tot wijziging van diverse bepalingen van het decreet van 18 juli 2003 betreffende het integraal waterbeleid

Transcriptie

1 stuk ingediend op 2072 ( ) Nr. 5 1 juli 2013 ( ) Ontwerp van decreet tot wijziging van diverse bepalingen van het decreet van 18 juli 2003 betreffende het integraal waterbeleid Verslag namens de Commissie voor Leefmilieu, Natuur, Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed uitgebracht door mevrouw Gwenny De Vroe verzendcode: LEE

2 2 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 Samenstelling van de commissie: Voorzitter: de heer Bart Martens. Vaste leden: de heren Robrecht Bothuyne, Lode Ceyssens, de dames Tinne Rombouts, Valerie Taeldeman; mevrouw Agnes Bruyninckx-Vandenhoudt, de heer Pieter Huybrechts, mevrouw Marleen Van den Eynde; de dames Gwenny De Vroe, Mercedes Van Volcem; de heren Bart Martens, Jurgen Vanlerberghe; mevrouw Tine Eerlingen, de heer Wilfried Vandaele; de heer Ivan Sabbe; de heer Hermes Sanctorum. Plaatsvervangers: de dames Karin Brouwers, Veerle Heeren, de heren Johan Sauwens, Jan Verfaillie; mevrouw Katleen Martens, de heren Wim Van Dijck, Wim Wienen; de heren Karlos Callens, Dirk Van Mechelen; de heer Steve D Hulster, mevrouw Michèle Hostekint; de heren Piet De Bruyn, Marius Meremans; de heer Boudewijn Bouckaert; de heer Dirk Peeters. Stukken in het dossier: 2072 ( ) Nr. 1: Ontwerp van decreet Nr. 2 t.e.m. 4: Amendementen V l a a m s Pa r l e m e n t 1011 B r u s s e l 0 2 / w w w. v l a a m s p a r l e m e n t. b e

3 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 3 INHOUD I. Toelichting Ontwerp van decreet Conceptnota over het vrijwaren van het waterbergend vermogen... 6 II. Algemene bespreking Standpunten en vragen van de leden Antwoord van de minister III. Artikelsgewijze bespreking IV. Eindstemming Gebruikte afkortingen Tekst aangenomen door de commissie Bijlage: zie dossierpagina op

4 4 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 De Commissie voor Leefmilieu, Natuur, Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed besprak op 11 en 25 juni 2013 het ontwerp van decreet tot wijziging van diverse bepalingen van het decreet van 18 juli 2003 betreffende het integraal waterbeleid (Parl.St. Vl.Parl , nr. 2072/1). Bij die gelegenheid besprak de commissie ook de conceptnota over het vrijwaren van het waterbergend vermogen, die op 29 maart 2013 door de Vlaamse Regering werd goedgekeurd. De conceptnota werd opgesteld in het kader van de kortetermijnactie signaalgebieden in het groenboek Beleidsplan Ruimte Vlaanderen. Het ontwerp van decreet en de conceptnota werden samen behandeld omdat ze onder meer uitvoering geven aan aanbevelingen uit de resolutie betreffende het beheersen van wateroverlast in het kader van een integraal waterbeleid (Parl.St. Vl.Parl , nr. 1221/2). De conceptnota is terug te vinden op de dossierpagina van dit stuk op I. TOELICHTING Mevrouw Joke Schauvliege, Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur, geeft toelichting bij het ontwerp van decreet en de conceptnota. 1. Ontwerp van decreet De minister wijst vooreerst op de belangrijke uitdagingen voor Vlaanderen op het vlak van integraal waterbeleid en -beheer, in het bijzonder voor de verdere uitvoering van de Europese kaderrichtlijn Water en de Overstromingsrichtlijn. Een eenvoudiger en kwaliteitsvoller decreet Integraal Waterbeleid om de planning, het overleg en de organisatie van het waterbeleid in Vlaanderen te regelen, moet bijdragen tot de realisatie van de Europese doelstellingen. De voorgestelde aanpassingen van het decreet geven ook invulling aan een van de doelstellingen van het regeerakkoord, namelijk verder werk maken van een integraal waterbeleid, met effectievere en efficiëntere structuren en procedures en met minder planlast. Het ontwerp van decreet geeft bovendien uitvoering aan meerdere punten uit de resolutie van het Vlaams Parlement van 7 juli 2011 betreffende het beheersen van wateroverlast in het kader van een integraal waterbeleid (Parl.St. Vl.Parl , nr. 1221/2). De minister heeft de Coördinatiecommissie Integraal Waterbeleid gevraagd het decreet Integraal Waterbeleid te evalueren en voorstellen tot verbetering te formuleren. De doelstelling was meervoudig. Ten eerste moest de aanpassing van het decreet, op basis van de ervaringen van de eerste planningscyclus, leiden tot een transparantere en vereenvoudigde planning met minder planlast en tot een efficiënter overleg. Een tweede doelstelling was een betere afstemming met de Europese kaderrichtlijn Water en andere gerelateerde wetgeving, zoals de nieuwe Benelux-beschikking Vismigratie, de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening en het Milieuhandhavingsdecreet. Ten derde moest de informatieplicht voor overstromingsgevoelige gebieden worden verankerd in het decreet. Dit resulteerde in de voorliggende aanpassing van het decreet met als hoofdlijnen: het integreren van de waterbeleidsnota en de waterbeheerkwesties; het integreren van de bekkenbeheerplannen in de stroomgebiedbeheerplannen; het omvormen van de bekkenvoortgangsrapporten tot wateruitvoeringsprogramma s; het afschaffen van de waterschappen en het integreren van de waterschapssecretariaten in de bekkensecretariaten; de hervorming van de bekkenbesturen; het vereenvoudigen en afstemmen van procedures.

