT-JOZEF, dansen, zaal Drakenhof 1 vrijdag 1 februari (1 ste ) zaterdag 2 februari (1 ste ) 18.00 eucharistieviering in weekkapel zondag 3 februari (1 ste ) 11.45 eucharistieviering in Sint-Jozefkerk maandag 4 februari (1 ste ) 13.30 16.00 FEMMA, kernvergadering cafetaria Drakenhof 19.15 20.15 VORMSELCATECHESE DEURNE-ZUID * Marleen thuis dinsdag 5 februari (1 ste ) 13.00-18.00 OKRA SINT-JOZEF, gezellig samenzijn in zaal Drakenhof woensdag 6 februari (1 ste ) 9.00 10.00 FEMMA, turnen, zaal Drakenhof 9.30 SAMANA SINT-JOZEF (ziekenzorg), kernbestuur, Drakenhof 3 13.30-17.00 OKRA SINT-JOZEF, pétanque in SORM 19.00 22.00 FEMMA, creatieve workshop, in cafetaria Drakenhof REGELMATIG TERUGKERENDE ACTIVITEITEN FEMMA woensdag van 9.00 tot 10.00 turnen zie ook www.femma.be/groep/deurne-jozefien of contacteer Gina Daems: 0494 15 36 85

OKRA - zaal Drakenhof 1 * dinsdag van 13.00 tot 18.00 hobby, kaarten, rummy-cup, gezelschapsspelen, biljart, babbelen * elke laatste donderdag dansnamiddag van 14.00 tot 18.00 (niet in december) * petanque SORM, woensdag van 13.30 tot 17.00, Victor de Langhestraat 73 SORM: Hei Pasoep, Judo, Karate, Jeugdhuis Sorm, atelier, petanque, AA groep Deurne, Knutsel Frutsel, Jeugdbond natuur en milieu VVKSM: M* 68 ste Sint-Maarten, zondag van 9.00 tot 12.00, Waasdonk 108 * Kapoenen, zondag van 9.15 tot 11.45, Leon Stampenlaan SINT-ROCHUS FEMMA NODIGT UIT VOOR VERGADERING KERNLEDEN Op woensdag 30 januari te 20.00 uur worden we verwacht. We denken weer aan wat belangrijk is voor de leden en we zoeken weer naar wat mensen echt boeit. We denken ook nog even terug aan de startviering van 20 januari. EUCHARISTIEVIERING RESIDENTIE RUGGEVELD Op donderdag 31 januari te 14.30 uur. Probeer er zeker ook weer bij te zijn en nodig ook mekaar uit. Samen maken we er weer een héél fijne viering van. KWB NODIGT UIT VOOR KAAS- EN WIJNAVOND Op zaterdag 2 februari zijn we welkom!!! Kaas en wijnavond Op zaterdag, 2 februari, is er de nieuwe editie van de enige echte supergezellige en niet te missen KWB KAAS EN WIJNAVOND! Iedereen is van harte welkom, zowel leden als niet-leden, dus breng gerust vrienden en familie mee! Een ideale gelegenheid trouwens om ook nieuwe mensen bij KWB te introduceren! Place to be: De grote zaal van Familia. Beginuur: 19.00 u. (Deuren 18.30 u) Prijs: 15 voor leden van KWB en voor leden van andere verenigingen van Sint- Rochus, 17 voor niet-leden. Kaas en brood à volonté, dessertje (koffie of thee met cake) ook inbegrepen. Inschrijven: Dat kan op twee manieren, en wacht er best niet te lang mee, want volzet is volzet

Manier 1: Je vult de strook in die je achteraan in dit Klein Raakje vindt, en je bezorgt die samen met de centen aan je wijkmeester of rechtstreeks aan Frank Picavet. Manier 2: Je mailt naar kwbsintrochus@gmail.com of je belt Frank (03/ 322 48 56), én je schrijft het passende bedrag over naar de rekening van KWB Sint-Rochus Deurne (BE93 3200 4349 4567) met vermelding kaasavond, je naam en het aantal personen. Je inschrijving is definitief na betaling. OPGELET: Er wordt NIET nog afgerekend de avond zelf! Lust je geen kaas of mag je geen kaas eten? Uiteraard ben je even welkom! Vermeld bij je inschrijving (aantal) x vlees, en er wordt een lekkere vleesschotel voor je klaargezet! Vleesschotels zullen wel enkel voorradig zijn voor wie deze vooraf