ONS. Een handicap als straf van God? Hoe gaat het in Oekraïne? Een bewogen jubileumjaar. Magazine #1 41 e jaargang mei 2015

Transcriptie

1 Magazine #1 41 e jaargang mei 2015 ONS. Een handicap als straf van God? Hoe gaat het in Oekraïne? Een bewogen jubileumjaar

2 inhoud 10 Update Oekraïne 4 Jaarverslag 12 Handicap als vloek 2014 Wat we met uw geld konden doen 7 Hoe het leven van Slavka veranderde Colofon Dit is een periodieke uitgave van Kom over en help Watergoorweg 75a Postbus 138, 3860 AC Nijkerk T (033) info@komoverenhelp.nl IBAN: NL42 RABO Incassant ID: NL57ZZZ Onze incasso s worden op of omstreeks de 26e van de maand uitgevoerd. Gedrukt op FSC-papier Kom over en help is lid van Prisma. De stichting bestaat sinds januari De grondslag van de stichting is de Bijbel als het Woord van God, overeenkomstig het reformatorisch belijden, zoals verwoord in de Drie Formulieren van Enigheid. Bestuur: G.J. Heldoorn MA, Woudenberg, voorzitter Drs. A.P. de Jong, Noordeloos, penningmeester Ds. A. van Heteren, Urk Ir. R.H. Warnaar, Rijssen Dr. M.A. van den Berg, Zoetermeer, secretaris Directie: K.H. de Vries, directeur Verkoop- en informatiepunt: Familie Van der Perk, Goudswaard Comité van aanbeveling: Ds. C. Bos, Urk Ds. J. Brons, Urk Ds. J.J. van Eckeveld, Zeist Ds. A.A. Floor, Barendrecht Ds. G. Gerritsen, Salford, Canada Ds. W.J. op t Hof, Urk Ds. R. Kattenberg, Lelystad Ds. R. Kok, Noordeloos Ds. C.J. Meeuse Goes Ds. A. Moerkerken, Capelle a/d IJssel Ds. J. Oosterbroek, Havelterberg Ds. M.C. Tanis, Werkendam Ds. P de Vries, Boven-Hardinxveld

3 Vanuit kantoor Helpen dragen als het zwaar is In Nederland is er zorg om de zorg. Wetgeving gericht op bezuinigen leidt tot verschraling van de nodige voorzieningen. Waar vinden we betaalbare en goede zorg voor onze gehandicapte kinderen? De zorg is terecht, omdat onze gehandicapte kinderen hun mogelijkheden mogen ontdekken en ontwikkelen. En daar waar de onmogelijkheden het leven soms heel zwaar maken voor alle betrokkenen, moet er hulp zijn die ruimhartig en met liefde verleend wordt. Gezinnen met een gehandicapt kind in Albanië, Oekraïne, Moldavië en Bulgarije hebben het ook zwaar. Laatst was ik bij Kamen, hij is 21 jaar, lijdt aan epilepsie en heeft een hersenbeschadiging. Hij is helemaal verstijfd en kan niet lopen en praten. Maar wél lachen en huilen. Zijn probleem is menselijk gesproken ontstaan door een medische fout tijdens zijn geboorte. Toen hij zes maanden oud was, drongen dezelfde dokters er op aan dat zijn ouders hem zouden afstaan aan een staatstehuis. Kamen zou toch niet lang leven volgens de dokters. Maar toen zijn ouders Ivan en Ludmila de zeer gebrekkige zorg van het tehuis zagen, besloten ze zelf de zorg voor Kamen op zich te nemen. De buren, de dorpsgenoten én hun familie namen afstand van hen. Wat een vreemd kind was Kamen, en waarom stonden ze het niet af? Het gezin kwam in een sociaal isolement terecht. Kamen werd liefdevol verzorgd door zijn vader. Kamen kreeg geen hulp, geen medicatie en geen therapie. De dokters zeiden dat dat niet nodig was en bovendien niet aan hem besteed. Hij zou immers spoedig sterven? Nu zijn z n spieren gedegenereerd en verstijfd en is het te laat voor enige ontwikkeling. Vader Ivan neemt al 21 jaar (!) de dagelijkse zorg voor Kamen op zich. Kamen en zijn ouders ontvangen al enkele jaren materiële hulp en pastorale zorg van de kerk. Dit werk steunt Kom over en help. De laatste jaren ontstaat er meer maatschappelijke discussie in deze Oost-Europese landen over de plaats van gehandicapte mensen in de samenleving. Er lijkt nog een enorm lange weg te gaan. Er zijn nog zoveel gezinnen als die van Kamen die hunkeren naar zorg en aandacht. Wij als christenen hier, verbonden met christenen daar, mogen iets laten zien van de liefde van God, geopenbaard door Jezus Christus in liefde tot ook deze naasten. Karst de Vries, directeur P.S. Een week na het schrijven van dit artikel is Kamen onverwachts overleden. Een ontzaglijk gemis voor zijn ouders. 3

