LFK. Landelijke film kring INFORMATIEBULLETIN. Bulletin Nr Voor 8, 9,5 en 16 mm (en video) filmers

Transcriptie

1 LFK Landelijke film kring Voor 8, 9,5 en 16 mm (en video) filmers INFORMATIEBULLETIN Bulletin Nr

2 VOORZITTER Rudie Kreunen Spalstraat AD Hengelo(Gld) telefoon mobiel PENNINGMEESTER Henk Doeve Borgercompagnie TK Borgercompagnie telefoon Rabobank reknr. NL 18 RABO inz. LFK Contributie: 50, per kalenderjaar SECRETARIS Klaas Hulshof Smetanalaan XN Assen REDACTIEADRES redactie Henk Doeve Rudie Kreunen Jac Pijnenburg foto's: Klaas en Peter De LFK-locatie 'De Prinsenhof' De Bijen GG BUREN Telefoon

3 Uitkijken, -moet je in het verkeer hier naar toe, met internet criminelen, die proberen je pincode te ontfutselen, maar je kunt ook uitkijken naar iets dat je interesseert of mooi lijkt. De LFK kijkt uit naar het bezoek van de Videofilmgroep Saenden. De voorzitter is op advies van Remmet Ouwejan, ook lid van Saenden, al wezen kijken op de jaarvergadering. Volgens Remmet moest de voorzitter een kijkje nemen om te zien hoe wij dat hier in Buren doen. Na het te hebben bekeken zag hij dat we een gezellige filmclub hadden. Ze wilden ons dan ook graag met een bezoek vereren. Daarbij kunnen ze ons als een van de oudste filmclubs van Nederland natuurlijk veel moois laten bekijken. Oud LFK lid Theo Slagter gaat bekijken of hij ook, als het even kan, van de partij zal zijn. Als we het toch over kijken hebben, kijkt u af en toe ook eens op onze website, komen regelmatig leuke filmpjes op te staan en u kunt er alle data en andere LFK wetenswaardigheden vinden. Maar nu ligt het nieuwe bulletin voor u en die bent u al aan het bekijken, maar nog lang niet uitgekeken. Kijk dus gauw verder want Henk heeft zijn best weer gedaan om er een mooi blad van te maken. Tot kijk in Buren Rudie Kreunen, voorzitter. Oh ja, iedereen heeft de contributie overgemaakt! Behalve U! Wie de schoen past mag hem aantrekken op verzoek van uw penningmeester! 3

4 4

5 Videofilmgroep Saenden komt naar de L.F.K.! Hierbij een kort overzicht over het wel en wee van deze filmclub, die tot de oudste filmclubs in de top 5 oude filmclubs in Nederland behoort. Op 23 mei 1933 is de Zaanse Film Liga opgericht door 3 heren, die in die tijd al enkele jaren filmden. Het filmen was in die jaren slechts weggelegd voor een enkeling, zo gezegd voor de gegoede burger. In die beginjaren heeft deze Filmliga, zoals zij toen heette, zich dikwijls verdienstelijk gemaakt bij het oprichten of adviseren bij andere filmclubs. Een jaar na haar oprichting, organiseerde zij haar eerste filmdag in Zaandam, waarbij niet alleen diverse filmliga s uit verschillende provincies hieraan een bezoek brachten, maar waarbij ook de echtgenotes van de filmleden aanwezig waren. Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog zou zij het weer gaan organiseren, maar om begrijpelijke reden kon dit helaas geen doorgang kon vinden. In de jaren 1940 tot en met 1945 heeft de club zich opgeheven, aangezien men zich niet bij de cultuur kamer wenste aan te sluiten. Pas in 1946 is men weer bijeen gekomen, om verder te gaan waarmee men was gestopt in In dat jaar is de naam veranderd in: Smalfilm Groep Saenden. Veel filmmateriaal was er nog niet te koop in die eerste bevrijdingsjaren na de oorlog. Maar allengs werd het beter. In de loop van de vijftiger jaren verschenen naast nieuwe filmsoorten, ook steeds meer filmcamera s op de markt, naast het bekende roggebroodje van Kodak. Het ledental steeg. In de zestiger jaren, begin 70, telde de penningmeester maar liefst 73 leden, mede door de grote welvaart, en door de bekende en enthousiaste filmschrijver: Jan A. Kleyn. Deze man heeft vele filmboeken en boekjes doen verschijnen, boordevol met tips en créatieve oplossingen; hij was vele jaren een zeer gewaardeerd lid bij Saenden 5

