Geschiedenis van W.A.T...

Transcriptie

1 Geschiedenis van W.A.T... De vereniging is gestart vanuit een groep plattelandsvrouwen. Het is het vermelden waard dat deze groep vrouwen ook alle mannenrollen voor hun rekening nam. In december 1984 schreef Pater Raymond Sasse van ijsselt het kerstspel Geboren in een stal. De spelers van toen waren Lucy en Leen van Wageningen, Pia Rietveld, Gerrie Muller, Jeane Helmick, Greet van Halteren, Bep van Oostende, Jannie Hoogendoorn, Margreet Oostende, Sjaak van Halteren, Ma Dochterom, Maaike Blom en Nel Roosemalen. Het kerstspel was natuurlijk geënt op het Bijbelverhaal en werd gespeeld in de Goede Herderkerk (zie oude foto). De vereniging WAT was echt geboren! Maurice Diks is in deze jaren voorzitter van de vereniging. Vanaf dit moment heeft de vereniging elk jaar een of twee stukken op de planken gebracht in de voormalige Wijk.. In 1988 brengt de groep De huistiran van Godfried Bomans op de planken en wordt pater Raymond hartelijk bedankt voor vijf jaar regisseren. Leen van Wageningen neemt deze rol op zich. In die eerste jaren in het wijkcentrum De Wijk in Woubrugge werd nog gespeeld zonder vast podium. Elke voorstelling werd het podium met losse podiumstukken in elkaar gezet en alle onderdelen werden boven op een klein zoldertje opgeslagen. Albert Reumerman besluit gelukkig in 1995 om een vast toneel te bouwen. En dat is nou net wat we nodig hebben. Zo kan het decor veel eerder worden opgebouwd en kan er in een vaste opstelling worden geoefend. 1 / 6

2 In mei 1995 aanvaardt Jacob Klijnstra de rol als voorzitter op afstand en wordt er ook besloten om statuten en een huishoudelijk reglement vast te leggen. Het eerste officiële bestuur bestaat uit voornoemde voorzitter samen met Leen van Wageningen als penningmeester en Arjan Koster als secretaris. Krijna Grandia, Angèle Bergsma en Albert Reumerman completeren het bestuur. We laten statuten en huishoudelijk reglement vastleggen bij de notaris, waarna de vereniging officieel een feit is. In mei 1996 doen we een poging om toneel te gaan spelen in Nieuwveen. Het idee is om te proberen wat vaker te spelen en juist in andere gemeenten. Uiteindelijk is het er nooit van gekomen. Hoewel de opvoering van De geflipte flierefluiter helemaal rond was met de toenmalige beheerder van de sporthal in Nieuwveen, overleed de vader van één van de spelers in het speelweekend. Derhalve werd de uitvoering afgelast. In vervolg hierop geeft de stichting E.C. in Nieuwveen aan de geplande volgende uitvoering in november niet te willen organiseren. In de negentiger jaren blijkt dat we een gezonde toneelvereniging zijn, want ieder jaar krijgen we van de gemeente geen subsidie! In 1997 komt het multifunctionele gebouw naast de sporthal ter sprake. Hierbij wordt onze vereniging net als andere verenigingen betrokken. We moeten ook wel want De Wijk moet plat in verband met een uitbreiding van het winkelcomplex. We zijn hier vanaf het begin al niet blij mee, maar een paar maanden later blijkt dat ondanks de mooie voorspiegelingen van sporthalbeheerder en de Stichtingbestuurders het voor ons onmogelijk wordt om de kosten te dragen. Om nog maar te zwijgen over de slechte mogelijkheden die ons worden geboden. Er komt uiteindelijk niet eens een vast toneel in de zaal! Een geluk bij een ongeluk dat er in Woubrugge een Rooms Katholieke Kerk staat. En deze kerk heeft op dat moment een zeer actieve en sociale beheerder. Het was Hein Hoogenboom die ons als vereniging uitnodigde om in de bijzaal van de kerk te komen spelen. Aldus geschiedde. Zo werd de kerk een multifunctioneel gebouw. Er was alleen een klein probleempje. Ook hier was geen podium. Niet bij de pakken neer gaan zitten; Jans Oosting ontwierp samen met Martien Blom en Leen van Wageningen een mobiel toneel dat we vanaf november 2001 in de kerk hebben gebruikt. 2 / 6

