Boekverslag Nederlands De hemel van Hollywood door Leon de Winter

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands De hemel van Hollywood door Leon de Winter Boekverslag door een scholier 1919 woorden 28 juli ,5 82 keer beoordeeld Auteur Genre Leon de Winter Psychologische roman Eerste uitgave 1997 Vak Nederlands Titel De Hemel Van Hollywood Auteur Leon de Winter Titel, Auteur en Datum De titel van het boek is De Hemel Van Hollywood. Het is geschreven door Leon de Winter en in september 1997 uitgekomen bij uitgeverij De Bezige Bij. Het is dus een betrekkelijk nieuw boek, waarvan ik de eerste en tot nu toe enige druk heb gelezen. Het Verhaal.. begint met drie mannen die gaan inbreken in een huis. Het lijkt alsof zij politieagenten zijn. Er is verder slechts weinig duidelijk; de mannen rijden in een auto, de jongste, die achter het stuur zit, wordt Green genoemd door één van de anderen. De mannen zijn zenuwachtig. Ze lopen linea recta naar een kluis toe in het huis, waar ze moeten zijn. Ze hebben er de sleutel van, maar ze vragen zich af, of zij ze genaaid heeft. In de kluis ligt veel geld. Vervolgens verspringt het verhaal na een fade-out naar twee weken eerder. Een ander verhaal ontrolt zich: langzamerhand krijgt de lezer inzicht in een deel van de levensloop van een mislukte acteur, die Tom Green heet en in Nederland geboren is. We bevinden ons in het begin op een terrasje ergens in de buurt van Hollywood en kijken mee met de hoofdpersoon als derde persoon, als een soort onzichtbare camera, die echter ook gedachten van onze hoofdpersoon kan vastleggen. We zien in zijn gedachten dat hij zeven maanden heeft vastgezeten in de gevangenis, waarna hij probeert zichzelf een beetje te reclasseren. Hij probeert met het kleine beetje geld dat hij nog heeft rond te komen en een kamer te vinden. Ook probeert hij een baan te vinden. Dat lijkt bijna te lukken, maar de werkgever, een oude vriend, overlijdt een nacht Pagina 1 van 5

2 later. Tom heeft een script geschreven, Fire, dat hem in de gevangenis heeft doen belanden. Hij wil het echter alsnog in de publiciteit brengen. Hij verandert de titel in dat van een script dat door zijn ex-vriendin Paula is geschreven, De Hemel Van Hollywood. De nacht na de dood van zijn oude vriend, wanneer hij straalbezopen is, ontmoet hij een andere vriend, die hem op dat moment helpt. Op de begrafenis van zijn oude vriend, komt zijn andere vriend, die Jimmy Kage heet, nog een vriend van hem tegen, die Floyd Benson heet. Het zijn alle drie ex-acteurs, die nu echter niks meer te doen hebben. Samen denken ze na, hoe ze weer hogerop kunnen geraken. Na de begrafenis echter, als ze veel hebben gedronken, vinden ze een lijk, vlakbij het teken van Hollywood. Ze nemen het lijk mee, en omdat ze bang zijn van moord te worden beschuldigd omdat ze geen alibi hebben, stoppen ze het lijk in de vrieskist bij Floyd Benson thuis. Floyd herkent het lijk als dat van een zekere Tino Rodriguez en traceert het spoor naar een oud huis, waar hij, de Oscar-winnaar, werkt als elektricien. Ze ontdekken een komplot van vijf mensen die proberen het casino op te lichten. Langzamerhand begrijpen ze het allemaal en gaan ze proberen het geld dat de misdadigers van het casino gestolen hebben weer van hen terug te stelen. Uiteindelijk bedenken ze een plan waarbij ze wel hun acteertalenten nodig hebben. Ze gaan voor politieagenten spelen. Maar Tom komt erachter dat één van de misdadigers Paula is, naar wie hij nog steeds hunkert. Hij gaat bij haar op bezoek als politieagent, maar zij doorziet hem, en vanaf dat moment speelt zij het spel mee aan de kant van de acteurs. Ze lokken de boeven naar het politiebureau en halen vervolgens het geld weg met behulp van de sleutel die ze van Paula hebben gekregen. Eén van de boeven komt dan binnen, maar hij wordt neergeschoten door Jimmy voordat hij iets heeft kunnen doen. Dan gaat ieder zijn eigen weg met zijn deel van het geld, Paula en Tom gaan samen. Het laatste deel van het boek verhaalt over een man, Frederick Smith, die in een hotel aan de Franse kust zijn intrek neemt, elf maanden later. Tien dagen lang zit hij overdag vooral veel te schrijven. Aan het eind van veertien dagen, wordt er een lijk gevonden van een verbrande man. Hij had een koffer bij zich waarin zich vijf verschillende paspoorten en een heleboel Amerikaanse kleding bevindt. Bovendien zit er een afbeelding in van een man die via het Nederlandse woord maart op een kalender op de achtergrond kan worden geïdentificeerd als Max Grünfeld, een zakenman, die in 1978 is gestorven en één zoon heeft nagelaten, Thomas Grünfeld. Deze zou in 1980 naar Amerika vertrokken zijn en daar de naam Tom Green hebben aangenomen. Een foto van Tom wordt vervolgens herkend door de staf van het hotel als de man die zich uitgaf voor Frederick Smith. Er volgt een autobiografie van Tom Green, die hij heeft geschreven tijdens zijn verblijf in het hotel, maar ik heb het idee, dat deze niet erg interessant of relevant is. Als laatste volgt een verwarrend stuk, dat lijkt te komen vanuit de persoon van Charlie, een helper van de drie acteurs. Het lijkt er eigenlijk op, dat het vertelde verhaal, alleen een verhaal was, een verhaal in een verhaal dus, geschreven door Paula, die eigenlijk Vanessa Wallace blijkt te heten. Bovendien schijnt Tom Green te zijn vermoord, maar Floyd Benson ook al, tijdens de diefstal van het geld in de kluis. Jimmy is niet dood maar slechts verdwenen. En drie van de boeven zijn ook dood. Twee van de oorspronkelijke misdadigers lijken nog in leven te zijn: Paula Pagina 2 van 5

