Rijk van Lucifer in Egypte

Transcriptie

1 HOOFDSTUK 9 Rijk van Lucifer in Egypte Heilige Boek der Gevallen Engelen 316

2 HET RIJK VAN LUCIFER IN EGYPTE De mensheid kreeg na de zondvloed, Egypte en dal van de Indus om in verder te leven. Deze twee gebieden werden gecontroleerd door de AN.UNNA.KI (gevallen engelen) en werd EN.KI (Aartsengel Lucifer) aanbid onder verschillende namen en werd in dit gebied de schepper van de wereld genoemd. Vanaf die tijd heeft EN.KI de waarheid verdoezeld met zijn verhaal. (Egypte, Tweestromenland) (dal van de Indus) Heilige Boek der Gevallen Engelen 317

3 SHEPPINGSMYTHE VAN PATH OVER MEPHIS In de Scheppingsmythe van Memphis staat Ptah (ANU), de 'Vader van de Goden uit wie alle Leven voortkwam', centraal. Net als de priesters van de tempels van Heliopolis en Hermapolis Magna, beweerden de priesters van de tempel van Memphis dat hun tempel de plaats van de oerberg markeerde. Ptah (ANU) belichaamt in deze versie van de schepping de oerberg. Deze oerberg zou het eerste continent zijn geweest van de aarde. Het was het eerste continent voor de verschuivingen van de plateaus. Op deze berg zou Path (ANU) de aarde hebben gemaakt. Ter herdenking van deze daad werd Mephis één van de belangrijkste plaatsen. (Memphis, de oude stad) Heilige Boek der Gevallen Engelen 318

4 Ptah (ANU) had zichzelf voortgebracht en schiep daarna het heelal, hij is de opperbouwmeester van het heelal. Hij bedacht alles in zijn hart, want de Egyptenaren geloofden dat het hart de plek was waar je geest of intellect huisde. Toen sprak Ptah (ANU) hardop zijn gedachten uit en terwijl hij sprak ontstonden de dingen. Hij schiep als eerste andere Goden (Engelen) en daarna steden met kapellen waarin de Goden konden wonen. Hij creëerde beelden van hout (zie Maya mythologie Popol Vuh), klein en steen om als lichaam te dienen voor de geesten of ka (goddelijke kracht) van de godheden. Ook maakte hij offers die altijd aan de Goden moesten worden gebracht. Ptah (ANU) schiep alles, inclusief mensen (van planeet Lyra) en dieren, door hun naam te noemen. Nadat hij alle dingen had geschapen, vervolmaakte hij ze. Denk hierbij eens aan het Joods-christelijke beeld van het Scheppende Woord van God. Volgens de priesters van Memphis was Ptah (ANU) verantwoordelijk voor de hele schepping. Ze hebben hem daarom verschillende titels en namen gegeven om dit te benadrukken. Via de namen Ptah-Noen en Ptah-Naunet werd hij met de mannelijke en vrouwelijke aspecten van de wateren van chaos gecombineerd. Deze namen linken Ptah (ANU) ook aan de Scheppingsmythe van Hermopolis Magna. (Hermopolis Magna) Heilige Boek der Gevallen Engelen 319

5 PTAH (ANU) Ptah (ANU) was de grootste van de goden van Memphis. Hij is de verpersoonlijking van de opgaande zon, of liever een phase daarvan, d.w.z. hij stelt de zonneschijf voor, op het tijdstip, dat deze boven de horizon rijst, of onmiddellijk, nadat hij gerezen is. Deze rol zou RA (Aartsengel Lucifer, alias EN.KI) overnemen toen hij had besloten als zonnegod verder te leven na de ondergang van Atlantis. Men zegt, dat de naam van Path "opener" betekent en wel omdat men dacht, dat Ptah (ANU) de dag opende; deze afleiding van de naam wordt echter bestreden. In de Piramidetekst van Teta vinden wij over hem gesproken als eigenaar van een werkplaats en de passage schijnt aan te duiden, dat Ptah nieuwe booten vervaardigde, waarin de zielen van de doden in de Duat moesten leven. Het was eveneens Ptah (ANU), die, in vereniging met Khnemu, de bevelen van Thoth (hogepriester vogelras), aangaande de schepping van het heelal, ten uitvoer bracht. Aan Khnemu werd de opdracht gegeven de dieren te vormen, terwijl Ptah (ANU) de hemel en de aarde zou vervaardigen. De grote metalen plaat, van welke men veronderstelde, dat zij de vloer van de hemel vormde en de zoldering daarvan, werden door Ptah vervaardigd en hij maakte eveneens de stukken, welke dezen schraagde. Hij was de opperbouwmeester van het heelal. Wij vinden hem steeds in verbinding met andere goden, d.w.z. hij neemt de kenmerkende eigenschappen van andere goden, voor bepaalde doeleinde aan. Als bouwmeester van het heelal bv., deelt hij de natuur van Thoth en als de god, die het metaal van de vloer van de hemel bewerkt, lijkt hij op Shu. Ptah (ANU) wordt gewoonlijk als een gebaard man afgebeeld, met een kaal hoofd, terwijl hij kleren draagt, welke hem nauwsluitend, als een lijkwade, om het lichaam passen. Van achter zijn hals hangt een Menat, het symbool van geluk en met de gewone waardigheidstekenen van het koningschap en die van een godheid houdt hij het symbool van duurzaamheid vast. De voornaamste plaats van verering van Ptah (ANU) was Memphis; hier bevonden zich eveneens de tempels van Sekhmet, Bast, Osiris, Seker, Hathor, I-em-hetep, benevens Heilige Boek der Gevallen Engelen 320

6 die van Ra. Sekhmet was de gezellin van Ptah en zij waren de ouders van Nefer-tem. PATH EN DE ACHT WIJZEN Soms vinden wij Ptah (ANU) in gezelschap van zekere wezens, de acht Wijzen van de godin Meh-urt genaamd, die hun moeder was. Wij vernemen, dat zij uit het water ontstaan waren, uit de pupil van het oog van Ra (EN.KI alias Lucifer, de eerste aartsengel), dat zij de gestalte van acht haviken aannamen, omhoog vlogen en tezamen met Thoth het toezicht op de letters hielde (het verloren woord en de letters van de schepping). Ptah (ANU) de bouwmeester en werkman, die de tekeningen van Thoth en zijn helper uitvoerde, in al hun attributen, evenals zijn tegenhangster Sekhmet. DE GROEP VAN ACHT Centraal in deze Mythe staan acht goden, bekend als de ogdoade (Grieks voor 'groep van acht') of in het Egyptisch als chmoen. Ze worden beschreven als "De Vaders en Moeders van vóór de Goden" en "Voorouders van de Zon". Deze groep Goden (Aartsengelen) was verdeeld in 4 paren. Ieder paar stond voor een element dat nodig was voor de schepping. Noen en Naoenet: oerwateren Amon en Amaoenet: lucht of verborgen (levens)kracht Kek en Keket: duisternis Heh en Hehet: vormloosheid, eindeloosheid, eeuwigheid en soms geïnterpreteerd als stroomkracht De vier Godinnen (hun naam eindigt op 'et', wat staat voor vrouwelijk) hadden een slangenkop en de vier mannelijke Goden hadden de kop van een kikker. De priesters van Hermopolis beweerden dat, aangezien de Ogdoaden de zon hadden geschapen, hun theologie ouder was dan die van Heliopolis. Er zouden zelfs stukjes van het kosmische ei in de tempel van Hermopolis hebben gelegen, die staat op de plaats waar volgens Heilige Boek der Gevallen Engelen 321

