medewerkersdag 2013 Met deze keer: Programma Opening en ontvangst

Transcriptie

1 Friesestraatweg AC Groningen T info@vwnn.nl F Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland Met deze keer: medewerkersdag 2013 p2 p4 p5 p7 p8 p9 Asielzoekers en het GBA Culturele markt Oude Pekela Eindelijk samen Informatie basisschool Financiële gaten Op pad naar het Veenpark Medewerkersdag 2013 Wanneer: 3 oktober Waar: Scandinavisch Dorp Oude Badweg TJ Paterswolde Tijd: Meld je zo snel mogelijk aan via: medewerkersdag@vwnn.nl o.v.v. workshop(s) / activiteit naar keuze. NB. Als je je hebt aangemeld, gaan we er vanuit dat je aanwezig bent. Bij verhindering graag tijdig bericht naar medewerkersdag@vwnn.nl Programma Opening en ontvangst Workshops en/of Ontspanning Borrel & muziek Spreekuur Management Team Spreekuur Vrijwilligersraad Buffet 1 e workshop ronde keuze uit: - Presentatie Meet2Know met quiz Vooroordelen over jongeren (door Jasper Koehorst - VWNN) - Nederlandse taalklanken - voor taalvrijwilligers (door logopediste Paulien de Wit - VWNN) - Art. 64 VreemdelingenWet - Uitstel vertrek vanwege medische redenen (door advocaat dhr. Janse) 2 e workshop ronde keuze uit: - Ambassadeursschap vrijwilligers VW (door Dorine Manson, directeur VWN) - Meet2Know / Vooroordelen over jongeren - Nederlandse taalklanken Ontspanning, keuze uit: (NB. Dit kan gecombineerd worden met deelname aan 1 van de workshops) - GPS wandeling of vrij wandelen - Varen met kleine boot op Paterswoldse meer 1.

2 Kick-off VoorleesExpress Emmen De start van het culturele seizoen: mooi moment voor de start van de VoorleesExpress in Emmen. Vanuit ons kantoor liepen we gezamenlijk naar de bibliotheek in Emmen, waar een kinderplein ingericht was. Bij binnenkomst konden we direct plaatsnemen voor de poppenkastvoorstelling over het boek De ober van niks door Jinky s Mikmak. De kinderen (en volwassenen) genoten ervan. Daarna naar de voorleeshoek waar Tineke Fietje van de bibliotheek het boek De wiebelbillenboogie op een geweldige manier voorlas. De kinderen kregen een boek kado en gingen vervolgens op de foto met Tineke en hun voorleesvrijwilliger. Als afsluiting (en officiële aftrap van het project) ontving Surenthini een bibliotheekabonnement voor haarzelf en haar dochter. Alle deelnemende gezinnen krijgen een abonnement. Deze week zullen alle tien trajecten gaan starten in Emmen. Vrijwilligers en gezinnen: heel veel plezier samen! De VoorleesExpress wordt mogelijk gemaakt door het Oranjefonds, JM Fonds, Kinderpostzegels, St; Lezen, St. Weeshuis der Doopgezinden en Fundatie van den Santheuvel, Sobbe. Behalve in Emmen loopt dit project ook in Noord Friesland, Pekela en Stadskanaal en zal deze maand ook starten in Aa, Hunze en Assen. Onze droom? Geen kind zonder voorlezen! Alinda Bennink Coördinator Emmen De inschrijving van asielzoekers in de GBA De Koppelingswet die illegaal verblijf in Nederland tegen moet gaan regelt de koppeling van de computers en databestanden van organen als IND, Kadaster en Belastingdienst aan de Gemeentelijke Basis Administratie (GBA). Als een asielzoeker wordt toegelaten en als vluchteling erkend, schiet de Koppelingskamer van de IND (de Kamer heeft geen telefoonnummer maar bestaat echt) zijn gewijzigde verblijfsrechtelijke code in in de GBA. Als asielzoeker mocht hij niet werken, nu wel. De meeste asielzoekers hebben geen identiteitspapieren. Daarom krijgen ze ten behoeve van de opname in de GBA een inlichtingenformulier waarin in meerdere talen wordt gevraagd wat hun naam is, sinds wanneer ze deze naam hebben, wat hun geboortedatum is, enz. Een ongeletterde Afghaanse liet het formulier invullen door een kamergenote. Door het formulier te versnipperen, hebben we, op het nippertje, kunnen voorkomen deze Afghaanse als Somalische werd vastgelegd in de GBA. En vastgelegd betekent ook echt vast, GBA data kunnen uitsluitend door een uitspraak van de kantonrechter worden gecorrigeerd. Het ingevulde formulier is immers basis voor de beëdigde verklaring die de asielzoeker aflegt met betrekking tot zijn personalia. (vervolg op pagina 3) 2.