4 Vervloekt door God Ouders die een kind krijgen dat een handicap heeft? Dat zijn ongetwijfeld grote zondaren, en God straft hen met zo n kind. Zo n gezin, dat heeft God vervloekt, dat is wel duidelijk... Dit is de schrijnende realiteit hoe mensen denken in landen als Moldavië en Oekraïne. Voor gezinnen die een kind hebben met een handicap is het leven door deze vooroordelen uiterst moeilijk. Gelukkig komen heel langzamerhand kleine veranderingen naar voren, hoewel er zeker nog een lange weg te gaan is. In gesprek met Antonina Petru, directeur van een van onze partnerorganisaties in Moldavië. 4

5 worden ze door hun klasgenoten geplaagd omdat ze ouders hebben die gehandicapt zijn, verzucht Antonina. De situatie van volwassenen en kinderen met een handicap in Moldavië is erg moeilijk, vertelt Antonina. In ons land wonen ongeveer mensen met een handicap, waarvan kinderen. De meesten van hen worden dagelijks geconfronteerd met sociale, medische en politieke drempels, en worden misbruikt en gediscrimineerd. De discriminerende houding wijt Antonina, zelf moeder van een zoon met het syndroom van Down, aan het beleid van de overheid. Mensen die ziek zijn, of een handicap hebben, en vooral mensen met een verstandelijke handicap, worden uitgesloten van het onderwijs en hebben geen recht op een baan. Deze mensen worden als een last gezien voor de maatschappij. Veel vooroordelen Antonina noemt als voorbeeld het gezin van Aliona en Petru. Beiden hebben een handicap: Petru heeft bij de geboorte een hersenbeschadiging en Aliona is heel klein omdat ze het dwerggroeisyndroom heeft. Ze hebben twee gezonde kinderen en proberen te leven met een gehandicaptenpensioen van 35 euro per maand. Dat is veel te weinig om zelfs maar de dagelijkse levensbehoeften als brood en melk te kopen. Het huis waar ze wonen is niet aangesloten op het riool en ze hebben geen gas. Antonina vertelt dat Aliona en Petru beiden zijn achtergelaten in een weeshuis, omdat ze ziek waren. Aliona heeft boekhoudkunde gestudeerd, maar kan geen baan vinden vanwege de vele vooroordelen. Wanneer mensen zoals Aliona een lichamelijk handicap hebben, wordt gedacht dat ze ook verstandelijk gehandicapt zijn. Datzelfde geldt voor Petru: hij is een uitstekend vakman en maakt allerlei mooie materialen van wilgentenen, maar er zijn maar een paar mensen die aan hem vragen of hij iets wil maken. Zo blijft dit gezin in armoedige omstandigheden leven. Er zijn vaak dagen dat ze niets te eten hebben. De kinderen kunnen lang niet altijd naar school omdat ze geen kleding en schoenen hebben. Zelfs als kinderen gezond zijn, 6000 kinderen geen onderwijs Wanneer een kind eenmaal de diagnose gehandicapt heeft, is het erg moeilijk om te integreren in de maatschappij. Antonina legt uit wat de oorzaak hiervan is. Binnen het onderwijs is maar één speciale school, maar dat is een instituut dat de kinderen ver weg van hun familie en de rest van de wereld houdt. Ouders die dat niet willen en besluiten hun kind naar de school in het dorp te doen, worden op allerhande manieren belemmerd: de letterlijke toegang tot de school, de directeur die het kind weigert, het niet gebruik kunnen maken van een speciaal programma, enzovoorts. Kinderen worden geplaagd omdat hun ouders gehandicapt zijn Unicef Moldavië heeft onderzocht dat zesduizend kinderen met een handicap geen toegang tot onderwijs hebben. Antonina verwijt de regering dat zij enerzijds wel wetten accepteert om gehandicapten te integreren, maar dat ze er niets aan doet dat de wetten daadwerkelijk uitgevoerd worden. Bijgeloof Wanneer kinderen met een verstandelijk handicap niet naar een speciale school kunnen, is de situatie erg moeilijk voor de ouders. Zij hebben dan twee keuzes: óf ze laten hun kind in een weeshuis achter óf ze kiezen ervoor om hun kinderen thuis te laten opgroeien. Antonina verhaalt hoe moeilijk dat laatste is. De ouders krijgen >> 5