5 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 5 Vermindering van de planlast De evaluatie door de CIW wees op een hoge planlast. Het aantal waterbeheerplannen wordt daarom drastisch verminderd door de plannen op het stroomgebiedniveau en op het bekkenniveau in elkaar te schuiven. In plaats van twee stroomgebiedbeheerplannen, elf bekkenbeheerplannen en honderd deelbekkenbeheerplannen, die dan nog eens op verschillende tijdstippen worden opgemaakt, komt er nu één stroomgebiedbeheerplan voor de Schelde en één voor de Maas, met bijbehorende bekkenspecifieke delen. Deze bekkenspecifieke delen vervangen de bekkenbeheerplannen en integreren de acties vanuit het deelbekkenniveau. Reeds in 2010, bij de omzetting van de Overstromingsrichtlijn, werd beslist om ook de overstromingsrisicobeheerplannen in de stroomgebiedbeheerplannen te integreren. Hierdoor worden de stroomgebiedbeheerplannen volgens de minister echte integrale plannen die aangeven hoe de toestand van het oppervlaktewater en grondwater in Vlaanderen zal worden verbeterd, hoe de watersystemen worden beheerd om het overstromingsrisico te verminderen en hoe de watervoorraden worden beschermd, met aandacht voor de lokale knelpunten en gebiedsgerichte acties en maatregelen. Die laatste komen aan bod in de bekkenspecifieke delen. Ook de waterbeleidsnota en de waterbeheerkwesties worden samengevoegd. De waterbeleidsnota beschrijft de krachtlijnen van de visie van de Vlaamse Regering op het integraal waterbeleid. De waterbeheerkwesties betreffen een document dat gevraagd wordt door de kaderrichtlijn Water. Voorafgaand aan elk stroomgebiedbeheerplan moet een overzicht van de voornaamste waterbeheerproblemen in het stroomgebied via een openbaar onderzoek aan de bevolking worden voorgelegd. Beide documenten sluiten goed bij elkaar aan. Ter wille van de efficiëntie en transparantie worden de waterbeheerkwesties daarom in de waterbeleidsnota opgenomen. Het ontwerp van waterbeleidsnota wordt in een openbaar onderzoek aan de bevolking voorgelegd. Voor de opvolging van de uitvoering van de waterplanning komt er jaarlijks een wateruitvoeringsprogramma en dit onder meer ter vervanging van de huidige bekkenvoortgangsrapporten. Het wateruitvoeringsprogramma maakt het mogelijk acties bij te sturen, stop te zetten of toe te voegen om op die manier in te spelen op onvoorziene of wijzigende omstandigheden. De aanpassingen moeten uiteraard passen binnen de visie en het maatregelenprogramma van de stroomgebiedbeheerplannen. Vereenvoudiging van de structuren Ook het gebiedsgerichte overleg voor het integraal waterbeleid wordt hertekend. Voor het gebiedsgerichte overleg zijn er momenteel 11 bekkenbesturen actief op bekkenniveau en waren er 52 waterschappen op deelbekkenniveau voorzien. Voortaan zal er beter samengewerkt worden met minder structuren. Om de slagkracht en de coördinerende rol van de bekkenbesturen te verhogen, wordt het overleg op deelbekkenniveau in het bekkenniveau geïntegreerd. Dit betekent dat de waterschappen als afzonderlijke overlegstructuren worden afgeschaft. Om de samenwerking in de bekkenbesturen te versterken, worden de waterschapssecretariaten en de bekkensecretariaten samengevoegd. Hierdoor zullen personeelsleden van de verschillende provincies en het gewest volgens de minister verder kunnen samenwerken aan een integraal waterbeleid. Het bekkenbestuur wordt opgesplitst in een algemene bekkenvergadering en een bekkenbureau, beide onder leiding van de provinciegouverneur die bijgestaan wordt door de bekkencoördinator. De provincies, gemeenten, polders en wateringen worden via de algemene bekkenvergadering rechtstreeks in de bekkenbesturen vertegenwoordigd. Hierdoor wordt de betrokkenheid van de lokale besturen in de bekkenbesturen versterkt en wordt het noodzakelijke lokale draagvlak gecreëerd.

