Zestiende jaargang nr. 1 juni EUCHARISTIEVIERINGEN Sint-Pauluskerk Zondag: uur Hoogmis Dinsdag uur Volgens Dominicaanse ritus

Transcriptie

1 Sint-Paulus Krantje Zestiende jaargang nr. 1 juni 2006 Sponsors: Venerabelkapel S. Pauli, de Kapel van O.L.V. van de H. Rozenkrans en de v.z.w. Sint-Paulusvrienden EUCHARISTIEVIERINGEN Sint-Pauluskerk Zondag: uur Hoogmis Dinsdag uur Volgens Dominicaanse ritus Wijkkapel Londenstraat 44: Zaterdag: Zondag: Weekdagen: uur uur uur SINT-PAULUS PAROCHIESECRETARIAAT St-Paulusstraat Antwerpen 03/ Open op maandag, dinsdag en donderdag van tot uur. Pastoor Paul Scheelen dagelijks beschikbaar tussen 9.00 en 10 uur op het telefoonnummer 03/ dinsdag en donderdag van tot uur St-Paulusstraat 22 03/ paul_scheelen@hotmail.com of pastoor@sint-jorisparochie.be EUCHARISTIEVIERINGEN JUNI 2006 Zondag u Pinksteren Orkestmis Zondag u Orgelmis Zondag u Sacramentsdag Orkestmis Zondag u St-Petrus en St-Paulus Koormis 1

2 PINKSTEREN Zondag 4 juni om uur Plechtige eucharistieviering voorgegaan door pastoor Paul Scheelen. Uitvoering van de Krönungsmesse van W.A.Mozart door het koor Cantabile voorbereid door An Halffman, orkest Dominicanorum en solisten. Aan het orgel Jan Van Mol. Algemene leiding Frans Dubois. SACRAMENTSDAG Zondag 18 juni om uur Plechtige eucharistieviering voorgegaan door pastoor Paul Scheelen. Uitvoering van de Schöpfungs-Messe van J. Haydn door het Octopuskamerkoor, orkest en solisten Ulrike Barth, Christine Held, Yves Van Handenhoven en Joachim Brackx. Aan het orgel Ben Van Nespen. Gastdirigent Bart Van Reyn. FEEST VAN ST-PETRUS EN ST-PAULUS Zondag 25 juni om uur Plechtige eucharistieviering voorgegaan door ZEH Louis Soetewey. Het Gemengd Koor Ulvenhout olv Frank van Nimwegen zingt de Missa Brevis van Jacob Haan. Verder nog werk van A. Gretchmaninov, Leo Luyten en R. Tatcher. GEDOOPT Seppe Deliens Onze welgemeende gelukwensen aan de fiere ouders, grootouders, meter en peter. GEHUWD Anton Van Bael met Eva Haegeman Filip Thiessen met Katrien Smets Hartelijke gelukwensen aan de jonggehuwden en hun familie. OVERLEDEN Peter Peremans Aan familie en vrienden bieden wij onze christelijke deelneming aan. 2

3 NOG EVEN VERWIJLEN BIJ WAT ONS DEZE WEKEN OVERKWAM. De laatste dagen heb ik de hele meute van de pers over de vloer gekregen om mij uit te horen over het gebeuren in de Zwartzustersstr, de Pottenbrug, het vreselijke drama rond een kindje, Luna op haar driewielertje en haar nany, N Douye. Vragen over de uitvaart in onze kerk van mensen die het geloven niet delen. Verschillende lezers van ons krantje vroegen over deze moeilijke dagen iets te vertellen. Ik wil het voorzichtig proberen. Ik mocht getuige zijn van het diepe buikgevoel van duizenden mensen, schuifelend langs plekken van waanzin, biddend, verdrietig. Soms een moeder met kindjes die heel voorzichtig hun beertjes schonken. Soms, s morgens vroeg de ouders die in elkaar gekropen vertoefden op de rampzalige plek. Het was voor velen een nabijzijn met gebalde vuisten in de zakken en soms een zelfverwijtend verdriet over een stad, waarvan 30% van de bevolking een ideologie promoot, die deze jonge kerel, waanzinnig in de praktijk bracht. Vreemdelingen der uit. Onze bisschop zei: deze jongen is een katholiek, een gevormde. Waar heb ik als bisschop gefaald? Ik mocht bij het verdriet staan van Laurence en Roman, de mama en papa van de kleine Luna. Bij de pijn van de broertjes, Jules en Gilles, de grootouders. Een diepe schreeuw, een kindje op een driewieler neergeknald tezamen met een lieve oppas uit Afrika, uit Mali, haar Nany. het was een tweede moeder. Wij zijn niet gelovig, zeiden ze maar we hebben u zo nodig en de ruimte van die kerk. Je moet niet spreken over God, niet over de wolken of de hemel of de sterren. A.u.b. geen witte ballonnen, dit is anders. Er is alleen rauw en pijn en woede en ons verdriet. Ons kindje werd afgemaakt. Twintig minuten voor de uitvaart stonden we samen in de weekkapel voor het open kistje. Een porseleinen slapertje in wit satijn. Ik voel nog dat intense verdriet, die liefde die verder wilde gaan dan mogelijk was. Aanraken, strelen, op de knieën vallen, zoenen. Een papa en een mama die voor de laatste keer omhelzen. Maar het was al zo koud. We hebben zachtjes het kistje gesloten. 3

