6,3. Boekverslag door een scholier 6387 woorden 20 februari keer beoordeeld. Politiek, Jeugdboek Eerste uitgave 1970 Nederlands.

Transcriptie

1 Boekverslag door een scholier 6387 woorden 20 februari ,3 146 keer beoordeeld Auteur Genre Jan Terlouw Politiek, Jeugdboek Eerste uitgave 1970 Vak Nederlands Pjotr Pjotr woonde met zijn vader Sergei Adrejivitch in Rusland. Ze woonden in een dorpje ongeveer 500 werst ten zuiden van Moskou. Pjotr s moeder stierf toen hij 3 jaar was. Zijn vader was/is landbouwer. Op een dag toen Sergei de krant las zag hij een advertentie over een pathefoon. Hij wou weten wat een pathefoon is en hoeveel die kost. Een pathefoon is een ouderwetse platenspeler en Sergei dacht dat die 100 roebel kostte. Pjotr vertrok naar Veronej. Daar kon hij de pathefoon kopen. Na 3 uur wandelen komt kwam Pjotr eindelijk in Veronej aan. Hij vroeg waar de winkel was en na een poos vond hij die. Hij stapte de winkel binnen. De verkoper keek raar omdat hij eruit zag als een arme jongen. Maar toen hij zijn geldbeugel zag met roebels keek hij anders. Hij liet een stukje horen van de Russische componist, Tsjaikovski. Hij was nog niet zo lang overleden. Er waren 2 tegenslagen. Ten eerste kostte de pathefoon 104 roebels in plaats van 100 roebels en ten 2de was de pathefoon veel te zwaar om te dragen. Teleurgesteld keerde Pjotr terug naar huis. Het werd donker. Toen hij nog maar een half uur van huis was, kwam hij een marskramer tegen, de kippendief Nikolai. Pjotr zette het op een loop met in zijn handen de geldbeurs. Nikolai was nieuwsgierig, Hij zette zijn kraam opzij en liep achter Pjotr. Hij haalde Pjotr gemakkelijk in. Pjotr was al moe van de lange tocht en bovendien is hij al van kinds af aan kortademig. Sergei wacht nieuwsgierig op Pjotr met de pathefoon. Sergei was aan het werk, hij dacht aan Pjotr en de pathefoon. Na een tijdje besloot hij Pjotr tegemoet te gaan. In de verte zag en Pjotr met iemand vechten. Sergei schreeuwt, Pjotr viel met zijn hoofd op de grond. Hij bloedde boven zijn oog. Nicolai rende weg. Sergei was sneller dan Nikolai. Hij hief een stok en sloeg Nikolai. Hij ziet een rode mist voor zijn ogen. Sergei Bleef slaan Later op de avond zat Pjotr alleen thuis. Een vriendelijke politieman had een verband rond zijn hoofd gedaan. Zijn vader kwam niet thuis, hij zat in de cel. Nikolai is dood door de verwondingen. Het geld dat Pjotr had, heeft hij begraven onder de drempel van de schuur. Hij mag zijn vader niet meer zien. De volgende dag kwam hij informeren hoe het met zijn vader ging. Ze vertelden hem iets waarvan hij de tranen in zijn ogen kreeg. Zijn vader is overgezet naar de gevangenis van Moskou waar hij gerecht zal worden. Pjotr vraagt aan de bovenmeester hoe hij zijn vader terug kon zien. De bovenmeester wist het niet. De bovenmeester wou wel een brief schrijven naar het stadsbestuur. Dan kwam hij misschien te weten waar Pagina 1 van 10

2 Sergei Andrejevitch was opgesloten. Pjotr vroeg aan de bovenmeester wat voor straf zijn vader zou krijgen. Hij vreesde dat zijn vader naar de gevangenis van Siberië zou moeten gaan. Pjotr wist als je naar Siberië op strafkamp moet dat bijna niemand naar huis terugkeert. Het lichaam van de gevangenen is veel verzwakt door de zware arbeid. Er gingen weken voorbij zonder dat er iets gebeurde. Tenslotte besloot Pjotr naar Moskou te gaan. Hij knutselde een geldbeugeltje in elkaar en nam 100 roebel mee. Hij vertelde het aan de bovenmeester en vertrok dan naar Vernej. Daar nam hij de trein naar Moskou. Zijn belevenis was zo groot dat hij niet meer aan zijn vader dacht. In Moskou huurde hij voor een paar roebels een zolderkamertje. Hij schreef een brief naar de bovenmeester met zijn adres op de achterzijde. Daarna ging hij naar het gerechtsgebouw. Na 3 weken rondhangen aan het gerechtsgebouw wist hij nog altijd niet of zijn vader wel in Moskou zat. Tijdens zijn verblijf had hij nu nog 80 roebels over. 40 roebels had hij bij hem en 40 roebels had hij verstopt op de zolder waar hij sliep. Het waren 20 briefjes en 20 muntstukken. Op een dinsdag, 25 dagen na hij in Moskou kwam wou hij zijn 40 verstopte roebels nog eens nakijken. Toen hij het geld in de krant achter de balk ging halen schrok hij hem een ongeluk. De krant was uit elkaar gescheurd en verspreid. Overal lagen muntjes en de briefjes waren zoek. Hij keek rond en zag zijn stukjes en briefjes liggen waarvan de randen zijn afgeknabbeld. Pjotr grinnikte even. Op een dag kreeg Pjotr een brief van de bovenmeester waarin stond dat