6 >> van níemand hulp en de mensen in het dorp oordelen dat God hen heeft vervloekt. De ouders zijn ongetwijfeld grote zondaren en God straft ze daarom met een ziek kind. Dat dit de bittere werkelijkheid is, laat de situatie van Cristina zien. Cristina is 12 jaar en verstandelijk gehandicapt. Ze heeft 24 uur per dag, zeven dagen per week zorg nodig. De moeder van Cristina is oververmoeid en ernstig depressief. Niemand helpt haar, omdat mensen bang zijn dat God hen daarvoor straft. Dat is een bijgeloof dat Moldaven al tientallen jaren hebben. Daarnaast hebben de ouders van Cristina geen geld om iemand te betalen die helpt om voor Cristina te zorgen. De mensen in het dorp zijn onvriendelijk en soms zelfs vijandig naar dit gezin, vertelt Antonina. Succesverhalen Niettemin houdt Antonina moed voor de toekomst. Ik denk dat we onze maatschappij langzamerhand kunnen veranderen. Hiervoor hebben we de media nodig, die succesverhalen laat zien van mensen met een handicap. We hopen heel erg dat hierdoor het bijgeloof verdwijnt. Ook spelen ouders van kinderen met een handicap een belangrijke rol. Het is volgens Antonina belangrijk dat zij hun kinderen meenemen als ze naar de winkel gaan en als ze vrienden en familie bezoeken. Op die manier kunnen anderen zien dat deze kinderen gelijkwaardig zijn aan anderen. De maatschappij zal dan hopelijk zien dat kinderen met een handicap er gewoon mogen zijn. Daarnaast ziet Antonina een grote rol voor de kerk weggelegd. Als de kerk deze kinderen accepteert, laat ze daarmee zien dat deze kinderen niet door God vervloekt zijn en helpen ze mee om de angst te laten verdwijnen. Wat doet de kerk in Bulgarije? Kamen, in het voorwoord maakte u al kennis met hem. Slechts zelden hebben we een jongen gezien die zo ernstig vergroeid is. Kamen wordt zijn hele leven, al 21 jaar lang, liefdevol verzorgd door zijn vader. Sinds een aantal jaren krijgen Kamen en zijn familie bezoek van de leden van de Baptistengemeente van Dupnitsa. Dominee Damian Podgorski, een vriendelijk ogend man, zet zich met hart en ziel in om iets voor gezinnen te betekenen die een gehandicapt kind hebben. We proberen deze gezinnen op verschillende manieren te ondersteunen. Zo helpen we het gezin van Kamen met voedsel, medicijnen, pampers en reiskosten voor de therapie van Kamen. Daarnaast proberen we, als de gelegenheid er voor is, deze gezinnen te bereiken met het Evangelie. Dominee Podgorski ziet de laatste tijd een duidelijke verandering bij zijn gemeenteleden. Ze raken steeds meer betrokken bij de gehandicapten en hun familie. Hij vertelt: Ze bidden niet alleen voor hen, maar vragen ook hoe ze de gezinnen die een gehandicapt kind hebben, kunnen helpen. Veel gemeenteleden bezoeken inmiddels een gezin, waarbij we ze vooraf goed hebben voorbereid. Voor de gemeenteleden is het natuurlijk een heel nieuwe ervaring, zeker omdat het in ons land niet gebruikelijk is om dit te doen. Het mooie is dat ze nu erg enthousiast zijn over deze bezoeken en hun ervaringen delen met andere gemeenteleden, hun vrienden en familie. We hopen van harte dat deze positieve ervaringen een breed uitwaaiereffect krijgen. 6