3 We werden hoe langer hoe handiger om het toneel telkens op te bouwen en waren blij met de opslagmogelijkheid bij Jaap Noordam, ondanks het feit dat we iedere keer de zolder van de aardappelloods op moesten met al het stof tot gevolg. Met een beetje inzet en vernuft komen mensen een heel eind. In de kerk hebben we maar liefst zestien stukken gespeeld met vooruitstrevende titels, zoals Boerenbont met rode lampjes, Pension van lichte zeden, Nonnen bij Broeders en De erfenisbaby. Nou niet bepaald stukken die je in een katholieke kerk verwacht. Maar dat kon. We hebben hier dan ook met heel veel plezier gespeeld! Zelfs in de kerk zaal en aan de kant van het altaar! In november 2005 hebben we ons eerste jubileumstuk gespeeld: Pension van lichte zeden. Hierbij hebben we wel het een en ander uit de kast gehaald. Zo zijn er bekende personen uit Woubrugge geïnterviewd en zijn een groot aantal oud-spelers uitgenodigd voor een korte rol tijdens onze optredens. We kregen in 2007 het bericht dat de kerk in november 2009 plat zou gaan. Besluit van het kerkelijk gezag. Daar zaten we niet op te wachten. En zeker Hein Hoogenboom niet. Maar wat niet kan, kan niet dus zoeken naar een andere locatie. Dat was niet eenvoudig. De gemeente wist niet goed raad met deze situatie en er kwam een nieuwe poging om te gaan spelen in het multi functionele gebouw naast de sporthal. En hoewel de nieuwe beheerder bereid is om van alles aan te bieden, biedt het ons absoluut geen soelaas om in deze ruimte te gaan spelen. Het grootst probleem zijn niet de kosten, maar is de tijd dat het podium kan staan. Slechts twee weken met een afbouw op de zondag na de uitvoering. Dat zien we echt niet zitten! Gelukkig vinden we de familie Noordam van de Aspergehof op de Bodens Hosangweg bereid om ons een kans te geven. Nou, die hebben we met beide handen aangepakt en hoewel nog niet alle afspraken schriftelijk zijn vastgelegd, kunnen we stellen dat we in een warm bad terecht zijn gekomen. Dit dan in figuurlijke zin, want in de Aspergeloods is het ijskoud. Met heaters en terrasverwarmers hebben onze eerste toeschouwers in november 2009 daar niet veel van gemerkt. Gelukkig kunnen we het podium hier een jaar laten staan. Voorlopig moeten we in april wel aan de bak om het af te breken. En dan weer zoeken naar een plaats voor opslag; gelukkig is deze weer gevonden bij Nolina in Woubrugge. Daar hebben we al een aantal jaren alle podiumstukken kunnen opslaan. Er is zelfs even sprake geweest dat we zouden verder spelen in een van de kassen van Nolina. Om verzekeringstechnische redenen is dit niet door gegaan. En nu staan we dan voor ons volgende jubileumstuk. In november 2010 bestaan we 30 jaar. 3 / 6

4 We zullen ons weer tot het uiterste inspannen om allen te laten genieten van ons volgende stuk. Geschiedenis van WAT De vereniging is gestart vanuit een groep plattelandsvrouwen. Het is het vermelden waard dat deze groep vrouwen ook alle mannenrollen voor hun rekening nam. In december 1984 schreef Pater Raymond Sasse van ijsselt het kerstspel Geboren in een stal. De spelers van toen waren Lucy en Leen van Wageningen, Pia Rietveld, Gerrie Muller, Jeane Helmick, Greet van Halteren, Bep van Oostende, Jannie Hoogendoorn, Margreet Oostende, Sjaak van Halteren, Ma Dochterom, Maaike Blom en Nel Roosemalen. Het kerstspel was natuurlijk geënt op het Bijbelverhaal en werd gespeeld in de Goede Herderkerk (zie oude foto). De vereniging WAT was echt geboren! Maurice Diks is in deze jaren voorzitter van de vereniging. Vanaf dit moment heeft de vereniging elk jaar een of twee stukken op de planken gebracht in de voormalige Wijk.. In 1988 brengt de groep De huistiran van Godfried Bomans op de planken en wordt pater Raymond hartelijk bedankt voor vijf jaar regisseren. Leen van Wageningen neemt deze rol op zich. In die eerste jaren in het wijkcentrum De Wijk in Woubrugge werd nog gespeeld zonder vast podium. Elke voorstelling werd het podium met losse podiumstukken in elkaar gezet en alle onderdelen werden boven op een klein zoldertje opgeslagen. Albert Reumerman besluit gelukkig in 1995 om een vast toneel te bouwen. En dat is nou net wat we nodig hebben. Zo kan het decor veel eerder worden opgebouwd en kan er in een vaste opstelling worden geoefend. In mei 1995 aanvaardt Jacob Klijnstra de rol als voorzitter op afstand en wordt er ook besloten om statuten en een huishoudelijk reglement vast te leggen. Het eerste officiële bestuur bestaat uit voornoemde voorzitter samen met Leen van Wageningen als penningmeester en Arjan Koster als secretaris. Krijna Grandia, Angèle Bergsma en Albert Reumerman completeren het bestuur. We laten statuten en huishoudelijk reglement vastleggen bij de notaris, waarna de vereniging officieel een feit is. In mei 1996 doen we een poging om toneel te gaan spelen in Nieuwveen. Het idee is om te proberen wat vaker te spelen en juist in andere gemeenten. Uiteindelijk is het er nooit van gekomen. Hoewel de opvoering van De geflipte flierefluiter helemaal rond was met de toenmalige beheerder van de sporthal in Nieuwveen, overleed de vader van één van de spelers in het speelweekend. Derhalve werd de uitvoering afgelast. In vervolg hierop geeft de stichting E.C. in Nieuwveen aan de geplande volgende uitvoering in november niet te willen organiseren. In de negentiger jaren blijkt dat we een gezonde toneelvereniging zijn, want ieder jaar krijgen we van de gemeente geen subsidie! 4 / 6

