FRED ROYERS EEN VECHTSPORTLEVEN VOL PASSIE EN GEDREVENHEID

Transcriptie

1 FRED ROYERS Fred Royers ( ) begint zijn vechtsportcarrière bij de Arnhemse sportschool van Harry Kreytz als hij net 17 jaar is geworden. Tot die tijd is hij fanatiek korfballer bij de Arnhemse korfbalclub EKCA. Stompen en trappen zijn voor hem eigenlijk de ver-van-mijn-bed-show. Waarom dan die over stap naar de krijgskunsten? KARATE Wij woonden toen in de wijk Over-het-lange-water in Arnhem (bij Presikhaaf) en mijn jongere broertje Sijmen, mocht op judo bij Sportschool Kreijtz. legt Fred Royers uit. Ik moest hem een keer ophalen en na het jeugdjudo was er een karateles. Ik bleef even kijken en was meteen verkocht! Royers begint te trainen, maar al snel blijkt het niet meer te combineren met zijn korfbalcarrière. Het witte karatepak en daarbij behorende banden hebben een dermate grote aantrekkingskracht op hem, dat het korfbal allengs op de achtergrond raakt. Na zijn eerste karatewedstrijdjes wordt het duidelijk dat Royers een groot talent aan de dag legt voor het vechtsport-spelletje. Op 19-jarige leeftijd wordt hij Nederlands kampioen, (toen in de klasse tot 68 kg) iets dat hij maar liefst 9 (!) maal zou herhalen (waaronder 4 Open Nederlandse Titels, allemaal in de 75 Kg klasse). Maar zijn grote momenten komen toch vooral als hij wordt geselecteerd voor de Nationale selectie Ik heb gewoon ontzettend veel geluk gehad dat ik bij die Nationale selectie, die echt in die tijd bestond uit een groep super karateka s, dat ik daar mee kon trainen. Zegt de Arnhemmer met ontzag in zijjn stem. Mannen als John Reeberg, Ludwig Kotzebue, Otti Roethof, Walter de Mooij, Ton v Heumen, Jan Snakenborg, Raymond Snel, enfin, noem maar op, daar moest ik het mee aanleggen. knokken geleerd! En in die tijd stonden die echt mijlenver boven mij qua ervaring en techniek! Ik kwam daar als kneusje en ik heb daar op die centrale trainingen, geleid door trainer Rob Zwartjes, pas echt wedstrijd karate en knokken geleerd. Van 1975 tot aan 1984 blijft Fred Royers een vaste keus voor het nationale team waarmee Nederland enorme succes vol is. (drie keer 1e EK Landenteams, Wereldtitel voor Landenteams in Tokyo (1977), 2e met landen teams op de WK in Taiwan (1982), etc Individueel behaalt Royers als Fight & Power Center Kickboxing Arnhem Hommelseweg LD Arnhem Telefoon: /

2 Karateka ook grote successen over de hele wereld zoals o.m. een Europees kampioenschap in Helsinki (Fnland 1979) twee maal een 3e plaats op een WK in Spanje (1980) en in Taiwan (1982) en een 2e plaats op de World games in Santa Clara in de USA (1980) Maar ongetwijfeld is de bekroning van zijn Karate carriere toch wel het wereldkampioenschap voor landenteams in Tokio in 1977, waar de Nederlands equipe (John Reeberg, Otti Roethof, Fred Royers, Ludwig Kotzebue, Raymond Snel en Jan Snakenborg) in het het hol van de leeuw de wereldtitel verovert en daarmee Nederland als vechtsport natie defintief op de kaart zet. Tegelijkertijd echter wordt Royers steeds vaker voor een moeilijke keus gesteld. TO STUDY OR NOT TO STUDY Na mijn eindexamen HAVO ben ik gaan studeren aan de leraren opleiding in Nijmegen. Ik wilde graag voor de klas staan en begon heel enthousiast aan een studie Nederlands en Engels. Hij denkt even na en zegt dan : Maar al snel bleek dat ik zo ontzettend vaak weg was met de nationale selectie voor interlands, stage trainingen en wedstrijden dat het heel moeilijk was om dat vol te houden. Na twee jaar te hebben geploeterd en met de studie tijd te hebben gemarchandeerd, besloot