LAAC DUURLOPER

Transcriptie

1 Nr. 6 - oktober 2008 LAAC DUURLOPER Opgericht 18 oktober 1984 Aangesloten bij de KNAU Verschijnt 6 keer per jaar Van de voorzitter REDACTIE Gerry Visser Marcel Lucassen André Bosgraaf Gerrie Broeders Laura Kotte Bart Vos Hans Gerritsen Redactieadres: Brassehorst KH Enschede Kopij: redactie@laactwente.nl BESTUUR Eric Dogger (voorzitter) Henk Offenberg (alg. zaken, sponsoring) Hans Lenderink (penningmeester) Carla Blokhuis (secretaris) Hans Engbers (algemeen bestuurslid) Laura Kotte (algemene zaken, duurloper) Paulien van Bruggen (vertrouwenspersoon sexuele intimidatie) Secretariaat LAAC Twente W. de Clercqstraat VA Hengelo Bankrekening Rabobank Oost Twente: T.n.v. LAAC Twente te Oldenzaal bestuur@laactwente.nl LEDENADMINISTRATIE Johan Kappert De Wilmskamp GW Hengelo Telefoonnummer: info@laactwente.nl CONTRIBUTIE 2008 Wedstrijdleden: 73,25 Recreatieleden: 55,00 Jeugdleden: 35,00 WEDSTRIJDSECRETARIAAT Herman Holterman F. Zernikestraat EA Hengelo Telefoonnummer: Bankrekening Rabobank Oost Twente: T.n.v. LAAC Twente te Oldenzaal wedstrijden@laactwente.nl Sinter- en Huttenkloas in Oldenzaal Aan de vooravond van de klassieker Huttenkloasloop 2008 was er eerst een soort Sinterklaas in Oldenzaal in de persoon van Gaston en de zijnen. Postcodegebied 7577 was in rep en roer en koortsachtig werden er al allerlei plannen gemaakt, ook door LAAC-leden. Gelukkig voor de organisatie van de Huttenkloasloop was er voor de start duidelijkheid dat er geen ingeplande vrijwilligers plotseling vanwege hun rijkdom moesten onderduiken. Vanaf deze plaats wens ik alle LAAC-leden met een Postcodelot veel plezier met hun al of niet grote geldprijs. Dat geld niet gelukkig maakt maar een grote paraplu wel, werd duidelijk op zondag 5 oktober. Was de vorige editie met een andere voorzitter nog zonovergoten nu was het bar en boos gesteld met het weer maar dat lag gelukkig niet aan uw voorzitter, die zelfs vrouw en zoon had meegenomen om de VIPs van de catering te voorzien. Veel werk was er in de aanloop verzet, maar het weer heb je helaas niet in de hand. Geluk bij een ongeluk was dat het parcoursrecord bleef staan en het budget daarvoor in de knip van de penningmeester bleef. Elders in dit clubblad kunt u de foto s bekijken van dit evenement dat door velen als een geslaagd evenement kan worden beschouwd met de burgemeester van Oldenzaal als starter en prijzenuitreiker. Ook het Huttenkloasbier werd door de prijswinnaars zeer op prijs gesteld dus we hopen dat o.a. deze sponsor ook voor 2009 behouden blijft. Vanaf deze plaats dank ik allen die op enige wijze hebben bijgedragen aan weer een geslaagde Huttenkloasloop, waarbij met name het parcours door mensen van buiten de regio wordt geroemd. Wie ook weer in de prijzen viel was Rachel Klamer. Dit maal werd zij Nationaal juniorenkampioen run-bike-run en zij richt zich nu weer op het crossen om ook daar weer voor een NK titel te gaan. Rachel van harte proficiat. Ten slotte wil ik graag nog even melden dat wij Paulien van Bruggen bereid hebben gevonden om in voorkomende gevallen op te treden als vertrouwenspersoon sexuele intimidatie. Het aanstellen van zo n persoon was namelijk gewenst volgens een externe audit van de Atletiekunie. Hopelijk hoeft Paulien niet in actie te komen maar haar contactgegevens worden vermeld in De Duurloper. Even bijkomen en dan gaan we ons na alle naderende feestdagen storten op het jubileumjaar. Met sportieve groet, Eric Dogger - voorzitter LAAC Twente LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2008

2 VOOR DE WHISKY LIEFHEBBER HEBBEN WE MEER DAN 150 soorten whisky op voorraad Daarnaast 150 hebben soorten we whisky een uitgebreid op voorraad assortiment in: Daarnaast hebben wijn we port een likeur uitgebreid cognac assortiment in: VOOR DE WHISKY LIEFHEBBER HEBBEN WE MEER DAN wijn port likeur cognac Kwaliteit Kennis Kunde Kennis gaan hand in hand bij Kwaliteit Kunde gaan hand in hand bij Gall & Gall In den Vijfhoek 21 Oldenzaal Tel: Gall & Gall In den Vijfhoek 21 Oldenzaal Tel: KOOP BIJ ONZE ADVERTEERDERS 2 LAAC Duurloper

3 IN DIT NUMMER VAN DE REDACTIE LAAC Baaninstuif De Loopster (door Gerry visser) 6 De Doorloper (door Gerry Visser) 9 Warmlopen (door Marcel Lucassen) 10 Huub 50 Winschoten Revisited 14 LAAC Wedstrijden 6 Winterseizoen Huttenkloasloop Uitslagen Huttenkloasloop 23 Prikbord 27 LAAC On The Run 28 Fietsroutenetwerk Medianieuws 2 Wedstrijduitslagen 8 Wedstrijdkalender 40 SLUITINGSDATUM KOPIJ 10 december Mooi hoor, zo n najaar dat alles mee zit. Flink trainen, snelle wedstrijden en vol vertrouwen naar een marathon. Dat is toch waar je het voor doet als hardloper. In de volgende Duurloper gaan we zien of de vele LAACers hun marathondoelen hebben gehaald. Sommigen hebben dat al samen met Haile Gebrselassie in Berlijn gedaan, de rest doet dat in Keulen, Eindhoven, Amsterdam, Frankfurt of op Terschelling. Ruim 300 lopers op de hoofdafstand en ongeveer 1100 deelnemers in totaal, hebben de 2 e editie van de Huttenkloasloop weer tot een groot succes gemaakt. Je kunt als loper al die vrijwilligers, die dit evenement weer zo perfect hebben georganiseerd, toch ook niet voor niets in de regen laten staan! Onder bijzonder zware omstandigheden werd deze wedstrijd extra speciaal en een onvergetelijke 2 e editie. Hopelijk volgend jaar weer met mooi weer en met nog meer deelnemers. Laten we vooral ook nog even stil staan bij het familieleed van één van onze leden. We wensen Herman Wennink en zijn kinderen heel veel sterkte voor de komende tijd na het verlies van zijn vrouw Fennie. Blijf schrijven die mooie hardloopverhalen en mail ze samen met wat foto s naar: redactie@laactwente.nl Hans Gerritsen - redactie VAN DE BESTUURSTAFEL Met de Huttenkloasloop alweer achter de rug, staan er voor het bestuur nog steeds genoeg punten op de agenda. Een viertal LAAC-leden staat namelijk te trappelen om te beginnen met een trainerscursus; een ander LAAC-lid popelt om een rol te kunnen vervullen binnen het bestuur; het jubileumjaar staat voor de deur met tal van activiteiten. Kortom, we zitten niet stil. En we houden jullie op de hoogte! Het bestuur Nr. 6 - oktober 2008

