Hand. 2:42 Houten, 16 januari 2011

Transcriptie

1 Hand. 2:42 Houten, 16 januari 2011 Belijdenis van afhankelijkheid Vredegroet van God Z. PvNu 84 Lezen van Gods wet Z. Ps.99:1,4 Gebed L. Hand.2:41-47 / 4:32-37 / 5:12-16 Z. Ldb. 477 / Opw. 383 (Geest van hierboven) Kindermoment T. Hand.2:42 Woordverkondiging Z. Ldb.473: 1,2,3,4,10 Bespreking stellingen Z. Ps. Ps. 119:40 Dankgebed en voorbeden Opw. 436 (Onze Vader) Collecte Z. Ps 145:1,2 Zegen Vandaag, 16 januari is de eerste dag van de week van het gebed. Gisteravond kwamen in het hele land jongeren bij elkaar om samen te bidden. Vanavond, en elke avond deze week zijn er overal gebedsbijeenkomsten. Ook hier in Houten. Donderdagavond in dit kerkgebouw. Welkom! Het centrale thema is VOLHOUDEN. Dat is het woord dat je ook steeds tegenkomt in het Bijbelgedeelte dat we samen lazen. Ze bleven trouw! Het zal maar gebeuren dat een kleine gemeente op één dag zo spectaculair groeit als toen de gemeente in Jeruzalem! Het ging niet alleen maar om mooie ervaringen van vrome mensen, maar om de vorming van de gemeenschap van het nieuwe verbond (Jer.31:31-34). Wat er gebeurde was wat Jezus zo intens verlangde: Ik ben gekomen om op aarde een vuur te ontsteken en wat zou ik graag willen dat het al brandde (Luk.12:9). Prachtig was dat, die massale bekering. Tegelijk legde het ook een geweldige druk op de bestaande gemeenschap. Wat zou er gebeuren als een fijne gemeente van 120 mensen er ineens 3000 leden bij kreeg? Dan wordt volharden, trouw zijn het centrale woord. Dat is het beeld van Handelingen 2. Het geheim van die gemeente lezen we in vers 42. Daar zie je de dwarsverbindingen. Er is die band naar boven en er is die verbinding onderling. Vier dingen worden er genoemd: de leer van de apostelen, de band met elkaar, de band met de sacramenten en het samen verbonden zijn in het gebed. Onder die ene gemeenschappelijke noemer van volharding. 1 TROUW EN TOEGEWIJD : BEELD VAN GODS GEMEENTE 1. een band met het Woord 2. een band met elkaar 3. een band met de sacramenten 4. en een band in het gebed

2 We kijken soms met heimwee terug wat een tijd was dat toen. Was het nog maar zo, denken we. Daar hoorde je wonderlijke dingen: mensen werden genezen, spraken in andere talen, er waren profetieën en visioenen. Dat is waar. Er waren ook mensen als Ananias en Saffira overigens. Luther zei ooit: waar Christus een gemeente bouwt, sticht de duivel een kapelletje. Petrus zou zeggen: laten we nuchter blijven ( 1 Petrus 1:13). Maar dat neemt allemaal niet weg dat wat er toen aan voor ons gevoel bijzonders gebeurde verschijnselen waren die het gevolg waren van de werking van Gods Geest in de gemeente. Een band met het Woord Het eerste wat we lezen over de gemeente in vers 42 is overigens niet dat het allemaal zo bijzonder en opvallend was. Er staat eigenlijk heel simpel dat ze trouw bleven aan het onderricht van de apostelen. Volharden, staat er. Er is blijkbaar een band met het evangelie. Ze hebben veel meegemaakt, mooie dingen, andere dingen. Ze blijven leven bij het onderwijs van de apostelen, het Woord van God. Het zijn niet de ervaringen die ze naar voren schuiven: ik heb dit meegemaakt en dus. Of ik heb dat ervaren en daarom Natuurlijk, ze hadden heel veel bijzondere dingen meegemaakt (vuur op hun hoofd, andere talen). Maar ondanks dat alles hebben ze maar één ding waar ze werkelijk op bouwen: het woord van God. Waar het dan om gaat? Om de persoon van Jezus, zijn betekenis in Gods heilsplan; zijn opstanding, zijn gaan naar de hemel. Het gaat over het lezen van de oudtestamentische geschriften met het oog op Hem. Het gaat om de weg waarin je je Hem kunt loven en prijzen en zijn weg volgen. Er is veel meer te noemen, maar dat is het hart van geloof en woord. Daardoor wil de Heilige Geest werken in het leven van een mens en van de gemeente. Ze luisterden en gaven het door. Het staat er zo sterk: ze bleven volharden in het onderricht van de apostelen. Dat blijft niet bij een begin, nee, ze gaan steeds weer terug naar het enige wat echt houvast biedt. In het Woord van God ligt de kracht en de rijkdom voor de gemeente van Christus. Waar die trouw ontbreekt of ontbreken gaat, heeft klagen geen zin. Want dan wordt niet gebruikt wat de Geest geeft. Er moet ook in het geestelijk leven training zijn en discipline. Stel je voor dat een duiker, die in zee afdaalt, niet het contact met de lucht boven het wateroppervlak bewaart. Hij zou langzaam maar zeker de verstikkingsdood sterven, omdat het hem aan zuurstof zou gaan ontbreken. Volhouden bij de leer van de apostelen. Dat blijft gelden. De Heilige Geest wil door het Woord ons leven beheersen. Van binnenuit. Een levende gemeente leeft allereerst van het Woord van God. Door het leven vanuit de bijbel komt er licht en uitzicht. Goed naar de Bijbel luisteren. Bijbelstudie. Voor jezelf, in de gezinnen, aan tafel, in de gemeente. Daarin zijn verenigingen en huiskringen enorm belangrijk. De plek om samen bezig te zijn met de bijbel. Alleen door een blijvende en levende omgang met Gods Woord blijft er stroming in ons geestelijk leven. Dynamiek. De Geest maakt ons tot nieuwe mensen, zegt de Bijbel. Dat betekent: Hij brengt leven, voortdurend, dichtbij de Heer. Daar is het Hem om begonnen binnen de gemeente. Bij jezelf. 2 Het tweede kenmerk van de gemeente was en is dat mensen samen een gemeenschap vormen. Ze bleven volharden bij de gemeenschap. Wanneer Jezus naar de hemel is gegaan, bleven zijn discipelen eendrachtig bij elkaar. Dat kun je begrijpen zo vlak na de hemelvaart, want ze hadden elkaar hard nodig. Maar om vurig en eensgezind te blijven dat is bijna niet mogelijk in onze wereld. Maar het kon, omdat ze beheerst werden door Christus en zijn Geest. Met al hun verschillen en eigenaardigheden bleven ze elkaar accepteren. Door nood ontstaat soms onverwacht eenheid, maar zet je in om dat vast te houden! Elkaar dus.

