Betreft: Onderhandelingen over vangstmogelijkheden voor 2019

Transcriptie

1 Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit T.a.v. Minister C.J. Schouten Bezuidenhoutseweg AC Den Haag Utrecht, 31 oktober 2018 Betreft: Onderhandelingen over vangstmogelijkheden voor 2019 Geachte minister Schouten, In december neemt u samen met uw Europese collega s belangrijke beslissingen over de visvangstlimieten voor het komende jaar. Namens Stichting De Noordzee, de Nederlandse Elasmobranchen Vereniging, de Good Fish Foundation, Our Fish en het Wereld Natuur Fonds willen wij u adviseren om dit jaar in te zetten op een duurzame toekomst voor vis en vissers, door terughoudend te zijn met het maximaliseren van vangsten en oog te houden op duurzaamheidsdoelen voor de lange termijn. Het Gemeenschappelijk Visserijbeleid geeft de opdracht om alle geoogste bestanden per 2020 duurzaam te bevissen. Nu is de tijd dit te bewerkstelligen. Een groot deel van de commercieel belangrijke bestanden heeft een sterk gereduceerd vangstadvies. Dit leidt ongetwijfeld tot lastige beslissingen, maar biedt wel de kans om een precedent te scheppen voor de komende jaren. Het is hierbij uiterst belangrijk om de TAC s van zogenoemde doel- en bijvangstsoorten op elkaar af te stemmen, zodat het totale systeem op een duurzame manier kan worden bevist. Blijf inzetten op een Maximaal Duurzame Oogst (MSY) Volgens het meest recente rapport van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (STECF) wordt 41 procent van de geanalyseerde bestanden in de Noord- Atlantische Oceaan nog altijd overbevist en is 30 procent nog buiten veilige biologische grenzen 1. Wij vragen u om bij het vaststellen van de TAC s het wetenschappelijk advies van de International Council for the Exploration of the Sea (ICES) niet te overschrijden en in te zetten op een biomassaniveau boven MSY voor alle geoogste soorten. In de bijlage van deze brief vindt u ons soortspecifieke advies. Houdt rekening met risico s van maximalisatie Een jaar geleden reageerden de Nederlandse overheid en visserij- en natuurorganisaties samen verheugd op een ogenschijnlijk herstel van de visbestanden in de Noordzee. Maar wij hebben u toen ter kennis gegeven dat om de bestanden verder tot een gezond biomassaniveau te laten aangroeien, er rekening zal moeten worden gehouden met de veranderlijkheid van natuurlijke systemen, en dat het kleine aanwezige surplus niet gelijk moest worden omgezet in maximale vangsten. Uit de vele verlaagde vangstadviezen voor commercieel belangrijke soorten dit jaar blijkt eens te meer dat dit geen overbodig advies was. De vangstadviezen voor de pelagische visserij zijn dit jaar ook geen uitzondering. Ook hier heeft een lange geschiedenis van het te hoog instellen van TAC s in de internationale onderhandelingen met Noorwegen en de coastal states geleid tot een penibele situatie voor soorten als haring en makreel. Stem TAC s van doel- en bijvangstsoorten op elkaar af De Nederlandse bodemvisserij is een gemengde visserij, waarbij het onderscheid tussen doelsoort en bijvangst diffuus is en verschuift per visreis. Quotamanagement in de EU gebeurt nog altijd op basis van single stock- advies, een methode waarvan al jaren bekend is dat ze geen recht doet aan de complexe samenhang in de gemende visserij. Dit jaar zien we dat een aantal soorten die voor de Nederlandse visserij als bijvangstsoorten

2 gelden (kabeljauw, wijting, schelvis) een sterk gereduceerd vangstadvies hebben. Aangezien deze soorten als onontwijkbare bijvangst gelden in de voor Nederland belangrijke platvisvisserij, zal dit bij een volledige implementatie van de aanlandplicht een verstikkende werking hebben op de Nederlandse visserij. Daarmee is de enige logische keuze om de TAC s voor de doel- en bijvangstsoorten beter op elkaar af te stemmen. Dit houdt in dat de TAC s voor tong en schol lager moeten worden vastgesteld dan via maximalisatie* om te voorkomen dat die van andere belangrijke soorten, zoals kabeljauw, worden uitgeput. Blijf terughoudend met het uitgeven van top- ups Vanaf 1 januari 2019 vallen alle gequoteerde visserijen onder de aanlandplicht. De adviezen voor 2019 nemen dat alvast mee en er zijn nu uitsluitend totale vangstadviezen gegeven (gewenste vangst + discards). Nederland was tot nu toe terughoudend met het uitgeven van de zogenaamde