interessant wordt Is voorlopig nog duister. Het zal in elk geval niet meer in 2013 zijn. komt en of dat Gert van

Transcriptie

1 274 komt en of dat interessant wordt Is voorlopig nog duister. Het zal in elk geval niet meer in 2013 zijn. Tot slot een citaat uit het boek van recherchechef Beek: vo mevrouw Boellaard zelf dat ze redelijk leefden, het leven met Jan Was goed geweest zieltogefl timmerbedrijf. had hij in die jaren volgens ons de yraj1en hadden PlaatsgeVofl verdachten haar gekocli Gert van bescheiden Ondanks het - waarin Waarvan we ze een camper een renpaard en een dure bontjas Voor Daarnaast waren ze In een t±jdsbes van zes jaar twee keer samen voor langere tijd naar de Verenigde Staten geweest (Florida en Las Vegas) en eenmaal naar Thailand En dan Was Jan nog eens een weekje met zijn bloedgab3 naar Las Vegas afgerei5 Niet slecht Voor een man die van een WAO_uitkering moest rondkomen,, 98

2 275 HOOFDSTUK ACHT Bassie Ik schrik nog elke keer als er een motor naast me staat, bij een stoplicht. Dat vergeet ik nooit meer. Dat hoge jankende geluid van een optrekkende motor. En die vieze teringlucht van dat schieten, die kruitdamp. Als ik eraan denk word ik weer misselijk. Ik kan niet eens meer tegen dat knallen met oud en nieuw. Cor gaf hem de bijnaam Bassie. Van de clown, die ook nogal druk in de weer was met eten. Als Cor en zijn aanhang ergens gingen eten, was Bassie de regelneef. Anderen kennen hem als Amstelveense Gerrie. Omdat hij uit Amstelveen kwam. Je had Haagse Gerrit, Amsterdamse Gerrit, dus ik was de Amstelveense. Bas is een van de twee overlevenden bij de aanslag op Cor van Hout, op vrijdagmiddag 24 januari 2003 in Amstelveen. De vorige avond had hij met Cor, Boelo Holtkamp en Cor s kinderen Francis en Richie gegeten bij Café Loetje ( De beste biefstuk van Holland ) in de Albert Cuypstraat. Cor was daarna lopend naar de woning van zijn vriendin, Nappe, in de Ferdinand Boistraat gegaan. Bas was deze vrijdag al vroeg op pad gegaan. Naar de bakker in Amsterdam, auto gewassen, naar zijn ouders in Amstelveen. Om twaalf uur had hij afgesproken met Cor, bij het Chinees restaurant Royal San Kong op de hoek van de Dorpsstraat en de Stationsstraat. Ze waren wat verlaat, ik had nog even staan wachten: waar blijven ze nou? Bas parkeerde de Ford Focus in de Dorpsstraat, tegenover het restaurant. Als je binnen voor het raam zat kon je de auto zien staan. Cor kwam met Arjen Kaale en Robert ter Haak binnen. Ter Haak was van de boten. Van Seaport Ijmuiden. Cor had veel zaken gedaan met Ter Haak senior, de laatste jaren sprak hij geregeld af met junior. Het ging niet heel goed in de botenhandel, er waren plannen om samen iets te gaan ondernemen. Wat? Bas weet het niet. Als het over zakelijke dingen ging bemoeide ik mij er niet mee. Als ze wat wilden bespreken liepen ze wel een blokje om of ik ging ergens anders zitten. Het interesseerde mij ook niet. Ik wist niet veel en dat wilde ik ook niet. Wat niet weet wat niet deert. De afspraak had deze vrijdag niet veel om het lijf. Soms duurden zulke lunchgesprekken veel langer en bleven ze zitten. Kwamen er steeds meer mensen bij. Bel die even, zei Cor, en dan kwamen ze en dan werd het soms nog heel lang gezellig. Hij zei tegen zijn zakenpartners ook altijd dat ze het na vier uur s middags niet meer over zakelijke dingen mochten hebben: dan was hij niet scherp genoeg meer. Maar op deze vrieskoude vrijdagmiddag waren ze eerder klaar. Cor was gevallen, hij had wat blauwe plekken en moest naar het VU ziekenhuis, Bas zou met hem meegaan. Ook Arjen had nog een afspraak, hij moest naar zijn vader in het ziekenhuis. 99

3 276 Vanaf het moment dat ze het restaurant verlieten, rond kwart over één, ging het allemaal snel. Cor en Robert bleven even op het trottoir tegenover het restaurant staan praten terwijl Bas naar de auto liep. Cor had gezegd: Bas, kom je even met de auto? Arjen wilde hij hen blijven staan tot ze ingestapt zouden zijn en vroeg zich af of hij mee moest gaan, maar Cor duwde hem bijna weg: Ga jij nou maar Arjen liep weg, naar zijn auto. Een paar seconden later kwam er van de kant van de Amsterdamseweg over de Dorpsstraat een motor een rode BMW aanrijden met twee in het zwart gehulde mannen. Voor het restaurant sloeg de motor linksaf, naar de Stationsstraat. Op het trottoir, net om de hoek, stonden Cor en Robert. De passagier van de motor vuurde eerst één salvo af, waarna de motor nog iets dichter naar het doelwit reed en er een tweede salvo volgde. Meteen daarna trok de motor op, met een gierend geluid, en ging er in hoog tempo vandoor. Getuigen dachten aan 150 km/u. In Het Parool stond later het ooggetuigenverslag van een winkelier uit de Dorpsstraat die vanuit zijn winkel de motor langs had zien flitsen en de salvo s had gehoord. Toen hij de kust veilig achtte was hij ernaar toe gelopen. Hij zag twee lichamen in de straat liggen. De man probeerde zich op te richten, en vroeg me zijn bril te zoeken. Hij gaf me zijn autosleutels. Het is een blauwe Mercedes, hij staat op de parkeerplaats. Ik bleef tegen hem praten, vroeg naar zijn naam. Ik heet Cor van Hout, zei hij01 Aldus Het Parool. Een broodje aapverhaal, zegt Bas. Cor had sowieso geen autosleutels en ze waren niet met een blauwe Mercedes, maar met een Ford Focus. Zover ik weet heeft Cor helemaal niks meer gezegd. De winkelier beschreef de slachtoffers als een man die er Chinees uitzag, of Indonesisch. Die was in zijn hoofd geraakt. De ander, een blonde man, lag letterlijk in de goot, op zijn buik, tussen een auto en de stoep in. Hij was overal geraakt, ook in zijn borst. Maar hij leefde nog. De politie was snel ter plaatse en telde 39 kogelhulzen. De zwaargewonde Robert ter Haak werd naar het ziekenhuis gebracht, het lichaam van Cor bleef nog uren liggen. Bas: Toen het gebeurde stond ik er maar een meter of twintig vandaan. Ik heb niet eens gezien waar die motor vandaan kwam. Ik dacht: Nou ga ik eraan. Dat had niet veel gescheeld. Ik ben nog altijd blij dat ik het heb overleefd. Bas belde meteen het alarmnummer 112, maar ik kwam er niet doorheen, Er was een stoorzender, of ik was te nerveus. Er kwam ook meteen een fotograaf die foto s ging maken. Van het Amstelveens weekblad. Vijf minuten lang. Ik zei: Kanker nou lekker op. Lij kenpikkers. Volgens Bas was Cor meteen al dood. Ik heb niet eens meer gekeken. Robert zat te puffen. Dat zag er ook slecht uit. Er ontstond een enorme heksenketel. Binnen de kortste keren was er minstens een man of vijftig aan politiemensen. Ik heb meteen Ad, de broer van Cor, gebeld. En Peter de Vries. Daar 100

