SNEPPENNEST 12/06/2008. Juni Beste Sneppen,

Transcriptie

1 Het Sneppennest juni 2008 H e t 25 SNEPPENNEST jaar 12/06/2008 Juni 2008 Beste Sneppen, Precies 25 jaar geleden verscheen opnieuw het Sneppennest na een jarenlange afwezigheid. Het eerste nummer bevatte amper drie (3!!) blaadjes. Een ervan was een uitnodiging voor een tocht op de Lage Lesse met eigen boten, Meteen een succes van jewelste met 36 deelnemers in alle soorten boten: afdalers, vouwboot en zelfs opblaaskano s waren er bij. Ook het clubblad kende succes en naarmate enkele vaste medewerkers hun duit in het zakje kwamen doen, steeg ook de kwaliteit én het aantal bladzijden. Aanvankelijk waren het Swa Van Hout en Jan De Neubourg en later Jul Röttger die steeds een gesmaakte bijdrage leverden. Maar een constante in al die jaren was zeker Johan Koreman die uiteindelijk de hoofdmoot van het clubblad zou leveren. Aan al die medewerkers die er nu nog zijn mijn hartelijke dank voor de inzet en de hulp die zij hebben geleverd. Zo kunnen we er misschien nog een paar jaartjes mee doorgaan?! Dré Helaas iets te laat klaar, dus een nummer voor de vakantie. Sorry hiervoor. Teksten voor het volgende nummer binnen voor 20 augustus 2008 INHOUDSOPGAVE & EDITO 1 HOEKJE VAN DE VOORZITTER 2 BELANGRIJK 3 DATA & PLANNING 4 HAGAR 5 25 JAAR SNEPPENNEST 7 3 MAAL IS SCHEEPSRECHT 8 KNRS ZIJN OLYMPISCH VERLEDEN 9 DE BLIJDE BOOTSCHAP 10 T BRAAF SNEPPEKE 11 ALLEMAAL DEN BOEN ZIJN SCHULD 13 AVONDMARATHON FRISIA 15 MOLSE NETE 16 KAJAK IN DE FRANSE ARDENNEN 18 CLUBKAMPIOENSCHAP OOK DIT IS GESCHIEDENIS! 23 EAU ROUGE 24 ROANNAY 25 JEUGDTORNOOI AMBLEVE 28 VESDER 29 SURFKANO TE KOOP 31 VICHTBACH EN KALLBACH 32 SIEGBURG EN LAHN 33 BOEK: NAAR TIMBOEKTOE 35 LA COUPOLE EN BLOCKHAUS 37 RIVIER: RAU DU FOND DE MARTIN 39 Medewerkers (artikels) Johan Koreman, Jul Röttger, Jan Röttger, Ben Van Raemdonck, Stan Holemans, Tiny Röttger, Bruno de Witte, André Bruyndonckx e.a. Website: info@knrs.be Verantwoordelijk uitgever André Bruyndonckx Landbouwstraat 46 bus 4 info@knrs.be Afgiftekantoor 2845 NIEL

2 Het Sneppennest juni HOEKJE VAN DE VOORZITTER De Sneppen die nu nog niet weten waarheen hun vacantiereis zal leiden zijn wellicht zij die op een gunstige lastminute reis uit zijn, of die zoals ik op rust zijn en zich niet meer moet vastpinnen op een zomerse juli of augustusmaand om op verlof te gaan. Die een andere minder bezette periode kiezen om op stap te gaan. Hoe dan ook Sneppen geniet ervan met volle teugen. Laat je niet door luttele details van de wijs brengen die je reisstemming zouden kunnen beïnvloeden. Niets is volmaakt en zeker niet de jaarlijkse vakantiereis die je wellicht heb gevonden in een boek. De vakantieperiode is zo snel voorbij. Zo vlogen ook de weken aan ons voorbij sinds onze algemene statutaire vergadering. De Sneppen hebben een en ander verwerkt in deze tijdsspanne. Er waren kanotochten en polowedstrijden in België en in de landen daarbuiten. Er was een polojeugdtornooi door onze club ingericht op de Schorre, trouwens door de KNRS-jongeren gewonnen. Die kampioensploeg werd door de gemeente Niel tijdens een sportavond gelauwerd voor haar prestatie in het vorige kompetitieseizoen. Ze werden kampioen in de derde klasse en promoveerden zo naar tweede. Op diezelfde sportavond werd ook onze kanoclub vernoemd: we werden als tweede sportvereniging vermeld na de turnkring Voor Geest en Lichaam. Op ons terrein aan de Rupel heeft de Nielse cultuurraad,zoals vorig jaar, een muziekaal optreden georganiseerd, ditmaal met het trio Pladek uit Reet. Het was een mooie namiddag die door de aanwezige,meestal Nielse toehoorders, ten zeerste werd gewaardeerd. Wat kon er beter met de zon bij een hoogwater aan de rivier zitten om te luisteren en een pintje te drinken. Zij die nog niet eerder bij ons op het terrein waren, waren aangenaam verrast. Dit, evenals onze samenwerking aan de organisatie op de visput bij Eskimo heeft andermaal getoond dat we een Nielse sportvereniging zijn die ook sociaal actief kan zijn. Er werd een visprijskamp voor mindervaliden georganiseerd. Aansluitend hebben de Sneppen hen de gelegenheid geboden om een kanotocht te maken op de visput. Wat betreft het sociale leven in onze eigen club hebben we het volgende nog vernomen: Walter en Chris Van Mechelen-Moons en ook Toine en Magriet Marivoet-Somers hun moeder is overleden. Wij bieden hen hiermee ons medeleven. In een andere sfeer nu, onze gelukwensen aan Swa en Rosette Scheers ter gelegenheid van hun gouden jubileum, en aan onze secretaris en redacteur van dit Sneppennest gelukwensen bij de geboorte van een kleindochter Maya. Dit zal het weer zijn Sneppen, nogmaals een mooie vakantietijd, en tot een komende organisatie, zoniet aan mijn volgende hoekje, Jullie voorzitter

3 Het Sneppennest juni 2008 BELANGRIJK Vooral aan de cafébazen: opletten dat de NOODUITGANG vrij blijft! Dus bij het stapelen van de lege bakken er steeds voor zorgen dat deze deur kan gebruikt worden!!! Dit is echt NOODZAKELIJK! Binnenkort kan de parking ook afgesloten worden met een poort, dit om ongewenste bezoekers en wildparkeerders te weren. We houden u verder op de hoogte. KORT ook nog dit... Onze club heeft de trofee sportclub van het jaar net niet gehaald, wij hadden onze kanopoloploeg voorgedragen. Zij moesten het nipt afleggen in de stemronde tegen de jeugd van turnkring VGL. Diezelfde avond werd Theo Claessens geïnterviewd om wat meer te vertellen over zijn Olympische ervaringen. Alles kaderde in een organisatie van de Sportraad

