RVG / / Version 2013_02 Page 1 of 6

Transcriptie

1 Version 2013_02 Page 1 of SUMMARY OF PRODUCT CHARACTERISTICS Samenvatting van de kenmerken van het product 1 NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Propranolol HCl Apotex 10 mg, tabletten Propranolol HCl Apotex 40 mg, tabletten Propranolol HCl Apotex 80 mg, tabletten 2 KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Een tablet bevat 10, 40 of 80 mg propranololhydrochloride 3 FARMACEUTISCHE VORM Tabletten 4 KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Propranolol kan worden toegepast bij - Hypertensie (al dan niet gecombineerd met andere farmaca) - Angina pectoris - Supraventriculaire ritmestoornissen: Paroxysmale supraventriculaire tachycardie; Sinustachycardie bij hyperthyreoïdie in afwachting van het effect van thyreostatische therapie; Boezemfibrilleren en fladderen: bij onvoldoende reactie op maximale doseringen hartglycosiden; bij hyperthyreoïdie in afwachting van het effect van thyreostatische therapie en ook indien een contra-indicatie bestaat voor het toepassen van hartglycosiden, zoals bij hypertrofische obstructieve cardiomyopathie - Ventriculaire ritmestoornissen: Kamerextrasystolie: profylactisch en therapeutisch als de extrasystolie het gevolg is van verhoogde sympathische activiteit (inspanning, inductiefase van anesthesie, halothaananesthesie en toediening van exogene sympathicomimetica); Kamertachycardie en fibrilleren; alleen profylactisch, in het bijzonder indien de kamerritmestoornis het gevolg is van verhoogde sympatische activiteit - Tremor simplex - Profylaxe van migraine 4.2 Dosering en wijze van toediening In het algemeen moet de dosering aan de individuele behoeft van de patiënt worden aangepast. De hieronder genoemde hoeveelheden moeten worden gezien als richtlijn. Bij bejaarden is het raadzaam met een lage dosis te beginnen. Angina pectoris: Beginnen met 40 mg, 2-3 maal daags. Afhankelijk van de bereikte resultaten kan met tussenperiodes van een week de dosis met stappen van 80 mg per dag worden verhoogd. De onderhoudsdosering is gewoonlijk mg per dag in 2-3 doses. Hypertensie: Beginnen met 40 mg, 2 maal daags. Afhankelijk van de bereikte resultaten kan met tussenperiodes van een week de dosis met stappen van 80 mg per dag worden verhoogd. De onderhoudsdosering is gewoonlijk mg per dag in 2 doses. Aritmieën: mg, 2-3 maal daags De dosering dient individueel te worden vastgesteld; de hierna volgende informatie is slechts een richtlijn:

