Anders dan anders HET UITZICHT VAN ISEO, HET STADJE WAAR IK VERBLEEF

Transcriptie

1 Anders dan anders Het was geweldig. Mijn verwachtingen werden overtroffen, mijn horizon werd verbreed, mijn kijk op de wereld is veranderd. Jongeren uit verschillende landen, met verschillende cultuurgewoontes, maar allemaal hebben we iets gelijk, we zijn mensen. Mijn naam is Anush Davtjan en ik deelgenomen aan de Lionsclub Youth Exchange Program, waarbij ik vertegenwoordigster was van Nederland in het land Italië. Voor het eerst in mijn leven zonder mijn familie of vrienden in een vliegtuig, richting een avontuur dat nog ongeschreven was, maar wat op papier vast stond. Ik wist wie mijn gastgezin zou zijn en in welke kamp ik ingedeeld werd, namelijk Campo Del Laghi. Vliegtickets geregeld, spullen gepakt en klaar voor vertrek om te zien hoe groot onze wereld is. Dit reisverslag zal anders dan anders zijn. Ik ben niet van plan een beschrijving te gaan geven van alle dagen, maar ik wil jullie de belangrijkste dingen meegeven die ik geleerd, gezien, onthouden en opgeslagen heb. De belangrijkste reden hiervoor is het feit dat de dingen die ik gedaan heb tijdens mijn verblijf in Italië vast en zeker zullen verschillen van alle andere verblijven. Wat alle reizen gemeen zullen hebben is een onvergetelijke ervaring, met vele nieuwe vriendschappen en verrijking van je kennis over verschillende culturen die bestaan. Bij aankomst in Verona werd ik opgehaald door mijn gastgezin. Tien dagen heb ik bij hen verbleven, mijn gastouders hadden één dochter, mijn gastzusje, Anna. Een hele aardige en lieve meid die even oud is als ik. Ik heb het erg goed gehad. Ik heb ervaren hoe het is om te leven in Iseo, een klein stadje in Italië. HET UITZICHT VAN ISEO, HET STADJE WAAR IK VERBLEEF Elke middag aten we bij haar grootouders, die heel traditioneel Italiaans zijn. Ik heb gezien dat voor hen familie erg belangrijk is. We hebben elke dag heerlijk zelfgemaakte Italiaanse gerechten gegeten, zoals lasagne, pizza en pasta. Ik heb met Anna veel dingen samen gedaan, van Monte Isola bezoeken tot het bezoeken van het strandje van Iseo. Anna heeft ook samen met haar vriendinnen uitjes georganiseerd voor mij. We hebben de plaatselijke markt bezocht maar ook het eindexamen mondeling van een van haar beste vriendinnen. Het is heel leuk om een Italiaanse school te zien en te zien dat zelfs het schoolsysteem anders is. In Nederland heb ik nog nooit gehoord dat je vriendinnen mag uitnodigen voor het bijwonen van je mondelingen voor school. In Italië was het heel normaal. De lesmethode

