Mijn vakantieavonturen aan boord van een zeilboot

Transcriptie

1 Mijn vakantieavonturen aan boord van een zeilboot Het is allemaal wat! Zelfs een papegaai gaat tegenwoordig op vakantie. Ik zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben Bram, ik ben 10 jaar oud en woon al die tijd bij Rob en Carla. Nu hebben Rob en Carla een zeilboot van 11 meter waarmee ze jaarlijks een langere tocht maken en ik mag altijd mee. Ze hebben voor mij zelfs een kooi in de boot gebouwd (die vast zit zodat deze er niet uitvalt als we scheef gaan). Met de boot naar Den Helder en met de trein terug. Dit jaar begon de vakantie op vrijdag 8 juni. Nadat Carla de laatste spullen aan boord heeft geladen en Rob is thuis gekomen van zijn werk gaan we lopend naar de boot. Daar zijn intussen ook Jan en Denise aangekomen die met ons meegaan om de boot naar Den Helder te varen. Er zijn wel wat regenbuien op komst, maar ik kan binnen gelukkig lekker droog zitten (Rob en Carla hebben voordat we op vakantie gingen hard gewerkt om het teak dek te repareren). We gaan om kwart voor zes weg om de brug van zeven uur te halen. Om een reden die ons niet bekend is en ondanks herhaalde oproepen naar de brug draaide de brug pas om half negen. Rob heeft wel een hele tijd in de regen gestaan terwijl wij gezellig binnen gegeten hebben. We waren daardoor te laat voor het tij in het Slijkgat en hebben vervolgens bij de sluis te Stellendam overnacht. Op zaterdag vertrekken we heel vroeg en met een lekker windje varen richting Rotterdam. We steken over bij Maasmond en daarna valt de wind weg en komt de mist opzetten. Het ziet er naar uit dat we toch wel wat langer moeten motoren en omdat de diesel niet toereikend is voor Den Helder gaan we in Scheveningen tanken. De mist wordt niet minder maar gelukkig werkt de radar goed. In Scheveningen is het een herrie van jewelste want het is daar feest in de haven in verband met de vlaggetjesdagen. Ik kijk dan ook mijn ogen uit. We vervolgen onze tocht toch richting Den Helder op de motor omdat de wind maar niet wil aantrekken. We lopen midden in de nacht Den Helder binnen. Jan en Denise zijn dat niet gewend en vinden het allemaal erg spannend en leerzaam. In de Marine jachthaven meren we af op een vrij plekje (we krijgen zelfs direct een box toegewezen, omdat de boot hier blijft tot volgende week). We gaan na nog een drankje allemaal lekker slapen. Op zondag wordt na een douche (ook ik ga mee onder de douche) en een ontbijt eerst schoon schip gemaakt, worden de spullen gepakt en wandelen we naar het station in Den Helder. Dat is weer een avontuur. We gaan met de trein mee. Ik mag op het tafeltje zitten op de handtas van Carla en kan zo dus goed uit het raam kijken. Omdat we beneden in de dubbeldekker zitten zien we wel erg veel benen langskomen. Een conducteur vindt het zo leuk dat ik ook in de trein zit dat ze mij op de foto zet. In Lage Zwaluwe worden we opgehaald met de auto en eenmaal thuisgekomen kan ik in mijn kooi uitrusten van alle belevenissen. Weer naar Den Helder Op donder 14 juni komen Rob en Carla op tijd terug uit het werk. Na het eten worden de laatste spullen ingepakt en worden we opgehaald door Robert die ons naar het station in Lage Zwaluwe brengt. Daar zitten we dan te wachten op de trein. We gaan dit keer lekker bovenin de dubbeldekker zitten, dat is een stuk rustiger. Na een beetje vertraging bij Amsterdam missen we de aansluiting met de trein naar Den