3 de inschrijving van asielzoekers in de gba (vervolg van pagina 2) Bij het afleggen van de volgende beëdigde verklaring is geen tolk aanwezig: een jong stel uit Irak kreeg een kindje. Ze gingen naar de gemeente om aangifte te doen van de geboorte en ook wilden ze graag trouwen. De ambtenaar liet ze echter een beëdigde verklaring afleggen. Bij het stel ontstond de indruk dat zij op dat moment in de echt werden verbonden. En toen ze elkaar het jawoord dachten te geven legden zij volkomen onbedoeld de meinedige verklaring af dat zij waren gehuwd. Een probleem is de spelling van exotische namen. Schrijven we Mohammed, Mohamed of Mohamad? Aïcha of Aiisha? Medewerkers van de GBA weten het niet. Daarom komt het heel vaak voor dat ambtenaren van de GBA inzage eisen in de rapporten van het eerste en nader gehoor. In deze rapporten is door de IND, onder toezegging van strikte vertrouwelijkheid, het volledige levensverhaal van de vluchteling opgetekend, tot in detail. De reden dat de vluchteling al deze gevoelige en persoonlijke informatie moet presenteren, is dat de ambtenaar van de gemeente dan de naam van de vluchteling over kan schrijven waarbij zij zich dan, bij gebrek aan een geboorte akte of een paspoort, baseert op een Bron. Maar laat de IND nu ook niet weten of deze ongeletterde Afghaan Safiqul of Safiq Ghul heet! De bron is feitelijk onbruikbaar. Een heftige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer dient hier uitsluitend het veelvuldig fout registreren van vluchtelingen. Een Somaliër verklaart onder ede dat hij Igeh Mohamad Farah heet. Elke vluchtelingenwerker weet dan wel dat hij Igeh heet en dat hij de zoon is van Mohamad die de zoon is van Farah. Maar toen Igeh thuiskwam na zijn inschrijving in de GBA heette hij Kruisje (X) Mohamad Farah. Desgevraagd verklaarde de ambtenaar dat Somaliërs geen voornaam hebben omdat ze gebruik maken van een naamketen. En op de vraag waar zij dit op baseerde vertelde ze dat het om de Somalische naamwetgeving ging. Volgens de Somalisch naamwetgeving heet Igeh Kruisje. De ambtenaar heeft hem de geboortedatum toegekend. Het kan ook heel erg schrijnen. Een jonge vrouw uit Guinee ontvlucht de man aan wie zij is uitgehuwelijkt en die haar heeft verkracht. Het kindje waar zij in Nederland van bevalt krijgt de naam van de verkrachter. Awan Mohamed Amin Abdul Kadir Sulleyman Beck heet na inschrijving Awan Mohamed. Ze hebben mijn naam gestolen, zegt Awan en ze vraagt zich af hoe de inschrijving van ons Staatshoofd geregeld is. Een asielzoeker weet natuurlijk best hoe hij heet. Je kunt hem dat gewoon vragen. Ook als er onduidelijkheid bestaat over de correcte spelling van exotische namen lijkt mij de asielzoeker zelf de meest betrouwbare bron. Hij kan zijn naam schrijven. Als hij analfabeet is kan een tolk hulp bieden. Deze hoort toch al aanwezig te zijn want iemand een beëdigde verklaring af laten leggen in een taal die hij niet begrijpt is raar en onverantwoord. De huidige praktijk, waarbij wordt gestreefd naar een foutloze bevolkingsadministratie, leidt juist tot erg veel fouten. En toen mijn collega Belopavlovic en ik daar over in discussie wilden gaan kregen we een getergd mailtje terug dat de inschrijving correct en volgens de regels verloopt, gericht aan de heren Belopovic en Broere. Hans Broer Werkbegeleider AZC Musselkanaal en Oude Pekela 3.