top- ups aan de visserijsector om erop toe te zien dat deze aanvullende quota uitsluitend gebruikt worden om onontkoombare bijvangst aan te landen. Dit was een wijs besluit, en wij hopen ten zeerste dat u dit volgend jaar ook blijft doen. Zo voorkomt u dat de aanlandplicht tot een onbedoelde verhoging van de visserijsterfte leidt, en is het daarnaast transparant op welke data dergelijke aanvragen zijn gebaseerd. De afgelopen jaren zijn er belangrijke stappen gemaakt richting goed beheer van visbestanden en een echt duurzaam beheerde visserij in de Noordzee ligt nu binnen handbereik. Uw bijdrage is zeer belangrijk voor het behalen van deze doelstelling. Hoogachtend, Floris van Hest Directeur Stichting De Noordzee Irene Kingma Directeur Nederlandse Elasmobranchen Vereniging Kirsten Schuijt Directeur Wereld Natuur Fonds Sharon Becker Campagnecoördinator Nederland Our Fish Christien Absil Directeur Good Fish Foundation * Met maximalisatie wordt gedoeld op de wettelijk toegestane vangsthoeveelheid volgens artikel 2.2 van het GVB en het Noordzee Meerjarenplan.

3 Soortspecifiek advies Demersale bestanden Om een overzicht te geven van wat het samenvoegen van de gewenste vangst + discards in totale vangstadviezen betekent voor de voor Nederland belangrijke vissoorten, geven wij in tabel 1 de consequenties weer voor vier demersale soorten. Met name voor schol en wijting en gezien het vangstadvies ook voor kabeljauw is er een groot risico op overbevissing wanneer de aanlandplicht op Europees niveau onvoldoende wordt gemonitord. In onderstaande sectie van de brief gaan wij verder in op de vangstadviezen van de verschillende soorten, maar voor nu vragen wij u om hier extra rekening mee te houden bij de inzet van de onderhandelingen, en zeker het totale vangstadvies van ICES niet te overschrijden. Totale vangst (ton) Gewenste vangst (ton) Percentage quota boven op gewenste vangst Schol ,3% Tong ,5% Kabeljauw ,3% Wijting ,3% Tabel 1) Overzicht van percentuele verhoging van de gewenste vangst om tot de totale vangst te komen. Schol Wij vragen u om zich in te zetten voor een reductie van de visserijdruk op schol en uiterlijk in 2020 het vangstniveau dat ICES adviseert op te volgen. ICES adviseert voor 2019 dat de totale vangsten van Noordzeeschol niet hoger zijn dan ton. In 2017 is het advies voor 2018 van ton maatse schol niet opgevolgd. De raad koos voor een TAC van , een overschrijding van bijna 15 procent. Er is toen wel aangegeven dat het ministerie inzet op een trapsgewijze reductie naar MSY- niveau; wij steunden deze aanpak. De paaistand van schol in de Noordzee is momenteel boven de veilige grenzen, de paaibiomassa neemt toe en de huidige visserijsterfte is lager dan F msy. Toch is het vangstadvies voor schol in 2019 afgenomen ten opzichte van dat van voorgaande jaren. Dit is terug te brengen tot het hoge percentage oudere schol in het gehele scholbestand, dat zich vooral in het noorden van de Noordzee bevindt. Deze grotere vissen zorgen al een aantal jaar voor historisch hoge paaibiomassa s. Het overgrote deel van de scholvisserij vindt echter plaats op de jongere vissen in het zuiden van de Noordzee, en niet op de oudere paairijpe vis. Dit betekent dat de vangstpotentie op de jongere vis zwaar weegt in het vangstadvies, aangezien moet worden voorkomen dat deze jonge vis wordt overbevist. In de berekening van het vangstadvies wordt aangenomen dat de visserij zich niet plotsklaps zal verplaatsen naar het noorden, en zich blijft focussen op de jonge vis in de zuidelijke Noordzee. Tong Wij vragen u om zich te houden aan het advies voor een visserijdruk op MSY- niveau van maximaal ton. De paaistand van tong in de Noordzee neemt toe sinds 2007 en is boven de gewilde grens op MSY- niveau sinds De visserijdruk op tong neemt af sinds 1999 en was in 2017 dicht bij F msy. Het meerjarenplan voor de Noordzee staat voor soorten die zich binnen veilige biologische grenzen bevinden visserijdruk toe binnen zogenaamde F- ranges. De bovengrens voor tong is zeer hoog gesteld, op bijna het dubbele van de F msy - puntwaarde. Een visserij op een dusdanig hoge waarde willen wij ten zeerste ontraden, aangezien dit niet alleen een te hoge druk zet op het tongbestand, maar ook zal leiden tot extra vangsten van de geassocieerde bestanden die bijgevangen worden in de fijnmazige sleepnetvisserij.