7 deze Scheppingsmythe de oerheuvel ontstond. Hermopolis heet ook wel Chemnoe ('achtste stad'), een verwijzing naar de Scheppingsmythe en de Ogdoaden. In het Boek der Doden van de priester Khensmose (circa 1000 voor Christus), staat het scheppingsverhaal van Hermopolis afgebeeld. De zon rijst op de eerste dag van de schepping in drie stappen boven de oerberg uit, terwijl de godinnen van het noorden en het zuiden water schenken die de oerberg omgeeft. Deze Scheppingsmythe is de oudste op onze aarde, want ze verwijst naar het eerste oereiland of supercontinent Laurazië. Het eerste Laurazië ontstond zo'n 400 miljoen jaar geleden tijdens de Caledonische orogenese, en hield op te bestaan toen het rond 280 Ma samen met Gondwana het supercontinent Pangaea vormde. Dit paleocontinent wordt ook wel "Old Red Sandstone continent" genoemd, en om verwarring te vermijden met het latere Laurazië ook wel Proto- Laurazië. Het middelpunt van dit eerste continent was Hermopolis waar de oerberg stond. (het eerste supercontinent) Heilige Boek der Gevallen Engelen 322

8 Op het eerste Eiland of oerberg stond een Violette Vlam en acht figuren die de Ogdoaden voorstellen, die later de beschermheren werden van de violette meesters. De priesters van de tempel van Memphis geloofden dat hun Scheppersgod Ptah (ANU) verantwoordelijk was voor de hele schepping. In de Scheppingsmythe van Memphis, of liever; de Memphitische Theologie, wordt Ptah (ANU) gecombineerd met zowel de mannelijke als vrouwelijke aspecten van de wateren van chaos tot Ptah-Noen en Ptah-Naunet. Via deze namen werd zijn macht in de volledige schepping benadrukt. De acht goden, die de scheppers van het heelal zouden zijn geweest. DE STAD VAN DE ACHT WIJZEN Ogdoade van Hermopolis De Ogdoade van Hermopolis (Hermopolis Magna) is een groep van acht oergoden uit de Egyptische Oudheid. Deze goden vertegenwoordigden de aspecten van de oorspronkelijke kosmos. Je zou het kunnen vergelijken als ANU met de zeven aartsengelen. De meeste overgeleverde teksten over de ogdoade komen tot ons vanuit de Ptolemaeïsche periode. De archaïsche naam van Hermopolis was echter Khemnu (letterlijk Achtstad). Heilige Boek der Gevallen Engelen 323

9 Hermopolis, Khemnu, de Achtstad) Deze naam komt men tegen vanaf de 5e Dynastie van Egypte en gaat ongetwijfeld nog veel verder terug. Dit geeft een idee van de ouderdom van deze mythe. Volgens de Hermopolitische visie bestonden de acht oergodheden in vier paren van twee (elk met een mannelijke en een vrouwelijke vertegenwoordiger). Ieder paar was geassocieerd met een specifiek aspect of element van vóór de schepping. Zij bevatten het potentieel voor het ontstaan van het universum. Daarom werden deze oergoden ook de vaders en moeders van de zonnegod genoemd. Varianten van de vier oergodenparen De volgende vier paren kunnen worden onderscheiden: Oerwateren (Nun en Naunet), Lucht of verborgen kracht (Amon en Amaunet), Duisternis (Kek en Keket) en Eindeloosheid (Heh en Hehet) Heilige Boek der Gevallen Engelen 324

10 In de Pyramide Teksten wordt verwezen naar de Acht Goden met Tem: Nau en Naunet Amen en Ament Tem met Ruru en Ruruti (leeuw en leeuwingod) Shu en Tefnut Volgens aanduidingen in de tempel van Kargah: Nun en Naunet, Hehu en Hehut, Kekui en Kekuit en Gerh en Gerhet De priesters van Hermopolis huldigden de volgende dogma's: 1.Thoth was de geest en de intelligentie en het redeneervermogen van de zelfgeschapen op zichzelf staande god. Hij was de geest en ziel van de Oeroceaan. Hij was licht en leven en schonk leven aan de mens. 2.Vier goden en vier godinnen stonden Thoth bij in zijn heerschappij van Noenoe. Dat waren Nun en Nunet, Huh en Huhet, Kuk en Kuket, en Amen en Ament. 3.Deze goden schiepen de heuvel van Hermopolis waarop de Zonnegod stond. 4.Deze goden schiepen de Zon en hielpen haar om haar plaats in Heliopolis in te nemen. 5.Deze acht goden waren de oudste goden van Egypte, het waren de vaders en moeders van de Zon. Met deze stellingen stonden zij diametraal tegenover de leer van de priesters van Heliopolis. De theologie van Thoth was van een hoog spiritueel niveau. De grondslag ervan wordt goed Heilige Boek der Gevallen Engelen 325

11 beschreven in de openingswoorden van het Evangelie volgens Johannes. Er was grote overeenkomst van de acht scheppingsgoden van de Egyptenaren met de scheppingsgoden in de Sumerische mythologie. De acht van de Sumerische mythologie de oudste Moedergodin Mami de 4 hoofdgoden An of Anu god van de hemelruimte, het heelal. Ki (godin) godin van de aarde. Enlil (Aartsengel Michaël) god van lucht en stormen. Enki (Ea, Aartsengel Lucifer) god van water en aarde. luchtgoden (atmosferische goden) Nanna de godin van de maan. Shamash de god van de zon. Ishtar godin van de hemel en godin van oorlog en liefde. De acht in de Maya Mythologie En over toeval spreken we niet, in de Maya mythologie zijn ze gekend onder deze acht: Camazotz - 'Dodelijke Vleermuis', mensenofferpriester van de doodsgoden (Popol Vuh). Gucumatz - 'Gevederde Slang' (Azteeks: Quetzalcoatl), voorouderlijke scheppergod (Popol Vuh). Hun-Batz, Hun-Chowen- 'Een-Brulaap', 'Een-Verfraaier', goden van de kunsten, de muziek, en de kalendertelling (Popol Vuh). Huracan - Hemelse scheppergod (Popol Vuh). Heilige Boek der Gevallen Engelen 326