6 6 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 Het bekkenbureau is bedoeld om op te treden als flexibel orgaan. Het staat in voor de voorbereiding van het integraal waterbeleid in het bekken en de organisatie van gebiedsgericht en thematisch overleg. De ruimere algemene bekkenvergadering volgt het werk van het bekkenbureau op en bekrachtigt het. De huidige taakstelling van de bekkenstructuren blijft in grote lijnen behouden, maar wordt opgesplitst tussen de algemene bekkenvergadering en het bekkenbureau. Vereenvoudiging van de procedures Naast de structuren en plannen worden ook de procedures vereenvoudigd en op elkaar afgestemd. De organisatie en bekendmaking van het openbaar onderzoek van de waterbeleidsnota en de stroomgebiedbeheerplannen worden bijgestuurd om efficiënter en soepeler te kunnen optreden. Er zal meer gebruik worden gemaakt van digitale communicatiemiddelen. Burgers kunnen hun opmerkingen op deze documenten voortaan ook via het internet aan de CIW bezorgen. De afbakening van een bredere oeverzone gebeurt voortaan via een oeverzoneproject. Dit maakt een gebiedsspecifieke invulling mogelijk. De ervaringen uit het eerste planproces leren immers dat de inrichting en het beheer van oeverzones breder dan enkel het talud, maatwerk vergen. In het oeverzoneproject worden de instrumenten voor de realisatie en het beheer van de oeverzone opgenomen alsook de gebruiksbeperkingen op maat van het watersysteem en de doelstellingen. Informatieplicht Tot slot wordt een belangrijk nieuw instrument in de aanpak van wateroverlast ingevoerd: de informatieplicht. Ook dit was een van de aanbevelingen in de resolutie van het Vlaams Parlement betreffende het beheersen van de wateroverlast. Wie een huis, bouwgrond of een ander pand koopt of huurt voor meer dan negen jaar moet voortaan worden geïnformeerd over het feit dat het perceel in overstromingsgevoelig gebied ligt of in een afgebakend overstromingsgebied of afgebakende oeverzone. Die informatieplicht moet de kandidaat-koper of -huurder beter beschermen. De informatieplicht geldt al van bij de publiciteit voor een verkoop of een langdurige verhuur en geldt zowel voor de vastgoedmakelaar, de notaris, als voor de eigenaar die zijn eigen woning verkoopt of verhuurt. Die informatieplicht wordt via een zogenaamde waterparagraaf opgenomen in de vastgoedakte. De praktische voorwaarden voor de bekendmaking en de publiciteit van deze informatieplicht worden door de administratie in overleg met de sector verder uitgewerkt. 2. Conceptnota over het vrijwaren van het waterbergend vermogen Op 29 maart 2013 keurde de Vlaamse Regering een conceptnota met een plan van aanpak voor het vrijwaren van het waterbergend vermogen goed. Dit paste in de kortetermijnactie signaalgebieden van het groenboek Beleidsplan Ruimte Vlaanderen van Vlaams minister van Ruimtelijke Ordening Philippe Muyters. Daarmee wordt eveneens een aanbeveling over het vrijwaren van het waterbergend vermogen uit de resolutie van het Vlaams Parlement uitgevoerd. Signaalgebieden Op 30 januari 2009 heeft de vorige Vlaamse Regering de elf bekkenbeheerplannen vastgesteld. In de plannen zijn gebieden aangeduid die belangrijk zijn voor het watersysteem, namelijk gebieden die een functie kunnen vervullen in de aanpak van wateroverlast omdat ze kunnen overstromen of omdat ze vanwege hun specifieke bodemeigenschappen als een natuurlijke spons fungeren. Als die gebieden in nog niet ontwikkelde, harde gewestplanbe-

7 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 7 stemmingen liggen, bijvoorbeeld woongebied of industriegebied, bestaat er een mogelijke tegenstrijdigheid tussen de ontwikkelingsperspectieven voor dat gebied en de belangen van het watersysteem. Die gebieden worden signaalgebieden genoemd. De bekkenbeheerplannen doen verder geen uitspraken over deze gebieden. Per signaalgebied wordt door de bekkenbesturen een gebiedsgerichte analyse uitgevoerd en wordt zo nodig een ontwikkelingsperspectief gesuggereerd aan de betrokken waterbeheerders, de betrokken lokale besturen en de administraties. Met de conceptnota heeft de Vlaamse Regering er nu voor gekozen de effectieve doorwerking van deze