4 Tarbot en griet Wij vragen u om de TAC voor tarbot en griet niet hoger te stellen dan de daadwerkelijke vangsten, met name omdat tarbot en griet een gezamenlijk TAC hebben, wat voor beide soorten kan leiden tot overbevissing. De invoering van de aanlandplicht en de mogelijke hoge overlevingsuitzondering die potentieel geldt voor tarbot maar niet voor griet, zal het bestandsbeheer verder compliceren en een grote opgave opleveren voor controle en dataverzameling. Tarbot en griet hebben een gezamenlijk TAC voor de EU- wateren van de Noorse Zee en de Noordzee. Echter, deze gebieden corresponderen niet met de volledige bestandsgebieden van tarbot of griet. Daarnaast vindt ICES dat het gecombineerde TAC ervoor kan zorgen dat beide soorten niet goed kunnen worden beheerd, wat voor beide soorten kan leiden tot overbevissing. Griet is over het algemeen een bijvangstsoort in visserijen op schol en tong. Een relatief lage TAC van twee soorten van hoge waarde kan in sommige gevallen aanzetten tot het highgraden van de minder waardevolle soort (griet), of tot het discarden van kleinere, maar wel marktwaardige grootteklassen van griet. ICES heeft voor beide soorten in 2017 advies gegeven voor 2018 en Net als voor 2018 adviseert ICES voor 2019 om, op basis van de voorzorgsaanpak, minder dan ton tarbot te vangen. Het meest recente advies voor tarbot is gebaseerd op een nieuwe benchmark die in 2017 is vastgesteld. Voor griet heeft ICES, op basis van een voorzorgsaanpak, vastgesteld dat er zowel in 2018 als in 2019 niet meer dan ton gevangen zou mogen worden. De totale TAC voor tarbot en griet in 2018 was ton. In december 2017 heeft u, tegen ons advies in, een maximale ophoging van de tarbot- en griet- TAC afgesproken. Deze ophoging blijkt ook te ruim gesteld, aangezien de TAC niet is opgevist. Wij vragen u daarom wederom om terughoudendheid te betrachten in het vaststellen van dit quotum en, in lijn met langetermijn- beheerplannen van andere soorten, een maximale ophoging (en verlaging) van 15 procent toe te passen. Kabeljauw Voor het kabeljauwbestand in de Noordzee, dat momenteel een zeer lage paaibiomassa heeft, vragen wij u nadrukkelijk om dit jaar het ICES- advies van een maximale totale vangst van ton niet te overschrijden. Daarnaast is het, om overbevissing van dit bestand te voorkomen, belangrijk om de TAC s van geassocieerde bestanden, zoals tong en schol, niet te maximaliseren. Vorig jaar reageerden wij samen met u verheugd op het ogenschijnlijke herstel van het Noordzeekabeljauwbestand, dat op dat moment echt herstellende leek van een historisch dieptepunt in Maar de bestandsschatting van dit jaar geeft een duidelijk signaal dat herstel nog een lange weg te gaan heeft. De geadviseerde totale vangst is 47 procent lager dan die van vorig jaar. ICES adviseert een reductie van naar ton in de Noordzee, het Oostelijke Kanaal en het Skagerrak. De prognose was dat de paaibiomassa van kabeljauw in 2017 voor het eerst sinds lange tijd boven het duurzame niveau uit zou komen, maar door een combinatie van aanhoudende overbevissing en overige milieufactoren is hij in 2018 niet alleen nog steeds onder het duurzame niveau, maar zelfs in de buurt van het referentiepunt voor de onderlimiet van de soort. Er wordt door de Nederlandse vloot niet (meer) gericht gevist op kabeljauw, en de vangst van deze soort is voornamelijk onderdeel van de gemengde visserij op platvis. De TAC voor kabeljauw kan dan ook niet los worden gezien van de TAC voor tong en schol. Het Noordzeemeerjarenplan zou een gemengd visserijbeheer mogelijk moeten maken, en met deze gedachte zijn zogenaamde F- ranges rondom de F msy - puntwaarde opgenomen waarbinnen de TAC gesteld kan worden. Om te voorkomen dat het kabeljauwbestand wordt overbevist, zouden de TAC s voor de geassocieerde bestanden lager gesteld moeten worden dan het single stock- advies voorschrijft.

