In Gods plan was het, het moment voor Saul om het Evangelie te prediken en nieuwe kerken rond het Romeinse Rijk te vestigen.

Transcriptie

1 Les 7 voor 18 augustus 2018

2 4. Ikonium. Hand. 14: 1-7 Werken voor Israël 5. Lystra and Derbe. Hand. 14: 8-20 Werken onder de heidenen 1. Antiochië. Handelingen 13: 1-3 De reis voorbereiden 3. Antiochië Pisidië. Handelingen 13: Paulus z n prediking. De reactie van Joden en heidenen 6. Terugkeer naar Antiochië. Handelingen 14: Bestendigen van de kerken 2. Salamis en Pafos. Handeligen 13: 4-12 Elymas en Sergius, oppositie en bekering In Gods plan was het, het moment voor Saul om het Evangelie te prediken en nieuwe kerken rond het Romeinse Rijk te vestigen.

3 Handelingen 13: 1-3 En terwijl zij de Heere dienden en vastten, zei de Heilige Geest: `Zonder voor Mij zowel Barnabas als Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb.'" (Handelingen 13: 2) Jezus had Paulus al verteld over zijn missie om tot de heidenen te prediken (Handelingen 22:21). Hij wachtte echter tot de Heilige Geest hem duidelijk het juiste moment liet zien om met dat werk te beginnen. Na enige tijd van gebed en vasten, beval de Heilige Geest de kerk in Antiochië om het eerste zendingsteam te sturen: Barnabas en Saulus. De kerk gaf hen autoriteit voor deze missie door ze de handen op te leggen. Barnabas leidde het team als eerste, maar Saul begon al snel de leidende rol op zich te nemen van die missionaire expeditie. Hij werd vanaf Handelingen 13: 9 Paulus genoemd.

4 Handelingen 13: 4-12 Toen de stadhouder zag wat er gebeurd was, geloofde hij, versteld over de leer van de Heere. (Handelingen 13:12) De Heilige Geest leidde Paulus, Barnabas en Johannes Marcus naar Seleucië, waar ze een boot naar Cyprus namen. Barnabas was op Cyprus geboren en het was een van de eerste plaatsen waar christenen het evangelie predikten. Sommige mannen uit Cyprus waren de eersten die tot de heidenen in Antiochië predikten. (Handelingen 11: 19-20) Elymas was een Joodse tovenaar die daar tegen hen was. De proconsul, Sergius Paulus, was geïnteresseerd in het Evangelie. Uiteindelijk accepteerde hij het nadat Elymas blind werd voor Paulus.

5 Handelingen 13: En wij verkondigen u de belofte die aan de vaderen gedaan is. (Handelingen 13:32) Ze verlieten Cyprus en gingen naar Perge; vervolgens Pisidië Antiochië (Turkije). Johannes Markus besloot in Perge te stoppen omdat hij bang was voor de uitdagingen op hun reis. Toen ze in Antiochie verbleven werden ze uitgenodigd om de eerste Sabbat in de synagoge te prediken. Paulus predikte over drie hoofdpunten: God heeft zijn volk geleid vanaf Egypte tot aan Davids tijd (vers 17-22) Jezus had de Messiaanse beloften vervuld (vers 23-37) Paulus riep de mensen op om de redding die Jezus biedt te accepteren (vers 38-41)

6 En toen de Joden weggegaan waren uit de synagoge, drongen de heidenen erop aan dat op de volgende sabbat dezelfde woorden tot hen gesproken zouden worden. (Handelingen 13:42) Er waren enkele heidenen in de synagoge toen Paulus preekte. Ze hadden het jodendom niet volledig aanvaard, omdat ze misschien onder druk werden gezet om besneden te worden. Ze deelden het goede nieuws met hun familie en vrienden. De volgende sabbat, "kwam bijna de hele stad samen" om Paulus te horen preken. De Joden werden jaloers omdat de heidenen het Evangelie aanvaardden, dus wierpen ze Paulus en Barnabas de stad uit.

7 Handelingen 14: 1-7 En de bevolking van de stad raakte verdeeld. Sommigen waren voor de Joden, anderen voor de apostelen. (Handelingen 14:4) De apostelen kwamen aan in Ikonium en volgden dezelfde methode die ze in Antiochië hadden gebruikt, door eerst tot de Joden te prediken. Als gevolg daarvan "geloofde een grote menigte zowel uit de Joden als de Grieken." De Joden die niet geloofden, veroorzaakten opnieuw problemen. Paulus en Barnabas moesten die stad ontvluchten om te voorkomen dat ze zouden worden gelyncht! De meeste Joden verwierpen het Evangelie, maar Paulus verloor nooit de hoop dat veel Joden Jezus zouden accepteren. (Romeinen 9-11)

8 Handelingen 14:8-20 En de menigten, die zagen wat Paulus gedaan had, verhieven hun stem en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn aan mensen gelijk geworden en naar ons afgedaald! En zij noemden Barnabas Zeus en Paulus Hermes, omdat hij het woord voerde. (Handelingen 14: Ze reisden verder naar het gebied van Lystra en Derbe. In Lystra ontmoette Paulus een kreupele die voldoende geloof had om genezen te worden. Toen de Lycaoniërs het wonder zagen, dachten ze dat Paulus en Barnabas goden waren die mens waren geworden. Toen de apostelen de situatie begrepen, konden ze hen nauwelijks stoppen om offers te brengen. Sommige Joden uit Antiochië en Ikonium profiteerden van de situatie en hitsten de heidenen op tegen de apostelen. Paul werd gestenigd, maar op wonderbaarlijke wijze overleefde hij het.

9 Handelingen 14:21-28 En nadat zij aan die stad het Evangelie verkondigd hadden en veel discipelen gemaakt hadden, keerden zij terug naar Lystre, Ikonium en Antiochië. (Handelingen 14:21) Toen de reis afgelopen was, volgden ze hun stappen terug. Waarom keerden ze niet direct terug naar Antiochië? Ze wilden de nieuwe kerken bestendigen door de nieuwe gelovigen aan te moedigen en te versterken. 1. Ze waarschuwden voor komende uitdagingen. 2. Ze stelden ouderlingen aan. 3. Ze baden en vastten met hen. 4. Ze vertrouwden ze toe aan de Heer. Terug in Antiochië deden ze verslag van hun reis aan de kerk. Alle gelovigen verheugden zich tezamen.

10 E.G. White (The Acts of the Apostles [Handelingen der Apostelen, hoofdstuk. 34, blz ) "Paulus had de kerken die hij heeft opgericht niet vergeten. Nadat hij een zendingsreis had gemaakt, volgden hij en Barnabas hun route terug en bezochten de kerken die ze hadden opgericht, waarbij ze mannen uitkozen die ze konden opleiden om zich te verenigen in het verkondigen van het evangelie. [...] De apostel maakte het tot een deel van zijn werk om jonge mannen op te leiden voor het ambt van evangeliedienaar. [...] Ervaren werkers doen heden ten dage een nobel werk wanneer ze, in plaats van proberen alle lasten zelf te dragen, jongere werkers op te leiden en de lasten op hun schouders leggen."