4 Culturele markt in Oude Pekela Vrijdag 6 september 2013 werd het parkeerterrein De Helling in Oude Pekela omgetoverd in een kleurrijk festival van mensen. Er vond een culturele markt plaats onder de noemer kennismaken met andere culturen. Maatschappelijke en vrijwillige organisaties uit de gemeente Pekela stonden met kraampjes op de markt. Vluchtelingen- Werk Noord-Nederland heeft zichzelf goed kunnen presenteren met verschillende activiteiten. We hebben onder andere de VoorleesExpress kunnen laten zien. Door middel van een echt voorleeshoekje hebben we dit project, dat ook in Pekela wordt uitgevoerd, onder de aandacht gebracht. Leuk om dan te zien hoe kinderen elkaar dan spontaan gaan voorlezen! Ook de Mensenbieb kon niet ontbreken op deze culturele markt. Bezoekers van de markt werden met prikkelende stellingen gelokt door vrijwilligers. Onder het genot van koffie en thee hebben er bijzondere ontmoetingen plaats gevonden tussen de vluchtelingen en autochtone inwoners van Oude Pekela. Enkele bezoekers waren dusdanig onder de indruk van ons werk dat zij hebben besloten donateur te worden van Vluchtelingen- Werk Noord-Nederland. De inwoners van de gemeente Pekela waren uitgenodigd om aan te schuiven bij een intercultureel buffet. Veel van deze gerechten waren door vluchtelingen en asielzoekers uit het AZC in Oude Pekela bereid. De culturele markt werd georganiseerd door: CMO Groningen, 1-2 Smile, gemeente Pekela, Bibliotheken Pekela, AZC Oude Pekela, de Badde, VluchtingenWerk Noord-Nederland en Angela en Marian Prins van Kinderkeuken Stamppot Janssen. De markt werd mede mogelijk gemaakt door Gemeente Pekela en Provincie Groningen. Mireille Paas Projectmedewerker 4.

5 Bericht van de directie Beste VluchtelingenWerkers, Het belangrijkste nieuws van de afgelopen periode is dat we van de Nationale Postcode Loterij gelden hebben ontvangen om al onze medewerkers extra te scholen. Het thema was snel bedacht: het verhogen van de digitale vaardigheden van al onze medewerkers. Doel hiervan is dat iedereen handiger wordt met Zimbra (mail) en BOSS en dat iedereen ervan bewust wordt dat het invullen van VVS onmisbaar is voor onze organisatie. We streven er naar dat de cliëntgegevens voor 100% worden ingevuld in VVS. We bieden deze activiteit laagdrempelig aan: dus op de locaties zelf (zodat jullie niet ver hoeven te reizen naar ). We hopen dat jullie daarna ook elkaars hulp kunnen inroepen bij vragen en onduidelijkheden. De scholing is op maat: jullie kunnen vooraf de eigen vragen kenbaar maken. Daarnaast is vluchtnet nieuw en is vluchtweb veranderd, veel informatie kun je ook vinden op de (nieuwe) website van VWNN. Ook hieraan zal aandacht worden besteed. We hopen dat jullie allen meer gebruiksmogelijkheden leren kennen van Zimbra (standaardhandtekening, automatische beantwoorder, het delen van de agenda op locatie, de gezamenlijke agenda) en van de huisstijl. Verder hoop ik jullie allen te zien op onze medewerkersdag op 3 oktober. Het programma heeft iedereen ontvangen en de aanmeldingen komen al binnen. Tot ziens en vriendelijke groet, Christine Hillemans Directeur VWNN EINDELIJK SAMEN!!! Bemnet en Tmnit na jaren weer herenigd met hun 5-jarige dochter Saron Bemnet en de destijds zwangere Tmnit moesten in 2011 halsoverkop vluchten uit Eritrea. Hun 5-jarige dochter Saron moesten ze achterlaten bij haar grootouders. Twee jaar later werden ze eindelijk met elkaar herenigd. Na de eerste opvang in Ter Apel kwam het echtpaar naar het AZC in Burgum, waar in oktober hun zoontje werd geboren. In december 2011 kregen ze een huis in Heerenveen, waar ik samen met stagiaire Marlou het gezin begeleidde. Ondanks dat we elkaar helemaal niet konden verstaan, Bemnet en Tmnit spraken alleen Tigrinia, lukte het ons om (vervolg op pagina 6) 5.