5 Wijting Wij vragen u om het ICES- advies te respecteren en akkoord te gaan met een vermindering van de TAC voor wijting in de Noordzee van 18,3 procent, en ook om voor de aangrenzende gebieden (het Kanaal, Skaggerak, Kattegat et cetera) de wetenschappelijke vangstadviezen op te volgen. Het paaibestand van wijting is net boven MSY- niveau, maar de visserijsterfte is boven het streefniveau en ook de aanwas is lager dan recente jaren. ICES adviseert dit jaar dan ook een maximale vangst van ton totale vangst, wat een vermindering van 18,3 procent zou zijn ten opzichte van de TAC van In 2017 heeft de Raad het vangstadvies voor 2018 opgevolgd voor de Noordzee en Noorse Zee, maar voor alle andere gebieden zijn de TAC s boven het geadviseerde duurzame niveau gesteld. Pelagische bestanden Haring Wij vragen u om de TAC van Noordzeeharing niet hoger te zetten dan ton, zoals door ICES is geadviseerd voor de A- vloot. ICES adviseert in 2019 een totale vangst van ton, waarvan voor de A- vloot. Het overige deel van de totale vangst moet gereserveerd blijven voor haringbijvangsten in de sprotvisserij en de TAC van haring in het Skagerrak en Kattegat. Het bestand van de Noordzeeharing (de herfstpaaiers) is in 2018 opnieuw gebenchmarkt. Vergeleken met het voorgaande jaar is dit een vermindering van 40 procent ten opzichte van het advies voor Dit jaar is het advies voor het eerst gedaan op basis van de MSY- methode in plaats van de managementstrategie uit De reden dat het advies zo laag is uitgevallen, is de zeer lage jaarklasse in Het advies voor de B- vloot is daarentegen verhoogd, omdat die voornamelijk jonge vissen tussen 0-1 jaar vangt en de jaarklasse van 2018 erg succesvol was. De paaistand van haring is boven MSY- niveau, en de visserijsterfte is lager dan F msy. Maar omdat de aanwas van nieuwe haring te laag is, is het vangstadvies voor 2019 flink naar beneden afgesteld naar ton. Vangsten van Noorse haring (de lentepaaiers in deelgebied 1, 2, 5 en 4a en 14a) zouden in 2019 niet boven de ton moeten uitkomen, zodra het langetermijn- beheerplan in werking is gesteld. Makreel Om herstel van het dalende makreelbestand mogelijk te maken, is een sterke vermindering van vangsten nodig. Wij vragen u dus om zich dit jaar hard te maken voor een oplossing van de impasse in de afspraken tussen de coastal states. Zolang de diverse landen menen recht te hebben op een deel van de vangst, blijft de totale visserijdruk onverantwoord hoog. Het beheer van makreel is complex omdat het bestand zich uitstrekt tot ver buiten de wateren van de Europese Unie. De North East Atlantic Fisheries Commission (NEAFC) en de coastal states bepalen de vangsthoeveelheden en die komen jaarlijks ver boven het wetenschappelijk advies uit. Het bestand heeft dit een aantal jaren goed kunnen opvangen, maar de laatste jaren begint de zware visserijdruk zijn tol te eisen. De paaistand nu is gezakt tot onder B trigger. Deze bestandsdaling, en ook het wegblijven van een structurele oplossing voor het gezamenlijk beheer van het makreelbestand, zal gevolgen hebben voor de certificering door de Marine Stewardship Council (MSC). Aangezien Nederlandse supermarkten een sterk commitment hebben voor MSC- gecertificeerde vis in de schappen, is het waarschijnlijk dat makreel binnen afzienbare tijd uit de supermarktschappen verdwijnt. Het is dus ook in het belang van de Nederlandse consument dat makreel herstelt.