oefening op het terrein te garanderen. De Vlaamse Regering zal beslissen of er maatregelen nodig zijn in elk signaalgebied, alsook over het initiatiefnemend bestuur, de timing en de eventuele nabestemmingsopties. De CIW heeft de opdracht dit traject in goede banen te leiden en een voorstel van beslissing voor te leggen. Tegen het einde van 2013 plant de Vlaamse Regering een beslissing over een eerste reeks van 68 signaalgebieden met een totale oppervlakte van ongeveer 1400 hectare. Het gaat om de signaalgebieden waarvoor de bekkenbesturen voor eind februari 2013 een aanbevolen ontwikkelingsperspectief hebben voorgesteld. Een beslissing over de aanpak van een tweede reeks van signaalgebieden met een totale oppervlakte van ongeveer 400 ha is gepland voor Ook nadien heeft de CIW de opdracht de werkzaamheden voort te zetten en signaalgebieden bijkomend te screenen. Intussen heeft de CIW op 7 mei 2013 een plan van aanpak goedgekeurd om de eerste reeks van signaalgebieden voor te bereiden. Er is een grote betrokkenheid van de lokale besturen. Zij krijgen de mogelijkheid om het ontwikkelingsperspectief van hun signaalgebieden, dat door het bekkenbestuur werd gesuggereerd, te herevalueren. Dit betekent niet dat ze de toetsing door de bekkenbesturen opnieuw moeten doen, maar dat ze de keuzes toetsen aan eventuele nieuwe beleidsintenties en ruimtelijke inzichten. De CIW heeft intussen de betrokken lokale besturen, een vijftigtal gemeenten en de provincies, aangeschreven en hun advies tegen eind juni 2013 gevraagd. Waar gekozen wordt voor een nieuwe functionele invulling van het gebied en in de gevallen dat een lokaal bestuur het best de initiatiefnemer is, zal het betrokken lokale bestuur bovendien mee uitgenodigd worden voor de verdere besprekingen in de schoot van de CIW. Zo krijgen de lokale besturen maximaal de kans om hun advies toe te lichten in het voortraject van het beslissingsproces. Hoe zal de keuze voor verdere maatregelen in een signaalgebied nu worden gemaakt? De overstromingskans zal uiteraard mede bepalend zijn voor de keuze. De overstromingsgevaarkaarten in uitvoering van de Europese overstromingsrichtlijn geven een beeld van die kans. Indien informatie over de invloed van klimaatverandering beschikbaar is, wordt deze eveneens in rekening gebracht. Waar de huidige bestemming van de signaalgebieden incompatibel is met het waterbergend vermogen, maar er geen hoge overstromingskans is, wordt in bijkomende maatregelen met behoud van bestemming voorzien. Indien de huidige bestemming incompatibel is met het waterbergend vermogen en er bovendien een hoge overstromingskans bestaat, is een nieuwe functionele invulling van het gebied met een mix van instrumenten noodzakelijk. Gebieden waar de bestemming na analyse compatibel blijft met het waterbergend vermogen, kunnen via adaptief bouwen en voorwaarden in de watertoets hun bestemming behouden. Instrumenten Om het waterbergend vermogen in de voor het watersysteem belangrijke gebieden te vrijwaren, zijn volgens de minister al instrumenten beschikbaar. De watertoets is daarvan misschien wel de belangrijkste. Ook andere instrumenten zijn belangrijk voor het water-

8 8 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 bergend vermogen en de strijd tegen wateroverlast. Zo heeft de minister er al voor gezorgd dat overstromingsgebieden tussentijds kunnen worden afgebakend door een wijziging van het besluit betreffende de financiële instrumenten. In augustus 2012 keurde de minister de geactualiseerde code van goede praktijk voor het ontwerp, de aanleg en het onderhoud van rioleringssystemen goed. Bovendien heeft de Vlaamse Regering, op voorstel van de Vlaamse minister van Ruimtelijke Ordening, op 17 mei 2013 de nieuwe gewestelijke stedenbouwkundige verordening over hemelwater voor de tweede keer principieel goedgekeurd. Met de nu voorgestelde wijziging van het decreet Integraal Waterbeleid, komt er bovendien een informatieplicht in overstromingsgevoelige gebieden, zodat potentiële kopers en huurders correct worden geïnformeerd. Om de signaalgebieden te realiseren, zijn ook nieuwe instrumenten nodig. De Vlaamse Regering hechtte op 24 mei 2013 haar