7 Een totale verandering Slavka is 12 jaar, heeft epilepsie, is verstandelijk beperkt en heeft sterk vergroeide benen. Ze woont samen met haar twee zusjes en ouders in een (illegaal) huisje in Grozdevo, een klein dorpje in Bulgarije. Slavka heeft een afgesloten ruimte in het huisje, waar ze kan liggen en slapen. Vanwege haar onrustige gedrag en ernstige agressiviteit kan ze niet met de anderen in één ruimte leven. Slavka heeft één groot geluk: haar moeder Zornitsa zorgt liefdevol voor haar. >> 7

8 >> Dat ouders voor hun gehandicapte kind zorgen is in Bulgarije, evenmin als in Moldavië, allerminst vanzelfsprekend. Veel ouders willen niet voor hun kind zorgen en brengen het naar een kindertehuis. Ouders die ervoor kiezen om wél voor hun kind te zorgen, hebben het vaak moeilijk. Ze krijgen te maken met veel onbegrip vanuit hun omgeving, ze moeten hoge kosten maken om voor hun kind te zorgen en krijgen weinig (financiële) steun van de overheid. Dag en nacht zorg Ook voor de moeder van Slavka is het uitermate zwaar om de zorg voor haar kind vol te houden. Vlady Vasilev, secretaris van de partnerorganisatie in Bulgarije, vertelt: Het gezin leeft in zeer eenvoudige omstandigheden. In hun huisje is geen stromend water en geen elektriciteit. Moeder Zornitsa moet een eind lopen om water te halen. Alles wat gewassen moet worden, zoals kleding en de spullen na het eten, wast ze buiten, ook als het s winters koud is. Slavka is erg onrustig en agressief en heeft s nachts vaak last van epileptische aanvallen. De zorg voor haar gaat dus ook s nachts door. Afgelopen tijd heeft moeder Zornitsa een moeilijke periode doorgemaakt. De zorg voor haar dochter werd zo zwaar dat ze erover dacht om Slavka in een kindertehuis te brengen. Hele nacht slapen Gelukkig is het zover niet gekomen, vertelt een dankbare Vlady. We hebben een waterleiding aangelegd, waardoor de zorg voor haar huishouden heel wat gemakkelijker is geworden. Verder is Slavka afgelopen november geopereerd. Haar beide voeten zijn rechtgezet en ze heeft nu spalken om haar benen. En weet je wat het meest bijzondere is?, zegt Vlady met een blijde lach, Slavka is totaal veranderd. We hebben ze geen enkele keer meer agressief gezien, terwijl ze dat in zeer ernstige mate was. Ze slaapt de hele nacht We hebben vaak voor Slavka gebeden. Nu is het leven van dit gezin veranderd! door, waardoor haar moeder Zornitsa nu ook eindelijk normaal kan slapen. Dat is de laatste 13 jaar niet het geval geweest.... Het effect op moeder Zornitsa is groot. Was ze eerder altijd gespannen als de familie of buren kwamen want hoe zou Slavka zich gedragen nu is ze ontspannen. Vlady ziet het als een gebedsverhoring. We hebben vaak gebeden voor Slavka, zeker omdat moeder haar misschien naar een kindertehuis wilde doen. En nu is het leven van dit hele gezin totaal veranderd! In Varna ondersteunen we via de baptistengemeente negen gezinnen die een kind hebben met een handicap, zoals Slavka en haar familie. Dit doen we met voedsel en medicijnen, maar ook met nieuwe, speciale bedden voor de kinderen. Ook worden dit jaar de huizen aangepast waar de kinderen wonen, zodat ze zich veilig kunnen bewegen. Met name dit laatste zorgt voor een behoorlijke kostenpost dit jaar. De kosten voor dit alles zijn 36,20 per week per kind. 8