4 Ik heb het respect gevoeld voor de pijn bij de gewone mensen, bij het stadsbestuur, bij de politie, bij de werklui van de stad, ook in de media. Ik was dankbaar voor de inzet van vele vrijwilligers in St.-Paulus. Ze maakte alles mogelijk, stelde zich eenvoudig ter beschikking. Een gemeenschap op z n best. We waren écht kerk, ecclesia, kring van mensen betekent dat, We waren er gewoon, beschikbaar voor onnoemelijk verdriet. Ik heb gevoeld hoe dun de nuance is tussen vrijzinnigheid en geloof. Op het prentje stond: Kambé- tot later. Spreekt dit over het fatale einde of over hoop? Was elke zin daar uitgesproken niet gevuld met woorden als verder - je zult er altijd zijn nooit ben je verdwenen En wat ging het diep in het hart als oma een oude joodse vrouw aanhaalde die de Holocaust had overleefd. Zij zei: Als men zoveel haat van zo dichtbij heeft gezien begrijpt men dat er heel veel liefde nodig is om het evenwicht te herstellen. Nee, er was geen eucharistie, geen gebedsdienst, maar niemand van de aanwezigen zal ooit vergeten hoe we tijdens een moment van verbondenheid elkaar de hand gaven, elkaar omarmden. Meer dan duizend, zwarte mensen, moslims, Christenen, vrijzinnigen. En hoe in stilte het gebed van het Onze Vader werd gepreveld, of men zich richtte tot Allah, de Enige, de Barmhartige of gewoon ruimte liet voor schaamte, eerbied, hunker naar sterkere betrokkenheid en zorg voor het leven. Verfijnde handen, grote onbekende zwarte handen, mannen, vrouwen, roerloos met gebogen hoofd. om de hoek begint een nieuwe stad waar waarden wakker worden, waar eenzaamheid wordt ingevuld, waar de toegevoegde eigenheid van de andere wordt ontdekt, waar licht weer insijpelt in het donker zo klonk het 4

5 Ik heb ook geleerd dat men ook ons als kerk hard nodig heeft, ons Christenen en onze ruimten, om het protest tegen de dood, de onmenselijkheid weerklank te geven, maar ook de nood aan stilte, aan pleisterplaatsen waar wonden geheeld worden. De avond voor de uitvaart was ik samen met de mama en de papa van Luna in de stille kerk. Hier zouden we kunnen ademhalen, zeiden ze, mogen we hier een beetje verwijlen want we zijn eigenlijk niet gelovig? Alleen de vraag al doet je beschaamd staan want het zijn sterke mensen, ook in hun leed.. Op zo n moment begrijpt ge wat de Heer bedoelde met zijn aanraken, met het samen in de put gaan zitten bij die Samaritaanse vrouw. Je verstaat opnieuw zijn woorden: vrouw in jou zit een bron van Gods leven. Mag ik jou leren putten uit die bron? Is priester zijn, pontifex in het Latijn, niet op de eerste plaats bruggen bouwen tussen haat en vrede, tussen geloof en ontkenning, tussen Vlamingen en asielzoekers, tussen dood en leven? En onze gemeenschap stond er open voor. God zij dank. pastoor paul scheelen 5

