Fotoverslag Zambia (World Servants) door Elise Alberts 2011

Transcriptie

1 Fotoverslag Zambia (World Servants) door Elise Alberts 2011 In Kaponga Hills in Zambia is er kort geleden een school gebouwd om de kinderen te onderwijzen. In Zambia is het echter de bedoeling dat leraren vlak bij de school leven, en daarom moeten er huizen voor de onderwijzers gebouwd worden. Onze groep is in 2011 naar Kaponga Hills gegaan om daar drie huizen te bouwen, inclusief toiletten. Daar hebben wij alle kinderen van het dorp ontmoet, en hun ook les gegeven over de Bijbel en onze cultuur. Op weg naar België, om daar vanuit Brussel naar Malawi te vliegen. Voor velen was het ook de eerste keer vliegen, dus dat was een hele ervaring. We hadden al een aantal groepsbijeenkomsten gehad en een voorbereidings weekend en kende elkaar dus al een beetje, maar het was een hele ervaring om nu met elkaar deze grote reis te maken! De reis in het vliegtuig duurde in totaal 14 uur, en vanuit Malawi moesten we ook nog 5 uur rijden naar Zambia! We reden door Malawi en zagen gelijk al veel van de armoede. Toen we aankamen in Kaponga Hills rond zes uur was het super donker! Dat was wel even wennen. Erg veel zagen we nog niet van het dorpje, dus na het eten doken we gelijk ons bed in, uitgeput als we waren van de lange reis. De eerste dag was een zaterdag, dus we hadden alle tijd om kennis te maken met de bevolking, en ons zelf te settelen. De kinderen verbaasden ons gelijk al. Touwtje springen hadden ze nog nooit gedaan, maar ze leerde het zo snel! Ze waren echt niet bang voor ons, en waren heel erg open en nieuwsgierig!

2 Dit was het oude toilet gebouw. De bewoners hadden speciaal voor ons een nieuwe latrine gemaakt met drie gaten voor de vrouwen, en drie gaten voor de mannen. Gaten als toilet! Geen lekkere comfortabele wc-bril meer, je moest echt op je hurken je behoefte doen. Maar ach, dat wende wel. Naast het schoolgebouw was een grootte lege vlakte, waar we de sport activiteiten organiseerde. Heel veel spelletjes die we deden waren nieuw voor de kinderen, dus dat vonden ze helemaal geweldig. Zo hebben we ze het spel Chinese muur aan geleerd. Maar het werd maar niet duidelijk dat als je af was dat je dan in de muur moest gaan staan! Ook skippyballen vonden ze heel erg leuk om te doen! Natuurlijk wel een beetje gek op het begin, maar de grootste lol wanneer ze het aan het doen waren! Drie van de kinderen die heel vlak bij ons slaapplek woonde. Ze vonden het heel leuk om de uiteindelijke foto die gemaakt was op het kleine schermpje van de camera terug te zien. De kinderen waren hier al klaar met school, en zaten te spelen bij hun huisje.

3 Op de zaterdagmiddag kregen we een heel warm welkom van de inwoners van het dorpje! Er werd voor ons gezongen, en een toespraak gehouden die werd vertaald door onze tolk en begeleider, die zelf in Malawi woont. Ook kregen we een kip en een geit van de bevolking! De geit werd diezelfde avond geslacht, en hij was best wel lekker! De kinderen vonden het ook heel interessant om de welkoms groet mee te maken. Lang niet alle kinderen van het dorp waren er, maar het waren er al veel om te zien! Hier zitten een aantal groepsleden in het oude schoolgebouw (een strodak en een muurtje van cement). In dit gebouwtje aten we ook, en deden we ook het kinderwerk. Gitaar spelen was een heerlijke manier om even te ontspannen. De kookploeg! Deze vrouwen hebben elke dag voor ons gekookt, en daar deden ze de hele dag over. Het zijn echt geweldige vrouwen. We aten elke avond kip, rijst en wat groente. Afwassen deden we daarna zelf, en de vrouwen vonden het heel gek om mannen te zien afwassen!

