Italia Homestay en Campo Alpe Adria. Reisverslag van Mabel Weijers

Transcriptie

1 Italia 2009 Homestay en Campo Alpe Adria Reisverslag van Mabel Weijers

2 Homestay San Doná di Piave De tiende van juli was het dan zover, s ochtends vroeg ging mijn uitwisseling naar het noorden van Italië van start. Meteen werd ik al op de proef gesteld. Omdat mijn vliegtuig niet kon vliegen had ik vier uur vertraging. Dus moest ik een paar keer met mijn gastgezin bellen, en mijn gastmoeder, merkte ik al snel, kon nauwelijks Engels. Desondanks stonden mijn gastmoeder en mijn gastzusje, toen ik eindelijk geland was, mij verwachtingsvol op te wachten op het vliegveld van Venetië! Mijn gastgezin was ontzettend lief en de twee dochters van 19 en 21, mijn gastzussen, hebben mij de hele week overal mee naar toegenomen. Zo ben ik naar Venetië, het strand/uitgaansgebied van Jesolo, Treviso en Padua geweest. Maar het leukste vond ik de alledaagse dingen. Zo ben ik bijvoorbeeld op het werk van mijn gastmoeder geweest en ik heb zelfs een mondeling examen van een vriendin van mijn gastzus bij mogen wonen, heel apart en interessant! Het communiceren was soms wel lastig, vooral met mijn gastmoeder. Maar omdat ik al vaker in Italië was geweest, kon ik haar soms ook begrijpen als zij Italiaans praatte. Hetzelfde gold voor de opa en oma van mijn gastgezin, waar ik de lekkerste pasta ooit heb gegeten en waar ik de opa een beetje Nederlands heb geleerd. Op zijn beurt leerde hij mij dan weer een beetje Italiaans! Ook heb ik in die week samen met mijn gastzussen poffertjes gebakken. Ik had namelijk voor mijn gastgezin een poffertjespan meegenomen en een poffertjesrecept geschreven in het Engels. Iedereen vond ze lekker! Ook had ik een cd van Marco Borsato Symfonica in Rosso voor mijn gastgezin meegebracht, die mijn gastmoeder vervolgens de hele week door heeft gedraaid. Marco Borsato heeft er extra fans bij!

3 Campo Alpe Adria 2009 Na een week moest ik afscheid nemen van mijn gastmoeder en gastzussen nemen, wat niet erg makkelijk was (ik mis ze nog steeds). Ik werd bij mijn gastgezin opgehaald door een lid van de lions en hij bracht mij met nog een paar andere meisjes van mijn kamp naar Padua. In Padua in een viersterrenhotel(!) waar we die nacht sliepen ontmoetten we de andere jongeren die de komende twee weken ook in Campo Alpe Adria zouden verblijven. Ook maakten we kennis met onze kampstaf en kampdirecteur. De volgende morgen, zondagochtend, begonnen we meteen met een trip per touringbus naar Rome met enkele tussenstoppen in Bologna, Assisi, Perugia en Florence. In Bologna en vooral ook in Assisi hebben we veel kerken bezocht waar we veel uitleg kregen van onze kampdirecteur. In de buurt van Assisi hebben we de volgende nacht geslapen, waarna we op maandagochtend onze reis voortzetten naar Perugia, om vervolgend diezelfde avond nog in het hotel in Rome te arriveren. Toen we s avonds eindelijk in Rome aangekomen waren moesten we midden op straat tussen alle verkeer van Rome onze bagage uit de bus slepen omdat er nergens parkeerplaatsen waren. Dat was wel typisch. Na de volgende morgen bijgekomen te zijn, gingen we de stad Rome verkennen en moesten we de openingsceremonie van alle kampen in Italië bijwonen in het gebouw van de gemeenteraad van Rome. Dat was heel erg bijzonder. We kregen een eigen polo in de kleur van ons kamp. Dat was oranje, waarbij onze kampdirecteur meteen heel blij verkondigde: Maaabel, that s the colour from Hollaaand! Tijdens de ceremonie kregen we een aantal welkomstwoorden (eigenlijk waren het meer preken) van de kampdirecteuren van de verschillende kampen in Italië te horen en droegen alle mensen van Campo Italia de vlag van hun land. De rest van de middag en de dag erna hebben we de stad Rome verkend en hebben we een bezoek gebracht aan het Vaticaan. Na Rome vertrokken we op woensdagochtend richting ons kamp in Baserno del Grappa, met een tussenstop in Florence. In Baserno del Grappa verbleven we in opleidingsinstituut Filippin, waar onze kampdirecteur jaren lang leraar is geweest. Het was een prachtig terrein. Er waren internetlokalen waar we konden en met onze familie, basketbalvelden, tennisbanen, een zwembad, een bar en een fitnessruimte! En waar we, wat ik op dat moment nog belangrijker vond, onze eigen kamer kregen. Dat was heel erg fijn, want in de hotels en bij mijn gastgezin had ik geen eigen kamer gehad.