6 Omdat het paaibestand van makreel in de Noordoost- Atlantische Oceaan is gezakt tot onder B trigger, adviseerde ICES voor 2019 een vermindering van 68,2 procent in vangsten ten opzichte van Dit gegeven is ook opgemerkt door de Pelagische Adviesraad 2, die de Europese Commissie en de Raad er specifiek op wijst dat het belangrijk is dat voortaan wetenschappelijk advies wordt opgevolgd, omdat anders het makreelbestand niet zal herstellen. Volgens de voorspellingen van ICES zal een vangstvermindering van ten minste 26 procent ten opzichte van 2018 nodig zijn om het bestand in 2020 boven de kritieke paaibiomassa B lim te houden. Horsmakreel Met betrekking tot de bestanden van horsmakreel in de Noordoost- Atlantische Oceaan en de Noordzee sluiten wij ons aan bij de adviezen van de Pelagische Adviesraad, waarin deze pleit voor het opvolgen van het advies van ICES. Wij vragen u dan ook om zich hiervoor in te zetten. Met de horsmakreelbestanden in de Noordoost- Atlantische oceaan gaat het al lange tijd niet goed. Toch wordt er voor 2019 een maximale vangsthoeveelheid van ton geadviseerd, een toename van 24 procent ten opzichte van het advies voor Dit komt mede door een correctie van de bestandsschatting naar een hoger niveau. Hierbij merkt ICES wel op dat het bestand een neerwaartse trend laat zien en dat er weinig informatie is over de recente jonge aanwas, wat bestandsschattingen voor de toekomst lastig maakt. Dit visbestand is erg afhankelijk van de jonge aanwas. De jonge aanwas is sinds 2002 laag, hoewel deze in de laatste vier jaar sinds 2014 weer wat boven het gemiddelde ligt. Het paaibestand daalt al jaren en ligt sinds 2014 rond de MSY B trigger. De visserijsterfte nam in 2007 toe, maar daalde weer in en ligt momenteel onder F MSY. Wij adviseren, volledig in lijn met het advies van de Pelagische Adviesraad 2, om het ICES- advies op te volgen. Voor het horsmakreelbestand in de Noordzee is onvoldoende informatie beschikbaar voor advies op basis van de MSY- aanpak. ICES adviseert daarom op basis van het voorzorgsbeginsel. Vorig jaar zijn voor het eerst de horsmakreeldiscards in de niet- gerichte bodemvisserijen meegenomen. Deze discards bleken aanzienlijk (13,35 procent). In 2017 vond er een nieuwe benchmark plaats voor deze soort, die laat zien dat het bestand nog altijd op laag niveau ligt, maar dat er enige tekenen zijn van herstel. ICES geeft voor 2019 een vangstadvies van ton. De Pelagische Adviesraad adviseert om het ICES- advies van ton op te volgen. Dit is inclusief ton aan geschatte discards die vanaf 1 januari 2019 onder de aanlandplicht vallen. De Pelagische Adviesraad heeft zijn zorgen geuit over deze discardcijfers. Het horsmakreelbestand in de Atlantische Oceaan en Iberische wateren lijkt volgens de laatste schattingen in een goede staat. De visserijsterfte is onder F MSY over de gehele tijdserie en de paaibiomassa is boven MSY B trigger. ICES stelt een maximaal TAC voor van ton, wat een verhoging is van 69 procent ten opzichte van vorig jaar. Wij adviseren om het advies van ICES op te volgen en een TAC in te stellen van maximaal ton in Overige bestanden Zeebaars De toestand van het zeebaarsbestand in de Noordzee, Ierse Zee, het Kanaal en de Keltische Zee is nog altijd zorgwekkend. ICES heeft voor 2017 en 2018 een nulvangst geadviseerd, maar deze is voor 2018 later bijgesteld naar 880 ton. Voor aankomend jaar is er een beperkte vangst toegestaan van ton. Deze toename in het vangstadvies betekent echter niet dat de toestand van het zeebaarsbestand ook is verbeterd. De paaibiomassa gaat sinds 2005 alsmaar omlaag en is nu onder het kritieke referentiepunt B lim. De visserijsterfte laat een stijgende trend zien tot 2013, waarna een sterke daling inzette. De jonge aanwas is laag sinds 2008, met uitzondering van de jaarklasse , die gemiddeld was. Wij vragen u om voor 2019 het advies van ICES van ton te volgen. Rond 2016 is de visserijsterfte F onder de duurzame grens F MSY geraakt, waardoor er

