Dagboekverslag vakantie Bonaire 15 april - 1 mei 2009

Transcriptie

1 Dagboekverslag vakantie Bonaire 15 april - 1 mei 2009 Woensdag 15 april 2009 was het eindelijk zover. Een 7-tal duikers (Rob, José, Marcel, Charlotte, Laus, Petra en Robert Jan) vertrokken naar Bonaire. Een van ons was zelfs met aftellen begonnen rond de kerstdagen van Namen zullen we maar niet noemen. Met de taxi vertrokken wij in de avonduren naar Schiphol. Op een zeer rustig Schiphol werden de formaliteiten in rap tempo afgewerkt. Het inchecken via de computer was niet helemaal gelukt en dus hadden we allemaal een gewone stoel in plaats van de gewenste stoel met extra beenruimte. Het vliegtuig vertrok op tijd en na een goede 9 uur kwamen we aan op een warm en donker Bonaire. Na het passeren van de douane hebben we direct de 2 gehuurde auto s opgepikt en zijn naar onze locatie (appartementen Windsock) gereden. Onze appartementen zijn gelegen naast elkaar op de begane grond op circa 1,5 kilometer van het vliegveld. Ruime appartementen met 2 slaapkamers, goede bedden en dito badkamers. Na een vermoeiende trip gingen we uiteindelijk vroeg in de morgen van de 16 e naar bed. Donderdag 16 april Na een korte nachtrust van enkele uren hebben we in eerste instantie gemeenschappelijk boodschappen gedaan in Kralendijk. Vol bepakt met allerlei eerste en tweede levensbehoeften keerden we uiteindelijk terug naar ons appartement. Na het nuttigen van ons ontbijt werd het ondertussen tijd waar we voor zijn gekomen: Duiken! Onze eerste duiklocatie lag aan de overzijde van ons appartement. Daar is ook een dependance van de duikorganisatie Wanna Dive. Met vol enthousiasme wilde wij gaan duiken en daar dook ons eerste, en hopelijk enige, probleem op: niet genoeg lood voor ons allen. Na ons ongenoegen te hebben geuit werd uiteindelijk gekozen om in groepen te gaan duiken. Als eerste koppel gingen Marcel en Robert Jan te water in de Caribische zee (watertemperatuur 27 graden). Later gingen Laus en zijn Petra en als laatste ging Rob met José. Charlotte liet deze duik aan zich voorbij gaan omdat zij last heeft van een pijnlijke blessure in haar heup. Onderwater genoten we allemaal van het schone der aarde. Wat we o.a. zagen waren de trompetvis, engelvis, eekhoornvis, barracuda s, de koffervis en vele anderen tropische vissen. s-avonds hebben we gekozen om makkelijk toe doen: uit eten in restaurant Salsa in Kralendijk. Heerlijk hebben we genoten van tournedos, gamba s en lamsvlees. Uiteindelijk gingen we voldaan maar ook erg moe naar bed. Vrijdag 17 april In verband met het tijdsverschil met ons vaderland waren we allemaal vroeg wakker. Om 7.30 uur genoten we al van heerlijke Douwe Egbertskoffie en werd de plannen gemaakt om een aantal duiken te gaan maken. In overleg werd besloten om in eerste instantie 2 duiken te maken. Zo gezegd, zo gedaan dus en werd actie ondernomen om naar onze 1 e duiklocatie te gaan: Tolo. Deze locatie ligt ten noorden van Kralendijk. Onderweg genoten we van

