Dag 12: een paar euro voor Thu, Loan en Tram

Transcriptie

1 Dag 12: een paar euro voor Thu, Loan en Tram Geplaatst op 7 september 2011 door Johan Ik doe dit niet makkelijk, maar na vandaag vraag ik toch aan mijn dagverslaglezers om een paar euro in ons schoolgeldfonds te storten. Vandaag zijn we op bezoek geweest op de Mac Dinh Chi lagere school in Dien Khanh. Onze Nederlands- Vietnamese manager Mrs. Hien heeft zelf op deze school gezeten en is in januari, toen ze op bezoek was bij haar ouders, teruggegaan naar deze primaryschool. De directrice vroeg toen aan Hien of zij aan ons schoolgeldfonds wilde vragen of die voor 3 noodgevallen hulp konden bieden. Omdat wij voor niet meer dan 30 kinderen het maandelijkse schoolgeld willen/kunnen betalen, hebben we op deze manier geen mogelijkheid. Wel heeft het fonds soms de mogelijkheid om eenmalig een financiele bijdrage te geven voor schoolgeld/schoolbenodigdheden. We hadden Hien beloofd om naar deze Mac Dinh Chi-school te gaan nu we in Vietnam zijn. Hien heeft vanuit Nederland een afspraak geregeld. Mrs. Thuy, de lerares Engels van de Tran Quang Khai-school was bereid met ons mee te gaan als tolk. De Mac Dinh Chi-school is een kleine lagere school dicht bij de middelbare Tran Quang Khai-school in Dien Khanh. Na een ontmoeting met de directrice, zijn Vincy en ik achterop een brommer naar de woningen van de 3 meisjes gebracht (Ja, alweer alleen maar meisjes! Net als in China, zijn meisjes hier erg achtergesteld). Eerst naar Huyen Thu. Het is dieptriest wat je daar ziet. De zwaar gehandi capte Thu met nog twee broertjes die ook gehandicapt zijn. Een vader en een moeder die nooit echt weg kunnen, omdat zij voor deze hulpbehoevende kinderen moeten zorgen. Zij proberen wat te verdienen met drankverkoop langs de weg.

2 Thu is 14 jaar maar haar lichaam is veel te klein en de ledematen zijn bijna geheel verlamd, maar haar hoofd is bijna normaal. Dinh Thi Huyen Thu kan goed leren. Je zou maar in zo n lichaam/ met zo n ziekte geboren zijn. Gelukkig mag ze op de Mac Dinh Chi-school studeren, want anders moet ze elke dag gebracht en gehaald worden naar/van de enige school voor gehandicapten in Nha Trang (10km.) Zoals we doen bij al de kinderen die we een bijdrage in schoolkosten geven, willen we zien waar het kind kan slapen, huiswerk kan maken en hoe de keuken er uit ziet. We vragen of we er foto s van mogen maken. We hebben aan Thu een pakketje met een handdoek, een zeepje, een tandenborstel en tandpasta gegeven. De lieverd glunderde door deze aandacht voor haar. Ze bleef maar herhalen; Thank you, thank you. Aan de vader geven wij 1 miljoen Dong ( 35 euro) als bijdrage in de schoolkosten van Thu. Dit is een eenmalige bijdrage, of. Daarna naar Hong Loan ergens achterin een smal weggetje. Een van onze 30 gesponsorde kinderen heet ook Hong Loan, maar dit is een ander kind. Heel, heel veel namen zijn hier hetzelfde, zoals Thao, Thien, Loan, Ngan, Ngoc, Trang, Thuy en Tam. Eigenlijk net zo als bij ons n eeuw geleden: Piet, Jan, Kees, Rie, Toos, Jo en Mien. Daarom gebruiken ze in Vietnam minstens 2 namen. Alle meisjes heten hier ook nog Thi, dus Nguyen Thi Hong Loan. Thi staat voor meisje/vrouw. Dat geeft meteen hun achtergestelde positie aan.

3 Deze Hong Loan is 11 jaar, heeft al jaren geen ouders meer (overleden) en woont nu bij een tante in een zeer eenvoudig huisje. Ook hier maken we de nodige foto s Het schoolgeld voor Loan is heel moeilijk te verdienen, dus een financiele bijdrage is erg noodzakelijk om dit kind op school te houden. Wij geven haar dus ook het handdoekpakketje en aan de tante 1 miljoen Dong. Eenmalig!? Als laatste gaan we naar Nguyen Thi Bich Tram. Tram is 14 jaar en woont overdag bij haar grootouders. Ze heeft geen moeder meer en haar vader moet alle dagen heel lang werken als boerenknecht. s Avonds laat komt hij meestal Tram ophalen om thuis te slapen. Omdat Tram het meeste van de tijd bij haar opa en oma leeft hebben we de woonsituatie hier beoordeeld en gefotografeerd. Als er iemand van jullie is die wil ruilen?

