Praful. Orgel AGENDA PRAFUL

Transcriptie

1 Praful Hij had een nummer 1 hit in Amerika met het smooth jazznummer Sigh, speelt zijn stiltemuziek dit jaar voor de derde keer bij een evenement van Eckhart Tolle, componeert voor onder anderen Deva Premal, produceert cd s en treedt regelmatig op, ook in Nederland. De Duitse muzikant Praful (1964) volgt zijn muzikale hart. Praful is Sanskriet voor bloeien. Zoals een slang haar oude huid afwerpt, liet hij na een diepgaand persoonlijk proces zijn geboortenaam Uli Schröder achter zich. Het was een symbolische stap, als het ware om een nieuw leven te beginnen. Je groeit op met je naam, identificeert je ermee: ik ben Zo was dat voor mij ook. Maar leven in het nu houdt in dat je steeds meer ziet dat alles om je heen uit laagjes bestaat en niet je kern is. Ik ontdekte dat ik mijn naam kon veranderen en er nog steeds was. Wat is de grote gemeenschappelijke deler van de muziek die Praful maakt? Gezamenlijkheid, liefde, stilte? Alles tegelijk, zegt hij. Ik creëer een intieme sfeer waarin het makkelijk wordt saamhorigheid te voelen. We hebben het altijd over dat alles één is, maar wat betekent dat? Het is een paradox tussen al-een en alleen - all-one en alone - hetzelfde woord. Je bént al-een, één met alles. Het lijkt of spiritueel ontwaken een persoonlijk proces is, maar als je niet met alles in verbinding bent, gaat het niet lukken. Orgel Voor het zover was, liep Praful zijn weg met veel hoogte- en dieptepunten. Muziek is er altijd geweest. Ik begon met blokfluit en xylofoon, zoals zoveel kinderen, en op m n zevende kreeg ik samen met mijn vader les op een elektronisch orgel. Hij stierf toen ik elf was, en ik denk wel eens dat de muzikale connectie die ik met hem had bepalend is geweest voor mijn keuze de muziek een centrale plek in mijn leven te geven. Later zat ik in een schoolband en omdat ik het orgel niet mocht meenemen naar de oefenkelder, stapte ik over op piano. Pas op m n 18e zag ik iemand saxofoon spelen en dat raakte me enorm. De expressie van dat instrument ligt dicht bij de menselijke stem, je kunt er emotie, passie en gevoelens mee uitdrukken. Praful zingt een paar klanken, pakt daarna zijn saxofoon en speelt wat loopjes. Het is meteen duidelijk wat hij bedoelt. Op dat moment had ik al een gedegen muziekopleiding achter de rug en was het niet AGENDA PRAFUL 20 februari - Healing Sound, Healing Touch Event Praful in actie samen met zijn vrouw en healer Vimal in L63, Lumierestraat 63 op IJburg, Amsterdam (aanmelden noodzakelijk). 21 februari - SHINE party met Red Fulka EP Release (dj Kareem Raïhani en Praful) in Club Lite, Jan van Galenstraat 24 in Amsterdam. Aanmelden en info

2 zo moeilijk met een nieuw instrument te beginnen. Meer een kwestie van de techniek onder de knie krijgen. Dienstweigeraar Na de middelbare school ben ik eerst een jaar op pad gegaan. Geen idee wat ik wilde met mijn leven, maar ik vond dat ik al te lang in de schoolbanken had gezeten. Ik reisde rond en werkte in Israël in een kibboets in de hoop daar erachter te komen wat ik wilde. Terug in Duitsland moest ik in militaire dienst. Ik was gewetensweigeraar en heb twintig maanden op een school voor zwaar gehandicapte kinderen gewerkt. Het was goed op een maatschappelijke manier bij te dragen aan het welzijn van anderen, zo zie ik het, al was het geen vrije keuze. Ondertussen groeide het besef dat ik me totaal in wilde zetten voor de muziek. Conservatorium Op m n 23e ben ik in Nederland naar het conservatorium gegaan. Ik voelde me niet zo thuis in Duitsland en wilde mijn horizon verbreden. Het niveau van de opleiding was dusdanig dat ik veel kon leren. Ik koos voor lichte muziek. De studie duurde vijf jaar, daarna moet je je eigen stijl vinden. Jazz werd mijn richting en later - in India - ben ik begonnen de klassieke Indiase muziek, ragas, te bestuderen. Dat is een totaal andere stijl dan de westerse, ik moest compleet opnieuw beginnen. Mijn jazzachtergrond zal ik altijd houden, en intussen zijn er sterke invloeden uit de hele wereld. Hart Op het conservatorium krijg je veel informatie over muziekstijlen en hoe je moet spelen. Je wordt een goed muzikant, maar leert weinig wat je kan helpen in de wereld neer te zetten wat je hart voelt. Dat is uiteindelijk wat iedere muzikant naar de muziek trekt: En niet om onwijs rijk te worden, die kans is klein. Muzikant ben je uit een roeping, omdat je hart voor de muziek slaat. Hoe manifesteer je dat? Aanvankelijk denk je misschien dat je alleen maar goed hoeft te spelen en de wereld ligt aan je voeten. Misschien als je een wonderkind bent Dat was bij mij niet het geval. Toen ik klaar was met de studie was ik mezelf compleet kwijt. Ik kon heel goed muziek maken, alleen welke muziek wílde ik eigenlijk maken? Uiteindelijk moet je gewoon leven en onderweg je pad vinden.