2 het natuurlandschap van Bonaire. Tijdens het optuigen van onze duikset werden we gecontroleerd door de sterke arm van Bonaire. Gelukkig hadden we donderdag bij Wanna Dive een soort duikvergunning gekregen (tegen betaling) zodat wij niet als bandieten te boek stonden. De duik werd weer bijzonder fraai. We konden weer genieten van diverse soorten vis o.a. trompetvis, koffervis en er werd zelfs een adelaarsrog waargenomen. Na deze duik werd we door Rob getrakteerd op een rondrit over het eiland. Flamingo s al waggelend langs de waterrand, bijzondere rotsformaties (ontstaan uit lavasteen) passeerde de revue (met toelichting van Rob). De rit eindigde uiteindelijke bij Eden Beach, daar werden de cilinders gewisseld voor onze volgende duik bij Alice in Wonderland. Deze locatie ligt ten zuiden van ons appartementencomplex. Uiteindelijk gingen 5 personen duiken. José en Charlotte bekommerde zich over de boodschappen en dus het avondeten. De duik was weer prachtig. Ook dit keer weer bijzondere vissen gezien o.a. de blauwe kipvis, goudgevlekte slangaal en de koningin papagaaivis. Na bijna 50 minuten was ook deze duik weer ten einde. Na het volladen van onze auto werd koers gezet naar ons appartement om te gaan genieten van huisgemaakte kip, gekookte aardappeltjes, salade en doperwten. Met dank aan José en Charlotte. Uiteindelijk konden Laus en Marcel het niet laten om toch een nachtduik te maken. Bepakt en bezakt met lampen doken ze uiteindelijk het donkere water in om na ongeveer 40 minuten weer op de juiste plek terug te komen. Forse krachttermen werden gebruikt door Laus want hij had een tarpoen gezien. Nu is dat volgens de koraalriffengids een visje van 2,4 cm maar deze tarpon die Laus en Marcel hadden gezien was er zeker een van 1,90 meter. Zou dan de koraalriffengids niet helemaal correct zijn of wordt hier een beetje overdreven? Zaterdag 18 april Na een wel verdiende nachtrust werd tijdens het ontbijt wederom plannen gemaakt om te gaan doen waar we voor zijn gekomen: duiken. Door Rob werd voorgesteld om te gaan duiken bij The Lake. Aangekomen bij de locatie werd door Rob precies uitgelegd wat op deze locatie verwacht kon worden. Er blijken 2 riffen te liggen met daar tussen een soort meer, althans uit de verte lijkt het op een meer. Wij wilden dat uiteraard met eigen ogen zien. In werkelijkheid bleek het nog mooier te zijn dan dat Rob had verteld. Een schitterende duik van rond de 50 minuten. Vele soorten vis en schitterend koraal kon worden aanschouwd. Na de duik werd een rondrit over het zuidelijk gedeelte van het eiland gemaakt. De slavenhuisjes (2 x 2,75 m) werden bezocht. Eigenlijk onmenselijk hoe vroeger deze mensen moeten hebben gewoond in mensonterende huisjes van 2.0 x 2.75 meter. Ook werden mogelijke toekomstige duiklocaties bezocht o.a. de Lighthouse. Dit is de officiële zuidelijkste duikstek van het eiland. Op deze plek stond veel wind en forse golfslag. Een goed tijdstip om te gaan duiken zou zijn in de vroege ochtenduurtjes. We moeten maar afwachten of we hier in de toekomst gaan duiken, althans enkele van ons, want zo wie zo zijn er een aantal die op deze plek verstek

3 laten gaan. In de middag werd door Laus, Petra, Marcel en Rob een duik gemaakt naar het drugssmokkelschip Hilma Hooker. De duikstek is een kunstmatig rif. De boot is in het verleden bewust tot zinken gebracht om duikers een leuke duikstek te gunnen. Het behoeft geen betoog dat ook dit weer een prachtige duik was. Tijd voor eten ondertussen. Door José en Petra werd weer een heerlijke maaltijd bereid bestaande uit kip met gebakken ui, rijst en salade. Uiteraard ontbrak de Hollandse yoghurt niet. In de avond hebben Rob met Robert Jan en Laus met Marcel een nachtduik gemaakt. Na ongeveer 3 minuten in het water te hebben gelegen werden Rob en Robert Jan plotseling vergezeld door 2 immense tarpons. De verhalen die Laus eerder had verteld bleken dus waar te zijn. Pakweg de 2 meter lange vissen bleven ons gedurende de nachtduik bij ons. We waren daar zo van onder de indruk dat ze de