zijn vader iemand geholpen heeft om te ontsnappen. Zijn vader is voor 10 dagen verbannen naar Siberië. Vandaag wordt hij overgeplaatst. Pjotr loopt snel naar de staatsgevangenis en ziet en vader achteraan in de rij staan. Pjotr schreeuwt naar zijn vader dat hij ook naar Siberië gaat. Maar of zijn vader het verstaan heeft, weet hij niet. Pjotr kocht voor enkele roebels een kaart van Rusland en Siberië. Sinds kort is er daar een nieuwe trein, de transiberische spoorlijn. Hij had niet genoeg geld om een ticket te kopen Pjotr dacht om een stuk met de trein te reizen. Maar dan had hij niet genoeg geld om zijn eten en drinken te kopen. Dan besloot hij maar te voet te gaan. Zijn eerste reisdoel is Nirjni Novgorad. Dat is 400 werst, 10 dagen lopen dacht Pjotr. Hij kocht hem een rugzak en nog allemaal verschillende dingen. Hij sliep nog 1 maal op de zolder. Vroeg in de ochtend is hij vertrokken. Na 10 werst stappen is de 1ste dag al gepasseerd. Daar sliep hij in een boerenschuur. De volgende dag legde hij terug 10 werst af. De 3de dag begon niet zo goed. Hij was stijf door in de kou te slapen. Hij had onder elke voet een grote blaar. Hij strompelde naar het dorpje. Daar kocht hij een verband en een broodje. Die dag legde hij 20 werst af. s Avonds kwam hij aan een boerderij en vroeg of hij In het hooi mocht slapen. Dat mag hij. Op 1 voorwaarde: dat hij de volgende ochtend de koeien melkt. Die ochtend begon hij met een achterstand. Hij heeft wel een paar koppen warme melk gedronken. Hij legde terug 40 werst af. Als hij s Avonds op het boerenerf wandelde zag hij een dikke boerin. Hij vroeg of hij op het hooi mocht slapen. De boerin zei niets. Ze neemt Pjotr mee naar binnen en liet hem naast de kachel zitten. Ze gaf hem een kop warme geitenmelk. Pjotr viel in slaap. Het vrouwtje legde hem in een bed. Pjotr sliep één nacht en één dag. Als hij wakker werd stond het eten klaar. Pjotr is vroeg op pad. Hij besefte dat hij Nirjini Novgorad niet zal halen in 10 dagen, maar in 90 dagen. Hij zal niet voor 1 februari in het centrum van Siberië zal zijn. Als Pjotr in het stadje aankwam, was hij al aardig uitgeput. Hij was in vergadering met zichzelf en kwam tot een besluit dat hij best een job zal moeten doen om met de trein verder te kunnen reizen. Hij vond een job als koetsier. Pagina 2 van 10

3 Pjotr is blij dat hij een job heeft. Dankzij de job heeft hij veel vrienden gemaakt. Hij moest mensen in de stad naar buiten de stad voeren met een paardenkoets. Onderweg, als hij niemand moest voeren speelde hij op zijn fluit. Elke week verdiende hij 6 roebel. Op een dag moest hij 2 mensen halen die naar Saramsk moesten. Dat was geen kleinigheidje. Saramsk ligt 250 werst ten zuiden van Nirjni Novgorad. Het zijn 2 mannen, een grote en een kleine man. De grote man beveelde dat Pjotr aan de koets moest binden. Onder weg zeiden de mannen niet veel. De grote man heet Fjoder en de kleine man heet Alexei. Alexei heeft een knapzak bij waaruit hij steeds lekkere dingen haalde. Pjotr nam zijn rugzak om er een zak tamme kastanjes uit te halen. Terwijl hij dat deed zag Alexei zijn verzameling fluiten zitten. Hij vroeg aan Pjotr eens een liedje te spelen. Eerst durfde hij niet, maar door Alexei s aanmoedigingen speelde hij wel. Fjoder wou wat drinken dus stopten ze bij een rotsachtig heuveltje. Alexei maakte zijn gezicht nat, stelde hem recht en keek glimlachend naar Pjotr. Pjotr zijn haar hangt half los. Hij bedacht wat dingen over de 2 namen. Hij kwam tot een conclusie. Hij noemde ze Stefan en Shura.De personen die de bomaanslagen pleegden. Stefan gaf Pjotr gelijk en richtte een pistool naar hem. Stefan zei dat Pjotr dood moest omdat hij vreesde dat Pjotr naar de politie zou gaan. Maar de vrouw Shura sprak de man Stefan tegen. Pjotr ziet dat hij bij hun partij hoorde. Pjotr nam zijn rugzak, ging naar Stefan en zwaaide met een slag het pistool uit Stefan zijn handen. Hij trapte de man tegen de man zijn schenen en liep weg naar een plekje waar bladeren liggen. Hij dook onder de bladeren. Stefan lief achter Pjotr maar vond hem niet meer. Ze namen de paardenkoets en reden weg. Pjotr kwam weer naar boven. Hij ging naar het postkantoor in de stad Saronsk.Daar hoopt hij met de postkoets mee terug te rijden naar Nirjni Novgorad. Toen hij aan de post kwam zag hij zijn paardenkoets staan. Hij ging het postgebouw binnen. De waard zei tegen hem dat zijn paardenkoets hier stond en dat hij de groeten had van de mannen. Die zijn met de postkoets doorgereisd naar Nirjni Novgorad. Pjotr