ik dan maar in de avond uren een MO studie te gaan doen, maar ook daar bleef het schipperen. Ik had nu eenmaal die vechtsporten in mijn hoofd zitten en eigenlijk was dat het enige dat ik echt wilde! Inmiddels maakten de vechtsporten in Europa een revolutie door. Het Kick en Thaiboksen werd in Europa geintroduceerd en natuurlijk gingen ook de traditionele Budoka s zich afvragen wat men daar nu mee aan moest. Zo ook Fred Royers. Toen ik dat eerste Kickboks gala in Nederland zag (1976) wist ik echt niet wat ik mee maakte! Zo hard, zo meedogenloos, ik weet nog goed dat ik daarna naar huis reed en dacht: Van m n lang zal z n leven niet dat ik dat ooit ga doen! Tja. Hij lacht ietwat besmuikt en vervolgt dan met : Maar die beelden van die gespierde jongens in die ring bleven me toch achtervolgen. Ik vroeg me af wat ik dan met mijn karate in zo n ring zou kunnen doen en als ik heel eerlijk was, wist ik dat ik geen antwoord zou hebben op dat soort geweld. Ik ben toen eerst maar eens gaan boksen bij de Nijmeegse boksclub NABA en later bij Arnhemse club Muscular om eerst dat maar eens onder de knie te krijgen. En daar heb ik toch wel een hoop geleerd van de toenmalige trainer Baby de Voogd! Het was een ware eye-opener voor me! is zijn constatering. Ondanks de aanvangs moeilijkheden (Handschoenen, raak slaan, ander soort conditie ) die Royers had met dat amateur boksen, pakt hij het snel op en uiteindelijk weet hij toch (na 21 partijen ) de A- klasse in het middengewicht te bereiken. Hoe was hij als bokser? Oh, daar moet je je niets geweldigs bij voorstellen. lacht hij smakelijk. Ik kon goed meekomen met iedereen, maar ik denk dat ik vooral een goede middenmoter was. is de nuchtere en eerlijke constatering. Vergeet niet dat ik het boksen altijd erbij gedaan heb als ondersteuning voor mijn Kickboks-carriere en dat ik er ontzettend veel baat bij heb gehad. DE EERSTE KICKBOKSLES In 1978 besluit Fred Royers dat het tijd wordt om dan toch maar eens het diepe in te gaan en in september hij meldt zich aan als lid bij het fameuze Mejiro gym van trainer Jan Plas aan de Lauriers gracht in Amsterdam. Er waren in die tijd maar twee grote bekende Muay Thai Kickboks clubs in Nederland die de hele boel domineerden, Chakuriki en Mejiro Gym. Herinnert hij zich. Omdat ik trainer Jan

3 Plas nog kende uit zijn Karate periode, besloot ik daar maar heen te gaan. Bovendien wonnen zij (Mejiro Gym) de meeste ontmoetingen met alle andere clubs,dus ja, dan zoek je gewoon de beste club op. Nou, dat heb ik geweten! zucht de Arnhemmer. In die eerste training,wordt Fred blootgesteld aan lowkicks ( nog nooit getraind! ) knieen ( hoe moest dat in vredesnaam?) clinchen (???) en kei en keihard trappen ( ik maakte alleen maar punten met mijn benen ) Het is een zwaar gefrustreerde en redelijk gedesillusioneerde jongeman die naar Arnhem terug rijdt Ik baalde zo ontzettend, dat wil je niet weten Hij zwijgt even en vervolgt dan met: Echt, ik kreeg dus van iedereen een pak rammel, van iedereen! Natuurlijk, ik kon me goed redden met boksen en weg bewegen (Karate) maar voor de rest had ik totaal geen oplossing... Ik zat natuurlijk ook in een groep met allemaal toekomstige kampioenen zoals Lucien Carbin, Rob Kaman, Andre Brilleman, enfin noem maar op, maar ik had ook helemaal geen antwoord op die vecht mentaliteit van die jongens. Ik kwam daar, een braaf studentje uit het oosten, terecht tussen allemaal jongens van de straat die een totaal andere mentaliteit hadden dan wat ik tot dan toe gewend was! Ik kon echt wel huilen toen ik naar