de Dukenburger Heleen Gijsbers EN VERDER: Info-magazine voor Dukenburg - 6 e jaargang nummer 6 - september 2013

Transcriptie

1 de Dukenburger Info-magazine voor Dukenburg - 6 e jaargang nummer 6 - september 2013 Heleen Gijsbers EN VERDER: Meijhorst 20 e straat Diverse uitjes vlakbij Beloftes over Dukenburg (2) Jacky van Zwam en zijn Dodge

2 Colofon ADVERTORIAL De Dukenburger is een onafhankelijk blad voor het stadsdeel Dukenburg. Het verschijnt negen keer per jaar en wordt gratis verspreid. Het is mede mogelijk gemaakt door de gemeente. Er is een bijdrage verkregen uit het budget wijkactiviteiten/ bewonersinitiatieven van de gemeente Nijmegen. Adres Zwanenveld 63-55, 6538 RP Nijmegen Telefoon: Internet: Redactie René van Berlo (hoofdredacteur) Toine van Bergen Janwillem Koten Peter van Kraaij Bart Matthijssen Hette Morriën Theo Vermeer Tekstcorrectie Monique en Ludger Awater Gon van der Werff Foto s Jacqueline van den Boom ( Peter Saras Dave van Brenk en anderen (zie bij de artikelen) Tekeningen Jessy Cakar Maartje de Valk Vormgeving René van Berlo Contactpersonen Tolhuis-Teersdijk: Jacqueline Veltmeijer Zwanenveld: René van Berlo Lankforst: Bart Matthijssen Meijhorst: José Sol Aldenhof: Toine van Bergen Malvert: Janwillem Koten Weezenhof: Gaby Petermann De Zevensprong: Hans Veltmeijer Dromen over Dukenburg: Inge van den Hoogen Stichtingsbestuur Ton Strik (voorzitter) Qader Shafiq (secretaris) Günay Acuner-Kasar (penningmeester) Drukwerk JP Offset Duiven Oplage: stuks Bezorging Op alle adressen in Dukenburg met uitzondering van de adressen met een NEE-NEE-sticker door Axender Cuijk. Klachten over bezorging: telefoon (0485) of wil.rikken@axender.nl Volgend nummer Kopijsluiting: zondag 15 septemeber 2013 Verspreiding: woensdag 2 oktober 2013 Foto voorpagina Heleen Gijsbers (Foto: Pater Saras) 2 Voor meerdere jaren ben ik werkzaam geweest als yogadocent voor stichting DIVA. Deze stichting heeft zich helaas moeten ontbinden. Omdat ik van de cursisten begreep dat er wel een behoefte bleef aan de lessen heb ik er voor gekozen om verder te gaan als kleine zelfstandige. In de lessen besteed ik elke week, door middel van oefeningen, aandacht aan een ander gebied in het lichaam en sluit af met een korte ontspanning. Het mooie aan yoga is dat je zelf kiest hoe relaxed of pittig je de lessen ervaart. Het is namelijk geen competitie maar enkel en alleen voor jezelf. Hierbij daag ik je wel uit tot het onderzoeken van je mogelijkheden. Als docent van Dynamische Yoga ben ik ervan overtuigd dat je juist in deze roerige tijden Jessy Cakar niet moet bezuinigen op je belangrijkste bezit, namelijk je lichaam. Hoewel de crisis minder wordt begrijp ik dat er vaak nog een financiële drempel blijft. Om deze reden zijn de prijzen voor het aankomend seizoen verlaagd. Hopelijk zullen mensen zich weer uitgenodigd voelen om met zichzelf aan de slag te gaan. De wereld weer even te kunnen laten voor wat het is en door middel van de Yoga weer terug te keren naar hun eigen krachtige kern. Vanaf 2 september is er weer elke maandagavond Yoga les van tot & tot uur. Voor meer informatie over Yoga of de lessen van Marcel Kooij mail dan info@dynamischeyoga.nl of kijk op Marcel Kooij

3 Heleen Gijsbers 33 Ati de Jong 38 NIEUWS UIT DE WIJKEN Dukenburg algemeen 24 Aldenhof 27 Tolhuis-Teersdijk 28 Jacky van Zwam 7 Zwanenveld 30 Lankforst 32 Malvert 34 De straat van de week Meijhorst 36 Weezenhof 38 Meijhorst Djeynaba en Martine 3 13 Beloftes politici over Dukenburg Rutger Zwart en Rob Jetten Michèl Bertine De Zevensprong 40 En verder: Dynamische yoga 2 Cartoon Jessy Cakar 2 Column Qader Shafiq 6 Column Janwillem Koten 8 Mijn huisdier: Balou 8 Column Guus Kroon 12 Huizennaam 12 Mensen verbinden met natuur 14 De vrijheid viel uit de lucht 15 Column Jeanne Rens 16 Ga eens naar Gennep 16 Geachte redactie Babbels en krabbels: Robin 19 Column Adil Jbilou 20 Workshop Gezonde Voeding 20 Remus 20 Dromen over Dukenburg 21 Kunst en cultuur 22 Oudste stad van Holland 23 Verkeersonderzoek Meijhorst 24 Wereldwinkel vernieuwd 25 Bomen behouden in Aldenhof 27 Wijkaanpakplan Tolhuis 29 Opknappen plein Malvert 34 Nacht van het ommetje 37 Waterpeil kanaal hoger 41 Agenda 42 Info-avond Gezond Afslanken 45 De tafel van één 47 Belangrijke nummers 47

4 De straat van de week Meijhorst: de zogenaamde 20 e straat Meijhorst is niet alleen de wijknaam, maar ook de naam van alle openbare ruimten in de wijk Meijhorst waarvoor geen andere namen zijn vastgesteld. Met uitzondering van de Van Apelterenweg en Staddijk heten alle straten: Meijhorst. De zogenaamde 20 e straten bestaan niet, athans niet officieel. De gemeenteraad heeft in 2005 wél de namen Grand Canal en Wijkpark Meijhorst vastgesteld. De huisnummers in Meijhorst lopen van 1009 tot en met De enig juiste notatie van de adressen staat in de Basisregistraties adressen en gebouwen (BAG). In een viercijferig getal hoort geen streepje te staan. Met de zogenaamde 20 e straten wordt het zuidelijke en zuidwestelijke deel van de wijk Meijhorst bedoeld (huisnummers 2001 tot en met 2990). De wijknaam is ontleend aan een gelijknamige grote boerderij die vroeger in dit gebied was gelegen. Nadere gegevens hierover ontbreken. Meijhorst is een oude veldnaam die in deze omgeving voorkwam. Het toponiem -horst is een historische benaming voor een met kreupelhout of hakhout begroeid, hoger gelegen stuk grond. Meijhorst is niet de eerste naam van deze wijk in het stadsdeel Dukenburg. In 1966 kreeg een van de wijken in het uitbreidingsplan Dukenburg de naam Dukenburg (raadsbesluit d.d. 30 november 1966). Voor het latere stadsdeel hebben burgemeester en wethouders in 1968 de naam Groot-Dukenburg vastgesteld (besluit B&W d.d. 30 mei 1968). Deze wijknaam is volgens een brief van B&W d.d. 24 juni 1968 gekozen om verwarring met de centrumbuurt te voorkomen. Om dezelfde reden is de naam Dukenburg in 1969 vervangen door Meijhorst (raadsbesluit d.d. 14 mei 1969). In het advies d.d. 24 maart 1969 van waarnemend gemeentearchivaris dr. J.A. Schimmel stond: N.a.v. de suggestie om Dukenburg te wijzigen in Rosenburg moge ik opmerken deze naamgeving niet gelukkig te vinden. Zij is afgeleid van een eigenaar van de Dukenburg, genaamd Rutgers van Rosenburg. Ik moge U een aantal andere mogelijkheden geven: Regulierenbroek Broeksenhof Honingkamp Muldersakker Meijhorst Rouwenbosch Van bovenstaanden geniet de benaming Broeksenhof mijn voorkeur. (...) Burgemeester en wethouders gaven kennelijk de voorkeur aan de naam Meijhorst. Vanaf 1970 worden de wijken als stadsdelen aangemerkt en de buurten als wijken. Op verzoek van het Wijkopbouworgaan Groot-Dukenburg is de naam van het stadsdeel in 1971 gewijzigd in Dukenburg (raadsbesluit d.d. 7 oktober 1971). De huizen in zogenaamde 20 e straten in Meijhorst zijn gebouwd in de periode Voor het bouwen en rioleren van 192 woningen (maisonnettes), 92 garages en een ketelhuis is op 30 september 1968 vergunning verleend aan de R.K. Arbeiderswoningvereniging Kolping (Talis). Op 14 oktober 1969 volgde de vergunning tot het bouwen en rioleren van 132 (eengezins) woningen en 30 garages van de Woningvereniging Nijmegen (Portaal). Aannemingsbedrijf v/h Gebr. Sutmuller kreeg op 24 april 1969 vergunning voor 20 woningen met garages. Sutmuller is tijdens de bouw van de eerste veertien huizen (nummers 2036 tot en met 2062) failliet gegaan. De volgende aannemer heeft deze afgebouwd. Pas een jaar later zijn er door weer een andere aannemer nog zeven huizen van een ander type gebouwd (nummers 2022 tot en met 2034). Behalve huizen verrezen er in de zogenaamde 20 e straten ook scholen. In het schoolgebouw Meijhorst 2474 (bouwjaar 1968) op de grens van Aldenhof waren achtereenvolgens de Prinses Margrietschool (protestants-christelijk), de Rudolf Steiner School (vrije school) en Kristallis (speciaal onderwijs) gehuisvest. De buitengebruikstellingsverklaring is op 23 april 2013 door burgemeester en wethouders vastgesteld. De katholieke school De Meiboom, Meijhorst 2958, begon in 1970 onder de naam De Eikenhorst, Meijhorst De naam De Meiboom stamt uit Sinds 1996 is het een Daltonschool. Het oude schoolgebouw is op 15 oktober 1996 door brand verwoest. Het nieuwe gebouw op dezelfde locatie is in maart 1998 in gebruik genomen. In de zogenaamde 29 e straat zijn bij de huisnummers 2902 tot en met 2916 aanvankelijk de verkeerde huisnummers aangebracht. Op de oude nummerbordjes uit 1970 is te zien dat er oorspronkelijk 24.. heeft gestaan. Dit zijn de huisnummers van de garages in de zogenaamde 24 e straat (bouwjaar 1969). Bij de woningen is op de bordjes over het cijfer 4 een 9 geplakt. Dit is ruim 40 jaar later nog altijd zichtbaar... Tekst: Rob Essers 4