4 277 kreeg ik eerst Nappe, de vriendin van Cor, aan de lijn. Wat is er, wat is er? vroeg ze, maar ik zei: Geef me Peter effe. Die kwam er meteen aan. Binnen een half uur werd ik uit Spanje gebeld, binnen de kortste keren was het helemaal vol in de straat. Arjen was ook teruggekomen. Ad, de broer van Cor, was er. Cor lag daar maar, het was een naar gezicht. Ik zei: Gooi er nou eens een deken op. Dat deden ze pas veel later. En toen begon die poppenkast. Ik weet niet of ik er een trauma van heb, maar liet blijft je wel altijd bij. Bas moest een verklaring afleggen op liet politiebureau in Amstelveen omdat er in de Skoda een vuurwapen was aangetroffen. Die rechercheurs waren heel vriendelijk. Ik heb alles gezegd dat ik wist en toen mocht ik gaan. Even later kwamen ze terug, ik moest toch weer mee. De rechercheurs konden er ook niks aan doen, ze zeiden sorry. Toen werd ik naar liet politiebureau aan de Marnixstraat in Amsterdam gebracht. Daar heb ik tot zondag gezeten. Dat was een nare ervaring, in zo n hok. Bas leerde Cor kennen in 1991 toen hij net was vrijgekomen. Cor en Willem zaten toen vaak in café t Vliegertje in de Scheldestraat. Dat was bij mij om de hoek. Stekker (Jan Offenberg) was er vaak bij. Borreltje, altijd gezellig. Vanaf een uur of vier. Ik was met mijn brommertje, ik ging altijd om zes uur naar huis. In dat café kwam ook Dennis van Rlieenen. Die chauffeerde in de tijd dat Cor en Willem in Veenhuizen gedetineerd zaten. Dennis was familie van Beppie, de vriendin van Willem Holleeder. Het is een klein wereldje. Ik heb Klaas Bruinsma ook nog gekend. Ik kwam vroeger geregeld in coffeeshop De Buggie, bij Thea Moear. Bekende buitenlandse bestemmingen van de groep-cor waren Spanje (Torremolinos) en Frankrijk (Vincennes en Cagnes sur Mer). De laatste twee vanwege de paardenkoersen. Bas: Ik ben bijna nooit verder geweest dan Parijs, ik ging met de auto. Hij was er wel een keer bij in Cannes, in Zuid-Frankrijk. Daar hebben we wel gelachen. Cor wilde een tafel aan het strand, bij zo n duur hotel. Maar alles was bezet, er was een filmfestival. Cor heeft die obers toen zoveel geld gegeven dat die filmmensen weg moesten en wij die tafel kregen. Wanneer was dit? In de herinnering van Bas was dat met Diana toen net gebeurd. Dat was op 31 augustus Maar het filmfestival in Cannes is altijd in het voorjaar. Het moet toch in dat jaar zijn geweest, want in oktober 1997 kwamen zowel Cor als Bas achter de tralies. Door zijn contacten met Cor was Bas betrokken geraakt bij een wereld waar hij niet in thuis was. Hij verleende wat hand- en spandiensten op distributieniveau in het zogenaamde Citypeak onderzoek waarvoor in oktober 1997 een groot aantal verdachten werd aangehouden. Cor werdveroordeeld tot vierenhalf jaar cel en kwam eind 1999 weer vrij. Bas kreeg een geringe straf. Hij zat in de gevangenis in Almere nog enige tijd tegelijk met Ed Sweering, de boekhouder van Bruinsma, en met Etienne Urka, de rechterhand van Bruinsma. Met Ed kreeg hij direct na de 101

5 278 dood van Cor al te maken. Ed regelde de erfenis van Cor en ging bij iedereen langs om de boel af te wikkelen. Dat was allemaal heel snel geregeld. Eerst was er nog sprake van dat ik elke week wat zou krijgen. Ik had dag en nacht voor Cor klaar gestaan, maar ineens was het doei en was het enige dat ik kreeg een dagvaarding als getuige. Ze stuurden een advocaat op me af om te vragen waar het geld van Cor was. In de Skoda, die in de Stationsstraat stond geparkeerd op het moment dat daar de aanslag werd gepleegd, lag een vuurwapen en geld. De auto werd in beslag genomen en later terug gegeven. Er lag ook geld in de auto. Dat was weg. Dat wilde de familie weten, waar dat geld gebleven was. Ik weet het niet. De auto zat op slot, ik had de sleutels, er kan niet zomaar iemand dat eruit hebben gehaald. De suggestie is dat justitie het in beslag heeft genomen zonder er melding van te maken. Althans: zonder dat aan de familie of wie dan ook te hebben laten weten. De afwikkeling van de erfenis heeft nog heel lang voeten in de aarde gehad. Cor had een schikking getroffen met de fiscus. Bas: Ongeveer twee weken voor zijn dood heeft hij bijna een miljoen euro opgehaald, uit Luxemburg. Daarmee zou de kous af zijn. Maar na zijn dood begonnen ze opnieuw. In januari 2013 werd bekendgemaakt dat Sonja een schikking had getroffen inzake de erfenis van de Achterdam, voor 1,1 miljoen euro. Bas vond het bezoek van de advocaat, zo kort na het overlijden van Cor, niet prettig. Ik had een vriend verloren. Ik kreeg van niemand begeleiding en in plaats van dat er dan eens iemand vroeg hoe het met mij ging, hadden ze t alleen maar over geld. Dat geld interesseerde me helemaal niet. Het grootste cadeau is dat ik hier nog zit. Dat had maar een haartje gescheeld., Bas vertelt dit als we bij Royal San Kong zitten. Hij wijst naar de tafel waar ze die laatste keer zaten. Ik heb het er nog altijd moeilijk mee. Ik mis Cor. Het contact met Sonja was na de dood van Cor ook ineens afgelopen. Zij wilde niets meer met dat wereldje van Cor te maken hebben. Kan ik ook wel begrijpen, maar ik kende hun kinderen natuurlijk ook, Francis en Ritchie. Die zie je dan ook niet meer. Vind ik ook moeilijk. Cor was geen familieman. De jongens die de laatste jaren van zijn leven veel met Cor optrokken zeggen dat de kinderen geen goede jeugd gehad. Francis heeft haar vader helemaal weinig meegemaakt. Ze gingen bijna nooit als gezin samen wat doen, Cor moest er altijd anderen bij. Cor moest naar de paarden, naar Cannes, naar de kroeg. Altijd lachen, Sonja had het ook wel een beetje gehad met Cor. Ze was niet altijd even blij als hij thuiskwam. Bas: Als ze hoorde dat we eraan kwamen, ging ze soms meteen weg door de achterdeur. Cor maakte daar grapjes over. De bank is nog warm. En als er dan niks in de koelkast lag, om te eten, dan trok hij de koelkastdeur open en riep hij: Oehoe! Als echo. 102