huis terug reed. zegt hij glimlachend als hij terug denkt aan die periode. Alles deed me zeer, maar het was vooral het vernederende gevoel dat ik helemaal niets terug kon doen op wat ik daar voorgeschoteld kreeg Maar ja, dat was eigenlijk ook hetgeen dat mij er juist toe bracht om toch door te gaan. En dus, de week erop was ik er weer en kon ik mijn volgende pak slaag gaan ophalen..! WEDSTRIJDEN MUAY THAI, KICKBOKSEN, SAVATE EN FULL CONTACT Na anderhalf jaar Muay Thai training bij Mejiro Gym vindt trainer Jan Plas dat het tijd wordt voor Fred om de ring in te gaan en ondanks dat Royers in het begin heftig tegenstribbelt (.ik was doodsbenauwd om die ring in te gaan en verzon allemaal smoesjes om maar vooral niet te hoeven vechten!) is er geen ontkomen aan voor de Arnhemmer. Hij vecht zijn eerste Muay Thai partij tegen de Amsterdammer

4 Tuncay Coban (Chakuriki) en wint, ondanks de zenuwen, zonder noemenswaardige problemen. Er volgen vele wedstrijden. Omdat Royers echter nieuwsgierig is en blijft zoeken naar nieuwe uitdagingen, zoekt en vindt hij ook vele wedstrijden in andere systemen. Met name in Frankrijk maakt hij grote furore door de kampioenen van Frankrijk in hun land in hun eigen spelletjes (o.a Full Contact-alleen maar high kicks en geen knieën/en in het Boxe Francaise-Savate) te verslaan. Het levert hem Europese titels en later een wereldtitel op. Oh ja, en ook een bijnaam, Le Gladiateur (de gladiator). Ja, die bijnaam Hij glimlacht minzaam als hij er aan terug denkt. die werd bedacht door een Franse journalist, Jean Paul Mail let, die mij op de voorpagina zette van het Franse blad Karate/Bushido (een der grootste vechtsport bladen ter wereld ) en daar een enorm verhaal over maakte, omdat ik op alle stijlen en systemen (Muay Thai, Karate, Savate, boksen, Full Contact, etc,) vocht. Maar eerlijk gezegd was dat meer noodgedwongen dan een echte keuze, omdat er in die tijd natuurlijk lang niet zoveel gala s waren als tegenwoordig en ook het aantal vechters was beduidend minder. legt hij uit. Dus moest je wel vaak naar buitenland toe om aan je wedstrijden te komen. OP ZOEK NAAR HET HOOGST HAALBARE Samen met vaste trainings en sparringspartner Rob Kaman reist hij de hele wereld af, van Hong Kong tot Japan, van de USA tot aan Thailand. Het is wedstrijden vechten en trainings stages volgen en de resultaten blijven dan ook niet uit Doordat ik continu op zoek was naar meer en daarnaast natuurlijk geweldige trainings makkers had en de beste leraar (Jan Plas) die je je maar kunt voorstellen, gingen we natuurlijk met sprongen vooruit. Ik heb bijvoorbeeld een maand getraind in Japan bij de legendarische Toshio Fujiwara en sensei Kurosaki, ik zat weken achtereen in Los Angeles bij Benny Urquidez, heb in de Thaise trainingskampen gebivakkeerd en natuurlijk heel veel stages in Europa gegeven alswel gevolgd. Daardoor heb ik een heel breed sprectrum van informatie over kickboksen gekregen en ik denk dat dat ook de reden is, waarom het in Arnhem zo goed gaat met Muay Thai/Kickboksen. In 1985 is het moment waar zo hard naar toegewerkt is, dan eindelijk daar: In de bomvolle Amsterdamse Eden Hal behaalt Fred Royers (in navolging van Rob Kaman en Andre Brilleman,) als derde Nederlander ooit, de WKA wereldtitel. (in het middengewicht kg) in een slopend,12 ronden durend gevecht tegen de Japanse grootheid Yasuo Tabata. Maar het jaar daarna slaat het noodlot toe

