Monique Molenaar HET GEHEUGEN

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Monique Molenaar HET GEHEUGEN"

Femke van Wijk
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

HET GEHEUGEN Monique Molenaar Geboren: 9 april 1956 te Hillegom als dochter van een vertegenwoordiger in bloembollen (Noorwegen), getrouwd in 1986 te Velp met John Boersma, drie zonen, Ype

Nu woonachtig: Kwam in 1994 in Vledder te wonen op het adres Nijbrecht 24. Beroep: Bijzonderheden: Zzp er als subsidie-adviseur en tekstschrijver.

1 HET GEHEUGEN Monique Molenaar Geboren: 9 april 1956 te Hillegom als dochter van een vertegenwoordiger in bloembollen (Noorwegen), getrouwd in 1986 te Velp met John Boersma, drie zonen, Ype (27), Jelmer(24) en Jip(21). Toen woonachtig: Verschillende adressen in Nederland, voor haar vertrek naar Vledder woonde het gezin in Arnhem. Nu woonachtig: Kwam in 1994 in Vledder te wonen op het adres Nijbrecht 24. Beroep: Bijzonderheden: Zzp er als subsidie-adviseur en tekstschrijver. Na de middelbare school eerst de lerarenopleiding gedaan met als vakken geschiedenis en textiele werkvormen, daarna gestudeerd aan de Rijksuniver siteit Groningen met als afstudeerrichting Geschiedenis. Hobby s: volleybal en schilderen. Is voorzitter van de SportVereniging Vledder

2 Wat is je oudste herinnering aan het dorp? Deze vraag is niet zo moeilijk te beantwoorden. In onze studententijd ik had toen al verkering met John maakten wij in 1978 vanuit Groningen een kampeerfietstocht door Nederland. Camping Adelhof in Vledder was onze laatste stopplaats voordat we weer naar Groningen terug fietsten. In mijn fotoboek kun je lezen: Vledder, bij het kruisje (op de plattegrond van het kampeerterrein) hadden wij onze tent gezet. Een leuke camping, een leuk gebied, maar er was s avonds niets te doen! Maar de vraag is natuurlijk bedoeld als Wat is je oudste herinnering aan Vledder nadat jullie er kwamen wonen? Voor de toewijzing van een bouwkavel werden we indertijd op het gemeentehuis uitgenodigd, dit gaf ons het plezierige gevoel dat we welkom waren. Voor sommige kavels was veel belangstelling, daarvoor moest worden geloot (misschien nu nog wel als ze beschikbaar zouden komen!). We waren tevreden met onze toewijzing en de bouw kon beginnen, we waren erg blij toen we onze nieuwe woning konden betrekken. Een Drentse studievriendin uit Norg had mij gewaarschuwd: Houd je zeker in het begin gedeisd, val niet op en steek je hoofd vooral niet boven het maaiveld uit, daar houden Drenten niet van! Je wordt al gauw een wiesneus gevonden. Nou, dat viel reuze mee. Mijn man John kwam al snel met het idee om in de Tippe het halfjaarlijkse programma Dikke Verhalen te organiseren. Hij had het programma in Borger onder leiding van Jans Polling 1 gezien. John, ik en enkele anderen 2 die oorspronkelijk uit Vledder of omgeving kwamen, zijn dat programma in 1997 gestart met Aaldert Duiven als eerste gespreksleider. Vanaf het begin was het een succes. Nu na twintig jaar komen er nog steeds elke keer weer ruim 150 bezoekers uit alle windstreken van het land er op af. De organisatie ervan bracht ons snel in contact met de autochtone bevolking. In de Vledderse gemeenschap zijn wij volkomen als westerlingen geaccepteerd. Vergeet daarbij niet dat jongeren het verschil tussen het oude en nieuwe Vledder nauwelijks kennen. Welk voorval heeft de meeste indruk op je gemaakt? Het zijn niet echt indrukwekkende voorvallen, maar misschien wel leuk om te vertellen. We woonden nog maar net in Vledder toen m n zoontje een fietsje nodig had. Ik naar de plaatselijke fietshandel, vond er een leuk fietsje en vroeg in keurig Nederlands: Mijnheer, wat kost dit fietsje? De fietshandelaar keek mij even goed aan en zei: Tweehonderdenvijftig gulden. Ik antwoordde: Dat wil ik eerst met mijn man overleggen. Thuis gekomen besprak ik de voorgenomen aankoop met mijn man, beschreef het fietsje, en het leek ons wel wat. John er naar toe. Weer dezelfde vraag maar nu in het Drentse dialect. Het antwoord was nu: Honderdviefenzeuventig gulden. Kennelijk hield de fietshandelaar er verschillende prijzen op na, afhankelijk van degene, die voor hem verscheen. Hij wist niet dat John mijn echtgenoot was. 25

