PROTOCOL VAN HANDELEN STEUNPUNTEN HUISELIJK GEWELD BIJ (VERMOEDENS VAN) HUISELIJK GEWELD

Transcriptie

1 PROTOCOL VAN HANDELEN STEUNPUNTEN HUISELIJK GEWELD BIJ (VERMOEDENS VAN) HUISELIJK GEWELD

2 Colofon Protocol van handelen Steunpunten Huiselijk Geweld Uitgave GGD Nederland Federatie Opvang MO Groep Ontwikkelgroep Annette Martens, Clustermanager, GGD Hollands Midden/Hera Suzanne van der Graaf, Beleidsadviseur Huiselijk Geweld, CZW Bureau, Goes Debbie Maas, coördinator SHG West-Brabant Nancy Berkepeis, Beleidsmedewerker Aanpak Huiselijk Geweld, Maatschappelijke Dienstverlening Nieuwe Waterweg Sarah Prins, Coördinator Steunpunt Huiselijk Geweld, GGD Zaanstreek Waterland Eelke Brouwer, Coördinator Huiselijk Geweld, Maatschappelijke Dienstverlening Veluwe Miranda van den Broek, GGD Nederland Tosca Hummeling, GGD Nederland Projectgroep Jantien van der Meer, Federatie Opvang Ernst Radius, MOgroep Tosca Hummeling, GGD Nederland Auteur Mr. Lydia Janssen Utrecht, mei 2013 Deze uitgave mag, met bronvermelding, worden overgenomen, verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt. 2

3 INHOUDSOPGAVE Voorwoord 4 1 Inleiding 7 2 Reikwijdte en juridisch kader Omschrijving huiselijk geweld Juridisch kader Reikwijdte van het handelingsprotocol in externe netwerken waaraan het SHG deelneemt 12 3 Eerste contact met de advies of consultvrager of met een melder Uitvoering Toelichting 13 4 Het geven van advies en consult Uitvoering Registratie van gegevens over het advies en het consult Toelichting 15 5 Meldingen in ontvangst nemen Uitvoering Registratie van gegevens over de melding (of over de hulpvraag van een slachtoffer of pleger) Toelichting 21 6 Het informeren van het cliëntsysteem over de melding Uitvoering Registratie van het gesprek met het cliëntsysteem en van het vooroverleg Toelichting 24 7 Onderzoeken of toeleiding naar passende hulp noodzakelijk is en zo nodig opstellen van een plan voor de toeleiding Uitvoering Registratie van het plan, van de overdracht van de uitvoering van het plan naar de hulpverlenende instanties en van het besluit om geen plan op te stellen Toelichting 30 8 Informeren van de melder Uitvoering Registratie van het informeren van de melder 31 3

4 9 Beoordelen of de melding kan worden afgesloten Uitvoering Registratie van de afsluiting van de melding Verstrekken van gegevens aan anderen van buiten het SHG Uitvoering Registratie Dossiervorming en het uitoefenen van rechten door betrokkenen Dossiervorming Rechten van betrokkenen Rechten van wettelijk vertegenwoordigers van jeugdigen Toelichting 39 Bijlagen Bijlage 1 Wettekst uit de Wmo en de regeling in de amvb 43 Bijlage 2 Privacyreglement SHG 49 Bijlage 3 Model samenwerkingsovereenkomst AMK-SHG 61 Bijlage 4 Informatie over het meldrecht huiselijk geweld en de Meldcode 67 Bijlage 5 Wanneer treedt het handelingsprotocol in werking in geval het SHG betrokken is bij een multidisciplinair overleg (mdo)? 69 Bijlage 6 Functies SHG s 71 4

5 Voorwoord Voor u ligt het Protocol van handelen voor de Steunpunten Huiselijk Geweld (SHG s). Dit handelingsprotocol bevat een nadere uitwerking van de wettelijke regeling die met ingang van 1 juli 2013 voor de SHG s van kracht wordt. Een wettelijke regeling van de taken en de bevoegdheden is nieuw voor de SHG s, evenals dit landelijk handelingsprotocol. Daarom zal het even wennen zijn, zeker ook in de uitvoeringspraktijk. Ongetwijfeld betekent dit handelingsprotocol dat sommige werkprocessen op onderdelen bijgesteld moeten worden. Ook al omdat tegelijk met de invoering van het wettelijk kader voor de SHG s in veel sectoren voor beroepskrachten een verplichte meldcode gaat gelden bij het signaleren van huiselijk geweld. Bovendien krijgen beroepskrachten een wettelijk meldrecht bij huiselijk geweld. Ook de verplichte meldcode en het wettelijk meldrecht vragen hier en daar om aanpassing van de werkwijze van de SHG s. Toch moeten de veranderingen op 1 juli niet te zwaar worden aangezet. Al jaren staan de SHG s voor een systeemgerichte werkwijze waarin zoveel als mogelijk en verantwoord is, wordt aangesloten bij de eigen kracht van alle betrokkenen bij het huiselijk geweld. In feite ondersteunt de nieuwe wetgeving een systeemgerichte en transparante werkwijze richting cliëntsysteem en ondersteunt het nieuwe wettelijk kader eveneens een effectieve samenwerking met de ketenpartners in de aanpak van huiselijk geweld. Amersfoort / Utrecht, mei 2013 Mevr. J. Oostendorp GGD Nederland Adjunct-directeur Dhr. J. Laurier Federatie Opvang Voorzitter Dhr. F.A.M. Bongaerts Directeur/bestuurder Stichting Maatschappelijke Dienstverlening Nieuwe Waterweg en lid branchecommissie Maatschappelijke dienstverlening MOgroep W&MD 5