5 EINDE ACTIEVE SPORT LOOPBAAN Ik moest mijn titel verdedigen in April 1986 en tijdens een sparringsessie bij Mejiro Gym brak ik mijn rechterarm. Geen wedstrijd, geen titel verdediging en zwaar balen! Hij vervolgt met: Nadat het bot geheeld was en ik de hele zomer van dat jaar keihard had door getraind om alsnog eind september die titel opnieuw te verdedigen, gaat het op 1 september weer mis Tijdens het sparren kreeg ik een knie, exact op dezelfde plek en mijn arm brak opnieuw De Arnhemmer zwijgt en je ziet dat hij er nog steeds met spijt aan terug denkt. Tja, dan ben je erinmiddels meer dan een jaar uit en ik was 32, dus... De arts raadde me ook aan om geen risico s te nemen met een evt. 3e breuk, dus dat betekende het einde van mijn (actieve) sportcarriere. Maar het opende tegelijkertijd vele nieuwe wegen Ik had veel meer tijd om me aan mijn pupillen te wijden, om les te geven en stages te geven in heel Europa, enz. vertelt hij enthousiast. EEN NIEUWE CARRIERE Stilzitten hoefde Royers zeer zeker niet, want er had zich inmiddels ook een nieuwe carriere aangediend. Royers was al in 1981 begonnen met stukjes te schrijven voor het toenmalige zeer bekende vechtsport blad Zendokan en dat was niet onopgemerkt gebleven. Via TV presentator John Haanen kreeg hij een geweldige kans om de productie van het eerste grote vechtsportgala voor Veronica te doen. Het enorme succes van dit evenement in zowel de Arnhemse RIJNHAL als in de kijkcijfers, zorgden ervoor dat hij vanaf 1987 bij Veronica Sport aan de slag kon. In 1990 volgt Eurosport, waar hij sindsdien werkzaam is als verslaggever voor Boksen, K-1 Kickboksen, wintersport (Snowboarden), trendy sports als Skaten etc. en verder alles wat maar met vechtsport (Judo, karate, Budo gala s) te maken heeft. Inmiddels kennen we Royers uiteraard ook van zijn activiteiten als journalist bij de tijdschriften Ringsport en Budosport. Verder heeft hij in Frankrijk een boek over Muay Thai/Kickboksen uitgegeven en geschreven en verder verscheen er van zijn hand (in samenwerking met zijn goede vriend Koen Scharrenberg) een boek over de vechtsporthelden in Nederland ( legends - uitgegeven in Japan) Tevens werkte hij mee aan TV-sport programma s bij RTL5, waar hij onder meer live verslag deed van wedstrijden van Regilio Tuur en die tussen Mike Tyson en Brian Nielsen in Copenhagen. Ook werkte hij samen met Pieter Storms (van Breekijzer ) aan een programma voor SBS6 genaamd Fataal Moment en hij versloeg hij drie Olympische spelen (1996, 2000 en 2004) voor Eurosport. MYLENE DE LA HAYE EN DE K-1 De grote doorbraak voor K-1 bij het grote publiek in Nederland kwam eigenlijk doordat hij samen met Mylene de la Haye het programma Mylene knokt door! maakte. Daarvoor reisden zij de hele wereld af (Las Vegas, Nagoya, Melbourne, Tokio etc.) en interviewden zij gedurende 1 jaar de atleten en de organisatoren om het K-1 circuit, waarbij zij erin slaagden om het publiek het K-1 circuit van binnenuit te laten volgen. Inmiddels is K-1 een begrip geworden bij een groot publiek in Nederland en heeft ook een grote sport zender als Europsort K-1 in haar programmering opgenomen. De carriere van Royers als actief top sporter ligt inmiddels al ver achter hem, maar door de uitstekende resultaten van zijn pupillen bij Kickboxing Arnhem is hij ook op dat vlak nog steeds uitermate in the running. Naast zijn drukke journalistieke werkzaamheden blijft het namelijk voor hem echter een absolute must om te trainen en te blijven lesgeven in de sport die zijn carriere en leven in zo n belangrijke mate vorm heeft gegeven. Kickboxing Arnhem is onlosmakelijk met zijn naam verbonden en als het aan hem zelf ligt zal dat ook altijd zo blijven!