4 Dit is één van de huizen van de lokale bevolking, helemaal achterin zie je nog net het schoolgebouw. De huizen zijn gebouwd met stro en klei, en zijn niet heel kleurrijk van binnen. Toen we een keer op bezoek gingen bij een gezin zagen we dat ze elk werkje wat hun kind gemaakt had tijdens kinderwerk had opgehangen, zo trots waren ze er op! Dit is een oven waarin de bakstenen werden gebakken die wij gebruikte voor het bouwen van de huizen. Het is een heel gedoe om zo n oven in elkaar te zetten, en hij moet ongeveer 4 dagen lang branden om goede en sterke bakstenen te krijgen. Er blijven dan een paar Zambianen bij zitten om het vuur aan te houden. De oven uit elkaar halen bleek ook een groot werk te zijn! Elke steen moest zorgvuldig naar de werkplaats gebracht worden, en daar moesten ze ook nog gesorteerd worden op kwaliteit.

5 Hier zie je een overzicht van de plek waar we gingen bouwen. Er was al een fundament neergelegd, dus we zagen al een beetje hoe de kamers werden ingericht. De grote bergen zand die je ziet liggen werden gebruikt voor het mengen met het cement. Dat was een zwaar werk zeg! Alles werd gewoon met de hand gedaan, er was natuurlijk geen cementmolen. De kinderen mochten officieel niet op de bouwplaats komen, maar ze wilde dolgraag helpen. Bij de steenovens hielpen ze ons met het uit elkaar halen van de ovens, en het doorgeven van de stenen. Het was wel gek om dat toe te laten, want kinderen hadden allemaal geen handschoenen en veiligheid schoenen aan zoals wij hadden, maar ze hadden er het grootste plezier in! We hadden later zelfs nog een liedje gemaakt, die ze de hele drie weken lang nog bleven zingen: Yewo chomene Umbwezi wani Pawemi pawemi Umbwezi wani Wat betekend: Heel erg bedankt Mijn vrienden Tot ziens tot ziens Mijn vrienden

6 Hier zie je de kinderen weer touwtje springen. Touwtje springen was één van de bezigheden waar de kinderen er van konden genieten! Aan het begin was het nog een beetje gek om te doen maar..al gauw deden er heel veel kinderen mee! Ze konden zoveel hoger springen dan wij, dat was echt geweldig. Elke dag weer kwamen de kinderen vragen of ze het springtouw mochten lenen. Na een paar dagen hadden ze er zelf eentje gemaakt van aan elkaar gevlochten bladeren! Dat was wel heel tof om te zien. Ze zijn heel vindingrijk, en leren dingen erg snel.

7 Hier krijgen we een rondleiding over de bouwplaats. Op de eerste dag van de bouw gingen we met alle bouwers om de huizen staan in een grote kring om daar te bidden voor de bouw. Dat was echt een hele mooie belevenis. Er werd in het Tumbuka en in het Engels gebeden. Dit is een soort put die elke dag gevuld werd met water, zodat we dat konden gebruiken voor het mengen van het cement. Twee keer per dag kwamen de vrouwen van de kookploeg met emmers op hun hoofd de bouwplaats opgelopen. De put waar ze het water vandaan halen is ongeveer een kwartier lopen. Alle kinderen kwamen de eerste dag op de bouwplaats nog nieuwsgierig kijken wat we gingen doen. Als we aan het bouwen zijn mogen er geen kinderen op het terrein komen.

8 Een grote hoop bakstenen die we moeten sorteren. De mooiste bakstenen gaan in de fundering, en sommige waren echt onbruikbaar. Ze zijn niet heel stevig, als een metselaar een halve steen nodig heeft kan hij hem zo doormidden breken! Nadat wij mee gingen helpen met de bouw gingen we de stenen niet langer op een grote hoop leggen, maar stapelde we ze netjes op. Dit lijken heel veel stenen, maar het was lang niet genoeg! Er moesten nog drie steenovens leeggehaald worden voordat we klaar waren.

9 Hier links zie je de waslijnen. Twee keer in de week mochten we twee kledingstukken uitzoeken die we wilde laten wassen. Ook mochten we een keer mee met het wassen! Het was eigenlijk best wel zoals wij vandaag de dag ook met de hand wassen. Ze hadden een grote kartonnen doos met waspoeder, die ze heel gul in het water deden! De kleding was dus ook prachtig schoon. Het metselen was wel moeilijker dan we dachten! Elke dag werden we er iets beter in. Het werd natuurlijk niet zo nauwkeurig gedaan als wij in Nederland doen, maar we waren er wel heel trots op.

10 Bij de bouw moesten ook twee latrines gemaakt worden. Een latrine was zo n 5 meter diep, en was dus een heel werk! De grond is droog, dus er moest met een pikhouweel worden uitgeschept.