6 6

7 1 Inleiding De aanleiding om een landelijk handelingsprotocol voor de SHG s te ontwikkelen is de wetswijziging waardoor in de Wet maatschappelijke ondersteuning de taken en bevoegdheden van het SHG worden beschreven 1. Door de nieuwe wet wordt het SHG een advies- en meldpunt voor alle vormen van huiselijk geweld. Dit houdt in dat het SHG de bevoegdheid krijgt meldingen van huiselijk geweld te registreren, de noodzaak van toeleiding naar passende hulp te onderzoeken en zo nodig de toeleiding naar deze hulp te organiseren. Bovendien is in de Wet maatschappelijke ondersteuning een meldrecht opgenomen voor beroepskrachten in alle sectoren als zij een vermoeden van huiselijk geweld willen melden bij het SHG en om desgevraagd het SHG te informeren over een cliënt(systeem) voor zover dit noodzakelijk is voor het stoppen van het geweld en het toeleiden naar passende hulp. Daarmee is in feite het al bestaande wettelijk meldrecht voor (vermoedens van) kindermishandeling dat is opgenomen in de Wet op de jeugdzorg, uitgebreid tot een meldrecht voor (vermoedens van) alle vormen van relationeel geweld, of het nu om kindermishandeling gaat of om geweld waarbij uitsluitend meerderjarigen zijn betrokken. De wettelijke taken en de daaraan gekoppelde bevoegdheden van het SHG om meldingen over huiselijk geweld vast te leggen en gegevens over deze meldingen zo nodig aan een hulpverlenende instantie, aan het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) 2 en/of aan de politie te verstrekken, vraagt om een zorgvuldige en uniforme werkwijze. Daarom hebben de drie koepelorganisaties MOgroep, Federatie Opvang en GGD Nederland al tijdens het wetgevingstraject een werkgroep gevormd om te komen tot een eerste landelijk handelingsprotocol SHG. Daarmee beschikken de SHG s meteen na de invoering van de wet over een kader waarbinnen zij hun taken kunnen uitoefenen. De wettelijke bepalingen over de taakuitoefening van de Steunpunten Huiselijk Geweld richten zich met name op de cliëntgebonden functies van de Steunpunten, zoals Advies en ondersteuning, Meldpunt, Organiseren van hulp en Registratie 3. Daarom biedt dit handelingsprotocol SHG met name een kader voor deze functies en bevat het handelingsprotocol geen bepalingen over functies zoals Voorlichting en Deskundigheidsbevordering. Dit zijn evenwel belangrijke taken van het SHG, voor meer informatie hierover zie bijlage 6. 1 In bijlage 1 is de wettekst uit de Wet maatschappelijke ondersteuning opgenomen over de taken en bevoegdheden van het SHG en over het meldrecht voor (vermoedens van) huiselijk geweld. 2 Als in dit handelingsprotocol wordt gesproken over het AMK, wordt daarmee gedoeld op de AMK-functie van het Bureau Jeugdzorg. Deze AMK-functie is binnen de bureaus jeugdzorg verschillend georganiseerd. Soms vervult een zogeheten centrale toegang een deel van de AMK-functie. Doorgaans gaat het dan om het geven van advies en het in ontvangst nemen van meldingen. 3 Zie voor een omschrijving van alle functies het document Functies van de Steunpunten Huiselijk Geweld, Ministerie van VWS, augustus

8 Voor de totstandkoming van het handelingsprotocol is een werkgroep ingesteld, bestaande uit zes vertegenwoordigers van SHG s uit de drie branches. Hiermee is gepoogd recht te doen aan de verschillen in werkwijze tussen de SHG s. Nadat het handelingsprotocol door de werkgroep is afgeleverd, is het goedgekeurd door de adviescommissie behorend bij het Landelijk ondersteuningsprogramma Kwaliteitsverbetering van de Advies en Steunpunten Huiselijk Geweld en door de bestuurders van de SHG s. Samenwerking AMK-SHG Met het oog op de intensieve samenwerking tussen SHG en AMK, zeker wanneer bij (de gevolgen van) het geweld minderjarigen én meerderjarigen als slachtoffers of getuigen zijn betrokken, sluit dit handelingsprotocol aan bij het handelingsprotocol van het AMK 4. Toch zijn er ook verschillen. Deze verschillen hebben te maken met de verschillende doelgroepen: het AMK richt zich primair op kindermishandeling bij minderjarigen, het SHG richt zich primair op huiselijk geweld bij meerderjarigen. In het handelingsprotocol zijn ook de afspraken opgenomen uit het Model Samenwerkingsafspraken BJZ/AMK en SHG 5, over de samenwerking tussen AMK en SHG in die gevallen waarin er binnen één cliëntsysteem sprake is van kindermishandeling en huiselijk geweld. Bijna geen termijnen Bij de verschillende handelingen die in het protocol beschreven staan, zijn bijna geen termijnen opgenomen, bijvoorbeeld voor het afhandelen van een melding, het met de cliënt bespreken van de melding of het opstellen van een plan voor de toeleiding. Standaardtermijnen doen onvoldoende recht aan de complexe werkelijkheid van het SHG en scheppen ook een schijnzekerheid. Want bij de ene melding kan het handelen binnen een termijn van een week veel te laat zijn omdat er binnen 24 uur gehandeld moet worden, en bij een andere melding kan het verstandig zijn om het handelen langer dan een week uit te stellen, bijvoorbeeld om de leden van het cliëntsysteem de tijd te geven om zich van het probleem bewust te worden. Anders gezegd: van de beroepskrachten van het SHG wordt gevraagd om zelf in te schatten welk tempo in een bepaalde casus noodzakelijk is. Overigens er zijn wel een paar termijnen in het handelingsprotocol opgenomen, zoals de wettelijke termijn van maximaal vier weken waarbinnen de cliënt dient te worden geïnformeerd over de melding. Ook zijn twee termijnen opgenomen, van uiterlijk drie weken en uiterlijk drie maanden, waarbinnen het SHG, na de overdracht van het plan voor de toeleiding, moet controleren of de geplande hulp daadwerkelijk wordt verleend en of deze volstaat. 4 Utrecht, MO Groep juni De volledige tekst van het Model Samenwerkingsafspraken BJZ/AMK SHG is als bijlage 3 bij dit handelingsprotocol opgenomen. 8

9 2 Reikwijdte en juridisch kader Het werkterrein van de SHG s wordt vooral bepaald door de omschrijving van het begrip huiselijk geweld en door de in de wet genoemde taken en bevoegdheden van het SHG. 2.1 Omschrijving huiselijk geweld Huiselijk geweld wordt in artikel 1 lid 1 onder j Wet maatschappelijke ondersteuning omschreven als: Lichamelijk, geestelijk of seksueel geweld of bedreiging daarmee door iemand uit de huiselijke kring. In de Memorie van Toelichting wordt over deze omschrijving gezegd: Huiselijk geweld is een breed begrip waaronder geweld in vele verschijningsvormen wordt verstaan. De gangbare omschrijving van huiselijk geweld luidt: geweld dat gepleegd wordt door iemand uit de huiselijke kring van het slachtoffer, dat wil zeggen: ex-partners, gezinsleden, familieleden en huisvrienden. Het begrip huiselijk heeft expliciet te maken met de relatie tussen pleger en slachtoffer en niet met de plaats van het geweld. Onder geweld wordt verstaan de aantasting van de persoonlijke integriteit. Het kan daarbij gaan om: lichamelijk geweld (mishandeling), psychisch of emotioneel geweld (uitschelden, treiteren, kleineren, bedreiging, stalking), ongewenste seksuele toenadering of seksueel misbruik. Naast (ex)partnergeweld vallen ook eergerelateerd geweld en ouderenmishandeling onder de brede noemer van huiselijk geweld. 2.2 Juridisch kader Het juridisch kader voor het SHG is opgenomen in de Wet maatschappelijke ondersteuning 6 (Wmo). Vanaf artikel 21a beschrijft deze wet de bestuurlijke setting van het SHG en de taken en bevoegdheden van het SHG. College van B&W van de centrumgemeenten Het college van B&W van de centrumgemeente is verantwoordelijk voor de organisatie van een SHG ten behoeve van de gemeenten in de regio (artikel 21a lid 1 Wmo). Taken SHG Artikel 21a lid 2 en 3 Wmo beschrijven de taken van het SHG: 1 Als meldpunt fungeren voor gevallen of vermoedens van huiselijk geweld; 2 Het informeren van een hulpverlenende instantie die passende professionele hulp kan verlenen bij het huiselijk geweld dat werd gemeld, als het belang van de betrokkene of de ernst van de situatie daar aanleiding toe geeft; 3 Het informeren van de politie als het belang van de betrokkene, of de ernst van de situatie daar aanleiding toe geeft; 4 Het informeren van het AMK als er kinderen betrokken zijn bij het geweld dat is gemeld; 5 Het informeren van de melder van de stappen die naar aanleiding van zijn melding zijn ondernomen; 6 Het desgevraagd geven van advies over de stappen die in verband met het geweld kunnen worden ondernomen en het zo nodig ondersteunen van de adviesvrager. 6 Zie voor de wettekst bijlage 1 9