12 (I)xbalanque [CH] - 'Kostbare Jaguarzon', oorlogsgod, een van de heldentweelingen (Popol Vuh). Vucub-Caquix - 'Zeven-Caquix' (Zeven-Ara?), vogeldemon, valse zon-maan (Popol Vuh) Xmucane - Xpiyacoc - Grootmoeder en grootvader in vaderlijke lijn van de heldentweeling, waarzeggers, betrokken bij de mensscheppingen (Popol Vuh). Zipacna, Cabracán - Demonen van het aardoppervlak en van aardbevingen, zonen van Vucub-Caquix (Popol Vuh). Dit wil niet noodzakelijk zeggen dat de een de visie van de ander overnam, maar er zou een veel oudere gemeenschappelijke en uiterst antieke bron aan de basis van beide visies kunnen gelegen hebben. De hoofdcultuurplaats van de acht oergoden lag in de oudheid in Hermopolis, een beetje ten westen van Thebe in een kleine tempel nabij Medinet Habu. DE ZOON VAN PTAH ATOEM (EN.KI LUCIFER) Atoem of Atum (EN.KI, Aartsengel Lucifer) is in de Egyptische mythologie de zelfgeschapen voorwereldlijke scheppergod en de voorvader van alle andere goden (gevallen engelen) en de farao's. Hij wordt 'de ene' genoemd (die zich vestigde op de Benben). Daarnaast speelt hij in het Nieuwe Rijk nog een rol in de zonnecultus maar het is vooral een zeer oude, mogelijk predynastieke god. Atoem betekent in het Oud-Egyptisch het zijn, het al of het niets. Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) was de grote belangrijke god van Heliopolis, zijn cultus was erg oud en in de tijd van het Oude Rijk was hij de scheppende kracht. Hij was de belangrijkste van de acht vaakst genoemde goden van de Piramideteksten. Hierdoor hebben we een schat aan informatie Heilige Boek der Gevallen Engelen 327

13 over deze god in de mythologie en zijn karakter. Zijn belangrijkste karaktertrek is de scheppende god maar ook de zelfscheppende. Hij kwam uit de wateren van Noen of Nun en creëerde de goden uit zijn gedachte. Om te scheppen moest deze 'ene' zichzelf splitsen. Volgens een bepaalde mythe, door te niezen, ontstonden Shu (droge verplaatsbare lucht) en Tefnut (vocht). Maar Atoem (EN.KI) had ook andere aspecten: de Al-omvattende heer; alles wat bestond kwam van het vlees van Atoem. En ieder individu kwam van de Ka van de god. Zoals we hebben gezien als EN.KI de mens schept. De koning zou in de piramideteksten met Atoem verenigen (aspect dat later met Osiris werd geassocieerd). Schepper; volgens de heliopolitaanse Enneade, was Atoem gemaakt in de chaos van Noen, en creëerde zichzelf. Hij is de schepper en de vernietiger; in het Boek van de doden zegt men dat hij aan het einde van de wereld alles zal vernietigen. Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) keert terug op het einde der tijden als de laatste Grand Monarch (lees meer deel 2). Vader van de goden en de koning: Als een scheppergod was hij vader van een reeks goden (gevallen engelen). De koning werd geassocieerd met Horus en dus was Atoem ook vader van de koning. Tevens werd hij "De Vader die Atoem baarde, de moeder die Atoem baarde" genoemd, waardoor hij in de Scheppingsmythe van Heliopolis de eerste Scheppersgod werd. Heilige Boek der Gevallen Engelen 328

14 (Atoem (EN.KI), zoon van Path) "De Goden kwamen tot leven door Ptah (ANU), Atoem (Lucifer) kreeg vorm in zijn hart en op zijn tong. Want de allergrootste is Ptah, die alle goden en hun ka het leven gaf met zijn hart en zijn tong, waarin Horus de vorm kreeg van Ptah, waarin Thoth de vorm kreeg van Ptah. Ptah is in de mond van alle Goden, alle mensen, al het vee en alles wat kruipt. De Enneaden van Ptah zijn tanden en lippen; ze zijn het zaad en de handen van Atoem. Alle Goden werden geboren en zijn Enneaden waren compleet. Elk woord van de God kwam tot stand via wat zijn hart dacht en zijn tong opriep. En Ptah (ANU) is Tatenen, die de Goden baarde en waaruit alles ontspringt. Hij is de machtigste der Goden, tevreden met zijn schepping." Heilige Boek der Gevallen Engelen 329

15 Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) werd over het algemeen in menselijke vorm weergegeven, als een man met een dubbele kroon die op een troon zit. Daarnaast werd de god soms afgebeeld met het hoofd van een ram (zoals het satans teken). De staf die Atoem (EN.KI) bij zich draagt geeft aan dat hij als zeer oud moet worden gezien. Zijn dierlijke vormen zijn de slang (serpent), mongoes, leeuw, stier, salamander en baviaan. Soms is de god bewapend met een boog. In verband met zijn regenererend vermogen wordt hij ook soms als een scarabee afgebeeld. AFSTAMMELINGEN VAN EN.KI (Aartsengel Lucifer) Na de ondergang van Atlantis besloot de EN.KI (Aartsengel Lucifer) een nieuwe generatie van gevallen engelen voort te brengen, waar hij centraal staat als scheppende god. Daarnaast zou hij verder leven onder verschillende namen. Heilige Boek der Gevallen Engelen 330

16 DE ROL VAN AMON Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) nam later de naam Amon, aan en werd gaandeweg steeds belangrijker in de verering van deze acht Egyptische oergoden. Hij ontwikkelde zich tot de zonnegod Amon-Ra (de zonnegod EN.KI) die zijn lichaam had afgestaan voor de ondergang van Atlantis. (EN.KI oog, van vogelras tot reptieleras) Later zwoer de farao Achnaton alle goden af behalve die ene god Amon-Ra (lichtwezen illuminati). Voor het eerst in de geschiedenis van Egypte kon je spreken van het monotheïsme. Dit zorgde voor grote opstanden van priesters en van het volk. In Griekse en Romeinse tijden was de Amon-cultus nog bijzonder machtig -Amon werd aan Zeus of Jupiter gelijkgesteld, hoewel de culten van Osiris, Isis en Serapis grotere aandacht opeisten. Aan de Amon-cultus kwam een einde toen onder Theodosius I het christendom tot staatsgodsdienst verheven werd. VAN AMON NAAR AMON-RA (EN.KI) - DE ZONNEGOD Later veranderde Amon-Ra kortweg zijn naam in Ra of Re (EN.KI Aartsengel Lucifer) was de zonnegod van de Egyptische mythologie. Zijn naam had hij natuurlijk niet gestolen, hij was het eerste licht wezens. Hij was één van de meest vereerde en belangrijkste god van de Egyptische mythologie. De god werd veel Heilige Boek der Gevallen Engelen 331

