Gods veelkleurigheid in het geven van geloof en bekering. Bijbelkring 6 oktober Henoch

Transcriptie

1 Bijbelkring 6 oktober Henoch Zingen: Ps.17:3,4; Ps.32:4,6 Lezen: Gen.5: En Kenan leefde, nadat hij Mahaláleël gewonnen had, achthonderd en veertig jaar; en hij gewon zonen en dochters. 14 Zo waren al de dagen van Kenan negenhonderd en tien jaar; en hij stierf. 15 En Mahaláleël leefde vijf en zestig jaar, en hij gewon Jered. 16 En Mahaláleël leefde, nadat hij Jered gewonnen had, achthonderd en dertig jaar; en hij gewon zonen en dochters. 17 Zo waren al de dagen van Mahaláleël achthonderd vijf en negentig jaar; en hij stierf. 18 En Jered leefde honderd twee en zestig jaar, en hij gewon Henoch. 19 En Jered leefde, nadat hij Henoch gewonnen had, achthonderd jaar; en hij gewon zonen en dochters. 20 Zo waren al de dagen van Jered negenhonderd twee en zestig jaar; en hij stierf. 21 En Henoch leefde vijf en zestig jaar, en hij gewon Methúsalah. 22 En Henoch wandelde met God, nadat hij Methúsalah gewonnen had, driehonderd jaar; en hij gewon zonen en dochters. 23 Zo waren al de dagen van Henoch driehonderd vijf en zestig jaar. 24 Henoch dan wandelde met God; en hij was niet meer, want God nam hem weg. 25 En Methúsalah leefde honderd zeven en tachtig jaar, en hij gewon Lamech. 26 En Methúsalah leefde, nadat hij Lamech gewonnen had, zevenhonderd twee en tachtig jaar; en hij gewon zonen en dochters. 27 Zo waren al de dagen van Methúsalah negenhonderd negen en zestig jaar; en hij stierf. 28 En Lamech leefde honderd twee en tachtig jaar, en hij gewon een zoon. 29 En hij noemde zijn naam Noach, zeggende: Deze zal ons troosten over ons werk en over de smart onzer handen, vanwege het aardrijk, dat de HEERE vervloekt heeft. 30 En Lamech leefde, nadat hij Noach gewonnen had, vijfhonderd vijf en negentig jaar; en hij gewon zonen en dochters. 31 Zo waren al de dagen van Lamech zevenhonderd zeven en zeventig jaar; en hij stierf. 32 En Noach was vijfhonderd jaar oud, en Noach gewon Sem, Cham en Jafeth. Pagina 1 van 8

2 Gespreksvragen: 1. Wat is er bekend in de Bijbel van Henoch? 2.Hij was uit de godzalige linie van Seth? Heeft dat te maken met onze bekering als wij uit godzalige voorouders stammen? In wat voor opzichten? 3.Henoch wandelde 65 jaar niet met God. Want hij wandelde met God nadat hij Methusalem gewonnen had. Genesis 5:24. De geboorte van zijn zoon was waarschijnlijk voor hem het middel. Wat hebben de zegeningen die God ons geeft voor betrekking op onze bekering? Vindt een bekering altijd plaats door verschrikking? De schrik des Heeren? Kan God ook andere wegen gaan en andere middelen gebruiken? 4. Wat zag Henoch bij de geboorte van zijn zoon Methusalach of Methusalem? Zijn naam betekent de HEERE heeft Zijn oordeel gezonden. Is dat niet een vreemde naam voor een kind? Waarom zou Henoch hem juist die naam gegeven hebben? 5.Wat voor rol speelt het besef van Gods oordeel in onze bekering? Weet u teksten uit de Bijbel die daar licht overgeven? 6. In onze kring is er veel aandacht voor de innerlijke kant van de bekering, de bevinding. Is er niet de weinig aandacht voor de vrucht? De vrucht bij Hneoch was: Hij wandelde met God. 7. Wat houdt het precies in, te wandelen met God? 8. Maakte deze wandel met God hem wereldvreemd? Hield hij zich afzijdig? Is het beter dan maar in een klooster te gaan. Het ideaal van de vroege kerk. 9. Henoch is jong weggenomen. Hij heeft de dood niet gezien. Onze wandel is in de hemelen. Is het verlangen naar de hemel een thermometer van ons geloof? Pagina 2 van 8