eerste principiële goedkeuring aan het voorontwerp van Landinrichtingsdecreet. Daarin staan twee nieuwe instrumenten om in te grijpen waar nodig: een herverkaveling uit kracht van wet gecombineerd met een planologische ruil en de erfdienstbaarheden tot openbaar nut. Het is een bewuste keuze dat deze instrumenten niet in het decreet Integraal Waterbeleid worden verankerd, wat nochtans een vraag was van de adviesraden. De verankering in het nieuwe Landinrichtingsdecreet zorgt er immers voor dat deze nieuwe instrumenten ook voor andere doeleinden kunnen worden ingezet, bijvoorbeeld voor landinrichting. In de conceptnota over de signaalgebieden heeft de Vlaamse Regering beslist een bewarend beleid in een aantal van deze gebieden te voeren in afwachting van het uitrollen van het verdere traject. Samen met de Vlaamse ministers bevoegd voor Mobiliteit en Openbare Werken en voor Ruimtelijke Ordening werkt minister Schauvliege aan een omzendbrief over dit bewarend beleid. De circulaire richt zich tot de plannende en vergunningverlenende overheden en tot de adviesverleners, zoals de waterbeheerders. De richtlijnen uit de omzendbrief moeten zorgen voor een zogenaamde standstill in de gebieden die in de voorbereidingsfase zitten. Op die manier worden mogelijke vervolgstappen niet gehypothekeerd. Om deze aanpak voldoende ingang te doen vinden bij de overheden, is een goede ondersteuning nodig. De CIW werkt aan een nieuwe website ( en een uitgebreid geoloket waar alle signaalgebieden op de relevante kaarten worden aangeduid. Op termijn zal ook de webtoepassing watertoets met een specifieke module voor de signaalgebieden worden uitgebreid. Deze aanpak stippelt volgens de minister de weg uit om het waterbergend vermogen van die gebieden die van primordiaal belang zijn voor het watersysteem, te vrijwaren. II. ALGEMENE BESPREKING 1. Standpunten en vragen van de leden De heer Hermes Sanctorum ziet nuttige facetten aan de aanpassing van het decreet Integraal Waterbeleid, onder meer de informatieplicht in overstromingsgevoelige gebieden bij verkoop of verhuur voor meer dan negen jaar. Voor het overige blijft het een structurendecreet waarvan het lid het warm noch koud krijgt. Er is nochtans lang gewerkt aan de voorbereiding van dit ontwerp van decreet. Het lid is niet gekant tegen een vereenvoudiging, maar dat was volgens de experts die werden gehoord tijdens de hoorzittingen over wateroverlast (Parl.St. Vl.Parl , nr. 1120/1) niet het knelpunt van het Vlaamse waterbeleid, wel dat er onvoldoende instrumenten zijn om het waterbergend vermogen te verzekeren. De conceptnota bevat dan weer enkele mooie voornemens, maar wat er concreet met de signaalgebieden zal gebeuren, blijft volgens het lid onduidelijk, waardoor de impact van

9 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 9 de nota onmogelijk in te schatten is. Het is een stap voorwaarts, maar na drie jaar zijn er nog altijd geen concrete maatregelen genomen, enkel de structuren worden aangepakt. Dat mag dan wel belangrijk zijn, maar het blijft volgens de heer Sanctorum van secundair belang. Het is niet de grote prioriteit in het waterbeleid. Samen met de Minaraad, de SALV en de SERV, ziet het lid de vereenvoudiging van de structuren ook als een centralisatiebeweging, ook al is het bekkenniveau bepalend voor de inhoud van het stroomgebiedbeheerplan. Hoewel de resolutie van het Vlaams Parlement het vroeg, zijn er geen stappen gezet naar een meer gebiedsgerichte aanpak. De evaluatie en de aansturing van de bekkencoördinator zouden eigenlijk in handen moeten zijn van de voorzitter van het bekkenbestuur, zoals ook door de adviesraden wordt aangegeven. Voor het lid ontbreken bij de hervorming ook aspecten die heel wat belangrijker zijn dan eenvoudigere structuren, bijvoorbeeld het opnieuw inschalen van de waterlopen, een operatie die weliswaar deel uitmaakt van de interne staatshervorming. Wanneer wordt daar een definitief besluit over genomen? Daarnaast stelt het lid de vraag of polders en wateringen nog nodig zijn, zeker bij een goed functionerend bekkenbestuur. De heer Sanctorum is het ook eens met de adviesraden wanneer die vinden dat er nog steeds te weinig