10 Bevoegdheden SHG Voor een goed beeld van de wettelijke bevoegdheden van het SHG moet de wettekst van de Wmo geplaatst worden in het kader van de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp). Deze Wbp geeft algemene regels voor het verwerken van persoonsgegevens. Persoonsgegevens zijn alle gegevens die tot individuele personen zijn te herleiden. Verwerken is de verzamelterm voor alle handelingen die met persoonsgegevens kunnen worden verricht, zoals: opslaan, bewaren, aan anderen verstrekken, bespreken en vernietigen. De Wbp noemt een aantal grondslagen (juridische basis) voor de verwerking van persoonsgegevens. Vaak is, zeker als het gaat om het bieden van hulp, de wettelijke grondslag de toestemming van de betrokkene. Toestemmingsvereiste vervalt Nu maakt de Wmo een uitzondering op dit toestemmingsvereiste voor de SHG-taken: meldingen in ontvangst nemen, de noodzaak onderzoeken van toeleiding naar passende hulp en zo nodig toeleiden naar deze hulp,. Er is geen toestemming nodig van de betrokkene voor het verwerken van zijn persoonsgegevens als het gaat om meldingen en toeleiden naar hulp. Dat is een verregaande bevoegdheid want het betekent dat het SHG, ook als de betrokkene dit niet wenst, zijn persoonsgegevens kan opslaan, kan bewaren en aan anderen kan verstrekken voor zover dit noodzakelijk is, kort gezegd, voor het in ontvangst nemen van de melding, het beoordelen van de melding en voor de toeleiding naar passende hulp in geval van huiselijk geweld. Informatieplicht kan alleen in bijzondere gevallen worden uitgesteld De Wbp bepaalt in artikel 33 en 34 uitdrukkelijk dat als een instelling persoonsgegevens binnenkrijgt via een ander dan de betrokkene zelf, deze instelling verplicht is de betrokkene daarover te informeren. Dit wordt wel de informatieplicht genoemd (artikel 34 Wbp). De informatieplicht betekent voor het SHG dat als het SHG een melding van huiselijk geweld binnenkrijgt, het SHG verplicht is de gemelde persoon of personen over de inhoud van de melding te informeren. Dit informeren van de gemelde persoon of personen moet gebeuren op het moment dat de gegevens worden vastgelegd of in ieder geval voordat de gegevens aan een ander(e instelling) worden verstrekt of met een andere instelling (al dan niet in een screeningsoverleg of een ander extern multidisciplinair overleg) worden besproken. Ook voor de informatieplicht maakt de Wmo een uitzondering als het gaat om de taakuitoefening van het SHG. Als het voor het beoordelen van de melding en voor het toeleiden naar passende hulp noodzakelijk is, kan het SHG zijn informatieplicht met maximaal vier weken opschorten. Deze termijn kan worden verlengd telkens met maximaal veertien dagen, voor zover het uitstellen van het informeren nog steeds noodzakelijk is. Dit betekent dat het SHG na een melding kan beslissen om de gemelde persoon (nog) niet te informeren over de melding. Omdat het uitstellen van het informeren van de betrokkene een verregaand besluit is, zal een dergelijke beslissing in het algemeen alleen kunnen worden genomen als dat in verband met (het beoordelen van) de veiligheid van de cliënt, die van zijn gezinsleden, die van betrokken beroepskrachten of die van anderen noodzakelijk is. 10

11 Te denken valt dan aan concrete aanwijzingen dat door het informeren de veiligheid in het geding is, maar ook aan situaties waarin er concrete aanwijzingen zijn dat de veiligheid eerst moet worden beoordeeld, zo nodig in een screeningsoverleg, voordat kan worden besloten of de cliënt (al) kan worden geïnformeerd. In dergelijke gevallen kan het SHG besluiten om het informeren van de gemelde personen uit te stellen en eerst overleg te voeren met een of meer andere instanties, zoals bijvoorbeeld een hulpverlenende instantie, de politie of het AMK, voor zover noodzakelijk voor de aanpak van het geweld. De noodzaak om het informeren van de betrokkene(n) uit te stellen, dient op casusniveau te worden genomen. Anders gezegd: er kan geen algemeen besluit worden genomen over het uitstellen van de informatieplicht. Per casus waarin dit wordt besloten moet duidelijk in het bestand 7 worden vastgelegd op welke gronden (voorlopig) is afgezien van het informeren van de gemelde personen en waarom dit informeren een mogelijk veiligheidsrisico betekent. Al met al is de eis van transparantie in het wettelijk kader voor het SHG geen doel maar een middel: als het voor de veiligheid van de leden van het cliëntsysteem, van de beroepskracht en die van anderen noodzakelijk is kan bij wijze van uitzondering (tijdelijk) van openheid worden afgezien, want de veiligheid van alle betrokkenen komt op de eerste plaats. Het wettelijk kader biedt daarvoor voldoende ruimte. Geen bevoegdheden voor de adviestaak Beide hierboven beschreven bevoegdheden van het SHG zijn gekoppeld aan een melding en de daarop volgende acties gericht op toeleiding naar passende hulp. Voor de adviestaak van het SHG beschikt het SHG niet over specifieke bevoegdheden. Dat hoeft ook niet, want advies wordt door adviesvragers gevraagd op basis van anonieme cliëntgegevens. Dit sluit aan op stap 2 van de meldcode waarin beroepskrachten op basis van anonieme gegevens advies kunnen vragen aan het SHG, voordat zij over de signalen of vermoedens in gesprek gaan met hun cliënt. Geen bevoegdheden om gedwongen hulp gedwongen op te leggen De Wmo en ook andere wetgeving geven het SHG geen bevoegdheden om hulp op te leggen aan betrokkenen die deze hulp niet wensen. Wel kan natuurlijk veel worden gedaan in de sfeer van het motiveren van cliënten voor de noodzakelijke hulp, maar gedwongen hulp kan het SHG niet opleggen. Wel kan het SHG de route naar mogelijke gedwongen hulp in gang zetten bijvoorbeeld door de politie te informeren, zodat er in een strafzaak gedwongen hulp door de rechter wordt opgelegd, of door het AMK te informeren die op zijn beurt de Raad voor de Kinderbescherming kan verzoeken de procedure bij de rechtbank voor een kinderbeschermingsmaatregel in gang te zetten. Ook kan het SHG de politie informeren met het doel dat de mogelijkheden van een tijdelijk huisverbod worden beoordeeld. In dat geval wordt er weliswaar formeel geen gedwongen hulp in gang gezet, maar de uit huis geplaatste 7 De term bestand wordt gebruikt voor de gehele (digitale) verzameling van gegevens van het SHG. Het begrip dossier wordt gebruikt voor de gegevens die in verband met een melding over één cliëntsysteem zijn in het bestand van het SHG zijn opgenomen. 11

