Het is inmiddels half twee als wij Christiaan voorbij het laatste controlepunt zien komen. Een welkomskreet van Ruud doet hem uit een al zesendertig

Transcriptie

1 Zaterdag 26 september 2015, de dag is net tien minuten oud als wij het hotel verlaten om naar het vliegveld Hurghada te gaan om Christiaan op te halen. Eenmaal op de Al Ghardaqa Qena stemt chauffeur de radio af op Radio Sawa Egypt en geeft gas. Na diverse controlepunten, claxonneren en knipperen met de autoverlichting bereiken wij uiteindelijk na vijf kwartier het vliegveld in Hurghada. Direct na aankomst springen Ruud en Rosita uit de auto en positioneren zich met een ontvangstbord bij de uitgang van terminal 1, om Christiaan een warm onthaal te geven.

2 Ruud Rosita Het is inmiddels half twee als wij Christiaan voorbij het laatste controlepunt zien komen. Een welkomskreet van Ruud doet hem uit een al zesendertig uur durende nachtmerrie ontwaken. Nog beduusd van alle ellende valt hij geëmotioneerd in onze armen. Terwijl de auto rustig over de Al Ghardaqa Qena dendert richting Safaga begint Christiaan, bevrijd van alle emoties, met zijn verhaal. Het is reeds kwart voor drie als wij na deze enerverende nachtelijke uren bij het hotel arriveren. Een kwartier later lig ik in mijn bed, plaats het c.p.a.p. masker op mijn mond, schakel de verlichting uit en vertrek naar dromenland.

3 I.v.m. de nachtelijke inzet ben ik deze ochtend wat later op dan normaal, maar netjes op tijd om gezamenlijk van een uitgebreid ontbijt te genieten. Hoewel men in Egypte drie keer per etmaal een warme maaltijd kan nuttigen, beperk ik mijzelf om s morgen met een stevig brood ontbijt te beginnen. In plaats van de mierenzoete oploskoffie neem ik muntthee en een paar glazen sinaasappelsap. Het traditionele foel ontbijt, bestaande uit gekookte bonen in olie en knoflook, wat rijkelijk overgoten is met citroensap, laat ik maar voor wat het is. Ook het bijgerecht tahina, ei en geroosterd brood is niet mijn smaak. Terwijl ik mijn eerste broodje smeer komt Christiaan goed Christiaan gemutst en totaal stress vrij aan de ontbijttafel. Na Christiaans verslag, welke hindernissen hij de laatste achtenveertig uur had moeten nemen om zich weer bij ons aan te sluiten, hebben wij gezamenlijk onze eerste duik voor vandaag besproken. Het is middelerwijl al elf uur als ik bij het instappunt met Rosita in het water sta. Na de buddy-check ontdoen wij onze trimvesten van hun drijfvermogen en glijden samen door de waterspiegel achter Henk en Mattie aan. Na zo n tien minuten komen wij bij de voet van het noordelijke rif aan en zetten onze duik, op een diepte van veertien meter in oostelijke richting voort. Achter ons gaat Christiaan bij het zien wat de evolutie heeft geschapen, totaal uit zijn dak. Als ik hem daar zo ziet hangen word ik gedwongen terug te denken aan mijn eerste duik in de Rode zee.

4 Christiaan gaat helemaal uit zijn dak Terwijl Rosita een paar meter dieper zwemt, peddel ik rustig verder en geniet ik van wat het rif mij deze morgen te bieden heeft. Bij de coördinaten: 26 47'47.6"N 33 56'45.0"E draaien wij en keren via het dak van het rif terug naar het instappunt, waar wij vijfenveertig minuten later onze duik beëindigen. Het zicht tijdens de duik was minder dan verwacht, wat goed te zien is op de toegevoegde foto met Christiaan boven het rif. De maximale duikdiepte bedroeg veertien meter en mijn persoonlijk luchtverbruik was veertienhonderd bar-liter.

5 Na de lunch en middagdutje lopen wij om kwart voor vier (PM) gezamenlijk naar het duikcentrum voor onze middagduik. Gezien de aanhoudende oostelijke stroming zullen wij ook deze duik op het noordelijk deel van het huisrif maken. Huisrif Het is vier uur als wij langs de duiklijn -rood aangegeven op de plattegrondrichting het rif zwemmen. Aan de voet van het rif is het merkbaar dat het zicht beter is als van de morgen. Derhalve zwemmen wij met goede moed in oostelijke richting. Na zo n vijftien minuten duiktijd zie ik Mattie, arm en handgebaren in mijn richting maken die erop wijzen dat zij iets heel bijzonders heeft gespot. En dat was ook zo, op een stuk hardkoraal had zich een oogverblindende Parel zeeslak (Goniobranchus geminus) gehecht. Na een paar minuten genoten te hebben van dit prachtige schepsel zetten wij onze duik voort tot aan de coördinaten: 26 47'46.4"N 33 56'45.8"E die wij als keerpunt hebben gebruik. Na een duiktijd van zestig minuten beëindigen wij onze duik bij het instappunt. De maximale duikdiepte bedroeg veertien meter en mijn persoonlijk luchtverbruik was achttienhonderd bar-liter.

6 Parel zeeslak (Goniobranchus geminus) Na het diner hebben wij gezamenlijk genoten van een slangenact. Onze Egyptische snake charmer had vanavond meer geluk als zijn Marokkaanse collega die op 24 februari 2014, tijdens een voorstelling op het beroemde Djemaa El Fna plein in Marrakesh door zijn eigen slang werd gedood. Om half elf vond ik het welletjes en heb ik afscheid genomen van mijn duikmaatjes voor een welverdiende nachtrust.