Tiroler Oberland, Oostenrijk Klimfeest op de Kaunertaler Gletscherstraße

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Tiroler Oberland, Oostenrijk Klimfeest op de Kaunertaler Gletscherstraße"

Sandra Mertens
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

R ACEFIETS V A K A NTIE Tiroler Oberland,

Gletscherstraße TEKST: JORIS BIRNIE FOTO

France hét vakantiedoel van menig renner.

1 R ACEFIETS V A K A NTIE Tiroler Oberland, Oostenrijk Klimfeest op de Kaunertaler Gletscherstraße TEKST: JORIS BIRNIE FOTO S: JORIS LUGTIGHEID Waar denk je aan, als je in de vakantie vooral wilt klimmen? Alpe d Huez natuurlijk, of de Galibier. En niet te vergeten de Mont Ventoux? De Franse cols zijn dankzij de Tour de France hét vakantiedoel van menig renner. Maar wie mooie cols wil beklimmen, hoeft niet altijd naar Frankrijk. Ook Oostenrijk, Zwitserland en Italië liggen er vol mee. En wie naar het plaatsje Nauders gaat, zit daar spot on precies middenin! XX BIKE & TREKKING

2 Mooi he, al die lussen? De Kaunertaler Gletscher straße heeft er in totaal 29! BIKE & TREKKING XX

3 Pas na de Gepatsch- Staussee begint het echte werk. Bijna duizend hoogtemeters in één ruk omhoog, met een stijgingspercentage van elf procent. Au! XX BIKE & TREKKING

Wie de naam Nauders hoort, denkt misschien aan een skivakantie.

Maar het is niet voor langelattenpret dat we naar Nauders gekomen zijn, maar om te fietsen.

Ten zuiden van Nauders, in Zuid-Tirol, liggen de Reschenpas en de wereldberoemde Passo dello Stelvio, in het oosten de minder bekende, maar

En in het westen, in Zwitserland, vind je uitdagende passen als de Umbrail, de Ofen en de Fluëla. Kortom, ideaal terrein voor klimgeiten.

De passen die ik hierboven noem, heb ik de afgelopen jaren namelijk allemaal al gereden (check bikeandtrekking.nl, sectie reisverhalen ).

Oostenrijkse Oberinntal: het Kaunertal. Daar loopt de Kaunertaler Gletscherstraße, die begint op 1.300 meter en eindigt op 2.744 meter hoogte.

Tientallen keren heb ik die weg s winters omhoog gereden met snowboards in de kofferbak, op weg naar de gletsjer, maar nog nooit was ik er s

Ondanks dat het augus tus is, laat het weer ons nét op de dag dat we naar de gletsjer willen fietsen flink in de steek.

Onder het genot van een cappuccino bij een lokaal bakkertje, hakken we de knoop door. We gaan ervoor.

Dus driekwart beenstukken aan, dikke armstukken en een regenjack. Zelfs een kleine ass-saver wordt onder het zadel geklikt.

Nog zo n veertig kilometer en vijftienhonderd hoogtemeters te gaan.

Maar ondanks alle nattigheid genieten we en fietsen we ons lekker warm, met een mild stijgingspercentage van zo n drie procent.

De eerste vlakke passage gaan we redelijk snel door. Na het passeren van de tolpoortjes wordt het stil en rustig en zijn er geen dorpjes meer.

Niet gek, wie wil er met dit weer de gletsjer op? Rechts van ons kabbelt de rivier de Fagge, royaal gevuld met bruin regen- en gletsjerwater.