12 staat doorgaans wel onder druk om de vrijwillige hulp die hem geboden wordt, te aanvaarden omdat hij anders het risico loopt dat het tijdelijk huisverbod wordt verlengd. Doel: passende hulp op gang brengen Na een melding zijn de inspanningen van het SHG er op gericht om alle leden van het cliëntsysteem, indien het geweld daar aanleiding toe geeft, toe te leiden naar passende hulp. De wijze waarop het SHG omgaat met deze bevoegdheden Het is niet de bedoeling dat het SHG zijn bevoegdheden zo gaat inzetten dat buiten de betrokkenen om gehandeld wordt. Integendeel. De afgelopen jaren zijn de SHG s er vooral door een open, laagdrempelige werkwijze in geslaagd om het vertrouwen te winnen van slachtoffers en plegers van huiselijk geweld. Het is voor de effectiviteit van de SHG s van belang dit vertrouwen vast te houden. Dat kan alleen door een zo open mogelijke werkwijze waarbij zoveel mogelijk wordt gehandeld met medeweten en bij voorkeur met de toestemming van alle betrokkenen. Het is ook binnen het juridisch kader dat de Wet maatschappelijke ondersteuning nu voor de SHG s biedt, de bedoeling dat deze open werkwijze wordt voortgezet. Dat blijkt ook uit de wijze waarop de wettelijke bevoegdheden zijn geformuleerd. Aansluiting bij de stappen van de meldcode De zo open mogelijke werkwijze van het SHG sluit aan op de meldcode die veel beroepskrachten verplicht zijn te hanteren bij signalen van huiselijk geweld en kindermishandeling 8. Stap 3 in de meldcode bestaat uit het gesprek met de cliënt. Daarmee verplicht de meldcode de professional om eerst over de signalen en over de melding in gesprek te gaan met de cliënt voordat hij beslist of hij een melding zal doen. Alleen als de veiligheid van de leden van het cliëntsysteem, die van de beroepskracht of die van anderen in het geding is, of als het noodzakelijk is deze veiligheid eerst te beoordelen, kan een professional een melding doen zonder dat hij daarover contact heeft gehad met zijn cliënt. Al met al zijn de werkwijze van het SHG en het stappenplan van de meldcode erop gericht om de leden van het cliëntsysteem zo spoedig mogelijk bij de signalen te betrekken en om zoveel mogelijk samen met hen te bezien hoe het geweld kan worden gestopt en op welke wijze aan slachtoffer, getuige en pleger hulp kan worden geboden. 2.3 Reikwijdte van het handelingsprotocol in externe netwerken waaraan het SHG deelneemt Het SHG neemt regelmatig deel aan netwerken en andere vormen van extern overleg waarin andere deelnemers aan het overleg signalen van huiselijk geweld inbrengen. Het handelingsprotocol is in dergelijke gevallen alleen van toepassing als in dit extern overleg besloten wordt dat het SHG de casus meeneemt voor nader onderzoek en toeleiding naar hulp. Op casussen die in het extern overleg worden besproken en waarvan wordt besloten dat ze door een andere deelnemer zullen worden opgepakt, zonder tussenkomst van het SHG, is het handelingsprotocol niet van toepassing. Zie ook het stroomschema dat als bijlage 5 is opgenomen achterin dit protocol. 8 Zie voor meer informatie over de meldcode bijlage 4 12

13 3 Eerste contact met de advies of consultvrager of met een melder Doel van het eerste contact met de advies of consultvrager of met de melder is zicht te krijgen op wat de melder van het SHG verwacht én om hem duidelijk te maken welke mogelijkheden het SHG heeft in de aanpak van huiselijk geweld. 3.1 Uitvoering In een eerste contact met een (potentiële) adviesvrager, consultvrager of melder komt in ieder geval aan de orde: - zijn positie, dit wil zeggen, of hij als slachtoffer, getuige of pleger zelf bij het geweld is betrokken en zo dit niet het geval is, in welke (beroepsmatige of informele) relatie hij staat tot het cliëntsysteem; - het doel dat hij met het contact met het SHG wil bereiken en zijn verwachtingen; - de aard en de omvang van het geweld dat hij vermoedt of heeft gesignaleerd en of er ook minderjarigen bij (de gevolgen van) dit geweld zijn betrokken; - de werkwijze en de mogelijkheden van het SHG; - de meldcode die eventueel op hem van toepassing is, het meldrecht en een eventueel beroepsgeheim; - mogelijke vervolgtrajecten in de vorm van advies, consult of het doen van een melding; - consequenties van deze vervolgtrajecten, zoals de informatieplicht van het SHG, het al dan niet bekendmaken van de identiteit van de melder bij het cliëntsysteem 9 en het informeren van het AMK indien er bij het geweld dat wordt gemeld minderjarigen zijn betrokken. De wijze waarop het SHG gegevens over een advies, een consult of een melding vastlegt. 3.2 Toelichting Het is in lang niet alle contacten onmiddellijk duidelijk wat de betrokkene beoogt met zijn contact met het SHG. Zelfs niet als hij het woord melding of advies gebruikt. Daarom is het van belang om in het eerste contact goed uit te zoeken wat degene die contact zoekt met het SHG precies voor ogen staat. Het SHG kan daarbij behulpzaam zijn door uit te leggen wat het vragen van een advies betekent en welke gevolgen het heeft als de betrokkene besluit een melding te doen. 9 De personen die bij het huiselijk geweld als pleger, slachtoffer of getuige zijn betrokken worden in dit handelingsprotocol aangeduid met cliënt of cliëntsysteem. 13