bijnaam Jack & Jones kregen. Ook heel bijzonder was te zien wanneer deze vissen gingen jagen naar eten: ze draaiden dan als het ware om hun as en schepte zo de kleine visjes naar binnen. Nadat we het duiken hadden afgerond werden we aan de kant als het ware aangevallen door een school kleine visjes. Ze doken op de cap van Rob en op de lamp van RJ. Je voelde als het ware allemaal doffe dreuntjes op het lichaam. Ook dit was weer bijzonder. Zondag 19 april Na het gebruikelijke gezamenlijke ontbijt werden de spullen weer ingeladen voor de volgende duik. Dit keer had Rob uitgekozen de locatie Karpata. Deze plek ligt iets verder als Tolo. Een prachtige koraal-rif-duik. Natuurlijk weer vele bijzondere vissen gezien (egelvis, riddervis en blauwe rugmakreel). Duikduur zat voor een ieder van ons rond de 50 minuten. s Middags werd alleen door Rob, Marcel en Laus een duik gemaakt bij Oil Slick. Daar bleek dat het koraal voor een heel groot gedeelte verwoest te zijn maar dat mocht de pret niet drukken. Tijdens deze duik ontving Marcel een presentje van Rob. Aan Marcel werd een schelp overhandigd met de tekst gefeliciteerd met je 100-ste duik. Uiteraard werd Marcel onder water gefeliciteerd door Rob en Laus. Niets gaat aan de aandacht dus voorbij.. Voor het avondeten werd besloten om een restaurantje te pakken in Kralendijk. Daar werd genoten van heerlijke biefstukken en werden plannen gesmeed voor de volgende dag: 2 duiken, beiden op de Hilma Hooker waarvan de 2 de duik een lamploze nachtduik: wat moeten we ons daarvan voorstellen? Maandag 20 april Na een goeie nachtrust werden eerst boodschappen gedaan door Laus en Petra. Ook werd ons appartement voor het eerst schoongemaakt. Waarschijnlijk werd dit gedaan omdat we onze verbazing bij Bonaire Partners hadden uitgesproken dat het appartement niet elke dag werd schoongemaakt. Met vriendelijkheid bereik je tenslotte alles. Vandaag 2 duiken op dezelfde locatie: de Hilma Hooker. Voor het eerst ging Charlotte ook mee. Haar set werd door anderen opgebouwd en met hulp van allen werd ze het water in geholpen. Haar set werd in het water aangetrokken om te

4 voorkomen dat ze te zware inspanningen moest doen. Het op deze locatie te water gaan is namelijk niet een van de makkelijkste. Er zijn veel rotsblokken waarbij je goed moet opletten. Met z n allen naar de Hilma Hooker dus. De bovenkant van deze voormalige drugsboot ligt rond de 18 meter terwijl de onderkant tegen de 30 meter aan ligt. Voor ons allen is de diepte dus haalbaar. Een immens gezicht is het als je aan komt zwemmen. Je zwemt als het ware tegen een stalen muur op. We hebben allemaal rond het wrak gedoken. Natuurlijk weer bijzondere vissen zoals onze vrienden de tarpons (J & J), maar ook een barracuda, zwarte trekkervis en schopvis. De duik werd afgemaakt rond het koraalrif wat tussen de boot en de kant ligt. s-middags werd besloten om geen duik te maken. Velen van ons genoten op het strand van het zonnetje. Bij Rob is er volgens een aantal gasten toch een steekje los. Die middag begon hij namelijk tegen z n computer te praten niet wetende dat hij aan het skypen was met Willem op het thuisfront, of zou er een stikstofbug zijn? De nachtduik werd op dezelfde locatie gehouden. Volgens planning was het de bedoeling om een nachtduik zonder lamp te maken maar doordat de maan verstek liet gaan hadden we toch echt de lampen nodig. Laus met Marcel en Rob met Robert Jan. In het donker is de boot erg mystiek. Een groot grijs gevaarte voor altijd liggend op deze plek. Grote