5 Michiel van de Loo en Rob Essers De zogenaamde 20 ste straat telt eenentwintig huizen, waarvan veertien atriumwoningen. Ze staan voor een deel achter jongerencentrum de Horizon en met hun rug naar het kanaaltje dat Meijhorst van Aldenhof scheidt. We praten met drie bewoners ten huize van gastvrouw Mariëtte Mans. Samen met haar man inmiddels een van de mensen die er het langst wonen en dat is nu veertig jaar. Haar man werkte op de universiteit en Mariëtte was docente Engels. Oorspronkelijk komen ze uit Maastricht. Ook op de koffie is de oudste bewoonster op dit moment: Trees Saris, 84 jaar, afkomstig uit Rotterdam, en net als Mariëtte werkte ze in het onderwijs. Dat geldt óók al voor de derde bewoner waar we mee praten: Els Hagemann, 68 jaar, geboren in Doetinchem. Atrium Wanneer men vóór het huis staat, zullen de meeste mensen denken, mwah, aardig, maar wanneer men er binnengaat, zal bijna iedereen meteen verkocht zijn. De huizen kenmerken zich door kleine balkon(netjes), grappige overloop(jes), niveauverschillen, en de huizen kennen een centrale open ruimte, het atrium, waar de weersinvloeden vrij spel hebben. De ruimte heeft glazen wanden, zodat wanneer het sneeuwt, de sneeuwvlokken bij wijze van spreken in huis naar beneden dwarrelen. Al moet gezegd, dat de meeste bewoners de ruimte met een koepel op het dak afgedekt hebben, vooral vanwege het warmte verlies. De huizen lenen zich er prima voor om met wat kleine aanpassingen het interieur een totaal ander aangezicht te geven, waardoor de meeste van de veertien huizen zich makkelijk van de rest weten te onderscheiden. Koop De familie Mans heeft het pand in 1973 gekocht. Mariëtte: Voor iets meer dan een ton. Het zijn geen ideale huizen voor kinderen, maar met wat kleine aanpassingen, heel goed te doen. We hadden eerst ook nog in Weezenhof rondgekeken, maar dit was het helemaal. Veel ruimte en de kinderen kunnen ongestoord buiten spelen, want het is geen doorgaande weg. De garage moesten we erbij kopen. Die staat aan de overkant van de weg. Vlnr. Els Hagemann, Mariëtte Mans en Trees Saris Trees: Meijhorst was ook niet het eerste waar ik aan dacht, maar ik wilde graag van een flat naar een huis met een tuin. Dan moest je bijna wel kopen, want huurwoningen met een tuin waren zeker toen erg dun gezaaid. De natuur in de directe omgeving heeft mede de doorslag gegeven. Dat was in 1979 en ik heb er toen ruim twee ton voor betaald. Els kocht haar huis drie jaar later, in Toen waren de vraagprijzen weer gedaald, want die prijzen en de hypotheekrente fluctueerden nogal in die tijd. Ik vond hier meteen wat ik zocht. Alles bij de hand en als je naar de stad wilt, dan ben je daar zó, en nog eens gratis ook met de bus. Branden Ideaal wonen dus, dat beamen ze alle drie. Ze willen er ook zeker niet meer weg, maar heel even overwoog de familie Mans om toch maar naar iets anders uit te kijken en te verhuizen. Mariëtte: Het begon met de brand van de jongerenboerderij in oktober Er kwam een nieuw jeugdhonk, de Horizon, er kwam een voetbalkooi, maar de oudere jeugd werd over het hoofd gezien. Tja, en dan gaan ze zich vervelen en kunnen er vervelende dingen gebeuren. In de lente van 2008 gingen er in Meijhorst diverse auto s in vlammen op. Ook de auto van mijn zoon, toen hij hier een weekend was. Ik was net jarig. Liza, ons kleinkind, durfde daarna een tijd lang niet meer hier te 5

6 logeren. Zijn auto stond voor de garagedeur, die door de hitte helemaal kromtrok. Vlak daarna is nog geprobeerd een caravan die hier geparkeerd stond aan te steken. Dat is niet gelukt, maar het was een onrustige tijd. Vooral ook omdat je niet wist waar het zou eindigen. Toen hebben we inderdaad even gedacht om te verhuizen, maar mede door toedoen van jongerencentrum Staddijk, die veel van die jongeren wist op te vangen, is de onrust verdwenen. Els: Er wordt nog steeds wel wat rondgehangen en gedeald bij de garages aan de overkant, maar echt last heb je er niet van. De garages hebben een luifeltje waar je onder kunt schuilen, tja, dat nodigt wel uit natuurlijk. We hebben trouwens ook een telefoonnummer gekregen om te bellen wanneer er overlast zou zijn, maar daar hebben we nog geen gebruik van hoeven te maken. Trees: Och, het is niet fijn, maar ook niet bedreigend. Waar ze precies vandaan komen, ik heb geen idee. Ze staan er ook heel onregelmatig, maar ja, met die mobieltjes heb je elkaar zó gevonden. Je kunt ze ook moeilijk wegsturen. Ik vraag wel altijd of ze de troep die ze achterlaten, op willen ruimen. Meestal doen ze dat dan ook. Voorzieningen Trees en Els doen allebei vrijwilligerswerk in de wijk en zien met lede ogen toe hoe de voorzieningen in Dukenburg, en in Meijhorst in het bijzonder, afkalven. Trees: Voor het zwembad loopt nu een handtekeningenactie, het steunpunt van de gemeente is nog maar een paar dagdelen open, en dreigt ook al te verdwijnen. Mariëtte: Ik ga heel vaak zwemmen, bewegen op muziek, het zwembad is voor heel Dukenburg erg belangrijk. Ik zie niet gebeuren dat dit op alleen vrijwilligers kan draaien. Er komt technisch heel veel bij kijken. Trees: Er zou 6 hier ook een nieuw winkelcentrum komen, daar is eindeloos over vergaderd, maar uiteindelijk werd het afgeblazen. Veel plannen voor Meijhorst zijn uiteindelijk in de prullenmand terecht gekomen. Soms ook maar goed, hoor. Waar nu de Horizon staat, zou hoogbouw komen en de Meiberg zou gesloopt worden voor een nieuw bejaardencentrum, dat is gelukkig geen van beide doorgegaan. Nu staat er hier vlakbij een nieuw gezondheidscentrum gepland. Benieuwd of dat er nog komt. Mariëtte valt haar nog eens bij: We worden in Dukenburg echt afgeknepen, nu. De winkel voor hulpmiddelen bij de zorg is ook al verplaatst. Zonder auto ben je de pineut hier, want je kunt bijna nergens anders heen. De veertien bewoners zijn ook tot elkaar veroordeeld. Trees: Er is naast de eigen achtertuinen rondom veel gemeenschappelijke grond en groen. Dat vergt nogal onderhoud. Als bewoner ben je lid van de Coöperatieve Vereniging Atriumwoningen Meijhorst en ben je verplicht bij te dragen aan dat onderhoud. Als iedereen dat voor zichzelf zou doen, wordt het al gauw een allegaartje. Daarom is er een tuincommissie, die de werkzaamheden van het ingehuurde tuinbedrijf bewaakt. Els: Ik zit die dan voor. Die vergaderingen zijn goed voor het onderlinge contact, want iedereen heeft wel een eigen mening over zo n onderwerp, maar we komen er altijd prima uit. Daarnaast hebben we in de zomer altijd een gezamenlijke barbecue, en is er met nieuwjaar een nieuwjaarsborrel. Nee, géén oranje bij Europese of wereldkampioenschappen voetbal. Dat heurt hier niet. Tekst: Michiel van de Loo Foto s: Dave van Brenk De afstand is niet zo groot als je denkt! Het zou een warme Vierdaagse worden dit jaar. Met twee ontstoken tenen en een flinke blaar onder mijn voeten werd het mijn zwaarste Vierdaagse ooit. Toch werd het weer een aangenaam feest. Mijn vrienden verklaarden mij voor gek. Ik verweerde me: Als Nijmegenaar leer je zo de stad op een andere manier kennen. Je moet een keer de intocht in het Waterkwartier meemaken! of Het is goed om eens per jaar Nijmegen lopend te verlaten. Eenmaal in Arnhem, Wijchen, Beers of Ottersum, dan ga je anders verlangen naar Nijmegen of De Vierdaagse beschouw ik als een APK van lichaam en geest enzovoort. Maar de werkelijke evaringen en gevoelens van de Vierdaagse zijn niet te beschrijven. Elke deelnemer is een individu met zijn of haar specifieke publiek. Het geheel is een grote familie met familieleden aan de kant van de weg. Je schuift aan een vijftig kilometer lange tafel, zelfs op de saaiste plekken van de extra lus waar de diehards terechtkomen. Toen ik Overasselt aan het verlaten was, kwam ik erachter dat mijn waterfles leeg was. Wilt u misschien water meneer? hoorde ik de jongste van de twee jochies, die achter het tafeltje vol bekertjes voor een boerderij zaten, vragen. Ongeveer 4 en 6 jaar waren deze aanmoedigers. Zij zagen de wereld voor hun ogen voorbij lopen. De vrolijke T-shirts, vlaggen en de wijze en absurde leuzen voor een betere wereld. Joden, christenen, moslims, boeddhisten, hindoes en agnosten. Militairen en pacifisten met diverse kleuren en achtergronden. De jongens juichten, klapten en moedigden iedereen aan. Ik gun deze burgers van de toekomst een toekomst in een wereld die op de Vierdaagse lijkt. Een wereld van grenzenloze solidariteit. Een wereld waarin iedereen, zonder onderscheid in ras, status en gender met zweet, pijn en een lach vooruitloopt. Een wereld waarin vreedzaam uitgeputte militairen door burgers ingehaald worden. Een 365daagse feest van alle volkeren. Qader Shafiq (Foto: Lilia Volkova)