14 4 Het geven van advies en consult Doel van het geven van advies is antwoord te geven op de vragen van de adviesvrager en hem te ondersteunen in zijn aanpak van het huiselijk geweld. De adviesvrager vraagt zijn advies op basis van anonieme cliëntgegevens. Zelf maakt hij zich wel bekend aan het SHG. Leidt het advies tot een of meer volgende adviesgesprekken over dezelfde casus, dan wordt het advies een consult genoemd. 10 Het verschil tussen een advies en een melding is dat in geval van advies het SHG zich beperkt tot het geven van advies aan de adviesvrager. In geval van een melding, legt het SHG gegevens van de leden van het cliëntsysteem vast, beoordeelt het SHG de melding en spant het zich zo nodig in om alle betrokkenen toe te leiden naar passende hulp. 4.1 Uitvoering Het SHG bespreekt met de adviesvrager die zelf als slachtoffer, getuige of pleger bij het geweld betrokken is: - de aard en ernst van het huiselijk geweld dat wordt gemeld; - de wijze waarop de adviesvrager zelf betrokken is bij het geweld; - of er bij (de gevolgen van) het huiselijk geweld ook minderjarigen als slachtoffers of getuigen zijn betrokken; - wat de adviesvrager zou kunnen doen om (zichzelf en andere) betrokkenen tegen het geweld te beschermen en het geweld te stoppen; - welke vormen van hulp of opvang mogelijk zijn en hoe het SHG de betrokkenen kan ondersteunen in de toeleiding naar deze hulp of opvang. Het SHG bespreekt met de adviesvrager die als professional of als particuliere omstander bij het huiselijk geweld betrokken is: - de aard en ernst van het huiselijk geweld (dat wordt vermoed); - de wijze waarop de adviesvrager betrokken is bij het huiselijk geweld (dat wordt vermoed); - of er bij (de gevolgen van) het huiselijk geweld minderjarigen als slachtoffers of getuigen zijn betrokken; - wat de adviesvrager zou kunnen doen om het geweld met het cliëntsysteem te bespreken; - welke vormen van hulp en opvang beschikbaar zijn en wat de adviesvrager zou kunnen doen om het cliëntsysteem toe te leiden naar deze hulp of opvang; - op welke wijze het SHG de adviesvrager zou kunnen ondersteunen in de aanpak van het huiselijk geweld (dat wordt vermoed); - of de adviesvrager behoefte heeft aan een volgend adviesgesprek (consult) over dezelfde casus; - de verdeling van de verantwoordelijkheden tussen SHG en adviesvrager; - hoe het SHG omgaat met het registreren van gegevens naar aanleiding van een advies of consult. 10 Kortheidshalve gebruikt dit handelingsprotocol de term adviesvrager, ook als gedoeld wordt op een adviesvrager die verschillende keren advies vraagt over dezelfde casus. De term consultvrager wordt alleen gebruikt als het onderscheid tussen adviesvrager en consultvrager relevant is. 14

15 Doorgeleiden naar het AMK Indien in het adviesgesprek blijkt dat advies wordt gevraagd over een situatie van kindermishandeling, dit wil zeggen van huiselijk geweld waarbij uitsluitend minderjarigen als slachtoffers en getuigen zijn betrokken: - verwijst het SHG de professionele adviesvrager door naar het AMK, met vermelding van de contactgegevens van het AMK; - vraagt het SHG de niet-professionele adviesvrager of hij ermee instemt dat zijn naam en zijn contactgegevens worden doorgegeven aan het AMK, opdat het AMK zo spoedig mogelijk contact met hem opneemt. Indien hij dit niet wenst, verwijst het SHG de adviesvrager door naar het AMK met vermelding van de contactgegevens van het AMK. Verdeling van verantwoordelijkheden in geval van advies of consult In geval van een advies of een consult blijft de advies- of consultvrager zelf verantwoordelijk voor de aanpak van het huiselijk geweld dat wordt vermoed en voor de stappen die eventueel moeten worden ondernomen. Het SHG is verantwoordelijk voor het zorgvuldig adviseren van de adviesvrager en het SHG vergewist zich ervan of de adviesvrager bekend is met deze verdeling van verantwoordelijkheden: dat hij weet dat hij, ook na het advies: - zelf verantwoordelijk blijft voor de aanpak van het huiselijk geweld; - dat het SHG naar aanleiding van het advies geen acties onderneemt in de richting van het cliëntsysteem. Omzetten van een advies in een consult In alle gevallen waarin het SHG meent dat voortgezette advisering en/of ondersteuning van de adviesvrager noodzakelijk is: - gelet op de aard en de ernst van het geweld dat wordt vermoed; én - gelet op de (on)mogelijkheden van de adviesvrager om dit geweld te stoppen en alle betrokkenen toe te leiden naar passende hulp; dringt het SHG bij de adviesvrager aan op het maken van een afspraak voor een volgend adviesgesprek over dezelfde casus. De adviesvrager beslist zelf of hij op dit aanbod van een consult in gaat. Omzetten van een advies in een melding Het SHG adviseert de adviesvrager om een advies om te zetten in een melding, indien het SHG meent dat het in verband met: - de ernst en de aard van het geweld dat wordt vermoed; én - de (on)mogelijkheden van de adviesvrager om dit geweld te stoppen en alle betrokkenen toe te leiden naar passende hulp, noodzakelijk is dat het SHG onderzoek doet naar de noodzaak van toeleiding naar passende hulp en zo nodig deze toeleiding realiseert. 15