17 geassocieerd met andere goden. In het begin van de Egyptische mythologie is hij samengesmolten met de valk waardoor hij Re- Horakthy werd. Als de ochtend-zon werd hij geassocieerd met Chepri en als de avondzon met Atoem. Ra (EN.KI Lucifer) bleef belangrijk gedurende de gehele geschiedenis van het faraonisch Egypte. De god was meestal het middenpunt in religeuze teksten en in scheppingsmythen. Ra (EN.KI Lucifer), de grote zonnegod, schijnt reeds op een vroeg tijdstip een vooraanstaande positie in het Egyptische pantheon ingenomen te hebben. De latere Egyptenaren schijnen gedacht te hebben, dat de naam in zekeren zin met schepping verbonden was. De aanbidding van de zon was zeer oud in Egypte en het is daarom waarschijnlijk, dat een aantal zonneerediensten met dien van Ra (EN.KI Lucifer) versmolten. Het is zeker, dat dit het geval was met de dienst van de havikgod Heru, of Horus. Deze beide goden worden gewoonlijk met het lichaam van een man en de kop van een havik afgebeeld, toch soms hebben zij ook de werkelijke gestalte van dien vogel. Vanaf de oudste tijde schijnt de havik met de zon geïdentificeerd te zijn. Zijn vliegkunst en de hoogte, welke hij bij het vliegen bereiken kan, waren waarschijnlijk de reden, dat men hem in verbinding bracht met het grote licht van de dag. In verschillende lande zijn vogels, met hemelhoge vlucht, het symbool van de zon (het lichtwezen Lucifer). Zo is de adelaar bij verscheidene Noord-Amerikanen Indianen het zinnebeeld van de zon. De gieren stelde in het oude Peru de dagelijkse loop van de zon voor en misschien vervulde de adelaar deze functie in de Mexicaanse godsdienst. Niet altijd echter zijn het vogels met hoge vlucht, zoals de Zon. Zo schijnt in Mexico en Midden-Amerika de quetzal-vogel hiervoor gediend te hebben en in dezelfde lande werd de kolibrie soms met de zon verbonden. Nu is het vreemd, dat, evenals wij de vogel en de slang bij de Mexicaanse god Quetzalcoatl (EN.KI Lucifer) gecombineerd vinden, wij deze zelfde dieren ook bij Ra die deze als zijn symbool als zonneschijf draagt, welke door de slang Khut omstrengeld wordt. In de mythe van Ra en Isis zegt Ra: "Ik ben Khepera in de morgen, Ra in de middag en Tem in de avond"; Heilige Boek der Gevallen Engelen 332

18 Dit toont ons, dat voor de Egyptenaren de dag verdeeld werd in drie delen en dat ieder van dezen onder de bescherming stond van een bijzondere gedaante van de zonnegod. Tem werd in een van zijn gestalten als een slang vereerd, een zeer gewone vorm voor een zonnegod, want in vele lande is de draak, of slang, het symbool voor de zonneschijf van EN.KI (Aartsengel Lucifer). EN.KI heeft een aantal rollen, die hem worden aangemeten. Deze rollen zijn ontstaan in de loop van de geschiedenis. (EN.KI) Heerser van de hemel, Een mythe vertelt ons dat toen Ra (EN.KI) te oud werd om de aarde te regeren hij door Noen op Noet (de hemelkoe) ging zitten en zo de heerser van de hemel werd. Dit zijn weer oude verwijzingen naar het verhaal van Zeus (Jupiter alias EN.KI) en Kronos (Saturnus). Daar vaart hij rond in zijn bark (boot of voertuig) met naast hem Maät, andere goden en soms ook de farao. (EN.KI) Heerser van de aarde. Een mythe vertelt dat de god Ra (EN.KI) ooit een farao was voor de tijd van de predynastieke farao's. Vele farao's zongen hymnen waarin de Ra het land zou laten verwarmen en de gewassen zou groeien (Akhenaten). Ra (EN.KI) in de onderwereld. Zoals de god begon te reizen in hemel met zijn bark (boot of voertuig), zo deed hij dat ook in onderwereld. Daar werd hij voortgetrokken door een aantal jakhalzen en ureauscobra's. Iedere nacht kwam hij Apophis tegen die hem aanviel, maar telkens werd verslagen zonder ooit te worden gedood, het bloed van Aphopis kleurt de hemel elke ochtend rood als bewijs dat hij weer eens was verslagen. Deze was ook belangrijk voor zijn voortbestaan en zulke demonen kon hij ook tegenkomen in het dodenrijk. In de onderwereld werd de god gelijk gesteld met Osiris en aanbeden. Heilige Boek der Gevallen Engelen 333

19 Ra (EN.KI) als scheppergod. Vele scheppingsverhalen werden in de loop van de Egyptische geschiedenis bedacht zoals in Heliopolis waar de god Ra (eerst Atoem) de wereld schiep. Ra werd ook wel de 'vader en moeder' van alle levende dingen genoemd. Het was EN.KI (Aartsengel Lucifer) gelukt om na zijn ultieme reïncarnatie als god vereerd te worden over de wereld en aanbid te worden als de zonnegod. Voor deze reden werden de oude schepping verhalen veranderd en werden deze aan Ra (EN.KI) toegewezen. Ra (EN.KI) als koning en vader van de koning. In de Egyptische mythologie werden de schepping van koningschap en die van de wereld gelijkgesteld. Atoem-re werd gezegd dat hij vader van de koningen was en dat de koningen van de 5e dynastie letterlijke zonen van de god Ra (Lucifer) waren, ze moesten regeren volgens de orde of Maät. Verschijningsvormen Ra werd vereerd in de hele geschiedenis van Egypte. Het is natuurlijk niet vreemd dat de EN.KI (Aartsengel Lucifer) verschillende verschijningsvormen heeft. De god kon worden vereerd als een zonneschijf met een cobra en met of zonder gestrekte vleugels. Maar meestal werd Ra (EN.KI) vereerd in de vorm van een god in een mensenlichaam en een valkenkop, ram en scarabee. In verschillende dieren kon hij worden uitgebeeld: Ram, scarabee, phoenix, slang, hemelstier, kat, leeuw en samengestelde dieren. HET AFSTAAN VAN HET OOG VAN RA (EN.KI) Vele klaagden dat RA (EN.KI, aartsengel Lucifer) oud was, dat zijn beenderen als zilver, zijn lichaam zoals goud, en zijn haar zoals lapis-lazuli waren. Toen Ra dit hoorde gaf hij de opdracht tot zijn bodyguard om alle goden bijeen te roepen die met hem in de ongerepte wereldoceaan waren geweest, en hen persoonlijk te bieden om op de Grote Algemene Vergadering te assembleren. Toen Ra de Grote Tempel inging, maakten de goden obeisance Heilige Boek der Gevallen Engelen 334

20 aan hem, en namen omhoog hun standpunten betreffende elke kant van hem in, en deelden hem mee dat zij op zijn woorden wachtten. Ra berichte hun van het feit dat de mannen en de vrouwen die tot zijn Oog had geleid tegen hem fluisterden. Hij vroeg hen toen om de kwestie te overwegen en een actieplan voor hem te bedenken, want hij onwillig was om de rebellen zonder hoorzitting te doden. In antwoord adviseerden de goden Ra om zijn Oog vooruit te verzenden om zijn vijanden te vernietigen, voor was er geen oog op aarde die zich tegen het kon verzetten, vooral toen hij de vorm van de godin Hathor aannam. Ra keurde hun raad goed en verzond vooruit zijn Oog in de vorm van Hathor om hen te vernietigen, en, hoewel de rebellen aan de bergen in vrees waren gevlucht, het Oog achtervolgde hen en overviel hen en vernietigde hen. Het alziende oog van RA-EN.KI zou vanaf dan altijd op de wereld te zien zijn. Hathor verheugde zich in haar werk van vernietiging, en bij haar terugkeer werd geprijsd door Ra, voor wat zij had gedaan. De slachting van mensen begon bij suten-henen (Herakleopolis), Osiris werd ook bekroond bij suten-henen, en in deze stad leefde de grote vogel Bennu, of Phoenix, en de Maalmachine van Beenderen was. OOG VAN RA EN.KI Het oog van Ra (Aartsengel Lucifer) - het alziende oog - is een veel gezien symbool in films en boeken over het oude Egypte. Heilige Boek der Gevallen Engelen 335

