Tablet. Ronde, platte tablet met schuine randen, met een diameter van 9 mm en de inscriptie B16 aan één zijde en een breukstreep aan de andere zijde.

Transcriptie

1 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Betahistine Sandoz 16 mg tabletten 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Elke tablet bevat 16 mg betahistinedihydrochloride. Hulpstof met bekend effect: Elke tablet bevat 140 mg lactosemonohydraat. Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Tablet. Ronde, platte tablet met schuine randen, met een diameter van 9 mm en de inscriptie B16 aan één zijde en een breukstreep aan de andere zijde. De tablet kan worden verdeeld in gelijke doses. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Betahistine is geïndiceerd voor behandeling van het syndroom van Ménière, waarvan de symptomen kunnen bestaan uit vertigo, tinnitus, gehoorverlies en misselijkheid. 4.2 Dosering en wijze van toediening Dosering Volwassenen (inclusief ouderen): De orale begindosering bedraagt driemaal daags 8 tot 16 mg, in te nemen met voedsel. De onderhoudsdosering bedraagt meestal 24 tot 48 mg per dag. De dosering dient aangepast te worden aan de behoeften van de individuele patiënt. Pediatrische patiënten: Betahistine wordt niet aanbevolen voor het gebruik bij kinderen jonger dan 18 jaar wegens onvoldoende gegevens over de veiligheid en werkzaamheid. 4.3 Contra-indicaties - Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen. Feochromocytoom. Aangezien betahistine een synthetisch analoog van histamine is, kan het de vrijzetting van catecholamines uit de tumor bewerkstelligen, met ernstige hypertensie als gevolg. 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik 1/6

2 Men wordt geadviseerd voorzichtig te zijn bij het behandelen van patiënten met ulcus pepticum of een anamnese van maagzweren, omdat bij patiënten die betahistine innemen soms dyspepsie kan optreden. Patiënten met astma bronchiale en een voorgeschiedenis van peptische ulcus moeten tijdens de behandeling nauwlettend worden opgevolgd. Voorzichtigheid is geboden bij het voorschrijven van betahistine aan patiënten met urticaria, huiduitslag of allergische rhinitis, omdat bij deze patiënten de klachten kunnen verergeren. Voorzichtigheid is geboden bij patiënten met ernstige hypotensie. Patiënten met zeldzame erfelijke aandoeningen als galactose-intolerantie, Lapp lactasedeficiëntie of glucose-galactose malabsorptie, dienen dit geneesmiddel niet te gebruiken. 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Er zijn geen gevallen van gevaarlijke interacties bekend. Er is een geval gemeld over een interactie met ethanol en een middel dat een combinatie van pyrimethamine en dapson bevat. Daarnaast is een geval gemeld over potentiëring van de werking van betahistine door salbutamol. Er zijn geen in vivo interactie studies uitgevoerd. Op basis van in-vitrogegevens wordt geen in-vivoremming van cytochroom P450-enzymen verwacht. In-vitrogegevens duiden op een remming van het metabolisme van betahistine door geneesmiddelen die monoamineoxidase (MAO) remmen, waaronder MAO subtype B (bv. selegiline). Voorzichtigheid is geboden wanneer betahistine en MAO-remmers (waaronder MAO-B-selectieve) tegelijkertijd worden gebruikt. Aangezien betahistine een analoog van histamine is, kan interactie van betahistine met antihistaminica in theorie een invloed hebben op de werkzaamheid van een van deze geneesmiddelen. 4.6 Zwangerschap en borstvoeding Zwangerschap Er zijn geen toereikende gegevens over het gebruik van betahistine bij zwangere vrouwen. Dieronderzoek heeft onvoldoende gegevens opgeleverd wat betreft zwangerschap, ontwikkeling van embryo/foetus, bevalling en postnatale ontwikkeling. Het potentiële risico voor de mens is niet bekend. Betahistine mag niet tijdens de zwangerschap worden gebruikt, tenzij strikt noodzakelijk. Borstvoeding Het is niet bekend of betahistine in de moedermelk wordt uitgescheiden. Er zijn geen dierstudies over de uitscheiding van betahistine in de melk. Het belang van het geneesmiddel voor de moeder moet worden afgewogen tegen de voordelen van borstvoeding en de mogelijke risico s voor het kind. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te gebruiken Betahistine is geïndiceerd voor Morbus Ménière en symptomatische vertigo. Beide ziekten 2/6