3 (Vanessa) en Tino, waarvan in het verhaal het lijk is gevonden en in een vrieskist gestopt. Tino geeft zich echter al die tijd uit voor Green. Ten minste, zo schijnt het in de voorlaatste zin van het boek. Al met al is het verhaal dus nogal verwarrend. De Opbouw Hoofdstuk 1 doet verslag van het begin van de eigenlijke diefstal. Daarna springt het verhaal (in het verhaal) terug naar twee weken eerder, met als gevolg dat hoofdstuk 2 tot en met 31 feitelijk gaan over de voorbereiding op de diefstal van de casino-medewerkers en de diefstal zelf. Vervolgens springt het verhaal in het laatste hoofdstuk dat een nummer moet ontberen naar elf maanden na de diefstal, naar het feitelijke verhaal dus eigenlijk en niet het verhaal in het verhaal. Daarin krijgen we te horen over Frederick Smith en de autobiografie van Thomas Grünfeld, alias Tom Green. Bovendien vangen we nog wat vreemde verwarrende gesprekken op over het script. De Hoofdpersonen Tom Green (Thomas Grünfeld) Hij is een arme, kwetsbare man, die tranen weg moet slikken als hij denkt aan zijn ex-geliefde, naar wie hij nog altijd terug wil. Verder is hij niet erg emotioneel. Hij maakt nogal (te) veel gebruik van leugentjes om eigen bestwil, ook als dat leugens worden in plaats van leugentjes. Vandaar was het ook nodig dat hij tijdelijk de bak in draaide, hoewel hij van de twaalf maanden er maar zeven heeft gezeten. In zijn kindertijd was hij nogal baldadig en onafhankelijk, en daarvan waren ook in zijn laatste jaren nog wat trekjes van te zien. Jimmy Kage Hij is een andere ex-acteur. Hij heeft sinds zijn laatste film vaak te veel gezopen. Hij zou graag het script van Green tot een nieuwe film maken, met hem, Green en Benson in de hoofdrollen. Verder heeft hij een pistool waarvan hij volgehouden heeft dat het nep is, terwijl het toch echt is. Dat laatste blijkt pas als hij het gebruikt tegen de laatste van de misdadigers, die zijn vriendjes heeft neergeknald en naar de kluis toe komt om hem te bewaken. Floyd Benson Ook hij is ex-acteur, maar is een betere acteur geweest dan de andere twee. Hij heeft daarom ook een Oscar in zijn bezit. Hij heeft een groot huis, en een vrieskist waarin het lijk van Tino opgeborgen ligt. Hij is een kalme, gezette man, die verknocht is aan zijn auto, een Olds. Hij heeft leverkanker en wil in de woestijn sterven, maar het lijkt zo te zijn dat hij reeds werd doodgeschoten door de laatste der misdadigers. Het Thema Het thema van dit boek is het verschil tussen de Europese en de Amerikaanse manier van omgaan met de verbeelding; Europeanen passen hun verbeelding aan aan de werkelijkheid, terwijl Amerikanen de werkelijkheid proberen aan te passen aan hun verbeelding. Een belangrijk motief in dit boek is de leugen. Het komt overal in terug, van het eerste hoofdstuk tot het voorlaatste, want het laatste hoofdstuk lijkt mij juist een groot deel van de leugens op te heffen. Verder gaan er ook errug veel mensen dood, zodat dit ook een motief zou kunnen zien. Pagina 3 van 5