3 Een ander voorval, dat indruk maakte was de intocht van Sinterklaas (1998) in Vledder. De intocht vanaf het gemeentehuis moest nog beginnen en de goedheiligman, gezeten in een koets, had zich met z n zwarte knecht en koetsier verborgen opgesteld achter de Kleine Brink. Met mijn zoontje Jip, toen bijna twee, ik op weg naar het gemeentehuis. Maar voor de intocht was begonnen kwamen wij de Sint al tegen en hij groette ons allerhartelijkst. Ik niet wetende dat de Sint een goede bekende van mij was van de volleybalclub (Hans Vermeer). De Sint stond op en wou Jip een hand geven, pakte hem bij zijn knuistje en drukte hem stevig tegen zich aan. Jip zette het op een brullen. Het paard schrok zo, dat het begon te steigeren en het sloeg bijna op hol. De Sint tuimelde voorover, viel en de koetsier kon maar nauwelijks het paard in toom houden. Jarenlang heeft onze zoon Jip een hekel gehad aan mannen met lange witte baarden. Overigens, het was niet altijd koek en ei. We hebben wat problemen gehad met het onderwijs aan de lagere school in Vledder. Onze oudste zoon kwam van een Montessorischool in Arnhem en was een geheel ander soort onderwijs dan in Vledder gewend. Dat gaf problemen, juf was in onze ogen nogal star en streng, en wel zodanig dat onze zoon zich er erg ongelukkig voelde. Wij hebben toen onze kinderen onderwijs in Nijensleek laten volgen. En daar ging het prima. Overigens in die tijd verhuisden meer kinderen vanuit Vledder naar de christelijke school in Nijensleek. Welke persoon heb je als het meest kleurrijke ervaren en waarom? Daarvoor komt voor mij maar één persoon in aanmerking en dat is Philip Boot, onze oude huisarts. Bij zijn bezoek op kraamvisite, het was een warme dag in mei, kwam hij binnen in een strakke korte broek met t-shirt. Verbaasd dacht ik Is dat nu onze huisarts? Ik had een man in een keurige lange broek met gestreken overhemd verwacht. Maar de verbazing was snel verdwenen, toen we hem leerden kennen. Hij bleek een ontzettend aardige en vriendelijke man te zijn, deskundig en accuraat in zijn vak. Veel aandacht voor de medemens, wat o.a. blijkt uit zijn inzet voor Vluchtelingenwerk. Ook altijd actief in en belangstellend voor het Vledderse dorpsleven. Iedereen kan altijd een beroep op hem doen. Het is al weer een paar geleden dat Philip Boot een nieuwe heup kreeg. Hij liep nog met krukken. Het had stevig gevroren en het ijs hield bijna. John en ik samen naar 26

Iemand anders in het dorp antwoordt hem dan met een zelfde hoorn. Een bijzondere en fijne sfeer ontstaat dan, althans in mijn beleving.