2 Helder. Gelukkig kunnen we in een restaurantje nog een kopje koffie drinken. Om een uur of tien komen we aan in Den Helder en na een half uurtje wandelen komen we weer op de boot aan. Dat voelt tenminste weer vertrouwd. Nadat op vrijdag Rob de nieuwe korte golf radio heeft geïnstalleerd (de oude was stuk door lekkage) en Carla de laatste boodschappen heeft gedaan komen er weer van allerlei medezeilers van de tocht langs voor een praatje. Rob en Carla doen namelijk mee aan de Driehoek Noordzee die iedere twee jaar wordt gehouden en daar doen nog 36 andere boten aan mee. Een aantal van de mensen ken ik nog van de vorige tochten die we hebben gezeild en ze vinden het allemaal heel leuk dat ik ook weer mee doe. Door een paarl mensen wordt speciaal naar mij gevraagd. Den Helder-Kirkwall (Orkneys) Op zaterdag 16 juni nemen we eerst een lekkere douche (de laatste voor een paar dagen en dat vind ik niet erg) en na het ontbijt vertrekken we naar het KIM voor het palaver (een bijeenkomst van zeilers die de laatste informatie krijgen voor het vertrek van de tocht). Daar krijgen we een weerbericht en de allerlaatste info over deelnemers en afspraken. Om een uur of 12 gaan we nog even de dieseltank aftoppen (er is niet zoveel wind voorspeld en dat betekent dus wat meer motoren) en dan gaan we op weg. Ik neem mijn gebruikelijk plaats onder de buiskap weer in, Carla stuurt en Rob hijst de zeilen en vertelt of we goed varen. Rob en Carla kijken vaak onder de buiskap naar de elektronische kaart die het navigeren wel een stuk gemakkelijker maakt. Met een lekker windje vertrekken we richting Molengat (langs Texel) en we varen zo de Noordzee op. De tocht naar Kirkwall is wind en met de motor bij, spinnaker bij, dan weer dek) en dan moet de vervolgens weer geen wind Noorwegen wel veel wind nogal rommelig waardoor de wordt ik er ook moe van en ook overdag veel in de kooi in te slapen!) liggen en ik dus Nachts lig ik bij Rob en Carla ook even tot rust te komen. slechts enkele bruinvissen Heel jammer. Op dinsdag 19 juni komen Kirkwall aan. En na het welkom door de pannenkoek gaan we lekker wisselend met wind, geen weer wel wind en dan de teveel wind (25 knopen over spinnaker er weer af, etc etc etc. Omdat er bij heeft gestaan is de deining boot erg veel beweegt. Zelf ben blij dat Rob en Carla (zij hebben ook een kooi om lekker bij hun kan liggen. slekker onder het dekbed om We hebben onderweg gezien en geen dolfijnen. we laat in de avond op afmeren, een hartelijk havenmeester en een slapen. Belevenissen in Kirkwall Op woensdagochtend gaan we eerst met zijn drieën op zoek naar de douche in het clubgebouw van de jachthaven van Kirkwall. De trap van dit gebouw is erg ongelijk en Carla struikelt met mij op de arm. Ik kom heel ongelukkig terecht, breek een stukje van mijn snavel af en bloed als een rund. Carla moet na het douchen dan ook de douche bloedvrij maken, want telkens als ik met mijn kop schudt vliegt er een druppel bloed in de ronde. Een uurtje nadat we op de boot tot rust zijn gekomen houdt het bloeden gelukkig op. Na het ontbijt krijgen we bezoek van de Bert van de Stella. Er moet een extra lijn naar de wal en dat gaat gemakkelijker vanaf onze boot, dus na de koffie gaan Rob en Carla even extra lijnen zetten. Later die ochtend gaan we met zijn drieën even de stad in om een boodschap te doen. Kirkwall is een leuke stad waar moderne winkels zijn. Er is veel meer te beleven dan in Lerwick waar we tijdens de vorige Driehoek naar toe zijn gevaren. In Kirkwall is zelfs een

3 LIDL. In de middag kan ik in mijn kooi even uitrusten van de val en gaan Rob en Carla op bezoek bij de Whisky distilleerderij van Highland Park. Als Rob en Carla weer terug zijn gaat er een lekker stuk lamsbout in de oven, worden aardappels gebakken en sla gemaakt. Het leven krijgt weer zijn normale ritme van eten en slapen. Op donderdag gaat Rob klussen op de Stella (ze hebben de elektrische en de windvaanstuurinrichting stuk en willen nog naar Spitsbergen). Al snel is de elektrische stuurinrichting gerepareerd. s-middags blijf ik in de kooi terwijl Rob en Carla met de bus een tocht gaan maken om allerlei bezienswaardigheden te gaan bekijken :Skara Brae, de standing Stones of Stennish, Churchill Wall, Italian Church en een wijnmakerij. Ze komen terug met een fles wijn en veel verhalen over de geschiedenis van de Orkneys. Na een borrel vertrekken Rob en