2 Version 2013_02 Page 2 of 6 Kinderen en adolescenten: drie- tot viermaal per dag 0,25-0,5 mg/kg, aangepast op basis van de respons. Maximaal viermaal per dag 1 mg/kg, de totale dagelijkse dosis mag niet hoger zijn dan 160 mg. Tremor simplex: Aanvankelijk 2-3 maal daags 40 mg, vervolgens gewoonlijk 80 tot 160 mg per dag in 2-3 doses. Profylaxe van migraine: Volwassenen beginnen met 40 mg, 2-3 maal daags, zo nodig te verhogen tot 160 mg per dag. Kinderen jonger dan 12 jaar krijgen de helft van de volwassen dosering. 4.3 Contra-indicaties - Cardiogene shock - Decompensatio cordis die niet adequaat is behandeld of die niet reageert op hartglycosiden en/of diuretica - Sick sinus syndroom - Tweede of derdegraads hartblock - Bronchospasmen in de anamnese en astma bronchiale - Onbehandeld feochromocytoom - Metabole acidose 4.4 Speciale waarschuwingen en bijzondere voorzorgen bij het gebruik Vooral bij patiënten met ischemische hartziekten moet de behandeling niet plotseling worden gestaakt. De dosis moet geleidelijk, in 1 a 2 weken worden verminderd, zo nodig met gelijktijdige introductie van vervangende therapie om verergering van angina pectoris te voorkomen. Ook kunnen hypertensie en aritmieën ontstaan. Indien wordt besloten de bètablokkade met propranolol voor een operatie te stoppen, dient een periode van tenminste 24 uur te worden aangehouden. Voortzetten van de bètablokkade vermindert de kans op aritmieën bij inductie en intubatie. Indien de behandeling wordt voortgezet, is waakzaamheid geboden bij het gebruik van anaesthetica zoals cyclopropaan of trichloorethyleen. Het gebruik van halothaan in combinatie met bètablokkade geeft in het algemeen weinig problemen. De patiënt kan tegen de vagusinvloed worden beschermd door intraveneuze toediening van 1-2 mg atropine. Bij perifere circulatiestoornissen (syndroom van Raynaud, claudicatio intermittens), variant- of Prinzmetal-angina moeten bètablokkeerders met grote voorzichtigheid worden toegepast omdat verergering kan optreden. Bètablokkeerders moeten niet worden gebruikt bij patiënten met een onbehandelde hartdecompensatie. Eerst moet de decompensatie onder controle worden gebracht. Bètablokkeerders kunnen de symptomen van thyreotoxicose of hypoglykemie maskeren. Bètablokkeerders geven bradycardie. Indien de polsfrequentie daalt beneden 5 55 slagen per minuut moet de dosis worden verlaagd. Bij patiënten met chronische obstructieve longziekten kan de luchtwegobstructie verergeren. Het gebruik van aselectieve bètablokkeerders zoals propranolol bij deze patiënten wordt afgeraden. 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Voorzichtigheid is geboden wanneer bètablokkeerders gelijktijdig worden gebruikt met calciumantagonisten, in het bijzonder calcium entry blockers, die de contractiliteit en de AVgeleiding van het hart negatief beïnvloeden. Dit geldt vooral voor verapamil, in mindere mate voor diltiazem. Bij patiënten met gestoorde hartfunctie is de combinatie gecontraïndiceerd. Bij gelijktijdig gebruik met dihydropyridinederivaten, zoals nifedipine, behoeft men hierop minder bedacht te zijn. Wel kan het bloeddrukverlagende effect worden versterkt.