bestelde. COLLECTE EERSTE ZONDAG VAN DE MAAND Op zaterdag 2 en zondag 3 januari is de collecte weer voor het onderhoud aan onze kerk. Samen lukken we er aardig in om alles prima in orde te houden!!! EUCHARISTIEVIERING BOTERLAARHOF Op donderdag 7 februari te 14.30 uur worden we weer verwacht om samen te bidden, te zingen en te vieren. Samen maken we er weer een heel fijne viering van. Nodig ook mekaar uit en kom samen!!! --------------- Rubriektitel --------------- OKRA NODIGT UIT VOOR GEDICHTENDAG Donderdag 31 januari. Iedereen mag een gedichtje of een stukje proza meebrengen en voordragen. OKRA NODIGT UIT VOOR LIJNDANS EN BILJART Op dinsdag 5 februari. Je komt toch ook? LANG GELEDEN, IN JULI 1964, WERD PAUL SCHEELEN ONDERPASTOOR IN SINT-ROCHUS TE DEURNE VELEN VAN JULLIE HEBBEN PAUL NOG HEEL GOED GEKEND. NU IS HIJ REEDS LANG PASTOOR IN SINT-PAULUS ANTWERPEN. HIER EEN INTERVIEW MET HEM, ZEKER DE MOEITE OM HET EENS TE LEZEN DE PASTOOR VAN DE SINT-PAULUSKERK, EEN GESPREK. Twee mannen zitten over elkaar aan een tafel, in een kamer van de pastorij van Sint- Paulus. Op dat moment weten ze het nog niet, maar ze zullen bijna vier uren met elkaar praten, oog in oog. De ene is iets ouder dan de andere. Hij heet Paul Scheelen en is sinds einde 1998 pastoor van de Sint-Paulusparochie in Antwerpen. De term

interview wordt weggewuifd, we zijn het er over eens: dit is een gesprek. Het bandopnemertje uit 1972 ronkt tevreden, de batterijen zijn opgeladen. SPK: Paul, om te vermijden dat het een stereotiep gesprek tussen twee rijpere mannen wordt heb ik aan een vijftal jongeren, van tieners tot dertigers, gevraagd wat zij eens aan een pastoor zouden willen vragen. Hun soms intrigerende vragen zullen er tussendoor lopen. Maar eerst een te verwachten klassieke vraag van mezelf: hoe verliep je jeugd? PPS: Dan moet ik beginnen bij mijn ouders, anders begrijp je het verhaal niet. Mijn vader Jos leefde als kind op een boerderijtje in Reppel, in Limburg. Het huisje bestaat nog, je kunt met je hand aan het dak en er is een doorgang tussen de stal en de woonruimte, om de warmte door te laten. SPK: Die beschrijving heeft een hoog Bokrijkgehalte PPS: Absoluut, dat is zo, maar in die tijd was dat zonder romantiek of nostalgie, het was gewoon zo. Mijn vader kreeg de kans, als enige in de familie, om te studeren. Hij was een leraar geschiedenis, geëngageerd en wou aan de slag in een school. Zijn diploma Rijksonderwijs liet hem niet toe in de katholieke scholen. Maar hij had het geluk om mijn moeder tegen te komen in zijn leven en dat heeft zijn professionele loopbaan geen goed gedaan. De directeur generaal van het Rijksonderwijs had namelijk ook een oogje op mijn moeder en heeft nooit goed zijn afwijzing kunnen verwerken. Dat maakte dat mijn vader, als jonge afgestudeerde, negen jaar lang niet vast aan werk geraakte. SPK: Dat moet frustrerend geweest zijn. Hoe ging hij daar mee om? PPS: In de jaren 1930 kocht mijn vader, samen met zijn broers, een groot maar verlaten handelsbedrijf op in Hechtel. Ze hadden al een tijdje een lucratieve handel in boerenjongens opgezet en hadden zo kapitaal vergaard om die aankoop te kunnen doen. SPK: Slavenhandel in Limburg dus, dat verwacht je zo niet direct? PPS: Maar neen, onwetende, (nvdr: hij bedoelde onnozele maar heeft dat bij het nakijken van de tekst veranderd), boerenjongens