Boekverslag Nederlands Het uur nul door Dirk Bracke

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands Het uur nul door Dirk Bracke Boekverslag door een scholier 2893 woorden 3 mei ,9 719 keer beoordeeld Auteur Genre Dirk Bracke Psychologische roman, Jeugdboek Eerste uitgave 1996 Vak Nederlands A: Zakelijke gegevens Titel van het boek: Het uur nul Naam van de auteur: Dirk Bracke Naam van de uitgever en het jaar van verschijnen: Davidsfonds/Infodok, verschenen in 1996 B: Korte uitleg waarom het boek gekozen is Ik heb dit boek gekozen omdat het me een zielig verhaal leek en dat maakte me nieuwsgierig. Het leek me ook heel erg interessant om mee te maken hoe iemand heel erg ziek wordt en hoe de buitenwereld daar mee leeft en omgaat. Dat wordt namelijk allemaal duidelijk in het boek. Ik kende de schrijver van het boek niet van eerdere boeken, dus ik kon niet zeggen of het boek leuk was geschreven, maar dat bleek wel zo te zijn. C: Eerste persoonlijke reactie Ik vond het boek, zoals verwacht, heel zielig. Je kon erg goed meeleven met de hoofdpersoon. Ook vond ik dat het verhaal op een speciale manier was geschreven. Elk hoofdstuk had als titel een datum. In dat hoofdstuk werd dan vertelt wat er die dag gebeurd was met de hoofdpersoon. Het boek is dus in een soort dagboekvorm geschreven. Toch is het niet elk hoofdstuk zo dat de hoofdpersoon aan het wordt is. Het kan ook zijn dat een goede vriend van de hoofdpersoon in zo n hoofdstuk aan het woord is. Ik vond het verhaal ook heel erg leerzaam. Je leert veel over het onderwerp aids en je weet nu waar je allemaal op moet letten. Ook zou het verhaal echt gebeurd zijn. Dat maakte het nog leuker om te lezen. Het was absoluut niet saai. D: Korte samenvatting van de inhoud Het verhaal gaat over Ben. Ben leidt een rustig leven. Vaak hangt hij met zijn vrienden rond bij het zwembad en dan roken ze af en toe een jointje of drinken een biertje. Op een dag komt Ben een meisje tegen. Hij ziet haar helemaal zitten en uiteindelijk krijgen ze verkering met elkaar. Ben verwaarloost zijn vrienden hierdoor een beetje. Hij heeft geen behoefte meer aan hun, maar heeft meer dan genoeg aan Pagina 1 van 6

2 Diana. Zelfs zijn beste vriend ziet hij niet zo vaak meer. Filip, zijn beste vriend, zit helemaal op een andere golflengte. Filip houdt het niet bij een jointje en gaat veel verder. Hij gaat zelfs zo ver tot hij verslaafd is aan de heroïne. Dat gaat Ben veel te ver. Verder gaat alles zijn gangetje. Ben merkt wel dat hij de laatste tijd heel vaak ziek is en steeds dunner wordt. Hij besluit naar de dokter te gaan en krijgt te horen dat hij seropositief is. Ben s leven stort in elkaar. Hij durft het aan niemand te vertellen. Alleen de reden was al erg genoeg, laat staan de reacties van mensen. Hij maakt het uit met Diana. Hij is bang dat zij ook ziek wordt. Hij vertelt het zijn ouders. Zijn moeder steunt hem, maar zijn vader laat hem compleet vallen. Hij denkt dat Ben homo is en daar kan hij niet mee leven. Hij vindt aids een homoziekte. Hij vertelt het uiteindelijk ook aan Diana. Zij moest het wel weten, want zij kon immers ook besmet zijn. Ze waren namelijk met elkaar naar bed geweest. Natuurlijk wel veilig, maar je wist maar nooit. Gelukkig was Diana niet seropositief, maar ze wou Niks meer met Ben te maken hebben. Ze kon het niet. Het ging steeds slechter met Ben. Zijn conditie nam snel af en uiteindelijk was alleen staan al een veel te grote inspanning. Ook met zijn beste vriend Filip was het niet goed gegaan. Hij was overleden aan een Golden Shot (een dodelijke inspuiting met een overdosis heroïne of een fatale hoeveelheid te zuivere heroïne) Ben eindigde uiteindelijk in een ziekenhuis waar nog meer patiënten met aids lagen. Ben was incontinent geworden en moest zelfs een luier om. Hij was van 65 kilo afgevallen naar een magere 40 kilo. Vlak voor zijn dood kwam tot zijn grote verbazing Diana langs. Hij was heel blij dat hij haar nog had mogen zien. Hij vertelde haar waarom hij besmet was geraakt met het HIV. Op zijn school was een meisje dat van haar vader voor geld met vreemde mannen