aandacht gaat naar het waterbergend vermogen. Hoewel aangekondigd als een vereenvoudiging, zorgt de splitsing van het bekkenbestuur in een bekkenbureau en een algemene vergadering net voor meer stappen in de procedure: het informele ambtelijke bekkenoverleg (dat volgens het lid zal blijven bestaan omdat het als positief wordt ervaren), het bekkenbureau, de bekkenraad en de bekkenvergadering. Voorts lijkt de suggestie van de adviesraden om een motiveringsplicht op te leggen aan beslissingen die afwijken van wat de bekkenraad voorstelt, zinvol. De minister reageert in de memorie van toelichting op deze aanbeveling, maar het is voor het lid nog niet duidelijk of de motiveringsplicht nu geldt of niet. Hij vraagt de minister dit te verduidelijken. De heer Sanctorum herhaalt dat de uitvoering van de conceptnota bepalend zal zijn voor wat in de praktijk met de signaalgebieden zal gebeuren. Hij vreest dat de uitvoering van de nota zal afhangen van de beschikbare financiën. De Vlaamse overheid gaat volgens de conceptnota geen financiële verbintenissen aan, maar hoe worden kosten zoals de planschade dan wel vergoed? Signaalgebieden zijn volgens de lezing van de heer Sanctorum mogelijk en effectief overstromingsgevoelige gebieden, maar het lid informeert of ook de waterconserverende gebieden als signaalgebied worden afgebakend. Aandacht voor waterconservering is belangrijk, onder meer met het oog op de klimaatverandering. De signaalgebieden zijn afgebakend op basis van de eerste generatie van bekkenbeheerplannen, maar ondertussen zijn de inzichten gewijzigd. Komt er een evaluatie? Kunnen er nog gebieden bijkomen? Dat er geschrapt zouden worden, lijkt het lid sterk. Het is belangrijk dat de meest recente informatie wordt gebruikt. Mevrouw Gwenny De Vroe vraagt om in de commissie opnieuw een gedachtewisseling te houden met alle bevoegde ministers over de uitvoering van de resolutie betreffende het beheersen van wateroverlast in het kader van een integraal waterbeleid. Na de gedachtewisseling van 18 september 2012 over de stand van zaken van de uitvoering van de resolutie (Parl.St. Vl.Parl , nr. 1750/1) maakte het lid de bedenking dat er, ondanks de talrijke aangekondigde initiatieven en maatregelen, op het terrein eigenlijk nog niets is veranderd. Bij hevige regenval zouden de overstromingen even omvangrijk zijn als in Het lid zegt toen ook naar een tijdschema te hebben gevraagd, maar dat werd helaas niet ter beschikking gesteld.

10 10 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 De heer Bart Martens, voorzitter, antwoordt dat de CIW opnieuw een stand van zaken zal opmaken en dat die bij het begin van het zittingsjaar in de commissie kan worden besproken. Mevrouw Gwenny De Vroe ziet goede elementen in het ontwerp van decreet, onder meer wat de nagestreefde vereenvoudiging betreft. Er is de integratie van het overleg op deelbekkenniveau in het bekkenniveau, het afschaffen van de waterschappen en het integreren van de waterschapssecretariaten in de bekkensecretariaten. Ook het bekkenbestuur wordt opgesplitst in een algemene bekkenvergadering en een bekkenbureau. Het lid informeert welk orgaan nu uiteindelijk zal instaan voor de goedkeuring van de plannen en wat de precieze reden is van de splitsing in een algemene bekkenvergadering en bekkenbureau. Het lid vraagt erover te waken dat de aanpassingen aan het openbaar onderzoek de inspraak niet aantasten en informeert hoe de procedure met internetformulieren precies in zijn werk zal gaan. Het verwondert mevrouw De Vroe voorts dat de oeverzoneprojecten geen deel uitmaken van de wateruitvoeringsprogramma s. Dat zou goed passen in de vereenvoudigingsoefening. Het ontwerp van decreet voert gedeeltelijk de resolutie van het Vlaams Parlement betreffende het beheersen van de wateroverlast uit, maar het lid hoopt dat er nu vlug meer concrete maatregelen zullen volgen om de waterproblemen op het terrein op te lossen. Mevrouw Patricia De Waele vraagt of de informatieplicht aan kopers en huurders over de overstromingsgevoeligheid van het gebied waarin ze gaan wonen of een bouwgrond kopen, ook geldt voor plaatsen waar om andere redenen wateroverlast optreedt, bijvoorbeeld