6 DE PIJN OM LUNA, VERDRIET DAT ONS ALLEN RAAKT Pastoor paul scheelen sprak een woord van welkom Ontroostbaar, verbijsterd, met stomheid geslagen zijn we hier vandaag met zovelen samen om afscheid te nemen van Luna, een vrolijk klein meisje voor wie het leven amper begonnen was op een zonnige meidag brutaal van ons weggerukt door dat fatale schot. Met velen zijn we hier samen, verbonden over alle tegenstellingen van huidskleur en ras, rang en stand, geloof of vrijzinnigheid. Verbonden in het onpeilbaar verdriet van Luna s familie, van haar broers Jules en Gilles, meelevend in hun pijn, geschokt door het zinloos geweld dat de samenleving deze dagen overspoelt. Welkom aan ieder, wie je ook bent, vanwaar je ook komt, laten we deze viering mee-maken in diep respect voor de hartenkreet van Luna s familie. Laurence en Roman kozen voor deze lichtovergoten religieuze ruimte, in hun hunker naar rust, naar adem, overstijgend politieke en sociologische discussies, hoezeer ze ook nodig zijn. Pleisterplaats, dicht bij de plek waar duizenden mensen in diep respect hun woede ingehouden hebben uit eerbied voor de schreeuw van verdriet. Wij zijn niet gelovig, zeiden jullie, soms zijn we jaloers op de kracht die daaruit voortvloeit. Die hoop kunnen en willen wij niet delen. Voor rauwheid zijn geen woorden. Maar toch, als we zo genadeloos gedwongen worden tot afscheid, hebben we deze ruimte nodig die iets overschrijdend in zich draagt. Misschien is het leven meer dan we vroeger wisten, misschien is liefde toch sterker dan de dood. Maar dat, dat kunnen we vandaag nog niet zeggen. Wel willen we ons omringd weten, hier, door familie en vele vrienden, de kracht van de velen ook uit Afrika, de familie van onze lieve N Djouye, grote zus van onze lieveling Luna, samen met haar zo onmenselijk weggemaaid. Met honderdduizenden stenen werden gewelven opgebouwd tot een eeuwenoude uitdaging om het hoofd op te richten, verbanden uit te bouwen tot menselijke harmonie. Om goddelijk te leven. In het zoeken naar levensdiepte schilderden, beitelden, beeldhouwden tientallen kunstenaars het onuitsprekelijke van het leven en het visioen elkaar te dragen. Engelen wandelen, vanuit de biechtstoelen je tegemoet. Engelenmis, zo noemden onze voorouders het religieuze afscheid van een kind. Engelen, ze kijken je aan, wenen met je verdriet, blijven bewarend nabij ook als radeloosheid je beknelt. Beeldend houden zij de herinnering vast, en de hoop. Is het naïef om vandaag, dit uur, in deze ruimte te verwijlen wanneer al onze woorden te kort schieten? 6

7 Aan mijn lieve kleine Luna, vanwege Nanan Mijn lieve kleine Luna je was mijn kleinste kindje, mijn cadotje. Bij de waanzin, bij het onaanvaardbare, bij het onnoemelijke verdriet blijft een realiteit zo moeilijk te begrijpen : er is een ideologie die dit soort gruwel mogelijk maakt. Een zinnetje huist nu in mijn hoofd. Ik hoorde het meer dan 30 jaar geleden van een lieve buurvrouw, een oudere joodse dame die bijna al haar naaste familie in de holocaust verloor. Zij zei me : Als men zoveel haat van zo dichtbij heeft gezien begrijpt men dat er heel veel liefde nodig is om het evenwicht te herstellen. En liefde mijn kleinste schat is het enige wat je in je korte mooie leventje hebt gekend. De liefde die je ons gaf jouw lieve lachjes, stralende oogjes, lieve zoentjes zelfs je zelfbewustheid en sterk willetje. Alles aan je was zo mooi. Maar ook al de liefde die je kreeg : de mateloze liefde van Mama en Papa, de vertederde liefde van je grote broers, je nichtjes en neefjes, je ooms en tantes en alle vrienden, de blije liefde van je grootouders en de zachte, verzorgende liefde van N Douij. Jullie hielden zoveel van mekaar en wij van jullie. Je bent nu voor altijd samen en ook voor altijd daar waar niemand je nog van ons kan afpakken : in onze herinnering. uit de Schrift, boek Prediker, (fragmenten 12) (dit is de dag) dat de vleugels van de straatpoort worden gesloten; dat het geluid van vogels verstilt en alle gezang verstomt; dat men opziet tegen elke klim en men bang is op straat; dat de amandel niet meer smaakt en het kapperkruid niet meer bekomt; dat het zilveren snoer wordt gebroken en het licht in de lamp wordt gedempt; dat de kruik breekt boven de put en het leven terugkeert tot hem die bron ervan was. Pater Dominiek Baston, een toespraak Laurence en Roman, Luna, het kleine meisje, waaraan jullie liefde hebben beleefd, zou bloem zijn in het gras, geschenk vanuit een intens paradijs (Wijsheid) en zie hoe zij ons achterlaat met velen. Ik zie nog haar handje in de mijne en plots is zij dichter bij de hemel dan de aarde. Haar glans, in één ademtocht gedoofd, blijft over als een relikwie. Ik zie de papa, zonder woorden, de naam LUNA tekenen op een blaadje en eindeloos over de letters glijden. Ik zie jullie beiden op de plek in de vroege ochtendzon, in elkaar geplooid in bodemloos verdriet, een ander verdriet dan zwijgen bestaat er niet¹. Ik zie de Zwartzustersstraat waar het slepen van de voeten langzaam luider wordt in de aangerichte eenzaamheid. 7