7 Jacky van Zwam en zijn Dodge De overige voertuigen op de weg zijn zo normaal! In Zwanenveld spotte de Dukenburger weer een bijzondere oldtimer, een Dodge W200. Het is dit keer geen personenauto, maar een zogenaamde pick-up: voorin is de cabine met één bank die geschikt is voor drie personen, terwijl de rest een open laadbak is. Uw redacteur had over deze oldtimer een interview met Jacky van Zwam en zijn vriendin Brenda. (Brenda was overigens voor een vriendin een waar kunstwerk aan het maken, een heel aparte bruidstaart in de vorm van een kasteel met torentjes en al.) Waarom toch zo n auto? Voorheen had Jacky een Volvo 340, ook een oldtimer uit Hij vond deze niet apart genoeg. Op internet kwam hij toen een half jaar geleden deze Dodge uit 1977 tegen, mooier dan de gewone Amerikaanse oldtimers. Voor de keus voor een pick-up gaf Brenda in feite de doorslag. Het rijden in iets aparts vinden ze beiden gewoon leuk, louter voor zichzelf en niet om op te vallen. Bij slecht weer gebruikt Jacky deze auto af en toe om naar zijn werk te gaan en hij is natuurlijk heel geschikt om hun motor of jetski op te vervoeren. Hij wordt verder eigenlijk nooit uitgeleend, maar af en toe wel gebruikt bij een verhuizing van familie of vrienden. Voor een feestje of iets dergelijks is de auto nog niet gevraagd. Onderweg horen ze weleens gekscherend een opmerking als: Hadden ze geen grotere auto voor jullie? De auto rijdt op gas, en dan 1 op 3 op korte afstanden, 1 op 4 op de snelweg. Hij is vrij traag en haalt maximaal 70 mijl dat neerkomt op zo n 110 kilometer per uur. Voor dergelijke oldtimers bestaat een soort club, een forum dat off-the-road ritten organiseert. Eigenaars maken dan tourritten door bijvoorbeeld de bossen of de duinen. Jacky is daar geen lid van, gewoon omdat hij zoiets niet leuk vindt. Onderhoud en toekomst Van beroep is Jacky automonteur, zodat hij alles aan zijn auto zelf doet. De kosten die daaraan verbonden zijn vallen wel mee: Je kunt het immers net zo duur maken als je zelf wilt. Af en toe bekijkt hij op zijn werk de onderkant van de auto, waarbij blijkt dat er op een kleine roestplek na geen grotere mankementen zijn. ( De carrosserie van de auto is goed hard. ) De voorgestelde belastingregeling per 2014 van deze regering vindt Jacky zeer onprettig. Tot nu toe betalen eigenaars van oldtimers vanaf 25 jaar geen wegenbelasting. Vanaf 2014 wil men die oldtimerstatus verhogen naar 40 jaar. Dat zou voor deze auto een wegenbelasting betekenen van ruim 2000 euro per jaar. (De auto weegt immers 2200 kilo, wat neerkomt op meer dan twee keer zoveel als een gemiddelde personenauto van tegenwoordig.) Mocht die regeling doorgaan, dan heeft Jacky totdat de auto 40 jaar oud is een paar jaar de tijd om deze grondig onder handen te nemen, zowel motorisch ( lekker het hele blok uit elkaar en opnieuw schuren en spuiten ) als ook wat betreft het interieur. De buitenkant vindt hij helemaal niet belangrijk, want zo n auto hóeft eigenlijk niet mooi te zijn, aldus Jacky. Mensen hebben niet het eeuwige leven en dat geldt zelfs voor auto s. Na deze Dodge denkt Jacky wel weer aan een oldtimer, mogelijk weer een Amerikaanse, hoewel dat geen pickup hoeft te zijn. Ook een oude Mini Cooper vindt hij wel wat. Wel iets aparts weer, iets wat je eigenlijk weinig of nooit ziet, want dat vinden Brenda en ik allebei het mooist! Tekst: Peter van Kraaij Foto s: Jacqueline van den Boom 7

8 Mijn huisdier De demonteur en de verkeerde zuinigheid Monteren is iets in elkaar zetten, zoals het monteren van een traplift in een meerlagige woning. Dat werk wordt gedaan door een monteur. Demonteren is het uit elkaar schroeven en verwijderen van zaken. De mensen die dat werk doen, noem ik geen monteur maar demonteur. Een dezer dagen sprak ik iemand die tegen zijn zin demonteur is geworden. In plaats van trapliften te plaatsen, moest hij steeds meer trapliften bij gehandicapte mensen demonteren omdat deze voorziening voor heel veel oudere mensen gewoonweg te duur is geworden. Zij betalen daarvoor maandelijks een bedrag dat voor velen van hen niet meer is op te brengen. Voor veel oudere mensen is het leven onvoorzien zo duur geworden dat men gedwongen is te bezuinigen op zaken die voorheen betaalbaar leken maar door de crisis onbetaalbaar zijn geworden. Daar hoort nu ook de maandelijkse betaling voor de traplift bij. Bij huurachterstand is de gemeente verplicht de traplift weg te laten halen. Deze vorm van bezuiniging leidt tot kapitaalvernietiging. Je vraagt je af of hier iemand niet iets anders bedenken kon. Bovendien zijn veel gehandicapte mensen zonder traplift in huis meer zorgbehoeftig en minder zelfredzaam. Het huis zal anders moeten worden ingericht en dat brengt ook weer kosten met zich mee. Kortom, dit is een kwalijke zaak omdat de plussen niet tegen de minnen opwegen en men op den duur meerkosten gaat krijgen. De demonteur: Weet u dat ik dat verschrikkelijk vind omdat ik een aantal van deze liften zelf heb geplaatst? Het gaat me echt aan het hart omdat ik veel ouderen zie stumperen. Is het niet het paard achter de kar spannen? Ik denk dat alles door deze maatregel nog meer geld gaat kosten dan men nu voorziet. Verkeerde zuinigheid dus. Je hoeft geen professor in de pathologie te zijn om aan te voelen dat hier iets ziekelijks gaande is. De shih tzu maltezer Balou was het eerste hondje in het gezin in de Meijhorst. Balou is een jaar ouder dan hondje nummer twee en heeft sowieso in hun huis de eerste rechten op de hondenladder. Maar omdat Balou zich bij het uitlaten aanstellerig gedraagt en het gezin erg graag met gezéllige honden wandelt, werd vrij snel de Sheltie Tessa in huis gehaald. Net iets groter dan Balou en met een zeer fraai uiterlijk is deze hond een echt fotomodel! Eentje die ook graag de baas speelt over Balou, die zich daarvan wijselijk niet veel aantrekt. Ze werken wel eensgezind samen als bezoek begroet moet worden of als er achter de poort, buiten de tuin iets gebeurt waartegen geblaft moet worden. Maar als er om aandacht gebedeld wordt, dan wint Tessa het met bijna een straatlengte. Balou, het Maltezertje, is volgens de boeken zachtaardig en aanhankelijk, uitbundig en intelligent. Met de mooie volle vacht is Balou ook het voorbeeld van een elegante, opvallende nakomeling van het eeuwenoude Maltezer ras. Een beetje eigenwijs van aard maar een echte gezelschapshond. Terwijl van de Sheltie, dat kort is voor Shetland Sheepdog, wordt gezegd dat dit ras afstandelijk is tegenover vreemden. Bij Tessa gaat deze vlieger niet op. De andere kenmerken voldoet Tessa wel aan: oplettend, vriendelijk, intelligent, sterk en actief. Dat is me nogal wat. Maar ook aanhankelijk en toegewijd aan de eigenaar. Tessa luistert zelfs goed. Kortom, een hond van grote schoonheid, in geen enkel opzicht lomp of grof. En toch is fotomodel Tessa eigenlijk een langharige wérkhond! Tekst: Hette Morriën Foto: Peter Saras Door middel van lichaamshoudingen (asana s) breng je balans tussen lichaam en geest. Via inspanning tijdens de oefeningen kom je tot ontspanning en rust in jezelf Vanaf 2 september is er weer elke maandagavond Yoga les Van 18:45 tot 20:00 & 20:15 tot 21:15 De lessen zijn in wijkcentrum Dukenburg in de Meijhorst Voor meer informatie of een proefles zie en krijg een gratis proefles. Balou Janwillem Koten 8

