86 GBC GREAT BRITISH CARS

Transcriptie

1 86 GBC GREAT BRITISH CARS

2 MG J2 CLASSIC MG J2 DWERG MET LEF In de lange reeks sportieve MG Midgets is de J2 uit 1932 de eerste die zelf door de fabriek werd ontwikkeld. Tot op de dag van vandaag blijft het weliswaar een piepkleine, maar tevens rasechte sportauto. TEKST EN FOTOGRAFIE JEROEN BOOIJ De term Safety Fast mag dan MG s vertrouwde slogan zijn die vanaf de jaren twintig in alle uitingen van het sportautomerk te vinden was; wie vandaag de dag wordt blootgesteld aan een rit in een MG J2 zal zich toch even achter de oren krabbelen wat die uitdrukking betreft. Dicht op elkaar gepakt zitten de bestuurder en bijrijder met de ellebogen buitenboord en trillen ze haast het interieur uit. Je ziet het eigenlijk al als je naar de J2 kijkt. Hij is werkelijk piepklein. Mensen waren minder lang en vooral minder dik in de tijd dat de J2 nieuw was; dat leidt geen enkele twijfel. Toch leidt het eveneens geen twijfel dat dit autootje, ondanks zijn minuscule afmetingen, een echt sportwagentje is. Alle kenmerken zijn te vinden, inclusief diep uitgesneden deurtjes om je rechter elleboog laag boven de grond te kunnen laten scheren; de typerende cycle wing spatborden en draadspaakwielen; de platte kont waarop tank en reservewiel zijn geschroefd en het van gedraaid aluminium voorziene dashboard. En dan is er natuurlijk de techniek die daarbij hoort. Want de motor mag dan een inhoud hebben waarvoor één enkele cilinder van een Amerikaans big block zijn hand niet omdraait; de bovenliggende nokkenas waarmee dit vierpittertje is uitgerust en de dubbele SU carburateurs waren anno 1932 alles behalve gezapig. MG S ACHTHOEK Het J2 model, geïntroduceerd in augustus 1932, betekende een stevige stap voorwaarts voor MG. Voorheen had de autofabrikant uit Abingdon, een kilometer of tien ten zuiden van Oxford, weliswaar eerder sportwagens gebouwd eveneens Midgets genoemd - maar dat waren voornamelijk op de Morris Cowley gebaseerde afgeleiden. En MG-oprichter Cecil Kimber stak zeker niet onder stoelen of banken dat dat met de J2 niet meer het geval was. De nieuwe MG Midget werd royaal uitgerust met logo s om te bewijzen dat het om door de fabrikant zelf gemaakte onderdelen ging. Zelfs in het gegoten staartstuk van de versnellingsbak waaruit de pook tevoorschijn komt is de achthoekige vorm van MG s badge te herkennen. De J2 was overigens een afgeleide van de MG J1, die op zijn beurt een vierzitter was, dit was overduidelijk diens sportieve broertje en kwam nu met een chassis dat gelijk was aan MG s eerdere D-type. De viercilinder van de J2 was in basis weliswaar al eerder gebruikt (in het M-type het was nog altijd van Morris afkomstig), maar met ongeveer 100 cc s extra; een cilinderkop met acht poorten en de eerdergenoemde aanpassingen was het motortje nu goed voor een slordige 36 pk bij omwentelingen. In theorie goed voor een snelheid van zo n 130 km/h, al bleek dat met het oog op de levensduur van de motor wel wat aan de optimistische kant. Maar om lol te beleven in de piepkleine tweezitter zijn dat soort snelheden overigens helemaal niet nodig. Vanachter het dashboard lijkt de snelheid al snel fabelachtig. Herfstige GREAT BRITISH CARS GBC 87