9 IN ACTIE HÉÉL KOUD Renske en Sanne uit Rijssen hebben eigengemaakte stroopwafels en kaarten verkocht. Ze vertellen: Op een A4 hadden we foto's geplakt en uitgelegd waarvoor het was. Op een dag bleek het heel koud te zijn en kwamen we na een kwartier alweer thuis. Toen moeder vertelde dat de mensen, waarvoor we de stroopwafels verkochten, met dit weer zonder kachel thuis zijn, zijn we snel weer verder gegaan. Dappere dames: bedankt voor de 70. HELE SCHOOL IN ACTIE De leerlingen van de School met de Bijbel in Maartensdijk hebben zich enorm ingezet. De kinderen van groep 1, 2 en 3 gingen aan de slag met een prik-/stempelkaart. De leerlingen van groep 4, 5 en 6, gingen langs de deur met bestellijsten om stroopwafels en cd s te verkopen. De groepen 7 en 8 kregen per leerling 2 en werden uitgedaagd daar meer van te maken. Ideeën om dat te realiseren kwamen er in overvloed. Snoep werd ingeslagen en met winst verkocht. Kinderen verkochten kleurplaten, er was een grabbelton en mensen konden soezen, cake of appelflappen bestellen. Mmm In totaal werd er 7.494,65 overhandigd voor de Winterhulp. Bedankt! VOL ENTHOUSIASME Simon Jan Boeder uit Scherpenzeel verkoopt elk jaar kerstkaarten. De opbrengst is dan bestemd voor een goed doel. Dit keer was het bestemd voor Kom over en help, specifiek voor de Winterhulp. Vol enthousiasme ging hij langs de deuren. Hij haalde het mooie bedrag van 450 op! EEN EXPEDITIE NAAR GEORGIË Dertien vwo-5 leerlingen stappen op 13 mei op het vliegtuig naar Georgië. De gemotiveerde reizigers hebben Kom over en help uitgekozen voor hun Expeditie en zich tot doel gesteld op te halen voor projecten in Georgië. Dankzij hun enthousiasme zijn ze daar al ruimschoots overheen! In het afgelopen jaar hebben de leerlingen de reis voorbereid en veel actie gevoerd. In Georgië bezoeken zij de projecten van Kom over en help en helpen ze mee in een vluchtelingenkamp, helpen mee in een gaarkeuken en geven onderwijs aan straatkinderen. We wensen alle reizigers een leerzame en inspirerende reis toe! Kijk op 9

