Afgiftekantoor Kuurne - driemaandelijks - Jg. 20, nr. 3, 15 oktober erkenningsnr. P Bezoek

Transcriptie

1 Afgiftekantoor Kuurne - driemaandelijks - Jg. 20, nr. 3, 15 oktober erkenningsnr. P Bezoek Twee jonge meiden gaan het avontuur tegemoet; een grootse reis naar een nog grootser land: Brazilië. De een krijgt de uitdaging van haar peter (Laura), de ander is een goede vriendin met Braziliaanse roots (Loan) en spreekt vloeiend Portugees. De uitdaging bestond er in om 4 5 dagen mee te leven met die gemeenschap van de triniteit waar die missionaris Jan (of daar Joao) op vandaag vertoeft. (uit het dagboek van Laura ) 13/08, aankomst Salvador, 11u05. Een vochtige warmte. Jan staat ons op te wachten. Hij verwelkomt ons in zijn plat West-Vlaams met een Braziliaans accent. Loan verstaat er niks van, voor de eerste keer deze vakantie moest ik voor haar iets vertalen! In Salvador voel je een groot verschil als je vergelijkt met de andere plekken die we al kregen te zien. We komen aan in de barrio s, een armer stuk van de stad Salvador. Jan wijst naar een torentje half begroeid met planten in de verte. Dit is het torentje van de igreja trindade. We naderen de kerk en rijden langs een steil stenig paadje naar boven en komen binnen in het domein. Daar staan we dan met onze grote rugzak en een ongekend gevoel, heel benieuwd waarom mijn peter ons hier naartoe stuurt en wat we de volgende dagen gaan meemaken V.U. Marc Van Den Hoven, Melkweg 27, 8520 Kuurne

2 Laura en Loan schrijven Het huisje waar we in verbleven Loan en Laura We zijn Laura en Loan, twee Belgische meisjes van twintig jaar oud. We zijn heel goede vriendinnen sinds Samen hebben we al verschillende reisjes gemaakt en avontuurtjes beleefd. Dit jaar verlangden we naar iets anders, iets groter, iets vernieuwend! Een ander continent. Zo kozen we om een maand naar Brazilië te trekken. Onze reis boekten we van 4 augustus tot 5 september Ons programma begon in het Zuidelijke Sao Paulo en eindigde in het noordelijke Natal. Meer dan 3000km hebben we afgelegd. Tussenin waren we ook naar Botucatu, Rio de Janeiro, Salvador en Chapada Diamentina. De schattentocht zelf ging doorgaan in Salvador. In België had Jan Van Den Hoven ons al wat informatie verstrekt. In juni spraken we met hem en Marc af in Kortrijk. We hoorden over een kerk, waar ze straatmensen en andere wanhopige mensen, die het in hun leven niet makkelijk Jan op de trappen van de Trindade hebben gehad, nieuwe hoop proberen te geven. Ze helpen ze via eenvoudige levensprincipes weer een verdere stap te zetten. Een van hun belangrijkste levenslessen is: Sta op en wandel. Daarmee bedoelen ze dat de mensen zelf moeten opstaan, zelf hun leven in handen moeten nemen. De gemeenschap van de Trindade ( triniteit of drievuldigheid zo is ook de naam van de kerk waar ze wonen) staat er klaar om hen de hand te reiken en op te trekken. Even gaan ze mee, maar dan moeten ze zelf hun leven leiden We kwamen aan in de luchthaven van Salvador op 13 augustus. Met Jan vertrokken we richting Salvador stad en was het al snel duidelijk dat het er niet zo veilig was, toch niet de buurt waar de kerk zich bevond. Hij bracht ons binnen in de gemeenschap en toonde ons het huisje waar we gingen verblijven gedurende 5 dagen. We openden de deur en tot onze grote verbazing stonden we oog in oog met Marc en Veerle, die daar al enkele weken te gast waren. Dat hadden zij (en het thuisfront) goed kunnen verzwijgen! We verkenden samen de Trindade. De eerste gezichten, de eerste kennismakingen; het waren rijkelijke momenten. Het is niet alledaags dat je zo in confrontatie komt met deze populatie. We beseften dan ook heel snel dat het hier niet elke dag eenvoudig ging zijn. Wij, die gewoon zijn aan ons comfort, ons warm water, lekker vers eten en een warm bedje. Gedurende deze dagen hebben we veel geobserveerd, en geleerd. Maar vooral hebben we samen geleefd. We deden mee aan de dagelijkse klusjes: koken op het houtvuur, kaarsjes maken voor de verkoop, schoonmaken,... Dikwijls spraken we met de mensen van de Trindade; oz hoorden we hun levensverhaal. Na elk gesprek kregen we een puzzelstuk, zo geraakten we verder in onze schattenzoektocht. Hoe kan je Braziljan steunen Wil je enkele schrijfsels of verhalen van Jan lezen? Surf dan naar zijn blog: Nieuw adres van Jan: Padre João Igreja da Santissima Trindade Av. Jequitaia 165 Água de Menino SALVADOR Brazilië (gsm) janvdh@pastoraldomenor.org.br Indien je Jan met z n vele projecten financieel wilt steunen, kan je dit op de volgende manier doen: Braziljan BE Indien je een attest wenst, gelieve te storten op: Kontinenten - BE met vermelding van Jan Vandenhoven Brazilië (alleen voor stortingen van 30 of meer)