Carla naar het feest in het clubgebouw. Carla is na een uurtje weer terug en gaat geveld door migraine naar bed. Rob komt ruim na middernacht weer op de boot terug na een heel gezellig feest, met leuke muziek en zelfs volksdansen. Als iedereen na een korte nacht weer zijn ontbijt achter de kiezen heeft gaan we weer naar het clubgebouw voor het palaver. De andere boten gaan naar Farsund in Noorwegen maar Rob en Carla hebben besloten om iets meer van de Orkneys te gaan bekijken. In de loop van de ochtend is iedereen vertrokken behalve de Stella en wij. Rob is samen met de bemanning van de Stella volop aan het klussen aan de windvaanstuurinrichting. Carla en ik gaan wederom een paar boodschappen doen. We wandelen naar de overkant van de haven voor vis en doen nog enkele boodschappen bij de supermarkt. Als we terugkomen is de stuurautomaat nog niet helemaal klaar, maar ze vorderen wel. Carla wil graag de kathedraal nog bekijken en dat gaan we met zijn drieën doen. Bij de kathedraal aangekomen mag ik niet binnen. Maar dat lost Carla altijd snel op. Ik ga in haar jas (en heb dus niets van de binnenkant van de kathedraal gezien). Carla heeft wel verteld dat het heel mooi was. Na het kopen van nog enkele souvenirs gaan we wederom naar boot. Rob gaat weer verder met klussen en Carla gaat koken want de bemanning van de Stella komt eten. Als de windvaan klaar is en het eten ook valt de bemanning van de Stella binnen en kunnen ze lekker wat tapasjes vooraf eten bij een lekker glaasje wijn. Als hoofdgerecht volgt zeeduivel uit de oven met gebakken aardappels en sla en ze sluiten de maaltijd of met verse aardbeien met slagroom en yoghurt. Daarna volgt natuurlijk koffie met een borreltje erbij. Ondertussen wordt natuurlijk uitgebreid gekletst over alle avonturen die iedereen al beleeft heeft. Zaterdag 23 juni gaan we in de loop van de ochtend samen met de Stella weg uit Kirkwall. Zij op weg naar Spitsbergen en wij naar Pierowall op Westray. Westray, Fish en chips We hebben de tocht niet goed gepland (omdat we samen met de Stella wilden wegvaren) en we hebben op enkele stukken flink stroom tegen. Als we tegen de avond in Calfsound een mooring (boeitje waaraan je de boot kan vastleggen) besluiten Rob en Carla dan ook om daar af te meren en een lekkere lange nacht te gaan slapen. Ik vind het in de haven een stuk

4 gezelliger, want daar heb ik meer aanspraak. In de ochtend schommelt het steeds harder in de boot. Carla komt uit bed en constateert dat de wind is gedraaid en na een snel ontbijt vertrekken we naar Westray waar we al om kwart over 10 aankomen. De havenmeester staat ons al op te wachten en er liggen drie andere jachten in de Marina. Genoeg aandacht dus voor mij. In de loop van de ochtend gaan we met z n drieën een wandeling maken. Op Carla s hand kan ik lekker om me heen kijken en genieten van de het uitzicht. Als we bij het strand aankomen zien we grote zware kolossen liggen die met grote ogen naar ons liggen te kijken. Carla legt uit dat het zeehonden zijn. Ze zijn wat bang van ons want een voor een hobbelen ze het water in. Wat wel grappig is dat ze ons in het water volgen. Na een mooie wandeling komen we weer bij de boot waar ik mag uitrusten van alle indrukken en Rob en Carla gaan uit eten in Pierowall hotel, alwaar je de beste Fish en Chips van de hele wereld kan eten volgens de Times. De weerberichten worden nog doorgenomen en omdat er de komende dagen steeds meer wind komt besluiten Rob en Carla om de volgende dag naar Stromness te varen (aan de zuidzijde van de Orkneys). Stromness, op zoek naar otters We vertrekken op 25 juli om half tien uit Pierowall. Het tij is dan gunstig en dan gaat het allemaal wat sneller. Met een stevige wind in de rug (dat is voor mij niet zo gunstig want dan vang ik onder de buiskap ook veel wind) gaan we in hoog temp naar Stromness. Het zicht is niet zo best en we missen dan ook bijna de ingang naar Scapa