Loon-Onzin-rev :46 Pagina 1 Allemaal Onzin

Transcriptie

1 Loon-Onzin-rev :46 Pagina B

2 Loon-Onzin-rev :46 Pagina C

3 Allemaal Onzin

4 Ook van Paul van Loon & Hugo van Look Prentenboek DolΔes dolle vollemaannacht Voorleesverhalen Foeksia de miniheks Foeksia s miniheksenstreken Foeksia en de toverschaatsen Allemaal Onzin Zelf lezen avi e4 Bang voor vampiers De meester is een vampier De vampierclub De vampiertand DolΔe SneeuwwolΔe Bekroond door de Nederlandse Kinderjury 2009 Niet bijten, DolΔe! Het nachtmerrieneeδe DolΔe Weerwolfje Tijdschrift met strips, raadsels en verhalen

5 Paul van Loon Allemaal Onzin Tekeningen Hugo van Look Leopold / Amsterdam

6 In deze verhalenbundel zijn opgenomen de boeken Wat ritselt daar? en Wie fluistert daar?, verschenen in 2000 en Eerste druk tekst: Paul van Loon Omslag en illustraties: Hugo van Look Kleuren: Daniëlle Roothooft Vormgeving: Petra Gerritsen Typografie en zetwerk: Studio Cursief Uitgeverij Leopold, Amsterdam / isbn / nur 281 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.

7 Inhoud Onzin 7 Vlieg 9 Cowboys en indianen 11 Warme sneeuw 13 Muis 15 Weerwolven 17 Maanman 21 Dirigent 23 Schapen 25 Beer 27 Vliegtocht 29 Aaidraak 31 Mopperen 34 Hoedenboom 36 Dombo 38 Speeltuin 40 Koorts 42 Onzinfeest 44 Wat ritselt daar? 46 Fluister 48 Heldenpanto els 51 Koud 54 Straf 57 Sneeuw 59 IJsbloemen 61 Neusbal 65 Bezoek 68 Enge snippers 71 De Pampier 73 Slangenverzweerder 76 Opa s geheim 79 Wie fluistert daar? 82

8

9 Onzin Vladimir kan niet slapen. Hij ligt in bed en staart naar het raam. De maan schijnt door de gordijnen. Plotseling ritselt er iets. Vladimir zit meteen rechtop. Wat ritselt daar? zegt hij. Vladimir luistert. Opeens ziet hij een streepje licht. De lamp op de overloop is aan. Beneden klinken voetstappen. Dan de stem van mama. Vladimir, ben je nog wakker? Vladimir zegt niks. Hij gaat gauw liggen. Het streepje licht verdwijnt. De lamp is weer uit. Het is stil. Heel even... Dan ritselt het weer. Wat ritselt daar? zegt Vladimir opnieuw. Weer floept het licht op de overloop aan. Voetstappen, de zware stem van papa. Vlad, ga gauw slapen. Ja, ja, denkt Vladimir. Jullie hebben makkelijk praten. Jullie zitten beneden. Daar is het niet donker maar gezellig. Met de televisie aan. Hij kruipt diep onder de deken. Een poosje is het doodstil. Maar... dan ritselt er weer iets. Als een beschuit waar een muis aan knabbelt. Vladimir zegt nu niks. Hij luistert goed. Het ritselt in de hoek, achter het bed. Muisstil kruipt Vladimir uit bed. Onder het bed ligt zijn zaklamp. Vladimir knipt hem aan. Hij schijnt in het hoekje, achter het bed. Het behang is een beetje los. Vladimir kijkt. Dat kan toch niet?! Daar staat een mannetje. 7

10 Hij is niet groter dan een colaflesje. En hij draagt een gestreepte broek en een geruite bolhoed. Het mannetje lacht, buigt en neemt zijn hoed af. Dan ritselt hij even met het behang. Vladimir is niet bang, alleen verbaasd. Wie ben jij? Ik ben Onzin, zegt het mannetje. Hij ritselt weer met het behang en maakt een koprol. Vladimir moet lachen. Wat doe jij hier eigenlijk? Ik maak pret en ik ritsel met het behang, zegt Onzin. Onzin is wel een rare naam, zegt Vladimir. Het mannetje lacht. Niet vreemder dan Vladimir, vind ik. Mijn naam heeft een echte betekenis. Oh ja? zegt Vladimir. Wat bedoel je? Het mannetje spuugt in zijn handen, wrijft ze over elkaar en gaat dan op zijn handen staan. Nou kijk, het zit zo. Als ik ritsel in de kamers van jongetjes of meisjes, dan roepen die kinderen: Mama, er ritselt iets. En dan zeggen de moeders altijd: Dat is onzin. Ga maar gauw slapen. Daarom heet ik Onzin! Onzin maakt een salto, landt keurig op zijn voeten en ritselt twee keer met het behang. Vladimir klapt in zijn handen. Gave salto! Opeens gaat het licht in de gang aan. Oei, wegwezen, daar komt een groterik, zegt Onzin. Hij buigt en kruipt snel achter het behang. Er klinken voetstappen op de trap. Vladimir springt vlug in bed. De deur gaat open en mama komt binnen. Vladimir, wat is dat toch voor een herrie? Er ritselde iets, zegt Vladimir. Mama kijkt hem aan en zegt: Dat is onzin, ga maar lekker slapen. Vladimir knikt met een glimlach op zijn gezicht. Klopt, dat was Onzin. Tevreden valt hij in slaap. 8

