god van de donder, woestijn, wanorde, beschermer van zonnebark Egyptische mythologie Seth

Transcriptie

1 Vrijdag 7 september 2012, met een schok word ik wakker en zit rechtop op het veldbed. Zweetdruppels lopen van mijn gezicht, wat een hoop oude shit. Ik tast naar mijn knijpkat voor een beetje licht. Het is aardedonker en nog vroeg, ik probeer de slaap weer te vatten. Plots keert die klote droom terug, de rillingen lopen over mijn lijf, en schrik wakker. Verdomd het is de geur van de woestijn die de activator is van mijn innerlijke onrust en niet al te prettige flashbacks. Ik zie dat de opkomende zon de donkere nacht langzaam overspoelt. Verlangend naar koelte en stilte verlaat ik de tent en aanschouw de eindeloosheid van de woestijn. Buiten de tent pak ik mijn handdoek van de tentlijn en loop richting de baai. Ik zie dat het dagleven in de woestijn langzaam op gang komt en de nachtdieren een goed heenkomen zoeken. In de verte hoor ik allerlei dieren de dag verwelkomen met hun gekwetter en gejank. Zittend aan de noordzijde van de baai wordt de stilte the language of the Gods voelbaar, en mijn hoofd zo boordenvol met gedachten. Afgelopen jaren heb ik zoveel voor mijn kiezen gekregen, noodgedwongen altijd rekening moeten houden met Wil. De uitzichtloze situatie waar in wij verkeerde maakte ons verdrietig, moedeloos en terneergeslagen. Wil deelde met mij haar leven en dood. Nu voel ik de pijn en verdriet van het gemis. Ik moet door zoals Wil dat wilde, de luxe van pessimisme kan ik mij absoluut niet veroorloven. De opkomende zon verwarmt mijn huid en ik word overmand door gevoel van geluk en verbondenheid met het verleden en het heden. Ik besef nu dat het onderscheid tussen hier en de toekomst slechts een illusie is en weet dat ik voor altijd met mijn Wil verbonden zal zijn. In de verte zie ik een geweldig schouwspel voltrekken van opstijgende nevelsluiers, zonlicht en schaduw.

2 Egyptische mythologie Seth god van de donder, woestijn, wanorde, beschermer van zonnebark Plots wordt mijn reukzintuig geprikkeld door zoete aroma s die de kampkeuken ontstijgen en zich vermengen met de geur van de woestijn. Als ik de bedrijvigheid in en rondom de keuken zie hoor ik in de verte de Hodja (Imam) de gelovigen oproepen, "Allah akbar, soebhan Allah, la ilaha ila Allah, Mohammad rasoeloe Allah", voor het ochtendgebed. Deze voorganger zal de gelovigen de komende dagen vijf keer per etmaal oproepen tot gebed. De zon staat inmiddels boven de horizon en warmt de bovenste laag van het zeewater op wat de nodige turbulentie op het rif veroorzaakt. Ik luister even naar de branding en loop dan richting de douche- en wasruimte. Ik geniet van het douchen, terwijl het water langs mijn lijf loopt zing ik het hoogste lied. De innerlijke rust keert weer, mijn verdriet en pijn worden door het afvoerputje weggespoeld. Om acht uur (AM) zit ik fris en monter met Henk, Mattie en Ruud aan de ontbijttafel en geniet van het Egyptisch ontbijt dat voor ons is geserveerd. Het bestaat uit: thee, koffie, frisdrank, gekookt eitje, Falafel met sjatta, Gibna Romy (dit is een belegen en smaakvolle lichtzoute kaas) en diverse soorten broodjes.

3 Om negen uur is de briefing en het voorstellen van het ressortpersoneel. Na mij uitgelood te hebben heb ik om tien over half tien de eerste duik gemaakt op het noordrif met Ruud. Tijdens de duik heb ik genoten van de onderwaterlandschappen en de biodiversiteit die de baai herbergt. Het prachtige Hersenkoraal (Diploria labyrinthiformis), Hoornkoraal Gorgonia, Waaierkoraal (Melithaea spec) en een enorme Napoleonvis (Cheilinus undulatus) trokken tijdens de duik speciaal mijn aandacht. De duik duurde vijftig minuten bij een maximale diepte van achttien meter en een persoonlijk luchtverbruik van achttienhonderd barliter. Na de lunch lig ik op mijn handdoek even uit te buiken en te genieten van de zon. Plotseling voel ik iets kriebelen op mijn linker been. Nu kun je van alles bedenken bij dat gekriebel maar controleren is mijns inziens beter. Dus ik opende mijn ogen en Egyptische mythologie zag een tweetal behoorlijk uit de kluiten Bastet gewassen kakkerlakken op hun gemak over vruchtbaarheidsgodin mijn linker been naar boven lopen. Gezien dat deze krengen absoluut niet te vreten zijn heb ik ze met één haal van mijn hand gelanceerd. Een paar meter verder ploften ze in het zand, draaiden zich weer op hun poten en liepen onverschrokken verder. Jammer dat ik mijn camera niet bij de hand had.

4 Tijdens het zonnen hoor ik plots de kreet, Dolphins in the Bay!! Op zo n moment schiet bij iedere duiker en snorkelaar een overdosis adrenaline door het bloed die het gehele lichaam en zijn zintuigen op scherp zet. Verdikkeme alle zodiac s zijn in de baai bezig met een stel Italiaanse snorkelaars van een ander ressort. Even komt er een zodiac in de buurt van het steiger en Ruud neemt meteen de kans waar en springt in de zodiac die meteen weer koers zet naar de ingang van de baai. Even later zie ik Ruud overboord springen precies tussen de dolfijnen familie in, wat een mazzelpik!!! Om twintig minuten over drie heb ik op het noordrif met Ruud mijn tweede duik gemaakt. Tijdens de duik trokken de zachte koralen mijn speciale aandacht. De duik duurde vijfenvijftig minuten bij een maximale diepte van zeventien meter en een persoonlijk luchtverbruik van vijftienhonderd zestig bar-liter. Mijn derde duik voor vandaag heb ik om vijf minuten over zes met Mattie en Ruud op het zuid rif gemaakt. Tijdens deze nachtduik die vijfenveertig

5 minuten duurde trokken de koraalduivels (Pterois volitans) mijn speciale aandacht. De maximale diepte bedroeg twaalf meter bij een persoonlijk luchtverbruik van eenentwintig-honderd bar-liter. Na het avondeten zit ik aan de baai en geniet van mijn thee. In mijn hand een oude brief die ik in het verleden heb gekregen met de belofte deze pas te openen bij de eerst volgende duiksafari. Ik neem een slok van de thee en begin te lezen. Een paar tellen later wordt het mij te veel en moet ik stoppen. Ik zet mijn kop thee naast mij in het zand, druk de leesbril wat verder op mijn neus en begin opnieuw. Het wordt stil om mij heen, absoluut stil. Ik moet een paar keer slikken voordat ik verder kan. Het bijgesloten gedicht, Avond in de woestijn maakt gevoelens in mij los waar ik niet mee kan omgaan en loop totaal beduusd richting de tent om mijn handdoek te halen. Nog steeds onder de indruk van het gedicht loop ik richting de wasruimte om te douche. Na gedoucht te hebben begeef ik mij in alle rust naar de tent en neem plaats op het veldbed. Ik voel mij compleet gesloopt en val achterover op het veldbed, ik laat de boel de boel want er is niets lekkerder dan na zo n lange en vooral inspannende en emotionele dag een aantal uren in coma te gaan.