3 Ik zag eens een cartoon van een overstroming. Op een rots die boven het water uitsteekt zitten leeuwen en schapen, mensen en beren bij elkaar zonder dat ze elkaar kwaad doen. Op het volgende plaatje is te zien, dat als het water eenmaal aan het zakken is op een gegeven moment de leeuw het schaap verscheurt en de beer de mens.. Zo moet het dus echt niet. Als er iets moois is opgebouwd, zeggen we: die eenheid moet blijven bestaan En blijvende eenheid is alleen mogelijk als ze gevoed wordt door de Geest van de ene God, samen in de naam van Jezus. Die Geest brengt zondige mensen bij elkaar en houdt ze bij elkaar. En dat valt op. De mensen werden eeuwenlang getroffen door de liefde die de eerste christenen onderling verbond. Er ging van de gemeente in Jeruzalem een geweldige aantrekkingskracht uit. Diaconaal en missionair gemeente-zijn gaat hand in hand. Zoveel is wel duidelijk. Zo zal er ook vandaag van de gemeente kracht uitgaan als we ons niet laten leiden door onze eigen geest, maar door de Heilige Geest. Hij wil ons leren dat we elkaar erop aanzien dat God zijn hand op ons allemaal heeft gelegd. En als de Heer dat wilde doen, dan mogen wij onze handen niet van elkaar aftrekken. Hij loyaal en daarom wij ook, ook als het soms niet gaat zoals jij graag zou zien. Waar volhardend gebeden wordt om de Geest, ontstaat een gemeente waarvan gezegd gaat worden: moet je kijken, hoeveel die om elkaar geven liefde is het cement van de levende stenen die samen het huis van God vormen. Het is de belangrijkste gave. Daar mogen we naar jagen, schrijft Paulus. Doen dus! 3 In de derde plaats lezen we dat er staat: ze bleven volharden bij het breken van het brood. Als we naar elkáár kijken in de gemeente is niet altijd even gemakkelijk om in verbondenheid met elkaar te blijven volharden. Want wat zijn er kleine en grote dingen die je kunnen ergeren bij anderen. Mensen zijn soms lange jaren gefrustreerd en haken innerlijk van de gemeenschap af. Als je je laat voeden vanuit God wordt het anders. Alleen als we steeds weer leren op Jezus te zien. Hij moet centraal staan in ons hele leven. Christus legt vol liefde steeds weer zijn hand op mensen die hem ergeren met hun zonde. Alleen door te zien op Jezus is het mogelijk om elkaar te aanvaarden. In elkaars dienst te staan. Want we zijn allemaal mensen die de genade van God nodig hebben. Meer nodig als ons dagelijks brood, geestelijk gezien. Dat wordt heel duidelijk bij de viering van het avondmaal. Ze bleven volharden in het breken van het brood. Samen hun voedsel delen, dat brood van elke dag. Met als diepte de Maaltijd van de Heer, eenvoudig en vol vreugde (vs.47). Daar lag hun hart, daar lag de trouw van die eerste christenen, bij hen aan huis. Door wat daar gebeurt: het breken van het brood; de wijn, het denken aan Christus dood en leven, wil de heilige Geest geloof en liefde sterk maken. Vanuit onszelf zijn we tot waarachtige liefde niet in staat; we geven voorrang aan onszelf en wat onszelf bezig houdt. Maar de liefde is de vrucht en de gave van de heilige Geest. En die Geest gebruikt het avondmaal om die liefde te versterken. Het is zijn belangrijkste geschenk! Samen zo eten en drinken is de krachtbron van de Geest voor je persoonlijke en ons gemeentelijk leven. Als ergens je liefde voor God en mensen gevoed wordt, dan daar. En als er dan vervolgens weinig tot niets gebeurt dan wordt het hoog tijd ons af te vragen of de verzuchting van: was het maar net als toen wel een eerlijke verzuchting is. Waar liefde is, is vuur. En liefde ontsteekt liefde.. naar binnen en naar buiten. Ze stonden toen niet voor niets in de gunst bij het hele volk.! Ook dat is geweldig om te horen. En het is ook geweldig om te doen.

