Een Leidsch behanger-stoff eerder als zaakgelastigde van Scandinavië,

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Een Leidsch behanger-stoff eerder als zaakgelastigde van Scandinavië,"

Renske Groen
4 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Een Leidsch behanger-stoff eerder als zaakgelastigde van Scandinavië, Ruim dertig jaren geleden heeft de Heer P. hoorn in ons jaarboek regelen van gedachtenis gewijd aan den Heer P. Groen en hem in het bijzonder herdacht in verband met zijn secretariaat van het Genootschap Mathesis Groen was eene zeer bekende en geziene figuur in onze stad en persoonlijk behoud ik de beste herinneringen aan de laatste negen jaren zijns levens, toen ik hem schier dagelijks ten ontmoette. Hij beschikte over een uitstekend geheugen en tevens over de gave, allerlei uit lang vervlogen dagen boeiend te vertellen, dat men het niet licht vergat. Toen hij nog op den Ouden Singel woonde, bracht ik hem vaak een eind weegs naar huis en hoorde dan veel belangrijks over de huizen langs den weg en van vroegere bewoners. Eens haalde hij zijn horloge te voorschijn en toen ik dat solide gouden werk bewonderde, hij: wat er binnen in staat, is nog mooier; Zie Leidsch Jaarboekje 1911.

2 105 toen hij de kast geopend had, las ik: reconnaissant pour rnon ami de Grön, charge d affaires de la soir, de la part du ministre des affaires étrangères de quelques jours, of iets van die strekking, daar ik niet behaald wil zijn in den letterlijken tekst, na zoovele jaren. Vanzelf vroeg ik opheldering over deze voor mij raadselachtige woorden en vernam toen het volgende: Koning Willem vierde in Mei zijn zilveren regeerings-jubileum en tal van bijzondere gezantschappen waren ten in den Haag aangekomen. Minister van Buitenlandsche zaken was baron Gericke van Herwijnen. Midden in de reeks van feesten en ontvangsten, werd deze, met eene Belgische gehuwd, om redenen van gewicht naar Brussel geroepen. De Koning deed toen een dringend beroep op den bejaarden oud-minister, Jhr. Gevers van Endegeest en deze, ondanks zijne jaren, stemde toe in het waarnemen van de leiding bij sommige plechtigheden. Zelf bood hij op zijn mooie Endegeest in tooi voor de buitenlandsche gasten, alsmede de gezanten, een maaltijd aan. De gezanten der jonge, derde republiek in Frankrijk waren in het overig Europa dier dagen niet zeer in tel en het kostte gastheeren diplomaten heel wat overleg, zij deze vaak lichtgeraakte eene plaats toegewezen hadden, die hun zelf niet tegenviel en moeielijkheden uitsloot. Des te erger was het, als alles goed geregeld was en late verhindering het geheele bestel

3 106 wierp. Dat was Jhr. Gevers echter beschoren. Toen kreeg hij een goeden inval. P. J. Groen liet het beheer van zijnen winkel en verdere bezigheden daaraan verbonden, aan zijnen vennoot van Ewijk over en was doorgaans, althans des zomers, als de buitenplaatsen bewoond waren, de heele week uit de stad. Zooals hij vroeger zijnen vasten dag had op ter Leede en Offem, kwam hij later nog niet eens met dag per week op Endegeest uit voor allerlei werkzaamheden. Hij was handig en beleefd, bezat eene gepaste vrijmoedigheid; kortom men was op de buitens zeer van hem gediend en van zijne kant voelde hij zich overal thuis. Volgens zijne eigen getuigenis, was dit niet het minst te danken aan het feit, dat hij had bezocht en met vrucht; al was dat naar onze begrippen, ook nog kort, hij wist zich in het fransch goed te redden, dat hij het bestaan had, zijne firma te doen uitkomen op de Parijsche wereldtentoonstelling van 1867, hetgeen een herhaald en langdurig verblijf in de fransche hoofdstad medebracht. Nu was juist in die Mei-dagen van 1874 de gezant van Zweden en Noorwegen wegens ziekte afwezig; men verwachtte dag in den Haag een tijdelijk zaakgelastigde, doch toen het feest van Jhr. Gevers plaats zou hebben, had niemand hem nog gezien. Volgens de opvatting van den gastheer zou Groen, 45 jaar oud, met zijn knap uiterlijk en goede manieren zeer wel de rol kunnen vervullen van den onbekenden, verwachten diplomaat, Noor. Zijn ietwat langzaam uitgesproken fransch zou uitstekend daarbij passen

4 107 en hem geschikt maken tot tafelbuurman van den franschen gezant. Groen was er terstond voor te vinden, toen de Heer van Endegeest hem dit sloeg, doch wie schetst de verbazing toen zij den behanger op mooien Meiavond en op een uur, toen schier iedereen reeds gegeten had, zagen afgehaald door de open van Endegeest. Daar werd hij uit den rijken voorraad van zijnen gastheer voorzien van de noodige ridderorden en speelde voor en aan tafel voortreffelijk zijne rol. Toen daarna koffie en likeur werden gediend, leidde eene kleine onhandigheid van een der hem welbekende bedienden ertoe, dat hij plotseling uitviel met een: Jog, let toch beter op, hetgeen zijnen tafelbuur van zooeven ontlokte: me semble, Mr. de Grön, ce n est pas la première fois, que ce waarop Groen van antwoord diende met een hooghartig: miracle, mon ma mère était une d Egmont. Let wel, hij niet, zooals men van iemand uit zijne omgeving zou verwachten: une comtesse d E. In Frankrijk hij opgemerkt, dat ongehuwde vrouwen, behalve die uit prinselijke geslachten, daar te titels voerden en aan tafel, dat zijn buurman geen onbekende was in het zuiden van zijn land, waar de Pignatelli-Egmond s, afstammelingen van den Lamoraal, geleefd hadden en nog lang niet vergeten waren, terwijl een andere tak dier familie nog in Bordeaux bloeide. Vanzelf steeg de Noor in de achting van den franschen diplomaat, doch wijders was het eene halve waarheid; Groen s

5 108 moeder toch, was van Egmond, dochter van den waard in de Stad Rome te Warmond. Kort daarna ontving Groen ter herinnering aan zijn goedgeslaagd avontuur het horloge met inschrift, benevens eene fransche vogelplaat, die hij steeds op Endegeest bewonderd had. Deze legateerde hij mij uit vriendschap en siert nog steeds mijn trappenhuis, al zou ook zonder die, mijne herinnering aan dien ouden, braven baas niet vergaan. Leiden. BIJLEVELD.

Vergelijkbare documenten

2 Zo sprak Abraham tot zijn knecht, den oudste van zijn huis, regerende over alles, wat hij had:

1 Abraham nu was oud en wel bedaagd; en de HEERE had Abraham in alles gezegend. 2 Zo sprak Abraham tot zijn knecht, den oudste van zijn huis, regerende over alles, wat hij had: Leg toch uw hand onder mijn