11 Het uitzicht is werkelijk prachtig! Je ziet het hier niet, maar elke werkdag wanneer we klaar waren gingen we douchen (Met een emmer warm water en een bekertje om over je heen te scheppen), waarbij we telkens konden genieten van een prachtige zonsondergang. Douchen met uitzicht! Wat wil je nog meer?

12 Weer een paar steenovens. Sommige stenen werden in de zon gelegd om te drogen. Deze waren echter niet goed genoeg om te gebruiken.

13 Dit zijn bananen bomen. De bananen die deze bomen opleverde werden verkocht op de markt.

14 Hier lopen we met z n alle naar de dorpjes rondom Kapunga Hills. De dorpjes zijn niet heel groot, en in elk dorpje woont vaak een hele familie! In dit gedeelte van Zambia mag je als man negen vrouwen hebben gek! Gelukkig kiezen de meeste mannen gewoon voor één vrouw. Werkelijk alles wat er in de dorpjes en huizen stond was zelfgemaakt! Zo stond er een afdruiprek, gemaakt van hout. Ze hebben een eigen kippenren, en ze wilde gelijk al een kip aan ons geven! Dat is namelijk een gewoonte in Zambia, een kip geven aan je gasten. Dat hebben wij maar beleefd afgeslagen!

15 Er lopen heel veel honden rond in Kapunga Hills, maar die worden vaak gepest door de kinderen, en er wordt niet echt aardig mee omgegaan. Zelfs de kleine puppy s worden gezien als schooiers. In deze familie had één van de mannen een hond als huisdier, wat dus wel bijzonder was. Met dit busje reden we heen en weer als we de bakstenen moesten halen, of als we iets moesten halen in Lundazi, de dichtstbijzijnde stad. De wegen in Zambia zijn natuurlijk niet geasfalteerd, en rijden in dit busje was daarom doodeng! De chauffeur reed met een snelheid die wel 200km per uur leek over de hobbels, en als er fietsers over de weg reden, of wanneer er vee op de wegen liepen, toeterde hij gewoon heel hard en reed zonder af te remmen door. Dat was soms wel heel eng om mee te maken.

16 Dit is het dorpje waar we onze eerste kerkdienst hebben gehad. Om bij dit dorpje te komen moesten we ongeveer drie kwartier lopen. Dit is de kerk van binnen. De mensen vonden het zo bijzonder dat wij ze gingen bezoeken, maar wij vonden het net zo bijzonder om daar te zijn! Het was een hele mooie kerkdienst. Er werd veel gezongen en gedanst. Een Engels liedje werd zo vaak gezongen dat we het hebben onthouden! Het liedje ging zo: Holy ghosts fire Jesus my desire You take me higher Each and every day I will never stop Praising you my lord You take me higher Each and every day Later bleek dat er nog een aantel andere coupletten waren, maar die konden we niet goed verstaan. Onze reisleider, Moffat, heeft ze nog voor ons voorgezongen.

17 Na de kerkdienst hebben we heel veel handen mogen schudden. Al zingend gaven de mensen ons de hand, en zo gingen ze heel onze groep af. Daarna gingen wij weer naar ons dorp toe. We werden nog een tijdje door de groep kerkgangers gevolgd. Toen we naar de kerkdienst gingen, gingen er een stuk of vier kinderen mee vanuit ons dorp, zodat zij ook de kerkdienst mee konden maken. Maar toen we terug liepen waren er op eens veel meer kinderen! We hebben onze tolk toen moeten vragen of hij wilde vragen aan de kinderen of ze weer naar hun eigen dorp terug wilde gaan. De kinderen maakte ons altijd wel aan het lachen, en wij hun. In de weekenden kwamen ze daarom ook vaak langs om te vragen of we wilde spelen. Het kinderwerk vonden ze ook helemaal fantastisch om te doen! Ze hadden sommige materialen nog nooit gezien, en vonden het dus ook oprecht leuk om het te leren. Knippen en plakken ging hun in het begin nog moeilijk af, maar het ging steeds beter. De armbandjes die ze hadden gemaakt hebben ze de gehele drie weken nog gedragen! Op de foto gaan vinden ze werkelijk prachtig, en dat vinden wij natuurlijk niet erg. Vaak gingen ze gelijk in een mooie positie staan!

18 The end of the journey!