3 Osho Nadat ik afgestudeerd was, stortte ik in en kreeg angsten. Ik merkte dat er innerlijk veel in de weg zat en voelde dat ik een time-out nodig had om mezelf te vinden. Vrienden vertelden over Osho, van wie ik trouwens wel al boeken had gelezen, en mijn broer was sannyasin geworden. Ik voelde me ertoe aangetrokken, maar vond het ook spannend. Toch was het de enige plek waarvan ik wist dat ik er én meditatie én therapie kon doen. Dus ik pakte mijn koffers en ging naar de ashram in Pune. Het was in 1992, Osho was er al niet meer, maar op een bepaalde manier nog heel aanwezig. Ik bleef er negen maanden en dat besluit redde mij het leven. Spelen vanuit stilte Kijk, ik heb jazzmuziek als een zeer intellectuele vorm van kunst ervaren, al zal dit vast niet voor iedereen gelden. Ik raakte er afgesloten door en ging ervan in m n hoofd zitten. In India deed ik voor het eerst van mijn leven therapie om beter te snappen hoe ik in elkaar zit. Ook was er steeds meer meditatie, stilte. Van meet af aan werd ik gevraagd muziek te maken tijdens de meditaties. Ineens zaten er 1500 mensen voor mijn neus, in stilte, met hun ogen dicht. Een heel andere manier van muziek maken dan ik gewend was. Tot dan toe was het alleen een soort entertainment geweest, want zo wordt de meeste muziek gezien en beluisterd. Ineens realiseerde ik me dit was wat ik altijd had gezocht: een communion van het hart. Dat had ik nergens kunnen vinden. Tuurlijk is het er altijd, in je hart en kun je dat met iedereen delen, maar vooral in het begin heb je daarvoor de juiste omgeving nodig. Net als bij een klein plantje, dat moet je een beetje helpen en de ruimte te geven om te kunnen groeien. Ik heb er veel kunnen ontwikkelen. Buddha nature Nou denk ik dat dit altijd wel in mijn muziek zat, het drukt verbondenheid uit met de buddha nature die wij zijn. Er was een drang, een verlangen om die space van puur zijn, rusten in je centrum, in de stilte van je bewustzijn met anderen te delen. Ook gewone muziek kan dat bewerkstelligen, het is niet zo dat je per se spirituele muziek nodig hebt om een diepere ervaring te hebben. Ik weet nu dat er een talent in mij is waarmee ik iets kan overbrengen wat in woorden niet te omschrijven is en misschien uit een andere dimensie komt; een soort verbinding met de oorsprong. In Pune kwam ik steeds meer in mijn vertrouwen en nóg was het een lange weg om helemaal tot het punt te komen dat ik het zonder

4 compromis ging leven. Salsa Na mijn verblijf in Pune ben ik in Nederland freelance gaan werken. Je kunt niet echt kieskeurig zijn totdat je zover bent dat mensen naar je toe komen om echt jouw muziek te horen. Dat vraagt opbouw. Ik speelde veel met Latino s en verzamelde allerlei invloeden vanuit verschillende culturen. Er waren projecten met anderen, ik componeerde. Samenwerkingsverbanden vielen uit elkaar, vaak om triviale redenen. Daar kreeg ik genoeg van en de enige oplossing was om dingen onder mijn eigen naam te gaan doen. Succes Ik begon cd s te maken, een fusion van wereldmuziek, jazz, elektronica, lounge - mijn eigen sound. Daarmee kreeg ik veel succes, vooral in Amerika. Ik scoorde een nummer 1 hit op de radio en verkocht honderdduizend cd s. Gedurende een paar jaar was ik veel daar en stond op het punt erheen te verhuizen. Alles leek me in die richting te sturen en toch voelde ik na ongeveer drie jaar alles weer in en om me heen instorten. Ik werd steeds vaker ziek. Die hit had ik in de scene die smooth jazz genoemd wordt, een soort muziek die niet zo ingewikkeld is als de andere stijlen van jazz als het om gevoel en ritme gaat. Ik was misschien succesvol, maar het voelde te oppervlakkig. Nog steeds fungeerde ik als een entertainer, naar wie mensen luisterden terwijl ze hun wijntje dronken en kaas aten en het te gek vonden. Opgeblazen Op een bepaald moment kreeg ik een nieuwe relatie en ik merkte dat ik iets wilde veranderen. Want ik was altijd on tour, en dat combineert niet echt met een gezin. Net als in die film over Ray Charles, dan word je verliefd op de zangeres van je band, cliché, maar het werkt echt zo. Dus stopte ik met rondreizen. Vimal, mijn Noorse partner hielp me mijn kop eraf te hakken. Ik had nogal een opgeblazen ego in die tijd. Zij had daar niet zoveel mee en zag gelukkig iets anders in mij. Het punt is dat als je in Amerika succes hebt, je continu verteld wordt hoe fantastisch je bent. Op een gegeven moment ga je het zelf geloven, dat gebeurt met bijna alle bekende artiesten. Als je ze ziet, vraag je je af waarom het zulke klootzakken zijn, maar het is moeilijk om normaal te blijven omdat iedereen je het