3 Bijbelkring D.V. 20 oktober Abraham Zingen:45:1,5; Ps.84:5,6; Lezen: Genesis 12:1-9, Hebr.11: DE HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land en uit uw maagschap en uit uws vaders huis, naar het land dat Ik u wijzen zal. 2 En Ik zal u tot een groot volk maken, en u zegenen en uw naam groot maken; en wees een zegen. 3 En Ik zal zegenen die u zegenen, en vervloeken die u vloekt; en in u zullen alle geslachten des aardrijks gezegend worden. 4 En Abram toog heen, gelijk de HEERE tot hem gesproken had, en Lot toog met hem; en Abram was vijf en zeventig jaar oud, toen hij uit Haran ging. 5 En Abram nam Sarai, zijn huisvrouw, en Lot, zijns broeders zoon, en al hun have die zij verworven hadden, en de zielen die zij verkregen hadden in Haran; en zij togen uit om te gaan naar het land Kanaän, en zij kwamen in het land Kanaän. 6 En Abram is doorgetogen in dat land, tot aan de plaats Sichem, tot aan het eikenbos Moré; en de Kanaänieten waren toentertijd in dat land. 7 Zo verscheen de HEERE aan Abram en zeide: Uw zaad zal Ik dit land geven. Toen bouwde hij aldaar een altaar den HEERE, Die hem verschenen was. 8 En hij brak op vandaar naar het gebergte tegen het oosten van Bethel, en hij sloeg zijn tent op, zijnde Bethel tegen het westen en Ai tegen het oosten; en hij bouwde daar den HEERE een altaar en riep den Naam des HEEREN aan. 9 Daarna vertrok Abram, gaande en trekkende naar het zuiden. 8 Door het geloof is Abraham, geroepen zijnde, gehoorzaam geweest om uit te gaan naar de plaats die hij tot een erfdeel ontvangen zou; en hij is uitgegaan, niet wetende waar hij komen zou. 9 Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land der belofte als in een vreemd land, en heeft in tabernakelen gewoond met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelve belofte. 10 Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is. 11 Door het geloof heeft ook Sara zelve kracht ontvangen om zaad te geven, en boven den tijd haars ouderdoms heeft zij gebaard; overmits zij Hem getrouw heeft geacht Die het beloofd had. 12 Daarom zijn ook van één, en dat een verstorvene, zovelen in menigte geboren als de sterren des hemels, en als het zand dat aan den oever der zee is, hetwelk ontelbaar is. 13 Deze allen zijn in het geloof gestorven, de beloften niet verkregen hebbende, maar hebben dezelve van verre gezien en geloofd en omhelsd, en hebben beleden dat zij gasten en vreemdelingen op de aarde waren. 14 Want die zulke dingen zeggen, betonen klaarlijk dat zij een vaderland zoeken. 15 En indien zij aan dat vaderland gedacht hadden van hetwelk zij uitgegaan waren, zij zouden tijd gehad hebben om weder te keren; 16 Maar nu zijn zij begerig naar een beter, dat is naar het hemelse. Daarom schaamt Zich God hunner niet, om hun God genaamd te worden; want Hij had hun een stad bereid. Pagina 3 van 8