9 Djeynaba Eigen kracht Martine Geelen Djeynaba is een jonge moeder van twee kleine kinderen. De oudste gaat net naar de basisschool, de jongste nog niet. Djeynaba woont in Dukenburg in de Meijhorst. Zes jaar geleden is ze naar Nederland gekomen en ze verdient een geweldige pluim voor het goede, duidelijke Nederlands dat ze spreekt. Maar Djeynaba werkt op meer fronten aan haar toekomst. Projectinhoud In een voormalig klaslokaal van De Horizon vertelt Martine Geelen over het landelijke project Eigen Kracht dat door de gemeentes die het project binnenhaalden, gefaciliteerd wordt. In Nijmegen vervult Het Inter-lokaal hierin een hoofdrol. Martine, die afstudeerde in culturele antropologie, werkte eerst geruime tijd in de horeca, maar kreeg via Het Inter-lokaal de taak van trainer bij Eigen Kracht naast andere werkzaamheden. Voordat de Dukenburger Djeynaba ging ontmoeten, legde Martine uit dat het driejarige project vorig jaar startte. In een serie van tien bijeenkomsten, die steeds in blokken van drie en één afsluitende ontmoeting worden gegeven, zijn verschillende thema s verweven. Er vinden ook individuele gesprekken plaats. Het project wil vooral heel laagdrempelig zijn en is bedoeld voor niet uitkeringsgerechtigde vrouwen. De deelname aan deze training komt neer op leren jezelf presenteren: leren solliciteren, van het opstellen van de (digitale) brief en cv tot en met het gesprek met omgangsvormen die wij in dit land hanteren. Dat is o zo belangrijk om te weten: tijdens het handen schudden en een gesprek kijk je elkaar aan en je mag best wat harder praten om jezelf te promoten. Verder leren de vrouwen werknemersvaardigheden aan, hoe hun netwerk te onderhouden en hoe zorg je dat de thuisbasis in goede banen geleid wordt. Er kunnen vrouwen uit heel Nijmegen aan meedoen, met elk haar eigen achtergrond, opleiding en ervaringen, richtingen en niveaus. Het uiteindelijke doel is om de vrouwen met meer zelfvertrouwen en het zich bewust zijn van de eigen kwaliteiten, stappen te laten zetten in de richting van een (verdere) opleiding, cursussen, werk. Werk dat er in de tijd waarin we nu leven maar mondjesmaat is, maar het zal heus wel een keer ten goede veranderen. En dan staan deze vrouwen aan de startlijn klaar om mee te doen. Het ROC verzorgt voor de Eigen Kracht-cursisten voorlichtingsbijeenkomsten en de cursisten gaan ook op werkbezoek. Uitblinker Djeynaba, intussen aan tafel aangeschoven, vertelt dat zij aan het ROC eerst Zorghulp niveau 1 volgde, daarna Helpende Zorg en Welzijn niveau 2 afrondde. Ze liep een tijdje stage bij de KION in Malvert. Gepushed door Martine vertelt ze, een tikkeltje verlegen en bescheiden, dat ze als ROC-uitblinker uit Nijmegen, mocht meedoen aan de landelijke verkiezing in Rotterdam, samen met 45 andere kandidaten. Nummer één was een studente uit Arnhem. Voor Nijmegen was Djeynaba de enige deelneemster, dus voor ons ook nummer één, hoor. Dolgraag zou Djeynaba meteen doorgaan met de ROC niveau 3 opleiding, maar voorlopig houden omstandigheden haar daar vanaf. Over Eigen Kracht zegt ze: Het was gezellig, nuttig, ik heb andere mensen leren kennen en vooral veel geleerd, bijvoorbeeld hoe je je het beste kunt gedragen. Martine: Hoe voelde jij je toen je de eerste keer tegen de groep moest zeggen wie je was, je moest presenteren. Djeynaba: Dat was eng, ik had buikpijn en warme handen... En de laatste keer? vroeg Martine. Toen was het normaal, toen had ik geen last meer van zenuwen. Dit voorbeeld is sprekend voor het doel van het project. Smeltkroes Martine, die van oorsprong uit Goor in Twente komt, is ook moeder van twee kinderen. Zij beleefde voor haar studie een stage in Australië, waar ze met name in contact kwam met de Aboriginalcultuur. Het geboorteland van Djeynaba is Senegal. De voertaal in dit land is Frans, terwijl de eigen taal er niet eentje is, maar bestaat uit een heleboel verschillende streektalen, waaronder het Wolof en Pulaar. Dit spreekt men in de geboortestad van Djeynaba, de grensplaats Matam. Andere cursisten hebben ook zo hun eigen etnische koffertje met cultuur, opvoeding en tradities bij zich, zodat het in de bijeenkomsten een smeltkroes is van nationaliteiten, die elkaar onder leiding van Martine ontmoeten en enthousiast aan de slag gaan. In de twee jaar die het project nog heeft is er voldoende ruimte voor nieuwe cursisten. De vaste plek voor de bijeenkomsten is vooralsnog De Horizon, Meijhorst De deelname is kostenloos. Tekst: Hette Morriën Foto s: Peter Saras Contactgegevens voor aanmeldingen en informatie: eigenkracht@inter-lokaal.nl, of (024) , vragen naar Hava Karaman of Martine Geelen, programma begeleider Jeugd, Gezin en Participatie Het Inter-lokaal, werkzaam op maandag, dinsdag, woensdagochtend en donderdag. 9

10 Rob Jetten We moeten ons best doen het vertrouwen van de Dukenburgers terug te winnen NADERENDE VERKIEZINGEN Op 19 maart 2014 zijn er weer verkiezingen voor de gemeenteraad. Vóór aanvang van de huidige raadsperiode hebben de politieke partijen in de Dukenburger aangegeven wat zij voor Dukenburg willen bereiken. In een korte serie bespreekt de redactie met de fractievoorzitters wat er van die voornemens terecht is gekomen. In dit nummer Rob Jetten van D66 en Rutger Zwart van de PvdA. D66 is een van de weinigen geweest die in 2010 niet alles beloofden. Dat zegt Rob Jetten, fractievoorzitter van D66 in de gemeenteraad van Nijmegen. In 2010 was hij de lijsttrekker van zijn partij. In 2014 is hij dat weer. Jarenlang stond Dukenburg in het middelpunt van de belangstelling. Met Hart voor Dukenburg zou het stadsdeel toekomstbestendig worden gemaakt. De laatste vier jaar concentreerde de raad zich echter op Nijmegen-Noord en het Waalfront in Waterkwartier. Ik begrijp het chagrijn in Dukenburg, zegt Jetten. De mooiste plannen zijn gepresenteerd, maar er is weinig van terechtgekomen. De gemeente is te lang met megalomane plannen bezig geweest. D66 wil de gemeente omvormen naar een vraaggerichte organisatie, die de wens van de Nijmeegse burger centraal stelt. De sociale wijkteams zijn een goed voorbeeld. Veel Dukenburgers zijn hartstikke mondig en betrokken bij Dukenburg. Wij willen die betrokkenheid inzetten. We moeten als Nijmeegse politiek ons best doen hun vertrouwen terug te winnen. Wij willen met de inwoners van de Dukenburgse wijken de problemen inventariseren en hen intensief betrekken bij nieuwe plannen. Met Dromen over Dukenburg blijkt dat er veel ideeën zijn. Het is een goede manier geweest om de Dukenburgers zelf in de lead te zetten: waar ze naartoe willen met dit stadsdeel. D66 heeft wijkwatchers, leden die onze oren en ogen zijn in de wijk. In Dukenburg heb- 10 ben we die in Weezenhof, Meijhorst en Tolhuis. Zij praten de fractie regelmatig bij over wat er speelt in hun wijk. Als fractie zijn we in alle wijken van Dukenburg per fiets op bezoek geweest, nadrukkelijk in Meijhorst en Weezenhof. We zijn bij de sportverenigingen op Staddijk geweest. Die hebben het onder andere door de crisis niet makkelijk, maar het enthousiasme onder vrijwilligers en leden daar is enorm groot. Ook de raad als geheel is in Dukenburg op bezoek geweest. Wat me vooral is bijgebleven zijn de sessies die we met jongeren gehad hebben. Over de kansen die zij voor hun eigen wijk en toekomst zien. Dat was verfrissend. Zwembad B en W stelden onlangs voor Sportfondsenbad Dukenburg te sluiten, tenzij het grotendeels gerund gaat worden door vrijwilligers. De raad keerde zich hier tegen. Jetten: Natuurlijk ontkomen we niet aan bezuinigen. Maar het voorstel over zwembad Dukenburg kwam als een verrassing. Niemand wist ervan. Dat zorgt voor een valse start. Dat is jammer en onnodig. We moeten samen aan tafel zitten. D66 wil dat wethouder Frings voor alle zwembaden in Nijmegen een gezamenlijk plan maakt. Per zwembad moeten we bespreken hoe we zelfbeheer invullen. Elk zwembad zou een minimum serviceniveau moeten bieden. Als het nodig is, kan er wat ons betreft een opstartsubsidie komen voor partijen die zelfbeheer op zich willen nemen. Ik vind dat er dit najaar duidelijkheid moet zijn over de toekomst van het zwemwater in Nijmegen. Wensen We moeten voorkomen dat we pessimistisch praten. Er is veel mooi in Dukenburg. Het is hartstikke groen. D66 wil het kanaal nog meer de wijk in trekken. Het idee is om van het kanaal een verblijfszone te maken. We moeten kleinschalig generatiebestendige woningen bouwen en de winkelcentra een upgrade geven. Dit duurt te lang. Het risico is dat ondernemers daardoor afhaken. De reistijden met de bus naar andere delen van de stad moeten korter. We willen een ongedeelde stad. Dat betekent in Noord ook sociale woningbouw en in Dukenburg iets anders tussen de sociale woningbouw. Ik zou het mooi vinden om de onbekendheid over Dukenburg bij de rest van de Nijmegenaren weg te halen. Tekst: René van Berlo Foto: Jacqueline van den Boom Beloftes aan Dukenburg Begin 2010 beloofde D66 het volgende voor Dukenburg: Voor de leefbaarheid van Dukenburg moeten de komende jaren maatregelen genomen worden. Wij willen met de inwoners van de verschillende wijken de problemen inventariseren en hen intensief betrekken bij de nieuwe plannen.