4 Het Sneppennest juni 2008 Programma 2008 KNRS verantw. za 5 jan NIEUWJAARSRECEPTIE CLUB (Luc B) zo 13 jan IJSBERENTOCHT (Lier-Niel) (Roger/Tiny) zo 27 jan Cou de Wintertocht KKK FEBRUARI za 16 feb Kaasavond met trappist CLUB (Johan DK) za 23 feb KGA jaarvergadering (voor de KGA medewerkers) KNRS MAART za 8 mrt ALGEMENE STATUTAIRE VERGADERING CLUB za 15 mrt Jaarlijks Banket CLUB (?) zo 16 mrt Brugse Reien met kajak Brugge APRIL za 19 apr Ardennentocht met de manne van den Eternit (Tony Dockx) za 19 apr Ieder t zijn CLUB (?) zo 20 apr JEUGDTORNOOI Kanopolo KNRS DE SCHORRE 26/27 apr Bollentocht in Haarlem MEI 1-4 mei Tocht op de Sieg za 17 mei Lottofeestje CLUB (Swa/Rosette) za 24 mei Sportdag/gehandicapten (VISPUTTEN) Sportraad NIEL (Luc) zo 25 mei Familietocht met BBQ op Schelde en Rupel CLUB (LUC) JUNI zo 1 juni Optreden PLADEK i.s.m. Cultuurraad Niel 15.00CLUB (GemeenteNiel) zo 1 jun Ronde van Antwerpen AKKC za 14 jun Tweedehandsbeurs CLUB (RogerAndré) 21/22 jun Tochten op de Samber 28 & 29 jun Flanderscup HAZEWINKEL AUGUSTUS 2&3 aug 37 ste Tochten der Netevallei KKK 09/10 aug 39 ste Pallietertochten LIER (KKCL) 23&24 aug 24 ste SNEPPENTOCHTEN CLUB (Roger/Tiny) SEPTEMBER zo 14 sep 13 de Fietstocht 10,00 CLUB (Toine & Carl) zo 28 sep Veluwerally op de IJssel OKTOBER za 04 okt Paella- avond CLUB (JP Evens) za 25 okt Mosselavond CLUB (?) zo 26 okt CLUBKAMPIOENSCHAP 14.30!!!! CLUB NOVEMBER 1/2 nov Herfsttochten op de Semois? ( eigen organisatie ) za 11 nov Pannenkoeken tijdens jaarmarktcross CLUB (Rosette+) DECEMBER za 13 dec Platenavond Jos Noens CLUB zo 14 dec KERSTMANNEKE voor jonge Sneppen CLUB (Tiny)

5 Het Sneppennest juni 2008

6 Het Sneppennest juni 2008

7 Het Sneppennest juni jaar Sneppennest Het is inderdaad 25 jaar geleden dat het Sneppennest opnieuw verscheen na bijna 10 jaar afwezigheid. Wan ook voordien waren er al periodes geweest dat het clubblad bij zijn leden kwam. Jaak Holemans en René De Neubourg waren de voorgangers. In 1982, ik zat toen amper 1 jaar in het bestuur, opperde ik de mogelijkheid om opnieuw met een clubtijdschrift te starten. Mijn motieven waren toen: wat meer leesvoer in plaats van de brieven die bij elke gelegenheid of organisatie werden verstuurd en die was toch ook een dure zaak. En natuurlijk meer plaats en aandacht voor de prestaties van onze leden. Hoewel de lijnwedstrijden in onze club duidelijk op de terugweg waren, werd er nog heel wat gepresteerd op wildwater. Derde argument het verbeteren van het clubleven door meer informatie. Nu moet gezegd dat de club toen veel kleiner was dan nu, maar zeker hechter, meer verbonden. Hoewel iedereen het idee wel genegen was zou het nog duren tot juni 1983 voor het Sneppennest opnieuw verscheen. Aan de naam wou niemand wat veranderen: het was een begrip bij zowel de Sneppen van het eerste uur als de rest van de club. Toen ook alle praktische bezwaren uit de weg geruimd waren, konden we eindelijk starten met het eerste nummer. Het werden 3 blaadjes. DRIE!! Maar het was de start van een lange reeks tijdschriften die soms zelf tot 48 bladzijden telden. Het eerste nummer bevatte een voorwoord van de toenmalige voorzitter René De Neubourg (die trouwens de vorige hoofdredacteur was) en twee bladzijden informatie. U krijgt het ook nog eens in dit nummer voorgeschoteld. In de computerloze (althans voor de gewone sterveling) periode werd dit eerste blad nog bij René thuis gestencild. De andere twee blaadjes werden al gekopieerd. Dat stencilen was een heel gedoe. Met een tube inkt een soort verfrol en een vooroorlogs apparaatje moesten we blad voor blad inleggen, rollen en trachten het proper uit het apparaat te krijgen. Dat zou snel veranderen. Oorzaken waren het snel groeiende ledenaantal dat de club kwam vervoegen. De oorzaak moest gezocht worden in onze activiteiten in Hazewinkel, waar we de watersportbaan huurden en waar wij trainingen en initiatie organiseerden. Voor het eerst kwamen de leden van heinde en verre. Keerbergen, Boechout, Edegem. Voordien waren het vooral de randgemeenten die leden leverden. Eerst kregen we een stencilmachine die nog handmatig bediend werd, nadien werd een elektronische stencilmachine aangekocht. Het aanmaken van de stencils kan je ook niet meer vergelijken met de huidige situatie. Je typte op een stencil, fouten verbeteren moest je met rode corrector, waarna je even moest wachten tot het gedroogd was om de fout te herstellen. Voor de titels had je speciale sjablonen. Tekeningen bracht je aan met speciale kras of bolpennen. Na enkele eenvoudige nummers begon het tijdschrift te groeien, meer inbreng van clubleden zorgden voor meer artikels. Later verschenen schitterende verhaaltjes die door iedereen met plezier gelezen werden. Oorspronkelijk werd het Sneppennest gestencild op mijn zolder. De stapels bladen werden op tafel gelegd en zelf samengesteld. Dat betekende: tafel in de woonkamer vrijmaken, stoelen uit de weg en rond de tafel lopen om het allemaal te sorteren, nieten, zegels plakken, labels plakken. Gelukkig kwam daar af en toe wel hulp van de kinderen. Later werd de computer ingeschakeld en copycenters deden vanaf dan het grootste werk. de eerste computer waarop gewerkt werd, was een IBM AT 286, maar gelukkig ontdekte ik spoedig het echte grafische toestel: de Apple Macintosh. Toen op grafisch gebied jaren voor op DOS en beginnende Windows systemen. Misschien ook nu nog als je weet dat de twee belangrijkste medewerkers aan dit tijdschrift ook met datzelfde systeem werken. Een kwarteeuw Sneppennest klinkt al indrukwekkend, kunnen we er nog een langere periode aan toe voegen? Eerlijk gezegd, het wordt steeds zwaarder om mij eraan te zetten. Maar als de medewerking blijft of zelfs stijgt, blijf ik mij inzetten om het clubblad verder te laten verschijnen. Zoals steeds reken ik vooral op U, Sneppen. Waarvoor dan nu al bij voorbaat mijn hartelijke dank. Nogmaals dank aan alle medewerkers gedurende al die jaren! Dré