vissen werden helaas niet waargenomen, wel veel slapend gebeuren (baarzen en grootoog soldaatvis). Rond middernacht waren we weer terug in ons appartement en werd een afzakkertje genuttigd en de duik doorgenomen. Dinsdag 21 april Nieuwe dag, nieuwe kansen. Vandaag staan 2 duiken op het programma. De ochtendduik stond gepland bij de locatie Red Slaves. Daar aangekomen zakte bij o.a. Petra de moed in de schoenen. De golven waren zo hoog dat ze besloot om niet te gaan duiken. Samen uit, samen thuis en dus gingen we op zoek naar een andere locatie. De eerste duik vond plaats bij Red Beryl. Een makkelijk plek om het water in te gaan. Uiteraard weer één groot aquarium onder water. De gebruikelijke vis werd gezien o.a. ook een grote murene. In de middag werd door Rob met José, Laus met Petra en Robert Jan een duik gemaakt bij ons appartement Windsock Houserif. Een leuk rifduik waarbij Jack en Jones weer werden gezien. Helaas niet het zeepaardje wat er huist, maar wel 2 dolfijnen. Jammer dat dit op grote afstand was. Ze maakte ook geen aanstalten om naar ons toe te komen. s-avonds werd genoten van een barbecue. Helaas lieten de branders ons behoorlijk in de steek en moest er een beroep op de bakpan en grill uit de keuken worden gedaan. Het moge duidelijk zijn dat dat de pret niet mocht drukken. Van het thuisfront horen we positieve berichten. Het blijkt dat de website regelmatig wordt bekeken om de door Rob gemaakte foto s te bewonderen. Woensdag 22 april Vanmorgen werd gekozen voor nog een duik bij Karpata. Op deze plek hadden we ook al op zondag een duik gemaakt. Gezien de mooie fauna werd gekozen voor deze plek. Charlotte ging weer mee. In verband met een knieblessure bleef dit keer bleef Robert Jan aan de kant. De wind was sterker dan zondag. Dat was ook te zien. Hoge golven maakte het enigszins moeilijk om het water in te gaan. De duik was weer

5 zoals vanouds. Het behoeft verder geen toelichting wat er allemaal te zien was. Bij terugkomst op de kant moest een ieder opletten dat hij of zij niet op de rotsen gekwakt werd. Dit gebeurde overigens wel bij een aantal Amerikanen. Er was zelfs een Amerikaan die met camera en al op de rotsen klapte. In de middag werd een duik gemaakt door Rob met Marcel en Laus met Petra bij de White Slaves. Eerst werd gekeken op de plek Red Slaves doch de golven waren hier toch echt te hoog, vandaar White Slaves. Vanaf de kant moest eerst een groot stuk aan de oppervlakte de zee in gezwommen worden alvorens de afdaling kon beginnen. Hoge golven zorgde er voor dat de snorkels regelmatig vol liepen met zout water. De duik was fantastisch. Waarschijnlijk komt dit ook omdat deze plek vrij moeilijk is te bereiken. Daardoor wordt op deze plek vrij weinig gedoken en is alles bijna onbeschadigd. Gespot werd grote zeeroede (pluimen) en kuipkoraal (grote vazen). Ook werden grote velden met aalen gezien. Bij terugkomst werden de duikers geconfronteerd met heftige golven. Dit zorgde voor grote inspanning om veilig aan de kant te komen. Donderdag 23 april Deze morgen werden we getrakteerd op een jeepsafari om bij onze duikstek te komen. De duikstek lag ten noorden van het terrein van Bopec. Waar Bopec voor staat is niet geheel duidelijk, waarschijnlijk Bonaire Petroleum Company, maar dat is een verzinsel wat ik ter plaatse bedacht. De duikstek was geen officiële duiklocatie ook daar moeten we dus iets mee: Rob s place. Bij het te water gaan moesten we tussen de rotsen manoeuvreren. Onder water werden we weer getrakteerd op scholen