6 EINDELIJK SAMEN!!! (vervolg van pagina 5) samen het huis voor niet al te veel geld in te richten. In augustus 2011 was een procedure voor gezinshereniging gestart, maar het verzoek werd afgewezen. Voor een nieuw verzoek tot gezinshereniging zou het dochtertje naar de Nederlandse ambassade in Sudan moeten gaan. Omdat ze dat natuurlijk niet alleen kon, zou opa met haar meegaan... Stel je hierbij voor dat Saron geen paspoort had, het gevaarlijk was om de grens over te komen en ze waarschijnlijk zes maanden in de hoofdstad Khartoem zouden moeten wachten. Bemnet en Tmnit leefden hier heel zuinig, om elke eurocent te sparen om het verblijf van Saron en opa in Khartoem te kunnen betalen. In januari 2013 was het zover, maar het duurde nog tot juli voordat Saron naar Nederland kon komen. Het was een spannende en moeilijke tijd voor alle betrokkenen. Een laatste hindernis was dat kinderen niet alleen mogen vliegen. Christine Bierenbroodspot van Vluchtelingen- Werk Noord-Nederland vond een vrouw uit Eritrea die zich bij haar partner in Leek zou voegen. Zij nam Saron onder haar hoede. Op 9 juli hingen we het huis vol met slingers en daarna reden Bemnet en ik naar Schiphol. En toen weer wachten, maar al wie door de gate naar buiten kwamen geen Eritrese vrouw met Saron. Tot na een tijdje bleek dat we in een aparte ruimte moesten komen. Een aardige agent legde daar uit dat het verdacht was dat een mevrouw met een meisje reisde zonder dat er een familieband bestond. Gelukkig konden we uitleggen hoe de vork in de steel zat en mocht Bemnet eindelijk zijn dochter begroeten. Saron was erg moe en keek verdwaasd om zich heen. Ze was 19 uur onderweg geweest. Van de bagageband haalden we een kartonnen doos. Verder geen bagage. Thuis bleek daar een soort nachtkastje in te zitten, een cadeau van opa voor Tmnit. Om 4 uur kwamen we THUIS in Heerenveen. Moeder was dolblij (zij had haar dochtertje 3 jaar niet gezien). Toen ik een week later weer langskwam was Saron veranderd in een vrolijk leergierig en blij meisje, dat al tot 10 kon tellen in het Nederlands, ook showde ze me trots de nieuwe kleren die ze hadden gekocht. Haar broertje was ondertussen gewend aan zijn grote zus en de beide ouders waren uitgerust van het lange wachten en de enorme spanning en heel erg blij. Net als opa die weer heelhuids bij zijn vrouw en kinderen in Eritrea was teruggekeerd. De volgende fase is een geschikte school voor Saron te vinden. Juli Jan de Jong Vrijwilliger & coach integratie VWNN Heerenveen 6.