zijn rozijnen, geweekt in jenever. Die verkochten ze in bokalen en ze gingen per kruiwagen de huizen af, om die te verkopen. In het bedrijf te Hechtel startten ze een likeurstokerij en tabaksnijderij en net dan krijgt mijn vader toch wel zeker een vaste betrekking als leraar aangeboden in de Rijksmiddelbare school te Borgerhout. Zo belandde de familie Scheelen in de week in een huis te Borgerhout, terwijl de weekends naast het bedrijf werden doorgebracht. Bedrijf De Korhaan afgebrand door de Duitsers SPK: Je hebt als heel jong kind de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, herinner je je daar nog iets van?

PPS: Dat zal wel zijn! Tijdens de laatste winter van de oorlog, toen we al dachten definitief bevrijd te zijn, walste het Von Rundstedtoffensief over de Ardennen en kreeg ook Limburg met groepen gefrustreerde Duitse soldaten te maken. In Hechtel zijn toen meer dan veertig mannen en jongens opgepakt en gefusilleerd. Ik werd gesopt in oorlogsverhalen en wanneer ik luisterde naar gesprekken tussen volwassenen dan ging het na vijf minuten steeds over de oorlog. Het hele bedrijf en huis in Hechtel werden trouwens platgebrand tijdens die dagen, maar later terug in gebruik genomen. Enkele tijd later viel een V2 achter ons huis in de Zonstraat. Mijn ouders waren alles kwijt. SPK: Je school heb je dan verder afgewerkt in Borgerhout? PPS: Toch een stukje. Ik was een nogal vrijgevochten rebel en ben zelfs in de lagere school een paar keren aan de deur gezet. Mijn ouders vertrokken soms al midden in de week naar Limburg en dan was er een huishoudhulp die mij wat in het oog moest houden, maar dat liep natuurlijk compleet mis. De zaak met de rapporten was de druppel die de emmer deed overlopen. Eerst had ik een keer een slecht rapport in de goot gegooid en dat was dan door de wijkagent opgevist en alsnog aan mijn ouders bezorgd. Een tijd later kwam uit dat de handtekening onder de slechte rapporten niet overeenkwam met die van mijn moeder onder de betere exemplaren. SPK: Ik hoop dat je geen last krijgt met het bisdom door deze bekentenissen. Hoe reageerden je ouders? PPS: Door het beste te doen wat mij kon overkomen, ze stuurden me op internaat bij de Montfortanen in Rotselaar. Die paters hadden, zeker voor die tijd, een heel vooruitstrevend opvoedmodel. Je kreeg als leerling verantwoordelijkheid en vrijheid en je werd dan ook nog eens vertrouwd dat je die elementen niet zou misbruiken. Zo kreeg ik de verzorging van de vogels toevertrouwd tijdens wandelingen kan ik nu nog altijd de meeste vogels herkennen. Bij het eten zaten we steeds met verschillende leeftijdsgroepen aan tafel, dat was een stimulans om als voorbeeld te dienen voor de jongeren. Deze basiswaarden draag ik al heel mijn leven mee: verantwoordelijkheid, vrijheid en vertrouwen. SPK: Waren de Montfortanen strikt in de katholieke leer? Behandelden ze bijvoorbeeld alleen het Scheppingsverhaal of er kwam er ook evolutieleer aan te pas? PPS: Ze onderwezen beide en lieten het aan ons over om onze conclusie te trekken. Zoals je weet begint voor mij de schepping met de oeradem, de Geest, waarmee God de mens tot mens heeft gemaakt. Alles gaat terug tot dat moment, ons vertrouwen wanneer we geloven, onze angsten wanneer we dat niet doen. Dat doet me denken aan Afrika. Veel Afrikanen vinden het verdrijven van de oerangst nog altijd één van de zegeningen van het missionariswerk. Het diepe basisvertrouwen van het geloof loopt als een rode draad door de geschiedenis van de Bijbel. Een ik zal er zijn voor jou - je kunt er op vertrouwen. SPK: Ik hoor de kiemen van de priesterroeping. Als ik mag vergelijken met het zakenleven, dan leerden de Montfortanen jullie leven en handelen met een voorbeeldfunctie, dat heet nu management by example