rifbaarzen, barracuda s en grote snappers. Duikdiepte zat rond de 13 a 14 meter. In de middag werd door iedereen (behalve Rob en José) koers gezet naar Kralendijk. Daar werden de 6-tal souvenirshops bezocht (meer zagen we niet) en werden wat kleine aandenken van Bonaire gekocht. Al snel werd de bar opgezocht waar van 5 tot 6 een happy hour plaats vond. 2 drankjes voor de prijs van 1. Dat is iets wat we natuurlijk niet voorbij konden laten gaan. De sessie werd afgesloten met een etentje in het restaurant Salsa. Daar werd weer genoten van carpaccio s, tournedos en lamsrekjes. Een taxistandplaats was niet voorhanden en dus regelde we een taxi bij het restaurant. 5 minuten later stond deze voor de deur en werden we voor $ 15 teruggebracht naar Windsock. U vraagt en wij draaien Vrijdag 24 april Deze morgen waren we van plan om te gaan duiken bij Salt City. Daar aangekomen lag een boot(je) boven onze duikplek en werd gekozen voor een andere locatie: Tori s Reef. Het begint een beetje vervelend te worden maar ook deze duik was weer een fantastische. Natuurlijk weer wat vis gezien zoals een grote dikke 2 meter lange groene (vieze) murene, de jamaica pijlstaartrog en de surinaamse grommer. In de middag werd gekozen voor locatie Andrea I. Dit ligt net ten noorden van Kralendijk. Laus met Petra, Marcel met Charlotte en Rob met Robert Jan. Robert Jan kreeg tips van Rob om het luchtverbruik te beperken zodat een langere duiktijd kon worden bereikt. Rob: probeer langzaam in drie tellen in te ademen, drie tellen vasthouden en wederom langzaam in drie tellen uit te ademen. Uiteraard volgde Robert Jan de adviezen van Rob op en wat bleek, de duiktijd kon ten opzichte van

6 vorige duiken met 10 minuten worden verlengd, ondanks dezelfde diepte. Aan het eind van de duik bleek er ook nog 65 bar lucht over te zijn terwijl bij de vorige duiken veelal de 50 bar werd aangetikt. Zo hadden we dus ook nog een leermoment in deze fantastische vakantie. Tijdens deze duik kon de adelaarsrog gespot worden. Dit immense beest kwam als het ware als een vliegtuig ons tegemoet. Laus en Petra hebben de adelaarsrog ook gezien maar hebben o.a. ook barracuda s en drie schorpioenvissen gezien. De nachtduik vond niet plaats bij Karpata zoals gepland. Uiteindelijk gingen alleen Laus en Marcel een nachtduik maken. Er werd maar gekozen voor het Windsock Houserif. Er behoefde dan niet lang gereden te worden. Volgens opgave van hen hebben ze Jack of Jones gezien, dat is niet geheel duidelijk. Wel wisten ze te vertellen dat de tarpon een klein visje verorberde. Onze nachtduikers werden uiteraard in de gaten gehouden door de overige aanwezigen, sommige met lamp. Zaterdag 25 april Vandaag was gepland om 2 duiken te maken in de buurt van het Bopec-terrein doch Laus en Petra hadden boodschappen gedaan en hadden hun connecties (familie van Koos) op het eiland geraadpleegd. Van deze informant kregen ze tips om te gaan duiken bij Fishermans Hut en bij de Zoutpier, maar deze plek is eigenlijk verboden. Uiteindelijk hebben we de eerste duik 500 meter zuidelijker gemaakt bij Fishermans Hut. Mooie duik waarbij 2 schildpadden en grote trompetvissen werden gespot. Ook prachtig paars vaaskoraal was in overvloed aanwezig. De 2 e duik werd gedaan bij The Lighthouse Point. Officieel is dit geen duikstek meer, maar dat weerhield ons niet om te gaan duiken. Een betrekkelijk eenvoudige manier om het water in gaan, geen golven dus alles perfect. Na een tijdje gesnorkeld te hebben werd het tijd om af te dalen. Na