ging naar de paardenkoets. In de koets zag hij 2 enveloppen liggen. De ene enveloppe zaten er 10 roebels voor hem in. En in de andere enveloppe zat er geld in van de rit. Hij keerde terug Naar Nirjni Novgorad. Daar nam hij de trein naar Wjotskije Poljony. Hij was dan toch al 500 werst dichter bij zijn vader! Als Pjotr voor de 2de keer in zijn leven de trein nam, deze keer naar Wjatskije Poljory Gospodin, valt het tegen. s Avonds als het donker werd stak hij zijn olielantaarn aan. Hij kreeg een goedkeurend gemompel van de mensen, alleen begreep hij niet waarom. De meeste rustten. Er is echter één man in de coupé die absoluut niet sliep. Het is eigenlijk geen man, hij is een heer. Dankzij het licht van Pjotr kon hij zijn Russische, Franse of Duitse krant lezen. Af en toe keek hij op zijn gouden horloge. De man richtte hem tot Pjotr en vroeg hem waar hij naartoe reisde. Voorlopig naar Wjatskije Poljany, Gospodin zei Pjotr. De man maakte hem wijs dat hij de wereld rond kon reizen in 80 dagen. Hij zei ook dat hij van Londen komt. Dan zei hij aan Pjotr dat hij zijn naam moest veranderen naar Jean zodat hij op de kosten van de man kon meereizen tot in Siberië. Opeens stopte de trein. Karan! Roept een stem op perron 2, reizigers voor Karan uitstappen! De heer die denkt dat hij Phileas fogg is, stond recht en stapte af. De man met de lovertjes vroeg aan Pjotr of hij terug verhaaltjes zat te vertellen. De man is mee met de heer. De heer zei dat hij in een gesticht moest hier in Karan. Hij stapt ook af. De trein is terug vertrokken en Pjotr schudt met zijn hoofd. Zo gezouten heeft hij nog nooit gegeten. Toen Pjotr aankwam in Watskije Pojany bekeek niemand hem aan. Hij zocht heel de dag naar werk want hij had geld nodig. Pjotr stal een brood op de markt. Hij liep neg naar het zoldertje waar hij sliep en begon Pagina 3 van 10

4 te eten. Naarmate zijn honger minderde hoe meer schuldgevoelens hij kreeg. Als Pjotr zijn brood had opgegeten kreeg hij weer zin in muziek. Hij speelde volksliedjes op zijn fluit. Opeens verschenen 3 mannen. Eén van de 3 mannen vroeg aan Pjotr of hij al eens in een orkest gespeeld heeft. Hij zei dat hij dat nog nooit gedaan heeft. De man nodigde Pjotr uit om op zijn feestje te komen fluiten. In ruil daarvoor kreeg hij eten en een betere slaapplaats. Als Pjotr s avonds aankwam op het adres dat hij gekregen heeft zag hij daar allemaal prachtige dames. Door de open deur hoorde hij veel muziek. Pjotr werd naar het muziekgroepje geleid. Hij werd daar openlijk ontvangen. Dan begonnen ze elk op hun eigen instrument te spelen. Pjotr vond het leuk om in een orkestje te spelen. Dan stelde de leider van het orkestje, Sacha, hem voor om zich bij het orkestje toe te voegen. Pjotr zei dan ineens dat hij een brood gestolen heeft. Sacha zei dat iedereen dat wel eens doet. Ze zei dat het geen zin heeft om daar nog over te praten. Ze gaan dan samen gaan eten en daarna gingen ze allemaal gaan slapen. Een paar weken speelt Pjotr mee in het bandje. Dat vond hij ook leuk voor een tijdje. Hij is zelfs een beetje verliefd geworden op de viool en ook op de violist, Igor. Igor leert Pjotr de basis beginselen van muziek en de viool. Sacha zei dat hij overmorgen met zijn bandje vertrekt. Eerst naar Nirjni Novgorad en dan reizen ze door naar Moskou. In april spelen we in Petrognad. Hij vroeg nog eens aan Pjotr of hij in het orkestje wou komen maar Pjotr moest naar het oosten van het land. De trein vertrekt waar het bandje inzit. Door het ruitje van de wagon roept Sacha nog eens: Blijven oefenen! Dagen lang werkt Pjotr op de kosten van de staat om naar Siberië te gaan. Hij pleegt een groot misdrijf en laat hem oppakken. Hij bedenkt van alles om iets mis te kunnen doen vindt niets tot hij in een krant keek: Beruchte brandstichter voor 5 jaar verbannen in Siberië Zijn besluit staat nu vast. Pjotr steekt een huis in brand en doet dom zodat hij de politie hem pakt en naar Siberië stuurt. Aan de rand van de stad staat een alleenstaand huis. Dom Myre genaamd. Dat betekent: vredesoord. Er woont er al in geen jaren geen mens meer. Velen zeggen dat het een spookhuis is. Men beweert dat daar tijdens de volle maan witte gedaanten voor het raam dansen. De laatste huurder (10 jaar geleden) hing zich voor het raam op. Zodat de hele stad hem kon zien hangen. Niemand durfde hem weghalen. Tenslotte hebben een paar politieagenten het gedaan. Op voorwaarde dat ze 2 dagen extra verlof krijgen als beloning. Pjotr bedacht een plan. Hij wou hem niet opvallend aangeven bij