8 Ik zie mensen komen en in tranen huiswaarts keren. Ik hoor kinderen, de ziel van de samenleving, hun mama vragen: waarom huilt u? Ik zie velen in wisselende kleur van huid en kleren, schouder aan schouder, bang en boos, innerlijk beschadigd omdat menselijke adel met voeten wordt getreden. Ik zie de lieve oppas van Luna, N¹Doeye, een minbare vrouw, zij die grenzeloze dingen deed die moeders doen: aanwezig zijn bij Luna en vragen vertalen in kinderwoordjes, om zich heen de vrolijkheid verspreiden van de zon, die Afrikaanse warmte waar jullie, Laurence en Roman, vol van waren, nu genadeloos gekoeld. Zalig sloot zij de ogen, het voorhoofd, als natgeregend door het gevecht voor leven, in de zachte hand van blanke Maria s... Het land van later is te vroeg gekomen, maar... plots zien wij met andere ogen: het onaantastbare wordt voelbaar, om de hoek begint een nieuwe stad waar waarden wakker worden, waar eenzaamheid wordt ingevuld, waar de toegevoegde eigenheid van de andere wordt ontdekt, waar licht weer insijpelt in het donker, waar gesproken wordt met wit gewassen woorden, waar zuurstof adem is en bezinning vruchtbaar, waar gebaar geen masker is voor schijn, waar goede geest weer binnensijpelt met het water van de Schelde, waar longen pompen heviger dan ooit tevoren alsof de navelstreng nooit was versneden. Goede vrienden, dit was kijken over de muur in de tuin van de Zwartzustersstraat, herinnering die blijft nadat ze is voorbijgegaan. Een gedicht van klas 5 Leefschool De Dageraad En een kaars voor Jules en Gilles Lieve Luna, Waarom moet dit nou? Het is hier zo stil zonder jou. Ik mis je zo hard,je was zo lief, mooi en zacht! Jaren en dagen gingen voorbij, veel te snel voor jou en mij. Nu ben je er niet meer en ik denk aan jou keer op keer. Waarom zijn ze zo te ver gegaan en waarom hebben ze dat gedaan? Luna, dit heb je niet verdiend en hier is niemand mee gediend. Maar er is geen denken aan, Dat wij jou vergeten gaan. (klas 5 leefschool De Dageraad) 8

9 Een moment van zegening door pastoor paul scheelen We gaan jou wegdragen, lieve Luna, en alles in ons verzet zich tegen dit moment. Het schreeuwt van binnen nu we jou uit handen geven en toch willen we dat je over die pijn onze liefde voelt, ons teder verwijlen bij jou. Als je dan toch moet gaan, ga dan met onze zegen, met alles wat wij zagen blinken in jouw ogen en gedroomd hadden voor jou. Zelfs als we het zouden willen laat onze liefde jou niet los, begeleidt je toekomst, verder dan de horizon. Blijf het beste in ons wakker houden wat mama zijn betekent, en papa, en broer, en een lachende Afrikaanse zus en mensen voor elkaar. Met peddelende fietsbeentjes roep je ons toe kijk, ik kan het, mij geven, mij toevertrouwen, liefde ontvangen, hoor je mijn lach weer klinken?. Niet voorgoed verdwijn ik uit het leven, meer dan herinnering blijf ik Luna, geroepen bij mijn naam, gekoesterd en geliefd. Als priester, staande in de traditie van deze kerk, wil ik jou niet laten gaan zonder die zegen van je God die Vader en moeder is, licht en Levensbron. Daarom, een laatste gebaar bij het afscheid. Luna, mag ik jou besprenkelen met water dat steeds in onze traditie al de cruciale momenten begeleid heeft. Besprenkelen met, onderdompelen in het water van de moederschoot het eeuwenoude ritueel van zoveel culturen, zoveel religies op cruciale momenten van het bestaan waar woorden tekort schieten. Besprenkelen met water, oerkracht en bron van al wat leeft, laat het hier en nu een gebaar zijn van diepe verbondenheid. Een laatste gebaar bij het afscheid. 9