6 279 Cor en zijn vrienden brachten heel wat tijd door in restaurants, maar op culinair gebied stelde Cor geen hoge eisen. Bas: Het ging bij hem meer om de gezelligheid. Je kon hem blij maken met salami, met spikkeltjeskaas zonder korst, of macaroni met smac en uitjes. Vrienden en kennissen zeggen dat je kon merken dat Cor en Sonja geen van beiden waren opgegroeid in een warm gezin. Als ze samen waren hadden ze vaak ruzie. Ze konden niet met en niet zonder elkaar. Sonja had het niet gemakkelijk bij hem. Cor was altijd weg. Ze hadden geen gezinsleven. Bas: Ik heb zo vaak gezegd: Cor, ga nou naar huis, ga wat met Sonja en je kinderen doen. Ik probeerde altijd mensen weg te krijgen, maar dan kwam die, en die, en dan moest er weer gedronken worden. Als ik hem dan naar huis bracht en we onderweg langs een café zouden komen reed ik om. Zodat ie t café niet zag. Ik had zelf een dochter van een jaar of veertien, ik wilde naar huis. Dat begreep hij niet. Wat moet je daar nou mee? Hij kon je helemaal opslokken, je hield geen privéleven meer over. Dan zei ik ook: Ga toch een dag met je zoon naar het voetballen. Hij kon nog geen uur alleen zitten. Een van de vrienden vertelt dat Cor en Sonja op een zondag een keer bij vrienden langs zouden gaan. Sonja helemaal opgedirkt. Maar dan gingen ze al om elf uur, omdat ze zich anders thuis zaten te vervelen. Die mensen waren daar dan nog helemaal niet klaar voor, die verwachtten hen om een uur of drie. Ze hadden geen van beiden veel sociale warmte. Ook de feestdagen bracht hij bijna nooit thuis door. Sonja had de handdoek al in de ring gegooid: het was boter aan de galg gesmeerd om Cor nog op andere gedachten te brengen. Met zijn verjaardag was hij ook nooit alleen met zijn gezin, er waren altijd andere mensen hij. Hoe meer hoe liever: met vijfentwintig man bij de Italiaan. En dan altijd dat kutgokken en zuipen, met al die mensen erom heen. Als Cor gedronken had werd hij gul, dan gaf hij geld weg, dus die mensen hadden er allemaal belang bij dat hij bleef drinken. De laatste verjaardag van Cor, in augustus 2002, vierde hij overigens wel thuis. Met een groot gezelschap: alle vrienden en familieleden waren er. Ook Peter de Vries en Jacqueline. Bas: Daar was ik niet bij. Toen was ik met vakantie. Het was niet altijd even erg, maar vaak had Cor een vervelende dronk. Daar praten de vrienden niet graag over, maar in beperkte kring was wel bekend dat Cor mensen soms venijnig in de wang kneep en ook wel eens een klap uitdeelde. Er waren op het laatst maar weinig mensen die daar nog tegen konden. Hij bood de volgende dag wel zijn excuus aan, maar dat houdt ook een keer op. Veel vaste vrienden hadden de laatste jaren afscheid van hem genomen. Met Rob Grifhorst, de Bouwvakker, had hij in Zandvoort hooglopende ruzie gehad, met een bakkie 103

7 280 op. Cor voelde zich belazerd, hij vond dat Grifhorst geld van hem in zijn zak had gestoken. Thomas van der Bijl had al eerder afscheid genomen. Hij verklaarde bij de politie: Ik ben een tijdlang de beste vriend geweest van Cor van Hout. Sinds vijf jaar heb ik deze vriendschap achter me gelaten. Ik heb in de gevangenis gezeten en wilde uit dit wereldje stappen. Ik ben op een eerlijke manier mijn geld gaan verdienen. Ik had nog wel een vriendschappelijke band met Cor van Hout, maar niet meer zo intensief. Thomas nam hier wel een klein loopje met de waarheid: op dat moment was hij opgepakt in verband met een groot hasjtransport. In ruil voor verklaringen over Holleeder had hij bedongen dat hij op vrije voeten zou komen. Daar was justitie mee akkoord gegaan. Kort daarna werd hij geliquideerd. Bas: Thomas had ook een grote mond, als-ie een bakkie op had. Daar maakte hij geen vrienden mee, maar er zat niet veel kwaad in die man, die hadden ze nooit moeten doodschieten. Een andere oude vriend van vroeger was nog wel gebleven: Fons van Beem. Die de woning van Cor in Nigtevecht aan het verbouwen was. De gevoelens van Fons voor Cor waren iets warmer dan omgekeerd. Bas: Cor was vaak kwaad op hem. Hij zat altijd te rommelen met bonnetjes. De laatste jaren voor zijn dood was er maar een kleine harde kern van getrouwen overgebleven. Flap, Arjen en Bas. Die waren bijna elke dag van de partij. Bas: Ik haalde Cor altijd op. Wat gaan we doen? Dan regelde ik een restaurantje, om effe te zitten. Belde ik die en die effetjes. Later op de dag, als hij een bakkie op had, was het: Bel die effe op, en die. Die moesten er dan ook bij komen. Dat draaide altijd weer uit op hetzelfde. Ik weet niet wat er in zijn hoofd om ging. Dan zei ik: Cor, ga nou naar huis. Ga naar Nappe, die wacht op je. Ze heeft ook wel eens een hele middag op hem zitten wachten. Hadden ze afgesproken, had zij vrij genomen. Zou hij om twee uur komen, had ze er helemaal op gerekend dat ze samen wat zouden gaan doen, maar dan moest hij eerst weer een bakkie, en dan moest die er nog bij komen en die en op liet laatst ging-ie dan helemaal niet meer of zo laat dat hij niet meer bij haar hoefde aan te komen. Het was soms heel vervelend en heel triest. Ik was op het laatst helemaal klaar met al die kutcafés, ik liaatte het. Bij al die aasgieren. Als hij een bakkie op had, gaf hij geld weg. Als het te gek werd ging ik erachteraan. Had hij iemand die hij amper kende 500 euro gegeven, zei ik: 400 terug, 100 mag je houden. En nou opkankeren. Ze liaatten me af en toe. Dan zei hij wel: Bassie, goed zo, bedankt. Hij had het wel door, maar er veranderde niks. Net als met Fons van Beem, met zijn dubbele bonnen voor de verbouwing. Dan zag ik dat: Hé, die heb ik al gehad. 104

8 281 Als je Fons hoort heeft hij nooit een betere vriend gehad dan Cor van Hout. Maar diezelfde Fons was er niet bij op de begrafenis. Bas: Fons wou niet mee, dat was niet goed voor zijn relaties. Hij was bezig met opdrachten voor de gemeente. In de periode voordat Cor de relatie met Nappe had en hij nog naar Sonja ging, bracht Bas hem meestal naar huis. Als hij een bakkie ophad hield ik hem ook wel eens weg bij haar, dan ging hij in een hotel slapen. Op woensdag 20 december 2000 bracht Bas Cor wel naar huis, nadat ze in café Murk waren geweest. Met de knorrepot, zoals ze de Skoda noemden waar ze in reden. Die avond werden ze van afstand beschoten. Daarna was de animo van Sonja om Cor thuis te ontvangen nog een stuk minder geworden. Bas begrijpt wel dat Sonja geen zin heeft om mee te werken aan een boek over Cor. Er is zoveel gebeurd in dat huwelijk. Cor was heel dominant en overheersend. Die vrouw heeft heel wat meegemaakt. Ze leefde haar eigen leven. Ze kwam alleen op zondag geld halen. Bas was een van de dragers tijdens de begrafenis. Jan Offenberg heeft het er nog altijd van in zijn schouders. Omdat Martin Erkamps losliet. Bas: Het was inderdaad zwaar. Cor was erg zwaar geworden. En het was nog glad ook. De avond ervoor hadden ze geoefend. Dat was nog een heel spektakel geweest. Bas: Het was allemaal een hoop gedoe. Flap, Arjen en ik moesten nog kleren kopen, we moesten racen om op tijd te komen. De tijd die Bas met Cor van Hout heeft doorgebracht heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Op het laatst waren er wat nare dingen, maar het was toch vooral een hele mooie tijd. We waren goede vrienden, ik mis hem nog steeds. Ik vergeet het nooit meer. Ik denk altijd aan Cor. Ik word ook al 57, we waren van dezelfde leeftijd. 105