de politie. Dus hij begon veel over het huis te spreken. Hij maakte huisjes met stekjes en stak die in brand. Hij kocht een blik petroleum bij de grootste kletsmajoor van de stad. Als de windrichting in de rivier zit en er geen volle maan is dan steek ik het huis in brand! Zei Pjotr. Die dag was aangebroken. Hij gaat via het raampje van de keuken naar binnen en goot de 10 liter petroleum uit op het deken en een goede scheut op zijn vest. Pjotr klom terug uit het ruitje, strijkte een lucifer en liep snel naar zijn verblijfplaats en dook in zijn. Hij was wel van plan tussen het volk te gaan staan om naar de brand te komen kijken. Niemand stak een vinger uit. De volgende ochtend is de politiecommissaris een druk man. Hij heeft een leeg petroleum blik gevonden in de tuin. Dus hij wist dat het huis in brand is gestoken. Hij stuurt een paar politiebeambten de stad in om uit te zoeken wie de brandstichter is. Maar iedereen weet al wie het gedaan heeft. De bakker vermoedt direct dat de jongen uit de buurt van Koronej het gedaan heeft. Hij sprak altijd over Dom Myra. De koopman Pavlov weet nog goed dat het dezelfde kerel is die een blik petroleum bij hem heeft gekocht. Dat was Pjotr. Hij liep de laatste tijd vaak in de buurt van Dom Myra. Al vroeg in de ochtend gingen de politiebeambten Pjotr halen. Pjotr schrikt wakker toen de agenten op zijn deur bonkten. Ze komen binnen Pagina 4 van 10

5 en direct ruiken ze de petroleum dat van Pjotr zijn vest komt. Ze nemen Pjotr mee naar het politiebureau. Onderweg waren groepjes mensen Pjotr aan het toejuichen. Ze kwamen hem zelfs bedanken! Hij wordt vriendelijk ontvangen op het politiebureau. De commissaris vertelt aan Pjotr dat de burgemeester hem de hand komt schudden. De burgemeester komt binnen. Jongeman : zegt hij. Je bent vandaag de held van Wjatskije Poljany. Alles was vernield door de brand behalve 1 ding. De brandkast. In de brandkast lagen allemaal gestolen sieraden en nog wat gereedschap. Door dat gereedschap wisten de politiemannen direct wie de 3 inbrekers waren. Ze zijn diezelfde nacht nog opgepakt geweest. Ze krijgen een gratis ritje naar Siberië. Iedereen is je dankbaar zeker de mensen die hun juwelen terug hebben. Daarom krijgt Pjotr de eremedaille van de stad. Hij krijgt van 2 dames, die hun diamanten terug hebben, elk 20 roebel. De volgende morgen zit hij op de trein naar Jekaterinsburg. Toen Pjotr aangekomen was in Jekaterinsburg ( tegenwoordig noemt die stad Svedlovsk.) Hij verbleef daar heel de lente en zomer. Pjotr had een tijdje werk als kelner. Maar veel kon hij niets sparen voor de treinreis. Hij had juist genoeg om te overleven. Pjotr dacht nog altijd aan een plan om verbannen te worden in Siberië. Eerst dacht hij aan het uitschelden van een commissaris maar daar kan hij hooguit een trap op zijn achterwerk voor krijgen denkt hij. Dus denkt hij om de burgemeester een pak rammel te geven. Dit wil hij enkel doen als er veel volk is. Hij denkt aan het midden van het marktplein. Zijn kans daarvoor is gekomen. s Ochtends om 8 u komt de burgemeester buiten me een bericht dat er een kindje is geboren. De mensen zijn heel blij en juichen! Dan slaat Pjotr op het gezicht van de burgemeester. Hij heeft er geen moeite mee want zijn gezicht staat Pjotr niet aan. De burgemeester weet niet wat te zeggen. Hij bedankt Pjotr omdat hij nu van zijn pijnlijke tand af is. De burgemeester nodigt hem uit voor een etentje. De hele dag is Pjotr bezig zich mooi te maken. Hij gaat met zijn laatste roebels zijn haar laten knippen. Om 19u staat hij aan de deur van de burgemeester. Hij verwelkomt Pjotr en begint te babbelen. Hij ziet de vrouw van de burgemeester. De kinderen nemen Pjotr mee om te spelen. Het eten is klaar. De burgemeester krijgt pap omwille van zijn kies. Hij vroeg aan Pjotr hoe het kwam dat hij hem een klap gaf. Maar Pjotr durft het niet te zeggen. Dan vraagt de burgemeester hoe het komt dat hij in die stad verzeild geraakt is. Pjotr legt het allemaal uit. Dat van Stefan en Shura verzwijgt hij. Iedereen is doodstil. De oudste zoon, Nathan, gaat om 21u gaan slapen. Milja, de jongste dochter, vroeg of hij Pjotr zijn vader niet kon vrij krijgen. Dat gaat niet. Hij kan wel te weten komen waar zijn vader zit. De burgemeester gaat kijken of hij voor een baantje kan zorgen voor Pjotr. Op het gemeentehuis hebben we iemand nodig alleen heb je netter pak nodig. Zei de burgemeester Daar vind ik wel iets op. Zei de burgemeesters vrouw. We hebben dat bruin pak van Nathan nog dat hij niet graag