7.3. Boekverslag door een scholier 4480 woorden 3 februari keer beoordeeld

Transcriptie

1 Boekverslag door een scholier 4480 woorden 3 februari keer beoordeeld Auteur Genre Vonne van der Meer Psychologische roman Eerste uitgave 2002 Vak Nederlands Titel: Laatste Seizoen Auteur: Vonne van der Meer Uitgever: Contact, Amsterdam/Antwerpen Jaar van uitgave: 2002 Druk: derde Aantal blz.: 196 Genre: psychologische novelle 1.1 Korte samenvatting (omslag boek) In Laatste Seizoen laat Vonne van der Meer ons voor de derde keer kennismaken met de verschillende gasten van Duinroos, een vakantiehuis op een waddeneiland. In het vroege voorjaar arriveert Hans op het eiland. Hij is geschaakt door zijn energieke echtgenote. De schrik slaat hem om het hart als de bus stilhoudt voor Duinroos, het huis waar hij vorig jaar met een andere vrouw was. Twee eilandbezoekers worden, als ze een bungalow te koop zien staan, verteerd door hebzucht. Een jonge zakenvrouw doet haar best zich niet voor te stellen hoe haar minnaar dit weekend doorbrengt. Een meisje van toen sluit vriendschap met een jongen van het asielzoekerscentrum en brengt haar vader in een lastig parket. Ten slotte keert Martine voor de derde maal naar Duinroos terug, dit keer vergezeld door haar petekind Maartje. 1.2 Uitgebreide samenvatting (extra) Ik heb er een uitgebreide samenvatting bij gedaan omdat je niet uit de korte samenvatting kunt halen welke verhaaltjes er precies aan bod komen. Ik leg in deze uitgebreide samenvatting per verhaaltje uit waar het ongeveer over gaat. Eigenlijk kwamen er 5 verschillende verhaaltjes aan bod. Allemaal spelen ze zich af in de omgeving van de op Vlieland gelegen bungalow Duinroos. Per verhaaltje geef ik een korte samenvatting. Verhaaltje 1: Pagina 1 van 10

2 Hans en Manou zijn al ongeveer een jaar samen. Om de 4 maanden moet één van hen een weekendje organiseren. Dit keer was Manou aan de beurt. Het was een totale verrassing voor Hans. Ze gingen richting Vlieland. Eenmaal daar aangekomen kwamen het huisje en de omgeving Hans wel erg bekend voor. Hij was er vorig jaar geweest met Manou, een vrouw die hij had ontmoet op een bruiloft. Hij had er seks met haar gehad. Hans voelde zich er niet meer thuis. Hans kon zich niet inhouden en weer had hij seks in Duinroos, nu met Manou. Hans klapt helemaal dicht in dat huis, hij wil er weg. Hij voelt zich er totaal niet thuis. Daardoor komt Manou erachter wat er allemaal is gebeurd. Manou accepteert Hans excuses niet. Hij moet het vertrouwen weer helemaal proberen op te bouwen. Het verhaal eindigt in de nacht wanneer Hans nadenkt over zijn schulden Verhaaltje 2: Betty en Herman, een ouder echtpaar, gaan al 6 jaar ieder jaar weer naar Duinroos. Hun zoon is overleden. De eerste paar dagen dat ze daar zijn moeten ze altijd even wennen maar daarna worden ze meestal steeds losser. Dit jaar was Betty niet zo ontspannen omdat ze zich zorgen maakt over haar ernstig zieke vader. Iedere dag maken ze apart een fietstocht. Herman komt vaak langs een bungalow die te koop staat. Hij vindt het helemaal fantastisch en zou het wel willen kopen. Maar Betty ziet dat niet zo zitten. Ze praten er vaak over en Herman heeft besloten om een afspraak te maken met de makelaar. De dag voordat hij naar de makelaar zou gaan gaat het nog slechter met de vader van Betty. De volgende dag vertrekt Betty alleen terug naar haar vader. Herman wil nog niet terug want hij