4 Introweb Nederland bv T (074) info@introweb.net introweb.net INTW0006 Adv A5 lig ZW.indd :07:46 Fysiotherapie Manuele therapie Sportfysiotherapie Kruisstraat G J Oldenzaal contactpersoon: André Bosgraaf 4 LAAC Duurloper

5 Uitslagen van de Baaninstuif op pagina 39 LAAC Baaninstuif 25 september 2008 Door Gerry Visser - redactie Er zitten veel voordelen aan het lopen van een wedstrijd op de baan: de afstand klopt altijd, je weet op ieder moment precies waar je bent (en hoe ver het nog is), en je hebt geen last van stoepjes, hekjes, gaten in de weg of andere onverwachte obstakels. Je kunt dus vrijuit en tegelijkertijd heel geconcentreerd lopen. Toch is de baanloop, zeker die van vijf of tien kilometer, is niet bijster populair bij veel wegatleten. Trainen op de baan, daar ziet men het nut nog wel van in, maar wedstrijden? Te monotoon, te eenzijdig, en er komt geen einde aan. Nee, daar zoeken we liever de weg voor op. Gelukkig voor de liefhebbers wordt er door LAAC toch nog twee keer per jaar een baaninstuif georganiseerd. En zo kon er op donderdagavond 25 september in het FBK-stadion worden gekozen voor een meter of een tien kilometer. Op de langste afstand was het Laac-aandeel relatief groot: van de 24 deelnemers waren er maar 6 van een andere vereniging. De meter was het precies andersom: slechts twee van de 18 deelnemers waren lid van LAAC. Deze twee, Gerben Franke en Rachel Klamer liepen beiden wel erg sterk: Gerben werd derde in 4:20,7 en Rachel noteerde een fraaie 4:39,2, waarmee ze tweede dame werd. De meter werd gewonnen door Bert-Jan Haarkamp (AV Rijssen) in 4:12,1, tweede werd zijn clubgenoot Werner Wessels in 4:14,2. Bij de dames liet Maren Kock van LG Emstal Dorpen de snelste tijd noteren in 4:26,9. Op de tien kilometer was Marcel Klamer overtuigend winnaar in 35:25,9, op gepaste afstand gevolgd door Martijn Paalman van AV Holten in 35:33,7. Als eerste dame (en derde overall) finishte Ingrid Prigge, die een sterke 35:45,4 liet noteren. Een mooie opsteker voor de marathon van Eindhoven, waar Ingrid op zondag 12 oktober aan de start zal staan. Nr. 6 - oktober

6 DE LOOPSTER Alien Kruize Alien is een jaar of elf als haar vader haar en haar broertje regelmatig meeneemt wanneer hij samen met een collega gaat hardlopen. Hoe jong ze ook is, ze vindt het meteen heerlijk om buiten in de natuur actief te zijn. Mijn liefde voor het lopen is toen ontstaan, vertelt ze, al vonden we in het begin vooral de auto van de collega van mijn vader erg interessant. Hij had een grote BWW en daar mochten we dan in. Heel spannend vonden we dat! Haar jongere broertje komt na zulke trainingen wel eens bijna kotsend thuis. Hij is later ook bij de mariniers gegaan, dat zat er dus al vroeg in. Zo diep gaat Alien niet in die tijd. Ze vindt het heel eenvoudig heerlijk om buiten te zijn en samen met haar vader te genieten van de natuur en de vrijheid. En dat gevoel is altijd gebleven. Ik ben mijn vader dan ook erg dankbaar dat hij mij dat ooit heeft bijgebracht. In haar pubertijd wordt het lopen een tijdje wat minder belangrijk. En ook in de jaren erna vragen werk en een jong gezin veel tijd en energie. Maar na de geboorte van haar jongste dochter Elske, inmiddels tien jaar geleden, komt de behoefte om actief buiten te zijn weer omhoog. Op een mooie zomeravond heb ik loopschoenen aangetrokken en ben ik gaan rennen. Ik had geen enkel doel, ik liep maar gewoon de deur uit. Even tijd voor mijzelf, even rust. En even niemand die mama! riep. Tot haar verbazing gaat het haar meteen gemakkelijk af. Ik schrok ervan zo soepel het ging. Het leek wel alsof het me helemaal geen moeite kostte. En het gevoel van vrijheid, dat ik met mijn vader altijd had gevoeld, was meteen weer terug. Alien denkt even na en vervolgt: Weet je wat ook zo leuk is aan lopen? Je hebt eenmaal buiten helemaal geen last meer van gêne. Ik liep de eerste keer in een oud jeansrokje en op gewone sneakers. Ik kon er niet mee zitten en er was niemand die mij vreemd aankeek. Die vrijheid vind je echt nergens anders. Helaas kan ze niet meer samen met haar vader te lopen, want hij overlijdt als hij 52 is. Dat was natuurlijk veel te vroeg, zegt Alien. Maar ik ben verschrikkelijk blij dat hij mij het lopen heeft meegegeven. En weet je, als ik buiten loop, lijkt het soms net alsof hij er nog bij is. Zonder hem zou ik daar immers niet lopen en zonder hem had ik nooit geweten hoe fantastisch lopen is! De nagedachtenis aan haar vader inspireert haar om te gaan trainen voor haar eerste halve marathon. Alien doet het, net als vroeger, samen met haar broertje. Ik dacht: we gaan voor mijn vader de marathon lopen. Dat moet kunnen. Lachend voegt ze er aan toe: En we maakten het ons een stuk eenvoudiger door allebei de helft te doen! In 2003 is het zover en Alien en haar broertje schrijven zich in voor de Twentemarathon. Alien loopt de 21,1 kilometer fluitend, in iets van 1 uur en 50 minuten. Voor haar broertje is het een stuk zwaarder. Alien herinnert zich dat het voor hem bloed, zweet en tranen was: Och, die arme jongen! Hij is lang en stevig en helemaal niet gebouwd als loper. Het was loodzwaar voor hem. Maar hij heeft het gered, als een echte Kruize, in ruim 2 uur en een kwartier! Voor haar broertje is het een leuke afwisseling tussen al zijn andere sportieve activiteiten in. Voor Alien zal het avontuur uitgroeien tot meer dan dat. Ik kwam erachter hoe gezellig en sociaal lop- 6 LAAC Duurloper