aandoet. Maar Pjotr zegt: Ik kan dat niet aannemen. Ik heb in uw gezicht geslagen burgemeester! Heus niet om die kies. De burgemeester zegt: Het is je vergeven. De vrouw van de burgemeester zegt: Nu gaat iedereen naar bed. Pjotr jij mag ook blijven slapen. Pjotr ligt in het heerlijkste bed van de wereld! Nu voelt hij zich volkomen gelukkig! Maar soms duur het geluk erg kort. Stefan en Shura de revolutionairen zijn uiteen gegaan na die ruzie over Pjotr. Stefan wou Pjotr doodschieten nadat ze door hem ontdekt waren. Maar dat mislukte en dat weet je. Stefan begon rijke, belangrijke mensen te vermoorden. Omdat hij ze haatte. Dat vond Shura erg. Pjotr is wakker geworden. Hij gaat al fluitend naar de eettafel. Wanneer ze gedaan hebben met eten zegt Stefan: Kom Pjotr Sergejevitch, we gaan werken. Als ze om 8 min over 9 de markt oversteken wordt de Pagina 5 van 10

6 burgemeester doodgeschoten. Pjotr heft het hoofd op en kijkt recht in de ogen van Stefan. Hij wijst naar Stefan en roept heel luid: Stefan de anarchist! Stefan probeert weg te lopen maar helaas Hij wordt zelf neergeschoten nadat hij het vuur opende. Pjotr verlaat Jekaterinsburg. Hij gaat te voet verder zoals vroeger. Toen Sergei Andrejevitch, de marskramer Nikolai, had neergeslagen heeft hij zichzelf aangegeven. Hij zat enkele weken alleen in een cel. Nadien hebben ze hem verplaatst naar een grotere cel. Die moest hij delen met een andere man. De man stelt Sergei enkele vragen waar hij op antwoordt. Dan zegt de man dat hij Stefan, de revolutionair heet. Sergei vraagt wat voor straf hij krijgt. Vandaag over een week s morgens om 7u word ik opgehangen op de binnenplaats van de gevangenis. Antwoordt Stefan. Een paar dagen later vraagt Stefan of Sergei hem wil helpen om te ontsnappen. Dat weet Sergei nog niet goed. Stefan legt zijn plan uit. Dan slaat hij de bewaker neer. Hij sleurt hem in de pis. Hij wisselt de kleren van de bewaker om. Hij vlucht naar buiten. De bewakers vragen hem het wachtwoord. Stefan weet het niet. Hij slaat de bewakers in elkaar en vlucht. De bewakers stormen de cel van Sergei in en nemen hem mee. Ze ranselen hem af. Sergei wordt boos en deelt klappen uit. Sergei vliegt terug in de cel. Hij werd veroordeeld en verbannen naar Siberië. Tijdens het verloop van het transport van Moskou naar Siberië zijn er verschillende dingen gebeurd. Na 2 dagen gereisd te hebben worden ze van de trein gezet en moeten ze wachten. Dat kan wel 30 dagen duren. Ze stappen 3uur naar een verlaten gebouw waar ze even verblijven. Sergei maakt ajuinensoep met aardappelen en worst. Iedereen vindt het lekker. Na het avondeten gaat iedereen gaan slapen. Behalve Sergei. Hij denkt aan wat voor leven hij heeft. Sergei en Victor zijn beste vrienden geworden. Sergei heeft alles over Pjotr verteld. Victor heeft heel zijn geschiedenis verteld. Victor moet nog 7 jaar in de gevangenis zitten. Sergei nog 10 jaar. Vladimir Ivanovitch Petrov, de commandant van het kamp heeft zijn gevangenen een zomerhuisje laten bouwen. Op dat moment kwam de inspecteur binnen. Even later kwamen de gevangenen en de bewakers ook naar binnen. De commandant kon moeilijk vertellen dat zij een zomerhuisje gebouwd hebben. Dus verzint hij wat: We zijn paarden gaan zoeken die weggelopen zijn uit de mijn. : verteld hij. Door de sneeuwval en hevige winden is het huisje ondertussen ingezakt. Het huisje moet hersteld worden. Eerst weten ze niet wie te kiezen. Hij moet wel beloven niet weg te lopen. Een sergeant weet iemand. Onderweg naar de gevangenis is er een gevangene die kookt en vuur maakt. Hij heet Sergei Andrejevitch.. Hij is betrouwbaar. De commandant laat Sergei ophalen. Sergei denkt dat hij bij de commandant moet omdat er iets gebeurd is of er misschien wel iets met Pjotr gebeurd is. De commandant vraag aan hem of hij met timmergereedschap kan werken. Sergei antwoordt: Ik heb altijd het timmerwerk op mijn boerderij zelf gedaan. De commandant vraagt aan hem of hij geen zin heeft om het zomerhuisje op te knappen. En hem te beloven niets mis te peuteren. Sergei denkt en geeft een antwoord. Dan vraagt de commandant of Sergei niemand kent die net zo handig is als hemzelf. Sergei zegt: Jawel, Victor de koukasiër. Hij zal ook zeker zijn belofte houden. De commandant antwoordt: Over 10 min. Vertrekken we. Een half uur later zijn ze de berg al aan het beklimmen. Na een anderhalf uurtje wandelen komen ze aan de commandant zijn zomerhuisje. Pagina 6 van 10