21 Het oog van Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer) is opgebouwd uit verschillende onderdelen. Tezamen beslaan zij één heqat. De afzonderlijke onderdelen van het oog staan voor ruiken, zien, denken, horen, proeven en voelen. De verdeling is als volgt: 1/64 heqat voelen 1/32 heqat proeven 1/16 heqat horen 1/8 heqat denken 1/4 heqat zien 1/2 heqat ruiken Er wordt wel gezegd dat het symbool achter op een $1-biljet, de piramide met daarboven een oog, het oog van Ra voorstelt. Heilige Boek der Gevallen Engelen 336

22 Zeer waarschijnlijk is dit een verwijzing naar de Illuminati. Het oog is wel overduidelijk gebruikt op de voorkant van het album 'The Eye in the Sky' van The Alan Parsons Project. De originele naam van het oog van Horus is het Oog van Ra. HET HEENGAAN VAN RA EN DE KOMST VAN SHU Na deze dingen verklaarde Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) aan Nut dat hij bedoeld deze wereld te verlaten van zijn oude lichaam (hij zou verder reïncarneren). Shu de nieuwe zonnegod kwam in de plaats van Ra, en de hemel werden waarin Ra leefde. De mensheid zou leven en zou zich in het licht van de nieuwe zon verheugen. Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) zou reïncarneren in een andere God. SJOE Sjoe, Shu of Sju, is een god (gevallen engel) uit het Egyptische scheppingsverhaal, één van de eerste goden (gevallen engel) geschapen door de Schepper (EN.KI, Lucifer). Hij was de gevallen engel van de droge lucht, terwijl zijn zuster Tefnut het natte element voorstelde. Samen waren zij de ouders van Geb en Noet en de grootouders van Osiris, Isis, Seth en Nephthys. Sjoe behoort tot de Enneade van Heliopolis, maar had een speciale Heilige Boek der Gevallen Engelen 337

23 verering in Leontopolis, in de delta. Sjoe wordt uitgebeeld met een menselijk gedaante waarop een veer staat. Hij staat vaak tussen Geb en Noet. De laatste ondersteunt hij zoals Atlas de hemel ondersteunt. TEFNUT Tefnut was in de Egyptische mythologie de godin (gevallen engel) van de vochtigheid. Volgens de Heliopolitaanse theologie was Tefnoet of Tefnut de dochter van Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) en zusterechtgenote van Sjoe, maar ze is een beetje mysterieuze godheid. Ze creëerde het heldere water voor de overleden koning uit haar vagina maar haar identiteit lag ergens anders. Haar eerste voortkomen in de teksten van het Oude Egypte is in de piramideteksten, waar ze de atmosfeer van de lagere wereld voorstelde terwijl Sjoe de opperste wereld voorstelt. Volgens een ander verhaal zou Sjoe en Tefnoet zijn ontstaan als twee leeuwen. Tefnoet werd toen dus de Oog van Re (Ra, Atoem alias EN.KI Lucifer). Tefnoet werd meestal afgebeeld in menselijk afbeelding vaak met een leeuwinnenkop. In volledige menselijke vorm droeg ze een zonneschijf en een ureaus op haar hoofd, als symbool van de verlichtende (illuminati). De godin kon ook worden afgebeeld als een slang die om een scepter kronkelde, en soms als een slang met een leeuwinnenkop. NOET - MOEDER VAN OSIRIS Noet, Nut of Noeït was in de Egyptische mythologie de hemelgodin. Zij was getrouwd met haar broer Geb, de aardgod, en had 5 kinderen: Osiris, Isis, Seth, Nephthys en Horus de Oude. Ze behoorde met al deze tot de Enneade van Heliopolis. Noet werd uitgebeeld als een vrouw die zich over de aarde buigt, maar ze kon ook worden afgebeeld als een koe. Heilige Boek der Gevallen Engelen 338

24 (Noet) Ze stond symbool voor de ruimte waar de zonnegod (EN.KI, Aartsengel Lucifer) doorheen reisde. Overdag voer hij over haar buik en elke avond slikte Noet de zon dan in waardoor het duister werd. De zon verbleef dan 's nachts in haar en werd de volgende dag uit haar schoot geboren. De afbeelding van Noet komt veel voor op monumenten en dan vooral in de Vallei der Koningen. Los van het concept van godinnen die specifieke andere godheden voort brachten ("baarden") is er ook de idee van een "Moeder van de goden die alle goden voort bracht". Zo draagt de godin Noet, die volgens de Piramide Teksten de zon voortbracht en volgens de Coffin Teksten ook de maan vaak het epitheton "zij die de goden baarde". Dit verwijst naar de hemellichamen welke de hemelgodin dagelijks "draagt" en weer "verzwelgt" (een idee dat leidt tot de voorstelling van Nut als een "hemelse zeug"). GEB VADER VAN OSIRIS Geb is in de Egyptische Mythologie de god (gevallen engel) van de aarde. Volgens het scheppingsverhaal was hij de zoon van de luchtgod Sjoe en de watergodin Tefnut. Heilige Boek der Gevallen Engelen 339

25 (Geb) Zijn zuster Noet de hemelgodin lag in zijn armen zolang het donker was en zo kregen zij kinderen Osiris, Isis, Seth en Nephthys. Hij behoorde tot de Enneade van Heliopolis. Hij was ook een vruchtbaarheidsgod en wordt meestal groen afgebeeld en in een menselijk lichaam met een fallus. Soms droeg hij de rode kroon, maar meestal had hij een gans op zijn hoofd. Vaak zie je hem liggend onder zijn zuster Noet. Aardbevingen worden ook aan hem toegeschreven als het 'gelach van Geb'. Geb (gevallen engel) ving de dode zielen van slechte mensen, zodat ze het hiernamaals niet in konden. Met Noet was hij de vader van Osiris, Isis, Horus, Seth en Nephthys. Met Renenutet was hij de vader van Nehebkau. DE GEBOORTE VAN OSIRIS EN 365 DAGEN Rhea (de Egyptische Nut (Noet), de godin van den hemel) was de vrouw van Helios (Ra, EN.KI, Aartengel Lucifer), de zonnegod. Zij werd echter door Geb geliefd en beantwoordde zijn genegenheid. Toen Ra (EN.KI, Aartengel Lucifer), de ontrouw van zijn vrouw ontdekte, was hij vreselijk vertoornd en sprak een vervloeking tegen haar uit, terwijl hij zeide, dat haar kind in geen enkele maand, of jaar zou geboren worden. Nu kon de vloek van Ra, de almachtige, niet afgewend worden, want Ra (EN.KI, Aartengel Lucifer), was de opperste van alle goden (gevallen engelen). In haar nood riep Nut de hulp in van den god Thoth (de Griekse Hermes), die haar eveneens beminde. Thoth wist, dat de vervloeking van Ra vervuld moest worden, maar hij vond door een zeer slim plan op en een uitweg voor de moeilijkheid. Hij Heilige Boek der Gevallen Engelen 340

