Door: Marnicq Demeur Kortenaken België

Transcriptie

1 Door: Marnicq Demeur Kortenaken België Foto genomen tijdens de VDT Sinsheim 2004 Geschiedenis: De ganse groep witstaartrassen zijn zeer oude kleurduivenrassen. Wel is het zo dat in de oudste geschriften voornamelijk melding wordt gemaakt van de Thuringer en Saksische rassen. Lavalle und Lietze spreken in hun Die Taubenrassen uit 1905 voor het eerst ook over Zuidduitse rassen, waaronder de Zuidduitse witstaart. Een uitgebreidere meer concrete beschrijving van het ras doet de bekende apotheker Bayer uit Ulm in zijn boekje Die Süddeutschen Farbentauben in Wort und Bild uit Het algemeen voorkomen, zoals hij het beschrijft, is ook vandaag nog geldig. Hij vernoemt een kaalbenige en een bekousde variëteit. Geleidelijk aan echter lieten de fokkers uit Württemberg en omgeving de gladbenige rasexemplaren, welke zoals in oorsprong alle kleurduivenrassen hun kostje moesten scharrelen op veld en erf, de voorkeur genieten.

2 Deze koperkleurige Zuid Duitse Witstaart duiven zijn gefotografeerd op het hok van Marnicq Demeur Kortenaken België Algemeen voorkomen Volgens de standaard is de Zuidduitse witstaart een veredelde, niet al te kleine, fijne en gladbenige kleurduif, voorzien van een schelpkap en ongeveer horizontaal gesteld. De gewelfde kop is voorzien van een schelpkap, aan beide zijden uitlopend in rozetten. De ogen worden bij alle kleurslagen levendig oranje verwacht. De oogranden zijn smal en niet te opvallend. Bij rood en geel worden ze daarom eerder roodachtig, bij de andere kleuren donker verlangd. De middellange snavel is bij alle kleurslagen zwart. Enkel bij rood en geel is hij vleeskleurig. Het gevederte van de Zuidduitse witstaart is uitermate strak of zeer glad aanliggend. Het ras geeft daarom gemakkelijk de indruk kleiner te zijn dan de meeste andere Zuidduitse rassen. In de hand genomen valt het type over het algemeen echter wel mee. Koperkleurige Zuid Duitse Witstaart van dhr. N. Noeverman uit Ommen (NL). Dit dier werd geshowd op de jubileumshow van de Nederlandse Kleurduiven Vereniging te Wijchen in dec

3 De schelpkap Zowel bij de fok als de beoordeling is deze kap een van de belangrijkste criteria. Dit raskenmerk onderscheidt haar tevens van de overige witstaartrassen. Ze wordt afstaand, voldoende hoog aangezet en mogelijks breed verlangd. In realiteit is dit echter zeker niet altijd zo. We mogen gerust stellen dat wat kapkwaliteit betreft de Zuidduitse Witstaart in de ganse Zuidduitse kleurduivengroep het zwakke broertje is. De rozetvorm en rozetinplanting is over het algemeen in orde. De breedte en vederrijkdom van de kap daarentegen kan meestal echter niet echt bekoren. Al te dikwijls zien we povere -laat ons ze gerust armzalig noemen- kappen. Ook in de oude geschriften wordt dit manko telkens weer opnieuw in de aandacht gebracht. En in tegenstelling tot bijna alle andere kleurduivenrassen, waar wel progressie werd geboekt, blijft dit euvel ook vandaag bestaan. Laat het echter ook duidelijk zijn dat de prachtige verschijning van het ras op zich wat type, kleur en tekening aangaat zeker niet mag worden opgegeven om de kapkwaliteit aan een voorkeursbehandeling te onderwerpen. Zuid Duiste witstaarten: Foto s genomen tijdens de VDT Sinsheim 2004 Links boven, rood witstaart Rechtsboven, zwart witstaart Links, blauw-witgeband witstaart De tekening Het tekeningspatroon is betrekkelijk eenvoudig. De volledige duif is gekleurd op uitzondering van een niet al te kleine of grote voorhoofdsnip, 12 staartpennen en het bovenstaartdek, welke wit dienen te zijn. Nochtans zo simpel als dit klinkt, zo moeilijk ook is het te verwezenlijken. Tot zeer grote problemen leidt telkens weer opnieuw de vereiste combinatie van een volledige witte staart met een volledig gekleurde kiel. Ook de grootte van de snip hangt rechtstreeks met de kwaliteit van de grondkleur samen. Bij een te grote snip namelijk zal de grondkleur aan buik en kiel zelden volledig in orde zijn. Nochtans zijn deze buik-en kielkleur net parameters om een