5 gevoel geeft dat je wow bent, meer waard dan andere mensen. En ook al ben je je bewust van het tegendeel, toch kruipt het in je. Kamertje Nadat ik in de VS gestopt was, viel ik weer in het diepe gat van what s next? Ik moest de ultieme sprong maken, volgen wat mijn hart riep zonder de garantie dat het ook zou gaan werken. Je moet in het koude water springen en kijken of je kunt leren zwemmen. Dat speelde allemaal rond 2007/2008. Langzaam heb ik gezocht naar een manier om te kunnen doen wat dicht bij me staat, de stilte meer raakt. Ik maakte de cd Where spirits live in m n kamertje, had geen optredens in die tijd, want ik was altijd in Amerika. Dat was het begin van het nieuwe pad. Alles wat ik doe, bestaat uit verschillende wegen naar hetzelfde. Het gaat me erom die scheiding tussen jezelf en het pure zijn te laten verdwijnen. Dat werkt voor mij met muziek en blijkbaar ook voor de mensen die naar mijn muziek luisteren. Of je dat via dansen doet of zittend terwijl je luistert; er zijn allerlei wegen die naar Rome leiden. Tolle Als je van alleen maar optredens wilt leven, moet je veel concerten hebben en dat betekent dat je meestal onderweg bent. Toen ik drie jaar geleden vader werd, wilde ik graag mijn dochter zien opgroeien. Het blijft zoeken naar de balans en Vimal zal je zeggen dat die soms helemaal zoek is. Thuis ben ik net zo goed altijd bezig, ik heb veel werk, ook logistiek. Ik treed steeds vaker alleen op, niet omdat ik dat zozeer wil, ik word ervoor gevraagd. Men vindt dat de stilte het diepst is als ik in m n eentje speel. Ik heb een paar keer bij events van Eckhart Tolle opgetreden, dit jaar gaat dat voor de derde keer gebeuren. Als hij een retraite houdt, zijn daar rond de 600 mensen, of hij geeft een lezing, zoals in Kopenhagen waar 2000 man zat. Dan speel ik een half uur als opening. Zijn vraag aan mij is om de deelnemers van de straat binnen te halen. Die komen druk binnen, konden geen parkeerplek vinden, de kinderen moesten naar de oppas, wat dan ook. Het is mijn taak hen in het hier en nu te brengen. Deva Premal Verder componeer ik voor Deva Premal, ken je haar muziek? Ze zingt veel van mijn liedjes, allemaal Sanskriet mantra s. Haar concerten zijn erop gericht via het gezamenlijk zingen de stilte en het hart binnen te gaan. Bij mijn optredens gaat het meer over de muziek. Want al wordt er ook

6 samen gezongen, ik ben op de eerste plaats muzikant. Meer dan Deva, die naar de muziek gekomen is via de mantra. Daarnaast toerde ik drie jaar lang met Peruquois en in 2009 heb ik samen met haar een tantra-cd opgenomen. Met dj Kareem Raïhani* maak ik muziek om te dansen. Het voelt heel rijk, die combinatie van samenwerking en solodingen. Ik heb ook een studio aan huis, daar doe ik mijn eigen producties en af en toe produceer ik voor iemand anders. Zo heb ik allerlei benen waarop ik loop en waarmee ik inkomsten genereer. Ik vind het fijn mensen te inspireren hun hart te volgen. Als iedereen dat zou doen, zouden we misschien tot een andere wereld kunnen komen, met een andere structuur. Het hart wil open gaan, maar we zijn bang dat we worden gekwetst. Uiteindelijk kwam ik zelf op het punt waarbij ik besefte dat het ondanks dat risico beter is om mijn hart open te houden. Liever de kans op kwetsuren uithouden dan mijn leven niet te leven! Onze huidige maatschappij is op ego en angst gebaseerd. Als mensen het aandurven werkelijk contact met hun hart te maken, zouden veel problemen verdwijnen. De wereld van bovenaf veranderen door middel van bijvoorbeeld wetten, daar geloof ik niet in. Het werkt alleen als vanbinnen bij ons allemaal iets verandert. Ik kan massa s woorden gebruiken om iets uit te leggen, maar met mijn muziek kan ik je een ervaring geven. << Tekst: Charlot Spoorenbergh Fotografie: Jeroen van Kemenade