8 Het Sneppennest juni HET SNEPPENNEST : DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT Het Sneppennest dat u, geïnteresseerde lezer, hier en nu ter hand of ter computerscherm hebt genomen is geen gewoon driemaandelijks verschijnend clubblad, neen, het is een jubileumblad een feestelijk blad. Exact 25 jaar is het geleden dat Het Sneppennest in de huidige vorm en vooral ook sinds dan onder de gedreven realisatiedrang en eindredactie van André Bruyndonckx tot stand kwam. Een hoogst te waarderen prestatie en dienst aan het clubleven en clubleden in de zuiverste Sneppenstijl, gedragen door de certitude: eens een snep altijd een snep, en de daaruit groeiende blijvende inzet van elk clublid, ieder naar eigen spontane mogelijkheid, de specifieke sneppenambiance te steunen en te onderhouden. André was niet de eerste man die zich Het Sneppennest ter harte nam. Al snel na de oprichting van onze kanoclub De Nielse Rupelsneppen groeide vrij vlug de idee van een clubblad. Ja natuurlijk, iedere club die zich respecteerde moest een eigen orgaan hebben. En gezien er in het toenmalige NRSbestuur wel wat mensen zetelden die nogal wat letters gegeten hadden, zoals men toen plachte te zeggen, kwam Het Sneppennest al vlug tot stand. Jaak Holemans, medestichter van onze club en onderwijzer aan de Nielse Jongensschool, had de redactie onder zijn hoede genomen. Jaak, de Jokke voor de ingewijden, was een begeesterende kanofanaat en vooral een geboren leider. Zo was hij in 1938 reeds mede-oprichter en redacteur van Ahoy het officiële bondsblad van het Belgisch Kanoverbond, hij werd nadien secretaris van het scheidsrechterscomité, later van het sportcomité om uiteindelijk van 1952 tot 1973 de functie van algemeen secretaris-penningmeester van de Bond waar te nemen. Ondertussen zetelde hij eveneens in het Bestuurscomité van de Internationale Kanofederatie. Ondanks zijn nationale en internationale verplichtingen en het feit dat hij beroepshalve verhuisd was naar Aarschot, bleef Jaak Holemans in eerste plaats een snep, ondertussen Voorzitter, en natuurlijk redacteur van ons clubblad. Aan deze laatste functie kwam in de jaren 60, op zijn eigen vraag, een einde en droeg hij zijn taak over aan René De Neubourg, toen secretaris, nadien voorzitter van onze club. Dat was in de periode van de legendarische stencils waarop de tekst getypt werd en elke bladzijde één voor één handmatig diende gedrukt te worden door een rol eerst in te inkten en deze dan heen en weer over de stencils te rollen waardoor de tekst op de stencil over gebracht werd op een onderliggend vel papier. Kortom redacteur zijn van ons clubblad was een klote job, en vuil en vettig ook, door de drukinkt die zich niet zo maar liet beheersen. Zelfs René, grapjas bij uitstek, kon er niet altijd om lachen. Het Sneppennest verscheen dan ook niet op geregelde tijdstippen, maar op tijd en stond als het bestuur of de redacteur het nodig vond. Maar Het Sneppennest verscheen, daar kon je op rekenen, al was er ook wel eens wat wachten bij. 25 jaar geleden dan kwam daar verandering in toen een jonge man, wat André Bruyndonckx zeker nog was, de redactietaak op zich nam. Derde keer goeie keer. Dat was tevens de tijd dat het stencilen zich maar wat graag liet opslokken door de copy-cultuur en de computerwereld in het vizier kwam van vooruitkijkende mensen. André had snel door dat daar muziek in zat en pikte gauw zijn wagentje, met o.a zijn sneppennestkoffer, aan dat computertreintje. En met succes, André werd een computerspecialist, een Apple-specialist om correct te zijn, en ons clubblad vaarde er wel bij. De redactie kan nu beter in de hand gehouden worden op geregelde verschijningsdata. Het blad kan opgelucht worden door tekeningen en foto s, zelfs kleurenfoto s voor wie het blad op zijn computer kan ontvangen. De creativiteit van de redacteur bepaalt de lay-out van het blad. Niet onbelangrijk om de arbeidsvreugde in dit vrijwilligerswerk te onderhouden. André mag trots zijn op, na al die jaren, toch ook wat zijn Sneppennest. Wij sneppen en diegenen die misschien snep willen worden, want ik zie Het Sneppennest zelfs liggen in het tijdschriftenrekje van een coiffeur in Boom, kunnen er alleen maar meer van genieten. d.jul

9 Het Sneppennest juni K.N.R.S. EN ZIJN OLYMPISCH VERLEDEN. Over zowat 60 dagen krijgen we in China opnieuw, gelukkig nu een vreugdevolle sportieve, schok te verwerken : de Olympische Spelen van Peking. Wij kunnen dan ook niet anders dan eens terug denken aan het Olympisch verleden van onze club, dit dankzij de deelname van Theo Claessens aan de spelen van Montreal in 1976 en deze van 1980 in Moskou. Theo was toen op het toppunt van zijn kunnen en op een finaleplaats werd stilletjes gehoopt. Theo had het toch steeds voor mekaar gekregen om, op 1 na, elk Wereldkampioenschap waaraan hij deelnam een finale, in Duisburg 1979 zelfs tweemaal, te bereiken. Finaledromen waren dus zeker niet zo utopisch. Het heeft echter niet kunnen zijn.theo strandde in de halve finales. Toen waren we, net als Theo zelf, een beetje ontgoocheld, maar dat duurde niet lang. Hoe langer hoe meer moeten wij ons realiseren en verheugen dat wij een club zijn die een olympisch atleet in zijn rangen telt. Dat kunnen er nu eenmaal niet te veel clubs vertellen. Naar aanleiding van dit olympisch jaar werd Theo trouwens uitgenodigd door de gemeente voor een interview tijdens de jaarlijkse gemeentelijke sportavond. Wat toch maar eens bewijst dat ook in een officiële en ruime context de prestatie van Theo nog steeds naar waarde geschat wordt. De Belgische kanosport is trouwens een echte olympische sport. Sinds de kanosport voor het eerst werd opgenomen in het olympisch programma, tijdens de Spelen van Berlijn in 1936, was er op elke olympiade een Belgische kanoteam aan de start. Slechts enkele sportbonden kunnen op zulke prestatie prat gaan. Onlangs was trouwens de oudste Belgische levende olympische deelnemer, Frans De Blaes, te gast in het TV-programma Olympische verhalen van Frank Raes. De Blaes, 98 jaar, was in Berlijn in K2 met Albert Joris, beide van de Cano Club Mechelen. In deze eerste Kanoolympiade werden de Brusselaars Pagnoulle- Pasquier 8ste in de m F2 ( vouwboottweezitter ) De legendarische Jean-Pierre Burny, generatiegenoot van onze Theo Claessens, werd in de O.S. van München 1972 vierde in de K m en dat was de beste belgische prestatie ooit in een olympisch debat. In Peking neemt de K2 Bob Maesen- Kevin De Bondt, de ene uit Neerpelt de andere uit Mechelen, de ene aan zijn laatste de andere aan zijn eerste O.S. deelname, deel aan de K2 1000m Twee andere Belgen, Petra Santy en Wouter d Haene, beide onlangs 8ste en 7de in het Europees kampioenschap, zitten nog op de wip. Voor de Internationale Kanofederatie voldoen zij aan de internationale d normen voor deelname. Het Belgisch Olympisch Comité, heiliger dan de paus blijkbaar, stelt nog hogere eisen. Afwachten nog tot de Worldcup-regatta van Duisburg, waar zij minstens Zesde moeten eindigen in de finale om hun ticket voor Peking te verzekeren. Merkwaardige olympische normen: onze atleten moeten over 150 % van hun mogelijkheden beschikken om te mogen gaan, de Belgische voetbalploeg kan, mag, moet, wil en zal niet op zijn sterkst naar Peking gaan maar gaat toch. d.jul