26 ging tot Silene, de godin der maan, wier licht met dat van de zon wedijverde en daagde haar tot een spel uit. De inzet was aan beide zijden hoog, maar Silene zette een deel van haar licht in, het 17e deel van elk van haar verlichtingen en verloor. Zo komt het, dat haar licht somtijds vermindert en afneemt, zodat zij niet langer de mededingster van de zon is. Uit het licht, dat hij van de maangodin Thoth had gewonnen, maakte Thoth vijf dagen en voegde dezen bij het jaar, dat in die tijd uit 360 dagen bestond en wel op zodanige wijze, dat zij noch tot het voorafgaande, noch tot het volgende jaar, noch tot enige maand behoorden. Op deze vijf dagen werd Nut van haar vijf kinderen verlost. Osiris werd op den eersten dag geboren, Horus op den tweeden, Set op den derden, Isis op den vierden en Nephtys op den vijfden. Bij de geboorte van Osiris hoorde men een stem, welke door de geheel wereld klonk en zegt: "De beheerser der geheele aarde is geboren!" (Osiris) Heilige Boek der Gevallen Engelen 341

27 Een overlevering, welke van de vorige in gering opzicht verschilt, vertelt, dat een zeker man, Pamyles genaamd, bezig was met waterdrager voor de tempel van Ra te Thebe en een stem hoorde, welke hem beval de geboorte van de : "goede en grote koning Osiris" Alom bekend te maken en dat hij dit onmiddellijk deed. Hierom werd de opvoeding van den jeugdige Osiris aan Pamyles toevertrouwd. Aldus zou het feest der Pamilia zijn ontstaan. Na verloop van tijd werden de profetieën aangaande Osiris vervuld en hij werd een groot, wijze koning. Het Egyptische land bloeide onder zijn bestuur, zoals het nooit tevoren had gedaan. Evenals verscheidene andere halfgoden stelde hij zich tot taak, zijn volk te beschaven. Hij gaf het volk een wetboek, onderwees het in den landbouw en leerde het de ritus der goden te vereren. En toen hij erin geslaagd was orde en wetten in Egypte te grondvesten, ging hij naar ver verwijderde landen, om zijn beschavingswerk voort te zetten. Zo vriendelijk en goed was zijn methode om kennis aan de gemoederen van de barbaren bij te brengen, dat zij de grond, waarop hij liep, aanbaden. OSIRIS DE OUDSTE ZOON Osiris was de oudste zoon van de aardgod (gevallen engel) Geb en de (hemelgodin) Nut, en had één broer, Seth, en twee zussen, Isis en Hephthys. Osiris is al de derde generatie van kinderen van de AN.UNNA.KI (gevallen engelen). Op de schoot van moeder Nut werd Osiris op slag verliefd op Isis, waarna ze later ook trouwden. Na de god Shu en zijn zoon Geb werd Osiris koning. Isis en hij regeerden in wijsheid, het gewas groeide voorspoedig en het klimaat was mild. Aan deze periode kwam een eind, toen Seth, de jongere broer, Osiris vermoorde om aan de macht te komen. Het leven van Seth had altijd in het teken gestaan van chaos en geweld. Zelfs zij uiterlijk spreekt chaos: meestal wordt hij afgebeeld als mythisch dier met de lange, Heilige Boek der Gevallen Engelen 342

28 omlaag gebogen snuit van een miereneter en merkwaardige opstaande oren. ISIS (gevallen engel Isis) Isis, ook derde graad bloedlijn van de gevallen engelen, stamde wellicht uit Libye en wordt gewoonlijk voorgesteld als een vrouw, gekroond met het symbool van haar naam, terwijl zij in haar hand een scepter van papyrus houdt. Boven haar kroon steken een paar horens uit, welke een discus ophouden en deze wordt op zijn beurt door haar hiëroglief, welke een zetel of troon voorstelt, bedekt. Soms stelt men haar ook met schitterende en veelkleurige vleugels voor, waarmede zij zich in beweging zet, om het lijk van Osiris te bezielen. Hoewel Isis ongetwijfeld verscheidene gedaanten bezit en men haar als de grote korenmoeder van Egypte kan beschouwen, is het zeer waarschijnlijk, dat zij in één van haar phases de wind van de hemel voorstelt. Heilige Boek der Gevallen Engelen 343

29 (Isis) Isis is een van die godheden, welke door toevallige, of andere omstandigheden, bestemd waren tot grootheid te geraken. Zij bereikte van een Libysche geest, welke op een of andere manier met de groei van het graan verbonden was, gedurende haar regering van meer dan vier duizend jaar zulk een hoogte, dat alle mogelijke eigenschappen aan haar werden toegewezen. Isis is wellicht tevens de personificatie van den morgenwind, waaruit de zon geboren wordt. In de meeste landen steekt op het ogenblik, dat de zon opkomt, een wind op en van dezen kan men zeggen, dat hij de zon aankondigt. In haar mythe vinden wij eveneens, dat, toen zij het huis, waarin zij door Set gevangen was gezet, verliet (het zomerverblijf van den wind, welke gedurende die tijd Egypte geheel en al verlaat), zij door zeven schorpioenen werd voorafgegaan, de hevig stekende rukwinden van de winter. Heilige Boek der Gevallen Engelen 344

30 SET Set broer van Osiris en Isis. De afleiding van de naam geeft aanleiding tot vele moeilijkheden. Zijn hiëroglief wordt uitgelegd als de voorstelling van een dier, of een steen, waarschijnlijk een symbool van het steenachtige of verlaten landschap aan beide zijden van den Nijl. (Set) Wat het dier betreft, dat hem zou voorstellen, dit is tot nog toe op geen enkele wijze geïdentificeerd, doch verschillende uitleggers zien hierin een afbeelding van een kameel, of een okapi. In elk geval moet het een bewoner van de woestijn zijn geweest, welke de mens vijandig is. Evenals Horus de god van het Noorden, zo was Set die van het Zuiden. Men dacht, dat hij, wanneer de dagen begonnen te korten en de nachten te lengen, het licht van den zonnegod stal. Hij was eveneens behulpzaam bij de maandelijkse afname van de maan. Stormen, aardbevingen, eclipsen en alle andere natuurverschijnselen, welke duisternis veroorzaakten, werden aan zijn invloed toegeschreven en vanuit een ethisch gezichtspunt was hij de god van zonde en kwaad. In zijn strijd Heilige Boek der Gevallen Engelen 345

31 tegen de zonnegod nam Set de gedaante van de monsterslang Apep aan en werd door een leger kleinere slangen en reptielen van allerlei soort vergezeld. (Apep de monsterslang) In later tijd vinden wij hem met Typhon geïdentificeerd. Alle dieren van de woestijn en die, welke in de wateren huisde, werden als kinderen van Set beschouwd, zo ook dieren, zelfs mensen, met rood haar. Zulke dieren werden zelfs dikwijls geofferd, om Set gunstig te stemmen. In de maand Pachons werden een antilope en een zwart zwijn aan hem geofferd, om hem af te schrikken, de volle maan aan te vallen en op het grote feest van Heru-Behudeti werden die vogels en vissen, van welke men geloofde, dat zij tot zijn gevolg behoorde, met de voeten vertrapt, onder het aanheffen van de kreet, dat Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) over zijn vijanden getriomfeerd had. Ook bezat hij een koninkrijk in de Noordelijke luchtstreken en de grote Beer (constellatie) was zijn bijzondere verblijfplaats. Heilige Boek der Gevallen Engelen 346