3 Praatje bij het Plaatje Maar op die manier leerden we een kleurrijke reeks van mensen kennen : Lucia, Vania, Marco, Elisabeth, Lucio, Carlos, Elias, Marcia, Vandique, Luzia, Lazaro, Theresa,... Zoals Elias Hij heeft een hele lang weg afgelegd tot waar hij nu staat in het leven. Hij kwam in de Trindade terecht met een alcoholverslaving en een zwaar straatleven. Hij leeft nu al heel lang in de gemeenschap en is van zijn verslaving af. Met zijn optimisme en vrolijkheid is hij daar een zeer graag geziene persoon. Elias slaapt in de kerk samen met nog een 40-tal mensen op die wijze blijven ze dicht bij de mensen van de straat leven. Of Lucia, die ook op straat heeft geleefd en een verslaving achter de rug heeft. Lucia zet zich mee in om de mensen vooruit te helpen binnen de Movemento, de organisatie van en voor straatbewoners. Zij legde ook een lange weg af om stappen te kunnen zetten. Ze is dol op haar werk in het project Levanta-te (zie verder) en zet zich voor vele projecten in. Lucia woont met haar man in een huisje van de Trindade waarvoor ze een kleine huur betaalt. Glasraam van de krant Aurora da Rua (Ochtendgloren van de Straat) We maakten ook kennis met verschillende werkjes die ze daar uitvoeren. Zo is er een krantje dat ze zelf met een ploeg van 30 mensen, voornamelijk mensen van de straat, ineen steken en verkopen. Het krantje aurora da rua heeft zo n lezers en wordt verkocht op verschillende plekken in Brazilië. Er is ook een kleine bazaar waar ze tweedehandskleding en accessoires verkopen. En ze hebben ook hier en daar mensen die met voedsel sponsoren. De ruimte van het project Sta op en Ga! We hebben ook een project bezocht buiten het domein van de Trindade dat al 2,5 jaar bestaat ook al vanuit het initiatief van de gemeenschap. Levanta-te e anda, of: sta op en wandel. Het verschil met de Trindade is dat ze mensen alleen maar in de dag opvangen om activiteiten en les te geven. Wat ze in de straat aan levenskennis hebben verloren, proberen ze hen daar terug te geven. De manier waarop ze de mensen begeleiden gebeurt in 4 stappen. 1. Een 40-tal straatmensen worden in de namiddag onthaald op hun locatie (ook al een kerk, zij het wat kleiner dan de Trindade). Daar kunnen ze douchen, hun was doen, wat tweedehandse kledij kopen, iets drinken, kaarten en meedoen aan georganiseerde activiteiten. 2. Sommige vaste bezoekers, een 6tal, worden uitgenodigd om s morgens wat vorming te krijgen. Activiteiten: knutselen, koken, in de tuin werken,... Kerk van de Trindade Laura, Jan en Marc Dhondt (haar peter) Het is de bedoeling dat zij dan meehelpen om de mensen die s namiddags komen te animeren. Men verwacht dat ze dit engagement toch minstens 4 weken (dagelijks!) volhouden. 3) Wie dit engagement een ganse periode volhoudt wordt verder begeleid. Via psychologische gesprekken en gepersonaliseerde cursussen leiden ze hen op voor een specifieke taak of job. 4) Werken is de 4de stap. Want wie een echte job heeft, krijgt een vast inkomen en kan zich dus een kamer en later een huisje permitteren. Het is uiteindelijk de bedoeling uit de vicieuze cirkel van de straat weg te geraken. Al deze ervaringen daar in Salvador waren unieke momenten, ervaringen en belevenissen om nooit te vergeten. We willen iedereen bedanken die ons hebben gesteund, geholpen, doen lachen en ontroerd. En natuurlijk ook de mensen die ervoor hebben gezorgd dat we dit konden meemaken. Carl Roberto hij groet je vriendelijk en geeft je een krant voor niets die verkoopt hij, de daklozenkrant per exemplaar heeft hij drie kwart real voor zichzelf hij gaf jou er één cadeau hij moet er nu één meer verkopen zonder winst maar dat gaat hem goed af hij houd nog genoeg over om er dagelijks zich te bedrinken net genoeg om tevreden te lijken net niet te veel om niet meer binnen te mogen dat gaat zo, dag aan dag tot het weer eens overloopt dan moet hij alles weer overdoen van de grond af herbeginnen wanneer raakt hij er echt van bevrijd? maar vandaag zie ik hem zo vredig het pad naar de kerk schoonvegen is dat nu echt dezelfde mens?