omdat de rioolbuizen een te kleine doorsnede hebben om bij hevige regenval een groot debiet te slikken. Het invoeren van een informatieplicht is op zich een goede zaak, maar er moet voor de mensen een duidelijk onderscheid gemaakt worden tussen overstromingsrisico en een andere calamiteit die kan optreden. Zal de informatie over de overstromingsgevoeligheid worden opgenomen in de bestaande plannen- en vergunningenregisters van de gemeenten? Moet de informatie alleen in de akte worden overgeschreven, of ook al bij de verkoops- of verhuurinformatie worden gevoegd? Hoe zal die informatieplicht ingevuld worden als privépersonen aan elkaar verkopen of verhuren, zonder dat er een notaris of vastgoedmakelaar bij betrokken is? Ook mevrouw Tinne Rombouts ziet in het ontwerp van decreet de uitvoering van de aanbevelingen uit de resolutie van het Vlaams Parlement die er kwam naar aanleiding van de overstromingen in 2010, maar ook van aanbevelingen van de zogenaamde commissies- Sauwens en -Berx inzake de versnelling van maatschappelijk belangrijke investeringsprojecten. De voorgestelde vereenvoudiging zal immers leiden tot efficiëntere en kortere processen. Er wordt ook getracht om in een vroege fase voldoende draagvlak te creëren voor een plan, waardoor de uitvoering sneller kan verlopen. Dat het ontwerp van decreet vereenvoudiging brengt, is volgens het lid voor iedereen duidelijk. Zo worden diverse plannen geïntegreerd, waardoor ze overzichtelijker worden en inspraak net gemakkelijker wordt. Daarbij komt nog dat duidelijk gefocust wordt op de uitvoering van de plannen. De jaarlijkse bekkenvoortgangsrapporten worden omgevormd tot jaarlijkse wateruitvoeringsprogramma s en indien nodig kunnen acties via de wateruitvoeringsprogramma s worden bijgestuurd. In de plannen worden niet alleen prioriteiten bepaald, maar wordt ook de relatie gelegd met de middelen. Uit eerdere discussies is volgens mevrouw Rombouts immers gebleken

11 Stuk 2072 ( ) Nr dat het financieel onmogelijk is om elk overstromingsrisico weg te werken; daarom is het belangrijk na te gaan waar ingrijpen het meest effect heeft. Er moet worden gefocust op de voortgang en de uitvoering op het terrein. Het mag niet alleen over plannen gaan. De bekkenwerking wordt volgens mevrouw Rombouts versterkt, en dat niet alleen omdat ze eenvoudiger wordt. De algemene bekkenvergadering wordt verruimd maar dat betekent ook dat alle leden van die vergadering de kans krijgen om alle processen op te volgen. Door bij de start van het beslissingsproces de tijd te nemen en meer actoren en besturen te betrekken, wordt het lokale draagvlak groter en zijn er minder problemen bij de uitvoering, wat uiteindelijk tijdswinst kan opleveren. Mevrouw Rombouts heeft de informatieplicht zo begrepen dat ook de verkoper de plicht heeft de koper op de hoogte te brengen van de watergevoeligheid van het goed. Dat is een goede zaak, want een woning kopen, is voor vele mensen de belangrijkste investering in hun leven. Mevrouw Rombouts dankt de minister en de Vlaamse Regering voor de duidelijke visie op de signaalgebieden die in de conceptnota is opgenomen. Het is een complexe en gevoelige materie. Het lid is tevreden dat de bouwmogelijkheden gebied per gebied zullen worden bepaald. Als bouwen niet mogelijk is, zijn planologische ruil of opkoop mogelijke alternatieven. In het Landinrichtingsdecreet zullen daarvoor enkele instrumenten worden opgenomen. Ook mevrouw Marleen Van den Eynde ziet het ontwerp van decreet vooral als een bijsturing en een vereenvoudiging. Het is alleen te betreuren dat de voorafgaande evaluatie, die tot de bijsturing heeft geleid, zoveel tijd heeft gevergd. Het lid prijst de memorie van toelichting die verhelderend is omdat de opmerkingen en adviezen telkens worden becommentarieerd of weerlegd. Het afschaffen van de waterschappen is een belangrijke stap die in het verleden niet werd gezet, omdat er discussie over was. Het lid informeert of alle waterschappen het uiteindelijk eens zijn met de afschaffing. Mevrouw Van den Eynde vindt het een goede maatregel omdat de waterschapssecretariaten in de bekkensecretariaten worden geïntegreerd en op die manier nauwer