10 Het Sneppennest juni DE BLIJDE BOOTSCHAP

11 Het Sneppennest juni t B R A A F S N E P P E K E

12 Het Sneppennest juni

13 Het Sneppennest juni Da s allemaal den Boen zijn schuld! Wa zegde gij na? Awel, da s allemaal den Boen zijn schuld! Wa is den Boen zijn schuld? Alles! Hoe alles? Seg, waar hedde gij het in feite allemaal over? Wel ik zal dat is haarfijn uitleggen. Ik ga op 22 mei deelnemen aan mijn eerste avondmarathon. De avondmarathons is een Nederlands verschijnsel. Het zijn geen officiële marathons, maar eerder het initiatief van een aantal (oud) marathonvaarders. Een wedstrijd als excuus om regelmatig samen te varen. De afstand is beperkt (5 of 10 km, dat mag je zelf kiezen), zodat ook beginnende marathonvaarders of trimvaarders kunnen deelnemen. De marathons vinden altijd op een doordeweekse dag plaats en de start is om 8 uur s avonds (anders zou het geen avondmarathon zijn, natuurlijk). Dus op 22 mei ga ik deelnemen aan mijn eerste avondmarathon (bij Frisia in Amstelveen). De bedoeling is om zoveel mogelijk van de geplande avondmarathons te varen dit jaar. Daarnaast wil ik graag lange tochten maken. Op mijn agenda voor 2008 staan De ronde van Antwerpen; 75 km, De beulentocht; 68 km & De Veluwerally, 100 km. Volgend jaar, als ik wat beter getraind ben, wil ik gaan deelnemen aan officiële marathons en long distance races. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de Tour de Gudenå (Denemarken). 120 km op 2 dagen. Een top of the bill K1, bijna zo goed als de Vanquish van Nelo, alleen een tikkeltje stabieler (maar niet veel). Hij kostte wel een paar centen (ik heb er maar 4 andere boten voor moeten verkopen om den deze een beetje te kunnen bekostigen), maar dan heb je ook wat. De Supersonic 202 is gemaakt voor de gewichtsklasse +90 kg en biedt veel voetruimte. Mijn schoenmaat 46 stop ik daar zonder problemen in weg. Alleen erin varen, is nog wat anders. k Heb er al is mee gezwommen (en ik heb dan toch ook de Zambezi en de Colorado gevaren zonder uit mijnen boot te moeten. Om maar eens een kromme vergelijking te maken). Dus. gij hebt nen nieuwe kajak, om mee te doen aan de marathons. Ja! Maar ik heb den Boen zijnen naam nog nie horen vallen. Komt is ne keer tot de kern van de zaak. Wel, voor dat ik mijne Supersonic kocht, had ik een andere kajak. Mijn 50 -kajak. Gekocht via de website Marktplaats.nl Mijn 50 -kajak is een oude boot (een beetje K1- achtig, maar veel stabieler en langzamer) van Struerboats. Het zit vol met gaten en scheuren. Daarom kostte hij ook maar 50. Die gaten heb ik momenteel dichtgeplakt met duck-tape. Deze kajak heb ik de hele winter gebruikt. 3 tot 4 keer in de week heb ik gevaren. s Ochtends voor dat ik ging werken of s avonds als de kinderen op bed lagen. Sportief kilometer werk. Een beetje afzien. Dat voelde wel lekker en ik vond altijd dat er meer in zat. Zodoende is het idee gegroeid om te gaan deelnemen aan de avondmarathons. Zodoende ben ik ook tot de vaststelling gekomen dat ik behoefde had aan een betere kajak. Een snellere kajak. Haaha En dat is den Boen zijn schuld? Het feit dat gij gaat meedoen aan marathons en long distance races. Ja! Da s toch nen uitleg die da kik nie goe begrijp. Wa hei den Boen hier na mee vandoen. Wel ik heb een nieuwe K1 gekocht om te kunnen deelnemen aan de marathons. Een Vajda Supersonic 202 XL, volledig carbon/kevlar, met een stoeltje erin, roer er aan en heel de zever. (roepend) Ja! Moar na hedde nog altijd nie verteld waarom dat den Boen zijn schuld is. (einde roepend)

14 Het Sneppennest juni Rustig, rustig Ik begin pas goed oep gang te kome. nieuwe kajak. (einde huilend) Hééé. wacht is. Misschien moet hem gewoon een factuur sturen. Om de kosten van mijne nieuwen boot te betalen!!! t Is per slot van rekening toch zijn schuld zeker! Ben PS: De geïnteresseerden kunnen het echte verhaal lezen en volgen op mijn web-site : Het heeft wel enige raakvlakken met dit verhaal, maar is niet zo zwart/wit zoals ik het hier vertel. Ik heb mijn 50 -kajak gekocht in de week na de tocht in Krommenie. Omdat ik in dat weekend de behoefte voelde om zo n type kajak aan te schaffen. Ik had het al eerder gemerkt en nu werd het echt duidelijk. Met mijn afdaler hier op het Spaarne (Haarlem, volledig vlak en stilstaand water) geraak ik niet goed vooruit. Ik had altijd behoefte aan iets snellers. En mijn 50 kajak was daarop het antwoord (dat ik ondertussen mijn 50 -kajak al niet meer snel genoeg vind, heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik de behoefte voel om marathon te varen). En hoe kwamde gij ineens tot die vaststelling, dat gij behoefte ad aan iet K1-achtig?? Want den Boen zijne naam em ik ier nog altijd nie gehoord hé. Wel nu komt het. Tijdens den tocht van Krommenie heb ik met de Max (5 jaar) en met ons vader (opa Roger) en toereke gevaren. Ons vader in zijnen boot. De Max in een bambino. En ik in de Nelo Razor van DEN BOEN. Voilà se! Het is eruit. Het is den Boen zijn schuld, zeggik a! Gij hed dus in den Boen zijne Nelo Razor (een K1- achtig model) gevaren? In Krommenie? Ja! En daardoor hedde gij ne 50 -kajak gekocht (ook iet K1-achtig)? (huilend) Ja! Nog geen week later had ik hem al. En ik ben d er mee naar de Sneppentochten gegaan! Om em te showen aan den Boen!! Dus het is den Boen zijn schuld da kik begonnen zijn met kilometers varen!!! (einde huilend) Allé Allé dat is toch een bie-tje straf oem dat zomaar te zeggen hé! Het enigste wat den Boen gedaan hei is a laten veiren in zijnen boot. ( huilend!!!) Dat is het hem just! Hij had ook gewoon Nee kunnen zeggen hé. Het is zijn schuld dat ik zoveel ben gaan varen. Het is zijn schuld dat ik kosten heb gemaakt voor een