11 Rutger Zwart Dukenburg heeft een voorbeeldfunctie voor de rest van de stad Beloftes aan Dukenburg Begin 2010 beloofde de PvdA het volgende voor Dukenburg: Samen met bewoners werken aan een leefbaar stadsdeel waar het prettig en veilig wonen is met eigentijdse voorzieningen voor ouderen, veel groen, vernieuwde winkelcentra en veel goede en betaalbare woningen. Voor Dukenburg willen we ons inzetten voor het realiseren van woningen, winkels en voorzieningen, maar ook voor spelen, sport en cultuur. De PvdA wil dicht bij de bewoners blijven door hen regelmatig te blijven opzoeken en goed naar hen te luisteren. Wij streven naar leefbare, verkeersveilige en sociaal veilige wijken met voldoende winkel- en openbaarvervoersaanbod, waar mensen graag willen wonen. We moeten bewoners meer inspraak en verantwoordelijkheid geven, dan komt het vaak ook goed. Dat zegt Rutger Zwart, fractievoorzitter van de PvdA in de Nijmeegse gemeenteraad. Tien jaar lang heeft de gemeente zich intensief beziggehouden met Dukenburg. De resulteerde in het alles omvattende plan Hart voor Dukenburg. Hiervan is tot nu toe bijna niets gerealiseerd. De aandacht van de gemeente verschoof naar de realisatie van Nijmegen- Noord en het Waalfront in het Waterkwartier. Ook die projecten stokken. Het is crisis. De grote projecten zijn belangrijk, zegt Zwart. De risico s zijn enorm. Daar is terecht veel aandacht voor. Maar het risico dat Dukenburg vergeten wordt, is aanwezig. Als PvdA proberen we de band met Dukenburg overeind te houden. We hebben onze wijkbezoeken. We gaan langs de deuren en praten met bewoners, onlangs nog in Weezenhof. Dat leidt tot concrete dingen. Er waren plannen voor een transferium bij Weezenhof. We hebben direct actie ondernomen. De realisatie werd meteen uitgesteld. Nu is het plan waarschijnlijk van tafel. Een ander punt was het voorstel van het college om het steunpunt van de Stadswinkel in Dukenburg te sluiten. Dat hebben we samen met coalitiegenoten D66 en GroenLinks tegengehouden. De uitbreiding van de golfbaan op de Berendonck hebben we kunnen tegenhouden. De plannen voor een welnesscentrum volgen we kritisch. Over de Skaeve Huse hebben we veel contact gehad met bewoners. Er wordt gelukkig genuanceerd naar gekeken. Dit soort voorzieningen moeten we hebben, maar die moeten we wel goed spreiden, zonder overlast. Ik ben blij dat bewoners meedachten. We hebben vóór gestemd, maar wel met als voorwaarden een buurtplan en goede monitoring. We hebben er op aangedrongen dat er geïnvesteerd wordt om het wijkcentrum op te knappen. Sluiting van het zwembad mag niet gebeuren. Het zou van de gekke zijn: in Oost een nieuw zwembad openen en in Dukenburg sluiten. Het idee van zelfbeheer geldt niet alleen voor Dukenburg, maar voor alle zwembaden. Verschuivingen Oude wijken in Nijmegen zijn of worden opgeknapt. Duidelijke voorbeelden zijn Bottendaal, Waterkwartier, Wolfskuil en Willemskwartier. Maar er is een keerzijde. Zwart: De problemen verschuiven naar de randen van de stad, onder andere naar Dukenburg, Lindenholt en Neerbosch-Oost. We moeten plannen maken om dat te verbeteren. We doen heel veel aan wijkbeheer en wijkmanagement. Dat blijven we doen. Hier wordt niet op bezuinigd. Onze lijn is: gemengde wijken. Dat is best een succes. Nijmegen is een meer gemengde stad dan andere. We hebben geen gettoachtige gebie- den. Als problemen zich opstapelen, is dat op geconcentreerde plekken. In Hart voor Dukenburg schrijft de gemeente dat er in de toekomst te weinig draagvlak is voor drie kleine winkelcentra. Er zouden er twee over moeten blijven: Weezenhof en Meijhorst. Malvert zou worden gesloten. Zwart: Er zijn plannen geweest om te investeren in Winkelcentrum Meijhorst. Maar de crisis heeft ons ingehaald. Winkelcentrum Malvert blijft bestaan en wordt een beetje opgeknapt. Geldt het verhaal over te weinig draagvlak dan niet meer? Als overheid moeten we minder sturen en meer overlaten aan bewoners. De tijd dat de overheid bepaalt waar wel of geen voorzieningen horen, is voorbij. Ik vind het geen slechte uitkomst dat Winkelcentrum Malvert blijft bestaan. De bewoners van Dukenburg zijn betrokken en realistisch. Ze zijn heel erg actief in hun stadsdeel en bereid verantwoordelijkheid te nemen, zoals nu met het zwembad. We moeten bewoners meer inspraak en verantwoordelijkheid geven, dan komt het vaak ook goed. Onze wethouder en lijsttrekker Turgay Tankir is daar ook voor. Hij luistert naar de mensen en zoekt kleinschalige oplossingen, bijvoorbeeld groenstroken in eigen beheer van bewoners. Dukenburg heeft een voorbeeldfunctie voor de rest van de stad. Tekst: René van Berlo Foto: Jacqueline van den Boom 11

12 Het gaat weer beginnen Onvoorstelbaar, maar laatst was er een mevrouw die meende dat er in Dukenburg maar weinig gebeurde. Op deze plek heb ik meerdere keren bepleit dat er juist zoveel initiatieven zijn, dat een hogere graad van samenwerking vruchtbaar zou kunnen zijn. Het gaat weer beginnen, het seizoen van vergaderen, plannen maken, cursussen volgen. Kortom, je bewegen in de gemeenschap Dukenburg. Over bewegen gesproken: in september is er een symposium over bewegen voor senioren, een prima initiatief met Dukenburg als pilot en mogelijk voorbeeld voor andere stadsdelen. In februari 2014 start de renovatie van het wijkcentrum in Meijhorst met nogal wat gevolgen voor het verenigingsleven. Er komt daar dan ook een permanente ruimte voor dagopvang van senioren. Hoe zal het verder gaan met de ontwikkelingen in de Ontmoetingskerk en de effecten daarvan op de Dukenburgse samenleving? Wat gaat er gebeuren aan zinvolle (her-) bestemming met of juist definitieve sloop van huidige leegstaande gebouwen, zoals de Prins Mauritsschool en de oude (grote) HAN? En wat met de toekomstige leegstand van Orangerie en de Doekenborg? Kortom vragen genoeg en dat brengt me op het volgende: Op woensdag 19 maart 2014 zijn de verkiezingen voor de Nijmeegse gemeenteraad. Belangrijk voor Dukenburg is dat StAAD het initiatief heeft genomen om op vrijdag 14 maart 2014 van 14 tot 16 uur een politieke middag te organiseren waar alle lijsttrekkers van de negen Nijmeegse politieke partijen komen uitleggen wat hun plannen zijn voor en met Dukenburg. Dat is de unieke gelegenheid voor allerlei instellingen, verenigingen en bewonersplatforms of -organisaties hun verhaal te doen en hun vragen te stellen. Het zou overigens nuttig zijn als meerdere organisaties samen dezelfde kern- en knelpunten van en voor Dukenburg formuleren. Dat kan mooi deze winter. Het gaat weer beginnen! 14 maart, zet alvast in uw agenda! Guus Kroon 12 (Foto: Bart Noordijk) HUIZENNAAM In Lankforst hangt dit bord sinds februari 2010 naast de voordeur. (Vertaald in het Nederlands: Waarschuwing: Wanhopige huisvrouw.) Het bord werd eens kant-en-klaar gekocht en cadeau gedaan aan de familie, maar raakte door omstandigheden wat in de vergetelheid. Het werd door de man des huizes herontdekt in de schuur en kwam achter in de tuin te hangen. Mevrouw Van de Logt vond dat zonde en gaf het bord, nadat zij het wat opgeknapt en gelakt had, een ereplaats aan de voorkant van hun huis. Waarom dit bord met zo n tekst? Mevrouw vond het gewoon een leuk bord, louter voor de humor erachter. Zij denkt aan een soortgelijk bord dat men ook weleens ziet: My next husband will be normal. Dat staat dan voor: Mijn volgende man zal normaal zijn. Zoon Nick vult nog aan: Wij als kinderen moeten ook alleen om dit bord lachen. Als vrienden vragen waar wij wonen, dan is het antwoord: Daar en daar, bij dat maffe bord naast de deur. We zien dit bord nogmaals als grap, zeker omdat het hier altijd een zoete inval is, met name voor onze kinderen en hun vrienden. Komen er veel reacties, opmerkingen op? Mevrouw Van de Logt weet er in de gauwigheid wel een paar te noemen: Een meteropnemer: Ik ben zo blij dat er een man openmaakt! Er waren onlangs ook collectanten van de Clini-Clowns aan de deur: Mevrouwtje, wij hebben veel naamborden gezien, maar nu dit weer. U ziet er zo helemaal niet uit. Mevrouw Van de Logt heeft dan steevast als antwoord: Vandaag heb ik toevallig wel een goede dag, maar u moet me eens op de andere dagen van de week zien! En, bij een eventuele verhuizing gaat dit bord zeker mee en krijgt het opnieuw een prominent plekje bij de voordeur! Tekst: Peter van Kraaij Foto: Jacqueline van den Boom Door onze specialisaties en ruime ervaring kan Fysiotherapie Dukenburg zeggen dat fysiotherapie helpt! Wij zijn trots Onze op praktijk het bijzondere met reeds samenwerkingsverband 40 jaar ervaring beschikt dat over therapeuten Ons team staat die gespecialiseerd voor u klaar zijn om in: u te Fysiotherapie Bekkenfysiotherapie Dukenburg en NEC (volwassenen Nijmegen begin en kinderen) dit seizoen helpen Oedeemtherapie met lichamelijke klachten. Bezoek zijn aangegaan. Psychosomatische Fysiotherapeut fysiotherapie en aankomend manueel voor Haptonomie meer informatie onze website of bel therapeut Jan Bedrijfsfysiotherapie Meurs verzorgt de medische begeleiding het Geriatrische secretariaat. fysiotherapie Onze praktijken bevinden Manuele therapie Sportfysiotherapie van Voetbal Academie NEC/FC Oss. Rob Langhout, 25 jaar zich op slechts 3 km afstand van het Medische fitness Psychologie praktiserend manueel therapeut en docent, ondersteunt de Goffertstadion in de wijken Weezenhof en Osteopathie medische staf van de profs met blessurepreventie. Aldenhof te Nijmegen. Ons team staat voor u klaar om u te adviseren of te behandelen bij lichamelijke of psychische klachten. Ook consulten of second opinions zijn mogelijk. Bezoek voor meer informatie onze website of bel het secretariaat. Onze praktijken bevinden zich in Nijmegen Dukenburg in de wijken Aldenhof en Weezenhof. Fysiotherapie Dukenburg Locatie Aldenhof DZ Nijmegen Locatie Weezenhof EE Nijmegen en info@praktijkdukenburg.nl T Mevrouw Van de Logt