3 kleuren schieten in strepen voorbij en mijn hoofd steekt gedeeltelijk uit boven het fluitende voorruitje. Dít is autorijden!, schreeuw ik boven het gegorgel van het toeren draaiende viercilindertje uit. We rijden 50 kilometer per uur. Het relatief hoge dashboard is opgebouwd rond vier instrumenten opnieuw in achtkantige vormen gevat - waarvan een daarvan een aantal metertjes herbergt. Voor je strekt de relatief lange neus, met de naar de zijkanten openklappende motorkapjes zich uit tot de radiateurdop. Koplampen en voorspatborden zijn direct aan het chassis bevestigd en dansen dus tijdens het rijden mee met de oneffenheden in de weg. Wie niet van trillingen houdt, kan sowieso beter niet aan boord van een vooroorlogse MG stappen; eenmaal op snelheid trillen de vullingen al gauw uit je kiezen. Maar wie daar niet om maalt, kan onbehoorlijk veel lol beleven met dit kleine autootje. De wegligging is uitstekend en wie eenmaal gewend raakt aan de ongesynchroniseerde versnellingsbak kan op zijn zachtst gezegd meekomen in het verkeer. J3 EN J4 RACEVERSIES De pers was in 1932 dan ook zeer te spreken over MG s nieuwste Midget. Het gezaghebbende The Autocar schreef in de zomer van dat jaar: Het vermogen is 88 GBC GREAT BRITISH CARS

4 MG J2 CLASSIC GREAT BRITISH CARS GBC 89

5 enorm voor de cilinderinhoud van de motor en voor de prijs van het geheel. Tot en met een snelheid van 128 km/h blijft de auto zijn goede wegligging en zijn flexibele weggedrag behouden dat hem ook bij lagere snelheden kenmerkt. Ook het comfort is dusdanig goed uitgedacht dat dit een opmerkelijk prettige auto is om in te rijden, helemaal los van waartoe hij in staat is. Niet zo heel vreemd dus dat de J2 maar weinig in de weg stond om een succes te worden. In de slechts twee jaar dat het model werd gebouwd rolden er exemplaren uit de fabriek en een flink aantal daarvan werd ingezet voor wedstrijden. Desgewenst was de auto nog verder voor wedstrijddoeleinden aan te passen, en daaruit ontstonden al snel twee raceversies: de MG J3 en de wat latere en lichtere MG J4. Van deze modellen werden er respectievelijk 22 en 9 gebouwd en ze kwamen met een aangepaste krukas, waardoor de slag van de motor net een tikkeltje korter werd en de Midgets deel konden nemen in de 750 cc klasse. Daarnaast rustte MG ze stuk voor stuk uit met een Powerplus supercharger waardoor het vermogen steeg tot een tamelijk beangstigende 74 pk. INTERNATIONALE KLASSERECORDS Ook de hierbij afgebeelde J2 werd uitgebreid ingezet in alle vormen van autosport. De auto is in oktober 1932 gebouwd en is inmiddels al meer dan vijftig jaar (!) in het bezit van eigenaar Mike Hawke. In al die tijd, maar zeker ook in de twintig jaar die daaraan vooraf gingen werd de J2 competitief ingezet op de Britse circuits, tijdens sprints, voor heuvelklims en rallies; ook op het vasteland. Daarbij brak het kleine sportautootje niet minder dan 28 records, waaronder twee internationale klasserecords. Opvallend daarbij is dat Hawke de motor in de jaren tachtig aanpaste met een krukas die, in de geest van de J3 en J4, eveneens een aanmerkelijk kortere slag maakte. Hierdoor nam de cilinderinhoud af tot minder dan 500 cc, maar ging de betrouwbaarheid van de motor er juist op vooruit. Bijkomend voordeel was natuurlijk dat de J2 ook nu weer in een lichte klasse uit kon komen. Nadat Hawke ook nog een Marshall supercharger monteerde, waren de bestaande klasserecords snel gebroken. Hawke was jarenlang vice-president van de Britse MG Car Club en schreef meerdere boeken over het merk, waaronder vanzelfsprekend een klinkend werk over de J1 en J2. 90 GBC GREAT BRITISH CARS

6 MG J2 CLASSIC GREAT BRITISH CARS GBC 91