10 Hoe gaat het in Oekraïne? Duizenden doden, ouderen en gehandicapten die nauwelijks kunnen overleven, vluchtelingen die niets meer hebben: de oorlog in Oekraïne heeft z n sporen nagelaten. We stellen een paar vragen aan de contactpersoon van onze partner uit Oost-Oekraïne. Vanwege zijn veiligheid kunnen we zijn naam niet vermelden. Een inmiddels gebruikelijk gezicht: lege schappen in de winkel. 1 Hoe is de huidige situatie in Oekraïne? De vijandelijkheden die er steeds waren, zijn er op dit moment (30 maart red.) niet en het is nu relatief rustig. Maar we zien nog wel veel militairen en militaire voertuigen op straat. Een deel hiervan komt uit Rusland. De humanitaire situatie kunnen we bijna een humanitaire catastrofe noemen. Oekraïne blokkeert de levering van voedsel, benzine en medicijnen. Het is inmiddels normaal om in de winkel lege schappen te zien. Als er al levensmiddelen worden geleverd, zijn ze erg duur. De meeste mensen ontvangen geen uitkering. De landelijke overheid betaalt het niet en de lokale overheid kán het niet betalen, omdat de nieuwe, zelfuitgeroepen republiek in het oosten van Oekraïne geen budget heeft. Veel mensen hebben geen werk. 10

11 2 Hoe gaat het met de mensen die besloten hebben in Oost-Oekraïne te blijven? Geven jullie hen nog steeds hulp? En waaraan hebben ze behoefte? De meeste mensen kunnen ternauwernood overleven. Zoals ik al zei, blokkeert Oekraïne de levering van humanitaire hulp, omdat ze er niet zeker van zijn dat het terecht komt bij mensen die het echt nodig hebben. De procedure om toestemming te krijgen om humanitaire goederen af te leveren is erg moeilijk. Zelfs kleine hulptransporten houden de Oekraïense grensbewakers tegen. Onlangs had ik medicijnen voor zieke mensen die deze beslist nodig hadden. Ik kon ze niet op een legale manier binnenkrijgen, dus heb het toen maar op een illegale manier gedaan. Veel plaatselijke kerken zorgen voor de meest behoeftigen: ze geven hen eten, kleding, medicijnen, enzovoorts. Maar de mogelijkheden van de kerken zijn de laatste tijd erg beperkt door de blokkade. Een ander probleem is dat veel huizen van mensen geheel of gedeeltelijk vernietigd zijn. Ze hebben geen geld om hun huis te repareren. Sommigen van hen wonen in verschrikkelijke omstandigheden. 3 Hoe is de situatie in z n algemeenheid voor de mensen die vanuit Oost- Oekraïne naar het westen van het land zijn gevlucht? De vluchtelingen ontvangen weinig ondersteuning van de Oekraïense regering. Mensen die kunnen werken krijgen ongeveer 17 euro per maand en jongeren en ouderen krijgen zo n 35 euro. Ze krijgen dit voor een periode van zes maanden. De meeste vluchtelingen huren een kamer. Plaatselijke kerken zorgen voor de meest behoeftigen, zoals ouderen. De prijs is behoorlijk hoog, vooral in de grote steden. Een gezin dat een twee-kamerflat huurt in Zhytomir, betaalt 200 euro per maand. Veel vluchtelingen wonen in een huis zonder toilet, water, verwarming, enzovoorts. Het is moeilijk voor hen een baan te vinden en de meesten van hen zijn dan ook werkeloos. Soms horen we dat dorpsbewoners hen onvriendelijk bejegenen. Zij denken dat de vluchtelingen separatisten en pro-russisch zijn (soms is dat ook het geval trouwens). De regering zou de vluchtelingen moeten ondersteunen in beschikbare huisvesting en banen, en hen helpen om zich aan te passen aan hun nieuwe omgeving. Hoewel we dankbaar zijn dat het nu relatief rustig is in Oekraïne, is de situatie voor veel mensen erg moeilijk. Ons gebed voor Oekraïne blijft nodig. 11

12 2014 Wat hebben we in met uw geld kunnen doen? 2014 was een bewogen jaar. Kom over en help mocht haar 40-jarig jubileum vieren. Maar ook brak de oorlog in Oekraïne uit, wat voor veel onzekerheid en spanning heeft gezorgd. De inkomsten mochten dit jaar met 25% groeien naar We zijn dankbaar voor uw blijvende betrokkenheid. 12