13 Kapsalons Bertine in nieuwe jas Michèl In de vorige eeuw trad kapper Jan van t Veen (John), getrouwd met Lubertina (Bertine), in de voetsporen van zijn vader. Hun zoons Nico en Raymond deden hetzelfde. John Bertine opende in 1975 een kapsalon in Dukenburg, naast hun oudere vestiging in het centrum van Nijmegen. Zoon Raymond en Nico s partner Karin begonnen daar destijds als leerling. In 1988 werd Michèl geboren als zoon van Nico en Karin. Op zijn 16 e kwam hij in de zaak van zijn ouders en leerde daar het kappersvak. Pas geleden kwam er een man uit Irak die Michèl de ouderwetse manier van scheren bijbracht. Dus ook dat heeft-ie onder de knie. De klantenkring van de salons is heel gevarieerd. Zelfs mannen met een wat opgeruimder hoofd kunnen er terecht en natuurlijk bruiden die een bijzonder kapsel wensen op hun Grote Dag. De Bertines vinden een persoonlijke benadering en een goede verzorging met merkproducten buitengewoon belangrijk. Of zoals zijn vader Nico het uitdrukte in de Gelderlander van 20 april van dit jaar: Wij soigneren onze klanten. In het centrum Michèls vader Nico had aldoor de vestiging op de Grote Markt onder zijn hoede. In 1983 verhuisde deze zaak naar Plein Met de herinrichting van het stadsplein vanaf 2010 werd de kappersfamilie Bertine uitgekocht, waarna op 1 mei 2010 de verhuizing plaatsvond naar een mooie nieuwe salon aan de Augustijnenstraat / hoek Houtstraat. In de vestiging in Dukenburg hanteerde nog altijd Raymond de schaar. In augustus 2010 werd Raymond echter ernstig ziek, hij overleed drie maanden later. Michèl was hem intussen opgevolgd en nam zijn klantenkring over. Nieuwbouw Toen stond er in 2012/2013 de verbouwing op de rol van het zeventigerjarenpand op het plein voor de NS-halte. Alles ging tegen de vlakte, op muren en dak na, om te herrijzen als een ware beautycorner. Intussen zaten de kapsalon en de dierentrimsalon die het oude pand al deelden, tijdelijk binnen in het grootwinkelcentrum. Om precies te zijn tegenover Bart Smit, naast DiDi. Daarop wordt nu al glimlachend teruggekeken. Michèl en Sigrid, van Kynotrim, hadden er namelijk last van de buren ja, van elkaars activiteiten, die door een dun wandje gescheiden waren. De haren van de honden vlogen om de oren van de mensen die gekapt werden! In dit tijdelijk onderdak merkten Michèl en Sigrid overigens duidelijk dat het gros van de Dukenburgse bezoekers aan het grootwinkelcentrum aan de zuidkant (binnen)komt en dus zelden of nooit aan de kant waar zij nu weer zitten met hun riante onderkomen: de kapsalon aan de Jumperkant en aan de NS-zijde de trimsalon van Sigrid. Hieraan wordt in een volgende de Dukenburger uitgebreider aandacht besteed Korting De recente verbouwing is groots aangepakt, aldus Michèl. Samen met Sigrid van Kynotrim zijn we ervoor gegaan. Het resultaat is prachtig. Charmaine, Jessica en ik zijn er klaar voor. Ook nieuwe klanten zijn van harte welkom in onze eigentijdse kapsalon. Wij zitten vlakbij het busstation tegenover de ingang van het grootwinkelcentrum. Maak gebruik van onze actie: 20 procent korting op uw gehele behandeling. Tekst: Hette Morriën Foto s: Peter Saras Bon voor 20% korting John Bertine Zwanenveld / bertine@pi.net

14 Mensen verbinden met de natuur van de Nederlandse landschappen. Staatsbosbeheer stelt de terreinen zoveel mogelijk open voor alle Nederlanders en biedt hen een scala aan mogelijkheden om de natuur te beleven. Je kunt er wandelen, fietsen, paardrijden, picknicken, in de winter als het vriest en de watertjes dichtzitten de schaatsen onder binden! In het geval van Dukenburg zijn de Overasseltse en Hatertse Vennen ook nog eens heel dichtbij huis. Nu zijn er natuurlijk mensen die het alleen begonnen is om flora en fauna en de betrekkelijke rust in de natuur te beleven. Die ervaren het als hinderlijk en schadelijk voor de natuur dat er in de vennen speelplekken zijn geschapen; zij kloppen met hun klachten aan bij het kantoor van Staatsbosbeheer. De boswachter uit vroeger tijden zou hun mening wellicht gedeeld hebben, maar de maatschappij is voortdurend in beweging en Staatsbosbeheer gaat daarin mee, neemt zijn verantwoordelijkheden. Zo is de functie van de oude boswachter intussen gesplitst in de donkergroene boswachter de man die alles weet van bomen en struikgewas, diertjes en piertjes en de lichtgroene boswachter: in dit geval de vrouw die zich bezighoudt met de voorlichting, publiciteit en recreatie bij Staatsbosbeheer Regio Oost. Letterlijk zegt Corien: Wij willen mensen met de natuur verbinden. Vooral de kinderen, de jeugd, want zij zijn de beheerders van de toekomst. Natuur is belangrijk voor kinderen, maar kinderen zijn ook belangrijk voor de natuur! Zij moeten leren zorgvuldig met de natuur om te gaan en er tegelijkertijd van te genieten. We streven vooral naar een balans tussen het één en het ander. Veel kinderen, zeker kinderen uit de stad, komen te weinig in de natuur. Kinderen willen hollen, klimmen, kruipen, bungelen, met water spelen. Door middel van objecten in het bos worden kinderen spelenderwijs bij de natuur betrokken. Dukenburgers die met enige regelmaat het vennengebied bezoeken, is het intussen zeker opgevallen dat er op vier plekken langs de rode route spannende objecten zijn verrezen. Solide houten naaminformatiebordjes tussen twee paaltjes vertellen kort waar het om gaat bij dit natuurbeleefpad: de boomvalkduikvluchtbaan, de dassenspeelburcht, het libellenwaterpad en het eekhoornklimparcours. De oorsprong, de achterliggende gedachten en de bedoelingen hierbij werden ons op een prachtige zomermiddag verteld door de lichtgroene boswachter Corien Koreman. Balans Verantwoordelijk voor de Overasseltse en Hatertse Vennen is Staatsbosbeheer, dat landelijk waakt over ruim hectare natuurgebied. In de meer dan honderd jaar van het bestaan van de organisatie is een schat aan ervaring opgedaan, hetgeen resulteert in de vier pijlers waarop nu alle werkzaamheden zijn gebaseerd: de kwaliteit van wonen, werken en recreëren, biodiversiteit, de veerkracht van de natuur, het behoud van de unieke identiteit 14 Vader Mark Daalderop en Eva bij de kabelbaan Kijkgroen naast doegroen Er is voor het natuur-beleefpad gekozen voor de bestaande rode route. Die voert van de parkeerplaatsen bij De Diervoort naar die van Sint Walrick, of andersom. De route is de kortste in dit gebied en met een lengte van 3,5 kilometer voor kinderen als wandelafstand te behappen. De speelplekken zijn uitvoerig bekeken en onderzocht voordat er iets van de plannen werd gerealiseerd. Zo is de ondergrond bij de kabelbaan een natuurlijke zandvlakte waar je bij een ongelukje niet keihard op neerkomt en is er bij de bouw van de libellensteiger zorgvuldig rekening gehouden met de kwetsbare bodem van het ven. De dassenburcht is enig in zijn soort, maar er zullen geen dassen in gaan wonen. Een nieuwsgierig vosje kan er wel even naar binnen sluipen. De bouwsels, die op maat gemaakt zijn en veelal van hout, zijn nagekeken op splinters, spijkers of andere oneffenheden en ze worden om de drie maanden gecontroleerd. Alle spelmateriaal is uiteraard gekeurd en goed bevonden. Met de vier speelleerobjecten zijn de Overasseltse en Hatertse Vennen zeker geen speeltuin geworden. Er blijft ruimschoots voldoende kijkgroen over naast het doegroen. Informatie Corien houdt een logboek Een tip van haar: Ga bij een bezoekje aan de libellensteiger eens op je buik liggen om naar beneden te kijken in het water. Jazeker, ook als volwassene kun je dat doen! Je bekijkt de waterwereld meteen heel anders. Ook de kabelbaan en het eekhoornparcours kunnen veilig door grotere kinderen en volwassenen gebruikt worden. Later dit jaar worden op de parkeerplaatsen bij De Diervoort en bij Sint Walrick nieuwe algemene informatieborden geplaatst. Tekst: Hette Morriën Foto: Geert Elemans

15 De Vrijheid viel uit de lucht! Brugbogen bij Grave Op 17 september 1944 kwam met de verovering van de Maasbruggen bij Grave, operatie Market Garden onze provincie Gelderland binnen. Het was de elfde brug veroverd in een route die later Hell s Highway werd genoemd. Diezelfde dag kwamen de bevrijders in Nijmegen maar Arnhem was een brug te ver. Een mooi doel voor een zondags fietstochtje, zeker als in september deze omgeving weer middelpunt zal zijn van de herdenkingsbijeenkomsten. Of met Brengbuslijn 9 of 99 en dan wandelend over de brug, waarbij de sluis met regulier bootverkeer aan de noordkant en de vistrap aan de zuidkant ook leuke bezienswaardigheden zijn. De John S. Thompson Brug, zo heet de brug sinds 2004, is genoemd naar de pelotonscommandant van de 82ste Amerikaanse Airborne Divisie die met zijn 16 mannen op 17 september 1944 landde in de Mars en Wythpolder, zo n 700 meter verwijderd van de brug. De hoofdmacht landde verder weg, tussen Nederasselt en Overasselt, maar het lukte Thompson met zijn kleine groep de Duitse troepen te verrassen en snel uit te schakelen. Er vielen bij de verovering van de brug geen Amerikaanse slachtoffers. Na deze gevechten kon men de zuidelijke oprit van de brug innemen, later die dag volgde ook het noordelijk deel van de brug. De kazematten van waaruit de Duitse troepen de brug verdedigden waren in 1936 al voor de Nederlandse verdediging gebouwd door de dienst Genie van Nijmegen en waren bewapend met Nederlandse kanonnen. Kazematten In kazemat noord wordt een beeld gegeven van de situatie op 10 mei 1940 en wat er tijdens de voorafgaande mobilisatie en bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog in Grave gebeurde. In kazemat zuid wordt de bevrijding van Grave op 17 september 1944 toegelicht. Toen kwamen honderden parachutisten van het 82e Airborne Divisie, 504e Parachutisten Regiment in eerste instantie de brug innemen en later Grave en omgeving bevrijden. Deze Brug kleurig van rood (Grave) naar groen kazemat, binnen in drie verdiepingen, was oorspronkelijk voorzien van een beschildering die tot doel had de vijand te misleiden. Deze beschildering is door de Stichting Militaire Traditiekamer Grave opnieuw aangebracht. Tot de verovering door de Duitsers in 1940 vielen deze kazematten onder de verantwoordelijkheid van het Korps Politietroepen, waarvan een 70 man sterk detachement gelegerd was in Grave. De kazemat werd permanent bemand door 9 manschappen. In deze kazematten worden tegenwoordig voorwerpen en foto s geëxposeerd die betrekking hebben op de gebeurtenissen die zich afspeelden rondom deze kazematten in de periode Als de vlag uithangt is dit een teken dat de kazemat te bezichtigen is. Stuw, sluis en brugcomplex De brug, 515 meter lang en geopend in 1929, is tegenwoordig in de kleuren van de regenboog geschilderd. De kleur van de negen bogen van de brug verloopt geleidelijk van rood aan de Brabantse kant naar groen aan de Gelderse kant. Onder de brug ligt een stuw en sluizencomplex op Gelders grondgebied. De sluis die nu in gebruik is werd in 1974 gebouwd, heeft Kazemat zuid met het gemaal van Sasse een lengte van 137 meter en een breedte van 15,70 meter. Het hele complex is opgenomen in het rijksmonumentenregister. De oude sluis, uit 1929, ligt tussen de stuw en de huidige sluis in en werd tientallen jaren met de hand bediend en is in 1987 buiten gebruik gesteld. Er worden per jaar ongeveer schepen geschut, beroeps- en pleziervaart. Vooral op zomerse dagen levert dat veel kijkplezier op! Aan de zuidkant ligt sinds 2006 een vistrap, hierdoor kunnen de vissen in de Maas waaronder zalm en zeeforel de stuw passeren. Ze worden in zoet water geboren en trekken na een paar jaar naar zee, naar de voedselrijke gebieden. Om te paaien keren ze terug naar hun geboorterivier. De vispassage is 500 meter lang met een hoogteverschil van ruim 2.50 meter. Het is verboden om op het terrein te komen om de vistrek niet te hinderen, maar vanaf de brug en bij de fiets-voetgangersonderdoorgang aan de Graafse kant is hij goed te zien. Landingsterrein Op de terugweg naar Nijmegen kan men in Nederasselt rechtsaf slaan richting Overasselt. Na ongeveer 2 kilometer staat in de velden, links van de weg, een bevrijdingsmonument dat uit drie ijzeren parachutes bestaat. Dit monument herdenkt de landing van de parachutisten in deze omgeving: het Amerikaanse 325e Glider, het 82e Airborne Divisie, het 504e Para Infanterie Regiment en een bataljon van generaalmajoor Sosabowski s eerste Poolse Leger. Zij hielpen 17 september 1944 met de bevrijding van Grave. In de dagen hierna vonden hier de droppings plaats van voorraden voor de troepen op de kwetsbare aanvoerlijn. Kwetsbaar omdat het een smalle corridor was die steeds weer in de flank aangevallen werd door Duitse troepen en omdat brandstof en materiaal helemaal vanuit Normandië moest komen. Aan de kleur van de parachute kon men de vrachtgoederen herkennen: rood was munitie, wit was verband, blauw waren uitrustingsstukken en geel was voedsel. De troepen gaven de weg al snel de naam Hell s Highway, nu staat de route bekend als de Liberationroute. Tekst en foto s: Peter Saras 15