7 In een hoek staat een kist met alle soorten gereedschap. Geen stammen binnen de straal van 30 meter van mijn huis kappen. : zei de commandant. Victor en Sergei meten de schade op en beginnen te werken. Terwijl Sergei aan het kappen is stapt hij in een berenhol. De beer die zijn winterslaap deed, wordt wakker! Hij gaat op het geluid af. Hij hoort de commandant snurken en gaat erop af. De commandant die zodanig diep aan het slapen is, merkt de beer zelfs niet eens op. De beer valt de commandant aan. Eerst krijgt hij een beet in zijn schouder. De beer neemt Petrov in een wurggreep. Hij schreeuwt. Sergei hoort hem en loopt naar hem toe. Hij wil de beer in de nek slaan maar het heft vloog eraf en viel in de nek van de beer. De beer draaide hem om en beet in de arm van Sergei. Hij schreeuwt van de pijn. Victor hoort het en loopt naar beneden. Hij nam het geweer en schoot in de kop van de beer. De beer viel dood op de grond. Victor verzorgde Sergei en Petrov. Toen Petrov bijkwam bedankte hij Sergei en Victor. Hij beloofde dat ze een betere straf kregen. Ze moesten 10 jaar in de gevangenis blijven zitten. Ze mochten in het huisje blijven wonen. Maar ze moesten hen wel 1 keer per week aanmelden bij de politie. Petrov ging hen helpen met hun beter werk te vinden. Dat gebeurde allemaal. Sergei werkt bij een timmerman en Victor bij een klokkenmaker. Sergei schreef brieven naar de bovenmeester van zijn stad en naar de politie en nog veel meer. Het enige dat hij te weten komt is dat Pjotr naar Siberië ging gaan. De commandant is nog niet naar het zomerhuisje geweest. Dat is ondertussen al ingenomen door een beerin die daar voedsel en een zacht bedje vond. Ze besluit er haar winterverblijf in te richten. Ondertussen is het herfst geworden in Siberië. Op hetzelfde moment is Pjotr aangekomen. Hij heeft niet veel roebels meer en riskeert het niet de trein te nemen. Dus gaat hij te voet verder zoals hij de laatste 6 dagen heeft gedaan. Onderweg zocht hij hier en daar een baantje om te overleven. Hij blijft 5 dagen werken bij een boer. Hij verdient zijn kost met 1 roebel per dag. Hij heeft zijn hele verhaal aan de boerin verteld. Ze vond het zo ontroerend dat ze tranen in haar ogen kreeg. Als hij na die 5 dagen weg gaat, mag hij een paard afleveren bij een persoon waardoor hij dan een stuk dichter bij zijn vader is. Wanneer hij de bestemming bereikt heeft, gaat hij te voet verder. Op een dag gaat hij een herberg binnen. De waard en Pjotr maken een babbel. Pjotr vertelt zijn levensweg. De waard roept zijn vrouw Natalja en vraagt aan haar de brief van te halen dat hier ooit is toegekomen van een persoon genaamd Sergei. Pjotr stelde vragen en hij kreeg antwoorden. Er zat een commissaris die naar het gesprek van Pjotr en de waard zat mee te luisteren. Na het gesprek wou de commissaris eens babbelen met Pjotr. Hij vroeg veel dingen over Stefan en Shura. Waar de commissaris zogezegd niets van wist. De commissaris stelde Pjotr voor om mee te gaan als gezelschap. Hij zal een paardenslee huren. Onderweg zal je dan alles kunnen vertellen wat je weet : zei de commissaris. Dat vindt Pjotr niet zo leuk omdat hij op de kosten van een andere reist. Als ze in wil de commissaris daar een weekje verblijven. Pjotr wil in die week wat roebels verdienen. Want veel heeft hij niet meer. Als hij bij mensen aanbiedt om te vragen of hij een werkje kan doen vindt hij niets. De 3de dag zei hij dat hij het nog eens ging proberen met muziek. Pjotr stapt een café binnen in het zilveren koetshuis. Hij haalt 4 fluiten uit en legt die op tafel. Hij neemt er één en begint er op te spelen. De cafébaas en andere chique mensen komen om hem af en luisteren. De baas zegt: Is dat een nieuwe manier om aan een baan te komen? Ja : antwoordt Pjotr. Dan zegt de cafébaas: Kom morgen eens langs om met de pianist te babbelen : antwoordt de cafébaas. Pagina 7 van 10

8 De volgende dag komt Pjotr terug. De pianist is Shura. Pjotr is er verliefd op geworden. Hij krijgt vlinders in zijn buik en een bonzend hartje als hij haar ziet. Hij denkt constant aan haar. Maar nu ze gevlucht is kan hij haar niet meer zien. De commissaris en Pjotr reizen door naar Tomsk. Onderweg vertelt de commissaris dat Shura gesignaleerd is 50 werst buiten Omsk. Ze is met de trein vertrokken naar Tomsk. Nu kan Pjotr haar weerzien zonder de reis naar Sergei te onderbreken. Pjotr neemt zijn kleinste fluit en begint er op te spelen. Warwana Petrowna is een doodgewone vrouw. Die werkte bij een gereedschapshandelaar. Nu werkt ze niet meer omdat ze reuma heeft. Van haar baas mag ze niet meer werken. De oude