3 Version 2013_02 Page 3 of 6 Bij gelijktijdig gebruik van een bètablokkeerder en clonidine mag het gebruik van clonidine pas worden gestaakt enige dagen na het beëindigen van het gebruik van de bètablokkeerder. Bij combinatie met zogenaamde klasse-i-antiarrytmica, zoals disopyramide en kinidine is voorzichtigheid eveneens geboden in verband met de potentiering van de negatief inotrope, chronotrope en dromotrope werking van beide middelen. Het bloedsuikerverlagende effect van insuline en orale bloedsuikerverlagende middelen wordt door bètablokkeerders versterkt. Prostaglandinesynthetaseremmende middelen kunnen het bloeddrukverlagende effect van bètablokkeerders verminderen. Bij behandeling van digitalisintoxicatie met een bètablokkeerder kan de atrioventriculaire blokkade verergeren. Cimetidine, hydralazine en alcohol verhogen de plasmaconcentratie van propranolol. Interactie met anaesthetica die depressie van de hartspier geven is mogelijk. Echter, omdat bètareceptorblokkade overmatige schommelingen van de bloeddruk tijdens intubatie kan voorkomen en snel kan worden geantagoneerd met bètasympaticomimetica, is gelijktijdig gebruik niet gecontraïndceerd. (zie ook Speciale waarschuwingen en bijzondere voorzorgen bij het gebruik). Voorzichtigheid is geboden bij de intraveneuze en subcutane (lokale anesthesie!) toediening van adrenaline aan patiënten die bètablokkeerders gebruiken omdat in zeldzame gevallen vasoconstrictie, hypertensie en bradycardie kan optreden. Bij behandeling van migraine met propranololhydrochloride dient de gebruikelijke dosis van ergotaminepreparaten niet te worden overschreden om ergotisme te vermijden. 4.6 Gebruik bij zwangerschap en het geven van borstvoeding Uit waarnemingen bij de mens zijn de aanwijzingen verkregen dat propranolol schadelijk kan zijn voor de zwangerschap en voor de neonaat. Bètablokkeerders doen de placentaire doorbloeding afnemen, hetgeen kan resulteren in intrauterien vruchtdood, partus immaturus en prematurus. Op grond van de farmacologische werkzaamheid van propranolol dient rekening te worden gehouden met de mogelijkheid van ademhalingsdepressie, bradycardie en hypoglykemie bij de neonaat. In het dierexperiment zijn er tot dusver geen aanwijzingen voor teratogeniteit gevonden. Hoewel ook ongestoorde baringen en zwangerschappen zijn beschreven bij patiënten die propranolol gebruiken mag propranolol tijdens de zwangerschap slechts op dringende indicatie worden gebruikt. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te gebruiken Er zijn geen gegevens bekend. 4.8 Bijwerkingen Bijwerkingen kunnen in de volgende frequenties voorkomen: zeer vaak ( 1/10), vaak ( 1/100 tot <1/10), soms ( 1/1.000 tot < 1/100), zelden ( 1/ tot < 1/1.000), zeer zelden (< 1/10.000) en niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald). Zeer vaak Vaak Soms Zelden Zeer zelden Niet bekend Bloed- en lymfestelselaandoeningen Trombocytopenie 1 Agranulocytosis 1 Voedings- en stofwisselingsstoornissen Hypoglykemie 3, insult als gevolg van

4 Version 2013_02 Page 4 of 6 Zeer vaak Vaak Soms Zelden Zeer zelden Niet bekend hypoglykemie 3 Psychische stoornissen Insomnia, slaapstoornis, Nachtmerries Zenuwstelselaandoeningen Hartaandoeningen Bradycardie, perifere cyanose Bloedvataandoeningen Depressie, visuele hallucinaties Duizeligheid Atrioventriculair block, hartfalen Perifere koude Hypotensie Ademhalingsstelsel-, borstkas- en mediastinumaandoeningen: Bronchospasm 2 Maagdarmstelselaandoeningen Misselijkheid, diarree Huid- en onderhuidaandoeningen Angio-oedema Algemene aandoeningen en toedieningsplaatsstoornissen Vermoeidheid 1 Hier zijn enkele gevallen van bekend samenvallend met het gebruik van propranolol. 2 Bij patiënten met astma bronchiale en astmatische klachten in de anamnese. 3 In kinderen en adolescenten. Bij gebruik van bètablokkeerders zijn incidentele gevallen van purpura, exantheem, irritatie van de conjunctiva van een goedaardig karakter en paresthesieën gemeld. Tijdens het gebruik van propranolol bij patiënten met oesophagus-varices ten gevolge van portale hypertensie is een toename van de portale encephalopathie beschreven. Of dit in verband staat met de behandeling is niet duidelijk. 4.9 Overdosering Symptomen van overdosering zijn: Bradycardie, hypotensie, bronchospasmen en acute hartinsufficiëntie. Na ingestie van een overdosis of bij overgevoeligheid dient een patiënt te worden geobserveerd en behandeld op een intensive-care-afdeling. Maagspoeling, geactiveerde kool en een laxans kunnen absorptie voorkomen. Beademen kan noodzakelijk zijn. Bij bradycardie atropine of methylatropine toedienen. Hypotensie en shock behandelen met plasma/plasmavervangingsmiddelen. Het bètablokkerende effect kan worden tegengegaan door isoprenalinehydrochloride langzaam i.v. toe te dienen, te beginnen met circa 5 microgram per minuut, totdat het gewenste effect is bereikt. In refractaire gevallen kan isoprenaline worden gecombineerd met dopamine. Bij onvoldoende resultaat kan i.v. toediening van 8-10 mg glucagon worden overwogen. Eventueel de injectie binnen een uur herhalen en zonodig laten volgen door een i.v. infuus van 1-3 mg/uur. Ook kan toediening van calciumionen, alsmede het gebruik van een pacemaker worden overwogen.