PPS: Ja, die paters gaven echt het voorbeeld hoe het kon. Zo wou ook ik priester worden en heb het seminarie doorlopen. Voor mijn vader was dat niet evident om te aanvaarden, ik herinner mij nog altijd levendig dat ik het hem vertelde in de auto en dat hij zich aan de kant zette. Hij had gehoopt dat ik de stokerij zou overnemen. Maar het kwam toch allemaal goed, hij was een gelovig man. SPK: Wat doet een seminarie met een jonge mens? PPS: Voor mij was dat een dubbel gevoel. Langs de ene kant was ik plots de voor mij zo belangrijke vrijheid kwijt en kwam ik terecht in een heel rigide structuur, vol met regeltjes. Heel ons leven werd geregeld tot in het absurde, bijvoorbeeld dat seminaristen altijd met drie moesten rondwandelen, nooit met twee er zouden eens homoseksuele relaties kunnen ontstaan. Maar anderzijds was er de confrontatie met verschillende filosofieën, stromingen, gedachten en dat was enorm verrijkend. SPK: Dat onderwijs, dat je gevormd heeft, wou je ook doorgeven. Je bent met hart en ziel godsdienst beginnen onderwijzen, met ruimte voor dialoog. Dat heet catechese? PPS: De dynamiek van het tweede Vaticaans concilie had ons goed te pakken. Als jonge priester vond ik dat we in het bisdom dringend werk moesten maken met de opleiding van vrouwen en mannen, die ons konden bijstaan in het verkondigen en bewaren van het geloof. Zo werd ik gedurende vijfentwintig jaar de diocesane verantwoordelijke voor de parochiecatechese van het bisdom Antwerpen. We startten met vier lekencatechisten, maar na twintig jaar hadden we in het ganse bisdom ongeveer 5000 mensen die catechetische vorming gaven aan volwassenen en kinderen, dat straalde exponentieel door. Voor alle deelnemende parochies was dat een rijke ervaring, waar iedereen veel energie heeft ingestopt. Later veranderde de visie, kwam er wantrouwen tegen het basiswerken met vrijwilligers. Even later werd de stekker uit het project getrokken, wat ik nog altijd als een grote vergissing beschouw en waar we nu de gevolgen van dragen. SPK: Bisschop Bonny zei het nog enkele maanden geleden: de tijd van één pastoor voor één kerk is voorbij. Gaan we terug naar de beginperiode van het christendom, met rondreizende priesters, die als apostelen van nu de gelovigen bezoeken en bijstaan? PPS: Misschien zouden we zo terug naar een pure kerk gaan. Je vraag doet me denken aan wat we leerden in Congo. Daar hielden de mamans catéchistes de fakkel met overtuiging brandende, totdat er één of twee keer per jaar een priester langs kwam. Dat bezoek gaf dan weer genoeg vuur aan de mamans om de volgende periode door te komen. Ik heb zelden zo een bezieling meegemaakt als daar en het blijft een voorbeeld over hoe catechetische vorming aan de basis noodzakelijk is om met minder priesters verder te kunnen. SPK: Tijd voor een vraag van een twintiger: wat voor een priester wou je zijn toen je bent gewijd en ben je in dat voornemen geslaagd?