kon die afspraak met de makelaar niet aan zich voorbij laten gaan. Als Betty weg is krijgt hij toch spijt van die keuze en hij reist haar achterna, terug naar de ernstig zieke vader van Betty. De makelaar laat hij dan maar achterwege Verhaaltje 3: Een 37-jarige vrouw (Kirsten) gaat in haar eentje naar Duinroos. Ze heeft een relatie met een gehuwde man (Rick). Hij heeft 3 kinderen. Rick is op vakantie op de Veluwe en viert zijn vijfentwintigjarige bruiloft. Hij heeft wel beloofd om te zullen scheiden en dan bij Kirsten te komen wonen (ze hebben al drie jaar een relatie). Kirsten gaat eten in een restaurant en komt daar Hank tegen. Deze vrouw vertelt haar dat ze een vriend heeft die bijna zal overlijden. Doordat hij getrouwd is en kinderen en kleinkinderen heeft is het niet mogelijk dat Hank nog afscheid van hem kan nemen. Kirsten vertelt de vrouw niet wat zij zelf meemaakt, terwijl ze wel verstandelijke redenen geeft aan Hank dat ze had moeten stoppen met de relatie. Door dit gesprek met Hank neemt Kirsten de beslissing om de relatie met Rick te verbreken Verhaaltje 4: Eef en Renée (moeder en 10-jarige dochter) zijn al een aantal dagen op het eiland als Geert komt. Geert is de vader van Renée en de man van Eef. Renée heeft al een aantal vriendjes en vriendinnetjes gevonden. Eef laat Renée alleen gaan op de fiets, omdat zij zwanger is en nergens zin in heeft. Als Geert eindelijk aankomt bij Duinroos laat Renée hem een foto zien van een mishandelde man in Irak. Die foto heeft ze gekregen van een vriendje die ze daar heeft leren kennen. Dat vriendje, Fouad, woonde in het asielzoekerscentrum een eindje verderop. De foto maakt veel indruk op Geert. Het is moeilijk voor hem om er niet aan te denken. Hij gaat naar de moeder van de Fouad toe om te vragen waarom ze die foto aan haar zoon heeft gegeven en de zoon daardoor ook aan Renée. Zij vertelde dat ze de foto niet had gegeven, maar dat Fouad de foto had gevonden. Ze praat heel rustig over de gevangenschap van haar Pagina 2 van 10

3 man. Geert is onder de indruk van het verhaal. Uiteindelijk gaat hij weg en denkt hij na over wat hij Renée moet vertellen. Dat blijft ons in dit boek jammer genoeg bespaard Verhaaltje 5: In het laatste verhaaltje komt Martine terug met haar petekind Maartje. Plotseling komt er een monteur het huis binnen. Hij komt wat maken. Hij begint wat vaker terug te komen naar dat huis en Martine en hij gaan elkaar goed kennen. Echter Martine werkt zich in de problemen door een misverstand. De monteur denkt dat haar petekind haar kind is en zij laat dit zo. Als de monteur verliefd op haar wordt zit ze dus met een groot probleem omdat hij zich ook is gaan hechten aan haar petekind. Dan moet ze hem toch gaan vertellen hoe het werkelijk zit en dan wordt het toch wel moeilijk voor haar. De monteur vindt het allemaal maar moeilijk en wil even tijd om na te denken. Dan heeft Martine het idee dat ze hem voorgoed kwijt is. Dan gaat zijn moeder met hem praten en komt het toch allemaal weer goed 1.) Waar gaat het verhaal over? In dit boek worden meerdere verhalen verteld. Ze spelen zich allemaal af in de omgeving van Duinroos. Eerst komen Hans en Manou in het huisje. In het 2e verhaaltje komen Betty en Herman er. Het 3e verhaaltje is Kirsten te gast in Duinroos. Het 4e verhaaltje Eef, Geert en Renée en bij het 5e verhaaltje komt Martine er terug met haar petekind Maartje. 