7 volgens wetenschappers een kleine hoeveelheid kan worden weggevangen zonder dat dit effect heeft op de biomassa. Hoewel wij adviseren om het ICES- advies te volgen, is het belangrijk hierbij te benadrukken dat een verhoogd vangstadvies niet betekent dat het bestand in een gezonde staat verkeert. Verder willen wij u met betrekking tot zeebaars nog het volgende meegeven: Voor de recreatieve visserij: met de bijstelling van het vangstadvies in 2018 is ook het algehele vangstverbod en het catch- and- releasesysteem dat het hele jaar van toepassing was op de recreatieve visserij, versoepeld. Voor de periode van 1 oktober tot en met 31 december 2018 is het toegestaan om 1 vis per visser per dag te vangen. Gezien de moeilijke handhaafbaarheid van deze maatregelen, vragen wij u dan ook om met een effectief plan te komen voor de monitoring en controle. Ook vragen wij u ruimte te geven voor herstel en het vorig jaar vastgestelde vangstverbod en het catch- and- releasesysteem wederom te implementeren. Wat betreft de beroepsvisserij met handlijnen: de aanvoerbeperking is gereduceerd van kilo per jaar naar kilo per jaar (per schip) in Het laatste voorstel van de Noordzee Adviesraad (nog niet gepubliceerd) pleit voor een lichte stijging van de TAC naar per jaar. Hier zouden de ngo s, gezien de lichte stijging van het vangstadvies, mee kunnen instemmen. Wel vragen we ons nog altijd af of deze flexibilisering van de aanvoerbeperking (van een maandelijkse naar een jaarlijkse limiet) niet een verruiming van de vangstmogelijkheden impliceert. Gezien de zorgwekkende toestand van het bestand, vragen wij u te kijken naar de mogelijkheid voor het instellen van een maandelijkse vangstbeperking. Wat betreft de bijvangstvisserij: zeebaars wordt in grote en significante hoeveelheden bijgevangen in gemengde visserijen 3. Het gaat hier vooral om demersale sleepnetvisserijen met fijne mazen, waaronder de Nederlandse flyshootvisserij in het Kanaal. Bijvangstbeperkende maatregelen zijn dus een essentieel onderdeel van de aanpak van overbevissing van het zeebaarsbestand en moeten geprioriteerd worden. In 2018 mochten demersale trawlers maximaal 100 kg (in plaats van 400 kg in 2017) zeebaars per maand vangen, wat maximaal 1 procent van de totale vangsten aan boord mag omvatten op die dag. Demersale seines mochten in 2018 maximaal 180 kg (in plaats van 400 kg in 2017) zeebaars per maand vangen, ook niet meer dan maximaal 1 procent van de totale vangsten aan boord van het schip die specifieke dag. Het laatste voorstel van de Noordzee Adviesraad pleit voor een flexibilisering van het vangstadvies naar 4,8 ton per jaar, met een maximum van 3 procent van de totale vangst aan boord op die specifieke dag. Wij vragen om een evaluatie van dit voorstel door STECF en stellen als voorwaarde dat de ton met deze flexibilisering niet wordt overschreden. De ngo s ondersteunen ook verregaande bijvangstbeperkende maatregelen, temeer omdat wij van mening zijn dat zeebaars in 2019 onder de aanlandplicht moet gaan vallen. Ook dringen de ngo s aan op aanvullende maatregelen om bijvangsten structureel terug te dringen. Hierbij valt te denken aan technische tuigvoorschriften, move- on principes of real- time closures. Ook willen wij opnieuw het belang van een beheerplan voor zeebaars benadrukken. Gezien de huidige toestand van het bestand lijkt ons een herstelplan nu het meest voor de hand liggend. Wij bepleiten dat Nederland zich hiervoor opnieuw zal inzetten, zodat er tegen 2020 een helder plan ligt voor zeebaars. Aal (paling) De toestand van de aal blijft onverminderd kritiek. De recente glasaaltellingen geven weliswaar een klein sprankje hoop, maar er is nog geen sprake van herstel. Wij vragen dan ook dat de Nederlandse inzet zal zijn om de visserijsterfte van deze ernstig bedreigde 4 soort te minimaliseren. Het Nederlandse herstelplan haalt de doelen niet, net als het overgrote deel van de herstelplannen van andere lidstaten. De Europese Commissie zal begin 2019 haar evaluatie van de herstelplannen publiceren. Dit is een belangrijk ijkpunt in het beheer, en naar wij hopen de opmaat voor een drastisch aangepast Europees