4 Gespreksvragen: 1.De bekering van Abram begon met Gods roeping: Ga, gij Abram had dus een duidelijk begin. Heeft ieder zo n duidelijk begin? Hoe is dat in uw leven gegaan? 2.Het was een roeping met veel persoonlijke nadruk. Ga,gij. Wat anderen ook doen, ga, gij. Kunnen mensen of dingen of zonden ons in de weg staan bij het maken van de goede keus? Ken je er voorbeelden van uit de Bijbel of uit je leven? 3. Deze roeping had ook iets van een vlucht. Het Hebreeuws kan ook betekenen : Vlucht, gij.. Waarvoor vluchten wij als we gehoorzaam zijn aan Gods roeping? Is dit één keer of steeds weer? 4.Hij wist niet waar hij komen zou. Kunnen wij de uitkomst gelijk al zien, als we Gods stem gehoorzamen? Zijn we dan gelijk al zeker van het eeuwige leven? 5.De roeping gaat gepaard met de belofte(vs 2,3). Gaan de roeping en de belofte altijd samen, ook in ons leven? 6.De roeping was erg radicaal. Uit uw land en uit uw maagschap. In de praktijk was dat erger dan sterven. Hoe is het mogelijk dat iemand die aan de afgoden verkleefd is, zo radicaal omkeert en alles prijs geeft? Wat leert ons dat over Gods macht en liefde ook in ons leven? 7.Wat is de inhoud en de heerlijkheid van de belofte die Abram kreeg in vs 2 en 3. Wat was daarin persoonlijk voor Abram en wat is daarin voor alle gelovigen? 8.Abram bouwde de HEERE een altaar. Vs 7) Wat is het verband tussen Genesis 12:7 en Hebreeën 11:13? Wat is het Christus te zien, te geloven en te omhelzen. Kunt uit uw eigen leven daarvan iets zeggen? 9. Door de gehoorzaamheid aan Gods roeping bleef Abram levenslang een vreemdeling op de aarde(hebr.11:13. Wat houdt dat vreemdelingschap in, voor hem en voor ons, nu? Pagina 4 van 8

5 Bijbelkring D.V. 3 november Jakob Zingen: Ps.27:5,7; Ps. 138:3,4; Lezen: Genesis 25:19-25; Gen.32: Dit nu zijn de geboorten van Izak, den zoon van Abraham: Abraham gewon Izak. 20 En Izak was veertig jaar oud, als hij Rebekka, de dochter van Béthuël den Syriër, uit Paddan-Aram, de zuster van Laban den Syriër, zich ter vrouw nam. 21 En Izak bad den HEERE zeer, in de tegenwoordigheid van zijn huisvrouw, want zij was onvruchtbaar; en de HEERE liet Zich van hem verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger werd. 22 En de kinderen stieten zich tezamen in haar lijf. Toen zeide zij: Is het zo? Waarom ben ik dus? En zij ging om den HEERE te vragen. 23 En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee natiën zullen zich uit uw ingewand vaneenscheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk, en de meerdere zal den mindere dienen. 24 Als nu haar dagen vervuld waren om te baren, zie, zo waren tweelingen in haar buik. 25 En de eerste kwam uit, ros; hij was geheel als een haren kleed; daarom noemden zij zijn naam Ezau. 24 Doch Jakob bleef alleen over; en een Man worstelde met hem totdat de dageraad opging. 25 En toen Hij zag dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan, zodat het gewricht van Jakobs heup verwrongen werd, als Hij met hem worstelde. 26 En Hij zeide: Laat Mij gaan, want de dageraad is opgegaan. Maar hij zeide: Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent. 27 En Hij zeide tot hem: Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob. 28 Toen zeide Hij: Uw naam zal voortaan niet Jakob heten, maar Israël; want gij hebt u vorstelijk gedragen met God en met de mensen, en hebt overmocht. 29 En Jakob vraagde en zeide: Geef toch Uw Naam te kennen. En Hij zeide: Waarom is het dat gij naar Mijn Naam vraagt? En Hij zegende hem aldaar. 30 En Jakob noemde den naam dier plaats Pniël: Want, zeide hij, ik heb God gezien van aangezicht tot aangezicht, en mijn ziel is gered geweest. 31 En de zon rees hem op, als hij door Pnuël gegaan was; en hij was hinkende aan zijn heup. 32 Daarom eten de kinderen Israëls de verrukte zenuw niet, die op het gewricht der heup is, tot op dezen dag, omdat Hij het gewricht van Jakobs heup aangeroerd had aan de verrukte zenuw. Pagina 5 van 8