PPS: Ik wou me volledig in het sociale werk gooien, dus dat is wel voor een groot deel gelukt, dankzij projecten zoals De Loodsen en wat er gebeurt rond kledij- en voedselhulp voor de armen in de SintAntoniuskerk, waar ik ook pastoor was. Ik kan me ook volledig opladen voor een misviering en dat zijn dikwijls heel emotionele momenten. Die emotie voel ik ook hard bij de voorbereiding van een begrafenis, wanneer ik samen met de familie rond deze tafel zit, soms hun handen vasthoudt. Maar ik houd er ook van om mij terug te trekken, wat te bezinnen, te studeren. De combinatie van dat alles heeft me een gelukkig man gemaakt, wat niet wil zeggen dat alles wat ik verwacht word om te doen me gelukkig maakt. SPK: Eigenlijk gaan alleen acteurs, politici en geestelijken professioneel door tot hun 80ste verjaardag. Zie je een verband tussen die activiteiten? PPS: Bij een grote orkestmis, zoals met Pasen of Pinksteren, werk ik heel nauw samen met de organist, de dirigent, de broederschappen en wie mij helpt bij de viering. Dat is een hele organisatie en we volgen dan ook meestal een draaiboek. Het grote verschil is natuurlijk dat ik niet speel dat ik priester ben. Eigenlijk zijn het de mensen tijdens de vieringen, die me toelaten om priester te zijn. Ik beschouw dat als een groot geschenk. SPK: Een heel mooie vraag vond ik die van een iemand van in de dertig: bij wie of wat vind je liefde en geborgenheid? PPS: Nog in het seminarie dachten we dat er heel vlug een aantal progressieve maatregelen zouden worden goedgekeurd tijdens het tweede Vaticaans concilie. Eén van mijn mentors, monseigneur Suenens, was bij het concilie betrokken. Hij ondervond dat er een aantal machtige conservatieve krachten tegenwerkten die uiteindelijk resulteerden in ontgoocheling en het afhaken van velen. Wij dachten bijvoorbeeld dat het celibaat zou worden opgeheven, wat niet gebeurde en later verscheen de mooie encycliek Humanae Vitae, maar met een contrasterend tweede deel waardoor o.a. het gebruik van voorbehoedsmiddelen verboden bleef. Dat heeft veel gelovigen en geestelijken van de kerk verwijderd. Voor mij was het toen een zegen dat ik me als jonge priester volledig op mijn werk heb kunnen storten en zeker dat ik in een gemeenschap van een tiental mensen terecht kwam, waar ik volledig mijn sociale werk binnen een gelovige groep heb kunnen verbreden. Kan je je voorstellen dat we verschillende keren Dom Helder Camara, Latijns-Amerikaanse bisschoppen, dokters van het Tropisch Instituut en vele anderen te gast hebben gehad? Binnen die gemeenschap heb ik altijd de liefde en geborgenheid gevonden, die ik anders waarschijnlijk, alleen in een pastorij, zou gemist hebben. SPK: Eén van de jonge mensen vroeg of je gemakkelijk inspiratie vindt bij het schrijven van je preek. Ik vermoed je na al die jaren ervaringsdeskundige bent, zonder problemen met het schrijven?