7 pen kon zijn. Je praat wat af tijdens zo n wedstrijd met wildvreemden. Het praat tijdens het lopen nou eenmaal veel gemakkelijker dan wanneer je tegenover elkaar zit. De ervaring bij de Twentemarathon blijkt niet op zichzelf te staan, merkt Alien als ze vaker wedstrijden gaat lopen. Vaak heb je onderweg van alles met elkaar gedeeld, de vermoeidheid, de inspanning, andere dingen waar je mee bezig bent. Er ontstaat dan als vanzelf een bepaalde saamhorigheid en intimiteit. En dat meestal zonder elkaars naam te kennen. Aan mensen die niet lopen kun je eigenlijk niet uitleggen hoe bijzonder dat is. Het is ook de reden waarom ze zich besluit aan te melden bij LAAC. Ik vind het samen lopen zó gezellig! Als ik op dinsdagavond ga trainen, ontmoet je andere lopers en bespreek je als vanzelf van alles en nog wat. Ik vind het iedere dinsdag nog steeds een uitje! Ook al traint Alien bij LAAC en doet ze regelmatig mee aan loopwedstrijden, tijden en afstanden zeggen haar niet zoveel. De vrijheid van het lopen is en blijft voor haar essentieel. Zolang ze maar lekker ontspannen buiten bezig kan zijn. Toch traint ze sinds kort op een schema van trainer Paul. Hij vond dat ik wel veel liep, maar dat mijn trainingen niet zo effectief waren, legt ze uit. Minder kwantiteit en meer kwaliteit, zeg maar. Ik ga nu dus wat anders trainen en wellicht word ik daar wat sneller van. Op zich is dat mijn drijfveer helemaal niet, ik vind dat niet zo boeiend. Maar ik wil wel moe worden van het lopen en er alles uithalen. Dus wie weet word ik binnenkort wel sneller, we zullen het wel zien. Op de vraag of ze op termijn toch nog eens de echte marathon wil lopen, en dan alleen, knikt ze meteen bevestigend. Maar dan wel eentje in een mooie omgeving. Een stadsmarathon vind ik niks, zoals ik ook het lopen over straat niks vind. Maar of dat haalbaar is qua training, dat merk ik wel. Regelmatig vertoeft Alien met haar gezin op het kleinste waddeneiland Schiermonnikoog. Ze komen er meerdere keren per jaar, het voelt er als thuiskomen. De duinen, het strand, de vogels, de zeehondjes waar je, als je even niet uitkijkt, over struikelt... daar kan echt niets tegenop. Er zijn geen auto s, alleen maar stilte. Ik heb altijd moeite om weer naar huis te gaan, vaak heb ik de dag voordat we weer vertrekken al heimwee. Ieder jaar in oktober doet ze er mee aan een loopwedstrijd van 15 kilometer. Vorig jaar won ik een prijs. Mijn dochters Elske en Silke waren apetrots op hun moeder!. Ook Jan-Ids, haar echtgenoot, is best trots op alles wat ze heeft bereikt met lopen. Maar hij maakt zich soms ook wel wat zorgen. Het stopt namelijk niet, het gaat gewoon door en wordt alleen maar meer. Hij is wel eens een beetje bezorgd om mij, hij ziet liever niet dat ik mijzelf te veel uitput. In het weekend trekken ze er regelmatig samen op uit. Dan gaan we renfietsen, Jan-Ids op de fiets en ik lopend. En onderweg bespreken we dan van alles met elkaar. Op maandagmiddag fietst Elske vaak met haar mee, als coach en natuurlijk ook voor de gezelligheid. Misschien hebben ze ook wel geen keuze als ze me nog willen spreken, lacht Alien, om er meteen aan toe te voegen: Nee hoor, zo erg is het nog niet. Al is het lopen wel een belangrijk deel van mijn leven geworden, iets wat helemaal bij mij hoort. Maar gelukkig begrijpen ze dat wel. Gerry Visser - redactie Nr. 6 - oktober

8 Eddy van Essen hardloopbegeleiding & sportmassage licentie KNAU en NGS Hardloopcursussen voor beginners volgens uniek concept. Start twee keer per jaar op de eerste zaterdag in maart en september. 8 LAAC Duurloper

9 Webdesign D T P Fotografie Doeltreffende websites DTP, van visitekaartje tot full colour brochure en Van logo tot complete huisstijl Ook voor de digitale fotografie die hiervoor nodig is kan men bij HG67 terecht H A N S G E R R I T S E N H A N S G E R R I T S E N B R A S S E H O R S T K H E N S C H E D E w w w. h g 6 7. n l i n f h g 6 7. n l NL 1512 HG67 DIGITALE VORMGEVING Moeten en kunnen Ik heb het de afgelopen maanden regelmatig verwenst: het schema. Het was er altijd, bij wat ik ook deed. Iedere dag begon met twee vragen. De eerste was: wat moet ik doen vandaag? En de meteen daarna: wat kan ik doen vandaag? Als die twee vragen hetzelfde antwoord opleverden, was er niets aan de hand. Maar meestal moest ik meer doen dan ik kon. Vrijwel nooit kon ik meer doen dan ik moest. En dus werd van mij regelmatig de nodige creativiteit gevraagd, en van mijn omgeving de nodige flexibiliteit. Want wat wilde het schema allemaal? Een duurloop van zes uur in een weekend met veel verplichtingen. Een duurloop van drie uur op een doordeweekse werkdag. Een duurloop van een uur op de dag na een zware marathon. Van die dingen. Wat te doen? Ik heb de meeste duurlopen van langer dan vier uur maar gewoon in tweeën geknipt. s Ochtends een uur of drie, en dan s middags nog twee uur, van dat werk. Eén keer heb ik zelfs drie keer gelopen: eerst een uurtje voor mijzelf, toen twee-en-een-half uur met anderen, en s middags nog een anderhalf uur in mijn eentje. Aan zo n schema heb je een dagtaak!, verzuchtte ik regelmatig. En dat raakt meteen de kern van het probleem. Werk, kinderen, relatie, familie het wordt allemaal bijzaak bij zo n zware training, terwijl lopen toch echt een hobby is en geen hoofdzaak. Er valt geen droog brood mee te verdienen, welnee, het kost alleen maar geld. Mijn trainer hoort mijn geklaag aan en knikt begrijpend. In zijn tijd (hij was twintig jaar geleden een topper op de langere afstanden) speelde precies hetzelfde. Hij loste dat eenvoudig op: één keer per jaar trainde hij heel hard voor één bepaalde wedstrijd. Drie maanden lang was hij niet sociaal en ging de meeste tijd in het lopen zitten. Dan liep hij zijn wedstrijd, stopte met zijn zware trainingen en besteedde weer alle tijd aan het gezin en aan de familie. Zo was het voor iedereen te doen en had hij als bijkomend voordeel ook alle tijd voor zijn eigen herstel. Het is een idee. Maar bij mij werkt dat niet echt. Er zijn veel te veel leuke wedstrijden door het jaar heen en die ga ik niet opofferen voor één wedstrijd in het jaar, hoe bijzonder ook. Daarvoor is lopen veel te leuk en presteren toch echt ondergeschikt. Voor mij is de oplossing veel eenvoudiger. Drie maanden per jaar sprokkel ik op allerlei slimme manieren kilometers en trainingen bij elkaar terwijl ik toch zo veel mogelijk sociaal blijf. Dat op zich is al een uitdaging. De rest van het jaar loop ik alleen maar leuke wedstrijden, op dagen dat het goed uitkomt en zonder er speciaal voor te trainen. Zo is iedereen tevreden. En kan ik één per jaar best een schema aan. Gerry Visser - redactie Nr. 6 - oktober