4 De Schrijver Leon de winter werd geboren op 24 februari 1954 in Den Bosch. Hij debuteerde als schrijver met Over de leegte van de wereld, een bundel met verhalen die op Kafka geïnspireerd zijn. Het centrale thema in het eerste deel van zijn oeuvre was de angst voor de leegte, de stilstand en de dood en iets later de zoektocht naar de identiteit. Veel van zijn personages ondernemen zoektochten naar hun vaak joodse identiteit. Naast schrijver is De Winter ook nog regisseur: hij regisseerde met René Seegers en Jean van de Velde een paar films, onder andere De verwording van Herman Dürer (gebaseerd op zijn gelijknamige boek), Junkieverdriet en De afstand. Bovendien werden twee van zijn boeken verfilmd door Rudolf van den Berg ( La Place de la Bastille en Zoeken naar Eileen W. ). Sinds Kaplan uit 1986 is Leon de Winter zich echter gaan richten op een ander en vooral groter publiek. Zijn boeken hebben in het binnenland eigenlijk allemaal slechte kritieken gekregen, hoewel hij in bijvoorbeeld Duitsland als schrijver wel heel populair is. Wel werd zijn roman Zionoco genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. Hij zegt over zijn eigen werk: Ik doe in leesplezier, ik ben een producent van lekker leesbare boeken. Middelbare scholieren die mij lezen, zijn waarschijnlijk net zo ziek van de pretentie als ik. Enige recensies: De Winter is altijd een virtuoos geweest in het construeren van een spannende intrige. (NRC Handelsblad bij verschijning van Kaplan ), Een klassieker (The Times over Hoffman's honger), Grote Europese literatuur (Die Zeit over SuperTex), Een spel dat de lezer overdondert en verrukt (Der Spiegel over Zionoco). Enig ander werk: 1976 Over de leegte in de wereld 1978 De verwording van de jongere Dürer 1981 Zoeken naar Eileen W La Place de la Bastille 1982 Vertraagde roman 1986 Kaplan 1990 Hoffman's honger 1991 SuperTex 1992 Een Abessijnse woestijnkat 1992 De ruimte van Sokolov 1993 De verhalen 1995 Serenade (boekenweekgeschenk) 1995 Zionoco 1996 Het grote Leon de Winter boek (bevat: Kaplan, Hoffman's honger en SuperTex) 1996 Lady Di in een bevallige pose Eigen mening Ik vond dit boek, dat ik voor de Kinderboekenweek gekregen heb, erg spannend. Ook in dit boek bleef ik Pagina 4 van 5

5 lezen, tot ik het uithad. Ik vond het laatste stukje van het boek, het laatste hoofdstuk, een beetje verwarrend, omdat het het hele beeld van de verhaallijn weer in de war schopt. Hoewel de pers absoluut niet te spreken is over dit boek en eigenlijk het hele oeuvre van De Winter en zijn boeken eigenlijk voornamelijk in het buitenland populair zijn, maar veel minder in Nederland, ben ik zodanig onder de indruk van dit boek dat ik zeker andere boeken ga lezen van Leon De Winter. Ik hoop daarom ook dat hij nog een paar boeken van dit soort boeken schrijft, want hoewel de pers er slechts kritiek op heeft, vind ik dit boek zeer goed! Pagina 5 van 5