naar bed moest gaan. Ook op school deed ze dat. Ook Ben was met haar naar bed gegaan. Hij wilde weten wat het was, zodat hij kon opscheppen tegenover zijn vrienden. Dat had hij beter niet kunnen doen, want nu ging hij dus dood aan aids. Ben en Diana namen voor de laatste keer afscheid van elkaar. Ben vertelde Diana dat ze hem moest herinneren als de jongen die hij was toen z e net verkering kregen. Toen ze weg was, pakte Ben zijn koord van zijn badjas, maakte er een strop van en ging zichzelf op. Dit waren zijn laatste woorden: It s better to burn out than to fade away. F: Grondige beschrijving van je leeservaring A: onderwerp -het onderwerp spreekt mij best wel aan. Ik wist al wat van het onderwerp aids, maar dit boek laat je kanten zien die je niet zou verwachten. Het laat zien hoe de mensen om je heen kunnen reageren. Dat had ik nooit verwacht. Ik heb er wel eens over nagedacht, dat het mogelijk was dat ik het ook zou kunnen krijgen. Daarom moet je altijd voorzichtig zijn met alles wat je doet, want het kan je fataal worden -Ik heb door het lezen van dit boek geleerd dat je moet wachten tot de tijd ervoor klaar is. Je moet niets overhaasten, en zeker niet om indruk te maken op je vrienden. Ook leer je in dit boek op een makkelijke manier wat het HIV virus inhoud en wat aids inhoud. Het is een zielig boek, maar toch ook heel leerzaam. Je denkt nu wel wat beter na, voor dat je iets gaat doen. -Ik ben door dit boek niet echt anders over het onderwerp gaan denken. Ik wist zo ongeveer wel wat het inhield, en dat voorzichtig moet zijn. Toch zou ik niet ineens bij iemand wegblijven alleen omdat diegene aids heeft. Als je uitkijkt met bloed en wondjes kan er niks gebeuren, dus geen reden om diegene niet meer Pagina 2 van 6

3 te zien. Ik zou gewoon blijven reageren en zeker niet als de vader van Ben. -Ik had wel verwacht dat het onderwerp op deze manier uitgewerkt zou worden. Het is best logisch dat een schrijver zijn lezers waarschuwt voor de eventuele gevolgen van seks en dat je voorzichtig moet zijn. Ook vind ik het goed dat de schrijver veel negatieve reacties van naasten erin heeft verwerkt, maar ook hele positieve. -In het boek komt niet echt een mening van de schrijver naar voren, maar meerdere. Hij geeft negatieve meningen en positieve meningen en verwerkt dat in zijn karakters. Daaruit kan je dus je eigen mening trekken. -Ik vind niet dat bepaalde kanten van het onderwerp te veel of te weinig aandacht hebben gekregen. Ik vond het een leuk boek om te lezen, en niet saai. Het is mij daarom ook niet opgevallen of iets te veel aandacht heeft gehad. Ook bleven er geen vragen voor mij onbeantwoord, dus kom ik ook tot de conclusie dat nergens te weinig aandacht aan is besteed. B: Gebeurtenissen -Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien. Ik heb op geen een moment gehad dat ik het boek saai vond en heb het dn ook in een zucht uitgelezen. -De gebeurtenissen komen heel logisch uit elkaar voort. Het is precies op volgorde vertelt als dat de gebeurtenissen zijn gebeurd. Het is daarom niet moeilijk te volgen. -Ik vond de gebeurtenissen zeer waarschijnlijk. Het verhaal kon gebaseerd zijn op een waar gebeurd verhaal. Alles leek heel echt een dus waarschijnlijk. Ook vond ik het op sommige opzichten ook spannend. Ik vond het spannend toen Ben op het resultaat van het onderzoek van de dokter moest wachten. Dat duurde drie weken en dan zou hij weten of hij seropositief was. Dat was heel spannend. Ook was het spannend of hij het aan zijn ouders zou vertellen. -Bij mijn eerste persoonlijke reactie heb ik 7 beoordelingswoorden gebruikt; zielig, meelevend, begrijpelijk, leuk, niet saai=spannend, echt en leerzaam. Ik vond het zielig, omdat Ben zo alleen was toen hij ziek was. Alleen zijn moeder zorgde nog voor hem. Ik vond het ook zielig omdat je wist dat hij dood zou gaan. Ik vond het meelevend, omdat het boek zo is geschreven dat je alles meemaakt vanuit de ogen van de zieke persoon. Je weet dus wat hij denkt voelt en ziet. Ik vond het begrijpelijk, omdat het boek niet moeilijk geschreven is. Je kan makkelijk volgen waar alles over gaat en ook worden er niet zulke moeilijke worden gebruikt. Er worden juist woorden gebruikt die de jeugd nu of toen gebruikt of gebruikte. Ik vond het leuk, omdat het gewoon een interessant onderwerp is. Je leert terwijl je leest en dat is leuk Ik vond het niet saai dus spannend, omdat je niet weet wat er gaat gebeuren, maar toch eigenlijk weer wel. Je weet dat Ben dood gaat, maar je weet niet wanneer en hoe en je weet niet wat de mensen om hem heen doen en hoe ze reageren. Dat maakt het spannend om te lezen. Pagina 3 van 6