9 282 HOOFDSTUK NEGEN Arjen en Menno Kijk. Hier lag-ie. Juli Ik sta met Arjen en Menno Kaale op de plek waar Cor van Hout in januari 2003 is doodgeschoten. 3eide broers gingen veel met Cor om, maar Menno was er op die bewuste dag niet hij. Arjen: We stonden hier met z n drieën te praten. Cor, Robert ter Haak en ik. We kwamen net bij die Chinees vandaan. Ik had nog een afspraak. maar ik vond dat ik eigenlijk ook met Cor mee moest. Dan zou ik mijn afspraak wel verzetten. Maar dat wilde hij niet, hij duwde me bijna weg en zei: Ga jij nou maar naar die afspraak, die man ligt op jou te wachten. En toen ging ik. Ik was net de hoek om, er zat nog geen tien seconden tussen, toen het gebeurde. Dat was al de tweede narrow escape: Bij de eerste aanslag, in de Deurloostraat, was ik net uitgestapt. (of was dat bij de tweede, in Amstelveen?) We lopen het restaurant binnen. Arjen wijst de tafel aan waar ze die middag hebben gezeten. Een vaste plek. Die stoel, Cor nam babi pangang en drie biertjes. Hij wilde niet veel drinken, hij had nog een afspraak. Volgens Bas moest hij naar het ziekenhuis: hij was gevallen en had wat blauwe plekken. (Dit is een beetje onduidelijk: Arjen had ook een afspraak. Hij moest met zijn vader naar het ziekenhuis. Nog checken) Arjen heeft veel contact met Frans Meijer. In 2013 is hij samen met Menno een aantal weken bij Frans in Paraguay geweest. Jan Boellaard zou ook meegaan, maar dat ging op het laatst om onduidelijke redenen niet door. Ik zeg dat ik Frans en Jan een week eerder nog heb gesproken, maar dat dat geen succes was: ze wilden allebei vijfduizend euro voor hun medewerking. Arjen: Ik begrijp dat je dat er nu niet voor over hebt, maar het is wel jammer dat je het echte verhaal van Frans niet hebt. Frans heeft het interessantste levensverhaal van allemaal, maar hij laat niks los, hij praat niet met vreemden. Voor de echte waarheid moet je bij Frans zijn. Frans zegt zelf dat hij geen vaderfiguur was voor Cor, meer een oudere broer, maar volgens Arjen heeft Frans Cor zo n beetje opgevoed, vanaf zijn dertiende. Frans heeft hem alles geleerd. Cor had geen echte vader. Bij de Heinekenontvoering mocht Cor de grote man spelen; hij was de praatjesmaker, maar hij was niet iemand die zo n grote ingewikkelde criminele actie kon bedenken en uitvoeren. Frans was liet brein. Dat weet bijna niemand en dat wil hij ook zo laten. Er kwamen wel een paar signalen over naar buiten. Toen het Heinekenboek net was verschenen interviewde Panorama 106

10 283 familieleden van Frans: zijn moeder, zusjes en een zwager. De toen al drie jaar ondergedoken Frans was woedend. Vanuit zijn schuilplaats bijna niemand wist dat hij in Paraguay zat liet hij weten dat er in liet boek nogal wat onwaarheden staan. Het voornaamste waar Meijer over gevallen is, is dat zijn gabber Cor van Hout alle eer voor zichzelf heeft opgeëist. Ook zou de constructie van de onvindbare deur in de loods niet door Boellaard zijn gemaakt, maar door Frans. Ik heb het daar zelf met Frans uiteraard ook over gehad, maar anno 2012 tilde hij daar niet zwaar aan: Cor mocht dat best zo naar buiten brengen, de rol van Frans en de anderen hoefde niet zo op de voorgrond. Als je het boek met deze ogen leest zie je overigens dat Cor op cruciale punten Frans er ook altijd wel bij betrekt en aangeeft dat het een samenwerking was waarbij de rolverdeling er niet zo toe deed. Arjen: Zonder Frans hadden ze dit nooit kunnen doen. De hele strategie met het losgeld, de communicatie met de politie en de Heinekenconcern, dat is allemaal het denkwerk van Frans geweest. Cor had ook niet de discipline en het karakter om zo n grote operatie uit te voeren. Wie precies wat heeft gedaan en bedacht zal wellicht nimmer meer worden opgehelderd, één conclusie kun je wel trekken: dat de één het zonder de ander niet had gered. Cor was de leider, de stuwende kracht, de motor. Arjen: Cor mocht van de anderen het mannetje spelen. Hij was ad rem, charismatisch, had de humor. Cor van Hout is vaak topcrimineel genoemd en misschien was hij dat ook wel. Ik ga ervan uit dat er vé6r de ontvoering succesvolle overvallen zijn gepleegd, de ontvoering zelf was een masterpiece, maar daarna was hij niet veel meer dan een van de vele tamelijk succesvolle drugshandelaren in hasj. Bij wie het ook wel eens mis ging, zoals met de Citypeak-zaak; die kreeg veel aandacht, omdat Van Hout erbij betrokken was, maar verder stelde dat niet veel voor. Door zijn naam had hij goede contacten en verdiende hij goed. Gedeeltelijk in de drugshandel, gedeeltelijk met onroerend goed. Maar hij was geen maffiabaas, geen roverhoofdman met een grote Organisatie. Hij is nooit verdacht van moord of betrokkenheid bij liguidaties, Behalve heel even bij Sam Klepper, maar dat was duidelijk ten onrechte. Bij de roofovervallen werd wel geschoten, maar is nooit iemand dodelijk geraakt. Ook Frans Meijer kun je geen echte topcrimineel noemen. Na de Heinekenontvoering heeft hij niet of nauwelijks nog aan de boevenweg getimmerd. Voor zover bekend. Hij heeft zijn leven gebeterd. Arjen: Het is ongelooflijk wat Frans allemaal heeft meegemaakt. In Paraguay heeft hij een gevangenis in een gevangenis. Een soort kerk. Hij heeft dat deel helemaal overgenomen. Gedetineerden die goed hun best doen, komen bij Frans in het goeie gedeelte. Als je Frans echt wil leren kennen, moet je naar hem toe, in Paraguay. Dan zul je zien hoeveel respect ze daar voor hem hebben. Frans is katholiek. 107

