FNV Colombiareis, verslag van Hans de Wit, donderdag 27 oktober

Transcriptie

1 FNV Colombiareis, verslag van Hans de Wit, donderdag 27 oktober Vandaag wederom een volle agenda. Start van de dag (7.30 uur) is een bezoek aan een pleintje vlakbij het station waar de straatverkopers een vaste plaats hebben. Onderweg even koffie gedronken bij oma. Vreemd midden in Bogotá koffie drinken bij OMA. Wij worden de gehele week vervoerd in dit busje. Om 9.00 uur worden we ontvangen door een delegatie van de vakbond UGTI die er naar streeft om alle straatverkopers onder één vakbond te krijgen. Dit is nogal lastig daar de wet in Colombia alleen vakbonden toestaat voor personen die een vast contract bij een werkgever hebben. Ook zijn de straatverkopers verspreid over de gehele stad.

2 Ontvangst door UGTI. De stad Bogotá ziet liever geen straatverkopers en proberen deze nu te concentreren op diverse plaatsen waar men de beschikking krijgt over een verkoopplek van 2 bij 2 meter die overdekt zijn. Ook is er een mobiele toilet. Het terrein wordt dag en nacht bewaakt. Verkoopster bij haar vaste plek. Zoals op de foto te zien is zijn niet alle verkooptentjes bezet. Dit komt omdat de straatverkopers op deze plek te weinig aanloop hebben om voldoende te kunnen te verkopen en zodoende genoeg verdienste te hebben om in hun levensonderhoud te voorzien. Veel gebruiken deze ruimte nu als opslagplaats. Ook worden de straatverkopers hier regelmatig lastig gevallen door de politie die van alles wil maar niet duidelijk is wat hier de bedoeling van is. Na deze bijeenkomst op dit pleintje (wat er toch wel troosteloos uitziet) naar een zaal waar we worden ontvangen door alle voorzitters van de straatverkopers. De stad hebben ze in 19 delen opgedeeld wat inhoud dat er meer dan 20 personen aanwezig zijn die onder de vlag van UGTI vallen.

3 Zaaltje waar de ontvangst is van alle voorzitters van de UGTI. De UGTI is ook aangesloten bij de CUT, dit is een nationale organisatie die er naar streeft dat de diverse bonden gaan samenwerken, een soort federatie van vakbonden. Vlag waaruit blijkt dat er samenwerking is tussen UGTI en CUT. We krijgen een uitgebreide voorlichting over de doelstelling van de UGTI. De UGTI vertegenwoordigt straatverkopers. Ook hier wordt weer duidelijk dat de gemeente de gemaakte afspraken niet nakomt, zoals de inrichting van de deze pleintjes, de financiële bijdrage van de gemeente aan dit project, het blijven lastiggevallen worden door politie etc. Troosteloze achterzijde van het pleintje waar nieuw aangekomen vluchtelingen een bestaan proberen op te bouwen.

4 Er zijn diverse initiatieven door de UGTI ontwikkeld om gezamenlijk met de gemeente deze proef toch te laten slagen, zoals het aantrekkelijker inrichten van deze pleintjes, op meerdere plaatsen in de stad kleinere pleintjes in te richten, pleintjes in te richten op plaatsen waar veel publiek komt e.d. Ook proberen UGTI en CUT om de straatverkopers van andere steden bij dit project te betrekken. Er worden ook cursussen gegeven over rechten. Zestig procent van de straatverkopers zijn vrouwen. dit geeft weer andere problemen, zoals het geen tijd hebben voor bijeenkomsten van de UGTI, omdat ze ook nog de zorg hebben voor hun gezinnen. Het ontbreekt de UGTI aan voldoende capaciteit om alle doelstellingen te behalen, daarom zijn ze de CUT en de FNV dankbaar voor de steun die krijgen om hun doelstellingen toch te bereiken. Na de middag staat er een bezoek op het programma met de vakbond SNTT (in oprichting) die de buschauffeurs die de interlokale en internationale lijndiensten onderhouden. Ontvangst bij de terminal van de lijnbussen. Er zijn geen treinen in Colombia, alle transport van personen gaan of met de bus of met het vliegtuig. Gezien de grote armoede gaan de meeste personen met de bus. Op de terminal werden we direct omringd door een grote groep buschauffeurs die hun verhaal vertelden. Omringd door af en toe zeer emotionele buschauffeurs. Op een afstand werd alles gevolg door de bewaking, het aantal bewakers nam snel toe.