10 Door Marcel Lucassen Door Marcel Lucassen WARMLOPEN - No more Coke! - Vroeg men mij in het verleden tijdens een verjaardagsfeestje wat ik wilde drinken, dan antwoordde ik meestal: Graag iets fris. Alles is goed behalve cola. Die oude drank uit Amerika dronk ik in principe niet. Zeven suikerklontjes per glas. Met cola maakte je roestige bouten los van je oude fiets. Cola, laat maar Niets is zo veranderlijk als de mens. Ik lees in een zomereditie van de Runners World een interessant en aannemelijk verhaal over cola. Ook weet ik dat bij langere loopevenementen cola wordt verstrekt als sportdrank. Ultralopers bedienen zich graag van cola. Medio augustus besluit ik in mijn marathonvoorbereiding op weg naar Eindhoven cola te testen tijdens de lange duurlopen. Maar dan wel de echte, onvervalste Coca Cola. Thuis doe ik de cola in een bidon, laat vervolgens de bubbels eruit verdwijnen en daar ga ik. Na vijf kilometer in de warme zomerzon wordt het tijd voor een slokje. Dat is lekker! Snel nog een slok en nog maar één. Heerlijk. Ik wil het flesje het liefst in één teug leeg lebberen. Maar dat mag niet, want ik moet nog een eind vandaag. Ik ben enthousiast over die oude, magische Indiaanse drank. De cola helpt me lekker door de dooie momenten. Ook in mijn vrije tijd neem ik voor het eerst regelmatig een glaasje cola. Ik kan die extra suikers wel gebruiken in deze omvangrijke trainingsfase. Maar dan Zo n twee weken later ontwaar ik iets in mijn lijf, dat ik nog nooit eerder heb beleefd: lichte hartkloppingen in rust. Op de bank, bij de computer en af en toe s nachts in bed. Ik maak me geen zorgen, want ik ervaar mijn leefwijze toch als gezond? Het zal wel tijdelijk zijn. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. De frequentie van de hartkloppingen en de hevigheid nemen toe. Gelukkig nooit tijdens een training of een andere inspanning. Ondertussen blijf ik gewoon aan de Coke. Weet ik veel. In week 37 begin ik me toch steeds meer zorgen te maken. Ik word er naar van en het belast me in mijn functioneren. Als ik op 14 september terugkom van een 35 kilometerlange duurloop over de Holterberg, willen de hartkloppingen maar niet overgaan. In rust blijft mijn hart doorhollen. Het lijkt alsof ik gewoon door train terwijl ik stil op de bank zit. Het is net een tempotraining, zo onregelmatig klopt mijn hart. Jakkes! Mijn privé-coach Petra googlet snel een analyse bijeen. Het kwartje valt snel. Een mogelijke, waarschijnlijke oorzaak zou kunnen zijn: cafeïne. 10 LAAC Duurloper

11 Die is rijkelijk aanwezig in de heerlijke Coca Cola, die ik de laatste weken overvloedig naar binnen heb gewerkt. Daar gaan we dus direct mee stoppen en hetzelfde geldt voorlopig ook voor koffie!, zegt ze directief. En morgenvroeg ga je naar de huisarts. Ik kom er niet onderuit en besluit haar wijze raad op te volgen. De volgende dag neemt de huisarts ruim de tijd voor me. Hij neemt de onregelmatige riedeltjes van mijn hart waar. Ook hij is van mening dat er wellicht een relatie bestaat tussen het colagebruik en de sportbelasting. Mijn huisarts durft me echter zomaar geen groen licht te geven om door te gaan met de marathonvoorbereiding. Er wordt een spoedafspraak gemaakt bij de cardioloog en ook moet ik mijn bloed laten onderzoeken. De volgende dag meld ik me om 7.20 uur bij de bloedafname in het Streekziekenhuis Midden Twente. Wat is dat? Is het nu al uitverkocht? Ik zie louter en alleen 70-plussers. Meneer, u bent na die mevrouw met de roze jas., zegt een oude en guitige man tegen me. Direct na mij komt weer iemand op de gang bij de bloedafname aanschuiven. Meneer, u bent na die jongeman met dat zwarte jack, zegt diezelfde man tegen hem. Hij heeft de leiding, de kennis, de ervaring. Om 7.30 uur gaan de schuifdeuren van het lab open. Op afgesproken wijze melden we ons als een rij pinguïns bij de balie. Na 15 minuten word ik door een zuster geroepen. Ben ik voor deze afdeling niet een beetje te jong?, vraag ik haar vriendelijk. Meneer, zegt ze, als we onze deuren om half zeven zouden openen, dan zou het al om kwart over zes vol zitten met allemaal lieve oude mensen. Gek, hè. Maar misschien doen we zelf hetzelfde als we zo oud zijn. Ik bevestig haar opmerking met een glimlach. s Middags bezoek ik de cardioloog. Eerst wordt er een hartfilmpje gemaakt. Ook de cardioloog hoort dezelfde riedeltjes als mijn huisarts. Hij leest de brief van mijn huisarts en denkt haast wel zeker de oorzaak te pakken te hebben: de cafeïne, die een allergische reactie heeft veroorzaakt. Iemand met zoveel loopjaren, daar maak ik me niet direct zo veel zorgen om., zegt de cardioloog. Vraag maar eens na binnen je vereniging, wie dit verschijnsel nog meer kent. Het zullen er vast meer zijn. Maar ik kan me voorstellen, dat je hiervan angstig wordt. Je mag gewoon blijven doorgaan met sporten. Wat mij betreft geen bezwaar. Ik ga je de komende weken wel volgen met een drietal onderzoeken om andere zaken uit te kunnen sluiten. Jouw marathon in Eindhoven is wat mij betreft op dit moment niet in gevaar. Ook wil ik je bloed op andere waarden onderzoeken. Dus je mag nog een keer naar het lab. Van die cafeïne zul je nog wel enkele dagen last houden, maar de hartkloppingen zullen geleidelijk moeten afnemen. Blij en opgelucht verlaat ik zijn spreekkamer. En daar ga ik voor de tweede keer naar de bloedafname: l histoire se répète. Op het moment dat ik dit verhaal schrijf, ben ik twee weken van de cola. Ook heb ik koffie, thee en chocola tijdelijk in de ban gedaan. De hartkloppingen zijn nagenoeg verdwenen en de sportieve vorm is en blijft ronduit goed. Ik heb nog twee weken te gaan tot Eindhoven en het vertrouwen is terug. Die angstige week is langzaam opgelost. Maar voor mij No more Coke! Vast en zeker Nr. 6 - oktober