32 (constellatie Grote Beer) Evenals in sommige andere lande beschouwde men het Noorden als de plaats van de duisternis, de koude en de dood. Zo vinden wij, dat men bij de Mexicanen en Maya het Noorden als de verblijfplaats van de god van de dood beschouwde en dat onder de latere bevolking de hiëroglief voor het Noorden een been is, voor het hoofd van de god van de dood geplaatst. Van de godin Reret, met het hoofd en het lichaam van een hippopotamus, geloofde men, dat zij de boze invloed van Set in bedwang hield. Er bestaat een afbeelding van haar, waarop zij de duisternis aan een ketting gebonden vasthoudt en men beschouwde haar als een vorm van Isis. Waarschijnlijk begon ongeveer tegen de tijd van de 22e dynastie de verering van Set te verminderen en in dezen tijd kreeg hij de gedaante van een duivelse godheid. Men heeft de theorie verkondigd, dat de Hyksos, die het land binnendrongen, hem met enige van hun eigen Goden identificeerde en dit feit was voldoende, om hem bij de Egyptenaren in diskrediet te brengen. Heilige Boek der Gevallen Engelen 347

33 DE OORLOG TUSSEN EN.KI SLAGENVOLK EN DE VOGELMENSEN Toen Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) een nieuwe hemel voor zich had gemaakt en voor een voortzetting van het leven op de aarde, en het welzijn van mensen geschikt, herinnerde hij dat in één keer toen het regeren ter wereld hij door een serpent was gebeten, en had bijna zijn leven door de beet verloren. Vrezend dat dezelfde ramp zijn opvolger (Keizer van zijn Rex Mundi) zou kunnen overkomen, bepaalde hij om maatregelen te treffen om de macht van alle schadelijke reptielen te vernietigen die bij de aarde bleven stilstaan. Met dit voorwerp in mening vertelde hij Thoth om Keb, de aardegod, aan zijn aanwezigheid bijeen te roepen, en deze god die is aangekomen, Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) vertelde hem dat de oorlog tegen de serpenten moet worden gemaakt die in zijn heerschappijen bleven stilstaan. Hij beval hem verder om naar de god Nu te gaan, en hem te vertellen om een horloge over alle reptielen te plaatsen die in de aarde en in water waren. Hoewel deze serpenten wisten dat Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) zich van de aarde terugtrok, moesten zij nooit vergeten dat zijn stralen op hen zouden vallen. In zijn plaats moest hun vader Keb horloge over hen houden, en hij was ooit hun vader daarvoor. ISIS DIE DE GOD RA VERGIFTIGD De Zonnegod Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) had vele namen, maar er was één naam die de sleutel vormde voor zijn enorme macht. Deze ene naam was geheim. Diegene die de naam zou kennen, zou een positie naast Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) aan het hoofd van het Egyptische pantheon kunnen opeisen en onbegrensde macht krijgen (over Ra). Een bekende spreuk uit het oud Egyptische tijdperk zegt dat "Isis slimmer was dan miljoen Goden en alles in de hemel en op de aarde wist", Heilige Boek der Gevallen Engelen 348

34 Behalve Ra's (EN.KI, aartsengel Lucifer) geheime naam kende niemand deze. (Tetragrammaton de verborgen 72 namen van EN.KI) Isis was vastbesloten om de geheime naam van Ra te ontdekken en ze smeedde een plan. Vanwege zijn hoge leeftijd dommelde Ra vaak in, waardoor hij begon te kwijlen. Isis ving een beetje van zijn speeksel op om te gebruiken als basis voor haar magie. Ze mengde het speeksel met aarde of leem en creëerde een demon in de vorm van een slang; een symbool voor Ra's eigen kracht. Goden konden alleen geschaad worden door iets dat van henzelf afkomstig was, dus bracht Isis de slang tot leven. Ze wist dat de Zonnegod elke dag een wandeling maakte buiten zijn paleis. Ze bestudeerde zijn vaste route en liet de slang achter op een kruispunt waar hij langs zou komen. De nietsvermoedende Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) liep zijn vaste route en kwam langs de slang die hem beet, precies zoals Isis had gepland. Het slangengif kwam in Ra's lichaam en hij werd overvallen door een afschuwelijke koorts. De Zonnegod wist niet hoe hij zichzelf kon genezen van de gevolgen van de beet en schreeuwde het uit van pijn en doodsangst. De andere goden kwamen naar hem Heilige Boek der Gevallen Engelen 349

35 toegesneld, maar konden hem niet helpen. Het zag er slecht uit voor Ra toen Isis arriveerde. Ze vroeg hem wat er aan de hand was en luisterde hoe hij moeizaam zijn symptomen beschreef. Ze bood hem een ruil aan. Als hij haar zijn geheime naam zou vertellen, zou zij hem genezen. Isis droeg de titel 'Groot in de Magie', maar ze stond ook bekend om haar indrukwekkende medische vaardigheden. Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) was daarom geneigd toe te geven, maar de wetenschap dat hij dan in een kwetsbare positie zou belanden hield hem tegen. Hij probeerde Isis voor de gek te houden door een lange lijst van zijn namen te noemen, zoals 'Vormer van de Bergen' en 'Maker van de Stier voor de Koe om Seksueel Genot te Scheppen'. Isis liet zich echter niet voor de gek te houden en liet het gif dieper doordringen. Ra's symptomen werden steeds erger. Hij zweette, rilde en werd zelfs blind. Uiteindelijk had hij geen enkele keuze meer en ging hij in zijn wanhoop akkoord met Isis' voorstel. Hij gaf zijn geheime naam, maar wetend dat Isis het aan haar zoon Horus zou vertellen, liet hij haar een belofte doen. Ze moest hem beloven dat ze het verder aan niemand anders zou vertellen en Horus zou laten zweren om de naam geheim te houden. Nu ze had wat ze wou hebben, genas ze de Zonnegod EN.KI met een spreuk en een geneesmiddel gemaakt van wijn en bier gemengd met "kruiden van de schorpioen". Isis kreeg een nieuwe titel, namelijk 'Meesteres van de Goden die Ra bij zijn Naam kent'. Ze hoefde haar kennis nooit te gebruiken, maar was tevreden met de wetenschap dat ze de macht had. Vanaf die tijd speeld zijn een belangrijke rol in de mystieke leer. OSIRIS STRIJD TEGEN SETH Osiris (gevallen engel, derde generatie) had echter één verbitterde vijand, n.l. zijn broer Set (gevallen engel, derde generatie), de Griekse Typhon. Gedurende de afwezigheid van Osiris, bestuurde zijn vrouw Isis het land zo goed, dat de plannen van den goddelozen Set om aan dat bestuur aandeel te krijgen, Heilige Boek der Gevallen Engelen 350

