Vervolg memo. Raadsbrief. College gemeenteraad. wethouder H.J. Weeda A. Ruiter J. van der Molen

Transcriptie

1 pagina 1 van 5 Raadsbrief Van Registreren College Kopie aan wethouder H.J. Weeda A. Ruiter J. van der Molen Aan gemeenteraad Datum Onderwerp 19 juni 2013 uitleg juridische status en procedure vrijstelling en omgevingsvergunning project Opheem te Heelsum in relatie tot bestemmingsplan Renkum Heelsum 2013 Opheem. Tegen het ontwerpbestemmingsplan Renkum Heelsum 2013 zijn twee (gezamenlijke) zienswijzen ingediend tegen het gebied bekend als Opheem aan de Bloemenlaan te Heelsum door omwonenden die al jaren procederen tegen project Opheem. In het bestemmingsplan Renkum Heelsum 2013 is de nieuwbouw in het project Opheem opgenomen. Mede door recent ingediende brieven en telefoontjes van de advocaten van de omwonenden aan de gemeenteraad / raadsfracties is bij u wat onduidelijkheid ontstaan over de verleende vergunningen en de gerechtelijke procedures tegen die vergunningen. Daarom heeft u ons tijdens de vergadering van de Raadscommissie Leefomgeving van 11 juni 2013 over het bestemmingsplan Renkum Heelsum 2013 gevraagd om een raadsbrief over Opheem op te stellen. Hierna treft de u de toch uitgebreide uitleg aan omdat er meerdere vergunningen zijn verleend en er diverse wetswijzigingen hebben plaatsgevonden. Hierdoor is het niet mogelijk om alles in één A-tje te beschrijven. Uitleg procedure: Op 15 september 2009 is de Commissie Leefomgeving geconsulteerd over het plan om er woningen te bouwen. De commissie kon zich in meerderheid vinden in woningbouw op het terrein. 1- Vervolgens is de benodigde vrijstellingsprocedure (ruimtelijk kader) door het college gestart om de zeven woningen te kunnen realiseren.

2 pagina 2 van 5 - op 22 juli 2010 is de vrijstelling verleend. Hiertegen is beroep ingesteld door omwonenden. - op 23 juni 2011 heeft de rechtbank de beroepen ongegrond verklaard en, omdat er geen hoger beroep is ingesteld, is het vrijstellingsbesluit vervolgens zes weken later onherroepelijk geworden. Feitelijk is daarmee vrijwel het gehele ruimtelijk kader voor de te bouwen woningen onherroepelijk en kan het plan opgenomen worden in een nieuw op te stellen bestemmingsplan (actualiseringsplan). Er is geen wettelijke grondslag die dat namelijk verbied. De rechtbank heeft in haar uitspraak van 5 februari 2013 (in de procedure van de vergunning voor het bouwen, bij overweging 3.4) duidelijk aangegeven dat met het onherroepelijk worden van de vrijstelling de volgende onderwerpen niet meer ter discussie staan: - de planologische bouwtitel om 7 woningen te bouwen; - milieuonderzoeken, zoals geluid, Natura 2000, EHS; - beleid (rijks- en provinciaal); - de doorlopen procedure voor die vrijstelling. 2- Omgevingsvergunning voor bouwen en kappen (past in vrijstelling) - op 22 juni 2012 is de omgevingsvergunning verleend. Hiertegen is beroep ingesteld door omwonenden. - op 5 februari 2013 heeft de rechtbank de beroepen van zeven omwonenden niet ontvankelijk verklaard en het beroep van de overige twee omwonenden ongegrond verklaard (dus alleen die van de heer Rikken en mevrouw De Grooth Huizing-van Veen). Hiertegen is hoger beroep ingesteld bij de Raad van State. In de omgevingsvergunning, zie punt 2-, staat eigenlijk alleen de uitvoering (bouwen en kappen) van planologisch beleid (vrijstelling/bestemmingsplan) ter discussie. Niet het ruimtelijk kader (hoewel omwonenden daar anders over denken). In de nu bij de Raad van State aanhangige procedure staan alleen zaken over het bouwplan ter discussie zoals: is het bouwplan, zoals de gemeente in de vergunning heeft aangegeven, wel in overeenstemming met de welstandscriteria. De rechter heeft al bepaald dat het bouwplan past in de vrijstelling (ruimtelijk kader) en dat het bouwplan conform het welstandsadvies voldoet aan de redelijke eisen van welstand. De vrijstelling (het ruimtelijk kader: dit is vergelijkbaar aan een bestemmingsplan) is onherroepelijk. Alleen de vergunning voor het bouwen nog niet, dus hoe komt het bouwplan er feitelijk uit te zien. Een vergunning voor het bouwen volgt altijd na een bestemmingsplan. De bevoegdheid van de gemeenteraad is om de ruimtelijke kaders vast te stellen. Het college heeft vervolgens de bevoegdheid om de vergunningen voor het bouwen te verlenen. Daarom is er geen reden om dit plan niet op te nemen in een nieuw bestemmingsplan, en ook niet omgekeerd wat reclamanten betogen. Het nu niet opnemen van de woningen in het gebied Opheem in het bestemmingsplan Renkum - Heelsum 2013 is geen optie en zou neerkomen op het herroepen van de verleende vrijstelling uit 2010, de omgevingsvergunning voor het bouwen uit 2012 en de consultatie