Flow. De jachthaven van Stromness is best groot, maar er is niet zoveel te beleven. Gelukkig mag ik telkens als er een wandeling op het programma staat mee zodat ik toch nog een hoop aandacht krijg. Op 27 juni gaan we op zoek naar otters en lopen we naar de oostzijde van Stromness. We zien allerlei uitwerpselen van otters en gaten in de wallenkant waarachter zich otterholen bevinden, maar geen otters. Wel zien we op verschillend plekken weer van die grote zwarte zeehonden, ditmaal ook met kleintjes erbij. De volgende dag ligt Carla veel op bed, is niet aanspreekbaar en heeft een nat washandje op haar hoofd. Rob zegt dat ik heel rustig moet zijn en heel lief, want Carla heeft migraine en kan dan niet zo goed tegen harde geluiden. Wel lekker zo n rustdag. Old man of Hoy en Stornoway Carla is weer beter, ze loopt weer rond, kletst weer en verwent me met een stukje noot. Dat betekent dan natuurlijk ook dat we weer gaan varen. De vakantie vordert en Rob en Carla willen ook nog wat van de Hebriden zien. Dus met het tijd mee de zee op en dan varen we langs de kust. We gaan langs steile rotsen waar ontzettend veel vogels rond vliegen en komen dan bij een hele hoge rots. Carla maakt veel foto s en zegt dat dit nu de old man of Hoy is. Dan draaien we westwaarts en zeilen richting Stornoway op de Hebriden. Na een mijltje of vijf springt Carla op en roept dolfijnen!!! En ja, ik zie ze. Glimmende beesten van een meter of 2 to 3 die om de boot heen zwemmen, boven het water uitkomen en daarbij ook nog telkens blazen. Rob en Carla

5 vinden het helemaal geweldig. De dolfijnen (het zijn witsnuitdolfijnen) blijven een half uurtje rond de boot spelen. Dan zijn ze weer weg en vervolgen we in alle rust onze weg. Er staat een lekker windje en we schieten dan ook lekker op. In de loop van de avond zakt de wind weg en gaat de genua naar beneden en de motor bij. Omdat we een nacht doorzeilen ga ik weer lekker binnen zitten bij degene die ligt te slapen. Lekker warm in het bed. De volgende dag om half 6 s-morgens komen we aan in Stornoway en vinden we een plekje in de jachthaven. Na het eten van pannenkoeken gaan Rob en Carla slapen en doe ik ook maar een tukje. Nu gewoon weer op stok in de kooi, de boot beweegt niet meer zo en dan is dat ook prima slapen. Nadat we de sleutel van de jachthavenpoort hebben gekregen van een man in een heel felgekleurde overall doen we boodschappen. In de jas van Carla ga ik stiekem mee de winkel in. Rob draagt de boodschappen en we kunnen s-avonds lekker weer vers eten. Ik krijg natuurlijk alleen maar brokjes, maar Rob en Carla genieten van vis, gebakken aardappelen en sla. Na bestudering van de informatie die we hebben opgehaald bij het busstation komen we tot de conclusie dat op zondag geen enkele activiteit te beleven is op Lewis en Harris en Rob en Carla besluiten dan ook om een auto te huren. De volgende dag gaan we met z n drieën in de auto Lewis en Harris verkennen. Op Lewis is het landschap kaal, zie je nog veel turfsteekveldjes en ziet het er arm uit. Na een tijdje rondgereden te hebben stoppen we op een parkeerplaats in het dorpje Callanish en maken we een wandeling. We komen bij een heleboel staande stenen die in cirkels en rijen staan. We lopen er door heen, Rob maakt video-opnamen en Carla maakt foto s. Het zijn de Callanish stones en ze zijn al erg oud (meer dan 5000 jaar) en ze staan nog steeds overeind. Een klein stukje verderop zijn nog twee cirkels met staande stenen en ook daar gaan we kijken. We maken kennis met een Engelse dame die met twee koperen staven de energiebanen van de stenen cirkels probeert te zoeken. Rob en Carla proberen dat natuurlijk ook even. Rob voelt niet veel, maar Carla zegt dat ze de staven in haar handen voelt trillen. Ik mag ook even op een steen om het magische gevoel te krijgen. De Engelse dame vertelt ook een verhaal over de geboorte van de maan (de bergen lijken op een liggende vrouw