11 284 Gelovig, op zijn eigen manier. Frans is een heel aparte man. Die moet je echt leren kennen, hij moet je eerst vertrouwen. Als je ziet wat hij daar allemaal voor arme mensen heeft gedaan, dat is ongelooflijk, Hij heeft ook een weeshuis opgericht. Het is een goudeerlijke man, hij geeft niet echt om geld, in zijn hart is hij een socialist. Maar dit boek gaat vooral over Cor. Arjen: Frans weet alles van Cor. Vanaf zijn elfde of zijn dertiende waren ze bij elkaar. Frans heeft hem opgeleid, Frans weet hoe Cor in elkaar zat. Cor keek tegen hem op. Ze waren soms dag en nacht bij elkaar. Alles wat Frans deed heeft Cor overgenomen. Dat binnensmonds praten, de manier van lopen. Cor ontpopte zich tot een grote persoonlijkheid. Iemand met charisma en humor. Mensen gunden hem dingen. Om de persoon die hij was. Altijd lachen en dollen. Maar hij was geen groot zakenman. Hij was wel intelligent, hij liet anderen het werk doen. Dat is niet zo moeilijk als iedereen graag met je wil werken. Dat was vooral in de tijd dat hij nog niet elke keer dronken naar huis ging. Dat mag zo zijn, maar Cor had natuurlijk zelf ook op zakelijk gebied wel het een en ander in zijn mars. Hij had zijn geld nog, hij moest Frans toch onderhouden, daar in de jungle van Paraguay? Daar wil Arjen niet veel over kwijt. Dan trek je een beerput open. Dat heeft ook met de Bouwvakker (Rob Grifhorst) te maken. Als je het hele verhaal weet krijg je daar een heel andere kijk op. Frans wil er niet over praten. Als Frans zijn boek zou gaan schrijven, zou het een bestseller worden. Maar of hij dat ooit gaat doen en of hij dan echt de laatste geheimen van de Heinekenontvoering zou onthullen is zeer de vraag. Arjen: Frans beschouwde Cor als zijn zoon. Ze hadden een hele diepe vriendschap. Arjen leerde Cor van Hout kennen in 1991, toen ze in de gevangenis Bankenbosch in liet Drentse Veenhuizen zaten. Ik was toen 22. Ze zaten er allemaal. Willem de Jager, de boekhouder van Cor; Dino Soerel, Martin Kok, Willem Holleeder, Bram van de Vlugt. Daar was het soms echt feest. Jan Boellaard zat ook in Bankenbosch. Ik heb daar nog samen met hem geschoffeld, maar toen had hij dat al. Dat is wat sommigen aanduiden als bajesmaf. Dat was dus al voordat hij voor de tweede keer Holm langdurig voor de moord op douanier achter liet gaas ging. Arjen: Er ging een verhaal dat er iets gebeurd was toen Jan in liet begin van de straf voor de ontvoering in Scheveningen zat. Had iets met Heineken te maken. Dat ze iets in zijn eten hadden gedaan, hij had een rare smaak geproefd, hij was helemaal draaierig geworden en gaan zweten. 108

12 285 Vergeleken met de meeste mensen met wie ze later omgingen zijn de Heinekenontvoerders meer in armoede opgegroeid, Arjen: Als je Frans hoorde over hoe het vroeger bij Cor thuis toe ging. Cor had een slechte band met zijn stiefvader. Hij werd heel vaak in een hok gestopt. Een van de grote verschillen tussen Frans en Cor was dat Cor graag tussen de mensen kwam. Meer dan gemiddeld: hij moest altijd mensen om zich heen hebben. Terwijl Frans veel meer een Einzelgânger is. Martin Erkamps komt in veel van deze verhalen nauwelijks voor, terwijl toch moeilijk te ontkennen is dat hij een behoorlijk aandeel in alles heeft gehad. Hij kreeg ook bijna even veel straf als de anderen en maakte ook aanspraak op een vijfde deel van het losgeld. Arjen: Ja, als je Martin hoort heeft hij de ontvoering ongeveer in zijn eentje gedaan, maar hij speelde niet echt een rol. Cor wilde niet eens dat hij op bezoek kwam in de gevangenis. Arjen zat, later in de jaren negentig, enige tijd vast in het kader van het Citypeak onderzoek. Ik kwam eerder vrij dan Cor. Ik werd opgehaald door Bassie en Martin. Ik kende Martin niet eens. Hij had een grote cowboyhoed op. En hij had een wereidkaart bij zich. Hij reed in een BMW van Cor zijn geld. Hij gooit die kaart op de motorkap en zegt: Jij krijgt Europa. Voor zichzelf had hij Zuid-Amerika gereserveerd. Alsof we als een soort topmaffiosi de boel aan het verdelen waren. Bassie en ik hebben wel een kwartier lang moeten bijkomen van het lachen. Een week later ging ikbij Cor op bezoek en vertelde ik dit. Hij zei: Weg met die man. Martin is op een gegeven moment in Spanje opgepakt, voor een hasjzaak. Dat had iets met Jan Offenberg en Cor van Hout te maken. Arjen: Cor wilde helemaal geen zaken met hem doen. Hij mocht ook nooit weten waar Cor mee bezig was. Als hij helemaal aan de grond zat gaf Cor hem een paar ruggen: Oprotten nou! Zoals ook blijkt uit de verhalen van de anderen die met Cor omgingen was hij meestal gewapend. Lou Lap fhoofdstuk vijftien) had liet over een cliromen.38 revolver, volgens Arjen had Cor meestal een klein verdedigingspistool hij zich, maar de naam en liet type zijn niet terug te vinden. Hij had er vier van gekocht. Behoorlijk exclusieve dingen, die waren later nergens meer te krijgen. Heel licht, onopvallend. Op het laatste had hij er maar eentje meer. Hij was er één in een dronken bui kwijtgeraakt; hij had er eentje weggegooid toen er politie in de buurt was. Die kon hij niet meer terugvinden; waar de derde is gebleven weet niemand. Mij schoot er trouwens nooit mee. Hij kon goed schieten, maar hij had een antipathie tegen wapens. Hij hield van mooie vrouwen, gezellig eten, niet van een stuk staal waar je iemand pijn mee doet. Het contact tussen Arjen en Cor kreeg meer gestalte na de breuk tussen Cor en Willem, in Toen had Cor een nieuw 109