4 Laura en Loan bij Gabriel * Interieur van de kerk Trindade Mar De voorlaatste dag van ons verblijf in Salvador, trokken we naar Ilha Itaparica. Daar verbleven we voor een dag en een nacht in een kerk zonder dak. Het eiland ligt voor de kust van Salvador. Daarvoor moesten we de boot nemen. We kwamen daar s avonds toe wanneer het al pikdonker was. De ontmoeting was wat vreemd; er was niet alleen kaarslicht, we zagen geen duidelijke gezichten. Het was ook heel emotioneel om de blinde Gabriel te zien op zijn bed, starend in het niets. Gabriel, een man van 89 jaar oud, woont al 40 jaar in zijn kerk. Gabriel, een trekker die zijn hele leven reisde. Tot op een dag dat hij deze half ruïnekerk vond. Hij besloot om daar alleen verder te leven. Gabriel heeft al veel meegemaakt. Hij had geen gewoon leven. Hij leeft tussen realiteit en fantasie, soms maakt hij rare gebaren en spreekt wel eens tegen zijn eigen. Maar sinds 2 jaar lijdt hij aan cataract, hij kan daardoor niet meer zien. Het bemoeilijkt zijn leven. Daarom zijn er mensen van de gemeenschap Trindade die met hem wonen om voor hem te zorgen; koken en kuisen. De manier waarop ze leven is er wel heel primitief. Er is geen water uit de kraan, alleen regen- en zeewater. Er is geen elektriciteit; ze gebruiken houtvuur om te koken en in de nacht wat licht te geven. Er is geen koelkast om het eten vers te houden... De locatie en het uitzicht waren te prachtig voor woorden en het weer was goed. Jammer dat we maar 2 daagjes daar konden genieten van de rust die er heerst. Maar het was hoog tijd voor ons om terug te keren en onze reis verder te zetten. : Kerk Trindade Mar Gabriel

5 Bezoek Marc Dhondt aan de Interparochiale ontmoeting In augustus hadden we de tweede ontmoetingsdag dit jaar van alle centra verbonden aan de Pastoral do Menor, de interparochiaal genaamd. Het thema ging over grootgrondbezit. Speciaal aan de ontmoeting was de aanweziheid van Marc Dhondt. Hij was aangenaam verrast te zien welke hoge vlucht de pastoraal genomen had in vergelijking met 14 jaar terug bij zijn eerste bezoek Tania links op de foto Tania Regina, lid van de coördinatie Tania is één van de nieuwe leden van de coördinatie van de Pastoral do Menor van het aartsbisdom. Zij werkt in een wijkcentrum ver van het bisdom. Met de bus is het ongeveer anderhalf uur rijden. Dikwijls moet ze een tweede bus nemen onderweg. In dat wijkcentrum, dat de naam Santa Angela draagt, werkt ze al tien jaar en op dit moment is ze er de coördinatrice. Op haar 41ste besliste ze om opnieuw te gaan studeren. Ze heeft er nu bijna drie jaar universiteit op zitten: pedagogie. Waarom ze dit allemaal doet? Bewogen door de solidariteit met kinderen en adolescenten vanuit haar geloof, vanuit het evangelie. In de diocesane ploeg wil ze een brug zijn naar de verschillende wijkcentra toe. 20 jaar Acopamec Dit jaar viert Acopamec 20 jaar. Één van de vele centra verbonden met de Pastoral do Menor. Maar niet zomaar één van de vele. Acopamec staat aan de wieg van de opbouw van de diocesane pastoraal. Halverwege de jaren negentig hebben vier centra de coordenatie opgericht en daarvan was Acopamec er éen van. De twintig jaar werd onder meer gevierd met een seminarie waarop 180 mensen afkwamen. Een nadenken omtrent de opdracht van het volk Gods onderweg. Een nadenken van wat gedurende twintig jaar gedaan werd en nog ontbreekt. Acopamec heeft een eigen site, weliswaar in het portuguees, Op de voorgrond Miriam en Josélia, achteraan midden Michel Ramon, stichters van Acopamec Voor meer informatie omtrent Sou Solidário ga ja naar de site