6 Gespreksvragen: 1. En de kinderen stieten zich tezamen in haar buik.(25:22) Wat leert de Bijbel ons over het leven in de moederschoot? Wat betekent dat voor ons gebedsleven? 2.Hoe moeten we als ouders omgaan met kinderen als Ezau? 3.Jakobs leven werd beheerst door het verlangen naar de zegen. Hoe kon hij nu gezegend zijn, terwijl hij zijn vader bedroog? (Gen 27:33) Kan je gezegend worden terwijl je zondigt? Welke lessen en bemoedigingen liggen hierin? 4.Jakob ontvangt in Bethel een geopende hemel. Geeft de Heere dat nu ook? Hoe kunnen we dat ervaren? 5.In Pniël kreeg Jakob een nieuwe naam. Wat is het verband met Openbaring 2:17? Krijgt elk van Gods kinderen zo n nieuwe naam? 6.In Genesis 35 blijkt dat Jakob en zijn gezin ver van de Heere waren afgedwaald. Maar ook daar zien we zijn terugkeer. Wat zijn de oorzaken van geestelijke duisternis? Hoe kunnen we tot de Heere terugkeren? 7. Jakob had een heerlijk sterfbed. Als iemand aan het einde zou zeggen: Ik ben voor eeuwig verloren Kan hij dan toch behouden zijn? Kan iemand op zijn sterfbed nog tot bekering komen? Pagina 6 van 8