13 Kind & gezin Kom over en help weet zich geroepen kwetsbare kinderen en gezinnen te ondersteunen die lijden onder de gevolgen van verslaving, uitbuiting, discriminatie en werkloosheid. Geroepen te dienen wie geen helper heeft. We helpen op vier gebieden. Dagelijkse levensbehoeften Veilige leefomgeving Onderwijs Gezondheidszorg Nederland Oekraïne Moldavië Bulgarije Albanië Georgië Armenië Oezbekistan Een greep uit de getallen ALBANIË 18 (weduw)vrouwen hebben kleding, hygiënische producten en speelgoed gekregen voor hun kleinste kinderen. 55 Roma kinderen hebben deelgenomen aan de ABC-klassen in Delvine, Chuka of Vrion, waarvan 32 kinderen nu regelmatig naar het regulier onderwijs gaan. 87 kinderen met een handicap hebben verschillende vormen zoals spraak-, ontwikkelings- en/of fysiotherapie ontvangen. ARMENIË Zes gaarkeukens zijn ondersteund en ongeveer 400 mensen hebben het hele jaar de gaarkeuken bezocht of thuis een maaltijd ontvangen omdat ze niet naar de gaarkeuken kunnen komen. De hippotherapie onder gehandicapten is verder uitgebouwd en voldoet uitstekend. Sommige kinderen zijn eveneens betrokken bij het onderhoud van de paarden en stallen. BULGARIJE Tijdens de wintermaanden hebben dagelijks 50 mensen de gaarkeuken in Varna bezocht. 146 kinderen hebben deelgenomen aan de zomerkampen die gericht zijn op integratie. 33 docenten van de school in Racovitsa hebben deelgenomen aan twee trainingen met als thema Kind en agressie en Hoe ga je om met de ouders. Ruim 400 kinderen in tien kindertehuizen en familiehuizen hebben noodzakelijke medicijnen en vaccinaties ontvangen. 13

14 GEORGIË 121 vluchtelingen die niet kunnen terugkeren naar huis zijn gedurende het jaar ondersteund met dagelijks brood. Het opleidingsproject voor vluchtelingenkinderendie een achterstand hebben is gecontinueerd, waardoor ze meer kansen krijgen voor de toekomst. Gemiddeld 64 kinderen hebben hieraan deelgenomen. MOLDAVIË 300 gezinnen die een kind met een beperking hebben, kregen op de Internationale dag voor gehandicapten en de kerstbijeenkomst een voedselpakket. 30 kinderen tussen de twee en achttien jaar zijn opgenomen in tien pleeggezinnen en ontvangen begeleiding en (materiële) ondersteuning. 20 kinderen komen na schooltijd naar het dagopvangcentrum in Bulboaca voor extra activiteiten, een goede maaltijd en begeleiding. OEKRAÏNE 500 gezinnen met ongeveer 1300 kinderen ontvingen extra noodhulp in verband met de oorlog in Oost-Oekraïne. De meesten van hen zijn als vluchteling elders ondergebracht. 47 kinderen zijn in kindertehuis The Good Shepherd in Oost-Oekraïne opgenomen; later in het jaar zijn 32 kinderen met een deel van de leiding naar het veilige westen van Oekraïne gegaan, waarna ze niet meer terug naar het oosten konden vanwege de veiligheid. 751 kinderen hebben deelgenomen aan een van de zomerkampen in Zuid-Oekraïne. 110 verslaafden zijn opgevangen en begeleid in afkickcentra. OEZBEKISTAN Onze partners in Oezbekistan gaven hulp aan ongeveer 1400 gehandicapte en verwaarloosde kinderen en 165 volwassenen met een handicap. Speerpunten 2015 In 2015 gaan we ons extra inzetten op: Het meer zichtbaar maken van de verandering die plaatsvindt in het leven van kinderen en families. Het zorgen voor meer trainingen waarin gemarginaliseerde kinderen en jongeren vaardigheden opdoen, waardoor ze betere kansen op de arbeidsmarkt krijgen. Het uitbreiden van de werk- en inkomstengenererende projecten. Het bevorderen van integratie van gehandicapte kinderen en jongeren. Het verwerven van meer inkomsten, zodat we kunnen voldoen aan de groeiende vraag om projecten te ondersteunen. Compleet jaaroverzicht Bent u benieuwd naar de inkomsten, bestedingen, kosten resultaten en impact van de hulpverlening? Kijk dan op onze website voor een compleet overzicht. Hier kunt u ook ons jaarverslag downloaden of bestellen. 14