11 Vlieg Vladimir ligt in bed en staart naar de muur. Overdag is het behang vol met bloemen. Maar in het donker kun je dat niet zien. Dan zie je alleen maar donkere vlekken. Af en toe schieten er lichtstrepen over het behang. Die zijn van auto s, die langsrijden. Het behang achter het bed ritselt. Ha, Vladimir. Daar ben ik weer. Vladimir doet de lamp op zijn nachtkastje aan. Naast het bed staat het kleine mannetje. Er steekt een gele veer op zijn geruite bolhoed. Ha Onzin, zegt Vladimir. Hoe kom jij aan die veer? Geplukt. Van een knalgele kip. Knalgele kippen bestaan niet, zegt Vladimir. Wel waar ik woon, zegt Onzin. Daar wil ik dan wel eens heen, zegt Vladimir. Onzin knikt. Een andere keer. Zullen we nu samen pret maken? Mij best, zegt Vladimir. Maar we moeten wel zachtjes doen. Onzin knikt. We zullen zachtjes pret maken. Let op! Kun jij dit? Hij zet een voet tegen de muur. En dan wandelt hij tegen de muur omhoog. Zomaar, alsof het niets is. Tot helemaal bovenaan. Als een vlieg loopt hij verder, over het plafond. En langs de andere muur wandelt hij weer naar beneden. Vladimir klapt zachtjes in zijn handen. Wat knap, Onzin. Dat kan ik niet, hoor. Maar ik heb wel een speelgoedtrein. Onzin maakt een koprol langs de muur. Een trein. Dat is gaaf. Dat is fijn. En dat rijmt op azijn. Mag ik erin rijden? Vladimir stapt uit bed. Zachtjes maakt hij zijn speelgoedkast open. Voorzichtig pakt hij de trein eruit. Hij zet hem op de vloer. Onzin springt er meteen op. Let op! roept hij. De trein vertrekt. Onzin rijdt kriskras door de kamer. Tussen de stoelpoten door. Om de kast heen, en onder het bed door. En dan recht tegen de muur omhoog. 9

12 Vrolijk rijdt hij een rondje over het plafond. Daar zit ook een vlieg. Uit de weg, vlieg, roept Onzin. Anders kom je onder de trein. Boos gaat de vlieg weg. Hij bromt en moppert luid. Wat een brompot, roept Onzin. Een eindje verder gaat de vlieg weer zitten. Maar daar komt Onzin al weer aan. Opzij, opzij! Alle vliegen opgepast. Hier komt de plafondtrein, roept hij. Nu is de vlieg het echt beu. Met een brom vliegt hij weg, het klapraam uit. Onzin komt weer langs de muur naar beneden. Kijk eens, roept hij. Met losse handen. Pas op, roept Vladimir. Maar het is al te laat. De trein rijdt tegen een stoelpoot. Boem! Onzin vliegt door de lucht. Hij valt boven op het bed. Ha ha, dat waren bijna losse tanden, roept hij. Maar gelukkig toch net niet. Er klinken voetstappen in de gang. Oei, daar komt een groterik de boel verpesten. Dag, Vladimir, ik ben pleite. Onzin glipt achter het behang. Vladimir springt in bed en doet vlug de lamp uit. Hij trekt de deken over zijn hoofd. Even later gaat de deur zachtjes open. Papa kijkt om het hoekje. Vlad, ben je nog wakker? Vladimir geeft geen antwoord. Hij slaapt al bijna. Gek, mompelt papa. Ik dacht even dat ik een trein hoorde... Maar dat is natuurlijk onzin. 10

13 Cowboys en indianen Vladimir zit rechtop in bed. De lamp op zijn nachtkastje is nog aan. Vladimir is boos. Witheet van woede is hij. Niet eerlijk! bromt hij. Helemaal niet eerlijk. Zij mogen alles en ik mag niets! Vladimir wil helemaal niet slapen. Hij wil naar de televisie kijken. Er is een film met cowboys. Maar Vladimir mag niet kijken. Kleine jongens moeten op tijd naar bed, zegt papa. Was ik maar groot, denkt Vladimir. Dan mocht ik de hele avond opblijven. Het behang ritselt. Daar staat Onzin. Wat kijk je boos, Vladimir. Dadelijk ontplof je nog. Daar moeten we gauw wat aan doen. Kom, ik weet iets leuks. Vlug springt hij op de vensterbank. Vladimir is nog wel boos. Maar ook nieuwsgierig. Hij loopt naar het raam. De ruit is beslagen. Onzin doet heel geheimzinnig. Hij gaat op zijn hoofd staan. Ondersteboven loert hij even naar Vladimir. Dan gaat hij weer op zijn voeten staan. Wat wil je graag zien, Vladimir? Ik wil een film zien, zegt Vladimir. Een film met cowboys. Dat is goed, zegt Onzin. Jij krijgt je film. Hoe dan? zegt Vladimir. Ik heb geen televisie. Let maar op, Vladimir. Onzin tekent met zijn vinger op de ruit. Hij tekent mannen met hoeden en geweren. Ze zitten op paarden. Cowboys, zegt Vladimir. Daarna tekent Onzin mannen met maskers. Dat zijn de boeven. Hij tekent ook nog indianen. Die zitten achter een rots. Let op, nou wordt het spannend. Onzin tikt op de ruit. Plotseling bewegen de cowboys. De paarden hollen langs de ruit. De indianen komen achter de rots uit. En de boeven beginnen te schieten. De cowboys springen van hun paarden. Jippieee, roepen ze. En: Jahoeee. Het is een cowboyfilm! 11