3 pagina 3 van 5 van de Commissie Leefomgeving uit september Daarnaast moet later apart voor Opheem een nieuw bestemmingsplan gemaakt worden. De kosten hiervan zijn aanzienlijk. Het nu opnemen van de vrijstelling (ruimtelijk kader) voor de bouw van zeven woningen in het voorliggende bestemmingsplan Renkum-Heelsum 2013 is niet in strijd enige wettelijke bepaling. De vrijstelling betreft het ruimtelijk kader. De uitvoering, te weten de vergunning voor het bouwen, is een bevoegdheid van het college wat volgt uit het ruimtelijk kader. De gemeenteraad stelt geen vergunning voor het bouwen vast of verleent geen vergunning voor het bouwen, dat doet het college. Inhoudelijke discussie bij Raad van State Vergunning 1, de vrijstelling, is verleend op grond van de oude Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO). Deze wet is op 1 juli 2008 vervangen door de Wet ruimtelijke ordening (Wro). Op 1 oktober 2010 is deze wet, voor afwijkingen/vrijstellingen van het bestemmingsplan, vervangen door de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). Vergunning 2, de omgevingsvergunning voor het bouwen, is verleend op grond van de Wabo. De volgende personen hebben over Opheem een zienswijze ingediend tegen het bestemmingsplan Renkum Heelsum 2013: De Grooth Huizing-van Veen (via ROHE advocaten) en; Rikken, Koker, Pijl, Verschoor, Dinker en De Jong (via Van Goud Advocaten). Tegen vergunning 1 (de vrijstelling) hebben Rikken en De Grooth Huizing-van Veen geen beroep ingesteld. De laatste persoon was en is van mening dat beroep instellen tegen de vrijstelling niet mogelijk was (door de wetswijzigingen) en dat pas beroep ingesteld kon worden tegen de vergunning voor het bouwen. Daarom is deze persoon van mening (bij het bestemmingsplan en in het hoger beroep tegen de omgevingsvergunning voor het bouwen) dat alles nog ter discussie staat. Tegen ontwerpvergunning 2, omgevingsvergunning voor het bouwen, hebben Koker, Pijl, Verschoor, Dinker en De Jong geen zienswijze ingediend. Daarom zijn zij door de rechtbank in deze procedure niet-ontvankelijk verklaard (uitspraak 5 februari 2013). Hier zijn zij het niet mee eens waardoor zij hoger beroep hebben ingesteld bij de Raad van State. Alleen Rikken en De Groot Huizing-van Veen zijn door de rechtbank ontvankelijk verklaard in deze procedure (omgevingsvergunning). Deze personen hebben echter in het verleden geen beroep ingesteld bij de rechtbank tegen de eerste vergunning, de vrijstelling. Desondanks stellen zij die vrijstelling wel nu wel ter discussie in de procedure tegen de tweede vergunning. De rechtbank heeft in de uitspraak van 23 juni 2011, over de vrijstelling, o.a. het volgende aangegeven: - de procedure is juist gevolgd, tegen de vrijstelling kan als los besluit beroep ingesteld worden;