een duik van circa 50 minuten kon het resultaat gedeeld worden met de anderen: barracuda s, schorpioenvis en een pijlstaartrog. Noemenswaardig is dat Robert Jan wederom profijt heeft gehad van Rob z n tips voor wat betreft het luchtverbruik. (langzaam inademen, vasthouden en langzaam uitademen). De duiktijd bij de eerste duik was 60 minuten en bij de 2 e duik 50 minuten (70 bar over). Voor een avondduik werd door niemand gekozen. Zondag 26 april Vandaag een rustige dag, slechts één duik doch wel een speciale: een diepe duik. Gekozen werd om een diepe duik te maken bij duizend steps. De plek kenmerkt zich doordat het water bereikt kan worden door middel van een lange trap. Geen 1000 treden doch slechts 73. Uitsluitend Rob, José, Laus, Marcel en Charlotte wilde en mochten een diepe duik maken. Het te water gaan ging heel makkelijk. Heel langzaam daalde ze af naar een diepte van 32 meter. Frappant was dat de kleuren van het koraal geleidelijk verdwenen. De temperatuur op de diepte van 32 meter was slechts 1 graag lager dan bij de vorige duiken. Nog steeds aangenaam 26 graden. Na het aantikken van de 32 meter werd langzaam de stijging ingezet en werd de duik afgemaakt op 5 meter. Het bijzondere op deze duikplek is dat het koraal heel mooi is en ook op een beperkte diepte van 5 meter. Voor de middag was een culturele aangelegenheid in gedachte: Lac Cai. Dit ligt aan de andere kant van het eiland. Ook werd Punt Cai aangedaan. Volgens informatie zou daar een restaurant herbouwd zijn wat tijdens de orkaan Ivan (2004) volledig is

7 weggeblazen. Daar aangekomen bleek het restaurant nog steeds weg te zijn en werd gekozen om bij Lac Cai dan maar iets te gaan eten. Weer teruggereden en wat blijkt: keuken dicht om uur. Grote verbazing alom. En werd dus maar koers gezet naar Kralendijk. Petra wilde graag haar patatje met een frikadelletje. Uiteindelijk hebben we die avond dus maar makkelijk gedaan: lekker snacken bij de snackbar. In de avonduren werd nog een potje jokeren gedaan op z n Voorhouts ; eigen spelregels van Laus en Petra, maar dat mocht de pret niet drukken. Maandag 27 april Vandaag een speciality: bootduiken. Vorige week hadden we al geregeld dat we naar Klein Bonaire wilde gaan. Dit is een onbewoond eiland op pakweg een 15 minuten varen vanuit Kralendijk. We vertrokken rond de klok van uur vanuit Eden Beach met de boot richting Klein Bonaire. Onderweg zagen we vliegende vissen (dit is een poon). Uiteraard waren wij met z n allen doch we werden vergezeld door Roeland, Paul en Bernadette, allen van Wanna Dive. Bernadette loopt stage bij Eden Beach voor het behalen van haar Dive Master. Helaas moet ze nog veel leren, maar dat ter zijde. De duik vond plaats bij Munks Haeven aan de westkant van Klein Bonaire. Daar ging een ieder met een bootrol te water. Het duiken was weer als vanouds doch enige stroming werd wel waargenomen. Goed plannen dus. Onder water leek ook deze keer weer een aquarium met veel vis. Bijzonder is te melden het grote schildpad wat zich in der verte de diepte liet inzakken. Na ongeveer een kleine 50 minuten werd iedereen weer de boot in geholpen en werd koers gezet naar Wanna Dive. In de middag werd uitsluitend door Laus, Petra en Robert Jan een duik gemaakt bij Windsock. Een lange duik van 67 minuten. Wel een relaxte duik op het huisrif. Ook bij deze duik werd een schildpad gespot. Omdat José en Charlotte nog een nachtduik wilde maken gingen zij met Rob een nachtduik maken bij de Hilma Hooker. Met enige hulp van Laus en Marcel