4 Wie de naam Nauders hoort, denkt misschien aan een skivakantie. Bij dit Oostenrijkse plaatsje op het drielanden punt van Oostenrijk, Italië en Zwitser land, ligt namelijk een skigebied van naam en faam. Maar het is niet voor langelattenpret dat we naar Nauders gekomen zijn, maar om te fietsen. Vanwege de centrale ligging in de Alpen zijn namelijk vele bekende en minder bekende bergpassen makkelijk van Nauders uit aan te rijden. Ten zuiden van Nauders, in Zuid-Tirol, liggen de Reschenpas en de wereldberoemde Passo dello Stelvio, in het oosten de minder bekende, maar minstens zo zware Timmels joch en de prachtige Jaufenpass. En in het westen, in Zwitserland, vind je uitdagende passen als de Umbrail, de Ofen en de Fluëla. Kortom, ideaal terrein voor klimgeiten. Toch zijn deze passen niet de reden dat we afgelopen zomer neerstrijken in het gespecialiseerde racefietshotel Central in Nauders. De passen die ik hierboven noem, heb ik de afgelopen jaren namelijk allemaal al gereden (check bikeandtrekking.nl, sectie reisverhalen ). We, dat zijn Martin Sneeuw, fotograaf Joris Lugtigheid en ik, gaan deze keer naar het noorden, naar een relatief onbekend zijdal van het Oostenrijkse Oberinntal: het Kaunertal. Daar loopt de Kaunertaler Gletscherstraße, die begint op meter en eindigt op meter hoogte. In 29 bochten slingert deze weg naar de Weißseeferner, een van de grootste gletsjers van Oostenrijk. Tientallen keren heb ik die weg s winters omhoog gereden met snowboards in de kofferbak, op weg naar de gletsjer, maar nog nooit was ik er s zomers om te fietsen. Trappen of niet? Nou ja, s zomers. Ondanks dat het augus tus is, laat het weer ons nét op de dag dat we naar de gletsjer willen fietsen flink in de steek. Het regent hard en de wolken hangen laag. Gaan we trappen of niet? Onder het genot van een cappuccino bij een lokaal bakkertje, hakken we de knoop door. We gaan ervoor. We zijn hier om te fietsen, dus gáán we fietsen! Maar wel met de nodige voor bereiding. Dus driekwart beenstukken aan, dikke armstukken en een regenjack. Zelfs een kleine ass-saver wordt onder het zadel geklikt. Bij het dorpje Prutz verlaten we de doorgaande weg door het Oberinntal en draaien we het Kaunertal in. Nog zo n veertig kilometer en vijftienhonderd hoogtemeters te gaan. De weg vanuit Prutz klimt geleidelijk omhoog en voert ons langs dorpjes als Grimstein, Boden en Feichten im Kaunertal, allemaal gelegen tussen de groen beboste berghellingen. Op een zonnige dag moet het uitzicht hier echt super zijn, momenteel lijkt het eerder op een spookdecor uit Lord of the Rings. Maar ondanks alle nattigheid genieten we en fietsen we ons lekker warm, met een mild stijgingspercentage van zo n drie procent. De complete beklimming is op te delen in vier delen, heb ik vooraf gelezen. Twee relatief vlakke en twee steile klimpassages. De eerste vlakke passage gaan we redelijk snel door. Na het passeren van de tolpoortjes wordt het stil en rustig en zijn er geen dorpjes meer. Het gedeelte na de tolpost is beschermd natuurgebied, vandaar. We hebben de weg bijna voor ons zelfs, maar heel af en toe passeert een auto. Niet gek, wie wil er met dit weer de gletsjer op? Rechts van ons kabbelt de rivier de Fagge, royaal gevuld met bruin regen- en gletsjerwater. De mooi zwart geasfalteerde weg lijkt af en toe trouwens ook meer op een rivier, zoveel water komt er naar beneden. Maar het kan nóg natter. Na een kilometer of vijftien worden we ingehaald door een auto, die volle bak door een diepe plas stuurt. We zijn kansloos en worden vól getroffen door een onvrijwillige stortdouche. Doorweekt en tierend rijden we verder, maar veel tijd om boos te zijn is er niet, want voor ons doemt de gigantische damwand op van de Gepatsch-Staussee. Toen deze stuwdam in 1964 werd opgeleverd, was het één van de grootste stuwdammen ter wereld. Knap gedaan, kan niet anders zeggen, maar het stijfgingspercentage van dik elf procent vraagt eigenlijk meer aandacht. Op meter is de klus voorlopig geklaard; de weg volgt hier min of meer het stuwmeer. Een beetje golvend, maar dat is best wel lekker. We trappen daarom flink door en genieten we van dit Oostenrijkse Mordor, met wolkenflarden verspreid over het stuwmeer. Echt waanzinnig! >> BIKE & TREKKING XX

5 XX BIKE E& &TR TREKKING KIN

Het echte werk Nadat we onze energie hebben teruggevonden op het vlakke stuk, dient de laatste klim zich aan.

De ketting gaat naar links, het verstand op nul. Tot mijn ongenoegen rijdt Martin langzaam maar zeker van me weg.

Ik rijd nog steeds met een 23-tands cassette, omdat ik het vooraf niet gecontroleerd heb en ik was uitgegaan van een 25-tands kransje

Ik kan alleen maar antwoorden met een grimas.

Samen vragen we ons af hoe het uitzicht zou zijn en waar de gletsjertongen zouden liggen.

Als we de man na een vijftien minuten voorbij rijden, blijkt het een pensionada te zijn, uit Engeland.

deze beste man vanmorgen vanuit zijn tentje in Prutz op zijn fiets gestapt om in dit weer de beklimming helemaal voor de lol te

.. Handjes omhoog Nadat we alle 29 bochten hebben gerond komen we boven.

Zo hoort het nu eenmaal, net als in de Ronde van Oostenrijk, die hier in 1996 en 1999 eindigde, in dit niemandsland van rots en ijs.

Een warme bak koffie met een punt is nu belangrijker.