13 286 klankbord nodig. Ik was echt dag en nacht met hem. Waar hij voor die tijd Frans Meijer, Gijssie van Dam en Willem voor had. Over zakelijke dingen. Privé. Uren praten, vaak tijdens wandelingen op het strand. Cor nam Arjen mee naar de paardenkoersen. De eerste de beste keer meteen naar het neusje van de zalm, het Wimbiedon van de paardenwereld: de Prix d 1mérique in Vincennes, Parijs. Dat was een hele belevenis. Ik zat helemaal niet in de paarden en dan ineens naar de grootste koers van de wereld. Op de VI? afdeling. Je zit daar aan tafels met de allerrijksten. Supernetjes. Cor droeg een zwart pak, met een wit overhemd. En een stropdas. dat had ik nog nooit gezien. Hij bestelde een fles hele dure wijn. Naast ons zaten twee homo s met een koffer vol geld. Dat gaven ze gewoon allemaal uit aan gokken. Er was een bekende Franse crimineel, die Cor kende. Ze kusten elkaar. Wij waren met z n vieren, En die hele dure fles wijn. Ik keek het allemaal aan, het was voor mij allemaal nieuw, ik was best een beetje zenuwachtig. Ik wil dat glas wijn goed vastpakken en wat gebeurt? Door de zenuwen sla ik dat glas om.. Cor zat er helemaal onder. Lekker zeg, zei hij. Ik schaamde me dood. Ober erbij, met water en zout, dat hele overhemd schoongemaakt. Die ober schenkt weer in, ik denk: ik moet goed opletten dat dit niet nog een keer gebeurt. Ik zweer het: sla ik dat glas nog een keer over hem heen. Doe je dat nou expres? vroeg hij. Maar hij snapte wel dat dat niet zo was, natuurlijk. In de paardenwereld waren de mannen van café Murk vaak van de partij. Jopie Hogervorst f Spitsie ), Flap. Arjen: Ik was er een keer bij in Frankrijk toen Cor een flinke klapper had gemaakt, door te wedden op twee Nederlandse paarden. Eentje van Jopie Hogervorst en eentje van Paul Wals, een autospuiter uit Landsmeer die ook paarden had lopen. Hij had een half miljoen of zo gewonnen. De obers kregen enorme fooien, hij was echt aan het strooien met pakjes francs. De vrouw van de jockey zat ook bij ons aan tafel. Die jockey was een Belg, Jos Verbeeck. Hij had een Russische vriendin. Cor zat haar vreselijk te versieren. Hij had ook al een flinke slok op. Nog één kussie! en dan kreeg ze weer een pakje. Die jockey was woest. Die zegt: Ik ga je doodschieten. Ik ga een pistool halen. Het leek of hij dat ook echt van plan was. Oké, zei Cor. Nog één kussie dan! Gijs van Dam senior en Cor van Hout waren beiden van plan in 2003 naar de Prix d Amérique te gaan, op zondag 26 januari. Twee dagen ervoor werd Cor vermoord. Gijs van Dam zag ook maar van de reis af. Gijssie belde dat Cor was doodgeschoten. Hij zei: Pa, dat ken je niet maken nu weg te gaan. Als ze wel waren gegaan hadden ze kunnen zien dat Jos Verbeeck daar met het paard Abano As in een bloedstollende finale de hoofdprijs pakte. Op youtube is die race te zien. Arjen: Wij vonden die jockey een eikel. Cor was pakjes geld aan het uitdelen, ook 110

14 287 aan die Russische. Cor had haar een dure portemonnee gegeven, zegt die jockey: Een portemonnee, daar hoort ook geld in. Gaf Cor weer wat. Ik weet niet meer wie, maar iemand zei toen wel: Nou is liet wel genoeg geweest. Boelo Hoitkamp was er met de paardenkoersen vaak bij. Bij een andere gelegenheid was Boelo het pispaaltje: hij had op h?t verkeerde nummer gewed. Het is soms nog aardig ingewikkeld, omdat er allerlei varianten mogelijk zijn. Je kunt op het winnend paard wedden, maar ook op combinaties, of de eerste drie. Boelo had opdracht gekregen om te spelen. Hij kwam met een heel pak briefjes terug, wat blijkt? Verkeerde nummer. Volgens Cor was het een bok : die kon nooit winnen, stond één tegen dertig. Boelo balen natuurlijk, maar we zitten te kijken en wat gebeurt? Dat paard komt steeds verder naar voren en het wint! Ook een enorme klapper, het wedkantoor had niet eens genoeg geld om Cor uit te betalen. Ze hebben toen een cheque uitgeschreven. Als Cor gewonnen had was hij gul met uitdelen. Arjen: De eerste keer dat ik met hem in Cagnes sur Mer, in Zuid Frankrijk, was gebeurde dat ook. Was in 1992 of zo. We waren met een klein gezelschap, Cor had mij meegenomen om mij wat te leren, ik wist niks van paarden. Elke keer als hij won kreeg ik drie of vier van die pakjes. Was in totaal iets van achttienduizend gulden. Als je dat niet gewend bent... Ja, dat heeft wel indruk op mij gemaakt. Nu was het bij Cor ook zo dat hij de volgende morgen, als hij weer nuchter was, vond dat hij de vorige daag misschien toch wat te royaal was geweest en dan wilde hij wat pakjes terug. Arjen: Gijs van Dam senior was er een keer bij, in Zuid- Frankrijk, en die had ook een paar pakjes gekregen. Hij kende Cor en zag de bui al hangen. Dus Cor belt de volgende morgen al vroeg. Zegt Gijs: Ik ben al bij Parijs... Enige tijd later spreek ik Gijs van Dam, die het verhaal grijnzend bevestigt. Het was zo: ik was met mijn vrouw naar Cagnes-sur-Mer gereden. Ik reed op de boulevard, hoorde ik ineens een hele harde gil: Hé ouwe boef, ouwe gangster! Dat was Cor. Die zat daar met een stuk of vier jongens. Mijn zoon was er ook bij. Ik draai, wij gaan erbij zitten. Drinken natuurlijk. Cor had een hele tas vol Franse franken. Hij had een klapper gemaakt met een Frans paard. Een paar ton. Geef die ouwe een pakkie geld, zei Cor. Ik zeg: 0, lekker. Even later: Geef die man nog een pakkie, ik heb toch genoeg. Ik zeg: Dat is lekker. Ik zeg tegen mijn vrouw: Nou moeten we wegwezen, straks moet ik het teruggeven. Wij hebben lekker de vakantie eruit. De volgende morgen om negen uur gaat de telefoon. Mijn zoon. Hij zegt: Ouwe, je moet één pakkie terugbrengen. Ik zeg: Je ken me het heen en weer krijgen, ik breng niks terug. Ik zit al 600 kilometer verderop. Hij zegt: Je moet niet liegen, ik kom zo een pakje terughalen. Ik zeg: Ik ben onderweg! Nee, je bent niet onderweg, je zit gewoon in je liotelletje. Ja, toen heb ik wel een pakkie terug moeten 111