5 In 1997 komt het multifunctionele gebouw naast de sporthal ter sprake. Hierbij wordt onze vereniging net als andere verenigingen betrokken. We moeten ook wel want De Wijk moet plat in verband met een uitbreiding van het winkelcomplex. We zijn hier vanaf het begin al niet blij mee, maar een paar maanden later blijkt dat ondanks de mooie voorspiegelingen van sporthalbeheerder en de Stichtingbestuurders het voor ons onmogelijk wordt om de kosten te dragen. Om nog maar te zwijgen over de slechte mogelijkheden die ons worden geboden. Er komt uiteindelijk niet eens een vast toneel in de zaal! Een geluk bij een ongeluk dat er in Woubrugge een Rooms Katholieke Kerk staat. En deze kerk heeft op dat moment een zeer actieve en sociale beheerder. Het was Hein Hoogenboom die ons als vereniging uitnodigde om in de bijzaal van de kerk te komen spelen. Aldus geschiedde. Zo werd de kerk een multifunctioneel gebouw. Er was alleen een klein probleempje. Ook hier was geen podium. Niet bij de pakken neer gaan zitten; Jans Oosting ontwierp samen met Martien Blom en Leen van Wageningen een mobiel toneel dat we vanaf november 2001 in de kerk hebben gebruikt. We werden hoe langer hoe handiger om het toneel telkens op te bouwen en waren blij met de opslagmogelijkheid bij Jaap Noordam, ondanks het feit dat we iedere keer de zolder van de aardappelloods op moesten met al het stof tot gevolg. Met een beetje inzet en vernuft komen mensen een heel eind. In de kerk hebben we maar liefst zestien stukken gespeeld met vooruitstrevende titels, zoals Boerenbont met rode lampjes, Pension van lichte zeden, Nonnen bij Broeders en De erfenisbaby. Nou niet bepaald stukken die je in een katholieke kerk verwacht. Maar dat kon. We hebben hier dan ook met heel veel plezier gespeeld! Zelfs in de kerk zaal en aan de kant van het altaar! In november 2005 hebben we ons eerste jubileumstuk gespeeld: Pension van lichte zeden. Hierbij hebben we wel het een en ander uit de kast gehaald. Zo zijn er bekende personen uit Woubrugge geïnterviewd en zijn een groot aantal oud-spelers uitgenodigd voor een korte rol tijdens onze optredens. We kregen in 2007 het bericht dat de kerk in november 2009 plat zou gaan. Besluit van het kerkelijk gezag. Daar zaten we niet op te wachten. En zeker Hein Hoogenboom niet. Maar wat niet kan, kan niet dus zoeken naar een andere locatie. Dat was niet eenvoudig. De gemeente wist niet goed raad met deze situatie en er kwam een nieuwe poging om te gaan spelen in het multi functionele gebouw naast de sporthal. En hoewel de nieuwe beheerder bereid is om van alles aan te bieden, biedt het ons absoluut geen soelaas om in deze ruimte te gaan spelen. Het grootst probleem zijn niet de kosten, maar is de tijd dat het podium kan staan. Slechts twee weken met een afbouw op de zondag na de uitvoering. Dat zien we echt niet zitten! Gelukkig vinden we de familie Noordam van de Aspergehof op de Bodens Hosangweg bereid om ons een kans te geven. Nou, die hebben we met beide handen aangepakt en hoewel nog niet alle afspraken schriftelijk zijn vastgelegd, kunnen we stellen dat we in een warm bad terecht zijn gekomen. Dit dan in figuurlijke zin, want in de Aspergeloods is het ijskoud. Met heaters en terrasverwarmers hebben onze eerste toeschouwers in november 2009 daar niet veel van gemerkt. Gelukkig kunnen we het podium hier een jaar laten staan. Voorlopig moeten we in april wel aan de bak om het af te breken. En dan weer zoeken naar een plaats voor opslag; gelukkig is deze weer gevonden bij Nolina in Woubrugge. Daar hebben we al een aantal jaren alle podiumstukken kunnen opslaan. Er is zelfs even sprake geweest dat we zouden verder spelen in een van de kassen van Nolina. Om verzekeringstechnische redenen is dit niet door gegaan. En nu staan we dan voor ons volgende jubileumstuk. In november 2010 bestaan we 30 jaar. 5 / 6

6 We zullen ons weer tot het uiterste inspannen om allen te laten genieten van ons volgende stuk. 6 / 6