Les 7 voor 17 november 2018
Interne conflicten zijn een van de grootste gevaren voor eenheid. De vroege kerk werd geconfronteerd met dit soort conflicten. Ze pakten ze aan en losten ze zodanig op, dat de kerk meer verenigd werd, en het Evangelie sneller verspreid werd dan voordat het conflict plaatsvond. Wat kunnen we leren van de vroege kerk om onze interne conflicten op te lossen? Persoonlijke verschillen Handelingen 6: 1-7 Culturele verschillen Handelingen 10: 1-11: 24 Leerstellige verschillen Handelingen 15: 1-22
"In die dagen, toen het aantal discipelen steeds toenam, ontstond er gemor van de Griekssprekenden tegen de Hebreeën, omdat hun weduwen bij het dagelijkse dienstbetoon over het hoofd gezien werden. (Handelingen 6: 1) Christenen deelden alles wat ze hadden met de kerk zodat elke persoonlijke behoefte werd gedekt. Er waren geen arme mensen in de kerk (Handelingen 4: 32-34). Na verloop van tijd ontstonden echter enige conflicten. Een groep mensen (Joden van Griekse afkomst) voelde dat ze minder werden bediend dan de Joden uit Judea (Hebreeën). De apostelen besloten om deze vermeende vriendjespolitiek te stoppen. Ze begrepen dat hun evangelisatiewerk ernstig zou worden ingeperkt als ze dit soort problemen zouden beginnen aan te pakken.
"Zie daarom uit, broeders, naar zeven mannen uit uw midden, van wie men een goed getuigenis geeft, vol van de Heilige Geest en van wijsheid, die wij voor deze noodzakelijke taak zullen aanstellen." (Handelingen 6: 3) De twaalf apostelen riepen de kerk bijeen en stelden een oplossing voor: het werk in twee teams verdelen; de Bediening van het Woord en de Bediening van de Tafels. De kerk benoemde zeven mannen "van goede reputatie" om toezicht te houden op de distributie van het voedsel (vreemd genoeg waren ze van Griekse afkomst). Nu waren meer mensen betrokken bij het dienen van de kerk en werd vriendjespolitiek vermeden. De oplossing was gebaseerd op de volgende veronderstellingen: De mening van iedereen werd gehoord. Verantwoordelijkheden waren verschillend. De kerk koos de geschikte mensen.
De kerk geloofde dat God alleen het volk Israël wilde redden. In dat geval zouden mensen uit andere culturen worden uitgesloten van redding als ze niet Joods zouden worden. Ze weigerden zelfs om zich met de heidenen in te laten. God greep in door Peter een visioen te geven, om hem over te halen het huis van een heiden te bezoeken. De kerk in Jeruzalem vond dat Petrus moest worden terechtgewezen voor die "zonde".
"Kan iemand soms het water weren, zodat deze mensen, die evenals wij de Heilige Geest ontvangen hebben, niet gedoopt zouden worden?" (Handelingen 10:47) God kwam opnieuw tussenbeide om Petrus over te halen Cornelius en zijn familie te aanvaarden als deel van de kerk. Ze werden gedoopt hoewel ze geen Joden waren, en ze waren niet besneden. Maar de kerk was nog niet klaar om de heidenen te aanvaarden. Petrus moest de kerkleiders in details uitleggen wat er thuis bij Cornelius was gebeurd. De oplossing was gebaseerd op: De directe tussenkomst van de Heilige Geest. De nederige onderwerping van de kerkleiders aan de Heilige Geest.
Dezelfde culturele verschillen als in de vorige situatie veroorzaakten onenigheid over de leer van de besnijdenis. Was fysieke besnijdenis vereist om gered te worden? Of was de besnijdenis van het hart (bekering) genoeg om gered te zijn? De kerk kwam bijeen en de Judaïsten verdedigden hun leer met Bijbelse citaten. Petrus vertelde zijn ervaring in Cornelius' huis. Paulus en Barnabas verdedigden hun punt door over de wonderen te vertellen die God onder de heidenen had gedaan. GELOOF WERKEN
De kerk had een verschuiving van referentiekader nodig. Ze moesten eeuwen van traditie afleggen en de Schriften lezen onder leiding van de Heilige Geest. Dit was een moeilijk probleem. Redding moest iedereen zonder uitzonderingen bereiken. Met dit in gedachten, doemden nieuwe waarheden op toen zij de Schrift lazen. De stappen naar de oplossing waren: De kerkleiders kwamen bijeen. Iedereen legde zijn standpunt uit. Ze vroegen om de Heilige Geest en bestudeerden de Bijbel. Het besluit werd vastgelegd.
De ernstige conflicten in de vroege kerk werden overwonnen met liefde, eenheid, vertrouwen en een volledige overgave aan het Woord van God en de leiding van de Heilige Geest. Wat kunnen we van hun ervaring leren om de problemen in de Kerk van vandaag aan te pakken? Conflicten moeten worden erkend en snel worden aangepakt. Een of meer mensen werden aangesteld om een oplossing voor het probleem te zoeken. De verhalen en meningen van de betrokkenen aan beide kanten van het conflict werden gehoord. De Schrift werd onderzocht. Bewijs van de leiding van God werd zowel gepresenteerd als gevraagd. De beslissing werd meegedeeld, samen met de redenen voor de beslissing.
E.G. White (Testimonies to Ministers and Gospel Workers, hoofdstuk 10, pag. 110) Als een broeder fouten onderwijst, moeten degenen die zich in een verantwoordelijke positie bevinden het weten; en als hij de waarheid onderwijst, moeten zij naast hem staan. We zouden allemaal moeten weten wat er onder ons wordt onderwezen; want als het de waarheid is, moeten we het weten. De sabbatschoolleraar moet het weten, en elke sabbatschoolstudent zou het moeten begrijpen. We zijn allemaal verplicht om God te begrijpen waarvoor Hij ons zendt... wees niet zo vol van vooroordelen dat je een punt niet kunt aannemen, simpelweg omdat het niet overeenkomt met jouw ideeën."