2.) De personen - De hoofdpersonen (de verhaaltjes die in het boek voorkomen zijn niet zo lang dus je kunt ook niet veel te weten komen over de hoofdpersonen): Verhaaltje 1: Hans: Hans is een man die niet overal rechtuit voor durft uit te komen. Hij durft niet al te veel vertellen, bang dat hij wat fout zegt. Hij heeft een goede relatie met Manou, maar durft niet te vertellen dat hij er vorig jaar is geweest. Toch komt Manou er na verloop van tijd achter. Manou: Is een vrouw die heerlijk in het leven staat. Ze is overal enthousiast over en ze heeft zin in het leven. Ze is bijna altijd vrolijk. Toen ze hoorde dat Hans vorig jaar ook al in Duinroos was geweest met Martine was ze heel boos. Hans moest het vertrouwen weer helemaal opnieuw opbouwen. Verhaaltje 2: Herman: Herman is een man die altijd zijn zin wil doordringen. Hij denkt dat hij vaak gelijk heeft. Toch is hij een hele lieve man. Betty: Is een zorgzame vrouw. Ze geeft veel om haar ernstig zieke vader en ze gaat ook een dag eerder naar huis als Herman. Herman heeft er toch spijt van dat hij haar zomaar heeft laten gaan. Verhaaltje 3: Kirsten: Kirsten maakt zich over veel dingen druk. Ze denkt de hele tijd aan haar vriend die een bruiloft viert. Ze leeft goed met mensen mee. Rick: De vriend van Kirsten die nu nog is getrouwd met een andere vrouw. Volgens Rick gaat hij scheiden Pagina 3 van 10

4 van die vrouw en gaat hij met Kirsten trouwen. Hank: Hank is de vrouw die Kirsten ontmoet in een restaurant. Haar vriend ligt op sterven en ze vertelt Kirsten van alles over hem. Verhaaltje 4: Eef: Eef is de moeder van haar 10-jarig kind Renée. Ze is zwanger en heeft niet veel zin om dingen te ondernemen. Ze heeft een goede relatie met Renée maar ze laat haar een beetje haar eigen gangetje gaan. Renée: Renée is de dochter van Eef en Geert. Elke dag springt ze op haar fietsje om even te gaan fietsen. Ze raakt bevriend met een jongetje van een asielzoekerscentrum. Geert: Hij is de man van Eef en de vader van Renée. Een erg zorgzame vader. Als Renée met de foto van de ernstig mishandelde man thuiskomt gaat hij met de moeder van dat jongetje van het asielzoekerscentrum praten. Hij wil altijd mensen helpen. Verhaaltje 5: Martine: Zij is de peettante van Maartje. Ze durft niet overal voor uit te komen en ze spreekt niet altijd de waarheid. Daarom werkt ze zichzelf in de problemen. Maartje: Zij is het petekindje van Martine. Je komt verder niet veel over haar te weten. De monteur: Hij kwam toevallig het huis binnen om iets te repareren. Daarna kwam hij steeds vaker en Martine en de monteur raakten steeds beter bevriend. Hij werd verliefd op Martine. 3.) De tijd De verhalen spelen zich af in het heden. Ik denk dat deze verhalen zich het meest afspelen in het zomerseizoen. Dit kan ik opmaken uit het feit dat ze iets vertellen over het weer. Het was meestal prachtig weer 4.) De plaats Het grootste deel speelt zich af in de omgeving van het vakantiehuis Duinroos op het eiland Vlieland. Sommige stukjes uit de verhalen spelen zich af in de bus of op de fiets of in het asielzoekerscentrum. 5.) De omstandigheden Verhaaltje 1: Hans en Manou zijn al ongeveer 1 jaar een koppel. Het verhaal speelt zich in het begin af in de bus. Dat is als ze op weg zijn naar Duinroos, het vakantiehuis. Later speelt het zich in en rondom Duinroos af. Hans en Manou waren in de zomer in Duinroos. Verhaaltje 2: Betty en Herman zijn al heel lang een echtpaar. Hun zoon is overleden. Daar denken ze vaak aan terug in het verhaal. Ook zij komen ergens in het zomerseizoen naar Duinroos, elk jaar weer. Pagina 4 van 10