8 herstelplan. Wat daarin essentieel zal zijn: - Het huidige niveau van onttrekking van een ernstig bedreigde soort; - Betere aanpak van grote antropogene impacts op aal, met name herstel van habitats en het opheffen van migratiebarrières; - Aanpak van de substantiële illegale handel in de EU en daarbuiten. De legale handel kan op dit moment de illegale handel faciliteren, omdat het niet te zien is of het legale aal is. Om de illegale handel effectief te reduceren, zou alle legaal verhandelde aal volledig traceerbaar moeten zijn, met bijbehorende documenten, bijvoorbeeld zoals de documentatie van de International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas voor blauwvintonijn; - Effectievere sluitingsperioden voor de verschillende levensstadia; - Tussentijdse doelen en indicatoren in nationale beheerplannen, en betere monitoringplannen om voortgang te meten; - Verplichting tot datacollectie en rapportage, omdat een belangrijk probleem tot nu toe is dat lidstaten niet consistent rapporteren; - Controle en handhaving moet gericht zijn op de gehele keten, van glasaalvisserij tot consumptie. Lidstaten kunnen handhaving effectiever coördineren. Haaien en roggen Duurzaam beheer van haaien en roggen en het herstel van bestanden die door menselijk handelen zijn verslechterd is een prioriteit van Nederland onder de biodiversiteit- descriptor van de Kaderrichtlijn Mariene Strategie. Echter, in de quota- onderhandelingen tijdens de november- en decemberraden wordt door Nederland geen invulling gegeven aan deze beleidsdoelstelling. Wij vragen u dan ook om het dit jaar wel op te pakken en te pleiten voor: - Het instellen van vangstlimieten op basis van het voorzorgsprincipe waarbij de meest kwetsbare soorten onder de roggen groeps- TAC worden ontzien; - Een beheerplan voor haaien, roggen en draakvissen in de diepzeevisserij; - Het voorkomen van het opnemen van voetnoten in de groeps- TAC die de TAC opknippen in deelpopulaties die bepaalde soorten buiten het beheer plaatsen, of een nieuwe verdeelsleutel toepassen; - Transparante criteria voor het toevoegen en verwijderen van soorten op de verboden- soortenlijst, en daadwerkelijke bescherming van de soorten die op de lijst staan; - Het instellen van beheermaatregelen voor ongequoteerde haaien- en roggensoorten, met name voor soorten waarvoor ICES aangeeft dat er een risico van exploitatie bestaat, zoals de gevlekte gladde haai (Mustelus asterias) en de ruwe haai (Galeorhinus galeus). Andere (bijvangst)soorten Voorbeelden van soorten die in 2018 een TAC boven het door ICES geadviseerde niveau hebben toegewezen gekregen zijn schelvis in ICES- deelgebieden VIIb- k, VIII, IX, X, de grote zilversmelt in alle gebieden, scharretong in VII en tongschar en witje in IIa en IV. Referenties * Wanneer wordt gesproken over ICES- advies is uitgegaan van het laatst beschikbare advies dat ICES heeft gegeven. 1. Scientific, Technical and Economic Committee for Fisheries (STECF) Monitoring the performance of the Common Fisheries Policy (STECF- Adhoc ). Publications Office of the European Union, Luxembourg, 2018, ISBN , doi: /329345, JRC Pelagic Advisory Council Consultation on TACs Reference 1819PAC04. Beschikbaar op ac.org/media/pdf/1819pac04%20pelac%20consult%20fish%20opport% pdf 3. Op basis van de vangstcijfers van is de gemengde visserij volgens STECF (STECF, 2015, blz.22) goed voor ongeveer 41% van de totale zeebaarsvangst. De verhoudingen zullen nu mogelijk anders liggen, gezien de maatregelen van 2015 en Jacoby, D. & Gollock, M Anguilla anguilla. The IUCN Red List of Threatened Species 2014: e.t60344a Downloaded on 30 October 2018.