5 Om escalatie te voorkomen is er besloten om naar een andere veiligere locatie te gaan. Deze locatie was een soort pleisterplaats waar de buschauffeurs een kop koffie kunnen drinken en waar de bussen niet worden overvallen, dit schijnt regelmatig te gebeuren omdat de chauffeurs altijd cash geld bij hun hebben. Dit is de pleisterplaats voor de chauffeurs! Zoals je kan zien is dit niet een pleisterplaats zoals wij die kennen. Dit was in een van de buitenwijken van Bogotá. Uitzicht over Bogotá vanaf de pleisterplaats. Binnen in deze pleisterplaats vertelden de buschauffeurs hun verhaal. Binnen in de pleisterplaats. De verhalen die bevestigd werden vanuit diverse kanten liegen er niet om. Heel in het kort komt het hier op neer dat de werkgevers de chauffeurs volkomen in hun macht hebben, salaris

6 krijgen ze niet, ze moeten hun geld krijgen via de passagiers, hoe meer passagiers, hoe meer geld ze verdienen, maar hiervan moeten ze ook de brandstof, boetes en tolgelden betalen. Ze werken soms 14 tot 18 uur achter elkaar afhankelijk van de rit. Ze mogen alleen passagiers meenemen vanaf vaste bushaltes. Echter de bevolking houdt de bussen aan op elke plaats waar men dit nodig vindt. De politie is hier erg alert op; als dit gebeurt dan krijgen ze een boete, de agent in kwestie krijgt van elke boete een percentage. De werkgevers zeggen dat ze alle afdrachten doen aan de staat en voor de ziektekosten. Wanneer een werknemer hier aanspraak op maakt, blijkt er niets betaald te zijn en krijgen ze geen uitkering. Ze worden gewoon ontslagen waardoor ze ook de garantie die een werkgever geeft voor een hypotheek verliezen. Ze verliezen dus niet alleen hun baan maar ook hun huis. Negentig procent van de chauffeurs staat achter een vakbond en zijn ook illegaal lid. Echter, ze kunnen over het algemeen geen contributie betalen. Bij een bedrijf waar 70 chauffeurs werkten die allemaal legaal lid werden van een vakbond, zijn de chauffeurs allemaal ontslagen. Er zijn ongeveer 65 busmaatschappijen. Er is een chauffeur, Marcos die zich bezig houdt met dit probleem, hij is al diverse keren bedreigd en heeft ook bezoek gehad van de politie. Zijn vrouw en kinderen zijn nu ergens anders ondergebracht en hij slaapt nu bij een vriend. Er is wel wetgeving die de chauffeurs zou moeten beschermen e.d. maar deze wordt niet gehandhaafd. De CUT probeert deze groep te ondersteunen door rechtszaken aan te spannen en om aandacht te vragen voor hun problemen, echter dit vergt veel tijd, geld en mankracht. De chauffeurs zijn heel blij met de aandacht die ze krijgen van het FNV en hun financiële hulp. Uit dankbaarheid voor onze aandacht kregen we in een klein plaatselijk café wat te drinken en eten aangeboden. Marcos bedankt ons hier voor het bezoek en aandacht van de FNV.

7 Na deze zeer emotionele bijeenkomst van de buschauffeurs gingen we naar een een gelegenheid waar men traditionele Colombiaanse spellen speelt. Dit was op uitnodiging van Michel Tongi, zijn schoonfamilie woont in Colombia. Het ene spel is teggo, het is de bedoeling dat men metalen schijven in een kleibet gooit, in dit kleibed is een cirkel met daarom heen klappers. Het spel draait om punten die men kan verzamelen. Michel met vriend, je ziet hier het kleibed met klappers, in de hand de metalen schijfjes. Een ander spel is dat men metalen ringen in de bek van een kikker gooit, de naam van dit spel weet ik niet. Alfredo is de puntentelling aan het bijwerken, hier heeft hij een Essent shirt en cap aan. Het was een gezellige avond waar wij ook de salsa moesten dansen met de Colombiaanse gasten.

8 Links Maria Luz en Alfredo, rechts Astrid met een Colombiaanse gastheer. Ze hebben ook een zeer speciale HEREN WC! Urinoirs met klapdeurtjes ervoor, dit staat gewoon in de speelruimte. Het was een gezellige avond, je leert de Colombiaanse samenleving zo ook op een andere manier kennen. Hans de Wit