15 288 geven. Maar ik had toch nog gulden over, dat was wel lekker. Cor speelde vaak via een wedkantoor bij de Overtoom, van Joop Kuiper. Een kleine bookmaker. Arjen: Cor had een keer twee hele goeie tips. Wereldtips. Dure tips. Hij zei: Je moet ook meedoen, kun je wat winnen. Maar ik zat niet zo in dat gokken en als liet al klopte zou ik het nog zielig vinden ook, voor die Joop. Ik kende Joop, dat wilde ik hem niet aandoen. En inderdaad: Joop verloor gulden aan die koers. Hij gaf Cor vast tachtig, meer had hij niet, dus hij moest nog twee ton betalen. Cor ging dat geld halen in het koffiehuis. Toinmy Hotdog. Joop iedereen bellen die hem nog moest betalen. De één kwam met twintig, de ander met veertig en Joop gaf dat dan weer aan Cor. Het was niet genoeg, Joop moest belenen. Iedereen bellen. Ondertussen zat Cor geld uit te delen aan jan en alleman. Het ging bij Joop allemaal moeilijk, moeilijk. Met pijn en moeite nog eens vijftien. En Cor maar aan het uitdelen: Regel er nog even wat bij. Joop werd kwaad, hij zei: Ik moet hier met bloed zweet en tranen geld zien te lenen, als jij nou nog meer gaat uitdelen doe ik het niet meer. Nee, zei Cor, ik zal liet niet meer doen. Maar hij deed liet toch. Ze waren allebei al behoorlijk lam, dus die Joop wilde Cor een klap geven. Dat werd een vechtpartij. Joop met zijn dikke buik, Cor ook niet de kleinste. Lagen ze met z n beiden op de grond. Maar het was ook wel lachen, ze hebben het weer goedgemaakt. Tommy s Hotdog was de stamkroeg van Arjen, later kwam Cor er ook vaak. We zaten er sowieso elke vrijdagmiddag. Vooraf was liet: iedereen zelf betalen. Maar aan het einde van de rit betaalde Cor toch altijd voor iedereen. In de vele verhalen over Cor lopen twee rode draden: het smijten met geld en de drank, Arjen: In de tijd dat hij in de Deurloostraat woonde, tot aan de aanslag in 1996, was het nog redelijk hanteerbaar. Dan ging hij meestal ook gewoon om vijf uur naar huis. Daarna is het allemaal veel erger geworden. Ik denk dat het ook met die aanslag te maken had, dat heeft hem ook psychisch wel wat gedaan. Al zijn vrienden hebben wel eens tegen hem gezegd dat hij er iets aan moest doen, maar dat was tegen dovemans oren gezegd, daar peinsde hij niet over. Op het laatst was het echt erg, hij begon te beven, hij was echt zwaar alcoliolist. Eén anekdote die geregeld opduikt is die waarbij ze met een hele club, met vrouwen erbij, op vakantie zijn in Spanje. De vrouwen gaan winkelen, de mannen zitten op een terras. Ze hebben met de vrouwen afgesproken dat ze niet zo vroeg zullen beginnen met drinken: niet voor drie uur. Dat kan Cor niet zo lang volhouden. Om één uur geeft hij de obers een flinke fooi en een paar andere mensen die op het terras zitten krijgen ook 112

16 289 een aardig bedragje. Moeten ze de klok en de horloges vooruit zetten. Naar drie uur. Iedereen doet mee. Om half twee komen de dames terug. Wat is dat nou? Wat hadden we afgesproken? Hoezo, zegt Cor, liet is toch al drie uur geweest? Hij roept de ober: hoe laat is het? En de andere gasten op het terras. De vrouwen weten even helemaal niet meer hoe ze t hebben. Ik hoorde dit verhaal voor liet eerst van Jan Offenberg. Daaruit begreep ik dat het tussen Sonja en Cor ging. Dat Sonja vond dat Cor minder moest drinken. Arjen: Nee joh, daar had Cor schijt aan. Er was iemand anders bij, een zwager van de Holleeders. Die zat stevig onder de plak. Zijn vrouw had gezegd: Je gaat niet voor drie uur drinken, elke morgen al dat gezuip, dat moet maar eens afgelopen zijn. Dus die begon meteen te schelden toen ze aan kwam lopen: Vuile viezerik! In de gevangenis is alcohol taboe. Drugs komen nog gemakkelijk binnen dan alcohol. Maar daar had Cor ook wat op bedacht. Tijdens het bezoekuur smokkelden bezoek(st)ers drank mee in plastic zakken met een pompsysteem. Via een slangetje werd de wodka onopgemerkt voor de bewakers in een blikje cola of een koffiebekertje gespoten. Menno Kaale werd ingeschakeld om Cor in Heerhugowaard wat drank te bezorgen. Ik was bij hem op bezoek geweest. Hij vroeg of ik twee flessen wodka over de muur kon gooien. Dat was nog een heel gedoe. Het was midden in de zomer, ik zit op het strand, krijg ik een belletje om een uur of één. Of ik tegen etenstijd die flessen kan gooien. Ik moest eerst wodka kopen en overgieten in plastic seven upflessen. Kom ik daar bij die gevangenis, maar hoe moet je dat gooien? Eerst is er een hek van vijf meter, dan is er een tussenruimte van een meter of tien en daarachter het speelveld waar het naar toe moest. De eerste fles liet ik te laat los, die kwam in de tussenruimte. De tweede kwam wel goed aan. Belt Cor: Ik heb er maar één gehad. Ik krijg ruzie met de jongens. De volgende keer dacht ik: dat zal me niet weer gebeuren. Dus ik neem vier flessen mee. Alle vier raak. Belt Cor: Wat wil je nou? Applaus? Een ander drankverliaal speelde in België. Cor had in een Hilton-hotel een afspraak met iemand om zaken mee te gaan doen. Het liep al tegen het eind van de middag, Cor was al te dronken voor een goed gesprek. Maar geen nood, ze bleven allemaal toch in liet hotel slapen, dan zouden ze de bespreking de volgende morgen doen. Arjen: Cor had s nachts de minibar leeggezopen en in de ontbijtzaal bestelde hij bier. Die man zegt: Ben je nou al weer dronken? Moet je nou alweer bier. Zegt Cor: Weet je wat zo jammer is van bier? Nou? vraagt die man. Cor: Ik wou dat het dikker was. Dan had ik het op mijn brood gesmeerd. Zo lekker vind ik het. Met die bespreking is het niks meer geworden. Arjen: Maar die zaken interesseerden hem helemaal niet, hij had geld genoeg. 113

17 290 In de gevangenis verwierf hij op iets ander vlak de titel kippenkoning van de week. Cor kon aardig schaken, maar bij hem moest liet altijd ergens om gaan. In de gevangenis kon je twee keer in de week kip bestellen, Wie van Cor verloor was zijn portie kip kwijt. Cor en zijn gezelschap aten meestal in de betere restaurants. Niet direct sterrenklasse, wel het wat duurdere segment, met een goede prijs/kwaliteit verhouding. Cor was geen man van kreeft en kaviaar. In het Heinekenboek staat dat ze tijdens hun geheime missie naar Nederland, vanuit hun onderduikadres in Parijs in december 1983, bij de Febo bij het Olympisch Stadion liamburgers haalden. Voor de ontvoering at ik er iedere dag wel een of twee, heerlijk vond ik dat. In een artikel in Panorama, in de zomer van 2013 over de vakantiebestemmingen van criminelen, staat dat Cor van Hout een van de laatste vakanties doorbracht in Costa Smeralda in Sardinië, op enkele kilometers van de luxueuze badplaats Porto Servo, een verzameiplaats van de internationale jetset. Hij verbleef in hotel Cala di Volpe, waar kamers tussen de 625 en 2540 euro per nacht kosten. Het hotel wordt wereldwijd geroemd om zijn voortreffelijke keuken. Die kreeg ook de goedkeuring van Van Hout, want er lagen dagelijks hamburgers op de grili. Bij liet artikel staat een foto van Cor met de Engelse oud voetballer en trainer Glenn Hoddie, die ook in dit hotel logeerde. Twee toppers bij elkaar. Als het naderhand over Cor en de Febo gaat, is er meestal geen sprake van hamburgers, maar van nasi of bamiballen. In Chinese restaurants at hij vaak nasi en pekingeend. Arjen: Hij at bijna niks. Ook niet in de duurste restaurants. Het was bij hem meer: Wat eten we bij de wijn? Het ging hem om de gezelligheid. Als iedereen maar kwam. En of liet dan twee of tien ruggen kostte maakte hem niks. uit. Hij at net zo lief een broodje ouwe kaas, een broodje wijncervelaat, een broodje frikandel, een patatje piccalilly of een bamischijf. Klaas Bruinsma ging ten onder aan cocaïne. Hij was paranoïde geworden, vertrouwde niemand meer en was een gevaar voor zichzelf en voor anderen, Hij had nauwelijks nog vrienden en niemand durfde nog zaken te doen met de onberekenbare maffiabaas. Zo erg was het met Cor nog niet helemaal, maar er zijn opvallende overeenkomsten. Arjen: Op het laatst was hij soms echt heel vervelend. Dan zat hij in een delirium en wist hij niet meer wat hij deed. Hij begon te slaan en te schelden, Ben je overgelopen? Ik schiet je dood. De volgende dag bood hij zijn excuses wel aan, maar op den duur werkt dat niet meer. 114