4 4 In de vierde plaats lezen we over de gemeente in Handelingen 2 dat ze bleven volharden in de gebeden. Ze zochten elkaar op, de broeders en zusters van toen en hebben samen gebeden. Voortdurend. Voor het Pinksteren werd lezen we dat er 120 discipelen eendrachtig bij elkaar zijn in het gebed om de Geest. Ze trokken allemaal aan één touw: het touw van het gebed. Tien dagen lang hebben ze gebeden: Kom heilige Geest. En toen kwam Hij. Maar dan is het gebed niet afgelopen. Nee, ze bleven volharden in de gebeden. Ze wijden zich voortdurend aan het gebed. Laten we blijven bidden om de doorstroming van de Geest in ons leven. De stoppen en de proppen die in ons gemeentelijk leven, in ons persoonlijke leven naar God de weg blokkeren, in gebed bij God brengen. Bij een neerdalende Geest hoort een biddende kerk. Onze gebeden kringelen omhoog tot voor Gods troon, als reukwerk zegt de bijbel. Ze komen terecht! (Openb.5). Ook een zingende kerk, want zingen is een belangrijke manier in ons bidden. We hebben niet in de eerste plaats praters nodig, maar bidders. Waar en persoonlijk en met elkaar gebeden wordt, mogen we van God een heleboel verwachten. Het zou onze zwakte wel eens kunnen zijn, dat we van het gebed, dat zo ontzettend veel kan uitrichten volgens de bijbel, veel en veel te weinig verwachten. Het zou heel erg goed zijn daar maar niet alleen eens over na te denken, maar de gelegenheden aan te grijpen om mee te doen als er een uitnodiging ligt tot gemeenschappelijk gebed, ook in onze gemeente! Zo kan inderdaad een geweldige verandering optreden. Dat mag je geloven op grond van de bijbel zelf. Je kunt schema s maken om het leven. Allerlei soorten van enquêtes houden en uitkomsten bespreken.dat kan heel goed zijn en inzicht geven. De kerk, de gemeente, heeft in de allereerste plaats bidders nodig. Bidders, die samen met anderen bidden. Want de Geest is de levendmakende Geest. Toen en nu. Wat dacht je! Zijn we ertoe bereid het zo ook van God te verwachten en Hem ook zo te bidden, met elkaar te leven, te luisteren naar het Woord en elkaars dienaar te zijn? Droom niet van een ideale begintijd, want vanaf dag 1 was het een kwestie van volhouden. Van trouw en toewijding. Dat heeft met je plek in de kerk te maken, maar net zo goed met je plek als christen in je eigen omgeving. Hoe trouw en toegewijd ben je daar? Er is een kracht buiten ons, die op ons inwerkt. Er is een kracht in ons, door God gegeven en die kracht wordt ervaren in een gemeente, die volhardt in het woord, de gemeenschap, de viering van het avondmaal en in de gebeden. De kracht van de Geest van Jezus Christus. Door Hem wordt de kerk een aantrekkende gemeente. Is ze dat voor God en mensen. Begaafd en wel. Daar wordt God geloofd en daar wordt je in de goede zin opvallend: in de gunst staan bij het hele volk. Stel je voor: hier in Houten! Het is díe weg, waarop de Geest van Christus zelf ons leiden wil. De Geest van trouw en toewijding. Volhouden is de boodschap. Luister trouw naar de Bijbel, hou vol in gemeenschap, deel je tafel met anderen en maak plaats voor toegewijd gebed.

5 STELLINGEN 1. Als Gods Woord een lamp is voor onze voet, zal Gods Geest zijn werk doen! 2. Als me gevraagd wordt of ik een bidder ben, antwoord ik 3. Het mooie van een gemeente van delers is dat zij ook ontvangers zijn