baas van Warwana is de enige die regelmatig op bezoek komt bij haar. Hij leest een artikel over Shura voor uit de krant. Warwana geeft natuurlijk reacties op het artikel. Op een dag klopt Shura aan haar deur. Eerst wilde Warwana haar niet binnen laten. Maar toen ze vroeg hoe het met haar vader ging en het slechte nieuws hoorde mocht ze even binnen. Ondertussen zit Shura daar al 2 weken. Op een middag kwam de commissaris binnen en stelde een paar vragen aan Warwana. Op dat moment was Shura de afwas aan het doen. Dus wist Shura van niets. Warwana die niets kon doen bedacht een plan. Ze deed alsof ze een slechthorende was en riep. Na het gesprek met de commissaris.ging de commissaris weg. Het oude vrouwtje keek naar buiten of hij wel echt vertrekt. Pjotr zit al heel de tijd de commissaris te bespioneren. Toen Pjotr een kreet hoorde, wist hij dat het die van Shura was. Hij liep naar het huis van het oude vrouwtje en zag Shura met het oude vrouwtje in haar armen staan. Pjotr zei dat ze geen schrik moest hebben. Hij vertelde dat hij aan haar kant staat. Pjotr waarschuwde Shura voor de politie. Hij zei dat ze moet vluchten. Maar Shura wou het oude vrouwtje niet alleen laten. Pjotr haalde een dokter. De dokter onderzocht het oude vrouwtje. De dokter zei dat er een kleine kans is dat ze blijft leven. Ze is al oud. Morgen kom ik terug : zei hij. Pjotr bedacht iets om de commissaris weg te houden. Hij vroeg aan Shura of ze haar vermommingkleren nog heeft. Pjotr gaat hem misleiden. Pjotr verteld dat hij niet wilt dat het oude vrouwtje de gevangenis in moet. Je bent een goede jongen : zegt Shura. Waarop Pjotr zegt: Haal de kleren! Pjotr nam de kleren van Shura en ging naar het station. Hij trok de kleren van Shura aan en ging naar de stationchef. Hij viel op en stelde veel vragen. Hij kocht een ticket en nam de trein naar het eerstvolgende station richting Moskou. Hij staat in een donkere plaats op de trein. Hij ziet nu de kans om zijn kleren weer te wisselen. Nu heeft hij zijn kleren weer aan. Hij steekt de kleren van Shura in zijn koffer. In Omsk stapt hij af. Met een slee laat hij hem terug voeren naar Tomsk. Verstop nu de kleren. : zegt Pjotr tegen Shura. Hij gaat nu terug naar de herberg. De commissaris en Pjotr babbelen. Pjotr vertelt dat hij iemand kent van het station. Hij heeft gevraagd of hij de man Alexei al heeft gezien. De commissaris zegt: Ja. De commissaris zegt dat hij morgen eens gaat informeren. Pjotr slaapt lang uit. De commissaris maakt Pjotr wakker. Ik moet direct terug naar Omsk. Zegt hij. Die drommelse meid is naar daar gevlucht. Pjotr helpt de commissaris met het dragen van valiezen. Opeens valt het hem op dat hij niet gezien mag worden in het station. Pjotr zegt dat hij verdrietig wordt van wegrijdende treinen. De commissaris is ermee akkoord en gaat alleen verder. Nu gaat Pjotr naar Shura toe. Ze is verdrietig omdat haar tante nog steeds niet is bijgekomen. Pjotr haalt wat te eten voor Shura en hemzelf. De dokter is al geweest. Hij zei dat ze niet lang meer te leven heeft. De oude vrouw vertelt dingen over het erven van het huis en haar bezittingen. Shura Pagina 8 van 10

9 geeft ze 100 roebel want aan haar kan ze niets achterlaten. Warwana geeft een papiertje met de naam Boris Dimidov op. De weet waar ik begraven wil worden. De begrafenis is gebeurd. Pjotr heeft een idee om als muzikanten verder te reizen. Zij op een piano en Pjotr met zijn fluit. Zo van café tot café tot in Irkoetsk. Daar zullen ze je zeker niet zoeken. Daar is iedereen verbannen naar Siberië. Shura vindt dat goed. Pjotr en Shura zijn aangekomen in Krasnaiarsh. Ze zoeken achter werk want ze hebben geen geld meer. Shura heeft een baantje gevonden bij een koopman. Ze verdient er 1 roebel per dag. Een slaapplaats en eten. Na 2 dagen zoeken heeft Pjotr nog niets gevonden. Hij spreekt af met Shura over 2 weken aan de brug in Konsk. Er is daar maar 1 brug. Pjotr vertrekt en is al 2 dagen onderweg. Hij ziet dat er een grote sneeuwvlaag op komst is. Hij belt aan bij een huis en vraagt of hij daar mag blijven. Dat mag hij. Als hij de volgende dag wil vertrekken naar Konsk zegt de persoon dat hij zijn tapijten mag brengen naar een persoon in Konsk. Dat doet Pjotr ook als hij aankomt aan het afgesproken huis. Dan neemt de politie contact met hem op. Omdat hij gestolen lading tapijten bij zich heeft. Pjotr vliegt de gevangenis in. Hij weet niet wat te doen. Shura werkt 3 dagen langer dan voorzien. Als ze dan op een dag om 12 uur aan de brug is wacht ze tot