16 NB: - De adviesvrager beslist zelf, gehoord het advies van het SHG, of hij zijn advies omzet in een melding. - Als het SHG een professionele adviesvrager adviseert om zijn advies om te zetten in een melding, wijst het SHG de adviesvrager erop dat hij verplicht is (zijn vermoeden van) het geweld en zijn melding eerst met zijn cliënt te bespreken voordat hij een melding bij het SHG doet, tenzij de veiligheid van het cliëntsysteem, van de adviesvrager of die van een ander dit gesprek niet toelaat Indien de adviesvrager besluit zijn advies om te zetten in een melding, zijn de bepalingen van hoofdstuk 5 van dit handelingsprotocol van toepassing. 4.2 Registratie van gegevens over het advies en het consult Van ieder advies of consult worden volgens een vast format gegevens vastgelegd in het bestand. Deze registratie staat op naam van de advies of consultvrager, tenzij hij daar bezwaar tegen maakt. In geval van advies of consult worden geen namen of andere persoonsgegevens van leden van het cliëntsysteem vastgelegd. Meent het SHG dat het, in verband met de noodzaak om het geweld te stoppen of om de cliënt tegen huiselijk geweld te beschermen, noodzakelijk is om persoonsgegevens van een cliënt vast te leggen, dan dringt het SHG er bij de adviesvrager op aan om zijn advies om te zetten in een melding. In geval van consult worden de contactgegevens van de consultvrager vastgelegd, met daarbij de afspraken die zijn gemaakt over een vervolg van het adviesgesprek. 4.3 Toelichting Een advies wordt gevraagd en gegeven op basis van anonieme cliëntgegevens. Het SHG vraagt dus niet naar namen van leden van het cliëntsysteem en de advies of consultvrager verstrekt deze ook niet. Worden ze toch verstrekt, dan legt het SHG deze namen niet vast. Van belang in een adviesgesprek is dat de adviesvrager zich realiseert dat hij slechts advies vraagt en dat het SHG na het advies geen acties onderneemt in de richting van het cliëntsysteem. In sommige adviesgesprekken zal het SHG de adviesvrager moeten helpen in zijn afweging of het advies moet worden omgezet in een melding, zodat het SHG de toeleiding naar passende hulp kan overnemen. De adviesvrager heeft op dit punt de regie. Hij beslist of hij zijn advies, na contact met het cliëntsysteem, omzet in een melding. Het SHG ondersteunt hem daarin en wijst hem zo nodig op risico s en op de mogelijkheden die het SHG na een melding heeft om het geweld te stoppen en de betrokkenen te beschermen tegen nieuw geweld. Beslist de adviesvrager dat hij zijn advies omzet in een melding, dan wijst het SHG de professionele adviesvrager op de noodzakelijke contacten met de cliënt. Want het vragen van advies gebeurt op basis van anonieme cliëntgegevens, daarover hoeft de beroepskracht de cliënt niet vooraf te informeren. Maar als hij zijn advies zou omzetten in een melding, moet hij vooraf met de cliënt over (zijn vermoeden van) het geweld spreken en ook aangeven 11 Deze verplichting geldt voor alle professionals die gebonden zijn aan een meldcode. 16

17 dat hij van plan is een melding te doen. Deze derde stap van de meldcode kan alleen worden overgeslagen in verband met de veiligheid van leden van het cliëntsysteem, van de melder of die van anderen. Is de adviesvrager niet bereid zijn advies om te zetten in een melding, terwijl het SHG meent dat dit wel noodzakelijk is, dan spant het SHG zich in om een afspraak met de adviesvrager te maken voor een consult (vervolgadvies) zodat het SHG enig zicht houdt op het huiselijk geweld en de aanpak daarvan. Voor wat betreft het vastleggen van gegevens: de wet biedt het SHG niet de bevoegdheid om gegevens over de leden van het cliëntsysteem vast te leggen in geval van advies of consult. De adviestaak biedt, zo blijkt uit ervaringen binnen de AMK s, belangrijke kansen aan het SHG om andere beroepskrachten in staat te stellen zelf huiselijk geweld aan te pakken en/of om tot een goed besluit te komen over het al dan niet doen van een melding. Zo waren er blijkens het jaarverslag van de AMK s over 2011 bijna telefonische contacten met het AMK waarvan het in bijna gevallen ging om advies of consult. Uit een onderzoek dat de Inspectie Jeugdzorg in 2010 bij alle AMK s uitvoerde, bleek in dat jaar 85% van de advies en consultvragers, bij navraag door de Inspectie, achteraf tevreden te zijn over het gegeven advies of consult en over de bruikbaarheid daarvan. 97% van de adviesvragers gaf in dat onderzoek aan bij een nieuw vermoeden zeker opnieuw een beroep te zullen doen op het AMK voor advies. Of de advies- en consulttaak zich binnen het SHG op dezelfde wijze zal ontwikkelen, moet nog worden afgewacht. Verwacht mag in ieder geval worden dat het belang van de adviestaak van het SHG zal toenemen na invoering van de verplichte meldcode. Deze meldcode bevat een stappenplan voor beroepskrachten bij signalen van huiselijk geweld en kindermishandeling. Na het in kaart brengen van signalen is in de volgende stap naast collegiale consultatie het vragen van advies aan SHG of AMK nadrukkelijk als optie opgenomen. 17

18 5 Meldingen in ontvangst nemen Bij het in ontvangst nemen van een melding verzamelt het SHG informatie van de melder over het huiselijk geweld (dat hij vermoedt) zodat het SHG kan onderzoeken of het noodzakelijk is om de leden van het cliëntsysteem toe te leiden naar passende hulp. N.B. Een melding is geen absolute voorwaarde voor het doen van onderzoek naar de noodzaak van passende hulp voor alle leden van het cliëntsysteem. Raakt het SHG op enigerlei wijze op de hoogte van signalen van (ernstige vormen van) huiselijk geweld en is er geen melder, dan kan het SHG besluiten om ambtshalve, dit wil zeggen op eigen initiatief, zonder dat er een melding is gedaan, onderzoek te doen naar de noodzaak van passende hulp voor alle leden van het cliëntsysteem. 5.1 Uitvoering In het contact met de melder komen in ieder geval de volgende onderwerpen aan de orde: - de aard en de omvang van het huiselijk geweld dat wordt vermoed; - of bij (de gevolgen van) het geweld minderjarigen als slachtoffers of getuigen zijn betrokken; - de naam en de contactgegevens van de melder en de relatie van de melder tot het cliëntsysteem; - de motieven en de actuele aanleiding voor de melding, al dan niet tegen een achtergrond van structureel geweld; - de naam of de namen van de leden van het cliëntsysteem en ook, voor zover deze bij de melder bekend zijn, hun contactgegevens; - in geval van een professionele melder: de betekenis van het wettelijk meldrecht en de meldcode voor het doen van een melding; - in geval van een professionele melder: of (het vermoeden van) het huiselijk geweld en de melding zijn besproken met een of meer leden van het cliëntsysteem en indien dit niet het geval is, waarom dit (nog) niet is gebeurd; - mogelijke risico s voor de veiligheid van de leden van het cliëntsysteem of voor anderen bij het bespreken van (het vermoeden van) het huiselijk geweld en/of het bekend maken van de identiteit van de melder; - voor zover bij de melder bekend: hulpverleningstrajecten die eerder in gang zijn gezet en/of die nu lopen en de resultaten daarvan; - beschrijving van de acties die het SHG in algemene zin zal ondernemen in de richting van het cliëntsysteem en in die van anderen, naar aanleiding van een melding; - de verdeling van verantwoordelijkheden na een melding tussen het SHG en de melder; - de wijze waarop het SHG omgaat met het bekendmaken van de identiteit van de melder ten opzichte van het cliëntsysteem; - de mogelijkheden die de melder zelf eventueel heeft om gedurende de behandeling van de melding door het SHG, het cliëntsysteem te beschermen en het huiselijk geweld te stoppen of te verminderen; 18