4 de Lodewiek, de Vledderse ijsbaan, om te kijken of het ijs al hield. En wie reed tot onze grote verbazing daar in zijn eentje op de baan: Philip Boot! Zijn vrouw Nelleke stond als enige aan de kant met zijn krukken in de hand. Geweldig vind ik dat hij elk jaar in de decembermaand tijdens de advent elke dag op een midwinterhoorn blaast. Iemand anders in het dorp antwoordt hem dan met een zelfde hoorn. Een bijzondere en fijne sfeer ontstaat dan, althans in mijn beleving. Welke verandering aan het dorp, als je daar nu op terugkijkt, is het meest positieve en welke het meest negatieve? Het meest positieve vind ik de wijze waarop men omgaat met natuur en landschap rondom het dorp, ook geniet ik van de diversiteit ervan. Een voorbeeld is het weer terugbrengen van de Vledder A in zijn oorspronkelijke toestand. De omgeving van het dorp maakt Vledder zo boeiend voor iedereen die daar oog voor heeft. Ook vind ik de eeuwenoude NH Kerk een prachtig gebouw, die met zijn toren het dorp van verre al laat zien. De restauratie vind ik zeer vakkundig gedaan. Positief vind ik ook dat in Vledder alles te koop is. Je hoeft voor geen enkele aankoop naar de grote stad, uitzonderingen natuurlijk daargelaten. En ja, wat vind je het meest negatieve? Ronduit lelijk vind ik de aanleg van een parkeerterreintje op de plaats van het af- Foto: Tiemen Stuiver 27

5 gebrande café naast de Kleine Brink. Vergelijk eens twee foto s, een foto van het café met winkel rond 1925 en een foto van nu. Je ziet het grote verschil. Ik verbaas mij er ook over dat de gemeente niet kritischer omgaat met oplossingen aan de Dorpsstraat, ook met de veranderingen aan deze dorpsbepalende straat gedurende de afgelopen jaren. Het besluit om de Tuinbouwschool in Frederiksoord in 2005 op te heffen zie ik als een buitengewoon naïeve bestuurlijke beslissing. Deze sluiting had naar mijn mening nooit mogen gebeuren. Als historica verbaas ik me erover dat er geen bestuurder (bij provincie of gemeente) is geweest die het voortbestaan van de tuinbouwschool als hot item op de agenda heeft gezet met als uitgangspunt Dit mag nooit gebeuren, niet over mijn lijk! De school, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw nog ruim 600 leerlingen telde, was uitermate belangrijk voor de regio en een begrip in het land (noem Frederiksoord en men kent wel iemand, die op de school heeft gezeten) en daarmee een belangrijk stuk cultureel erfgoed. Zoiets doek je niet zomaar op. Ik heb begrepen dat de Maatschappij de eigendommen (tuin en school) onlangs weer in bezit heeft gekregen en naarstig op zoek is naar een passende bestemming. Ik hoop, dat die dan wordt gevonden in de vorm van educatie op het gebied van land-, bos- en/of tuinbouw, passend in het gedachtengoed van Johannes van den Bosch. Natuurlijk ben ik blij dat nagenoeg zeker het gebied van de Maatschappij van Weldadigheid volgend jaar geplaatst wordt op de Unesco Werelderfgoedlijst. Om te besluiten nog een tip. Ook de trambaan van Steenwijk met een station in Frederiksoord naar Oosterwolde bestaat helaas niet meer. Zou het niet geweldig zijn om een elektrische tram te laten rijden, bijvoorbeeld van Giethoorn via Steenwijk en Frederiksoord naar Vledder, visa versa. Het zou een geweldige toeristische impuls kunnen geven. Tiemen Stuiver ( 1 Jans Polling is in 1946 in Norg geboren. Bekend als radiomaker, presentator, schrijver, zanger en verhalenverteller in het Drentse dialect. 2 Hilly Vos-Eleveld, Klaske Voorstok-van Roozendaal, Jan en Annie Dekker, Jan Mensink en Kasper Bovenkamp. 28

Vergelijkbare documenten

HET GEHEUGEN Bettie Maat-Oostindie

HET GEHEUGEN Bettie Maat-Oostindie Albertha (Bettie) Maat-Oostindie werd op 7 oktober 1939 te Nijensleek geboren. Tijdens haar jeugd woonde zij op de boerderij Nijensleek, Hoofdweg 64, nu is haar adres