6 Er verscheen een nieuw medium op de markt rond het jaar 80: Video. Dat heeft in het begin in deze videofase bij Saenden zeer veel stof doen opwaaien. Gelukkig heeft het kleine koor van anti video solisten zich erbij neergelegd, aangezien het tij niet meer te keren was, en de clubleden zich meer en meer met video begonnen bezig te houden. Huub Kersten, Ann Bens, Jim Kitzen,, Dick Ham Theo Slagter, Martijn de Boer, Remmet Ouwejan Han van der Stok In de achter ons liggende 83 jaar heeft Saenden menigmaal prijzen gewonnen, zowel op regio festivals (NH 63) als op landelijk niveau van de NOVA. De naam Saenden is een bekende klank in filmend Nederland, dat op 20 maart tijdens de LFK ontmoeting zal blijken. De Saenden leden kijken al geruime uit naar deze toch wel speciale ontmoetingsdag, waar gezelligheid en gastvrijheid altijd heersen. Remmet Ouwejan (Public Relations Officer) 6

7 Wat weten we nog van de jaarvergadering? Omdat Jac. Door omstandigheden (onwel geworden) plotsklaps de bijeenkomst niet kon bijwonen en er dus geen notulant was en de redactie ook van andere zijde geen informatie heeft ontvangen zijn we genoodzaakt uit ons eigen geheugen (wat hopelijk niet slechter is dan het uwe) te diepen. Het verslag van wat er allemaal heeft plaats gevonden en verteld door de voorzitter gaf geen aanleiding tot discussies van belang. Het betrof verslag van de verschillende bijeenkomsten en vooral de Open dag die dermate plezierig was verlopen dat we zouden wensen en gunnen dat iedereen hier bij had kunnen zijn. Dit nog eens dunnetjes overgedaan door onze secretaris die het gras toch wel ietwat voor de voeten zag weggemaaid. Maar evengoed hulde. Vervolgens de penningmeester! Die gelukkig zelf en op tijd een behoorlijke omissie vast stelde, wat dan weer geen gevolg voor de voortzetting van zijn functie opleverde, hij mocht nog even aanblijven. 7

8 De rest van de morgen kregen we de bekende lichtbeelden met commentaar door Rudie en een film van de Open dagen in de Achterhoek gezien door de zoeker van Wim van Osch. S middags werden er nog wat filmpjes gedraaid door Rudie, voorbeelden en door Henk (NCH Groningen en Orphans benefit Teken film). Oh ja er was ook de (hoe noemde Rudie dat ook), voelsessie! Die werd gewonnen (toeval of niet?) door de voorzitter van Saenden en werd door iedereen terecht bevonden. Al met al weer een leuke dag waar van we vonden dat het de 500 km wel weer waard was geweest. Redactie. Agenda Geplande bijeenkomsten in 2016: Heeft u interesse om eens te komen kijken, u bent altijd welkom. Half 11 is de inloop in Buren en 11 uur beginnen wij. 20 maart, Filmclub Saenden op bezoek met een selectie uit hun filmwerk mei open dag, nader bericht volgt. 25 september, gast(en) en een technisch uurtje over cameravoering en apparatuur. 20 november eigen werk, met films van de leden op het grote scherm De Prinsenhof, De Bijen 1, 4116 GG Buren 8

9 REPORTAGE PERIKELEN. We hebben gezellige buren. Een jong gezin met twee leuke kinderen. Meisjes van acht en drie jaar oud. Het oudste ging haar Eerste Communie doen en dus werden de buurman en buurvrouw verzocht die belangrijke gebeurtenis op video vast te leggen. Al zouden we het willen, we kunnen moeilijk weigeren. Enerzijds omdat er een goede band met het gezin is, anderzijds omdat we er een goede klant aan hebben. Buurvrouw heeft namelijk een dansschool waar elk cursusjaar wordt afgesloten met een heuse show in een theater. Daarvan mogen wij dan een registratie maken die door ouders, opa s en oma s worden nabesteld. Omdat die Dvd s er goed verzorgd uitzien, compleet met thermisch gebrande labels en een keurige omslag, worden de aantallen nabestellingen elk jaar meer, tot vreugde van het film team. Prettig is dat buurvrouw nu haar best doet dit keer ook de andere ouders van de communicanten over te halen om een videoregistratie af te nemen. Zo wordt het ook ( financieel ) wat interessanter. Gelukkig voor ons lukt dat. We beginnen met een orientatiebezoek tijdens de repetities in de kerk. Je moet toch weten wat er gaat gebeuren. Je kunt vast wat standpunten uitzoeken en kennis maken met de pastoor. Belangrijk, want ik heb in het verleden al meer dan eens mot gehad met pastoors en dominees tijdens filmwerk in een kerkdienst. Gelukkig lijkt deze pastoor een aardige man. Als ik heb uitgelegd om welke reden ik de repetitie wil meemaken, krijg ik als antwoord: Nou, maar goed opletten dan! Op de bewuste zondag hebben we ons niet verslapen en zijn ruim op tijd in de kerk. We hebben tijd zat om vast wat stoppertjes te maken die ons later wellicht uit de (montage) problemen kunnen helpen. Ook het feit dat mijn echtgenoot tegenwoordig ook met een camera overweg kan, is mooi meegenomen. Dankzij de goede voorbereidingen loopt alles gesmeerd. Er is maar één ding waar we geen rekening mee hadden gehouden. Er was natuurlijk ook een fotograaf besteld! 9