4 Ook dit uiterst vriendelijke meisje krijgt een handdoekje, enz.. Aan haar opa geven we het geld waarvoor hij moet tekenen. We weten zeker dat dit schoolgeld goed terecht komt. Maar wat graag zouden we deze drie kinderen ieder jaar zo n financiele bijdrage geven. Daarom ben ik zo vrij om een paar euro te vragen aan mijn dagverslaglezers voor deze 3 zeer arme meisjes. Misschien een euro per kind? (Bankrekeningnr t.n.v. J. Verschuren, inzake Vietnamese kinderen). Deze vraag is niet aan de vaste sponsors; zij doen al meer dan goed! Na afloop van de bezoeken worden we teruggebracht naar onze fietsen op de lagere school. We zijn hier ook dicht bij de woning van ons jongste kind (7), Ho Thi Thanh Thao, bijgenaamd Mickey. Ik weet nog van vorig jaar waar Mickey woont; achter de Katholieke kerk verderop in deze drukke straat. (ongeveer 10% van de Vietnamese bevolking is Katholiek; ook hier werden missionarissen naar toe gestuurd, lang geleden). We hebben geluk, het is tussen de middag (11.00u-14.00u), Mickey is thuis met haar moeder. Ook al hebben we het vorig jaar al gedaan, we kijken naar de leef- en leersituatie in dit huis zonder ramen. Alles is minimaal. Hier hoeven wij nu niets te geven, want Mickey was vrijdag op het feestje in ons appartement. Zij heeft al cadeautjes, schoenen en schoolgeld gehad. Mickey gaat op de foto met onze mascotte Nijntje. Het meisje is er helemaal verliefd op. We besluiten dat zij komend jaar op Nijntje mag passen. Voordat wij naar Nederland teruggaan krijgt ze het konijn. Nu nog niet, want we hebben hem vrijdag nog nodig als we naar de peuters van Loc Tho gaan. Precies om 13.00u. staan we voor de ingang van de Trinh Phong school. Hier worden we opgehaald door de vader van Hien, onze, in Sneek wonende, hulpmanager. Lac, die voor ons gaat tolken tussen ons en Hien s ouders, arriveert tegelijk op haar scooter vanuit Nha Trang. We volgen de vader naar zijn huis, waar de moeder ons ontvangt met de

5 heerlijkste Vietnamese lunch die we hebben gegeten. Hien s moeder is een heel goede kokkin die een straatrestaurantje heeft naast de zeer drukke weg waarover we gekomen zijn. Na het eten gaan we daar ook even kijken. Om 14.00u. gaat het restaurantje open. We nemen afscheid. Lac gaat over de drukke kortere weg terug naar Nha Trang en wij fietsen de andere kant op. We rijden dan wel een stuk om, maar we fietsen dan door het buitengebied over stille landweggetjes. Er wordt nu veel rijst geoogst door heel veel handen. Veel van deze handen zwaaien naar ons. De eenvoudige mensen op het platteland zijn nog vriendelijker dan de mensen in de stad. de rijst wordt geoogst Vanavond kunnen we uitrusten van onze lange fietstocht (35km.). Alleen mrs. Hiep komt een half uurtje de zaken regelen voor vrijdagmorgen als we naar Loc Tho gaan. Ze moet ook geld hebben voor de schoolkleding van de jongste (wees)kinderen van Loc Tho. De miljoenen vliegen er, op een goede manier, door. 9 Reacties op Dag 12: een paar euro voor Thu, Loan en Tram 1. Rob en Rosa zegt: Deze dag zal veel indruk op jullie gemaakt hebben. Laten we hopen dat er geld binnenkomt voor deze mensen. Dan besef je pas hoe goed wij het hebben. Wij hebben in ieder geval, ook als sponsor van een van de kinderen, een extra bijdrage overgemaakt. Alle beetjes helpen. Groeten Rob en Rosa

6 Hien en Anne zegt: Dag Johan en Lidy,Ik en Anne zijn blij dat jullie de foto s van mij gemaakt hebben, ik mis ze erg. Ze zijn heel blij dat jullie bij hun waren. 35 km gefietst, heel goed van jullie. Groetjes, Hien en Anne Hien en Anne zegt: Sorry, ik bedoel de foto van mijn ouder en jullie waren samen aan het eten. Maar niet de foto van mij, hihi. 2. ad en corrie dankers zegt: Johan en Vincy. Wat een kanjers zijn jullie.weer mooi en goed werk en mooie duidelijke reisverslagen en foto`s. Je voelt hoe broodnodig de hulp daar nodig is. -tjes zijn onderweg veel succes nog Groeten vanaf de Vaart Ad en Corrie 3. Marian van Bree zegt: Hoi Johan en Vincy. Ik zal ook een bedrag overmaken. Veel succes weer. groetjes Marian 4. Inge en Lothar zegt: Hoi Vincy en Johan, wij doen óók mee, hoor! En ruilen willen we natuurlijk echt niet.hoe houden jullie het vol, iedere keer weer die hartverscheurende beelden.? Daar moet je stevig voor in je schoenen staan. Gelukkig ervaren jullie óók veel hartelijkheid en vriendschap! Groetjes Inge en Lothar 5. annemieke zegt: Hoi Johan en Vincy, Wij doen ook mee! Het geld is gestort. Het is inderdaad hartverscheurend om te lezen en de beelden te zien van al die kindjes en ouders in erbarmelijke omstandigheden. Hoe kan het toch zo oneerlijk verdeeld zijn in deze wereld? Maar dit is helaas een feit en jullie zijn kanjers van goud om daadwerkelijk met passie hun zware leven wat te verlichten. Super, echt waar. Geldt natuurlijk ook voor Lidy die op dit moment het thuisfront bewaakt. Veel groetjes van Annemieke uit Zeddam 6. Marja en Walter Klijs zegt: Hoi Vincy en Johan, wat een indrukwekkend reisverslag. Deze kinderen verdienen ook een kans. Daarom kunnen jullie ook op ons rekenen. Wij zullen een (financieel) handje helpen. groetjes, Walter en Marja 7. Agnes en Cees zegt: Hallo Johan en Vincy. Ook ik ben een trouwe dagverslaglezer en wil jullie dan ook zeker helpen met jullie geweldig goede doel en heb net mijn bijdrage overgemaakt. Willen jullie die aardige Lac de groetjes overbrengen, een heel lief aardig meisje dat wij jammergenoeg maar heel kort konden begroeten. groetjes Cees en Agnes