7 hoi allemaal! Informatie voor ouders van basisschoolleerlingen Ik ben Veronika Flegar, 24 jaar en kersvers afgestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen met een master in internationaal recht en mensenrechten. Oorspronkelijk kom ik uit Stuttgart, maar vier jaar geleden ben ik voor mijn studie naar Groningen verhuisd. Al sinds mijn vrijwilligerswerk in Senegal in 2008 voel ik me enorm betrokken bij het lot van vluchtelingen en migranten, en deze ervaring motiveerde me om me tijdens mijn studie verder te bekwamen in dit uitdagende veld. Inmiddels werk ik ruim een jaar als vrijwilliger bij het juridisch spreekuur in Groningen en ga ik nu voor het eerst betaald aan de slag. Omdat bij VWNN de mens en de hulpverlening echt centraal staan en er een open, constructieve sfeer heerst voelde ik me als vrijwilliger al flink betrokken bij de organisatie. Ik voel me dan ook vereerd om nu binnen het project Blik op Toekomst aan het werk te kunnen. In mijn vrije tijd doe ik veel aan buitensport. Je vindt me regelmatig in de klimhal of in de rotsen en ben over het algemeen graag in de natuur. Ook van uitgebreid koken word ik enthousiast. Verder fotografeer ik graag en daag ik mezelf uit om nieuwe talen te leren. Veronika Flegar In de Compact stond een tijdje terug een bijzonder bericht. De Stichting Keihan heeft een folder uitgegeven, waarin op vrij eenvoudige manier het organisatiemodel van een basisschool wordt weergegeven. Misschien zeg je als Nederlandse ouder: informatie over een basisschool? Lekker interessant! Toch merk je in de begeleiding van ouders van basisschoolkinderen, dat er veel dingen niet begrepen worden. Vaak zaten ouders zelf niet op school, en in ieder geval was het anders en veelal minder georganiseerd. Deze folder kost 3,- en is in het Nederlands en Farsi/ Pashto geschreven, speciaal voor Afghaanse ouders. Zie de site: We vroegen ons als werkgroep af, of deze boekjes (of iets soortgelijks) ook in andere talen zijn verschenen (Somalisch, Arabisch, Swahili, Frans) Het is een zeer handzaam boekje en zal vast voorzien in de informatiebehoefte. Mail het aan de redactie als je er meer van weet. Mogelijk helpen we zo elkaar verder. Janny Nijhof Vrijwilliger Noordenveld 7.

8 Van uitkering naar studiefinanciering In Noordenveld hebben we te maken met een aanzienlijk aantal jonge mensen dat redelijk snel door hun eerste inburgeringsfase heen komt en daarna naar de AKA (soort van pre MBO) doorstroomt. Op zich een fijne ontwikkeling voor hen, maar hierbij doet zich een financieel probleem voor. Omdat mensen met deze stap een overgang van een uitkering naar studiefinanciering maken, gaan ze (ook al lenen ze maximaal) zo n 250,- op achteruit per maand. Een forse klap voor toch een bescheiden inkomen. Ze zijn geplaatst in een dan betrekkelijk dure woning en hebben alle andere (voor hen in deze situatie, hoge) lasten. Onze vraag is: zijn er andere collega s die hier ervaring mee hebben? Zo ja, hoe gaat men hier mee om? Zo nee, zijn er ideeën, tips voor ons om hier uitweg in te zoeken/vinden? Mail naar: dmilkovic@vwnn.nl. Alvast bedankt voor jullie reactie. Dragoslav Milkovic Coördinator Integratie Zuidwest Drenthe even voorstellen... Mijn naam is Bauke Eert Kuipers, 52 jaar en sinds mei van dit jaar werkzaam als coördinator Integratie bij VluchtelingenWerk Noord-Nederland, afdeling Zuidoost Friesland te Drachten. In februari 2010 heb ik, na 24 jaar, mijn ontslag gekregen bij Drukkerij Banda in Kollum. Dit in het kader van een reorganisatie waarbij gedeelten van het bedrijf in andere handen zijn overgegaan en er hierdoor geen plaats meer voor mij was. Daar ik al een tijdje met de gedachte rond liep om iets totaal anders te gaan doen was dit ontslag voor mij de kans om de daad bij het woord te voegen. Na enig vooronderzoek heb ik er voor gekozen om de opleiding SJD in deeltijd aan de Hanze Hoogeschool te Groningen te gaan doen. Echter, omdat ik geen baan had, moest ik wel een relevante stageplek vinden om de opleiding te kunnen volgen. Na een telefoongesprek met Wim Ram, gevolgd door een kort gesprekje, ben ik sinds september 2010 al werkzaam als stagiair in Drachten. Tussentijd heb ik ook nog 3 maanden een stage gedaan als consulent inkomen bij de gemeente Ooststellingwerf, maar al vrij snel was voor mij duidelijk dat dit het niet voor mij was. Ik miste hier het menselijke aspect, met als gevolg dat ik vanaf januari 2013 weer als stagiair ben begonnen op het kantoor in Drachten. Qua opleiding zit ik de afrondende fase en ben ik bezig met mijn eindscriptie. Wel ben ik ondertussen (tijdelijk) werkzaam als coördinator in Drachten voor de gemeenten Boarnsterhim, Opsterland en Smallingerland. Het menselijke aspect van de functie en het gevoel te hebben iets voor een ander te kunnen betekenen, spreekt mij enorm aan in het werk. Er is genoeg te doen en er is geen dag hetzelfde. Ik voel mij dan ook helemaal op mijn plek en kijk wel hoe één en ander zich verder ontwikkeld. Bauke Eert Kuipers 8.