10 Op zich uiteraard geen probleem, ware het niet dat die man op irritante wijze steeds onverwacht in beeld schoot. Dat was minder leuk. Het begon er op te lijken dat het opzet was. Ja, en wat doe je dan. Je kunt hem op zo n moment niet aanspreken. Er zat niets anders op dan hem zo goed mogelijk proberen te ontwijken en wat brutaler op de voorgrond te treden. Nou, daar hebben wij ook geen moeite mee. Toen er een moment kwam waarop ik er wat van kon zeggen, liet ik dat natuurlijk niet voorbij gaan. Dat hielp, maar toen was het eigenlijk al te laat. Achteraf viel het allemaal nogal mee. Maar door die man hebben we èèn belangrijk moment gemist en dat was voor de betreffende communicant en zijn ouders maar ook voor ons natuurlijk niet leuk. Ter compensatie hebben we die de DVD maar gratis gegeven. Jac. 10

11 Typisch Geval van jong geleerd oud gedaan! Of gaat de camera binnenkort zonder ons op pad 11

12 De tijd dat de stemming bij veel filmclubs werd bedorven door uitzichtloze discussies tussen film en videomensen kunnen we maar beter vergeten, maar toch had de tijd waarin de video de smalfilm ging vervangen ook leuke kanten. Toen de professionele 16 mm wereld massaal ging overstappen naar video, kwam er plotseling prachtige apparatuur beschikbaar voor prijzen die binnen het bereik van de amateur lagen. En zo kon je dan als amateur nog eventjes ruiken aan het echte vakwerk. Voor mij begon dat toen ik er de lucht van kreeg dat bij de audiovisuele afdeling van de universiteit waar ik werkte, de filmuitrusting al jarenlang ongebruikt in de kast stond. Eerst wilde men nog geen afstand doen van de spullen die ook voor hen een stukje nostalgie betekenden, maar toe er verhuisd moest worden naar een kleinere ruimte was er geen keus. Met een auto vol filmapparatuur ging ik naar huis. Al snel merkte ik dat je, wanneer je gaat werken met spullen die gewoonlijk door vakmensen worden gebruikt, vanzelf in een andere wereld terecht komt. Dat begon al toen ik een projector zocht. Na zoeken in advertenties kwam ik terecht bij de firma RUAD in Amsterdam. Daar moest ik eerst even een afspraak maken, want de man die over gebruikte apparatuur ging, werkte niet meer de gehele dag vanwege zijn leeftijd. Hoe ik me de man had voorgesteld die zich bezig hield met de verkoop van gebruikte spullen weet ik niet meer, maar zeker niet als een heer in een onberispelijk donker kostuum die door iedereen met duidelijk respect werd behandeld. Hij ontving me alsof ik een klant was die een grote order kwam plaatsen, en nam me mee naar een ruime projectiezaal, waar een aantal mooie 16mm projectoren naast elkaar stonden opgesteld. 12