Pjotr er is. 2 weken zijn verstreken en nog geen Pjotr te zien. Ondertussen zit Pjotr naar de cipier te roepen dat hij onschuldig is. Op een dag verhoren ze Pjotr en na het gesprek lieten ze hem vrij. Het was een paar minuten voor 2 als Pjotr naar buiten ging. Hij liep naar de brug en zag Shura. Hij ging er naartoe. Het spijt me. : zegt Pjotr. Ik ben wat aan de late kant. Pjotr is ziek geworden. Hij heeft een longontsteking. Shura huurt de duurste kamer voor Pjotr. De dokter komt langs en zegt dat hij dood zal gaan. Shura babbelt tegen Pjotr terwijl hij slaapt. Shura zegt: Je moet vechten, je mag niet dood gaan. De dokter is terug gekomen. Hij zei tegen Shura dat ze ook zal sterven. Niet van de ziekte maar door vermoeidheid. Op een dag werd Pjotr beter. Het duurde weken voor hij weer op krachten was. Ze verhuisden naar een goedkoper logement. Shura ging werken om het logement te kunnen betalen. Als alles afbetaald is en Pjotr terug sterk is gaan ze door naar Irkoetsk. Als muzikanten kunnen ze geen geld meer verdienen, daarvoor zijn hun kleren te kapot. Pjotr zegt: Laten we de weg langs de berg nemen. Dan kunnen we Irkoetsk zien. Shura vindt dat oké. Het wordt donker en bewolkt. Ze zien daar een buitenverblijf. Ze gaan daar naar binnen om te schuilen. Als er een bliksemslag was lagen ze een boerin/burin liggen op de bladeren. Shura schreeuwt van schrik en Pjotr durft niet te bewegen. De boerin/burin komt dreigend op hen af. Sergei is met het verkeerde been uit bed gestapt. Hij is chagrijnig. Hij denkt al de hele dag aan Pjotr. Sergei heeft zin om een wandeling te maken. Hij gaat naar de plaats waar hij aangevallen werd door de beer, in het zomerverblijf. Hij neemt voor de zekerheid zijn Siberisch mes mee. Het wordt donker. Het begint hevig te regenen en het onweert. Sergei begint te lopen. Hij hoort een vrouw schreeuwen. Het geschreeuw komt uit het zomerhuisje. Sergei gaat naar binnen. Er is een bliksemschicht ingeslagen. Hij zag de beer liggen. Hij neemt zijn mes en vermoordt de beer. Hij ziet Pjotr liggen. Hij heeft bloedwonden. Sergei scheurt een stuk van zijn T-shirt af en legt het als een verband aan rond zijn hoofd. Het meisje wordt wakker en begint te schreeuwen omdat ze de beer ziet. Sergei zegt: Hij is dood. Pjotr wordt ook wakker. Pjotr en Sergei laten een traan omdat ze blij zijn elkaar eindelijk terug te zien. Een week later lopen Pjotr, Sergei, Shura en Victor een heuveltje op waar ze zitten. Ze kijken naar het grote Siberië. Ze lopen verder. Pagina 9 van 10

10 Langzaam zakt de zon onder de werkelijke kim. Persoonsbeschrijvingen: - De hoofdpersoon: Pjotr is een zelfverzekerde jongen die niet gauw bang is en een jongen die zijn doel wil bereiken kosten wat het kost. Een voorbeeld hiervan is dat hij de burgemeester slaat, daaraan kun je merken dat hij niet terugdeinst want dat moet je ook maar durven om een burgemeester te slaan en hij wil zijn doel bereiken want hij wil ook naar Siberie om bij zijn vader te kunnen zijn en voor zo n lange reis moet je veel doorzettings vermogen voor hebben. Verder was het aan het begin van het boek een nette jongen maar dat veranderde naar mate hij naar Siberie reisde want hij deed dingen die hij in het begin van het boek niet gedaan zou hebben zoals de burgemeester slaan een huis in brand steken. Het is een muzikale jongen en vind het leuk om muziek te maken en instrumenten te bespelen die hij zelf heeft gemaakt. - De hoofdpersoon: Sergei. is een man die gauw opvliegerig is een duidelijk voorbeeld is dat stuk van de marskramer. Hij kon zijn woede niet beheersen en sloeg de marskramer dood. Hij is ook heel behulpzaam dat merk je bij het stukje dat hij Stefan de revolutionair hielp ontsnappen uit de gevangenis en nog een voorbeeld daarvan is het stuk met de marskramer hij hielp Pjotr door zelf tegen de marskramer te gaan vechten. - Bijpersoon: Shura. Zij is de ex vrouw van Stefan en leert Pjotr op zijn reis kennen. Ze heeft een zacht en liefelijk karakter. - Bijpersoon: Werchowjenski. Dit is de agent uit Jekateringenburg die Shura wilt oppakken. Hij is erg aardig, maar moet ook zijn werk doen. - Bijpersoon: Victor. Dit is de vriend van Sergei. Ze hebben elkaar leren kennen in het strafkamp. Er wordt niet zo veel over zijn gevoelens en karakter verteld. - Bijpersoon: Warwara. De oud familie van Shura - Bijpersoon: Stefan. Revolutionair en ex man van Shura - Bijpersoon: Burgemeester van Jekateringenburg - Bijpersoon: Nicolai. kippendief en slachtoffer van Sergei zijn driftbui Pagina 10 van 10