De Anialarra September 2009 expeditie

Transcriptie

1 De Anialarra September 2009 expeditie Verslag: Paul De Bie Foto s: Paul De Bie, Mark Michiels Traditioneel trokken de Avalonners weer naar de Anialarra. We waren met 7 speleo s ditmaal, wat flink wat perspectieven opende: één ploeg van 3 zou opnieuw naar de fond trekken, voor vier dagen, terwijl de overige vier speleo s zich op diverse andere projecten zouden gooien. Het was reeds eind september/begin oktober, dus we vreesden mogelijke vroege sneeuwval zoals vorig jaar, doch niets daarvan: de weergoden gunden ons een hele week uitstekend en zacht weer! Zaterdag droegen we alle materiaal naar boven, en verdeelden we de ploegen. Het trio bestaande uit veteraan Mark, nieuwkomer Kris en benjamin Friedemann (die wat ziekjes was) maakte zijn spullen gereed en verdween rond de middag in de AN51, voor 4 dagen kou en duisternis. Met Mark als voorman zouden dat 4 hevige en lange dagen worden, dat stond vast. Het duo Annette en Paul nam de AN514 Pozo Venus onder de loep. Op deze zeer hoog gelegen grot (2326 m) hadden we alle hoop gesteld om een boveningang te vinden die het Systeem van Anialarra in één klap 170 m dieper zou maken. Echter, zo vlot ging het niet. De terminus van augustus werd snel gepasseerd, een mooie P40 afgedaald, en dan zat de grot potdicht, op een vuistbrede spleet na die weliswaar goed de dalende tocht aanzuigt, maar over vele meters zeer smal blijft. En geen put in zicht Teleurstelling dus, de grot werd getopografeerd ( 100) en gedesequipeerd, maar komt zeker weer op het menu in 2010, als voorgerecht. Met doorslaande argumenten, dat wel! Annette met heel veel rommel, na de explo van Pozo Venus Het duo Bart en Dirk ging opwarmen in de AN51, waar we in augustus een nieuwe puttenreeks waren beginnen exploreren, die op 90 begint. Ze vorderden vlot tot 140, met einde boven een put die als zeer diep werd ingeschat (100m, dixit Bart). Ook hier, topo en desequipement, want de komende dagen hadden we andere plannen en daarvoor hadden we elke meter touw nodig. Wordt vervolgd in 2010, als pousse café op het menu. Zondag prospecteerden Paul & Annette verder in de buurt van de Venus en herontdekten zo de UK308, mogelijk interessant ( 110). Daarna maakten zij de dag vol door de AN509 te herbekijken. Door Paul ontdekt in 1998, slechts voor het eerst geëxploreerd door ons in september 2007, resteerde er onder de

2 névé van de ingangsput (P45) nog één mogelijkheid: een sneeuwhelling die tegen de wand leek te eindigen en toen, wegens gebrek aan spitmateriaal, niet was afgedaald. Ondanks de extreme sneeuwval van de lente 2009, passeerde de névé vlotjes, en enkele uren en een tiental met de boormachine geplaatste goujons later stonden we tot onze verbazing op 90, waar de sneeuw ophield en een fel aanzuigende meander begon. Na amper tien meter kwam deze uit in een hellend zaaltje. Op het diepste punt ervan, tekende het zich zo gewenste zwarte gat af. De nodige keien erin gegooid sommigen vielen eindeloos lang omlaag. Naar schatting 150 m, en dat zou later vrij accuraat blijken! Hoera, nog meer werk aan de winkel deze week! Terug naar buiten, wegens touwgebrek. Bart en Dirk werkten verder in de AN60 (Pozo Ryob hilti) die in augustus geheel geëquipeerd was gebleven. Op 220 bracht een pendule in de Puits Friedemann (P63) hen in een reeks parallelle putten. Een veelbelovende nieuwe put liep echter volledig dicht na 20 meter. De put werd langs boven getraverseerd, waardoor een meander werd gevonden die eindigde op smalle putten. Stenen vielen diep door, doch ook hier moet de zaak Tussen rots en ijs, in de AN509 verbreed worden en dat was deze week niet gepland. Topo, desequipement. Daarna checkte het duo nog de fond op 297: fel blazende maar te nauwe meander. Staat op het menu in 2010, als dessert. Maandag met zijn vieren de AN51 afgedaald, het Systeem van Anialarra in dus, waar we op 475 aan de desobstructie richting FR3 verder werkten. Voorzien van extra truien, wollen handschoenen en berenmutsen, waren we optimaal gewapend tegen de ontberingen in deze bijzonder koude, natte en modderige werkplaats. Een hele middag lang werd bak na bak met modder en puin uit de laagvoeg gesleept. Vooraan werd alles netjes opgestapeld, s avonds was de muur ruim 1m50 hoog en 2 meter breed. In totaal hebben we nu een meter of 7 uitgegraven, en hebben we zicht gekregen op een nog te lage passage (15 à 20 cm hoog, 1m50 breed) waarin men onbelemmerd 5 meter ver kijkt, en waaruit de rivier van de FR3 buldert. Maar die rivier laat zich voorlopig nog niet zien. We zitten vlakbij, dat is zeker. We hadden er tegen 17u allemaal onze bekomst van, dus de verbinding Anialarra FR3 zal voor volgend jaar zijn. Uitklimmen van de 400 m putten van de AN51, buiten in het duister. Dinsdag was het tijd dat Paul en Annette hun ontdekking in de AN509 eens toonden aan Bart en Dirk, en vooral eens gingen kijken wat de grot nog in petto had. Enig probleem was het acute touwgebrek, want er hing nog zowat 600 m touw in de AN60! We moesten het dus zien te rooien met de 130 meter resterend touw. De verwachtingen werden volledig ingelost! Na afdaling van een prachtige, klokvormige put van +/ 40 m diep (Puits des Vieux), belanden we op een schuin platform dat een nieuw en zeer diep gat domineerde. Alle los puin dat op het platform lag werd omlaag gekieperd (veiligheid eerst!) en donderde seconden lang de diepte in, daarna daalde Bart als eerste af in de Puits Zébré, met mooie afwisselende concentrische witte strepen. 45 m dieper stopte zijn afdaling op de knoop van het touw. Hij kwam kletsnat weer boven, een volgende keer moeten we echt wel een drogere route equiperen in deze actieve put. Diezelfde avond kwam het andere trio terug van de fond van de grot. De eerste avond hadden ze de Ryobi laten brullen in de Aspirateur op 630, en weer een meter of 3 gevorderd in deze smalle, tochtige gang die ons vroeg of laat op zeer snelle wijze in Tintin zal brengen. De volgende dag werd, met het vooruitgeschoven bivak aan Puits Milou als uitvalsbasis, heel Fantasio afgewerkt. Eindelijk werd de grote zaal getopografeerd, geheel stroomopwaarts in dit kleine riviertje en ze kreeg zelfs een naam: Salle des Flagadas.

