WACHTEN OP GORRO MOET MENSEN WAKKER MAKEN

Transcriptie

1 ( A R T A N D C U L T U R E F R O M M A G H R E B T O M A S H R I Q A N D B E Y O N D B Y A S M A O U L D A I S S A ( H T T P : / / W W W. A L A R T E M A G. B E / A U T H O R / A S M A - O U L D - A I S S A / ) / D E C E M B E R 1 1, WACHTEN OP GORRO MOET MENSEN WAKKER MAKEN 1/7

2 E r beweegt heel wat in het Vlaamse theaterlandschap. De planken zijn niet langer gereserveerd voor witte en elitaire spelers. GEN2020( een platform voor grensverleggend theater, opende maandag het minifestival Generatie Wereld. Niet omdat verschillende kleurtjes op het podium zo mooi ogen. Of omdat ze vinden dat iedereeen aan de beurt moet komen in een samenleving die de mond vol heeft van een gelijke afspiegeling. Wel omdat het in de tussenlagen van onze samenleving gutst van talent dat moet getoond worden. Eén van de stukken op Generatie Wereld, is Wachten op Gorro van de Kielse hiphopformatie NoMoBS( I m a gorro, I don t give a fuck what people say about me. In één van hun eerste nummers, Imma goro, geven de gasten van de Kielse hiphopformatie NoMoBS een sneer naar zij die hen proberen te veroordelen. Gorro is een soft scheldwoord om Marokkaanse gasten in België te omschrijven. In het geprezen stuk Troost flankeerden de vier hiphoppers de acteurs van het SINCOLLECTIEF. Nu staan ze met een eigen work in progress op het 2/7

3 podium: Wachten op Gorro( een muziektheaterstuk waarin ze, niet geheel verrassend, met het thema identiteit spelen. Hierin laat NoMobs zich inspireren door de geschiedenis van hiphop. Waar anders dan het Kiel, de uitvalsbasis van het het viertal, had al.arte een gesprek over identiteit, street creditbility en muziektheater. Een interview waar de snapt ge en kifesh niet gespaard werden. Jullie zijn oorspronkelijk hiphoppers. Hoe zijn jullie in het theater terechtgekomen? Salahdine: Junior Mthombeni en Nadia Benabdessammad van het SINCOLLECTIEF spraken ons anderhalf jaar geleden na een NoMoBS-optreden aan. Of we zin hadden om met hen samen te werken. Junior wilde live hiphop in een theaterstuk integreren. Na een eerste ontmoeting was er al meteen een goede creatieve klik. Onze samenwerking is dus begonnen bij Troost, een coproductie van t,arsenaal mechelen( met het SINCOLLECTIEF. Wachten op Gorro is een dus een beetje het gevolg van al die contacten en samenwerkingen. Gerardo Salinas van het Arenberg liep al langer rond om iets met dat idee te doen. Hij is een latino en heeft in de Verenigde Staten gewoond. Hij zag dat de Mexicanen daar op een bepaalde manier integreerden, als de zogeheten Chicano s. Hij zag hetzelfde gebeuren met de Marokkanen in België. Die parallellen vond hij interessant. Junior heeft dat idee op zijn beurt wat verder uitgewerkt en is ermee naar ons gestapt. We hebben even getwijfeld. We hebben het heel druk. Uiteindelijk hebben we gezegd: We gaan het doen. Junior liet ons naar de pioniers van de hiphop en slam poetry luisteren. Zo hebben we Gil Scott-Heron leren kennen. Junior gaf ons de opdracht om een tekst te maken die gebasseerd is op één van die artiesten of om een tekst van hen te nemen en die te switchen naar onze realiteit. Maar naast die hiphop hebben we bijvoorbeeld ook naar de legendarische Marokkaanse groep Nass El Ghiwane geluisterd. De switch van hiphop naar muziektheater is geen evidente stap. Salahdine: In het begin was er binnen de groep wat twijfel over de deelname aan Troost. We wisten vooraf niet waaraan we zouden beginnen. Muziektheater is toch anders dan een hiphop-optreden geven. Het was voor ons een sprong in het onbekende. Ikzelf was meteen voor het idee gewonnen. We zien wel wat er van komt, dacht ik. De andere gasten waren wat meer terughoudend. We zijn iets helemaal anders gewoon. Uiteindelijk zijn we in het avontuur gestapt en het was heel plezant. Het was heel leuk. Je leert er enorm veel van. Troost was een uitdaging op twee fronten. We moesten twee soorten toeschouwers bezighouden. Er is het saaie publiek, dat zit en kijkt zonder een kik te geven. Het is een missie om hun aandacht te triggeren. Aan de andere kant heb je het wilde publiek. Die komen vooraf al met de gedachte dat ze uit hun dak kunnen gaan en mogen roepen en tieren. De uitdaging hier is om de aandacht van die gasten te blijven vasthouden. En 3/7