12 Nieuwstraat 103 Oldenzaal Te lefoon (0541) Fax (0541) LAAC Duurloper

13 Huub 50! Het was weer erg gezellig zondag 24 augustus jl. bij de 44 e Losserloop Het weer was goed en speaker Henk Borgmeijer deed z n best om zoveel mogelijk namen van lopers te noemen die aan hem voorbij kwamen. Dat het dit jaar voor mij geen normale Losserloop zou worden had ik wel verwacht want ik had het plan opgevat om mijn 50 e verjaardag met zoveel mogelijk voor mij bekende hardlopers te vieren. En dat zijn er intussen nogal wat. Ruim 30 jaar ben ik aan het lopen en sinds ik ruim zeven jaar geleden mijn loopbaan op de zaak Running Center Enschede richtte heeft dat nogal wat sportieve kennissen opgeleverd. Geweldig voor mij en voor de organisatie was wel de grote opkomst: ruim 475 deelnemers konden we verwelkomen als deelnemer op een van de afstanden. Uiteraard met goedkeuring van de organisatie, die in handen is van de KVV Losser, had ik besloten om alle deelnemers te trakteren op een consumptie en een hapje na de wedstrijd. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt en het bleef gezellig druk op het sportpark mede door de fantastische weersomstandigheden. Tot mijn grote verrassing had de plaatselijke atletiekvereniging een woordje voorafgaand aan de wedstrijd voor mij geregeld wat ik erg kon waarderen. Ook waren er kennissen die mij cadeau s kwamen overhandigen waarop ik echt niet had gerekend want ik was s morgens gewoon met de fiets naar Losser gereden om daar mijn wedstrijd te lopen. Een aantal maanden geleden, had ik mij ten doel gesteld deze 5 km ónder de 18 minuten te lopen. In mei dit jaar liep ik op de baan nog dus dat moest geen probleem zijn. Echter zoals het soms kan gaan in onze sport, zette een rugblessure een dikke streep door mijn doel. Dat ik uiteindelijk toch nog liep was naar de omstandigheden niet slecht en mijn doel onder de 18 minuten te lopen op mijn 50 e moet maar even worden uitgesteld. Erg leuk vond ik het dat een groot aantal snellere lopers op mijn jubileumwedstrijd in mijn groep bleven lopen. Dat maakt afzien toch nog weer een stuk aangenamer. Langs deze weg wil ik iedereen bedanken die op mijn wedstrijd feestje is geweest en op een of andere manier heeft bijgedragen aan het slagen van deze dag. Ook heel erg bedankt voor alle attenties die ik mocht ontvangen. Mijn grootste dank gaat uit naar de organisatie van de Losserloop: KVV Losser. Vanaf het eerste contact met jullie was het geen enkel probleem om mijn 50 e verjaardag bij jullie te vieren. Jullie enthousiasme vooraf en op de dag zelf was groots. Op naar de 45 e Losserloop met weer zoveel deelnemers als dit jaar, ik zal er zeker bij zijn. Huub van Langen Nr. 6 - oktober

14 Winschoten revisited 13 september 2008 Als ik bij de zestig kilometer doorkom en weet dat het nog veertig kilometer is, begint de moed mij in de schoenen te zakken. Ik ben moe, ik vind het niet meer leuk, ik voel een blaar opkomen, en ik moet nog zo ver uitstappen zou nu heerlijk zijn. Maar ik wil niet stoppen, ik wil doorgaan, ik wil finishen. Ik heb ervoor getraind, ik kan het aan, ik moet niet zeuren. Natuurlijk is honderd kilometer ver, maar als je van te voren weet dat je gaat uitstappen, moet je er niet aan beginnen, zo simpel is het. De afgelopen twee jaar heb ik de honderd van Winschoten aan mij voorbij laten gaan. Het is geen afstand om maar eventjes te lopen, daar is het te eenvoudigweg te ver voor. De honderd is voor mij een afstand waar ik echt voor moet trainen, kilometers voor moet maken, andere dingen voor opzij moet zetten en dat is me de afgelopen twee jaar niet gelukt. Ik schakelde dus maar over op het bijnummer, de vijftig. Ook leuk, maar natuurlijk niet het echte werk. Het voelde dan ook twee jaar lang alsof ik spijbelde, ik stapte immers halverwege uit waar anderen doorgingen. Het zit me niet lekker. Ik weet dat ik het kan, een mooie honderd lopen. Maar dan moet ik er een keer echt voor willen gaan. Een bevriende loper krijgt ieder jaar zijn schema van voormalig ultratopper en bondscoach Gerrit van Rotterdam, inmiddels docent ultralopen bij de Atletiekunie. Als iemand er iets vanaf kan weten, is hij het wel. Ik trek de stoute schoenen aan en vraag Gerrit of hij voor mij ook een schema wil maken. Niet om Winschoten te winnen, maar om eindelijk een keer goed voorbereid aan de start te staan. En hoera, hij wil dat wel. Hij vraagt wat gegevens en maakt dan voor mij een op maat gemaakt schema. Als ik het krijg, moet ik even slikken. Het is véél meer dan ik gewend ben te doen. Het schema gaat tot 140 kilometer per week, met duurlopen van vijf of zes uur, en dat weken achter elkaar. Hoe moet ik dat organiseren? Waar haal ik de tijd vandaan? Als ik dan ook nog op de tweede dag van het schema bij een simpele tempotraining een zweepslag krijg, heb ik het even moeilijk. Weet ik wel zeker dat ik dit wil? Ja, dat weet ik zeker. En dus doe ik even geen tempotraining, bezoek ik voor het eerst in mijn leven een fysiotherapeut en geniet ik van een ontspannen loopvakantie in Duitsland. Ik moet positief blijven denken, anders kan ik net zo goed meteen stoppen. 14 LAAC Duurloper

15 Zo goed en zo kwaad als ik kan, houd ik me aan het schema. Oké, soms moeten duurlopen in tweeën (of zelfs in drieën) geknipt worden om ze haalbaar te maken. Ik ga regelmatig lopend naar trainingen en andere afspraken en ben voortdurend creatief kilometers aan het sprokkelen. En zowaar, ik kan me voor een groot deel aan het schema houden. Dat geeft vertrouwen voor 13 september. De week ervoor neem ik bewust gas terug en op de wedstrijddag sta ik ontspannen aan de start. Gerrit is er en ook, voor de gezelligheid en ter ondersteuning, een Terschellinger estafetteploeg. De sfeer is prima, het weer is goed en iedereen heeft er zin in. Maar dan slaan bij mij toch de twijfels toe. Pfff, honderd kilometer, wat een eind. Heb ik wel genoeg gedaan? Had ik de duurlopen toch niet in één keer moeten doen? En waar haal ik het lef vandaan om weer zo willen lijden? Eenmaal gestart draait het eigenlijk wel prima. Ik loop stukken gezellig op met mij bekende en onbekende lopers en de kilometers rijgen zich als vanzelf aaneen. Het gaat zo goed, dat ik de eerste vier rondes iets te snel loop. En dat had ik niet moeten doen, want ik word moe. En ik ben nog niet eens op de helft. Er rest maar één ding, en dat is gas terug nemen. Ik zie andere lopers langzaam van mij weglopen, maar ik zit er niet mee. Ik loop mijn eigen race en heb maar één doel: goed finishen. Mijn rondetijd loopt één keer vijf minuten op, maar blijft dan constant. En na zeventig kilometer weet ik het zeker: ik ga finishen vandaag en ook nog eens in een mooi pr. Na tachtig kilometer lukt het me zelfs kort te versnellen. Het voelt nog steeds goed en ik ben niet half zo kapot als drie en vier jaar geleden. Vlak voor de finish pers ik er nog een eindsprintje uit. En na afloop ben ik wel moe, maar niet doodmoe. Ik wandel rustig door en plof dan tevreden met een bekertje bouillon op een stoel. Ik ben vooral verbaasd. Ruim een kwartier van mijn pr af (eindtijd 10:11:47) en niet eens kapot. Hoe kan dat nou? Het antwoord is natuurlijk heel eenvoudig: omdat de voorbereiding eindelijk een keer klopte. Ik had een goed schema, goede begeleiding en een positieve instelling. Dan kun je heel veel aan, zo blijkt. En hoef je zelfs niet meer bang te zijn voor een honderd kilometer. Gerry Visser - redactie Nr. 6 - oktober