13 Voor 350 gulden werd ik eigenaar van een volledig Gerestaureerde Hokushin, met de toezegging dat ik altijd terug kon komen wanneer er iets mee was. Of ik met de trein was? Hij was altijd gewend om zijn klanten persoonlijk weg te brengen, en zo kon het gebeuren dat ik met een grote glimmende BMW op het station werd afgeleverd met mijn tweedehands projector. Bij het afscheid gaf hij mij zijn kaartje: algemeen directeur firma RUAD. De naam ben ik vergeten, maar het zou mij niet verbazen wanneer er lezers zijn die weten wie ik bedoel. Met het 16mm formaat kreeg je ook weer de keuze tussen verschillende typen filmmateriaal, en de mogelijkheid om films snel in Nederland ontwikkeld te krijgen. Om wegwijs te worden in de gang van zaken bij een vaklaboratorium, en de financiële mogelijkheden voor mij als amateur, stuurde ik een berichtje met een paar vragen naar de firma Cineco. Als antwoord kreeg ik een uitnodiging om te komen praten, en tegelijk een rondleiding door het bedrijf te krijgen, dat was namelijk de gewoonte bij nieuwe klanten. Ik schreef terug dat dit een misverstand was, ik was tenslotte geen echte klant maar een amateur, die hooguit een paar rolletjes per jaar te ontwikkelen had. Het antwoord was kort: meneer, een klant is een klant. Zo kreeg ik de kans om een prachtig bedrijf te bekijken, dat inmiddels al weer geschiedenis is. Dat werd een leuke tijd. Ik was toen lid van filmgroep Het Motief in Nijmegen, waar veel aan speelfilm werd gedaan. Daarnaast was ik lid van een toneelgroep, en dat was een prima basis om speelfilms te maken. Na een draaidag ging Jacqueline s morgens met het opgenomen materiaal naar Amsterdam, ging winkelen met een vriendin, en nam s avonds de prints mee terug naar huis. Je wist dan direct of er nog iets over moest. Zo nodig ging zij dan meteen langs bij Kodak, waar je altijd direct filmmateriaal kon meenemen. Allemaal net echt. Dat had nog wel even zo door kunnen gaan, want wanneer je hooguit één kort filmpje per jaar maakt, waar je met een groep mensen een tijdlang intensief mee bezig bent, blijven de kosten nog wel binnen de perken. Maar op een geven moment viel de filmgroep uit elkaar (hoewel hij nog 13

14 steeds bestaat) en ook de toneelgroep stopte ermee, en daarmee verviel de goede basis voor het maken van speelfilms. De Arriflex was te zwaar voor op vakantie, en het filmen stopte voor mij. Natuurlijk had je inmiddels de digitale video. Op de TV zag dat er al prima uit, maar een film hoort voor mij op het grote scherm thuis, en daar viel het wat mij betreft nog steeds tegen. Dat veranderde toe ik de kans had om een Acer beamer met DLP techniek en HD uit te proberen. Ik was direct overtuigd, dit was voor mij het moment om met video te beginnen. Nu nog de camera. Dat bleek lastiger te zijn, want ik was natuurlijk verwend, en dus had het toch nog best lang kunnen duren, als niet Jacqueline de knoop had doorgehakt. Zij liet mij een advertentie zien van een full HD camera voor minder dan 300,-: waarom koop je niet eerst zoiets? Dan kunnen we tenminste weer eens filmen. Later zien we wel weer. Nu gebruiken we het piepkleine dingetje nog steeds als tweede camera naast de veel duurdere, die ik later heb gekocht. Veel mensen zien het verschil niet in het resultaat. En als je nu terugkijkt? Alles (en nog veel meer) wat je vroeger voor veel geld door het lab moest laten doen, heb je nu in eigen hand. En de beeld kwaliteit? Als proef heb ik laatst een filmpje geëxporteerd naar DCP format, zoals dat nu in de bioscoop wordt gebruikt. Ik heb het als proef gedraaid in een zaal van het Nijmeegse filmhuis LUX, waar ik als vrijwilliger werk, op de dikke Barco projector. Het verschil in beeldkwaliteit met de echte bioscoopfilms was niet eens erg opvallend. Wat kunnen we meer wensen op technisch gebied? Denk nu vooral niet dat ik het niet leuk meer vind om nog eens echte films te draaien, of dat ik geen begrip heb voor mensen die de mooie klassieke apparatuur trouw willen blijven. Ook in het filmhuis komt iedereen kijken wanneer er nog eens een echte film wordt gedraaid. Dat is voor mij een aparte hobby, die in de LFK ook zijn plaats zou moeten houden. Maar als het puur gaat om het maken van technisch mooie beelden, ook voor een heel groot scherm, zijn de tijden veranderd. Chris Bouwhuisen De pen gaat naar. Jos Nieuwenhuys 14

15 Zo kan het ook.! Het onderschrift bij deze Cameraset is? Verzin maar wat 15