15 Het Sneppennest juni Avondmarathon Frisia Mijn eerste Avondmarathon! En voor KNRS de eerste keer sinds jaren dat zij nog eens een deelnemer had in de marathons. Een aparte ervaring, maar op zich liep het absoluut niet verkeerd. We waren te gast bij Kanovereniging Frisia te Amstelveen, vlakbij Amsterdam. Het parcours liep dwars door het Amsterse bos. Betrekkelijk smalle kanaaltjes. Ondiep water. En te pas of te onpas een dikke begroeiing langs en over het water. De start liet enige tijd op zich wachten vanwege een aantal deelnemers uit Leeuwarden die nog onderweg waren. omheen. Na de tweede bocht had ik een paar meter verschil gemaakt, daarop volgend een korte tempo versnelling en ik was mijn achtervolger kwijt. Op dat moment was er een dikke honderd meter voor mij een groepje van vier, dat vrij snel uit elkaar viel. Eentje begon uit te lopen. Een ander begon zeer snel uit te zakken. De uitzakker werd mijn prooi. Met een paar flinke halen kon goed op hem inlopen. Eens bij hem, ben ik gelijk langszij gegaan. Hij gaf te kennen dat hij zich mispakt had aan het ondiepe water en te snel was gestart. Vervolgens heeft hij een goed plekje gevonden op mijn golf en daar is hij niet meer vanaf gegaan. Ondanks mijn tempoversnellingen tussendoor, bleef hij goed zitten. Langs de andere kant had hij niet de fut (wist hij zelf te vertellen na afloop van de wedstrijd) om een keertje de kop van mij over te pakken. Het was nog vroeg in de wedstrijd en ik kon nog flinke kracht in mijn slagen zetten. Na een kilometer of 3 liepen we dan ook in op de 2 resterende mannen uit dat groepje. Nu waren we met 4 in een kanaaltje waar er op bepaalde stukken maar plaats is voor 2. Vanaf dat moment begon dan ook het steekspel van positie nemen, mee surfen op de ander zijn golf, etc. Ik heb nog 2 of 3 pogingen ondernomen om mij van dat groepje los te trekken. Ik was op hen ingelopen, dus zekere niet de mindere. Maar mijn pogingen werden altijd in de kiem gesmoord (door een stelletje veteranen, dus mannen met ervaring). k ben dan maar op mijn plek blijven zitten tot aan de finish. In de laatste kilometer begon het te prikken en ik kreeg problemen om nog goed op de golf van mijn tegenstander te blijven. Met als gevolg dat ik enigszins moest lossen. Tot aan de finish heb ik dan een goeie 25 meter moeten toegeven. Resultaat: een 14-de plaats met een tijd van 1:01:35. Al bij al een goeie wedstrijd. Ik vind van mijzelf dat ik, op de start na, goed heb gevaren. Ik was achteraf niet stijf of stram. Ook de man met den dikken hamer ben ik niet tegen gekomen. k denk dat ik het dus toch goed aangepakt hebt. De start was gemengd (seniors, veteranen, juniors; alles startte tegelijk) en verliep ontzettend rommelig. Eerst een hele hoop gezever over een aantal boten die te ver naar voren lagen. Vervolgens vroeg de start-dame: Are you ready? Maar bij de r van Are waren de eerste 4 al vertrokken. De rest van het deelnemersveld hobbelde er dan maar achteraan. Zelf heb ik de start volledig gemist. Mijn stabiliteit laat op een aantal plekken nog te wensen over. Dat was tijdens de start goed te merken. Ik kwam in woelig water terecht en had mijn aandacht volledig nodig om rechtop te blijven. De Supersonic-snelheid bleef dus nog een beetje uit. Maar goed, eens het water een beetje kalmeerde, kon ik aardig mijn tempo varen en al snel liep ik in op een aantal anderen. Ik passeerde een dame, die nog enigszins probeerde om op mijn golf mee te gaan. In de eerste kilometer zaten 2 S-zwenkingen (bochten kan ik het niet noemen). Met in de binnenbochten altijd dikke overhangende begroeiing. Hier had ik al gelijk een voordeel met mijn uitgebreide Ardennen ervaring. Ik kon zeer krap langs en half onder de begroeiing door varen. De dame in achtervolging was veel voorzichtiger en moest er telkens Ben

16 Het Sneppennest juni M O L S E N E T E Wie in de buurt van de Molse Nete komt, zal door het prachtige landschap, al snel met het idee spelen, om op een warme dag, onder een stralende zon, dit riviertje eens te bevaren. Jammer genoeg zal niet alleen de zon stralen... Aan de wegbrug van de N103 (Ezaart), op de grens tussen Mol en Geel, staat er op de linkeroever een waarschuwingsbord met de volgende vermelding : GEVAAR VOOR RADIOACTIEVE BESMETTING DE OEVERS NIET BETREDEN (Met hieronder een radioctiviteitsdriehoek) Greenpeace liet in 2007 door het Franse labo ACRO grondstalen analyseren van de oever van de Molse Nete Co-60 Cs-137 Am Bq/kg 2247 Bq/kg 2441 Bq/kg Greenpeace 02/ Kempisch Forum voor Atoomstop 014/ Hier volgt de achtergrond bij de staalname van de Molse Nete op 22 mei 2007 Veel leesgenot Johan Achtergrond bij de staalname van de Molse Nete 22 mei 2007 Welke stalen heeft Greenpeace genomen? Greenpeace heeft 21 stalen genomen van de oevers van de Molse Nete en deze laten analyseren op radioactiviteit. Er werden stalengenomen op 2 verschillende plaatsen: vlak bij het lozingspunt van de nucleaire smeerpijp van Mol-Dessel (in Ezaart, grondgebied Mol) en nabij de garage Lavrijssen te Geel. Dit tweede punt bevindt zich 3600 meter stroomafwaarts ten opzichte van het lozingspunt. Op beide punten werd over een afstand van ca. 200 meter stalen genomen. Er werden boorstalen genomen met een metalen buis (diameter 10cm zie foto) in lagen van 10cm en tot op een diepte van 80cm. De stalen werden genomen op een afstand van 1 tot 4 meter van de oever van de rivier Zes van de 21 stalen overschrijden de normen. De grond op Greenpeace neemt boorstalen van de dieplaatsen moet als kernafval beschouwd worden. Deze zes stalen radioactief besmette oevers van de Molse komen uit de bovenste 20cm van de oevers. Nete Waar werden de stalen geanalyseerd? De 21 stalen werden geanalyseerd in het Franse labo ACRO. Er werd een zgn. gammaspectrometrie uitgevoerd. Een van deze stalen werd achteraf opnieuw geanalyseerd in het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) te Mol, om zo de correctheid van de analyses van ACRO te verifiëren. De analyse van het SCK stemt overeen met deze van ACRO (staal nr. 13). De resultaten van de analyses zijn bijgevoegd in bijlage. Waarom zijn de oevers radioactief besmet? Gedurende 50 jaar loost de nucleaire industrie van Mol-Dessel radioactief besmet afvalwater in de Molse Nete. Ook vandaag wordt nog geloosd. Sommige radioactieve stoffen sedimenteren in het slib van de rivier.