16 Ga eens naar Gennep Zomer komt en gaat voorbij Op een rustige ochtend in juli stap ik op mijn fiets om naar de Ontmoetingskerk in Dukenburg te gaan. Alles en iedereen lijkt nog in diepe rust. Ik bedenk dat wanneer het geen vakantietijd was, het nu een stuk drukker zou zijn met fietsende kinderen en ouders onderweg. Ik geniet van de stilte De zon belooft er een mooie dag van te maken en even later fiets ik langs het kanaal. Het ruikt heerlijk fris naar gemaaid gras. Het water stroomt sereen en zo gewoon. De vogels omlijsten de ochtend met mooie zang, ze doen allemaal goed hun best. Aan de ene kant het water, aan de andere kant enkele weilanden met superlome koeien. Zomaar een prachtige ochtend. Ik geniet! Het voelt als vakantie en ik vraag me af waarom ik straks kilometers asfalt ga verslinden op weg naar een rustig dorpje ergens midden in Frankrijk, juist om dit te vinden Is dat wat vakantie met mensen doet? Kijken met andere ogen? Je tempo verlagen en omdat je in een andere versnelling gaat je anders kijkt? Je hoofd vrijmaken om opnieuw te ontdekken dat schoonheid gewoon langs de kant van de weg kan zijn. Vandaag is het zo mooi! Dit gevoel wens ik ieder toe! En vooral ook dat we het vast kunnen houden wanneer de scholen weer beginnen, werk, hobby s en het leven van alle dag weer opgestart gaat worden. Wanneer mensen als ijverige bijen in en uit vliegen en het overal weer gonst van activiteit. Het thema in de Ontmoetingskerk is het komend jaar Bijenkorf en honing. Laten we allen als ijverige bijenvolken in Dukenburg daarbij van tijd tot tijd genieten van ieders honing, om het zoete en het goede met elkaar te delen in een ontmoeting, in het samen onderweg zijn, bij een lezing, een activiteit of zomaar langs de kant van de weg. Tot ziens! Jeanne Rens, pastor Ontmoetingskerk 16 Vanuit Nijmegen kun je met de fiets heen en terug, zeker als je over een elektrisch exemplaar beschikt. Met de auto is het eveneens een relatief kort retourtje. Fietsen mee, achterop of in de auto, is een andere mogelijkheid. Want de naaste omgeving van Gennep leent zich prima voor een ommetje. Dat uiteraard ook wandelend kan worden afgelegd. Met het openbaar vervoer is Gennep bereikbaar met bus 83 van Veolia en/of Breng. Steeds vaker is de handigste overstapplek voor buspassagiers vanuit Dukenburg een halte bij het UMC Sint Radboud. Voor lijn 83 geldt dat zeker. De Brenglijnen 9 (Grave) en 13 (Wijchen) bijvoorbeeld rijden door Dukenburg naar de campus. Route van te voren plannen verdient aanbeveling. Martinustoren Genneps geschiedenis De Kelten noemden de plaats waar twee wateren ook nu nog samenkomen Ganapja. De twee wateren zijn de rivieren Maas en Niers. In de Niers was een doorwaadbare plek voor de Romeinse wegen van noord naar zuid en van oost naar west. Strategisch stond bij de uitmonding van de Niers in de Maas een fort. Nu rest er slechts een bescheiden ruïne. Om de historie rond de middeleeuwse burcht van de Heren van Gennep zichtbaar te maken, zijn delen van voormalige kroonwerken en grachten in het gebied rond de ruïne hersteld. Een gemarkeerde route van vijf kilometer voert de bezoeker over bruggetjes en langs Maasheggen naar de ruïne en andere bezoekwaardige punten in het landschap. De burcht, het Genneperhuis, was vaak het decor van oorlogshandelingen. Gennep zelf was echter aldoor een onneembare veste. Wel kwam het stadje meerdere malen ongewild onder wisselend oppergezag: 1441 Kleefs, 1609 Pruisisch, 1794 Frans, 1815 Nederlands, 1830 Belgisch en van 1839 weer Nederlands. In de Tweede Wereldoorlog werd Gennep voor 70 procent verwoest. Een marker/steen van de Liberation Route nabij de Niersbrug herinnert aan de operatie Veritable, de vergeten veldslag. De luisterlocatie heeft als GPS-code N O. Gennep is in de geschiedenis overigens nooit een handelsstad geweest. Beetje buitenland In de eeuwenoude binnenstad waan je je soms over de grens, dankzij de genoemde historische buitenlandse invloeden. Je treft er het mooie stadhuis aan, waar s zomers de ooievaars uit Afrika op hun nest zitten. Als je pc meewerkt zijn de ouders en ooievaarskuikens te volgen via een webcam. Bewonder ook de protestante kerk aan de Markt, museum het Petershuis en de middeleeuwse stadsmuur met groene gracht; dit zijn zonder meer toeristische trekpleisters. Aan de architectuur van verschillende panden in Gennep zijn landelijk bekende namen verbonden. De Martinustoren ( met webcamlink voor

17 Ooievaarsnest het ooievaarsnest) verdient extra aandacht nu het hoge bouwwerk via oerdegelijke trappen bezocht kan worden, waarbij je op elke etage de geschiedenis van Gennep op speelse wijze kunt horen en zien. Ook prima geschikt voor ouders met kinderen. Vlak vervolgens het winkelgebeuren van het stadje niet uit. Aan het Hart van Gennep-project, rondom het Linders(ontmoetings)plein, wordt nog tot 2015 hard gewerkt om het stadje nog aantrekkelijker te maken. Vergeet niet te genieten op een van de vele terrasjes op de Markt. Voor wie liever natuur en rust opzoekt, is er het Nierspark gelegen aan het eigenwijs kronkelende riviertje dat ontspringt in Erkelenz in Duitsland en na circa 114 kilometer bij Gennep uitmondt in de Maas. De windmolen aan de overkant heet De Reus (uit 1848). Al sinds de tijd van de Romeinse pottenbakkers is Gennep bekend als de stad van de keramiek. Als je er bent zie je vanzelf hoe daar vandaag de dag mooie objecten van vervaardigd zijn en worden. Een prachtig voorbeeld is het Ellen Hoffmannplein als hommage aan de joodse vrouw die omkwam in de Tweede Wereldoorlog. De Keramiek Experience is een project in ontwikkeling. Dankzij de Floriade 2012 is de regio Venlo dit jaar uitgeroepen tot Hoofdstad van de Smaak Gennep lift uiteraard hierop mee met enkele speciale activiteiten rond het thema streekproducten. Bijzonder In de Benedenkerk van de Sint Martinuskerk, die niet meer aan de Martinustoren vastzit, De brug over de Maas. Boven de Brabantse kant, rechts de Limburgse zijde. maar een eindje verder is gebouwd ( Ik ben er ), is er voor belangstellenden het Religieus Museum De Crypte. De bezoeker treft er een grote verzameling aan van houten kerkmeubilair, kostbare tapijten, kelken, kandelaars, gewaden, relikwieën, medailles, rozenkransen, teveel om op te noemen. De Mariabeelden zijn geïnventariseerd op vierhonderd stuks en de nonnetjes in originele kledij zijn met zijn tachtigen. De Crypte is te vinden aan de Zuid- Oostwal 33; de entreeprijs is niet hoog (2,50 euro voor volwassenen). De Crypte is van tweede Paasdag tot oktober s zondagsmiddags open van uur tot uur. Groepen kunnen er terecht op afspraak. Uit alle in dit artikel genoemde ingrediënten kun je een verrassend bezoekje aan Gennep samenstellen. Gennep is op meerdere fronten een vestingstad om te bewonderen. Tekst: Hette Morriën Foto s: Peter Saras Stadhuis De pijlers van de verdwenen spoorbrug. De Maasbrug en de Niersbrug speelden een belangrijke rol in vroeger tijden. Gebouwd in 1874 en gesloopt in 1974 was er over de Maas eerst een spoorbrug; de pijlers zijn nog te zien als je onder de brug door komt. Na driekwart eeuw werd in 1955 naast de spoorbrug een nieuw gebouwde verkeersbrug geopend. Het spoor was in de negentiende eeuw de snelste verbinding, zonder overstappen, tussen Londen en Berlijn. Naast het gebruik door tsaren, koningen en keizers was het spoor door Gennep eind negentiende eeuw goed voor reizigers per jaar. De verdwenen en de huidige Maasbrug hebben gemeen dat ze zeer markant aanwezig zijn in het landschap. De Niersbrug vormt de verbinding met het Duitse achterland. 17