en de maan komt op tussen haar benen). Na even turen kunnen Rob en Carla ook de vormen van de bergvrouw ontdekken. We vervolgen onze tocht met de auto naar Harris en zien onderweg mooie landschappen, bergen, inhammen, schapen op de weg. De weg wordt steeds smaller en kronkeliger en het valt dan ook niet mee naar de juiste kant uit te wijken als er een tegenligger aan komt. s- Middags maken we een wandeling op Scalpay, lunchen onderweg met meegenomen broodjes en komen moe maar voldaan weer terug in de jachthaven. Ik ga gelijk in mijn kooi zitten slapen, moe van alle opgedane indrukken. Rob en Carla gaan nog koken en eten en ook niet te laat naar bed want zij zijn ook erg moe. Stornoway naar Corpach De tijd gaat snel en we moeten dan ook weer verder. Helaas is het op 2 juli wind uit zuiden kracht 5 tot 6 met uitschieters naar 7 en ook nog regenbuien. Rob en Carla besluiten toch te

6 gaan varen en ze laveren in de richting van Skye. Er komt veel buiswater over, het is koud en ik ga na een uurtje dan ook lekker binnen zitten. Daar is het warmer en rustiger. We komen in de avond aan op Rona (een klein eilandje bij Skye) en gaan daar voor anker. We zijn niet de enigen en een ankerplekje vinden is dan niet zo gemakkelijk. Vanwege de vermoeiende zeildag gaan we vroeg slapen. In de loop van de nacht wordt Carla wakker en schrikt blijkbaar van een hoop stenen die dicht bij ligt. Rob ook wakker en ik ook. We liggen echter goed voor anker en Rob gaat weer slapen. Carla is er niet gerust op en gaat een kopje thee zetten. Altijd gezellig weer wat leven in de brouwerij en ik ga gezellig Carla gezelschap houden in de kombuis. Na een half uurtje gaat Carla ook weer naar bed en ik mag mee om bij haar op het bed te zitten. Na een behoorlijk korte nachtrust gaan we de volgende dag verder. We maken echt een prachtige tocht langs Skye, en ander eilanden van de Hebriden en brengen de nacht door aan een mooring in Tobermory. Alweer geen haven waar ik iedereen kan vermaken met mijn gepraat en gefluit. Onderweg zien we ook veel van de koddige papegaaiduikers. Carla probeert ze te filmen, maar dat valt niet mee, want telkens als we dichterbij komen duiken ze onder water. Van Tobermory zeilen en motoren we naar Corpach waar we de eerste sluis nemen om op het Caledonisch Canal te komen. In Corpach moeten we twee uurtjes wachten tot het water hoog genoeg is om de sluis te bedienen. We krijgen van enkele jongens die daar staan te vissen twee makrelen en Carla heeft ook al weer boodschappen gedaan in Corpach zodat we ook weer lekker kunnen eten. Als we s-middags even zitten komt de bemanning van de Riddle langs (die hebben we twee jaar geleden ook ontmoet tijdens de Driehoek Noordzee). We zitten gezellig te kletsen als we ineens een harde hoge fluittoon horen. Iedereen springt op en Carla neemt mij op de hand. We kijken om ons heen en zien een grote stoomtrein langskomen die af en toe zijn fluitje laat horen. Zo hard kan ik niet fluiten. Om een uur of vijf gaan we door de zeesluis van Corpach. Rob en Carla gaan gelijk douchen (dat hadden ze sinds Stromness al niet meer gedaan) en ik moet mee. Ook onder de douche natuurlijk. Dat is niet zo fijn. Het Calodonian Canal In drie dagen varen we over het Caledonisch Kanaal. Vanuit Corpach gaan we via Neptune s Staircase (10 sluizen achter elkaar) richting Loch Lochy. Tijdens het schutten in de sluizen komen er heel veel mensen kijken en zien en horen we voor de tweede keer de stoomtrein passeren. Onderweg krijgen we Anje Valk die ook lid is van de Kustzeilers aan boord. We lunchen gezamenlijk en genieten van de makrelen die we gisteren hebben gekregen. Hoe verder we het binnenland in varen hoe slechter het weer echter wordt. Als we Fort Augustus zijn gepasseerd hebben we inmiddels een halve dag regen achter de rug en op Loch Ness krijgen we echt tropische regenbuien. We zijn dan ook blij als we op 7 juli in Muirtown Marina aankomen. De dieseltank en watertanks worden opgevuld, er worden boodschappen gedaan (Rob en ik wachten buiten terwijl