17 Het Sneppennest juni De Molse Nete meandert sterk en de slibophopingen in de rivier vormen zich daardoor erg ongelijkmatig. Tot 1999 werd de Molse Nete om de paar jaar geruimd door een kraan om overstromingen te vermijden. Het opgeschepte slib werd dan op Eén van de beide oevers gestort, vnl. op de linkeroever. Daardoor ontstond een laagsgewijze opstapeling van radioactief rivierslib die zich uitspreidt tot 4ˆ5 meter van de oever van de rivier. Op sommige plaatsen werd intussen door eigenaars van aanpalende gronden dit slib weggeschept of uitgespreid (o.a. bij sommige akkers). Op andere plaatsen (o.a. bij de Kievermontse Molen te Geel) werd het slib door de ruimingsdienst per vrachtwagen weggevoerd naar een onbekende bestemming. Wie is verantwoordelijk voor de radioactieve lozingen in de Molse Nete? Sinds 1957 wordt er in de Molse Nete radioactief besmet afvalwater geloosd. Het afvalwater is afkomstig van het hele nucleaire complex van Mol en Dessel met splijtstoffabricage (FBFC en Belgonucléaire), de verwerking van kernafval (Belgoprocess) en het nucleair onderzoek (SCK). Het belangrijkste deel van de lozingen is afkomstig van afvalverwerking in de voormalige opwerkingsinstallatie Eurochemic en behandeling van afvalstoffen in o.a. de verbrandingsinstallatie Cilva. De zgn. lozingspijp is ca. 10km lang en wordt uitgebaat door Belgoprocess (Niras). De pijp verbindt de nucleaire sites van Dessel en Mol en mondt uiteindelijk uit in de Molse Nete te Ezaart, ter hoogte van de brug over de Molse Nete op de baan Ezaart Geel. Kan het slib als kernafval beschouwd worden en waarom? De Europese Richtlijn 96/29 bepaalt normen. Als voor besmette materialen de maximumconcentraties en maximale hoeveelheden radioactiviteit overschreden worden valt het onder de bepalingen van de richtlijn. Het slib van de Molse Nete bevat een reeks kunstmatige isotopen die afkomstig zijn van de nucleaire industrie in de regio. De belangrijkste gedetecteerde isotopen zijn americium-241, kobalt-60 en cesium-137. Voor americium geldt een norm van maximaal 1000Bq/kg en Bq totale activiteit. Bij de stalen die gevonden werden zijn er 6 van de 21 boven deze norm (tussen 1000 en 2440Bq/kg). Op de plaatsen waar deze stalen werden genomen, moet het slib van de Molse Nete als kernafval worden beschouwd. Welk gevaar lopen de omwonenden en zij die de oevers betreden? Er stellen zich 2 verschillende problemen. Vooreerst is er de uitwendige bestraling. Het stralingsniveau op de oevers varieert sterk, maar bedraagt tot 0,8 micro-sievert/h. Dit betekent dat een persoon die zich op die plaats bevindt gedurende 12,5h de norm overschrijdt waaronder geen beschermende maatregelen nodig zijn. Het gevaar van deze uitwendige bestraling is niet verwaarloosbaar. Veel belangrijker is echter het risico op inwendige besmetting. Er zijn veel scenario s denkbaar, zoals besmette modder die aan de schoenen blijft kleven en zo de huiskamer binnenkomt, waar het verder als droog stof kan ingeademd worden. Ook kinderen die op de oevers spelen kunnen besmette grond inslikken (via besmeurde handen) ofwel inademen (vooral als de ondergrond droog is). Deze stoffen kunnen een lange tijd in het lichaam blijven en weefsel bestralen. Dit is vooral een probleem bij besmetting met alfa-stralers zoals americium-241 of the plutoniumisotopen. Deze kunnen in de longblaasjes blijven kleven en daar longkanker veroorzaken. Wat moet er concreet met het slib van de Molse Nete gebeuren? Vooreerst moet onderzocht worden hoe ver de besmetting zich uitspreidt. Tot welke afstand van het lozingspunt? Tot welke diepte in de ondergrond? Op welke plaatsen worden de normen overschreden? Voorts is het belangrijk te begrijpen waarom de radioactiviteit aan de oppervlakte (de bovenste 20cm) hoger is dan dieper in de ondergrond. Dit is in strijd met de vaststelling dat in de jaren zestig en zeventig meer radioactiviteit geloosd is. Dus zou het slib dat in die jaren op de oevers is gestort en dat zich dus dieper bevindt ook hogere concentraties aan radioactiviteit moeten bevatten. het lozingspunt in de Molse Nete van de 10km lange radioactieve smeerpijp met een draagbare gammaspectrometer kan ter plaatse vastgesteld worden dat de oevers besmet zijn met americium-241, cesium-137 en kobalt-60. De concentraties worden achteraf vastgesteld in het labo

18 Het Sneppennest juni Kajak in de Franse Ardennen Voor diegenen die eens wat andere riviertjes willen proberen in de omgeving van Vresse/Hulle en/of buiten de derogatieperiodes willen varen, bieden de nabij gelegen Franse Ardennen enkele interessante mogelijkheden. Met dank aan de Jan voor de goede tips! St-Jean: mondt in Semois nabij Ht Rivieres en kan bevaren worden vanaf ongeveer 3km boven Linchamps (afhankelijk van waterstand instappen terhoogte van linker of rechter zijriviertje), meestal genoeg water als ook nabijgelegen Vresse bevaarbaar is. I. Tot Linchamps: klasse II, heel technisch en eng, vergelijkbaar met begin van Hulle, uitkijken voor houtversperringen en lage bruggetjes, in Linchamps stuw op het meertje omdragen St Jean, breng uw zaag mee! II. Linchamps-monding: klasse I-II, start met een stuw die links bevaarbaar is, breder en meer open als bovenstuk Ours: rechter zijrivier St Jean, samenvloeiing in Linchamps, volg bosweg richting Montherme tot aan barrière, dit is uitstap, vervolgens boten 1.5km stroomop dragen tot samenvloeiing met rechter zijriviertje (daarboven misschien ook bevaarbaar maar nog steiler en smal) Zeer steil beekje (3%) met gelijkmatig verspreid verval, weinig uitgesproken passages (1m drop juist voor uitstap), klasse I-II(III), bevaarbaarheid: enkel als Vresse hoog water voert (> 80cm) en de regen nog niet te lang gestopt is (< 4h) Bovenstuk St-Jean, niet voor longboats Ours, plezante S direct na de instap