19 - de termijn waarbinnen verwacht wordt dat de melder kan worden geïnformeerd over de stappen die het SHG naar aanleiding van de melding heeft ondernomen; - in geval van een professionele melder, voor zover hij zijn melding mondeling heeft gedaan: afspraken over de toezending van de weergave van de melding en het door de melder retour zenden daarvan eventueel met zijn opmerkingen en aanvullingen. Indien (ook) minderjarigen bij (de gevolgen van) het geweld zijn betrokken: - het door het SHG doorgeleiden van de melding indien blijkt dat de melding uitsluitend betrekking heeft op (gevolgen van) geweld waarbij minderjarigen als slachtoffers of getuigen zijn betrokken, dan wel het gezamenlijk optreden van het SHG en het AMK omdat bij (de gevolgen van) het huiselijk geweld minderjarigen én meerderjarigen als slachtoffers en getuigen zijn betrokken. Openheid over de identiteit van de melder ten opzichte van het SHG Meldingen worden alleen in ontvangst genomen en behandeld als de melder bereid is zijn identiteit bekend te maken aan het SHG. Bij wijze van uitzondering kan de leidinggevende van het SHG beslissen dat een melding, ondanks de anonimiteit van de melder, toch in behandeling wordt genomen, vanwege de ernst van het geweld dat is gemeld en de noodzaak om het cliëntsysteem daartegen te beschermen. Het besluit van de leidinggevende met daarbij de redenen die tot dit besluit hebben geleid, worden vastgelegd in het bestand van het SHG, op naam van het cliëntsysteem. Openheid over de identiteit van de melder ten opzichte van het cliëntsysteem In geval van een professionele melder maakt het SHG zijn identiteit bekend bij de leden van het cliëntsysteem, tenzij deze identiteit niet bekend kan worden gemaakt in het belang van de veiligheid van de leden van het cliëntsysteem, van de melder, of die van anderen. In geval van een niet professionele melder maakt het SHG de identiteit van de melder niet bekend bij het cliëntsysteem, tenzij deze melder daarvoor zijn uitdrukkelijke toestemming verleent. Is het noodzakelijk om de melding door te geleiden naar het AMK omdat ook minderjarigen als slachtoffers of getuigen bij (de gevolgen van) het geweld betrokken zijn, dan volgt het AMK de afspraken die het SHG heeft gemaakt met de melder over het al dan niet bekend maken van zijn identiteit. Doorgeleiden van de melding naar het AMK Als uit de melding blijkt dat het gaat om een vermoeden van huiselijk geweld waarbij alleen minderjarigen als slachtoffers en getuigen zijn betrokken, geleidt het SHG de melding, zo spoedig mogelijk doch in ieder geval binnen twee werkdagen na ontvangst van de melding, door naar het AMK. Nadat het AMK een bericht van ontvangst van de melding aan het SHG heeft verzonden, draagt het AMK de verantwoordelijkheid voor het systeemgericht afhandelen van de melding. Het AMK benadert de melder om hem te informeren over de doorgeleiding van zijn melding naar het AMK. 19

20 Gezamenlijk optreden van SHG en AMK Als uit de melding blijkt dat het gaat om (een vermoeden van) geweld waarbij minderjarigen én meerderjarigen als slachtoffers en getuigen zijn betrokken, zoekt het SHG binnen twee werkdagen na ontvangst van de melding, contact met het AMK om afspraken te maken over een gezamenlijk optreden in verband met dit (vermoeden van) geweld. In dit geval maken AMK en SHG afspraken over: - de aard van het gezamenlijk optreden: neemt de ene instelling het voortouw en ondersteunt de andere instelling, of vraagt de melding om intensief gezamenlijk optreden van beide instellingen; - de taken die iedere instelling gaat uitvoeren, de onderlinge afstemming van deze taken en de termijn waarbinnen deze taken zullen worden afgerond; - de wijze waarop AMK en SHG elkaar op de hoogte houden van de resultaten van hun taakuitoefening; - de namen van de beroepskrachten die als contactpersoon namens SHG en AMK zullen optreden bij de behandeling van de melding en wie van deze beroepskrachten zal optreden als casusregisseur, wiens taak het is om de voortgang van de uitvoering van de gezamenlijke afspraken te bewaken; - de wijze waarop de contacten met de cliënt en zijn gezinsleden zullen verlopen en welke functionaris(sen) deze contacten zal of zullen leggen. SHG en AMK leggen de afspraken over het gezamenlijk optreden vast in hun bestanden. NB: Blijkt pas tijdens het onderzoek naar de melding dat een gezamenlijk optreden noodzakelijk is, dan zoekt het SHG zo spoedig mogelijk nadat deze noodzaak is gebleken contact met het AMK om de hierboven beschreven afspraken te maken over een gezamenlijk optreden. Verdeling van verantwoordelijkheden tussen SHG en melder na een melding Na een melding neemt het SHG de verantwoordelijkheid van de melder over voor zover het gaat om: - onderzoeken van de melding om de noodzaak van hulp te beoordelen; - zo nodig toeleiden van de leden van het cliëntsysteem naar passende hulp; - beslissen of het noodzakelijk is om het AMK of de politie over het (vermoeden van) huiselijk geweld te informeren. In het gesprek met de professionele melder beoordelen het SHG en de melder wat de melder zelf, gedurende de behandeling van de melding door het SHG, kan doen om het geweld te stoppen en het cliëntsysteem hulp te bieden. Is de melder een lid van het cliëntsysteem, dan wordt met hem besproken welke stappen hij zelf kan zetten om zichzelf en de andere leden van het cliëntsysteem tegen het geweld te beschermen en het geweld te stoppen en op welke wijze het SHG hem daarin kan ondersteunen. 20