7 Carla etenswaar koopt) en we kopen bandjes om de video opnamen op te slaan. Rob zet de laptop weer aan om de weerberichten te ontvangen en die zijn zo gunstig dat we besluiten op zondagavond 8 juli richting Nederland te vertrekken. Inverness-Stellendam Omdat het pas laat in de middag voldoende hoog water is om te schutten bij Clachnaharry, gaan we om half vijf weg in Muirtown Marina. Om half 6 zijn we door de zeesluis en met een beetje stroom tegen gaan we richting zee. Bij fort George is er wederom commotie aan boord. Weer dolfijnen, maar nu tuimelaars. Ze komen niet echt rond de boot zwemmen, dat is jammer. We vervolgen onze tocht en met een lekker windje en veel stroom mee varen we in de richting van Peter Head. s-avonds ziet Rob dat een naad bij de tweede zeillat over een lengte van 10 centimeter los is. Dat is niet best, we moeten nog een mijl of 500 varen en als de naad verder los laat moeten we zonder grootzeil verder. Dus op de ochtendwacht van Carla, als de wind wat minder is geworden gaat het zeil naar beneden en repareren Rob en Carla samen het zeil. Voorbij Peter Head neemt de wind ineens heel erg af en we motoren een stuk. Om een uur of 11 hebben we nog een keer dolfijnen bij de boot, 4 witsnuitdolfijnen dartelen een tijdje rond de boot. En dan wordt het heel saai. De volgende 24 uur zien we alleen maar water en lucht, geen andere boten, geen dolfijnen, geen productieplatforms en zelfs bijna geen vogels. Daarna volgt een etmaal met een enorme hoeveelheid platforms, een enkele keer tellen we er wel 35 tegelijk. Door de stroming lijkt het alsof we telkens weer naar de platforms toe gezogen worden. Het laatste etmaal steken we verschillende vaarroutes over en moeten Rob en Carla heel er erg opletten en goed om de schepen heen navigeren. Het waait ook lekker, dus we schieten heel goed op. Op donderdag ochtend komen we om half 8 bij de Goereesluis aan. Na het passeren van de sluis kunnen we lekker gaan slapen. Bij de sluis staan echter twee mannen in uniform naar ons te zwaaien. Als Rob naar ze toe vaart blijken het een man van de douane en een man van de zeehavenpolitie te zijn die een controle uitvoeren. Dat is een tegenvaller. Ondanks protesten van Carla dat we heel moe zijn na 4 dagen op zee en een hectische laatste 24 uur willen ze toch alles controleren. Carla probeert het nog met we stinken na 4 dagen op zee, maar daarop antwoorden ze dat ze dan wel buiten blijven zitten. De BTW verklaring van de boot, de dieselbonnen uit Kirkwall en Muirtown Marina blijken voor de douaneman voldoende en na controle van de paspoorten van Rob en Carla mogen we weer op weg. Wel raar dat ze helemaal niet naar mijn paspoort en gezondheidsverklaring vragen. Rob vindt dat jammer en hij geeft mijn paspoort alsnog aan de man van de zeehavenpolitie ter controle en hij vindt het allemaal prima. Als we de sluis zijn gepasseerd en we een plaatsje gevonden hebben in de sluis eten we nog lekker even pannenkoeken en gaan een paart uurtjes slapen. In Stellendam Marina is een badkamer met een bad en Rob en Carla gaan na het slapen dan ook lekker van een warm bad genieten. We vieren het gezond weer thuiskomen in het restaurant in de jachthaven. Weer thuis Op vrijdagochtend vertrekken we met een Zuid Westen windje richting Willemstad, waar we om een uur of drie weer aan de wal liggen. Op de vertrouwde plek voel ik me weer helemaal thuis en ik ga dan ook gelijk de jachthaven onveilig maken met mijn fluitjes en conversatie, waarmee ik gelukkig weer de nodige aandacht verdien.

8 Al met al een heel geslaagde vakantie met niet te warm weer, maar gelukkig weinig regen, geen grote storm, prachtige natuur, bijzondere cultuur, gezellige mensen, veel vogels en toch nog een aantal keren dolfijnen, jammer genoeg geen otters, maar toch ook wel veel rust.