19 Het Sneppennest juni I. Instap 1.5km in zijweg Vallee de la Misere onderaan waterval-slide tot aan grote stuw, 1.5km klasse II(III), eng, boomversperringen, enkele passages over grondgesteente, bevaarbaar wanneer Manise OK is, waterval aan instap reeds bevaren (zie Birdy website), parcours te mijden bij alles meer dan laag water Ours, sleutelpassage juist boven de uitstap Manise: de test pièce van de omgeving, 4% verval, zeer snel, aantal verblokte passages, enkel bevaarbaar direct na of tijdens hevige regen (als de Viroin van 10 naar 40m3/s stijgt overnacht zijn de kansen goed), klasse II-III, III-IV bij hoog water (vooral owv. de snelheid, technisch wordt het eenvoudiger) Sinds de bosweg langs de Maas gesloten is, is de navette een beetje problematisch. Voorkeursoptie is auto parkeren op weg tussen Revin en Fumay (parking langs kant Maas), Maas oversteken en rivier te voet naar boven lopen, ideaal na een avondje doorzakken, n est ce pas Jean? Het is ook pas wanneer je de Maas hebt overgestoken dat je kan zien dat er genoeg water is, echt een beekje dat je moet verdienen maar als de waterstand goed is, adrenaline gegarandeerd! Manise geeft direct goed gas! Ruisseau de Moulins: mondt in het stuwmeer van de Faux boven Revin, bereikbaar langs weg tussen Revin en Rocroi, 2 trajecten, water niet helemaal zuiver: Kleine drop met goede splatrock rechts.

20 Het Sneppennest juni Ruisseau de Deluves: instap bereikbaar via open bosweg in Le Mesnil tot samenvloeiing met Viroin of Maas te Vireux-Molhain, traject van 8km, eerste 4km loopt het riviertje op de grens tussen België en Frankrijk Enkel voor de hardcore Ardeense creeken, eerste 2km een hel van prikkeldraad en hout, meest sportieve stuk zit voor de samenvloeiing met Viroin, gedeeltelijk gekanaliseerd, WW I-II. Bevaarbaar als St-Jean goed water heeft. Tempo tempo, de Manise heeft haast in tocht naar de Maas! Stuwtje naar het einde van het bovenstuk II. Instap onderaan stuw (parking terhoogte splitsing weg Rocroi/Valle de la Misere) tot 500m boven stuwmeer, 2.5km klasse II, continue Start van de Deluves, bedrieglijk lieflijk... verblokking bij laag water en mooi verval, sneller bevaarbaar dan bovenloop Instap benedenstuk van de R. De Moulins Een van de meer open passages... Bruno & Monique

21 Het Sneppennest juni N.R.S. een club met traditie en geschiedenis! Uit de (zeer) OUDE DOOS 70 jaar geleden..! Een verslag van het NRS - ClUBKAMPIOENSCHAP van 1938 (1) ONS CLUBKAMPIOENSCHAP 1938 Op Zondag 10 september 1938 werd ons clubkampioenschap betwist. Het weder viel uitermate mee. Wij hebben waarlijk tijdens het verloopen seizoen zelden zulk een warmen dag gehad. Het was ongeveer 2.30 uur als de eerste der vier reeksen in vertreklijn werd gelegd. Rik Van de Ven startte. De orde der aankomsten bracht ons geen verrassingen: 1 Herremans Raymond; 2 Claessens Karel; 3 Lenie Isiodoor. De tweede reeks gaf als uitslag: 1 Darcon Alfons 2 Van Acker Victor ; 3 Van de Ven H. 3 de reeks: 1 Röttger Willy; 2 (op één lengte) Helleboogh Amand ; 3 Dieltjens Constant. En ten slotte de vierde reeks : 1 De Neubourg René ; 2 Colaes Alfons ; 3 Cop Louis. De eerste van elke reeks kwam in finaal. Dit was een harde strijd, want de laatste kwam slechts tweelengten na den eersten aan. Ziehier de uitslag: 1 Röttger Willy ; 2 de Darcon Alfons ; 3 Herremans R.; 4 de De Neubourg R. Willy Röttger is dus de waardige kampioen 1938 van N.R.S., Proficiat Willy. Na de steekspelen werd er nog een wedstrijd voor N.T.II gemengd betwist. De uitslag luidt als volgt : 1 Mej. Bosny - M.Darcon ; 2 Mevr. Verlinden Lucie - M.Röttger W. ; 3 Mej. Van Der Kinderen - M. Herremans ; 4 Mevr. en M. Colaes. Nadat de groep gefotografeerd was, vond de prijsuitdeling plaats. De Heer Claessens, Burgemeester, deed ons de eer aan den wisselbeker aan den overwinnaar te overhandigen. De secretaris bedankte het gemeentebestuur voor het schenken van den prachtige wisselbeker en bedankte ook de aanwezige leden voor hun talrijke opkomst. In naam der N.R.S. dankt hij nogmaals den Heer Burgemeester voor zijn aanwezigheid. De Heer burgemeester beloofde steeds de loyale medewerking van het gemeentebestuur, want zegde hij : Wij sympathiseeren met vereenigingen, welke door gezonde sport de lichamelijke opvoeding bevorderen Vervolgens overhandigde hij den wisselbeker aan den nieuwen kampioen. De andere deelnemers ontvingen vervolgens nog prachtige prijzen. Deze plechtigheid werd besloten met een heildronk op den nieuwe kampioen, WILLY RÖTTGER! R. (1)-Verslag werd door STAN HOLEMANS uit Aarschot (zoon van Jaak Holemans , en destijds voorzitter van N.R.S.), ongewijzigd (=oude spelling) overgenomen uit de archieven van AHOY, Officieel orgaan van het Provinciaal Komiteit der Provincie Antwerpen van het Belgisch Kano Verbond, eerste jaargang N 7 van 15 oktober 1938 Markant: De prijs van een nummer was toen een halve frank! Een jaarabonnement bedroeg fr. 5! Het kwestieuze artikel is ondertekend door R. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid mag hier worden gesteld dat het hier wijlen Rene De Neubourg betreft -toen reeds- secretaris van NRS!

22 Het Sneppennest juni

23 Het Sneppennest juni OOK DIT IS GESCHIEDENIS!! Wat men je NIET vertelde tijdens de les geschiedenis: Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500: De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei en dus, zo dachten zij, in juni nog redelijk fris roken!? Tegen die tijd begon men toch al lichtelijk te stinken. Daarom droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van, dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt. Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby s waren als laatsten aan de beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon kwijtraken... Vandaar de uitdrukking de baby met het badwater weggooien Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte. Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak. Vandaar het Engelse gezegde It s raining cats and dogs. Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.. Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Ditgebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar als giftig werden beschouwd. Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd, en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van de doodswake. Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo werd er wel eens iemand gered door de bel. Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?

24 Het Sneppennest juni L EAU ROUGE 2 Maart : eindelijk nog eens water op de Eau Rouge, voor Tony, Joke, Ferre, Peter en Johan.

25 Het Sneppennest juni LE ROANNAY 2 Maart : ook de Roannay was die dag bevaarbaar voor Tony, Joke, Ferre, Peter en Johan.