4 pagina 4 van 5 - Natura 2000, Flora en Fauna, effecten hierop, natuuronderzoek, zijn goed uitgevoerd en staan de vrijstelling niet in de weg; - de opmerkingen van appellanten over de economische uitvoerbaarheid van het plan staan in de procedure van de vrijstelling niet ter discussie maar pas bij de vergunning voor het bouwen. De rechtbank heeft in de uitspraak van 5 februari 2013, tegen de omgevingsvergunning, het volgende aangegeven: - de vrijstelling is door het besluit van de rechtbank van 23 juni 2011 onherroepelijk geworden; - de opeenvolgende wetten en de daarbij behorende invoeringswetten (die het overgangsrecht van die wetten regelen) geven aan dat het wettelijk mogelijk is een vrijstelling op grond van de WRO te verlenen en later een omgevingsvergunning op grond van de Wabo te verlenen (zie hierna hetgeen bij juridische uitleg van de opeenvolgende wetten staat beschreven; - in de procedure van de omgevingsvergunning staat al hetgeen appellanten zeggen over de (milieu)onderzoeken, de ruimtelijke onderbouwing (o.a. beleid) niet meer ter discussie. Bijgevoegd treft u de uitspraak aan. De belangrijkste onderdelen zijn gekleurd aangegeven. De juridische uitleg van de opeenvolgende wetten: De vrijstelling is aangevraagd ten tijde van de WRO en verleend ten tijde van de Wro. De Invoeringswet Wro geeft in artikel aan dat het recht blijft gelden dat gold voor de inwerkingtreding van de Wro. Een vrijstelling ingevolge artikel 19, lid 2 WRO wordt daarin ook gelijkgesteld met een projectbesluit op grond van de Wro. De Invoeringswet Wabo geeft in artikel 1.5a en 1.5b aan dat een projectbesluit (nog zonder vergunning voor het bouwen) gelijk is gesteld aan een omgevingsvergunning 1 e fase op grond van de Wabo. Uit de Memorie van Toelichting van de Wet van 22 december 2011 tot wijziging van de Crisis- en Herstelwet en enkele andere wetten blijkt dat de vrijstelling uit 2010 niet meer ter discussie staat. In de Memorie van Toelichting staat dat in de wet een regeling is opgenomen: om te voorkomen dat er in de praktijk onduidelijkheid ontstaat over de vraag wanneer de beroepstermijn voor het met de beschikking met betrekking tot de eerste fase van de omgevingsvergunning gelijkgestelde planologische afwijkingsbesluit gaat lopen. In het onderhavige beroep is het zonneklaar wanneer de beroepstermijn van de vrijstelling is gaan lopen: namelijk in juli 2010 (na verlenen van vrijstelling). Binnen deze termijn zijn er enkele beroepschriften ingediend, welke door de rechtbank zijn beoordeeld en ongegrond zijn verklaard (uitspraak 23 juni 2011).

5 pagina 5 van 5 Omdat er geen hoger beroep is ingesteld is de vrijstelling 6 weken na die uitspraak onherroepelijk geworden. De verleende vrijstelling staat dus NIET meer ter discussie in de nu lopende hoger beroepsprocedure tegen de verleende omgevingsvergunning voor het bouwen. Desondanks hebben appellanten (de indieners van een zienswijze tegen Opheem in Renkum- Heelsum 2013) een andere mening. De rechtbank was het, gebaseerd op o.a. de voornoemde wetten, in beide procedures eens met onze (wets)uitleg en heeft aangegeven dat de vergunningen op juiste gronden zijn verleend.