Preek Palmpasen Lieve gemeente, Misschien kent u van vroeger nog de plaat met de 2 wegen erop: de ene weg, de brede weg, leidde naar het verderf, naar

Transcriptie

1 Lieve gemeente, Misschien kent u van vroeger nog de plaat met de 2 wegen erop: de ene weg, de brede weg, leidde naar het verderf, naar de hel, plastisch voorgesteld met grote vlammen. En de andere weg was een smal, rotsachtig pad, maar die leidde naar de hemel. Twee wegen die je kunt volgen in je leven en waar kies je voor? Daarover gaat het verhaal van vanmorgen. De Bijbel vertelt over een demonstratieve intocht en de betekenis van deze demonstratie is gelijk duidelijk aan de omstanders, want in hun Bijbel, ons Oude Testament, wordt over zoiets verteld door één van de profeten, Zacharia: Op de berg Sion moet iedereen juichen, In Jeruzalem moet iedereen vrolijk zijn, Want jullie koning komt eraan. Hij is rechtvaardig en vriendelijk en hij rijdt op een jonge ezel. Dat is nog eens een andere koning dan die keizer van Rome of die Romeinse gouverneur Pontius Pilatus. Het is een rechtvaardige koning en God zal hem helpen, zegt de profeet. Er zullen geen vernietigingswapens meer zijn, geen soldaten op paarden en de oorlog zal worden uitgebannen. Er zal vrede komen en alles wat stuk en kapot was zal weer heel gemaakt worden. Hier is die koning, willen de evangelisten vertellen, de profetische voorspelling is uitgekomen. Deze koning op een ezel is die koning van de vrede waar de profeten het al over hadden. Wat is het nu, dat Jezus hier wil laten zien, bij deze alternatieve intocht in Jeruzalem? 1

2 Wat is zijn bedoeling en wat voor weg gaat hij hier op die ezel? Een dwaalweg, een weg naar de dood, of een weg naar de waarheid en het leven? In de evangelieverhalen kunnen we lezen wat Jezus altijd aan zijn volgelingen heeft voorgehouden. Wat echt leven is en wat een illusie. En hij laat zien dat het een keuze is. Net zoals Mozes al had gezegd tegen het volk: Zie, ik houd u heden het leven en de dood voor, kies dan het leven. Wanneer Jezus sprak over het leven in het Koninkrijk, dan had hij het ook over een keuze. Er zijn twee wegen, zei hij. De ene is breed, het is de weg waarvan iedereen denkt dat het de goede weg is. De weg van: dat weet toch iedereen, dat spreekt toch vanzelf. De weg van presteren, je sterk maken, een goed geplande levensloop met ruimte voor normen en waarden, niet stelen, goed zijn voor je omgeving en ga zo maar door. Het is een weg waarvan Jezus zei: dit is de normale weg en op zich is die niet verkeerd. Maar is het de enige werkelijkheid of is het een illusie? Ons leven verloopt meestal niet zo glad en gepland zoals we ons dat gedacht hadden. Vaak stuiten we op een andere, harde werkelijkheid, en hoe gaan we daarmee om. Je denkt dat je tot je pensioen kunt werken, maar je wordt ziek of werkloos, en de carrière die je had opgebouwd, blijkt een illusie te zijn. Of je bent al heel lang ziek en wanneer je na de zoveelste operatie eindelijk een beetje opknapt en net weer plannen begint te maken, blijk 2

3 je ergens anders opeens weer een ontsteking te hebben en beland je opnieuw in het ziekenhuis. Of je wordt ouder, je gaat iets mankeren en je komt tot de ontdekking dat je niet meer op je oude niveau zult terugkeren en dat het voortaan alleen nog maar slechter zal gaan en de illusie van een mooie oude dag verdwijnt als sneeuw voor de zon. Geen illusies meer. We worden geconfronteerd met een andere werkelijkheid in ons leven. Hoe vinden we daarin onze weg? Die volgelingen van Jezus hadden ook vaak niet zoveel illusies meer, dat zij het leven naar hun hand konden zetten. Ze waren niet geslaagd, stonden niet in aanzien. Op die brede weg waren ze niet zo ver gevorderd, het waren hoeren, bedelaars, tollenaars en lichamelijk en verstandelijk beperkten. Maar juist tegen hen zei Jezus: ik zal jullie een andere weg wijzen, een smalle weg. Wanneer de illusies zijn doorgeprikt, kan die andere, echte weg, beter gevonden worden. De weg van het loslaten, van het geven, van het overkómen van de angst en van het terugvinden van het vertrouwen. Jezus leerde dat je je leven niet hoeft te verdoen aan het proberen het leven te krijgen Je hebt het al. Hij deed ons ontdekken dat je alles juist krijgt als je loslaat. Dat je vrijheid krijgt als je de illusies en de angst loslaat. Ik hoorde het verhaal van een echtpaar waarvan de vrouw kanker had gekregen. 3

4 De man was krampachtig bezig alles erover te lezen wat er te lezen viel en voortdurend te zoeken naar nieuwe mogelijkheden om er nog iets aan te doen. Tot de vrouw op een gegeven moment zei: Het is nu eenmaal zo, we zullen het ermee moeten doen. Op dat moment konden ze het loslaten en konden ze samen de dingen gaan doen die ze nog graag wilden doen. Ook als het in je leven anders loopt dan je graag zou willen: weer ziek, niet meer kunnen werken, dat het nooit meer wordt zoals vroeger en het voortaan eigenlijk alleen maar slechter zal gaan, om dan te zeggen: Het is nu eenmaal zo. We doen het ermee. En dan weer moed te vatten en door te gaan. Dat is de smalle weg gaan. In de Stille Week gaat Jezus zelf deze smalle weg. De weg van het loslaten, van het overkómen van de angst, de weg van het vertrouwen. Hij ging die weg als een logisch gevolg van het leven dat hij had geleid en het evangelie dat hij had verkondigd. Hij kon eenvoudigweg niet anders. Daarom was hij ook naar Jeruzalem gegaan ondanks dat het gevaarlijk was. Hij kon niet anders omdat het een logisch vervolg was van zijn leven. Een vervolg van de verkondiging van de komst van het Koninkrijk, deze wereld, maar dan anders. Dat moest ook in Jeruzalem verkondigd worden. En die verkondiging begon al met die alternatieve intocht. Een koning die rijdt op een ezel. Aanschouwelijk onderwijs. 4

5 Zó anders gaat het er bij God toe. Dat is wat we zien op Palmpasen en in de Stille Week die gaat volgen. Jezus ging zijn weg in het leven; niet de voor de hand liggende brede weg, maar de smalle weg, de weg die je gelukkig maakt, de weg van het loslaten en het vertrouwen. Die weg kun je iedere dag inslaan. Iedere dag kun je hem terugvinden, kun je oefenen, soms alleen en soms beter met elkaar. Die weg, dat is duidelijk, is niet gebaand en ligt niet klaar. Het is jouw eigen weg in het leven. In de Stille Week kun je zien wat je nodig hebt om die te gaan. Dat is niet wat je denkt: veel geld of kennis of macht of een hoge moraal of een andere gave. Gewoon wie je bent, met wat je hebt gekregen, dat is genoeg. Laat al dat andere maar los en ga in vertrouwen. Amen 5