5 Verhaaltje 3: Kirsten gaat in haar eentje naar Duinroos. Haar vriend is aan het feesten. Daarop is het verhaal gebaseerd. Kirsten denkt vaak aan haar vriend. Hoe zou hij het hebben? Wat is hij nu aan het doen? Daar maakt ze zich wel druk om. Al deze verhaaltjes spelen zich ergens in het zomerseizoen af. Verhaaltje 4: Eef en Renée kwamen een paar dagen eerder aan op het eiland omdat Geert werkverplichtingen had. Eef heeft nergens zin in omdat ze zwanger is en ze laat Renée veel doen wat ze zelf wil. Ook dit verhaaltje speelt zich weer ergens in het zomerseizoen af. Verhaaltje 5: Martine komt terug met haar petekindje Maartje. Martine krijgt een soort relatie met de monteur van Duinroos. 6.) Het vertelstandpunt Het wordt verteld vanuit een IK-perspectief 7.) De structuur Dit boek is makkelijk geschreven doordat het korte zinnen bevat en makkelijk woordgebruik. Dit boek bevat veel dialogen. 8.) Wat is het thema en wat zijn de motieven? In elk hoofdstuk komt het thema eilanden voor. Motieven: - het speelt zich af op een eiland. - eenzaamheid, Susan is eenzaam na de dood van haar man en zoon en gaat daarom naar dit eiland. - Ze maken steeds onderscheid tussen het vaste land en het eiland. Op het eiland is er een opstand. Op het einde vluchten ze ook weg van de burgeroorlog, kortom van het eiland. 9.) Wat wilde de schrijver aan zijn lezers duidelijk maken/overbrengen? Ik denk niet dat de schrijfster een speciale bedoeling heeft met dit boek. 10.) Titelbeschrijving In Laatste Seizoen laat Vonne van der Meer ons voor de derde keer kennismaken met de verschillende gasten van Duinroos, een vakantiehuis op een waddeneiland. Het is de kroon op haar eilandboeken. Ze werpt in Laatste Seizoen een laatste blik op Duinroos. Het is haar laatste boek in een reeks van 3 boeken over Duinroos. De andere boeken die ook over Duinroos gaan zijn Eilandgasten en De Pagina 5 van 10

6 Avondboot. 11.) Recensies Tom van Deel in Trouw. Soms zou ik willen dat ik dit huis niet alleen schoonhield, maar dat mijn armen de muren waren, mijn ogen de ramen. Aan het woord is de werkster van het zomerhuisje Duinroos op Vlieland. Zij opent de roman Eilandgasten van Vonne van der Meer met een laatste inspectie van het huis, vlak voordat de eerste gasten aan zullen komen. Aan het eind, als het seizoen voorbij is en zij het huis winterklaar heeft gemaakt, neemt zij de epiloog voor haar rekening. De werkster is de zorgende instantie in het boek. Zij dringt zich niet aan de gasten op: die kennen haar niet eens. Zij blijft op de achtergrond en houdt ongemerkt een oogje in het zeil. Hoe groot in feite haar liefde voor het huis en de gasten is, blijkt wel uit het bovenstaand citaat. Zo dicht en beschermend zou zij graag bij de levens zijn, als een huis om hen heen. Alle gasten die in de roman vervolgens de revue passeren, komen haar een keer tegen, en merken haar op, zonder te weten wie zij is. Wel heeft haar verschijning telkens een haast onmerkbare invloed op de levensloop van de gasten. Sommigen merken haar zorgende hand in het huisje niet op, anderen juist wel. Er is zelfs iemand die de bloemen die zij heeft neergezet weggooit, omdat hij zich door dit soort tekenen van zorg 'gadegeslagen' voelt. De werkster fungeert in de roman als het raamwerk, waarbinnen