5 Version 2013_02 Page 5 of 6 5 FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Propranolol behoort tot de niet-selectieve bètablokkerende middelen. Het heeft geen intrinsieke sympathicomimetische activiteit (ISA). Blokkade van de bètareceptoren in het hart verlaagt de hartfrequentie en de contractiekracht, en zodoende het hartminuutvolume. De bloeddruk wordt verlaagd en de atrioventriculaire geleidingssnelheid wordt vertraagd. Propranolol heeft membraanstabiliserende eigenschappen, die waarschijnlijk echter pas een rol spelen bij overdosering. 5.2 Farmacokinetiesche eigenschappen De absorptie van propranolol is na orale toediening vrijwel volledig, maar er is een first-pass effect dat de biologische beschikbaarheid vermindert. De plasmaconcentraties tonen een grote interindividuele variatie. De plasmaeiwitbinding is 80-95%. Zowel het vrije als het eiwitgebonden propranolol wordt vrijwel volledig door de lever gemetaboliseerd. Een van de metabolieten is 4-hydroxypropranolol dat ongeveer dezelfde bètablokkerende eigenschappen heeft als propranolol, maar sneller wordt uitgescheiden. Bij de aanvangstherapie komt deze metaboliet in ongeveer dezelfde hoeveelheden voor als propranolol, bij onderhoudstherapie in veel mindere mate. Propranolol is sterk lipofiel. Bij chronische toediening varieert de plasmahalfwaardetijd van 3-6 uur. Het verschijnt na inname binnen een half uur in de circulatie en maximale plasmaspiegels worden bereikt na 1-2 uur. Propranolol is een racemisch mengsel waarbij de halfwaardetijd van de l-isomeer ongeveer 50% hoger is dan de d-isomeer. 5.3 Gegevens uit het pre-klinisch veiligheidsonderzoek Geen bijzonderheden. 6 FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Lactose Maïszetmeel Microkristallijne cellulose Natriumzetmeelglycolaat Koudoplosbaar zetmeel Magnesiumstearaat Titaandioxide (E171) Ethylcellulose Hydroxypropylmethylcellulose Hydroxypropylcellulose Diëthylftalaat 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid De houdbaarheidsdatum staat vermeld op het etiket. Op strips is de houdbaarheid aangegeven door Exp. gevolgd door maand en jaar. De houdbaarheid van Propranolol HCl Apotex is 3 jaar na de bereidingsdatum. 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij opslag

6 Version 2013_02 Page 6 of 6 De tabletten dienen in de originele verpakking bij kamertemperatuur (15-25 C) te worden bewaard op een droge plaats, buiten invloed van licht. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking De tabletten zijn per 10 stuks verpakt in PVC/aluminium doordrukstrips. Een verpakking van de 10 mg tabletten bevat 500 tabletten, van de 40 mg tabletten 1000 tabletten en van de 80 mg tabletten 250 tabletten. 6.6 Gebruiksaanwijzing/verwerkingsinstructies Geen bijzonderheden. 6.7 Naam en permanent adres of officiële vestigingsplaats van de houder van de vergunning voor het in de handel brengen Apotex Europe BV Darwinweg CR Leiden Nederland 7 NUMMER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN In het register ingeschreven onder: Propranolol HCl Apotex 10 mg, tabletten RVG Propranolol HCl Apotex 40 mg, tabletten RVG Propranolol HCl Apotex 80 mg, tabletten RVG DATUM VAN EERSTE VERLENGING VAN DE VERGUNNING/HERNIEUWING VAN DE VERGUNNING 13 februari DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste gedeeltelijke wijziging betreft de rubrieken 4.2 en 4.8: 5 maart 2013