10 WERVEND SCHIPPERSKWARTIER Vanaf juni (enkele maanden vroeger dan voorzien) verhuist Bioplein van het Falconplein naar de Veemarkt, tot wanneer de heraanleg van het plein gebeurd is. Concreet betekent dat, dat 4 juni de eerste keer wordt, en vanaf dan elke eerste zondag van de maand, van uur tot uur. Een einddatum kunnen we er nog niet opplakken maar Bioplein blijft alvast tot eind 2006 op de Veemarkt. Om de eerste edeitie was feestelijker te maken is er op 4 juni ook muziek en kinderanimatie en wordt er een bioreceptie aangeboden. KERKFABRRIEK SINT-PAULUS Misschien is het nog niet algemeen bekent maar sinds enkele weken zijn we inde kerkfabriek van Sint Paulus met een man minder. Patrick Caris onze schatbewaarder-penningmeester heeft van zijn firma, de Fortis Bank, een opdracht gekregen in het verre oosten namelijk in Hongkong en sinds donderdag 27 april heeft hij ons verlaten. Wij zullen hem minstens 3 jaar moeten missen. Volgens de laatste berichten stelt hij het goed, hij is al een beetje geklimatiseerd en hij heeft al geleerd om met stokjes te eten. Alleen is hij de fletse reuk op straat van al die eetstalletjes nog niet gewoon. Op de vergadering van de kerkfabriek op 10 april hebben wij van Patrick dan ook afscheid genomen en hem bedankt voor zijn jarenlange inzet als schatbewaarderpenningmeester. Wij wensen hem langs deze weg dan ook veel succes en voorspoed in zijn nieuwe opdracht. Wij blijven via de moderne middelen wel met Patrick in kontact. Een ander nieuwtje is dat het arbitragehof een artikel in de wet dat verband hield met de maximum ouderdom van de leden in de kerkfabriek ( 75 jaar ) heeft vernietigd. Dit heeft als gevolg dat alle leden van de kerkfabriek ontslagnemend zijn en dat er een nieuw bestuur aan de bisschop moet voorgedragen worden. Alle personen die zich als kandidaat hadden opgegeven begin 2005 komen terug in aanmerking. Er hebben zich ook 2 nieuwe kandidaten opgegeven namelijk Mevrouw Manderick en de Heer Jean-Marie Wielemans. Een van de volgende weken worden de nieuwe bestuursleden aangeduid. Wij houden u uiteraard van de verdere evolutie op de hoogte Walter Vrinssen 10

11 PAROCHIALE COÖRDINATIEKALENDER JUNI Zo u Pinksteren Krönungsmesse van W.A.Mozart Di u Vergadering Ziekenzorg pastorie 17.30u Vergadering St-Vincentiusconferentie pastorie Za. 10 Tussen en uur optreden van Gemengd Koor Philipsland uit Zeeland NL. Zo u Orgelmis Di u Redactie Sint-Paulus Krantje Zo u Sacramentsdag Schöpfungsmesse van J. Haydn Di u Vergadering St-Vincentiusconfentie pastorie Wo u Parochieraad Stadsmagazijn Keistraat Zo u Jaarlijkse plechtigheid door Broederschap St- Petrus en St-Paulus van het Diamantbedrijf Koormis mmv het Gemengd Koor Ulvenhout JULI Zo u Orgelmis Di u Vergadering St-Vincentiusconferentie pastorie Zo u Orgelmis Di u Vergadering organisatiecomité processie Zo u Orgelmis Di u Vergadering St-Vincentiusconferentie pastorie Zo u Orgelmis Zo u Orgelmis 1 mei-viering met het solidariteitskoor Frappant in de St.-Pauluskerk naar aanleiding van de plaatsing van het monument: DE ONBEKENDE VLUCHTELING in de tuin van St.-Paulus. Verantwoordelijk uitgever: P. Scheelen, St.-Paulusstraat 22, Antwerpen 11