werd Charlotte het water in geholpen. Het behoeft geen betoog dat ook deze duik weer een mooie was ware het niet dat er weinig vissen aanstalten maakte zich van hun beste kant te laten zien. Dinsdag 28 april Het einde van de duikvakantie komt in zicht. Nog één volle dag de mogelijkheid om te duiken. Voor woensdag staat slecht één of geen duik op de planning, maar dat is morgen pas. Vandaag op een ieders verzoek nog een bezoekje aan The Lake. Op deze plek hadden we ook zaterdag de 18 e gedoken doch iedereen vond dat deze plek voor herhaling vatbaar was. Bij het te water gaan van Laus en Petra ging e.e.a. niet helemaal goed. Petra s automaat begon heftig te freeflowen t.g.v. een hoge golf waar ze doorheen gingen. Binnen zeer korte tijd raakte ze behoorlijk wat lucht kwijt: nieuwe fles dus. Rob, José, Marcel en Robert Jan zette de geplande duik voort. Het feestje van Marcel z n 100 ste duik werd dunnetjes overgedaan door het neerlaten van een schelp met inscriptie in The Lake. Uiteraard werd dit heugelijk moment vastgelegd op de gevoelige plaat. Tijdens deze duik werden gespot de adelaarsrog, schildpadden en een barracuda. De middag werd benut door Petra en Laus om een duik te maken bij 100-steps. José en Rob gingen op zoek naar het zeepaardje bij Windsock Houserif (niet gevonden). De anderen genoten van de ondertussen

8 welverdiende rust. Voor de avond stond geen duik gepland. Andere bezigheden buitenshuis stonden op het programma: slenteren langs shops, happy hour en een bezoek aan de Watta Burger. In normaal Nederlands, gewoon de snack bar. Woensdag 29 april De laatste volledige dag op Bonaire. Vandaag geen duik maar een culturele aangelegenheid: een bezoek aan het Washington Slagbaai National Park. Dit natuurpark ligt in het noorden van Bonaire. Aangekomen bij de entree van het park konden we uitsluitend de korte route (24 km) nemen. Via soms steile onverharde, zanderige wegen reden we langzaam door het natuurpark. Ongelofelijk vele soorten cactussen, in alle soorten en maten. Uiteindelijk kwamen we aan de waterkant en konden we genieten van een schitterend uitzicht over de oceaan. In het tweede gedeelte van deze trip moesten er leguanen in het park voorkomen. Welgeteld dus één. Reden van afwezigheid was ons onbekend. De dag werd afgesloten door middel van een gezamenlijk etentje buiten de deur in restaurant City in Kralendijk. Donderdag 30 april De laatste dag op Bonaire. Na het ontbijt begon een ieder zijn koffers te pakken en werd rond de middag koers gezet richting het vliegveld. De auto s werden bij het verhuurstation terug gebracht, koffers werden ingecheckt (helaas moesten er door diversen bijbetaald worden i.v.m. overgewicht) en gingen we langs de douane. Uiteindelijk vertrok het vliegtuig een kwartier te laat doch doordat we een sterke wind in de rug hadden kwam het vliegtuig uiteindelijk om uur aan op Schiphol, drie kwartier voor schematijd. Na het ophalen van onze koffers werd wederom onze koffers door de scanners gehaald en konden we eindelijk richting de taxi s lopen. Rond de klok van uur kwamen we weer veilig aan bij de duikschool en was onze vakantie naar Bonaire ten einde. Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om vooral Rob en José hartelijk te bedanken voor het regelen van deze vakantie. Ik denk dat ik dat mede namens Marcel, Charlotte, Laus en Petra mag doen. Aldus opgemaakt naar waarheid en een ieder de gelegenheid te hebben gegeven input aan dit verslag te hebben gegeven, Was getekend, Robert Jan Minnee Mei 2009