16 HOE KOM JIJ DE WINTER DOOR Doe mee aan de OPEN TWENTSE CROSS COMPETITIE van de 5 wedstrijden tellen mee voor het TCC klassement ( Zondag 2 november - Pingelloop AV Haaksbergen - Locatie Lankheterbos Start vanaf uur - Info: Zondag 30 november - Herikerbergloop AV Goor - Locatie Herikerberg Start vanaf uur - Info: Zondag 14 december - Dinkelloop AV Iphitos - Locatie Zandbergen Start vanaf uur - Info: Zaterdag 3 januari - Nieuwjaarscross ASV Eibergen - Locatie De Bijenkamp Start vanaf uur - Info: Zaterdag 7 februari - Hulsbeekcross LAAC Twente - Locatie Het Hulsbeek Start vanaf uur - Info: Inschrijven voor de hele TCC competitie (5 of 4 Wedstrijden met korting) via: Zie voor nadere informatie de website: 16 LAAC Duurloper

17 ZAALTRAINING winterseizoen De herfst doet zijn intrede. De Huttenkloasloop is achter de rug. Val je in een diep trainingsgat, wat nu? GA DE ZAAL IN! De zaaltraining is een prima aanvulling op je wintertraining. Menigeen vindt het vervelend om in het donker te lopen, want dan is het nat en koud. Ook de intensiteit van de trainingen staat op een lager pitje. Het kan ook zijn dat je geblesseerd bent van alle wedstrijden in de zomer. Voor al deze mensen is de zaaltraining een prima uitkomst. En nog een gezellige ook! (zeker geen onbelangrijke factor) Maar hoe ziet dat er dan uit? De zaaltraining is een kracht en coördinatietraining. Een andere naam is circuittraining. Volgens een bepaald circuit komen er allerlei spieren wekelijks aan bod. Buik-, rug-, beenen armspieren worden onder handen genomen. Core stability oefeningen zijn ons ook niet vreemd. Allemaal onderdelen die veel hardlopers eigenlijk verwaarlozen. Tijdens de periode van de zaaltraining (van november t/m maart) zul je merken dat je sterker wordt. Door regelmatig een maximaaltest te doen maken we dat ook zichtbaar. De ervaring leert dat je sterker de winter uit komt. Je bent zo beter in staat om de intensieve zomertrainingen te volbrengen. Je bent ook beter bestand tegen blessures. Omdat er een opbouw in zit in zwaarte is het wel zaak om zoveel mogelijk te komen. Dan krijg je ook het beste resultaat. Voor de broodnodige variatie zijn er ook enkele trainingen op muziek. Voor de liefhebbers zijn die ook apart te bezoeken. Waar? De zaaltraining wordt gegeven in Oldenzaal in de gymzaal van het Twents Carmel College, ingang Titus Brandsmastraat. We beginnen maandagavond, 3 november. De Training duurt van tot uur. Wel op tijd komen, want we beginnen stipt om uur. Er zijn ruime kleedkamers en prettige douches. Wie zijn de trainers? Mieke Pater verzorgt de training. Herman Holterman en Jan Fabels zijn de vaste invallers. De training op muziek wordt verzorgd door Susan Steinmeijer. De eerste staat gepland op 8 december. Voor nog meer informatie kun je altijd contact opnemen met : Mieke Pater tel: Nr. 6 - oktober

18 18 LAAC Duurloper

19 De 10 kilometer Huttenkloasloop 2008 Samen naar boven en verder de Haerweg op. Op het hoogste punt van de tien kilometer worden we aangemoedigd door Cunera Grootelaar en Hans en José Punt. Samen met de andere verkeersregelaars zijn zij de enige supporters onderweg. De publieke belangstelling tijdens de Huttenkloasloop lijdt vandaag merkbaar onder de weersomstandigheden. Tien minuten na het startschot van het koningsnummer van de Huttenkloasloop de halve marathon - staat de 10 kilometer op het programma. Regen en wind dwingen de atleten zich te verzamelen in de geelwitte tenten, waar de deelnemers hun tassen kwijt kunnen. Buiten is het om één uur ronduit guur. In de tent is het aangenaam. De Perskindolgeur is vertrouwd. Als de deelnemers van de halve vertrekken, staan de 10 kilometeratleten nog 10 minuten in de wacht. Vijf minuten voor de start zoekt men snel het startvak op. Lekker warm tegen elkaar gepakt, wensen de atleten elkaar succes. Voor Hans Geltink, Anton ter Elst en mij is de 10 kilometer van de Huttenkloasloop de laatste vormtest in de aanloop naar de Marathon van Eindhoven op 12 oktober. We mogen lekker knallen van trainer-coach Teije. Dat gaan we doen! Hans en ik willen een achtendertiger lopen en Anton onder de veertig. Daar klinkt het startschot en zo n 190 lopers snellen zich de Grootestraat in. De razende wind en de bochtige eerste kilometer maken het de lopers niet gemakkelijk. Wind op kop, in de rug en van opzij. De regen is niet onprettig en de temperatuur evenmin. We denderen met zijn allen naar beneden op weg naar het stemgeluid van speaker Hans Damveld. De eerste ronde gaat in 19:17 en we hollen opnieuw de Grootestraat in voor onze final lap. We zijn ondertussen flink opgeschoven naar voren in de wedstrijd en het is een stuk rustiger op het parcours. We zijn nog met ons drieën: Hans, Ben en ik. We overleven andermaal de Bijvanckstraat. Het gaat nog harder naar beneden op de Koppelboer en Ben houdt het tempo hoog op de beklimming van De Wijnbergen. Hans gaat mee. Ik denk vooral aan zondag en houd mijn eigen tempo vast. Mijn tweede ronde gaat in 19:21 en daarmee realiseer ik mijn doelstelling voor vandaag: een achtendertiger lopen. Ben en Hans eindigen iets voor mij. Anton loopt zijn negenendertiger. Ook de 10 van de Huttenkloasloop is de moeite waard. Hoewel het parcours niet gemakkelijk is en her en der wat bochtig, is het zeer aantrekkelijk. Ik mis alleen bij de drankpost op het 5 kilometerpunt een glaasje Huttenkloas! Marcel Lucassen - redactie In de Bijvanckstraat lopen Hans en ik naast elkaar op de stoep aan de linkerkant van de weg. We houden ons hart vast. De weg buigt met een bocht scherp naar links en we kunnen de verkeerssituatie niet overzien. We lopen hard naar beneden en het gaat zeker zestien kilometer per uur. Als er maar niet iemand met een kinderwagen ons tegemoet komt, denken we. Het gaat gelukkig goed. Via de Haer- en Koppelboerweg bereiken we De Wijnbergen. Daar wordt het pas echt klimmen. We komen Ronald Rumawatine, Ben Platier en Jan Pieter de Vries achterop. Foto s: Koos van Dijk - Meer foto s op: Nr. 6 - oktober