zich zes verhalen afspelen die betrekking hebben op zes tijdelijke bewoningen van het zomerhuis. Die compositie is beeldschoon en stelt Vonne van der Meer in de gelegenheid binnen de roman zes gevarieerde verhalen te verwerken, die alleen al wat de lokalisering betreft een duidelijke band met elkaar vertonen. In die verhalen speelt de ruimte van huis en eiland een prominente rol; vele levens, hoe verschillend ook, komen in deze ruimte bijeen, delen die ruimte met elkaar, zij het ook in andere tijden. De huurders verkeren allen in een conflictsituatie en maken een crisis door. Er is een echtpaar met kinderen, waarvan de man heeft opgebiecht dat hij een nachtje is vreemdgegaan en sindsdien lijkt alles in hun onderlinge verhouding verstoord. Tijdens hun verblijf in Duinroos wordt de mogelijkheid geschapen van een nieuw begin. Een andere huurder wiens gedachten en gedragingen gevolgd worden, is een weduwnaar die zich heeft voorgenomen een eind aan zijn leven te maken door verdrinking. Hij wil zijn zelfmoord echter zo perfect arrangeren, dat zijn kinderen zullen denken dat hij per ongeluk is omgekomen. Gaandeweg komt hij zoveel obstakels tegen op deze weg en krijgt hij bovendien door allerlei gebeurtenissen, zoals een fietstochtje en het eten van een spekpannenkoek, weer zin in het leven, zodat hij van zijn voornemen afziet Een dergelijke samenvatting doet natuurlijk geen enkel recht aan de subtiele, heldere en tegelijk diepzinnige vertelwijze van Vonne van der Meer, waarin de opbouw van het verhaal en de dosering zo zorgvuldig plaatsvindt. Zij weet, ik zou haast zeggen elementair, over zulke moeilijk grijpbare fenomenen te schrijven als het hervinden van het vertrouwen, het kiezen voor een nieuw leven, de aanvaarding van het bestaan, het geloof in een grotere samenhang. De studente die zichzelf niet goed begrijpt en die niet weet voor wie van haar twee vrienden zij bestemd is, smeekt bijna om inzicht: Ze keek naar het bleke, heldere licht van de vuurtoren. Stond het maar eens stil, ving het hen maar in zijn bundel. Misschien zouden ze dan eindelijk zien wie ze waren, en wie bij wie hoorde. Pagina 6 van 10

7 De eilandsituatie, het huisje en wat zich daarin bevindt, alles werkt mee om de crises op scherp te stellen en tot een oplossing te brengen. De vrouw, wier man op zijn werk wordt gepasseerd door een ambitieuze, jongere collega, kan zijn reacties hierop bijna niet meer verdragen. Tot zij in het gastenboek tussen de regels door leest. van een veel groter verdriet, waar het hare bij verbleekt. Terwijl ze uit het raam keek, naar de donkere hemel waar nog maar een paar flarden daglicht doorheen kierden, had ze het gevoel dat iemand achter haar kwam staan, een hand op haar hoofd legde. Over haar schouder meekeek en de eerste sterren aanwees, wees naar iets dat ouder was dan haar verdriet. Dit gevoel van troost wordt in het verhaal gevolgd door de thuiskomst van haar man, aan wiens stem ze al van verre hoort, dat het over was. De storm is bedaard, het conflict is het hoofd geboden, er is nieuw leven mogelijk. In het laatste verhaal zit een zeventigjarige vrouw in het huisje. Zij heeft kanker en zal binnenkort overlijden. Maar zij "wil niet wrokkig sterven'' en probeert zich met haar moeder te verzoenen. Ze komt bij één enkele herinnering terecht, waaruit zij kan opmaken dat haar moeder toch, op haar manier, van haar gehouden heeft, en met die wetenschap kan