18 Geachte redactie... Sportfondsenbad Dukenburg Het Dukenburgse zwembad dreigt het kind van de (bezuinigings-)rekening te worden. Een zwembad dat méér is dan alleen een bak water. Naast de activiteiten gegeven door gekwalificeerd personeel is het ook een ontmoetingsplaats met een duidelijk sociaal karakter, zeker voor de oudere bezoekers waar het zwembad er voldoende van heeft. Men komt er om de conditie op peil te houden en tevens om anderen te ontmoeten voor een praatje onder het genot van een kopje koffie/thee. Kinderen zijn in de gelegenheid om niet te ver van huis te leren zwemmen, het zwembad is een zwembad in de buurt. Het afleggen van grote afstanden is voor een hoop mensen een belasting en dat is nu niet nodig. B en W stelde voor het zwembad te sluiten tenzij een zwemvereniging het bad wil beheren met behulp van vrijwilligers. De gemeenteraad wil het zwembad openhouden, al dan niet met zelfbeheer. Bij beheer door een zwemvereniging zet ik mijn vraagtekens en wel om de volgende reden: Wil je het zwembad openhouden zoals nu het geval is, dan zullen er heel wat uren ingevuld moeten worden om het aanbod van activiteiten, met gekwalificeerde mensen, in stand te kunnen houden. direct af of onze politici wel weten hoe de organisatie van een zwembad in elkaar zit. Ik heb zo mijn vraagtekens. Hoe worden deze vrijwilligers aangestuurd, zijn ze voldoende gekwalificeerd et cetera? Dus niet doen! Zwembad Dukenburg en zijn bezoekers zijn het beste af met het beheer zoals het nu is met misschien aanpassingen in efficiëntie. Wil Rengers, gepensioneerd locatiemanager Sportfondsenbad Dukenburg Help, de historische eikenlaantjes zijn bedreigd! Diverse bewonersgroepen hebben er veel voor gedaan, voor een van de laatste historische stukjes erfgoed van Dukenburg, de historische eikenlaantjes. Jaren geleden is er speciaal voor de technische dienst van het zwembad in Meijhorst een aparte weg aangelegd vanaf de parkeerplaats en er zijn overal paaltjes en hekken neergezet. Kortom, van alles is er al gedaan om gemotoriseerd verkeer zoveel mogelijk te beperken. Ook het gebruik van gemeentelijke voertuigen moest keer op keer besproken of liever gezegd bespreekbaar gemaakt worden. Begin 2013 leek het echt de goede kant op te gaan: bij bouwwerkzaamheden aan de rand van het Wijkpark Meijhorst werd eerst zand gestort en er werden stalen rijplaten gelegd. Dat is de enige manier als men niet via een andere weg de bouwplek kan bereiken en de natuur wil sparen. In juni 2013 ging het goed mis: achter zwembad en wijkcentrum werden nieuwe schuttingen geplaatst, de historische bomen van onze eikenlaantjes verdwijnen in achtertuinen! Dit ondanks goede regels in mooie kleurrijke en aan iedereen verspreide boeken (bijvoorbeeld het Handboek Stadsbomen). Maar het kon nog erger: voor de werkzaamheden werd er door zwaar bouwverkeer zonder beschermende maatregelen heen en weer gerangeerd over en langs onze historische eikenlaantjes. Tientallen tonnen zware voertuigen brachten bouwmaterialen, containers blokkeerden de paden compleet. Dit misbruik werd direct aan toezicht gemeld maar die trad hier niet tegen op. Sterker nog, volgens zeggen hebben de bewoners zelfs zwart op wit, van gemeentelijke instanties, dat ze de werkzaamheden zo mogen uitvoeren Zo moet het niet, met gezond verstand en wat minder ikke-ikke, weet iedereen precies hoe het moet. Het is ook niet netjes misbruik te maken van een falend overheidsbeleid, tegelijk zal deze overheid flink de handen uit de mouwen moeten steken om de boel weer recht te trekken. Met de reacties uit de wijk kunnen de aangrenzende bewoners nog een harde tijd voor de boeg krijgen en wellicht ook een hoop kosten met uiteindelijk allemaal verliezers. Peter Saras Foto: bestand platform Meijhorst Dan is er ook nog het onderhoud van de installaties. Het is niet alleen die zogenaamde bak met water die iedereen ziet, maar er komt meer bij kijken om goed en verantwoord zwemwater te hebben. Men zal moeten voldoen aan de WHVZ (Wet Hygiëne en Veiligheid Zwembaden) die door de provincie periodiek gecontroleerd wordt. Om verantwoord open te zijn, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de zwemvereniging binnen niet al te lange tijd bij de gemeente zal aankloppen met de vraag financieel bij te springen. Weg deel van de bezuiniging! Of zijn er harde garanties dat de zwemvereniging het echt met eigen middelen moet doen? Deze mogelijkheid heeft dus al de nodige vraagtekens. Dan is er nog de optie om het zwembad open te houden met vrijwilligers. Dan vraag ik mij 18

19 Kinderpagina Babbels en krabbels Mijn naam is Robin en ik ben 11 jaar. Ik woon in de Aldenhof en ga naar groep 8 van de Prins Clausschool. Daarna ga ik naar het Dominicus College; later wil ik bioloog worden. Mijn broer Nicky is dit jaar geslaagd voor zijn VMBO-diploma, hij gaat nu naar het ROC Nijmegen. Mijn hobby s zijn skaten in De Goffert en Waalhalla, voetbal, breakdance en rappen. Skaten is mijn grootste hobby, ik ken al vele trucjes. Ik voetbal heel veel met mijn vrienden, soms ga ik met hun breakdancen. Na de zomervakantie ga ik misschien op breakdance, dat lijkt mij hartstikke leuk en mijn vrienden zitten er ook op. Tekst: Robin Foto s: Jacqueline van den Boom Wil jij net als Robin en Caitlin dat eerder deden, iets over jezelf vertellen over je school, je hobby, je sport of misschien wel je dromen, zorg dat het in de Dukenburger komt. Je mag het via e mail inleveren (hettemorrien@gmail.com), maar ook gerust geschreven op papier. Lever het dan aan bij het Wijkcentrum Dukenburg in Meijhorst, Een fotograaf van dit blad komt in overleg langs om foto s van je te maken. (Tekst: Hette Morriën)

20 Jongerencolumn Selectie sociaal stadium Van individuen met een bepaalde status in een samenleving wordt verwacht een rol aan te nemen die bij ze past. Reacties en gedrag worden in de gaten gehouden. Elke rolverdeling in de samenleving wordt gecontroleerd en niet altijd geaccepteerd. Er is maar één bepaalde groep die het goed doet. De andere wordt er soms selectief er buiten gelaten. Dit geeft vaak het beeld van de samenleving en in welke stadium zij zich bevindt. We moeten de jonge generatie niet in twijfel trekken en hun recht op fouten erkennen, omdat ze hun rol in een sociale omgeving nog niet begrijpen. Die is nog niet vervuld of voldaan en toekomst is nog onzeker. Net zoals iedereen wordt er naar veel gezocht maar vinden ze uiteindelijk weinig antwoorden. Antwoorden en vragen veranderen continu, omdat de samenleving continu aan het veranderen is en soms aan het verbeteren. Voor sommigen is de omgeving en de samenleving een verleiding die ze moeilijk kunnen weerstaan. Maar tegelijkertijd zijn er allerlei verwachtingen in een gecontroleerde samenleving. Omdat de vrijheid, vrije wil en de lusten van het leven niet altijd samen gaan, althans niet voor sommigen. De lasten zijn hoog en de verleiding is altijd aanwezig. Niet iedereen kan hiermee omgaan. Ondanks de gevolgen zijn de risico s voor sommige individuen de moeite waard. Het maakt niet uit welk individu in welke sociale klasse verantwoordelijk is. Er zijn genoeg voorbeelden van overtredingen die worden gemaakt door individuen in verschillende klassen. Een geleerde met geleerde manieren kan net zoveel fouten maken als iemand die niet geleerd heeft. We zijn soms niet in staat keuzes te maken die van belang zijn voor anderen en voor ons zelf. Sommigen zijn nog steeds niet onafhankelijk en zoeken hun onafhankelijkheid nog elke dag. We moeten daar allemaal op letten, zodat we ons niet laten leiden door alle beoordelingen of vooroordelen. ADVERTORIAL Doe mee! Met de Workshop Gezonde Voeding Wanneer is voeding gezond? Kan gezonde voeding ook lekker en betaalbaar zijn? Hoe werkt uw smaakzintuig? Kan mijn favoriete recept nog gezonder en goedkoper? De Week van de Smaak (28 september tot en met 6 oktober) is de lekkerste week van het jaar in Nederland. Door het hele land worden activiteiten die betrekking hebben op smaak georganiseerd. In de Week van de Smaak brengen de diëtisten van ZZG zorggroep tijdens een workshop gezonde, betaalbare en smaakvolle voeding onder de aandacht. Tijdens de workshop: Leren we u meer over smaak en gezonde voeding Laten we u proeven hoe lekker gezonde voeding kan zijn Vertellen we u hoe gezonde voeding niet duur hoeft te zijn Bekijken we of uw eigen favoriete recept gezonder en misschien ook nog goedkoper kan Maakt u kennis met buurtbewoners om recepten, (budget)tips en ideeën over voeding uit te wisselen Kunt u al uw vragen over eten en drinken in relatie tot gezondheid stellen aan een professionele diëtiste Locaties Er worden meerdere workshops gehouden. Deze vinden plaats op diverse locaties in Dukenburg, Heseveld, Hatert, Lindeholt, Neerbosch-Oost en Waterkwartier/ Wolfskuil. Aanmelden Meedoen aan de workshop is gratis. Meld u aan via Hier vindt u ook een overzicht van de data, tijden en locaties. Voor meer informatie (en ook om u aan te melden) kunt u bellen met Marijn Haan, De workshops worden georganiseerd door de gemeente Nijmegen, GGD Gelderland- Zuid en ZZG zorggroep. Adil Jbilou (Foto: Jacqueline van den Boom) 20