18 291 Over één ding zijn intimi van Cor het wel eens: dat de aanslag in de Deurloostraat, in de nabijheid van vrouw en kind, hem emotioneel bepaald niet koud liet en dat hij die psychische klap nooit helemaal te boven is gekomen. Het excessieve drankgebruik in de jaren daarna is volgens velen in elk geval voor een deel terug te voeren op dit incident. Het gesprek in Royal San Kong loopt ten einde. Arjen: Nu ik hier zo ben raakt het me toch wel. Ik was echt een vriend van Cor. Ik hield van hem. 115

19 292 HOOFDSTUK TIEN Jan Offenberg (komt) HOOFDSTUK ELF Gijs van Dam Opgedragen aan mijn onvergetelijke vriend ROBBIE OFFENBERG (Cor van Hout 1987) Deze opdracht op de titelpagina van het Heinekenboek van Peter de Vries kan geen lezer zijn ontgaan. Robbie Offenberg verongelukte in januari 1984, toen Cor en Willem nog in Parijs ondergedoken zaten in een appartement aan de Rue de Penthièvre. Wat er in het boek niet bij staat is dat Robbie waarschijnlijk onderweg was naar Cor en Willem. Hoewel daar geen aanwijzingen voor zijn houdt Sjerp Jaarsma er rekening mee dat de auto waarin Offenberg zat werd achtervolgd door Nederlandse politie of door de Heinekendetectives en dat ze daarom te hard reden. Geen onlogische gedachte: Robbie Offenberg stond bekend als een goede vriend van Cor en Willem, er was alle reden hem te volgen in de hoop dat het spoor naar de onderduikers zou leiden. Robbie Offenberg was de schoonzoon van Gijs van Dam. De mannen kenden elkaar van de paardenwereld. Vooral Cor had een goede band met zowel Gijs van Dam senior als met junior ( Gijssie ). De familie Van Dam-Offenberg kwam een aantal keren groot in liet nieuws. Eerst de ontvoering van de toen achttienjarige Gijs junior in 1985 waarbij losgeld van zijn vader werd geëist. Op 5 december 2002 werd een moordaanslag op Gijs junior gepleegd. Hij overleefde, maar raakte blijvend invalide en zou de rest van zijn leven aangewezen zijn op een rolstoel. Bij een tweede aanslag, in mei 2004, werd hij alsnog geliquideerd. In 2011 werd Alida ( Ah ) van Dam Offenberg, dochter van Gijs van Dam, ontvoerd omdat criminelen zoon Mike wilden afpersen. Gijs van Dam senior was een van de sprekers tijdens de rouwdienst voor Cor van Hout, op vrijdag 31 januari Ik was er bij, maar heb toen geen aantekeningen gemaakt. Verslaggever Willem Beusekamp van de Volkskrant wel. In de aula hield hij een conférence die menigeen een traan deed wegpinken van het lachen. Van Dam (bijnaam Bal): Bal, zei Cor tegen mij tijdens de paardenrace, ik ga dat paard voor jou kopen. Sodemieter op Cor, wat moet ik nou met een paard? Cor weer: Niet zeiken Bal, jij krijgt dat paard van mij. En wat denk je? Na afloop van de race trekt Cor vijf rooien en zit ik met dat paard. Cor had ook alvast de verzorging van het paard drie maanden vooruit betaald. Zo was Cor. 116

20 293 Van Dam las ook een briefje voor van Zoon Gijs, die twee maanden daarvoor bij een mislukte moordaansi had opgelopen en vanuit het ziekenhuis te hebben beschouwd als iemand van wie ik alles, alles heb gelee een dwarslaesie liet weten Cor van Hout maar dan ook to Voor het boek Over Cor is het maar hij is niet emakkelij te bereiken niemand weet waar hij woont Op interessat Van Dam te spreken, Iedereen kent hem, boodschappen via de weduwe van zijn Zoon in Zandvoort reage hij niet Er zi niet veel anders O dan de gok te wagen en naar renbaan reizen Op een van de laatste zondagen in augus5 belangrj Duindigt af te is er een koers, er is een redelijke kans dat hij daarbij aanwezig En inderdaad ik herken hem meteen Hij wil best een keer een afspraak maken, maar ik weet niet Zoveel over Cor, zegt hij. Ik spreek hem daarna een aantal hij aan de nierdialys ligt in een keren Uitvoerig als kliniek in Amsterdam Een paar jaar geled begon hij wat te sukkelen met Zijn ezondh en sinds enige tijd moet hij drie keer in de week vier Uur lang spoelen Hij is 78 jaar, eestelij nog helemaal scherp en hij bekijkt het leven nog altijd van de zonnige kant Ondanks de twee grote trag5. de dood van Robbie en van Zoon Gijs, Bij het eerste bezoek gaat het even over Duindigt schoonzoon afgelop Zondag Het was aardig druk. Ik vond het een leuke dag. Meestal is er niet veel te doen, de koersen in stellen niet veel meer Voor.» Toen Zijn gezondh toeliet ging hij geregj naar Parijs trekt hij er maar mondjes meer op uit. Tijd5 de koers op Duindigt werd de naam van Jan de Nederland dat nog maar de laatste jaren Offenberg nog even genoe door de speaker Hij was er zelf niet, maar er liepen paarden uit zijn stal, in Cagnes sur Mer een mooie koers gewonfl Timoko Offenberg had de dag ervoor met zijn superpaard Van Dam: Wat hij nu meemaakt heb ik in de jaren tachtig meegea Ik had hele goeie paarden Jan ffenberg was toen een knechie van mij, Met een goed paard kun je een hoop centen winnen Als je gaat gokken De anekdote Over het paard dat Cor Voor hem kocht, ben je een schlemiel,, vertelde bij de begrafe15 waar ging dat eigenlj Dam: Dat Was met een borreltje op, Ze zaten in het Wedkantoor tussen de Overtoom en de Zoals hij Kinkerstra t naar de Over? Van koersen te kijk Toen kwam ineens ter sprake dat er een paard te koop was fl Alkmaar Cor vroeg: Waarom koop jij dat paard niet?» Van Dam had er helemaal geen oren naar: hij zag niks in dat paard, hij had al paarden genoeg en een paard kost meer dan het oplevert Cor kocht het toch, voor hem. Maar het is nooit wat geword met dat paard» Gijs Van Dam en Cor deelden hun liefde Voor Zowel de paarden als Voor het bijbehqfl gokken Er Zijn een paar anekdotes over enorme klappers die Cor maakte Van Dam: Er wordt veel overdreven, maar het klopt wel dat hij in Frankrijk een paar 117