26 Het Sneppennest juni KANOPOLO JEUGDTORNOOI 20 april 2008 Enkele bemerkingen: Kortweg vond ik het zeer geslaagd, hoewel ik mij gisteren meer heb beziggehouden met het systeem en minder met de wedstrijden die er gespeeld werden. Afgezien van 2 korte netwerkstoringen verliep het prima. Ik heb voor de toekomst al een paar ideeën om het systeem stabieler te maken. De database draait op mijn laptop, in de camionette, die de resultaten weergeeft. Bij elke handeling die wordt uitgevoerd op de laptops bij de speelvelden, wordt de netwerkverbinding aangesproken en gebruikt om de data weg te schrijven in de camionette-laptop. Als op dat moment die verbinding hapert, ligt alles op zijn gat (dat hebben we dus 2 keer gehad). Het wedstrijdformulier doet niet meer wat het moet doen, de druk en stress liggen op dat moment bij de mensen van de wedstrijdtafels (een stelletje leken dus). Dat is niet wat we moeten hebben. Volgend jaar draaien we de situatie om. De wedstrijd-laptops draaien lokaal ieder een eigen database en schrijven daar hun info in weg. Daar is geen netwerk-verbinding bij nodig. De camionette-laptop geeft de wedstrijdresultaten weer en gaat elke 5 seconden de data ophalen bij de wedstrijdlaptops. Ligt het netwerk er op enig moment uit, is dat niet zo erg. De wedstrijdlaptops draaien gewoon hun eigen database, die merken daar niks. Geen stress voor de leken! De foutmeldingen zullen nu op de camionette-laptop verschijnen en zijn daarmee voor mijn rekening. Tijdens het tornooi zijn er maar 2 kritieke momenten. Dat is de overgang naar de volgende ronde. De camionette-laptop gaat uitrekenen welk team op welke plaats terecht komt in het toernooi. Die data moet door de camionette-laptop bijgewerkt worden in de wedstrijdlaptops. Hierbij is de netwerkverbinding wel van belang. En zelfs als dat zou mislukken, is die data handmatig in de geven op de wedstrijd-laptops. We zullen dus veel minder afhankelijk zijn van de netwerkverbinding. In theorie is het zelfs mogelijk om de zaak draaiende houden zonder netwerkverbinding. Marc, Kan je de teams tevens bedanken voor hun medewerking aan onze test. En kan je ze vragen om feedback te geven. Wat zijn hun ervaringen met ons digitaal wedstrijdformulier. Wat kan er aan het formulier verbeterd worden, zodat het handiger wordt om mee te werken. The sky is the limit, in theorie is alles mogelijk binnen Access. Dus laat de kritiek maar komen. Het kan er alleen maar beter van worden. Ben

27 Het Sneppennest juni

28 Het Sneppennest juni Amblève 19 April : En wijle weeral weg met de manne en vrouwe van den Eternit (Tony, Joke, e.v.a.)...

29 Het Sneppennest juni Vesdre 1 Juni : VEEL water op de Vesdre, voor Jan, Erwin, Ferre, Michel, Johan e.v.a....

30 Het Sneppennest juni

31 Het Sneppennest juni KLAAR VOOR DE STRIJD!!

32 Het Sneppennest juni Vichtbach en Kallbach 29 Maart : Eindelijk eens water op de Vichtbach en de Kallbach, voor Tony, Peter en Johan.

33 Het Sneppennest juni SIEGBURG EN LAHN De lange vaarweekendjes aan de Sieg en de Lahn met OH Hemelvaart en Pinksteren zitten er spijtig genoeg alweer op. De thuisblijvers hadden ook deze keer weer ongelijk. We kunnen terugblikken op fijne weekenden met prachtig weer, mooi vaarwater, aangenaam gezelschap en goede campings. eerste keer in een kajak voor een tocht ( amaai die armen ) van 28 kilometer. Karin voor de eerste keer een heel weekend in een afdaler. De overige paddelende ladies waren Katleen, Simone en Tiny. Wat mij het meest van al verheugde was het feit dat we met Pinksteren met evenveel varende vrouwen als mannen op het water zaten. Peggy voor de eerste maal als stuurvrouw van een tweezit. Lidy voor de Dames, het was me een waar genoegen. Ik hoop dat er nog veel zulke weekendjes volgen. En wie weet, misschien werkt het wel aanstekelijk en groeit ons damesploegje nog aan. TINY

34 Het Sneppennest juni

35 Het Sneppennest juni NAAR TIMBOEKTOE De onmogelijke ontdekkingsreis van een jonge vrouw door Afrika Montana, raakt in de ban van Mungo Park en zijn ontdekkingsreizen op de Niger. Zij besluit dan ook om een reis over de Niger te doen. Hierbij wordt ze gesponsord door National Geographic, en er gaat één fotograaf mee, de Franse Rémi Bénali, waar ze slechts enkele keren contact mee wil hebben, voor de verplichte De Niger heeft z n oorsprong in de bergachtige regenwouden van Guinee, stroomt vervolgens door Mali, eerst in noordoostelijke richting naar Timboektoe, dan met een grote boog doorheen de Sahara, en trekt zich dan terug naar het zuiden, door Niger en verder naar Nigeria, waar de Niger zich met veel gekronkel door de mangrovebossen en oerwouden slingert, om uiteindelijk in de Bocht van Benin in de Atlantische Oceaan tot rust te komen. Gekromd en geplooid door het zand van de Sahara stroomt hij meer dan 4200 km doorheen een van de heetste, meest desolate streken ter wereld. In 1795 vertrok de Schotse ontdekkingsreiziger Mungo Park naar west Afrika, om er de Niger in kaart te brengen. Hij vertrok vanuit Gambia, en kwam zo in Oud Ségou terecht, vanwaar hij zijn tocht op de Niger vervolgde. Aan deze reis kwam een abrupt einde, toen hij gegijzeld werd door de Moren, in een woestijngebied van het huidige Mauretanië (waaraan de Moren hun naam ontlenen). Hij heeft het geluk gehad te kunnen ontsnappen. In 1805 vertrekt hij dan voor een tweede maal naar de Niger. Hij komt veel verder dan z n eerste reis, maar wordt in de omgeving van Bussa (Nigeria), vermoord. Kira Salak, een Amerikaanse schrijfster uit foto s. Rémi reist dan ook apart, met een gemotoriseerde boot. Kira Salak vertrekt net zoals Mungo Park vanuit Oud-Ségou, met als doel Timboektoe te bereiken, bijna 1000 km stroomafwaarts. Ze kiest een opblaaskajak (met scheg) als transportmiddel. Haar enige verdediging tegen mensen die het niet zo goed voor hebben met een alleenstaande westerse vrouw, is een busje pepperspray, en de wetenschap dat ze kickbokskampioene is. Tegen stroomversnellingen, stormwinden, nijlpaarden en krokodillen, heeft ze enkel haar paddelkracht. Deze wordt meteen verminderd door een spierscheuring, tijdens de eerste dag. De plaatselijke bevolking reageert vaak verdeelt op haar komst : in sommige dorpjes staan de mensen te wuiven, in andere wordt er geschreeuwd om geld of cadeautjes. Eén keer wordt ze zelfs geënterd. Overnachten doet ze vaak in dorpjes langs de Niger, na een gift