4 eigenlijk is dat flink gelukt. De première van Troost vond plaats in de Arenberg. Er kwamen jongeren van Kiel, Hoboken en Borgerhout op af. Vooraf dachten we: gaan die mannen wel stil zijn en niet de ganse tijd hé Salah, hé Said! roepen. Maar eigenlijk was het heel mooi. Ze hebben daar heel rustig gezeten en aandachtig gekeken. En op het einde van de show vonden ze het top. Dat was nu eens echt graaf!, kregen we achteraf te horen. Hebben jullie hetzelfde publiek voor ogen voor Wachten op Gorro? Salahdine: Ja, eigenlijk is het ook onze missie ook om Moet ik dit woord uitspreken? (lacht sarcastisch). Om allochtonen dus in de theaterzalen te krijgen. Met zo n stukken lukt dat eindelijk ook wel. Als je gewoon al onze posters ziet: vier gasten met een djellaba tot over hun voeten. Hee wow, dat wil je wel zien! Het triggert de aandacht. Salahdine NoMoBS.Aallouch Photography Maken jullie zorgen over jullie street credibility als je in de theaterzalen gaat spelen? Geen vrees dat jullie het etiket van elitair meekrijgen en je imago in gevaar komt? Salahdine: Street credibility euh wij? (lacht) In het begin hebben we ons wel eens afgevraagd wat het zou doen met ons imago. Zouden we onze aanhang niet kwijtraken? Maar we waren er al snel overheen. Er is niets veranderd. Integendeel, we hebben net meer aanhang en respect gekregen omdat we zo n blank gebied betreden. Kijk, ik zal het zo verwoorden. De hiphopwereld is een cocon, een bubbel. Wat hebben wij gedaan? Wij hebben die bubbel kapotgemaakt, we zijn uit die cocon gestapt en hebben ergens anders opportunties gezocht. Eerlijk gezegd, zelfs met Rumble in da Jungle, waar Mike en ik aan meedoen, kregen we reacties als Amai, das wel graaf van artiesten uit de hiphopwerled. Wanneer is Wachten op Gorro voor jullie een geslaagd product? Welk gevoel 4/7

5 moeten mensen hebben na het stuk? Salahdine: Het moet mensen wakker maken. Vooral het begin is even schrikken. Het is echt in your face, voila dit zijn wij! Het begint meteen over identiteit. Het verhaal dat we willen geven is: dit is onze identiteit in deze maatschappij en dit is hoe we voorgesteld worden. En dat moet doorbroken worden. Dat we als gelijke willen beschouwd worden. We zijn hier geboren. Said heeft het in het stuk over wij Marokkanen als tikkende tijdbommen. Als je ons op een bepaalde manier benadert, en je zegt iets verkeerd en we reageren explosief, dan is het omdat we constant gepord worden Dus daarom krijg je zo n reactie. Ik praat over onze religie, die zo zwaar wordt gepord de laatste tijd. Ik gebruik een stuk van een Amerikaanse artiest waarin ik Africa door Middle East vervang. Zo begint ons stuk: Dit zijn wij en dit voelen wij op dit moment. De boodschap tegen het einde van de show zou moeten zijn: accepteer ons zoals we zijn. Is rechts Vlaanderen klaar voor dit stuk? Salahdine: Rechts Vlaanderen is ook in the face. Wij doen hetzelfde. Het is zoals met de teksten van Bob Marley. Wat hij aanklaagde, is ook pas vijf jaar later gebeurd. En dat willen we ook proberen. Ook als het niet na de eerste keer gebeurt, dan na enkele keren tenminste. Eigenlijk dat rechts Vlaanderen pfff dat interesseert ons niet. Wij doen ons creatief ding en laten ons door niemand tegenhouden. We houden amper rekening met wat de jongens achter de hoek over ons denken. Laat staan dat rechts Vlaanderen ons beroert (lacht). Wachten op Gorro Lucila Guichón Maar t Kiel blijft wel jullie inspiratiepoel? Yahyah: Ja dit is de basis. We hebben onze beide voeten op de grond. Hier is het waar het allemaal begonnen is. Zonder die steun zouden we nooit verder zijn geraakt. We zullen dat niet vergeten. 5/7