14 Vladimir klapt in zijn handen. Hij is niet boos meer. Mag ik ook wat tekenen, Onzin? Vladimir tekent een grote leeuw, met lange manen. De leeuw rekt zich uit en brult. Nu wordt iedereen bang. De boeven, de cowboys en de indianen. Samen hollen ze weg. De leeuw gaat erachteraan. Snel tekent Onzin een kikker op de ruit. De kikker is zo groot als een olifant. Met een grote sprong is de kikker bij de leeuw. Zijn bek gaat wijd open. Hé, die kikker eet mijn leeuw op! roept Vladimir. Dat kan niet. Onzin, lacht Onzin. Alles kan, dat zie je toch. Maar dan klinken er voetstappen, beneden in de gang. Alarm, roept Onzin. Met zijn zakdoek veegt hij over het raam. Weg zijn de kikker, de leeuw, de indianen, de cowboys en de boeven. Vlug in je bed, Vladimir, zegt Onzin. Snel verdwijnt hij achter het behang. Vladimir stapt in bed en doet de lamp uit. De deur gaat open en papa komt binnen. Slaap je nog niet, Vlad? Nou vooruit, kom maar. Dan mag je even naar de cowboyfilm kijken. Vladimir loopt achter papa aan, naar beneden. Tjonge. Twee cowboyfilms op één avond. Da s bo en. 12

15 Warme sneeuw Onzin zit op de rand van het bed. Wat is er achter het behang? vraagt Vladimir. Wil je dat weten? Ga maar mee, zegt Onzin. Dat kan toch niet. Ik ben veel te groot. Alles kan, zegt Onzin. Let maar op. Daar gaan we. Ze lopen naar het behang. Doe je ogen dicht en hou je adem in, zegt Onzin. Doe maar alsof je onder water zwemt. Vladimir doet zijn ogen dicht. Hij houdt zijn adem in. Dan stappen ze achter het behang. Vladimir ademt uit en doet zijn ogen open. Ze lopen door een dikke mist. Het plakt ook een beetje. Dat is zeker de lijm van het behang. Zo, we zijn er, zegt Onzin. Ze stappen uit de mist. Hier woon ik, zegt Onzin. Wat mooi, roept Vladimir. Ze staan in een veld vol bloemen. De lucht is blauw en de zon schijnt. Er lopen knalgele kippen en ook een hemelsblauwe. Hier en daar vliegen kleine rode olifanten. Met hun slurδes halen ze honing uit de bloemen. En ze zoemen als bijen. Achter het behang is alles zoals ik het wil, zegt Onzin. Soms zijn er bloemen. Soms ook niet. Soms schijnt de zon. En soms regent het. Of sneeuwt het. Kijk maar. Vele vlokken vallen uit de lucht. Alles wordt wit. De sneeuw valt op Vladimirs gezicht. Die sneeuw is warm, roept hij. Natuurlijk. Het is toch zomer, zegt Onzin. En hij smaakt ook lekker. Proef maar. Vladimir pakt een handvol sneeuw en proeft. Mmm, net chocolade. Lekker zeg. Laten we een sneeuwpop maken, Onzin. Samen gaan ze aan de slag. Ze maken een grote sneeuwpop. Een warme witte sneeuwpop. Heb je honger? vraagt Onzin. Best, zegt Vladimir. Dan eten we de sneeuwpop op. Vindt hij dat niet erg, Onzin? Nee hoor. Eet maar. Mmm, die sneeuwpop smaakt heerlijk. 13

16 Loon-Onzin-rev :47 Pagina 14 Naar warme witte chocolade. Poeh, zegt Vladimir. Hij voelt met twee handen aan zijn buik. Kijk eens. Ik heb een echte sneeuwbuik. Onzin moet lachen om Vladimirs ronde buik. Ik ook, zegt hij. Genoeg sneeuw voor vandaag. Hup! Weg ermee! Hij blaast een keer. 14 Meteen is alle sneeuw verdwenen. Zo, nu moet je gaan slapen voor de groteriken komen, zegt Onzin. Ogen dicht en adem in. Ze lopen terug door de mist, de kamer in. Welterusten, Vladimir. Dag Onzin. Mag ik nog een keer mee? Dat belooft Onzin. Als Vladimir in slaap valt, proeft hij nog steeds de chocolade.