PPS: Integendeel, ik zit daar soms een dag aan te wroeten. Een originele, begrijpelijke preek schrijven blijft ontzettend moeilijk. Ik heb altijd hard moeten werken voor een goed resultaat, dat was op school ook al zo. SPK: Verleden maand was het 20 jaar geleden dat je als pastoor van de Sint- Paulusparochie aantrad, na je eerdere aanstellingen in SintRochus, Sint-Joris en Sint- Antonius. Een twintiger, geboren in ZuidAmerika, studeert in België en heeft deze vraag voor je: is het rijke erfgoed van de Sint-Pauluskerk een prioriteit, of een middel, of een dekmantel voor de katholieke religie?. Ik heb je gewaarschuwd dat er moeilijke vragen op je afkwamen. PPS: Dat is een sterke vraag. Ik worstel er soms zelf mee, maar het komt steeds bovendrijven dat er zoveel mensen enkel naar onze kerk komen voor het kunstpatrimonium of voor de muziek en dan toch blijven plakken aan het religieuze, al is het maar aan de fragmenten die ze (h)erkennen. Ik krijg bijvoorbeeld veel reacties op onze orkestmissen van mensen die alleen maar komen voor de schitterende uitvoeringen, maar er dan toch aan toevoegen dat de preek of dat stukje evangelie hun heeft aangegrepen. Zo wordt dat erfgoed echt wel een geleider om mensen in contact te brengen met wat ze nodig hebben. Voor de een is dat stilte en bezinning, voor de andere een universele wijsheid. SPK: Je verwijt het nooit, maar je laat het wel regelmatig horen dat er in dit SintPauluskrantje heel veel aandacht wordt besteed aan het cultuurhistorische, in vergelijking met onderwerpen van nu, om nog niet te spreken van echte artikelen over armoede PPS: In het Sint-Pauluskrantje worden benefieten en fundraising aangekondigd als evenementen. Dat is broodnodig en we aanvaarden de opbrengsten vol dankbaarheid om nood mee te lenigen. De organisatoren doen hiermee prachtig werk. Maar ik zou vanuit de SintPauluskerk graag meer direct contact met de armoede zien. Er is maar één goede aanpak om een arme te helpen en dat is met hem aan een tafel zitten, net zoals wij nu en hem te laten aanvoelen dat hij voor jou iets betekent. Soms kan je helpen. De medewerkers die dat doen geven zelden 100 euro rechtstreeks aan een arme, maar ze beluisteren het verhaal. Ze nemen bijvoorbeeld contact met de deurwaarder om schulden te herschikken, houden scholen op de hoogte van de problemen, zodat er extra aandacht aan de kinderen kan worden besteed. Of ze helpen, zoals in de Sint-Antoniusparochie, met kledij of voedsel, of met een rekening te betalen via Parochie Sociaal, het project dat de kerken van Sint-Paulus en Sint-Joris samen delen rond de meest behoeftigen van deze stad. Schrijf daar ook eens over in het krantje. SPK: Zo geef je me meteen een goede raad over wie ik als volgende kan interviewen. Het zijn inderdaad verschrikkelijke cijfers, één kind op vijf leeft in armoede in deze stad. Wij zijn een rijke kerk in een rijke parochie geworden. Arme gezinnen zijn verdreven door de hoge huur en koopprijzen van woningen in het Schipperskwartier. Onlangs stond er nog een piepklein huisje te koop op de Veemarkt, voor meer dan 300000 euro, dat is wel meer dan 12 miljoen frank hé.