9 De Grenshof in Bellingwolde wordt weer asielzoekerscentrum Het college van Bellingwedde heeft een voorgenomen besluit genomen over het opnieuw in gebruik nemen van het asielzoekerscentrum (AZC) in Bellingwolde per 1 oktober aanstaande. Het AZC is eigendom van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). De intentie van het COA is om de locatie minimaal twee jaar in te zetten. In het AZC kunnen 345 mensen verblijven. Het COA heeft te maken met een dusdanige stijging van de bezetting op de opvanglocaties dat het bestuur van de opvangorganisatie heeft besloten om de capaciteit tijdelijk uit te breiden. Er zijn verschillende redenen voor de huidige stijging van de bezetting. Er is sprake van een verhoogde instroom, onder andere van mensen uit Syrië. Daarnaast stromen gezinnen die in aanmerking komen voor het Kinderpardon (regeling langdurig verblijvende kinderen) minder snel uit dan verwacht. Ook is er een toename van het aantal vergunninghouders, waarbij er niet altijd snel genoeg woningen in gemeenten beschikbaar zijn om hen te laten uitstromen. Ook VWNN zal weer een vestiging krijgen op deze locatie. Op pad naar het Veenpark Op zaterdag 29 juni toog een groep taalvrijwilligers van projecten Taalmaatjes Emmen en EIF met hun deelnemers en enkele kinderen naar het Veenpark in Bargercompascuum (Emmen). Na de koffie met een heerlijke veenbessenkoek wandelden we door het dorp met oude huizen. We bekeken oude machines; kregen een presentatie bij de bakker,die in een houtoven (heerlijk!) brood bakt en genoten van een flinke zak oud Hollands snoep. Na een bezoek aan de school keerden we met de oude stoomtrein terug naar het startpunt. Vervolgens met de trein naar de veenafgraving, waar Colofon redactie: Marianne Tiel , mtiel@vwnn.nl een presentatie plaatsvond. Wat heerlijk dat Abdiwali erbij was, onze Somalische vrijwilliger, die er voor zorgde dat de Somalische deelnemers ook begrepen waar het over ging. Op de terugweg stapten we over op de veenboot. Iedereen heeft genoten van deze geweldige dag, waarbij de zon zich ook van haar beste kant liet zien. Voor de deelnemers was het een mooie geschiedenisles, een hele ervaring voor de meesten. Deelnemer Abdi zei bewonderend: wat mooi dat deze oude dingen bewaard worden, in ons land gaat alles wat oud is weg. Deze dag werd georganiseerd als afsluiting van project Taalmaatjes Emmen. Na 3 jaar is dit project met financiële steun van het Oranjefonds succesvol afgesloten. We hebben samen hard gewerkt. De betrokken vrijwilligers hebben zeker een pluim verdiend! Hun vasthoudendheid en geduld waren super. Er was een goede teamspirit, tijdens teamoverleg hielp men elkaar met tips en complimenteerde men elkaar met behaalde successen. Iedereen bedankt, fijn dat we met elkaar doorgaan met Taal in Beweging! Alinda Bennink Coördinator Emmen vormgeving: Terp 10 Communicatie 9.