2 was ook heel anders, een eindexamen mondeling, het duurt ongeveer een uur en dan wordt je door al je leraren van je vakken getoetst over bepaalde onderwerpen. Je Franse leraar moet je in het Frans beantwoorden en je Spaanse leraar in het Spaans. Dit was heel interessant om te zien. Je gaat namelijk nadenken of het beter is dan de methode in Nederland, maar ook wat zijn de voor- en nadelen. Samen met Anna ben ik ook in Milaan geweest. Een wereldstad met veel winkels, winkels en winkels. Het was duidelijk te zien dat fashion daar een hottopic was. Naast alle winkels viel mij nog iets op. Hiernaast kun je er een foto van zien. In Nederland had ik op TV gezien dat er in Nigeria 230 schoolmeisjes waren ontvoerd door de terroristische organisatie Boko Haram. Er wordt door veel mensen campagne gevoerd met de leus: BRING OUR GIRLS BACK. Toen ik dit spandoek in hartje Milaan aan een gebouw zag hangen, toen realiseerde ik me: hoe intens de verbondenheid tussen landen onderling kan zijn. Na een geweldige ervaring bij Anna thuis, had ik een zeer speciaal gevoel wat ik nooit echt eerder had gevoeld. Ik was blij en voldaan met wat ik gedaan en gezien had bij Anna thuis, dat bij het moment van weggaan naar het kamp dacht: dit kan èn zal alleen nog maar beter worden. Opgelucht was ik, dat ik nog niet naar huis hoefde, maar nog eens tien dagen met verschillende jongeren uit heel de wereld mijn ervaring kon delen. Zij hadden namelijk hetzelfde meegemaakt, zij zouden begrijpen hoe het was en samen konden we onze verhalen delen. Wat ik hoopte en dacht, werd werkelijkheid. Bij aankomst in de kamp hebben we met alle kandidaten eens flink gekletst over onze gastgezinnen, dagtrips en verdere avonturen. Dit was erg leuk aangezien de oordelen die jij had gevormd bij jouw gastgezin over de Italiaanse familie, manier van leven, beter gezegd de cultuur, kon worden versterkt of verzwakt. Hierdoor ben ik de Italiaanse cultuur beter gaan begrijpen. Iets wat was opgevallen bij veel jongeren is het volgende: in bijna alle Italiaanse sanitaire ruimtes is er een touwtje aanwezig, waaraan men kon trekken indien men in gevaar was in de badkamer, dit geeft een belsignaal in het huis waardoor huisgenoten je zouden kunnen komen helpen als je bijvoorbeeld gevallen was. Alle jongeren werden verdeeld voor de kamers. Ik zat in een kamer met in totaal vijf meiden waarvan er één leidinggevende was. We moesten met vijf meiden één badkamer delen, wat al met al vlekkeloos is verlopen. Onze kamers werden dagelijks schoongemaakt, inclusief de opmaak van de bedden. Het ontbijt in het kamp was erg lekker. Tijdens ons verblijf in het

3 kamp dineerden we in de avonden meestal in een restaurant. Waar ik zelf heel erg aan moest wennen was het tijdstip van het avondeten. In Nederland ben ik gewend om rond vijf of zes uur te eten, waarbij ik om de twee of drie uur een tussendoortje, zoals een stuk fruit eet. In Italië eten ze allemaal eerst een ontbijt rond acht uur. Daarna een soort van driegangen menu rond twaalf uur, niet verbaasd op kijken als je pasta op het bord ziet verschijnen en dan rond acht uur in de avond weer een goed vullende maaltijd krijgt. Al met al heb je dan geen tussendoortjes, waardoor ik na het avondeten toe erg honger kreeg, maar wees niet bang dat je hongerig blijft, want Italianen eten snel en heel erg veel! PIZZA NA HET ZIEN VAN DE HONDEN- OPVANGCENTRUM Met de kamp hebben we veel steden gezien: Verona, Venetië, Bergamo, Mantova en Sirmione. We hebben ook een welnesscentrum bezocht, het bekende pretpark Gardaland en een centrum voor honden die worden opgeleid tot blindengeleidehond, wat helemaal door de Lionsclub wordt gefinancierd. Dit heeft mij doen realiseren dat de Lionsclub verschillende groepen van de samenleving wil helpen! De Lionsclub wil namelijk de mens goed doen en met dit fascinerende centrum voor honden is dat zeker mogelijk. We hebben een rondleiding gekregen en een demonstratie van hoe en waar de honden getraind worden. HET CENTRUM VOOR BLINDENGELEIDEHONDEN

4 Al met al was het geweldig! Hieronder wil ik graag een aantal groepsfoto s laten zien voor een indruk van de jongeren van mijn groep. Het was een geweldige groep! Ik zal deze ervaring nooit vergeten. Een zeer professioneel, goed georganiseerde organisatie die mij naast het wijzer maken ook ons als wereldburgers heeft laten verbinden. Ik heb vrienden in Polen, Denemarken, Amerika, Georgië, België, Oostenrijk, Griekenland en nog veel meer landen. De Lionsclub heeft goed voor mij gezorgd en mij een zeer veilig gevoel gegeven. Hierbij wil ik allen die dit mogelijk hebben gemaakt voor mijn groepsgenoten en mij zeer bedanken! In het bijzonder Ivo en Marta Benedetti, mijn kampleiders in Italië. Deze hele reis en avontuur was anders dan anders en dat heb ik allemaal te danken aan de Lionsclub! Hierboven kunt u een foto zien van het officiële gedeelte van onze reis, waarbij alle vertegenwoordigster van alle landen zich voorstelden aan de leiders van de Lionsclub Italy en onze kampleiders bedankt werden voor het begeleiden van LAKES CAMP.

5 It was a time of fun, culture, good food and even better people. Discover the world and be always as you are 'guuaaays'! Anush Davtjan, The Netherlands