7 Bijbelkring D.V. 17 november Bileam Zingen: Ps.139:1,14; Ps.26:2,4; Lezen: Numeri 22:9-13, 23: 18-24, 24:15-25; Hebreën 6:4-8 9 En God kwam tot Bíleam, en zeide: Wie zijn die mannen die bij u zijn? 10 Toen zeide Bíleam tot God: Balak, de zoon van Zippor, de koning der Moabieten, heeft hen tot mij gezonden, zeggende: 11 Zie, er is een volk uit Egypte getogen en het heeft het gezicht des lands bedekt; kom nu, vervloek het mij; misschien zal ik tegen hetzelve kunnen strijden of het uitdrijven. 12 Toen zeide God tot Bíleam: Gij zult met hen niet trekken; gij zult dat volk niet vloeken, want het is gezegend. 13 Toen stond Bíleam des morgens op en zeide tot de vorsten van Balak: Gaat naar uw land; want de HEERE weigert mij toe te laten met ulieden te gaan. 18 Toen hief hij zijn spreuk op en zeide: Sta op, Balak, en hoor; neig uw oren tot mij, gij zoon van Zippor. 19 God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? 20 Zie, ik heb ontvangen te zegenen; dewijl Hij zegent, zo zal ik het niet keren. 21 Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob, ook ziet Hij niet aan de boosheid in Israël; de HEERE zijn God is met hem, en het geklank des Konings is bij hem. 22 God heeft hen uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een eenhoorn. 23 Want er is geen toverij tegen Jakob, noch waarzeggerij tegen Israël. Te dezen tijde zal van Jakob gezegd worden en van Israël, wat God gewrocht heeft. 24 Zie, het volk zal opstaan als een oude leeuw en het zal zich verheffen als een leeuw; het zal zich niet nederleggen, totdat het den roof gegeten en het bloed der verslagenen gedronken zal hebben. 15 Toen hief hij zijn spreuk op en zeide: Bíleam, de zoon van Beor, spreekt, en die man wien de ogen geopend zijn, spreekt. 16 De hoorder der redenen Gods spreekt en die de wetenschap des Allerhoogsten weet; die het gezicht des Almachtigen ziet, die verrukt wordt en wien de ogen ontdekt worden. 17 Ik zal Hem zien, maar nu niet; ik zal Hem aanschouwen, maar niet nabij. Er zal een ster voortgaan uit Jakob, en er zal een scepter uit Israël opkomen; die zal de palen der Moabieten verslaan en zal al de kinderen van Seth verstoren. 18 En Edom zal een erfelijke bezitting zijn, en Seïr zal zijn vijanden een erfelijke bezitting zijn; doch Israël zal kracht doen. 19 En er zal een uit Jakob heersen, en hij zal de overigen uit de steden ombrengen. 20 Toen hij de Amalekieten zag, zo hief hij zijn spreuk op en zeide: Amalek is de eersteling der heidenen, maar zijn uiterste is ten verderve. 21 Toen hij de Kenieten zag, zo hief hij zijn spreuk op en zeide: Uw woning is vast en gij hebt uw nest in een steenrots gelegd. 22 Evenwel zal Kaïn verteerd worden, totdat u Assur gevankelijk wegvoeren zal. 23 Voorts hief hij zijn spreuk op en zeide: Och, wie zal leven, als God dit doen zal? 24 En de schepen van den oever van Chittim, die zullen Assur plagen, zij zullen ook Heber plagen; en hij zal ook ten verderve zijn. 25 Toen stond Bíleam op en ging heen en keerde weder tot zijn plaats; Balak ging ook zijn weg. 4 Want het is onmogelijk, degenen die eens verlicht geweest zijn en de hemelse gave gesmaakt hebben en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn, 5 En gesmaakt hebben het goede woord Gods en de krachten der toekomende eeuw, 6 En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zone Gods wederom kruisigen en openlijk te schande maken. 7 Want de aarde die den regen menigmaal op haar komende, indrinkt en bekwaam kruid voortbrengt voor degenen door welke zij ook gebouwd wordt, die ontvangt zegen van God; 8 Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk en nabij de vervloeking, welker einde is tot verbranding. Pagina 7 van 8

8 Gespreksvragen: 1.God spreekt Persoonlijk tot Bileam. Kan dat ook nu zo zijn, dat God tot ons spreekt door middel van Zijn Woord en Geest? Of dar we duidelijk antwoord krijgen op ons gebed? Terwijl we toch niet echt een kind van God zijn? Vind u meer voorbeelden uit de Bijbel? 2.Wat betekent de gehoorzaamheid van Bileam hier? Wat bedoelt hij in vs 13 als hij zegt: De HEERE weigert mij toe te laten om met u te gaan? Wat zegt dat voor ons als en hoe we dingen doen of laten? 3.Bileam zegt in 23:18-24 heerlijke dingen. Wordt hij hier geleid door de Heilige Geest.? Wat is het verschil tussen de algemene werkingen van Gods Geest en de zaligmakende werkingen? 4.In 24:16 zegt Bileam wie hij is. Spreekt hij daar de waarheid over zichzelf? Hoe kunnen wij onszelf onderzoeken wie wij echt zijn voor God? 5.In 24:17 doet Bileam een persoonlijke geloofsbelijdenis. Wat is het verband met Hebreën 6:4-8? Hoe ver kan het gaan, terwijl het niets is? Hoe klein kan het geloof zijn, terwijl het alles is? 6.Wat is de weg van Bileam in 2 Petrus 2:15? Wat leert ons dit over valse leraars? Hoe kunnen we ze beproeven? 7.Wat zegt ons Numeri 31:8 over het einde van Bileam? Hij had het verlangen om met Gods volk te sterven.(numeri 23:10) Hoe moeten we dat verlangen duiden? Is verlangen om zalig te worden genoeg? Pagina 8 van 8