PPS: Daar komt bij dat het sociale weefsel van de parochie, het Schipperskwartier, compleet ontwricht is geraakt door de brand rond en op de kerk van 1968. Alles wat mensen verbond was uitgebrand en het heeft veel te lang geduurd eer er reactie kwam op de verloedering en de vlucht van de inwoners voor toenemende prostitutie. Zelfs toen ik pastoor werd in 1998, dertig jaar na de brand, was er nog ontzaglijk veel te repareren en te restaureren. Ik trek mij op aan al die mensen die er toen en nu nog altijd voor zorgen dat de Sint-Pauluskerk terug een prachtige kerk is, open voor alle bezoekers, ongeacht om welke reden ze binnen komen. Ik ben elke dag ontzettend dankbaar voor al die vrijwilligers die er blijven voor gaan. Maar de armoede in het kwartier heeft zich voor het grootste deel verplaatst naar andere wijken en daar bieden wij nu ook onze meeste zorg. SPK: Onze 17-jarige vroeg of je er opnieuw zou voor kiezen om priester te worden, als je, zoals hij, in 2001 zou geboren zijn PPS: Er zijn veel factoren die inwerken op een zo levensingrijpende beslissing. Ik kon mij spiegelen en optrekken aan wat ik thuis heb meegekregen, aan de paters Montfortanen en de startdrive van het Tweede Vaticaans Concilie. Misschien zijn het net wel de jongeren die mij het meeste gevormd hebben door hun aversie voor nietszeggende geloofsprietpraat. In het begin van de jaren zestig van verleden eeuw was het gelovige landschap natuurlijk compleet anders dan nu. Maar in elk tijdsgewricht zijn er wel voorbeelden van prachtige mensen en de boodschap van het geloof blijft veel mensen enthousiasmeren. Wellicht ligt nu de nadruk, nog meer dan zestig jaar geleden, op wat je als priester kan betekenen voor de zwakkeren in onze maatschappij en voor de vele zinzoekers. Dus ik antwoord met een ja. SPK: De jonge vrouw uit Zuid-Amerika vindt het als katholiek moeilijk om zich welkom te voelen in een Antwerpse kerk. Worden er in dit bisdom genoeg initiatieven ontwikkeld om de vele katholieke inwoners uit andere landen op te vangen en te laten deelnemen aan het parochieleven? PPS: Nee, daar wordt volgens mij inderdaad geen of te weinig aandacht aan besteed. Theoretisch staat men open maar in de praktijk botst ook deze vrouw op een ondoordringbare muur of ze zou haar land- of continentgenoten moeten gaan opzoeken in een afzonderlijke kerkgemeente. Zo schept men in onze stad talloze diaspora s waarvan men later spijt krijgt. En toch leeft die behoefte aan integratie. Kijk maar eens naar het aantal nationaliteiten dat alleen al in de stad Antwerpen woont. SPK: Zullen we afsluiten met de dominicanen? We verwachten ze terug in Sint- Paulus, na jouw afscheid als pastoor van de Sint-Pauluskerk in juni 2019, met een kort intermezzo. PPS: Ik sta daar positief tegenover. Vergeet niet dat de dominicanen door de stad Antwerpen werden gevraagd om naar hier te komen, zo rond 1240. Ze zijn in het klooster naast de Sint-Pauluskerk gebleven tot de Franse Revolutie, met een kort interval in de zestiende eeuw. Nu komen ze terug en dat is een rijkdom voor de stad, maar ook voor hen. Ik verwacht dat ze hun aandacht zullen spreiden tussen de stad

Antwerpen en onze kerk, net zoals ze al die voorbije eeuwen hebben gedaan. Ik ben fier op onze parochie, dat ze van deze plek opnieuw een bakermat wil maken van een internationale gemeenschap, die een spirituele energie kan leveren, voor ons zelf maar ook voor onze stad. SPK: Je lijkt me een gelukkig man, Paul. Uit heel dit gesprek blijkt dat je gedurende heel je leven uitdrukking hebt gegeven aan wat je van de Montfortanen en in het seminarie hebt geleerd: verantwoordelijkheid nemen, in vrijheid beslissen, mensen durven vertrouwen. Dank je voor je consequente voorbeeld. Wat onwennig nemen we afscheid. Heeft de pastoor wel alle vragen beantwoord die ik niet gesteld heb? Heb ik alle vragen wel gesteld waarop hij niet heeft geantwoord of, erger nog, waarop ik geen antwoord verwachtte? Wat maakt het uit, dit was geen interview, dit was een gesprek. Armand Storck