4 Op het terrein van ons kamp, in een collegezaal, vond de openingsceremonie van ons eigen kamp, Campo Alpe Adria plaats. Hier waren ook de directeuren van district TA1, TA2 en TA3 aanwezig. Hier mocht ik zelf de Nederlandse vlag dragen. Ook deze ceremonie was heel bijzonder omdat het allemaal heel officieel was. Zo moest iedereen, terwijl hij stond, naar het lied van de Europese Unie, het volkslied van de U.S.A (omdat de directeur van de Lions van afgelopen jaar afkomstig is uit de U.S.A.) en het Italiaanse volkslied luisteren. Alle Italianen zongen keihard mee tijdens het draaien van hun volkslied, heel mooi! Na de ceremonie was er een diner met de directeuren van de districten TA1, TA2, TA3 en de Lionsleden van deze districten. Op vrijdag hebben we een bezoek gebracht aan de Olivierogrotten en hebben we geraft. Dat laatste was echt superleuk! Diezelfde avond nog moesten we een tas inpakken met spullen voor het weekend. We gingen namelijk de volgende dag al vroeg op weg naar onze tweede trip, dit keer naar het noorden van Italië. De eerste plaats waar we naar toe gingen was Rovereto, een plaats ten noorden van het Gardameer. In Rovereto hebben we een stadswandeling gemaakt, zijn we naar een chocoladeproeverij geweest, hebben we een museum bezocht en hebben we op de stoelen mogen zitten van de leden van de gemeenteraad van Rovereto. En we hadden voor de eerste keer tijdens het kamp tijd om te winkelen. Met dit laatste waren alle meisjes heel erg blij! s Avonds gingen we met z n allen per bus naar een hoog punt in de bergen waar je kunt uitkijken over Rovereto. Op deze plaats staat de bel voor de vrede. Om deze bel heen staan de vlaggen van alle landen over de wereld om alfabetische volgorde. Elke avond wordt de bel geluid, zo ook op de zaterdagavond toen wij er waren. Voor de derde keer vond er een ceremonie plaats en voor de tweede keer mocht ik de Nederlandse vlag dragen. Nadat we met z n allen met onze vlaggen richting de bel waren gelopen en we welkom waren geheten door de directeuren van de districten in Noord-Italië, werd de bel geluid. Tijdens het luiden van de bel moesten we allemaal weer opstaan en onze vlag hooghouden. Zo lieten we zien dat wij en onze landen voor de vrede zijn. Dat was echt een heel mooi moment! Na de ceremonie maakten we kennis met Lionsleden van de noordelijke regio s in Italië en met mensen van de Leoclub van Rovereto. Op zondagochtend reden we per bus en met onze geliefde buschauffeur Flavio door naar Brixon. In Brixon hebben we ook weer een bezoek gebracht aan het gemeentehuis en hebben we een presentatie gehad over

5 het tweetalige stadje. In Brixon spreken ze namelijk zowel Italiaans als Duits. Omdat ik uit Nederland kwam en veel omging met een Duits meisje Elisabeth uit ons kamp, begonnen de mensen meteen Duits tegen ons te spreken. Op de laatste dag van onze trip in het noorden van Italië gingen we naar een plaatsje dat 10 kilometer van de grens met Oostenrijk afligt. Daar was het landschap totaal anders dan wat ik gewend was van Italië. Eigenlijk leek het net Oostenrijk, iedereen praatte Duits, overal waren bergen en zag je houten huizen. Hier hebben we een wandeling door de bergen gemaakt, een oorlogsmuseum bezocht en voor het eerst legaal bier gedronken. Daarna vertrokken we weer richting ons kamp in Baserno del Grappa. Na een dag bijkomen, gingen we op dinsdag naar Treviso, waar we een rondleiding hebben gekregen door de stad en waar we vooral veel tijd kregen om te winkelen. Op woensdag hadden we een rustdag en gingen we naar een waterpark in de buurt. Dat was wel heel erg fijn, aangezien we elke dag nog door een snikhete stad hadden gelopen. Op donderdag gingen we met de trein naar Venetië. Omdat ik met mijn gastgezin al in Venetië was geweest, ging ik met een deel van onze groep naar de Joodse wijk in Venetië. Dat was echt heel erg mooi en absoluut niet toeristisch. Helaas gingen we s middags wel naar de toeristische plekken, waar het eigenlijk veel te heet voor was en waar veel te veel mensen liepen. s Avonds gingen we eten in een restaurant in de buurt omdat Lars uit Noorwegen die dag ervoor jarig was geweest. De volgende dag, de laatste vrijdag van het kamp, gingen we naar Verona. In Verona kregen we een rondleiding van de directeur van district TA1. We brachten een bezoek aan het gemeentehuis van Verona, aan het theater waar die avond de opera Aïda plaats zou vinden en aan het balkonnetje van Romeo en Julia. In Verona stond er ook nog een verrassing op ons te wachten: we gingen voor de tweede keer tijdens het kamp raften! Hoewel het raften dit keer minder heftig was dan de vorige keer, was het echt heel erg gaaf! s Avonds hadden we een afscheidsfeestje voor de eerste vier mensen die de dag erop al terug zouden gaan naar hun eigen land. Vanaf dat moment werd het al stiller in het kamp, omdat daar ook de grote Deense gangmaker Lasse bij zat. Op zaterdagavond vond onze eindceremonie plaats, het thema was gala. De meesten hadden zich heel erg mooi aangekleed! Bij de eindceremonie waren de directeuren van de districten van TA1, TA2 en TA3 en verschillende Lionsleden aanwezig. Alle jongeren van ons kamp kregen een aantal vaantjes overhandigd en daarna hadden we opnieuw een diner. De avond was vreemd, de meesten waren hun spullen al aan het inpakken voor de terugreis naar huis. Die nacht vertrokken er al meer mensen, waar ik niet eens afscheid van heb kunnen nemen omdat ik sliep.. Zelf vertrok ik op zondagochtend, gelukkig niet als laatste, maar toch deed het pijn. Ik kon mijn tranen niet inhouden en heb de hele reis in de auto richting het vliegveld gehuild. Ik wil dan ook mijn gastgezin en hun vrienden en familie, de kampdirecteur, de kampstaf, alle

6 mensen van de districten in Italië die meegewerkt aan Campo Alpe Adria 2009 en alle mensen van de Lions in Nederland die er voor gezorgd hebben dat ik dit heb mogen meemaken ontzettend bedanken voor deze uitwisseling! Deze ervaring was zo mooi, die zal ik echt nooit vergeten!