4 Ik vond het echt, omdat het in het dagelijks leven ook voorkomt. Het is niet zomaar een uit de duim gezogen verhaal, maar het kan gebaseerd zijn op ware feiten. Ook weet je hoe bepaalde mensen reageren op zo n ziekte. Er zijn zelfs mensen die niet eens iemand met aids een hand durven te geven. Ik vond het leerzaam, omdat je heel veel wordt verteld over de ziekte aids, en hoe je het kan voorkomen. Dat is handig om te weten en een goede manier van leren, omdat je het beter onthoud als er een verhaal aan vast zit. Als je iets hoort over aids, denkt meteen weer aan dit verhaal en je wee wat er kan gebeuren etc. -De gebeurtenissen hebben me best aan het denken gezet. Vooral de negatieve reacties van sommige mensen en dat ze zelfs geen hand meer durven te geven. Dat vind ik best ver gaan, maar toch is het begrijpelijk. Die mensen willen geen risico lopen. -Het einde heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Diana kwam nog een keer afscheid nemen van Ben. Er wordt dan meteen vertelt waarom Ben aids heeft gekregen. In het verhaal waren namelijk twee mogelijkheden. Of door een gebruikte spuit met heroïne of door onveilige seks. Het bleek dus het laatste te zijn. Het moment dat Ben zelfmoord pleegt is niet vies of walgelijk, maar eigenlijk heel mooi. Hij wil niet doodgaan op een pijnlijke manier, maar snel en zonder al te veel lijden. Dat lukt hem en zijn laatste woorden zijn heel mooi; It s better to burn out than to fade away. C: personages -Ik zou niet op de hoofdpersoon willen lijken, omdat hij een stomme fout maakt die hem fataal wordt. Ik hoop dat ik nooit zo stom doe, en altijd twee keer nadenk voor ik aan iets gevaarlijks begin waarvan je de gevolgen kan weten. -De personages hebben bepaalde gewoontes die ik verafschuw. Ik vind drugs gebruiken iets dat je nooit moet doen, maar de meeste personages doen dat zo af en toe en eentje is zelf verslaafd. Dat wordt ook uiteindelijk zijn dood. Daar heb ik geen medelijden mee, want het immers zijn eigen schuld. -Ik vond dat eigenlijk alle personages leken op echte mensen. Je kon bij allemaal een beeld voorstellen. Ze werden goed beschreven en hun gedachten werden goed duidelijk in het verhaal. -Veel personages reageren voorspelbaar, maar sommige ook weer helemaal niet. Ik had bijvoorbeeld gedacht dat Diana tot het laatste bij Ben zou blijven, maar dat doet ze niet. Ik had wel verwacht dat Filip uiteindelijk dood zou gaan aan een Golden Shot, omdat daar aan het begin van het boek over wordt gesproken. Dan is het bijna logisch dat hij daar aan dood gaat. -Je komt het meeste van Ben te weten. Het is ook niet moeilijk om zijn gedachte te begrijpen, omdat het verhaal in een dagboekvorm is geschreven en daar worden zijn gedachtes allemaal in gemeld. -Ik ben het natuurlijk met de beslissing van Ben oneens dat hij naar bed gaat met een prostituee. Pagina 4 van 6

5 Daardoor krijgt hij aids. Ik ben het wel met de beslissing van Ben eens om zelfmoord te plegen. Je lijdt anders alleen maar pijn en je wordt er niet beter op. Ben was al zo ver heen dat hij nooit lang meer kon leven, en dan is dit toch een mooiere dood dan wachten en wegrotten. -Ik vind het een goede manier van de hoofdpersoon hoe hij zijn probleem oplost. Hij pleegt zelfmoord en hij lijdt dan geen pijn meer. -Diana is ook tegen het gebruik van drugs en daar ben ik het mee eens. Het doet je niet goed en het slaat nergens op. Ook de gedachte van de oude vrienden van Ben dat je niet zomaar uit de groep mag stappen vind ik helemaal verkeerd. Je mag toch zelf wel weten of je