zij het sterven aan. Deze vrouw is het ook die het veertje, dat de werkster aan het begin van de roman bij een nieuwe bladzij in het gastenboek legt en dat in elk verhaal een rol speelt, meeneemt naar het ziekenhuis, om er naar de kunnen kijken en er de gelukkige herinnering aan het eiland aan te verbinden. Het levensinzicht van deze vrouw rondt de reeks verhalen over geloof, hoop en liefde in huisje Duinroos prachtig af. Zij heeft een leven achter de rug, waarin het eilandbezoek centraal stond en zij komt nu voor zichzelf tot de slotsom: Eigenlijk heeft een mens niets, behalve een naam en op de een of andere manier begreep ik dat op het eiland altijd beter. Omdat hier ook niets van mij is. Niets waarvan ik hier zo geniet kan ik het mijne noemen. ( ) Maar dat ik hier altijd alleen maar te gast was, stemde me gek genoeg tevreden. Alsof ik als gast iets begreep waarvan ik altijd doordrongen zou willen zijn. Ook als ik niet met vakantie was, maar thuis. Vonne van der Meer heeft met Eilandgasten een samenvatting gegeven van haar kijk op het bestaan. De conflicten die met de verschillende bewoningen van het zomerhuis gepaard gingen, zijn bezworen en het leven kan voort. Tegen het einde is het menselijk bestaan niet veel meer dan een naam geschreven in het gastenboek, of, zoals de werkster de rouwkaart van haar man citeert: Onze namen staan geschreven in de palm van Uw hand. De roman heeft in zekere zin ook de vorm van een handpalm, waarin de levens van de gasten zijn ingeschreven. De werkster, die van een afstand het oog houdt op die levens en ze enigszins stuurt, krijgt in die rol iets goddelijks, zij is het oog dat gadeslaat, al bestaat er ook nog een 'meneer Duinroos', aan wie zij na elk seizoen het gastenboek opstuurt. Maar van enige reactie of bemoeienis van zijn kant is nergens sprake: de al jaren kapotte tv wordt niet vernieuwd en ook de oude kokosmat wordt niet vervangen. Brieven aan hem gericht blijven onbeantwoord en er bestaat gerede twijfel of hij zijn gastenboek wel leest. Over de verhouding tussen werkster en huisbaas in deze roman is dus nog wel enige speculatie mogelijk. Biografie Vonne van der Meer! Met Eilandgasten brak Vonne van der Meer definitief door, maar insiders wisten haar verhalen en romans al langer op het juiste niveau in te schatten. "Vonne van der Meer behoort tot de weinigen die in staat zijn Pagina 7 van 10

8 een perfect verhaal te schrijven, zoals ze met haar debuut Het limonadegevoel bewees," schreef Tom van Deel al in 1993 in Trouw. "Vonne der Meer schrijft verhalen die stevig in elkaar zitten, thematisch een grote samenhang vertonen, spannend en diepgaand zijn, en die bovendien prachtig zijn geschreven." Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren. Ze was het jongste kind in een gezin van drie. Haar moeder was een fanatieke lezer die haar kinderen veel en graag voorlas. De familie verhuisde naar Laren, waar Van der Meer na de lagere school de mms bezocht. Omdat ze zich bij de lessen Nederlands onderscheidde bij het opstelschrijven mocht Van der Meer bij haar eindexamen verhalen inleveren. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar een high school in de Verenigde Staten, waar haar liefde voor het toneel werd aangewakkerd door de acteerlessen die ze volgde. Twee jaar later werd ze toegelaten tot de regieafdeling van de Amsterdamse Theaterschool. Tijdens deze opleiding bleef ze eigen werk schrijven: verhalen, toneel, schetsen. Al snel werd ze de belangrijkste tekstleverancier van haar klas: "Als er voor koninginnedag een straattheaterstuk gemaakt moest worden, bewerkte ik in één nacht een sprookje. Als twee medeleerlingen een stuk zochten om samen aan te werken, maar niks konden vinden dat bij hun leeftijd en mogelijkheden paste, schreef ik het. Daar ontdekte ik ook dat het niet verstandig is je eigen werk te regisseren. De afstand ontbreekt dan. Als een scène niet meteen lukt, ben je geneigd meteen te gaan herschrijven, in plaats van de acteurs een andere opdracht te geven." In 1976 werd Van der Meers monoloog De behandeling door toneelgroep Centrum op het repertoire genomen. In 1978 sloot ze haar toneelopleiding af en werd regieassistent van Franz Marijnen bij het ROtheater. Al snel regisseerde ze zelf stukken van Goethe, Osborne, Frisch en een bewerking van Plato's Symposium. Daarna regisseerde ze een kleine tien jaar bij uiteenlopende gezelschappen als Baal, Centrum, De Haagse Comedie en het RO-theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première. Van der Meers verzamelde verhalen uit Hollands Maandblad werden in 1987 gebundeld tot haar debuutbundel Het limonadegevoel en andere verhalen. Daarna publiceerde ze om de twee jaar een boek: romans, verhalenbundels en een novelle. De bekendste daarvan is Eilandgasten (1999), een roman-inverhalen waarin de huurders van het vakantiehuisje Duinroos op Vlieland vertellen wat hen van elkaar scheidt en wat hen bindt. De overpeinzingen van de vakantiegasten worden met elkaar verbonden via het huisje, het gastenboek en de verhuurder van het huis, een oudere vrouw. "Soms zou ik willen dat ik dit huis niet alleen schoonhield, maar dat mijn armen de muren waren, mijn ogen de ramen. Dat ik kon zien en horen wat Duinroos meemaakt." In haar romans en verhalen heeft Van der Meer een belangrijke ontwikkeling doorgemaakt. In het begin schreef ze, net als haar generatiegenoten Hermine de Graaf, Tessa de Loo en Renate Dorrestein, voornamelijk vanuit vrouwelijk ik-figuren, zoals het jonge meisje Prikkebeen in Een warme rug (1987), dat de verliefdheid op een jonge man ziet stranden omdat haar eigen moeder hem verleidt. Ook De reis naar het kind uit 1989 heeft een vrouwelijke hoofdpersoon, Julia, die kinderloos is en daarom op zoek gaat naar een adoptiekind uit een ver land. In Zo is hij is er voor het eerst een mannelijke hoofdpersoon en verteller: Lucas Vlieger, wiens leven uit balans raakt als hij een mysterieuze brief ontvangt. Vlieger krijgt langzamerhand het idee dat zijn leven wordt bepaald door een almachtig iets. Pagina 8 van 10

9 Na deze roman zullen vooral mystiek, ethiek en religie een belangrijk thema worden. De veelgeprezen novelle Spookliefde, die geheel in Ierland speelt, is aan de oppervlakte een parallel liefdesverhaal van een toeriste en een Ierse vrouw, maar het mysterieuze landschap en het alomtegenwoordige katholicisme verwijzen naar veel diepere thema's. Ethische kwesties worden na deze novelle niet meer geschuwd, zoals euthanasie in het verhaal 'Bericht uit de bezemkast' uit de bundel De verhalen uit In de verhalenromans Eilandgasten en De avondboot komt alles bij elkaar: mannen, vrouwen, kinderen, ouderen, gedachten over abortus, overspel, liefde, ziekte en levensbeëindiging. Tom van Deel in Trouw: "Hoe vreselijk het effect kan zijn van een terloopse opmerking, bewijst het verhaal van de