4 kwaliteitsvogel van een gemiddelde rasvertegenwoordiger te onderscheiden. Dus het is aan de fokker af te wegen wat en hoeveel hij tolereert bij het samenstellen van zijn fokkoppels. Vervolgens is het noodzakelijk voor ogen te houden dat de meeste jongen in het nest geen 12 witte staartpennen zullen hebben. De betere tentoonstellingsdieren worden deze, welke in het nest 10 of 11 witte staartpennen hebben. Ze zullen namelijk geregeld een intensieve glansrijke en doorgekleurde buik en kiel laten zien. Met de nodige dosis geluk Zuid Duitse Witstaart van Marnicq Demeur, tijdens jubileumshow van de Belgische Speciaalclub voor Kleurduiven in 1996 te Turnhout België zullen ze na de rui hun gekleurde staartpennen ruilen tegen witte. Toch een oproep aan de keurmeesters om bij aanvang van het tentoonstellingsseizoen aan een jonge witstaart met nog geen 12 aanwezige witte staartpennen wat mild te zijn in zijn beoordeling. Bij de beoordeling van de snip ook in geen geval dezelfde waardemeter hanteren als bij de kleurduiven met een gekleurde snip. Wel is het zo dat 3 of 4 witte veertjes de naam snip onwaardig zijn. Een iets grotere snip zal altijd meer uitstraling geven, maar dient steeds in combinatie met kwaliteit van kleur, schelpkap en andere raskenmerken te worden bekeken. Zuid Duitse Witstaarten van Marnicq Demeur, tijdens jubileumshow van de Belgische Speciaalclub voor Kleurduiven in 1996 te Turnhout België De kleurslagen Het kleurenpalet is zeker groot, doch niet alle zijn in gewenste kwaliteit voorhanden. Erkend zijn de kleurslagen: zwart met of zonder witte banden, zwart-witgeschubd, blauw zonder en met witte of zwarte banden, blauw-witgeschubd, blauw gekrast, rode en gele met of zonder witte banden, koper en blauwrozegeschubd. Ik bespreek nu verder echter enkel de variëteiten welke ook worden tentoongesteld:

5 Deze koperkleurige Zuid Duitse Witstaart duiven zijn gefotografeerd op het hok van Marnicq Demeur Kortenaken België De zwarte: De kleur wordt intensief en glansrijk verwacht. Rozetten zijn niet altijd uitgesproken aanwezig. In de 50-er jaren van vorige eeuw uitgestorven nu toch terug af en toe in redelijke kwaliteit voorhanden. Deze koperkleurige Zuid Duitse Witstaart duif is gefotografeerd op het hok van Marnicq Demeur Kortenaken België De rode en gele: Een oplichtende rode en gele kleur wordt verlangd. Doorgekleurde slagpennen zijn dikwijls niet voorhanden. Ter hoogte van de banden, vnl. bij geel, treedt gemakkelijk haarvederigheid op. Bij duivinnen in rood wordt een licht aangeslagen snavel getolereerd. De kappen en rozetten van de rode zijn van betere kwaliteit als deze van de gele.