3 kunnen een nadelig effect hebben op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te bedienen. In klinische studies specifiek ontworpen om het vermogen om te rijden en machines te bedienen te onderzoeken, had betahistine geen of verwaarloosbare effecten. 4.8 Bijwerkingen De volgende bijwerkingen zijn ervaren met de hieronder vermelde frequenties bij met betahistine behandelde patiënten in placebogecontroleerde klinische onderzoeken [zeer vaak ( 1/10); vaak ( 1/100 tot <1/10); soms ( 1/1.000 tot <1/100); zelden ( 1/ tot <1/1.000); zeer zelden (< 1/10.000)]. Maagdarmstelselaandoeningen: Vaak: misselijkheid en dyspepsie Zenuwstelselaandoeningen: Vaak: hoofdpijn Naast deze bijwerkingen die tijdens klinische onderzoeken zijn gemeld, zijn de volgende bijwerkingen spontaan gemeld tijdens postmarketinggebruik en in wetenschappelijke literatuur. De frequentie kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald en wordt daarom ingedeeld als frequentie niet bekend. Immuunsysteemaandoeningen: Overgevoeligheidsreacties, bv. anafylaxie Maagdarmstelselaandoeningen: Milde maagklachten (bv. braken, gastro-intestinale pijn, abdominale distensie en opgeblazen gevoel). Deze kunnen normaal worden tegengegaan door de dosis bij de maaltijd in te nemen of door de dosis te verlagen. Huid- en onderhuidaandoeningen: Cutane en subcutane overgevoeligheidsreacties, voornamelijk angioneurotisch oedeem, urticaria, huiduitslag en pruritus. Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg worden verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via Federaal agentschap voor geneesmiddelen en gezondheidsproducten Afdeling Vigilantie EUROSTATION II Victor Hortaplein, 40/ 40 B-1060 Brussel Website: adversedrugreactions@fagg-afmps.be 4.9 Overdosering Er zijn enkele gevallen van overdosering gemeld. Sommige patiënten hadden lichte tot matige symptomen bij doses tot 640 mg (bv. misselijkheid, somnolentie, abdominale pijn). Ernstigere complicaties (bv. convulsie, long- of hartcomplicaties) werden waargenomen in gevallen van opzettelijke overdosering met betahistine, voornamelijk in combinatie met een overdosering van andere geneesmiddelen. Behandeling van overdosering dient te bestaan uit standaard ondersteunende maatregelen. 3/6

4 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen De ATC code van betahistine is N07CA01. Betahistine is een middel tegen duizeligheid, dat behoort tot de groep van diverse geneesmiddelen die invloed hebben op het zenuwstelsel. De door betahistine geïnduceerde vasodilatatie wordt opgeheven door de histamine antagonist diphenhydramine. Dit wijst op H 1 -agonist activiteit van betahistine op de histaminereceptoren in de perifere bloedvaten. Betahistine heeft een gering effect op maagzuursecretie (H 2 -receptor gemedieerde respons). De werkzaamheid van betahistine bij de behandeling van vertigo kan mogelijk worden verklaard door het vermogen om de circulatie in het binnenoor te beïnvloeden of door een directe werking op de neuronen van de vestibulaire nucleus. Enkelvoudige orale dosissen van betahistine tot 32 mg in normale proefpersonen gaf een maximale suppressie van een geïnduceerde vestibulaire nystagmus gedurende 3 4 uur na toediening van de dosis. Hogere doses waren doeltreffender om de duur van nystagmus te verkorten. Uit onderzoek met radioactief gelabeld betahistine blijkt dat de klaring vanuit de longen naar het bloed is verhoogd. Hieruit volgt dat de permeabiliteit van het pulmonaal epitheel bij de mens wordt verhoogd door betahistine. Deze verhoging wordt tegengegaan door vóóraf terfenadine (H 1 -receptor blokker) oraal toe te dienen. Alhoewel histamine een positief inotroop effect op het hart heeft, verhoogt waarschijnlijk betahistine de cardiale output niet. Het vasodilaterend effect van betahistine kan bij een aantal patiënten leiden tot een geringe verlaging van de bloeddruk. Betahistine heeft bij de mens een gering effect op de exocriene klieren. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Absorptie Betahistine wordt na orale toediening volledig geabsorbeerd. Maximale plasmaconcentraties van 14 C gelabeld betahistine worden ongeveer 1 uur na orale toediening aan nuchtere proefpersonen bereikt. Distributie Het percentage betahistine dat gebonden wordt door bloedplasmaeiwitten is minder dan 5%. Er vindt niet of nauwelijks binding aan menselijke plasma-eiwitten plaats. Metabolisme en eliminatie Eliminatie van betahistine vindt voornamelijk plaats door metabolisme. Vervolgens worden de metabolieten voornamelijk geëlimineerd door renale excretie % van de radioactiviteit van een 8 mg dosis verschijnt in de urine binnen 56 uur; de maximale excretie-hoeveelheden worden bereikt binnen twee uur na toediening. Na orale toediening van betahistine zijn de plasmaspiegels erg laag. Daarom wordt de farmacokinetische beoordeling van betahistine gebaseerd op de plasmaconcentratie-gegevens van de enige metaboliet, 2-pyridylazijnzuur. Er is geen aanwijzing voor presystemisch metabolisme, en de biliaire uitscheiding wordt niet gezien als een belangrijke eliminatieroute van het 4/6

5 geneesmiddel of één van haar metabolieten. Er vindt metabolisme van betahistine in de lever plaats. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek Toxiciteitsstudies met herhaalde doseringen bij honden (duur: 6 maanden) en albino ratten (duur: 18 maanden) lieten geen klinisch relevante schadelijke effecten bij doses van 2,5 tot 120 mg/kg zien. Betahistine heeft geen mutageen potentieel en in studies met ratten zijn geen aanwijzingen voor carcinogeniteit gevonden. Studies met zwangere konijnen lieten geen teratogene effecten zien. 6 FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Povidon, Microkristallijne cellulose, Lactose monohydraat, Watervrij colloidaal siliciumdioxyde, Crospovidon, Stearinezuur. 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid 3 jaar. 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren in de oorspronkelijke verpakking. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking Alu/PVC/PVDC blisterverpakkingen. Beschikbaar in verpakkingen van 14, 20, 42, 50, 60 en 84 tabletten. Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Geen bijzondere vereisten. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Sandoz nv/sa Telecom Gardens, Medialaan 40 B-1800 Vilvoorde 8. NUMMER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN 5/6

6 BE DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning: 10. DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST 01/2017 6/6