15 Passend onderwijs in Albanië Logopedie, fysiotherapie, trainingen verzorgen voor ouders en leerkrachten, kinderen ondersteuning bieden in het leren, integratie en samenwerking met de plaatselijke gemeente en het plaatselijke onderwijs: dat is in het kort waarvoor onze partner Lidia Foundation in Albanië zich inzet. En dat allemaal gericht op kinderen met een handicap. Directeur Ibrahim Bajrami, geboren in Albanië en afgestudeerd als arts in Amerika, zet zich met hart en ziel in voor deze kinderen. Ibrahim heeft één grote droom, en dat is dat kinderen met een handicap zoveel mogelijk naar een gewone school kunnen. Passend onderwijs, maar dan in Albanië. Zijn organisatie zoekt daarom samenwerking met de overheid en het onderwijs ter plaatse. Zíj moeten immers het goede voorbeeld geven en in hun beleid laten zien dat kinderen met een handicap er mogen zijn. Een van de manieren waarop deze samenwerking gestalte krijgt is dat de Lidia Foundation aanwezig is op de school in het dorp. Ze krijgen een lokaal toegewezen en daar geven ze hulp aan kinderen die een verstandelijke beperking hebben. Afhankelijk van het kind krijgt het fysiotherapie, logopedie, speltherapie, ondersteuning bij het leren, enzovoorts. Ten einde raad Ibrahim illustreert het als hij vertelt over Valentino, een knulletje van een jaar of zeven met mooie bruine ogen. Valentino heeft in z n jonge leventje al veel meegemaakt. Bij de geboorte zei de dokter dat hij niet was als andere baby s. Dat was voor z n ouders een reden om hem af te staan. Valentino heeft in een kindertehuis gewoond, en kon vervolgens bij opa terecht. Maar dat was anders dan opa zich had voorgesteld. Valentino was namelijk erg agressief, en deed zichzelf en anderen pijn. Hij huilde ontzettend veel, zonder dat daar een reden voor was. Z n opa was zo ongeveer ten einde raad. Op een dag kwam opa bij de Lidia Foundation en hebben we een afspraak gemaakt bij een specialist in de hoofdstad Tirana. Wat bleek? Valentino heeft een autismestoornis en last van psychoses. Toen we dat wisten, zijn we direct begonnen met vijf uur per week therapie. En we zien hem zienderogen vooruitgaan. Hij huilt niet meer, doet zichzelf geen pijn meer en Valentino begint zelfs te lachen. Ibrahim ziet dat dergelijke resultaten een enorme zegen zijn voor zowel ouders als kinderen met een handicap. Oók de omgeving ziet dat. Maandelijks komen er tal van ouders bij ons om hulp te vragen voor hun kind! Er zijn in Albanië nog tal van gehandicapte kinderen die hulp nodig hebben. Bij de Lidia Foundation komen er 81. Voor 42,20 zorgt u ervoor dat een kind een maand therapie, ondersteuning in het onderwijs en dergelijke krijgt. 15

16 Beleef een Oost-Europese zomer! "Niemand keert terug van een reis zoals hij vertrokken is" Maak kennis met een andere cultuur en doe een onvergetelijke ervaring op! Ga mee met Xperience! BELEEF ARMENIË! (20-30 jaar) juli 2015 HELP MEE IN MOLDAVIË! (16-19 jaar) oktober 2015 komoverenhelp.nl/xperiencearmenie komoverenhelp.nl/xperiencemoldavie