6 De zwarte met witte banden, zwart witgeschubd, blauw met witte banden: Deze 3 variëteiten zijn uiterst zeldzaam en dan ook met het nodige fingerspitzengefühl te beoordelen. In de eisen wat banden en schubtekening betreft zeker niet de waardeschalen van bijvoorbeeld een spreeuwduif hanteren. De enkelingen die deze 3 kleurslagen fokken verdienen alle lof voor doorzettingsvermogen. Deze koperkleurige Zuid Duitse Witstaart duif is gefotografeerd op het hok van Marnicq Demeur Kortenaken België De koperkleurige: Altijd en nog steeds de populairste kleurslag bij de Zuidduitse witstaart is deze koperkleurige variëteit. Nochtans is ook haar succes tanend. Op de jaarlijkse clubtentoonstelling van de Zuidduitse kleurduivenrassen worden er duidelijk minder koperkleurige geëxposeerd dan voorheen. Het aantal tentoongestelde dieren overtreft nooit de dieren. Nochtans weten het geringe aantal fokkers de voorhanden hoge kwaliteit goed te handhaven. De grondkleur wordt zwart verlangd; de zwarte kleur zal niet van het zelfde niveau zijn als deze van de éénkleurig zwarte. Met name de buik zal niet intensief en glansrijk zwart zijn. Met een donkere antracietkleurige buikkleur moeten we tevreden zijn. De vleugelschilden moeten oplichtend koper (kastanjebruin) zijn. Iedere kopergekleurde dekveer op het vleugelschild toont een kleine zwarte pijlpunt, zoals bij de zilverwitgeschubde spreeuwduif. Aan deze pijlpuntetekening mogen serieuze eisen worden gesteld; een zoming voldoet niet. Ter afwerking wordt ook nog eens verwacht dat elke slagpen op het uiteinde vinktekening laat zien. Zoals bij de eerder vernoemde zilverwitgeschubde spreeuwduif is ook bij de koperwit- staart de duivin geslachtsgebonden wat meer uitgesproken in de pijlpunttekening.

7 Daarom treden ook zeer gemakkelijk invloeden van blauw op. Dit duidt op pigmentverlies en dient te worden uitgeselecteerd. Om deze negatieve blauwinvloed tegen te gaan moet bij de duivinnen wat koperaanslag in de kap worden getolereerd. Ook op tentoonstellingen dient de keurmeester hiermee rekening te houden. Duivinnen met een lichte koperaanslag in de kap zijn het kleine euvel wat dient geduld te worden om deze toch wel mooiste kleurslag bij de Zuidduitse witstaart in al zijn glorie te behouden! Fok en tentoonstelling Zuidduitse witstaarten zijn vruchtbaar en niet veeleisend in de verzorging. Desalniettemin zijn er zeer weinig tentoonstellers van dit toch wel prachtige kleurduinaar succes venras. Het feit dat het hier om een sierduivenras handelt, waarbij de weg in geen geval snel en zeker voldoende moeilijk is, zal hierbij wel niet vreemd zijn. Maar een uitdaging voor de idealist biedt dit ras in ieder geval. En eenmaal verleid door de Zuidduitse witstaart is de kans zeer groot dat deze verleiding blijft! Ter afsluiting Nuttige adressen voor de geïnteresseerde kleurduivenliefhebber: - SV d. Süddeutscher Farbentauben. Wilhelm Bauer, Schellingstr. 91, Nürtingen. Deutschland. - Nederlandse Kleurd. Liefh. Vereniging. S. Broersma, Pastoreyleane 41, 8804 SB Tzum. Nederland. - Speciaalclub voor Kleurduiven (SCK). Koen Druyts, Waarloossteenweg 26, 2570 Duffel. België. Geraaadpleegde literatuur - Die süddeutschen Farbentauben - Wilhelm Bauer. - Alles über Rassetauben - Band 4 - Erich Müller. - Deutscher Rassetaubenstandard Copyright 2005 Aviculture-Europe All rights reserved by VBC