3 Dag 3, zelfde scenario, maar dan in de extreme amonts van Tintin en Quick en Flupke. Geen grote doorbraak naar de Gouffre des Partages, wel een interessante spleet ontdekt die richting NNO loopt, tocht aanzuigt en over 30 m kon gevolgd worden, tot waar ze te nauw werd. Volgens Mark de grootste kanshebber voor een fysieke verbinding met de Partages, en dit wordt samen met de stroomafwaartse terminus van het Systeem (Trémie Crimson, op 739), de hoofdschotel op het menu 2010! Dag 4, terugkeer naar de oppervlakte, rechtstreeks vanuit bivak Milou op 700 (een primeur!). In de Salle des Flagadas Na een welverdiende rustdag op woensdag, vlogen we donderdag met zijn allen in het desequipement van de AN60. Vijf uur later waren er 6 kits touw uitgehaald en hadden we eindelijk genoeg materiaal om in de AN509 verder te exploreren. Ook de ingangsput van de AN51 werd tot op 80 gedesequipeerd, en de dag werd afgesloten met nog wat verbredingswerken rond 15, in een vervelende nauwe passage. Friedemann en Kris tijdens de explo in Quick & Flupke

4 Vrijdag stond uiteraard de AN509 op het programma, jammer genoeg hadden we weer veel te weinig tijd want diezelfde avond moesten we vroeg omlaag: we waren uitgenodigd bij Pierre en Maryse op Camping Ibarra. Toch schoten we flink op: Paul equipeerde een acrobatische hors crue route in de Puits Zebré, die na 40 m de put verliet en op een evident platform eindigde, dat een nieuwe en drogere put domineerde: de Puits du Sabre. De Puits Zebré zelf vervolgt nog minstens 30 m dieper waar hij waarschijnlijk de Puits du Sabre vervoegt. De Puits Zébré, de gestreepte put De Sabre was een magnifieke tube, die 40 m dieper ook weer gevaarlijk nat werd. Het duurde dan ook erg lang om via lucarnes en pendules in een fossiele put te geraken. Voorlopig eindpunt, want onze tijd was om. En nu hadden we eens genoeg touw! Bij het uitklimmen van de ingangsput, viel er een flink pak stenen omlaag dat het moet weer lukken arme Annette vol op de helm trof. Zo n bombardement van op 50 m hoogte dat laat zijn sporen na. Gelukkig geen grote kwetsuren, op een beschadigde helm en een geknakt moreel na, was alles in orde. Die put moet vast en zeker nog beter gesaneerd worden! s Avonds een heel zware portage omlaag, naar de chalet de Bracas. De laatste dag, zaterdag, wachtte ons nog een grote portage, het volledige desequipement van de AN509, het afbreken van het kamp en inventariseren, en s avonds het opruimen van de chalet en het inladen van de auto. Kortom voor verdere exploratie van de AN509 zaten we weer in tijdsnood. Toch geraakten we opnieuw een flink eind dieper: enkele putten onder de terminus van gisteren, bereikten we een nieuwe, kolossale put op 280 m: de Puits des Jeunes. Bart daalde er zowat 40 m af, doch met nog slechts één goujon en 15 m touw moest hij er niet aan denken nog verder te gaan: stenen vielen 5 seconden in vrije val omlaag, waar ze dood vielen op een vloer. Die vloer, 80 m lager nog, dat is ongetwijfeld de Galerie de Nostradamus, de enorme galerij die we in exploreerden in de stroomopwaartse stukken van het Systeem van Anialarra. Kortom, een vijfde ingang is zo goed als gerealiseerd. Ook dit staat op het menu van 2010, als toetje. Topo en desequipement werden vliegensvlug afgerond, zodat rond 21u s avonds de volledige ploeg aan tafel kon schuiven in de Chalet, voor een heerlijk voorgerecht, bereid met verse, op de Anialarra geplukte paddenstoelen.

5 Het was een fantastische week! We kijken nu al uit naar 2010, en dan vooral naar het vijfgangenmenu: Voorgerecht: Desob fond Pozo Venus Soep: Verbinding FR3 Hoofdschotel: Verbinding met Partages, desob Tremie Crimson, verbinding Aspirateur Dessert: Desob Fond AN60 Toetje : Verbinding met AN509 Pousse café: AN51, nieuwe putten

6