6 Salahdine: Zeker in de hiphopwereld is die steun belangrijk. Vele rappers vergeten dat, maar in de hiphopwereld heb je een aanhang nodig. De aanhang is de drager van je reputatie en je product. Als die drager dat overal naartoe stuurt, dan wordt dat verspreid. Zo is dat met onze eerste clip gebeurd. Dat werd gigantische hard verspreid over heel Vlaanderen en zelfs Nederland. We blijven natuurlijk gasten van het Kiel, maar we zijn een invloedrijke groep aan het worden. Wij willen ook andere jongeren bereiken. Nu praten we ook voor jongeren uit Borgerhout. Bij optredens in Borgerhout worden we onthaald met open armen. Terwijl Borgerhout en Kiel normaal gezien rivalen zijn. Waarom lukt het jullie om tot die jongeren door te dringen, wat is jullie succesformule? Salahdine: Ons nieuw album heet Brakage. Het betekent binnenvallen. Dat hebben wij de afgelopen jaren gedaan. Met één clip zijn we de hiphopwereld binnengevallen. Hey, hallo, hier zijn we. En het is gelukt. Yayhah: Die jongens zijn blij dat er uiteindelijk een groep is die spreekt voor de Mgharba (Marokkanen), want daarvoor waren er enkel wat middelmatige rappers hier en daar. Zoals Salah zegt: zonder die steun waren wij ook niet verdergeraakt. We zijn blij dat er eindelijk mensen zijn die durven te praten, krijgen we vaak te horen. We tonen ook de harde feiten. Er zijn wapens in die omgeving. We laten dat zien. Misschien dat ze in België niet veel gewoon zijn. Snoop Dogg of 50 cent hadden nog hardere clips. Natuurlijk, we zijn niet in Amerika. Niet iedereen loopt hier rond met wapens. Maar het bestaat wel. Wij vragen dat ook niet aan die gasten, hè. Ze komen er zelf mee af. Bij sommige opnames sta je te rappen, en zie je plots een mes opduiken (lacht). Wij censureren onze clips niet. Hoe meer je iets regisseert, hoe onnatuurlijker het overkomt. We hadden nooit gedacht dat NoMobs zo groot zouden worden. We dachten gewoon: kom, we gaan een lieke of twee maken voor de buurt. Het is allemaal heel snel gegaan. Ik herinner me nog goed de eerste keer. Ik was aan het werken. Met de taxi, vroem vroem aan het rondrijden. Plots krijg ik een telefoontje van één van de gasten. Kom nu af! We moeten gaan optreden. Kifesh, optreden? OK, is goed (lacht). Salahdine: Onze troef is dat we onszelf blijven. Dat is de belangrijkste reden waarom we succes hebben. We brengen een geloofwaardig verhaal. We zien er zo uit op straat. We gaan ons niet anders voordoen. We gaan niet plots de grave uithangen. Of stel: ik rap plots over wagens, en ik heb zelfs mijn rijbewijs niet, dan klopt er iets niet, he. Die gasten kennen ons. Ik rap over tram 24, en ze zien mij op tram 24. Ah, da s ene van ons, hoor ik dan. Tot slot, welke zaal zouden jullie veroveren met jullie stuk? Waar willen jullie echt optreden? Salahdine: Hmm, da s een moeilijke vraag. Waar zijn de schoonste zalen in het land? (lacht) Even nadenken. Ik wil eigenlijk gewoon binnenvallen. Brakage. Op de plaatsen optreden waar alleen van die witte Vlaamse mensen komen. En hen verrassen met ons stuk. Maar ook de nieuwe generatie Vlamingen, Marokkanen Zwart-Afrikanen, Turken. Zij hebben de verwachting dat theater saai is. Wij willen dat vooringenomen beeld doorbreken. Mensen verrassen. Brakage dus. 6/7

7 Wachten op Gorro wordt getoond in het kader van het minifestival Generatie Wereld, een staalkaart van een opkomende generatie wereldbewuste theatermakers. Een programma van GEN2020 in t,arsenaal mechelen, met daarnaast ook vers werk van SINCOLLECTIEF, Mauricio Ramírez, Michael Bijnens, Aïcha Cissé en Aminata Demba, Thomas Janssens en Sarah Eisa. Van maandag 9 t.e.m. vrijdag 13 december in t,arsenaal mechelen. Wachten op Gorro van NoMoBS (work in progress) speelt vrijdag 13 december in t,arsenaal mechelen. Het programma start om 20u00, de NoMoBS treden op om 22u. Meer info: Wil je er graag bij zijn? Win dan een duoticket voor Wachten op Gorro! Hoe winnen? Verstuur het juiste antwoord op de wedstrijdvraag: Wat betekent gorro? naar wedstrijd@alartemag.be. Deelnemen kan tot donderdag 12 december Good luck! Like: ( 268 ( 11 ( ( ( ( Comments Add a comment... Also post on Facebook Posting as Nadia Benabdessamad (Change) Comment Facebook social plugin 7/7