..! I N F O Voor het maken van de tocht naar de Weißseeferner vonden we onderdak in Hotel Central in Nauders, op dertig kilometer van

Lidmaatschap van deze gespecialiseerde hotelorganisatie garandeert dat het hotel speciale faciliteiten voor wielrenners heeft en dat

com Fietsroutes In de drielanden-regio rondom Nauders zijn de mogelijkheden eindeloos.

6 Het echte werk Nadat we onze energie hebben teruggevonden op het vlakke stuk, dient de laatste klim zich aan. Dit is pas het echte werk! Hier moeten we van meter in één ruk naar de top op meter. De ketting gaat naar links, het verstand op nul. Tot mijn ongenoegen rijdt Martin langzaam maar zeker van me weg. Ook al is het geen wedstrijd, in mijn hoofd is wel een strijd gaande. Ik laat het los, want uiteindelijk ben ik zelf de schuldige. Ik rijd nog steeds met een 23-tands cassette, omdat ik het vooraf niet gecontroleerd heb en ik was uitgegaan van een 25-tands kransje als lichtste verzet. Martin kijkt om. Respect, maar een grotere cassette rijdt toch fijner, glimlacht hij fijntjes. Ik kan alleen maar antwoorden met een grimas. Na van loop van tijd krijg ik gelukkig mijn ritme terug en kunnen Martin en ik op gelijk tempo verder rijden. Samen vragen we ons af hoe het uitzicht zou zijn en waar de gletsjertongen zouden liggen. Dan zien we ver voor ons het silhouet van een fietser. Als we de man na een vijftien minuten voorbij rijden, blijkt het een pensionada te zijn, uit Engeland. Deze man verdient echt respect, want terwijl wij deze col beklimmen omdat we anders de fotograaf naar huis hadden kunnen sturen, is deze beste man vanmorgen vanuit zijn tentje in Prutz op zijn fiets gestapt om in dit weer de beklimming helemaal voor de lol te voltooien. Ach ja, misschien is dit voor Britten eigenlijk best wel redelijk goed weer. Ze zijn daar niet beter gewend... Handjes omhoog Nadat we alle 29 bochten hebben gerond komen we boven. Een toptijd zetten we niet neer, maar natuurlijk gaan de handjes omhoog. Zo hoort het nu eenmaal, net als in de Ronde van Oostenrijk, die hier in 1996 en 1999 eindigde, in dit niemandsland van rots en ijs. We laten het uitzicht op de gletsjer voor wat het is; een grauwe, ondoordringbare brei van sneeuw en wolken. Een warme bak koffie met een punt is nu belangrijker. Toch, als we langs wat sneeuwhopen lopen, kan ik het niet laten: Hé Martin, Sneeuw...! I N F O Voor het maken van de tocht naar de Weißseeferner vonden we onderdak in Hotel Central in Nauders, op dertig kilometer van het begin van de passtraat. Dit gespecialiseerde wielrenhotel is lid van Roadbike Holidays. Lidmaatschap van deze gespecialiseerde hotelorganisatie garandeert dat het hotel speciale faciliteiten voor wielrenners heeft en dat routeinformatie voorhanden is. hotel-central.at roadbike-holidays.com tiroler-oberland.com Fietsroutes In de drielanden-regio rondom Nauders zijn de mogelijkheden eindeloos. Wie wil, kan met hotelwaard Ploner of een van zijn gidsen zélf tochten maken. Of je kunt je door hen laten adviseren. Wie een indruk wil krijgen, moet even naar de website van hotel Central, daar zijn de mooiste routes te bekijken en te downloaden. Highlight van iedere racefietsvakantie in Nauders is ongetwijfeld de wereldberoemde Passe dello Stelvio in het naburige Zuid-Tirol, maar ook passen als de Timmels joch en Jaufenpass ook in Zuid-Tirol en de Umbrail-, Ofen- en Fluëla-pas in Zwitserland, mogen er zijn. Overigens, de medewerkers van hotel Central leggen je ook graag uit, waar je de mooiste mountainbikeroutes kunt vinden! hotel-central.at Linkerpagina: Oei oei oei, wat zitten Joris en Martin stuk. Gelukkig kan er op het hoogste punt een lachtje vanaf en gaan de handjes omhoog. Yeah! Hiernaast: De weg langs de Gepatsch-Staussee is net een achtbaan. Dat rolt dus heerlijk terug het dal in. BIKE & TREKKING XX

Vergelijkbare documenten

Le tour du Mont Ventoux 2014

Le tour du Mont Ventoux 2014 Geen berg zo hoog of... deel 2 waar gaan we heen? 16 december 2013 Fietstocht Mont Ventoux, Pagina 1 Waar ben ik aan begonnen...? Nou, om eerlijk te zijn weet ik dat wel. Maar