met andere om wilt gaan of niet. Ook Diana is het daar mee eens. D: Opbouw -Ik vind dat alles goed met elkaar samenhangt. Je kan alles zo begrijpen en alles wordt verteld op volgorde dat de gebeurtenissen zich afspelen. -Ik vind het verhaal best spannend. Je weet niet zeker wat er gaat gebeuren, maar aan de andere kant weet je zeker dat Ben dood gaat. Ook de reacties van mensen op de ziekte van Ben maakt het spannend. Hoe zou Ben reageren en hoe gaan mensen ermee om. Het boek blijft je boeien tot aan het einde. -Het verhaal is heel erg boeiend, omdat er elke keer weer nieuwe informatie wordt gegeven. Het verhaal houdt ook tot het einde verborgen hoe Ben besmet is geraakt met het HIV. Ieder keer wil hij het net vertellen en dat begint er een ander hoofdstuk. Op die manier blijft het boek je boeien tot het eind en wil je weten hoe hij besmet is geraakt en hoe en wanneer hij doodgaat en of zijn vader nog met Ben wil praten -Het boek is makkelijk geschreven, waardoor het niet moeilijk is om te begrijpen. Het boek is natuurlijk niet geschikt voor kinderen van ongeveer 10 jaar, maar het heel moeilijk is het niet. Het maakt het daarom niet spannender of minder spannend. Het zou denkt ik wel minder spannend zijn als het boek met hele moeilijk woorden geschreven zou zijn. Je moet dat eerst naadenken en dat duurt dan vaak te lang om het boek heel spannend te vinden. -Ik vind dat de bouw van het verhaal goed past bij het onderwerp. Het moet niet te moeilijk zijn en je moet ook niet de hele tijd hoeven terug blikken. Het verhaal zou dan ook minder spannend zijn, omdat je dan weet wat er gaat gebeuren. -Er zitten helemaal niet veel terugblikken in. Wel wat herinneringen die worden opgehaald, maar dat is eigenlijk best normaal. -Ik vind het een goed einde. Er blijft bijna niks onbeantwoord en dat vind ik goed. Als ze langer met het verhaal door waren gegaan was het langdradig en saai geworden. Ik vind het zo precies goed. Pagina 5 van 6

6 E: Taalgebruik -Ik vind het verhaal helemaal niet lastig om te lezen, want er worden geen moeilijke woorden gebruikt. Dat maakt het leesplezier leuker. Ook worden er woorden gebruikt die leeftijdgenoten nu ook nog gebruiken. Daardoor voel jij je meer bij de personen betrokken. -Ik vind de verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten of gevoelens heel goed. Je weet meteen hoe iemand zich voelt tijdens een gesprek, en ook worden er niet twee totaal verschillende dingen in een keer vertelt. Je hebt wel eens dat je bij een onderwerp nog veel vragen hebt, en dat het verhaal dan alweer is bij een volgend onderwerp. Dat is met dit verhaal absoluut niet zo. -Ik vind dat de taal wel past bij de personages, want het zijn personages van ongeveer mijn leeftijd en die gebruiken dus ook ongeveer dezelfde woorden. Ik vond het taalgebruik daarom minder bij het onderwerp passen, omdat het best een volwassen onderwerp is, maar er worden niet echt hel volwassen woorden gebruikt. Toch is dat logisch, omdat het zogenaamde volwassen onderwerp bij kinderen van een jaar of 16,17 voorkomt. Ook 14 en 15 jarige hebben er mee te maken. Die gebruiken nou eenmaal geen duren woorden als ze met elkaar over seks praten H: Informatie over de schrijver Dirk Bracke is geboren in Sint-Gillis-Waas in 1953 en woont nu in Stekene. Hij is postbode in Sint- Niklaas.Dirk Bracke heeft een bijzondere interesse voor wat zich in het verleden afspeelde én voor alles wat met hedendaagse jongerencultuur te maken heeft. Daar gaan zijn boeken dan ook vaak over. Andere boeken van Dirk Bracke zijn; -Een vlieg op de muur(bekroond met de prijs van de kinder- en jeugdjury 1996) -Blauw is bitter(verkozen door de Amsterdamse jeugdjury tot Beste Jeugdboek in 1995) -Steen -Een lege brug -Groene mist -De Sjoekel Dirk Bracke zei ooit; Een verhaal moet achtergrond hebben. Spanning is wel belangrijk om je boodschap verkopen, maar het gaat in de eerste plaats om de inhoud. Veel lezers zijn het met Dirk Bracke eens. Alle vinden ze zijn boeken mooi, maar spanning staat niet boven aan. Veel vinden dat er helemaal geen spanning in zit. Pagina 6 van 6