36 niet konden slagen. Tegen de terugkeer echter van de koning vormde Set het plan zich geheel en al van zijn broer te bevrijden. Om zijn doel te bereiken verbond hij zich met Aso, de koningin van Aethiopil (Nubische koningin) en 72 andere samenzweerders. Nadat hij in net geheim het lichaam van de koning had gemeten, liet hij een prachtige kist maken, rijkelijk versierd, welke juist het lichaam van Osiris kon bevatten. Toen deze voltooid was, nodigde hij zijn gezellen en zijn broer op een groot feest. Osiris was weliswaar herhaalde malen door de koningin tegen zijn broer gewaarschuwd, maar daar hij zelf geen kwaad uitoefende, vreesde de koning dit ook niet in anderen en aldus nam hij de uitnodiging voor het feestmaal aan. Toen dit afgelopen was, liet Set de prachtige kist in de feestzaal brengen en zei, als in scherts, dat deze aan hem zou behoren, die daarin zou passen. De ene gast na den ander legde zich in de kist neer, doch geen enkele paste er in, totdat de beurt aan Osiris kwam. Geheel en al van verraad onbewust, legde de koning zich in de grote kist. In een ogenblik hadden de samenzweerders het deksel dichtgenageld en goten er kokend lood over heen, uit vrees, dat er enige opening in zou zijn. Daarop lieten zij de kist in de Nijl drijven, bij de monding van Tanis. Deze dingen vonden plaats volgens sommigen, in het 28e levensjaar van Osiris; volgens anderen in zij 28e regeringsjaar. De kist spoelde aan bij Byblos aan de Libanese kust, bij een jonge, snelgroeiende boom, waarvan de stam zich om de kist sloot. Toen dit nieuws de oren van Isis bereikte, werd zij door droefheid getroffen, sneed een lok van haar af en trok rouwgewaad aan. Daar zij zeer goed wist, dat de doden niet kunnen rusten, voordat hun lichamen onder de gebruikelijke plechtigheden zijn begraven, ging zij op reis, om het lijk van haar echtgenoot te zoeken. Gedurende langen tijd leverde haar reis geen enkel resultaat op, hoewel zij iedereen man en iedere vrouw, die zij ontmoette, vroeg, of zij niet de rijkelijke versierde kist hadden gezien. Ten slotte kwam het bij haar op enige kinderen, die bij den Nijl speelden, te ondervragen en toevallig waren zij in staat te vertellen, dat de kist door Set en zijn gezellen naar de monding van de Nijl bij Tanis was gebracht. Heilige Boek der Gevallen Engelen 351

37 (de oevers van Tanis) Vanaf deze tijd hield men het in Egypte er voor, dat kinderen een bijzondere gave van voorspellen hebben. Toen Isis hoorde over een wonderboom, reisde ze zelf naar Byblos. Door zich als een voedster te vermommen kon ze zich de boom toe eigenen. DE TAPARINDEBOOM of TAMARINDE Langzamerhand werd de koningin door de werkzaamheid van de AN.UNNA.KI (gevallen engelen), werd ze nauwkeurig ingelicht en kwam zij te weten, dat de kist op de kust van Byblos was aangespoeld en door de golven tegen een tamarindetak was aangedreven; deze was op verwonderlijke wijze tot een prachtige boom opgeschoten en sloot de kist van Osiris in zijn stam in. De koning van dat land, Melcarthus genaamd, had zich over de hoogte en schoonheid van den boom verwonderd, had dezen omgehakt en daarvan een zuil laten maken, om daarmede de zoldering van zijn paleis te stutten. In deze zuil nu was de kist, welke het lijk van Osiris bevatte, verborgen. Isis haastte zich daarop in allerijl naar Byblos en zette zich daar bij een bron. Tot niemand, die haar naderde, wilde zij een woord spreken, behalve tot de meisjes van den koning; deze sprak zij liefderijk toe, en maakte geur voor haar door haar door haar adem welriekende dan Heilige Boek der Gevallen Engelen 352

38 het door enige bloemengeur zou geworden zijn. Toen de meisjes naar het paleis waren teruggekeerd, ondervroeg de koningin haar, hoe het kwam, dat haar zo'n heerlijken geur van zich gaf en hierop vertelde zij haar ontmoeting met de schone vreemdelinge. Koningin Astarte, of Athenais, verzocht haar daarop naar het paleis te komen, verwelkomde haar hartelijk en stelde haar tot voedster aan van een der prinsen. ISIS SMART Isis voedde de knaap, door hem haar vinger te geven, om daarop te zuigen. iedereen nacht, als allen zich ter ruste hadden begeven, placht zij grote blokken hout in het vuur te leggen en het kind daartussen te duwen; daarop veranderde zij zichzelf in een zwaluw en was gewoon jammervolle klaagliederen over haar gestorven echtgenoot te laten horen. Geruchten over deze zonderlinge handelwijze werden door de dienstmaagden van de koningin aan haar meesteres aangebracht en deze besloot zelf te onderzoeken, of deze geruchten waar waren, of niet. Daarom verborg zij zich in de grote hal en toen de nacht was aangebroken, sloot Isis de deuren, legde blokken op het vuur en drukte het kind tussen het brandende hout. De koningin sprong, onder luid geschreeuw, op haar toe en rukte den knaap uit de vlammen. De godin berispte haar heftig en verklaarde, dat haar zoon van de onsterfelijkheid had beroofd. Hierop vertelde Isis aan de dodelijk verschrikte Athenais, wie zij was en tevens haar gehele geschiedenis en vroeg de zuil. Toen aan haar verzoek was voldaan, hakte ze den boom open, nam de kist met het lijk van Osiris er uit en weeklaagde zo luid, dat een van de prinsen van schrik stierf. Daarop nam zij de kist met zich over zee naar Egypte en werd op deze reis door de oudsten zoon van Melcarthus vergezeld. De latere dood van het kind wordt op verschillende wijze door overleveringen, welke met elkaar in tegenspraak zijn, verhaald. De boom, welke het lichaam van de god had bevat, werd nog langen tijd in Byblos bewaard en vereerd. Toen zij in Egypte was aangekomen, opende Isis de kist en beweende het stoffelijk overschot van haar echtgenoot lang en smartelijk. Daarop echter dacht zij aan haar zoon Harpocrates, of Heilige Boek der Gevallen Engelen 353

39 Horus het kind, die zij in Buto had achtergelaten; zij liet de kist op een geheime plaats achter en ging op reis, om hem te zoeken Seth vond Osiris en sneed hem in 14 stukken die hij over Egypte verdeelde. Isis en Nephthys (vrouw van Seth) hoorden ervan en vonden de lichaamsdelen terug, behalve de penis, die door een vis was opgegeten. Isis wikkelde hem in linnen om hem te conserveren. Overal waar Isis een gedeelte van het lichaam vond, begroef zij het en bouwde een heiligdom, om aan de plaats een gedenkteken te geven. Hierdoor komt het, dat er zooveel graven van Osiris in Egypte zijn. Het zijn allemaal onderdelen van Osiris lichaam onderdelen. KOMST VAN HORUS ZOON VAN ISIS & OSIRIS Inmiddels tijdens de dood van Osiris was Isis al zwanger van Horus, de havik, het kind dat was voorbestemd om het rijk van Osiris te erven. (Isis & Horus) Heilige Boek der Gevallen Engelen 354