20 EEn barre tocht Totaal andere weersomstandigheden maakten de 2e editie van de Huttenkloasloop tot een barre wedstrijd. Ikzelf liep de halve marathon en had een afspraak met mijn loopmaatje Marcel van Wilpe, om samen met hem naar een mooie eindtijd te lopen. Hij was goed in vorm de laatste weken en een PR moest er zeker in zitten. Helaas belde hij mij die ochtend met de mededeling dat hij zich niet lekker voelde en niet mee ging. Ja, dan moest ik maar voor eigen succes lopen want ook ik was in vorm. De marathontraining van de afgelopen weken had zijn vruchten al ruimschoots afgeworpen tijdens de Singelloop in Enschede en de 30 van Almere. Toch baarden de onstuimige weersomstandigheden mij enige zorgen. Vooral de harde wind kon me nog wel eens parten gaan spelen. Voorzichtig weg dan maar, eens kijken hoe het gaat, was het motto. Een tactiek die de afgelopen wedstrijden goed had gewerkt en mij een aantal scherpe PR s had opgeleverd. Wat ga je doen Hans, riep André Bosgraaf na 1 kilometer. Rond de 1.30, zei ik. Voor André was deze halve een test om te kijken hoe het stond met de vorm na zijn verhuizing. Ik liep een beetje vooruit, in zo n wedstrijd gaat het toch automatisch altijd wat sneller de eerste kilometers, maar ik wist dat André mij na verloop van tijd wel weer zou bijhalen. Een echte diesel die steeds beter gaat lopen naarmate de wedstrijd verstrijkt. Na een kilometer of 4 kwam ik bij Arthur de Bruijn te lopen, hij was pijlsnel gestart. We liepen een stukje samen maar onze tempo s wisselden veel. Bergop liep hij van me weg en bergaf haalde ik hem weer bij. De doorkomsttijd op 5 kilometer (20.13) was zowel veelbelovend als zorgwekkend. Ik had me in Enschede op de halve totaal kapot gelopen met een zelfde doorkomst op de 5 kilometer. De doorkomst op 10 kilometer (40.45) was nog steeds zéér goed en André riep, straks na de 15 lopen we echt vol in de wind dus laten we vooral bij elkaar blijven. Het werd al eerder echt zwaar, de lus die je moet lopen bij 12 kilometer (bergop) en toen al véél eerder vol in de wind. Het was een waar gevecht tegen de elementen. Ik moest me een beetje inhouden, Arthur had al afgehaakt van ons groepje maar die andere (onbekende) loper ging vol door. André en ik probeerden ons achter hem te verschuilen en hielden allebei een beetje in, wetende dat er nog een aantal zéér zware kilometers bergop komen na 15 kilometer. De doorkomst op 15 kilometer was nog steeds prima ( ) en ik besefte nu pas dat er een mooie tijd in zou zitten vandaag. Dan moesten nog wel de laatste, en vooral zwaarste kilometers van de Huttenkloasloop beslecht worden. De derde loper ging er opeens als een speer vandoor, blijkbaar had hij nog héél veel over, en weg was hij. André en ik waren nu nog met z n tweeën. Ik merkte dat André wat meer moeite had om het tempo te volgen en hij moest een gaatje laten. De kilometers over de Paasberg en Tankerberg waren echt zwaar maar ik wist dat ik een goede tijd ging lopen en bij het kapelletje (vlak voor de 20) naar beneden mocht. Nog even aanzetten en een sprintje naar de finish..fantastisch! Zéér verbaasd keek ik op mijn stopwatch. De die ik had gelopen was maar 10 seconden boven mijn PR. Tijdens deze zware halve marathon, en onder deze barre omstandigheden voelt deze eindtijd voor mij als een persoonlijk record. Hans Gerritsen - redactie Regelmatig zag ik in mijn ooghoek André al dichterbij komen en na ongeveer 6 kilometer sloot hij zich, samen met een andere loper, bij ons aan. Een mooi (vierkoppig) groepje hadden we nu. We konden elkaar af en toe mooi uit de wind houden maar op sommige stukken was de wind zo hevig dat we zelfs in de groep geen profijt van elkaar hadden. 20 LAAC Duurloper

21 Huttenkloasloop 2008 Veel dingen heb je als organisatie in de hand, maar aan sommige dingen kun je niets doen. En dus regent het op zondag 5 oktober pijpenstelen en bovendien waait het hard. Jammer voor de toeschouwers van de Huttenkloasloop en ook jammer voor de omzet van de horeca-ondernemers op de Markt, want dit jaar blijven de terrassen leeg. En de lopers? Die lopen gewoon. Kom zeg, waarom zou je thuis blijven met dit weer? Je loopt jezelf wel warm, en ingeschreven zijn we toch. En zo sta ik, samen met nog een paar honderd andere lopers, vrolijk te wachten op het startschot van de tweede Huttenkloasloop. Het is nog best druk op de Markt en ook best gezellig in het startvak, maar na het startschot wordt het heel stil. De straat is afgezet, maar de hekken staan er voor niets. Er staat vrijwel niemand langs de kant, alleen op de afslagen en splitsingen staan een paar vrijwilligers. Het zal de hele weg zo blijven. En geef de mensen eens ongelijk, het is echt geen weer om tijdens de wedstrijd langs de kant te staan. De eerste kilometers zoek ik naar mijn tempo. Marcel Oldenkotte loopt mij voorbij en vraagt wat ik van plan ben. Geen idee, antwoord ik geheel naar waarheid. Gewoon, lekker lopen en dan zien we het wel. Kiek n wat t wordt dus! vertaalt hij mijn woorden in het Twents en zo is het precies. Ik heb me voorgenomen om onderweg niet op mijn horloge te kijken en daar houd ik mij aan. Bij het zevenkilometerpunt staan allemaal grote auto s te ronken op de smalle weg. Er is nog net genoeg ruimte om langs te lopen. De dampen van de benzine zijn letterlijk adembenemend, maar toch is het een mooi gezicht. De bestuurders hangen uit de raampjes om te kijken wat er allemaal buiten de auto gebeurt. Twee heel verschillende hobby s, twee heel verschillende manieren om de zondag door te brengen. Maar als ik een kilometer verder een meisje met een roze pakje en een paar vlechtjes voor me zie lopen, met ook nog eens een fiets ernaast, besluit ik dat het genoeg is geweest. Ik zet even aan en laat de stampende loper, het meisje en de fietser achter me. Je mag best met mij meefietsen hoor! roep ik in het voorbijgaan naar de fietser, maar die ziet het nut er niet zo van in en blijft bij zijn loopster. Als je iemand inhaalt, moet je hem (haar) wel voor zien te blijven. En dus versnel ik maar een beetje. Dat kan ook best, want ik loop nog steeds lekker. De kilometers tellen nu snel af. Ik ben al op vijftien, op zestien, even klimmen, zeventien kilometer en voordat ik het weet loop ik Oldenzaal weer binnen. Ik kijk dan toch maar even op mijn horloge. Ah, net anderhalf uur, dat wordt nog best een aardige tijd. Ik loop vlak achter Ger Kolner en besluit naast hem te gaan lopen, wel zo gezellig. Ger vindt het prima, maar gaat er vlak voor de finish toch vandoor. Ik ren achter hem aan en zo bereiken we sprintend de finish. Ik klok 1:36:09, en Ger is een seconde sneller. Ach ja. En de regen? O ja, die was er ook nog. Maar dat merk ik pas als ik een tijdje stil heb gestaan. Gerry Visser - redactie Bij de acht kilometer hoor ik vlak achter mij zware voetstappen. Een mij onbekende loper bijt zich vast in mijn tempo en volgt mij op de hielen. Als ik bij de elf kilometer toch maar even omkijk, verontschuldigt hij zich meteen. Als je het vervelend vindt dan ga ik wel een stuk naar achteren hoor! Maar overnemen kan ik niet, dit tempo kan ik echt niet vasthouden in mijn eentje. Ik vind het wel een eerlijk antwoord en heb er meteen minder last van. Nr. 6 - oktober