21 Samenvatting of weergave van een telefonische melding Indien een melder telefonisch een melding doet, dan vat het SHG ter afsluiting van het gesprek waarin de melding is gedaan, de melding kort samen en vraagt het SHG de melder of zijn melding zo goed is weergegeven. Op verzoek van een professionele melder zendt het SHG een concept van de weergave van de melding aan de melder toe, met het verzoek aan de melder om deze weergave zo spoedig mogelijk retour aan het SHG te zenden, zo nodig met zijn wijzigingen en aanvullingen. Eventuele wijzigingen of aanvullingen voegt het SHG toe aan de gegevens die over de melding in het bestand zijn opgenomen. Hulpvraag van personen die zelf als slachtoffer of pleger bij het huiselijk geweld betrokken zijn Als een slachtoffer of een pleger zelf contact zoekt met het SHG vanwege zijn eigen betrokkenheid bij huiselijk geweld, overlegt het SHG met de hulpvrager welke stappen het SHG zal zetten opdat aan de hulpvrager en aan de andere leden van het cliëntsysteem passende hulp wordt geboden. 5.2 Registratie van gegevens over de melding (of over de hulpvraag van een slachtoffer of pleger) Bij een melding worden op basis van een vast format in het bestand vastgelegd: - naam en (kantoor)adres van de melder en zijn relatie tot het cliëntsysteem; - naam en adres van de leden van het cliëntsysteem; - naam en (kantoor)adres van beroepskrachten die betrokken zijn bij het cliëntsysteem; - alle feiten over het geweld dat wordt vermoed die de melder heeft verstrekt en die van belang zijn voor de taakuitoefening van het SHG, zo nodig met de aanvullingen en wijzigingen die de melder op de concept weergave van zijn melding heeft aangebracht; - of de melder zijn vermoeden van het geweld en zijn melding met het cliëntsysteem heeft besproken; - of de identiteit van de melder bekend kan worden gemaakt aan het cliëntsysteem; - afspraken tussen de melder en het SHG; - afspraken tussen het SHG en het AMK over een gezamenlijk optreden; - doorgeleiding van een melding naar het AMK. Gegevens controleren met behulp van de gegevens uit de gemeentelijke basisadministratie In het kader van een zorgvuldige werkwijze dient het SHG vast te stellen of de gegevens over de leden van het cliëntsysteem juist en volledig zijn. Daarom is de gemeente op grond van artikel 21d lid 2 Wmo, verplicht om het SHG terstond een aantal algemene persoonsgegevens van de leden van het cliëntsysteem uit de gemeentelijke basisadministratie te verstrekken. 21

22 5.3 Toelichting Een melding is niet mogelijk zonder dat de melder de naam of de namen noemt van de leden van het cliëntsysteem, omdat het SHG anders geen actie kan ondernemen in de richting van dit cliëntsysteem. Daarnaast maakt de melder zich ook zelf bekend bij het SHG evenals zijn relatie tot het cliëntsysteem. In geval van professionele melders biedt de wet maar zeer beperkte mogelijkheden om als melder anoniem te blijven ten opzichte van het cliëntsysteem. In feite is dit alleen mogelijk in verband met (de noodzaak van het beoordelen van) de veiligheid van de leden van het cliëntsysteem, van de melder of die van anderen. De beslissing hierover neemt uiteindelijk de melder zelf. Het SHG onderzoekt, voordat de melder de beslissing neemt, samen met de melder of het in verband met de veiligheid echt noodzakelijk is om anoniem te blijven ten opzichte van het cliëntsysteem. In geval van een mondelinge melding vat het SHG de inhoud van de melding aan het eind van het contact samen en vraagt de melder of deze weergave van de melding correct is. Indien de melder aangeeft dat dit het geval is, wordt deze zo vastgelegd in het bestand. Als een professionele melder daar bij een mondelinge melding om verzoekt, ontvangt hij een digitale of schriftelijke weergave van zijn melding om zo vast te kunnen stellen of zijn melding en de feiten die hij daarbij verstrekt heeft, juist en volledig zijn weergegeven. De melder zendt deze weergave zo snel mogelijk terug aan het SHG, zo nodig met aanvullingen en wijzigingen. Vervolgens zorgt het SHG ervoor dat deze weergave van de melding wordt opgenomen in het bestand. De samenvatting aan het eind van het meldgesprek en de schriftelijke of digitale weergave zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat het SHG werkt op basis van volledige en zorgvuldige meldingen en om het vertrouwen van melders in het SHG te bevorderen. Is de melder zelf als slachtoffer of pleger betrokken bij het huiselijk geweld, dan wordt dit geen melding maar een hulpvraag genoemd. In dat geval overlegt het SHG met de hulpvrager welke stappen het SHG zal zetten om hem en de leden van het cliëntsysteem toe te leiden naar passende hulp. Deze hulpvraag wordt ook vastgelegd in het bestand, met daarbij de stappen die het SHG zet om de hulpvrager en andere betrokkenen bij het geweld toe te leiden naar passende hulp. 22

23 6 Het informeren van het cliëntsysteem over de melding Het SHG is verplicht om de leden van het cliëntsysteem zo spoedig mogelijk over de melding te informeren. Het SHG vraagt dan ook een reactie van het cliëntsysteem op de inhoud van de melding en het SHG beschrijft de stappen die het zal gaan zetten naar aanleiding van de melding. Het informeren van de leden van het cliëntsysteem kan worden uitgesteld voor zover dit noodzakelijk is in verband met (het beoordelen van) de veiligheid van de leden van het cliëntsysteem, die van beroepskrachten of die van anderen. 6.1 Uitvoering Het SHG informeert de leden van het cliëntsysteem zo spoedig mogelijk, doch uiterlijk binnen vier weken na de melding, over de inhoud van de melding. Dit informeren kan gebeuren door middel van een brief of door middel van een (telefoon)gesprek. Als gekozen wordt voor het informeren door middel van een brief, wordt de cliënt in deze brief uitdrukkelijk uitgenodigd om contact op te nemen met het SHG om zijn visie te geven op de inhoud van de melding en op de noodzaak van en zijn bereidheid tot hulp. Beslist het SHG dat het informeren van de betrokkenen zal plaatsvinden in een gesprek, dan beoordeelt het SHG of het mogelijk is één gesprek te voeren met alle leden van het cliëntsysteem, of dat het voeren van afzonderlijke gesprekken met verschillende leden van het cliëntsysteem noodzakelijk is. In dit gesprek of in deze gesprekken komt in ieder geval aan de orde: - het geweld dat is gemeld en de identiteit van de melder, tenzij hem anonimiteit ten opzichte van het cliëntsysteem is gegarandeerd; - de reactie van de leden van het cliëntsysteem op het huiselijk geweld dat is gemeld; - de gedachten van de leden van het cliëntsysteem over de aanpak van het huiselijk geweld en over de vormen van hulp die passend zouden zijn en die eventueel al in gang zijn gezet of in gang zouden moeten worden gezet; - de bereidheid van de leden van het cliëntsysteem om passende hulp te aanvaarden; - de stappen die het SHG gaat ondernemen in verband met het onderzoek naar de melding opdat de noodzaak van passende hulp kan worden beoordeeld en de instanties of beroepskrachten die het SHG in verband hiermee als informanten zal gaan benaderen; - een reactie van het cliëntsysteem op de door het SHG geschetste stappen en contacten met informanten; - afspraken over de wijze waarop en de termijn waarbinnen het cliëntsysteem door het SHG zal worden geïnformeerd over de stappen die het heeft ondernomen. 23