twee zusters. De oudste beweert dat hun moeder tijdens haar zwangerschap van de jongste heeft geprobeerd het kind kwijt te raken. Het zijn dit soort aardverschuivingen in het wereldbeeld van haar personages waar Van der Meer op uit is, ze wil met haar verhaal onderzoeken wat zo'n opmerking teweegbrengt, ze wil zich inleven in de getroffene. En ook, trouwens, in degene die zich verspreekt. De wendingen die dit verhaal maakt, zijn onvoorzien maar volstrekt geloofwaardig." Eilandgasten en De avondboot werden in 2001 tot een trilogie afgerond met de verschijning van Laatste seizoen, waarin wederom het pension Duinroos centraal stond, het huis met "een inrichting die doet denken aan die van Oost-Duitse appartementen", aldus Judith Janssen in de Volkskrant. Het huis en zijn omgeving dwingt alle gasten tot nadenken. Janssen: "Duinroos is een cocon waaruit de gasten gelouterd tervoorschijn komen." Elsbeth Etty zag in de verhalen in dit laatste deel van de eiland-cyclus "parafrases van bijbelverhalen, waarin gewone, aardige mensen worstelen met de geboden op een van de tien geboden." Etty was minder onder de indruk van Laatste seizoen dan de eerste delen. "Van der Meers verhalen sprankelen niet meer en herbergen geen verrassingen. Er valt maar één keer te lachen. Over een zachtmoedige huismoeder die haar vakantie op Vlieland vult met waterverven wordt opgemerkt: `Als ze niet meer menstrueren gaan ze aquarelleren.'" Hoewel Van der Meer nog geen grote literaire prijs heeft gewonnen - alleen haar eerste verhalenbundel werd bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs - wordt ze vrij positief beoordeeld door de kritiek en heeft van meet af aan veel lezers gehad. Sommige critici zoals, maar feitelijk heeft Van der Meers werk meer overeenkomsten met een schrijver als Frans Kellendonk. Niet alleen vanwege de mystiek-religieuze belangstelling, maar vooral vanwege hun gedeelde visie op het schrijverschap. Schrijven is onderzoek, het stellen van een probleem en het analyseren daarvan tijdens het schrijven. "Al schrijvend leer ik mijn eigen gevoelens begrijpen. Ik schrijf niet iets van me af, maar naar me toe." In het midden van de jaren negentig nam Van der Meer het besluit om zich in de katholieke kerk van Naarden te laten dopen. In Opzij van april 1996 vertelde ze dat een reis naar Ierland in 1992 de doorslag had gegeven. "Zonder te aarzelen ging ik de eerste de beste zondag de kleine dorpskerk binnen. Het bidden, het knielen, het zingen, het maakte diepe indruk op mij. Toen we een jaar later weer naar Ierland zouden gaan, dacht ik: dit wordt te dol, dit lijkt wel een soort reli-toerisme. Ik durf dit alleen maar in het buitenland. Vanaf dat moment ga ik ook hier naar de kerk." Vonne van der Meer is getrouwd met de schrijver Willem Jan Otten met wie ze twee zoons heeft. Pagina 9 van 10

10 Bibliografie Vonne van der Meer! Het limonadegevoel en andere verhalen (verhalen, 1985) Een warme rug (roman, 1987) De reis naar het kind (roman, 1989) Zo is hij (roman, 1991) Nachtgoed (verhalen, 1993) Spookliefde (novelle, 1995) Weiger nooit een dans (besloten kring, toneelstuk, bekroond met Visser Neerlandia-prijs, 1996) De verhalen (verhalen, een keuze uit eigen werk, 1997) Eilandgasten (roman, 1999) De avondboot (roman, 2001) Laatste seizoen (roman, 2002) Het limonadegevoel & latere verhalen (2004) Ik verbind u door (roman, gebonden en paperback, 2004) Pagina 10 van 10