22 Achter de coulissen van De Huttenkloasloop Aan de gekste dingen moet worden gedacht bij de organisatie van een dergelijk evenement. Je merkt het pas als t níet goed geregeld is, maar gelukkig liep het meeste wederom op rolletjes. Een greep: (!) lunchpakketjes verzorgen; - medailles bestellen: niet te veel, niet te weinig; - clinics geven aan een hele bende jonge kinderen; - affiches ophangen in de wijde omgeving; - mensen die aan het parcours wonen op de hoogte brengen; - arcours ietwat verleggen wegens wegwerkzaamheden; - wedstrijduitslagen controleren; - startnummers en Championchips in zo n 1300 enveloppen doen; - verkeersregelaars verzekeren; - sponsorcontacten onderhouden; - kilometerbordjes, dranghekken etc. langs het parcours zetten en ook weer ophalen... Enzovoort! Gelukkig is er een actieve groep LAAC-ers die zich daar soms al máánden voor de wedstrijddag mee bezighoudt. Aangevuld met de helpers op de dag zelf. En kort na de wedstrijd wordt er geëvalueerd en het draaiboek wordt aangevuld en herzien. Als dan op zo n dag, waarop het niet veel droog is geweest, de geluiden van zowel deelnemers, organisatie en andere betrokkenen overwegend tevreden waren, kunnen we toch wel weer spreken van een geslaagd evenement. Tot ziens op 4 oktober 2009 voor de derde Huttenkloasloop! Gerrie Broeders- redactie 22 LAAC Duurloper

23 HUTTENKLOASLOOP 21,1 KM Robert Steinmeijer Jasper Reenalda Tonnie Bruns Jan Sijtsma Paul Meulenbroek Alfred Atta Ron Höfte Ruud Vlutters Marcel van Tellegen Hans Gerritsen André Bosgraaf Arthur de Bruijn Richard Beldhuis Eddy van Essen Klara Davina Frank van Marle Jeroen Kemperink Gerard Veldscholten Marlies Schoonhoven Marcel Oldenkotte Ger Kolner Gerry Visser Alien Kruize Harry Pot Toon Eppink Rene Davina Aldrich Schmitz de Moulin Bart Agterbos Nico Hoeben Hans Klomp Saskia Bekhuis Wouter Meijer Bert Siemerink Miranda Bruins Daan Wever Bart Peeters Nico Langeslag Juud de Lange Gerard Sander Gerrit de Klein Ron Emmens Wim Buyvoets Henk Wessels Henry van Duist Be Meerman Annelies Lageschaar Dick Spijker Jacoline Huiskes Martin Kuipers Sonja Kruse Fred Rorink Ton Scheuten Ingrid Meenderink Renate van den Ham Jan Oude Weme Jon Severijn Louis Vijn HUTTENKLOASLOOP 10 KM Marcel Klamer Ingrid Prigge Ben Platier Hans Geltink Marcel Lucassen Anton ter Elst Frans Koevoets Dione Scheuten Sabine ten Vregelaar Anja Hofman Ruud ter Huurne Piet Mol Han Vaalt Vincent van het Reve Margo Kamp Adri Albert Bruheze Renate Mulder Jan van der Zande HUTTENKLOASLOOP 5 KM Gerben Franke Arnold Klieverik Hans Engbers Wouter van Baaren Fons Nijmeijer Rob Giesselink Hans Dat Monique Kropmans Johan Schabbink Andrea van Schoot Jan Meulenkamp Hans Bos Gre Alink Irene Breebaart Marieke Schabbink Herman Leussink Erna Leussink Tineke Poolman Tahirih Poolman Geertje Peeters Nr. 6 - oktober

24 24 LAAC Duurloper

25 Nr. 6 - oktober

26 Jubileumactiviteiten Zoals de meesten wellicht weten bestaat LAAC volgend jaar 25 jaar. Hiervoor is ondertussen een jubileumcommissie gevormd. Deze bestaat uit de activiteitencommissie, en Hans Engbers vanuit het bestuur. Na enig brainstormen ziet het voorlopige jubileumprogramma er als volgt uit: - Baanactiviteit/festiviteit (eind aug./begin sept.) - 31 oktober: Jubileumfeestavond bij Siemerink op het Hulsbeek Daarnaast wordt er, in het kader van de jubileumactiviteiten, nog gedacht over het ophalen van het Bevrijdingsvuur en deelname aan de Roparun (estafetteloop van Parijs naar Rotterdam). Er zijn ondertussen een paar subgroepjes gevormd die bezig gaan met de nadere invulling van de diverse activiteiten. Ook is het de bedoeling dat er een speciale jubileumuitgave van het clubblad komt. Extra hulp en ideeën zijn natuurlijk van harte welkom. Mocht er iemand zijn die graag mee wil helpen of goede ideeën heeft voor de één of andere activiteit, aarzel niet en meld je aan. Wij houden jullie op de hoogte. Namens de Jubileumcommissie, Hans Engbers 26 LAAC Duurloper

27 In deze nieuwe rubriek wil de redactie de leden de gelegenheid geven om een oproep en/of korte mededelingen te doen. Bijvoorbeeld: - Haas gezocht voor bepaalde wedstrijd. - Medelopers gezocht voor lange duurloop. - Wedstrijdtip. - Wie gaat er mee naar...? - Boekentip. - Leuke website s. - Maar het mag natuurlijk ook gewoon iets anders zijn. Stuur je prikbordmededeling naar: redactie@laactwente.nl Grappige film? Nr. 6 - oktober