betrokken worden. Het invoeren van de informatieplicht is een goede maatregel, maar wat met eigenaars wier woning plotseling wordt ingedeeld in overstromingsgevoelig gebied? Kunnen ze daartegen in beroep gaan of gemotiveerd bezwaar aantekenen? De oeverzones worden ruimer bekeken en er kunnen in de oeverzoneprojecten gebruiksbeperkingen worden opgelegd. Wat houden de oeverzoneprojecten precies in? Mevrouw Van den Eynde informeert voorts waarom de herinschaling van de onbevaarbare waterlopen niet in deze wijziging van het decreet Integraal Waterbeleid wordt geregeld. Ook de adviesraden hebben daarover een opmerking gemaakt. Eind 2011 werd in zeven pilootgebieden alle nodige informatie verzameld en werden er concrete herinschalingsvoorstellen uitgewerkt. De proefprojecten lopen al sinds Zal die kwestie nog deze legislatuur worden geregeld? Voor mevrouw Tine Eerlingen draait het ontwerp van decreet rond vereenvoudiging en een betere coördinatie. Die lijken niet alleen de adviesraden maar ook de N-VA nodig om het beheer en de planning van de waterlopen omvattend aan te pakken en daarbij tegelijk voldoende flexibiliteit mogelijk te maken. Het is positief dat het bekkenbureau ook andere partners heeft dan de waterbeheerders en dat ook de beleidsvelden Natuur, Landbouw en

12 12 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 Ruimtelijke Ordening worden betrokken. Slechts op die manier wordt het waterbeleid echt integraal. De regels voor het bouwverbod in de oeverzones worden om begrijpelijke redenen strenger: de waterloopbeheerder moet de waterloop kunnen onderhouden en werken in de oeverzone kunnen uitvoeren. Er zijn wel uitzonderingen: als het past in de oeverfunctie of als er een maatschappelijk belang is. In een stedelijke of dichtbebouwde context kan dat volgens mevrouw Eerlingen wel voor onduidelijkheid zorgen. Een stad kan bijvoorbeeld beslissen om overwelfde waterlopen opnieuw open te leggen, maar als de algemene regel geldt, kan er niet meer dicht bij de waterloop worden gebouwd. Geldt de uitzonderingsmogelijkheid ook voor stadsontwikkelingsprojecten? De situatie in een stad is vaak anders dan op het platteland. In bepaalde gevallen zal adaptief bouwen mogelijk blijven in de signaalgebieden. De heer Dirk Peeters waarschuwt ervoor om het adaptieve bouwen over te laten aan de architecten. Als de bouwvoorschriften voor uitzonderlijk bouwen in overstromingsgevoelige gebieden niet streng genoeg zijn, dreigt een conflict met de goede ruimtelijke ordening. Als ergens waterrobuust en adaptief wordt gebouwd, bestaat ook het gevaar dat het waterprobleem stroomafwaarts wordt verplaatst. Hoe worden de voorwaarden voor adaptief bouwen verduidelijkt aan de vergunningverleners? Worden die in de aangekondigde omzendbrief opgenomen? De heer Bart Martens ziet met het ontwerp van decreet diverse aanbevelingen van de parlementaire resolutie in wetgeving omgezet: de vereenvoudiging van de organisatiestructuren en van de planning inzake integraal waterbeleid, het opgaan van het deelbekkenniveau in het bekkenniveau en het afschaffen van de waterschappen enzovoort. Ook de informatieplicht voor potentiële kopers en huurders in watergevoelige gebieden vindt de fractie van de heer Martens een goede zaak. Het lid suggereert de minister de bestaande en aangekondigde informatieplichten beter te stroomlijnen. Hij denkt daarbij aan het energieprestatiecertificaat, het in de VCRO aangekondigde as-builtattest voor gebouwen, de waterparagraaf in de vastgoedaktes en de informatie in vastgoedpublicaties. Niet alleen voor de kopers en huurders, maar ook voor de vastgoedsector en het notariaat zou een betere stroomlijning nuttig zijn. Bepaalde instrumenten die werden gevraagd in de resolutie, zoals de erfdienstbaarheden om het waterbergend vermogen van bepaalde gebieden te vrijwaren, zullen volgens de conceptnota geregeld worden in het decreet betreffende de landinrichting. Het argument dat veel van die instrumenten ook voor andere domeinen en beleidsdoeleinden gelden, is terecht. Het ontwerp van Landinrichtingsdecreet is ondertussen een eerste keer principieel door de Vlaamse Regering goedgekeurd en de heer Martens hoopt dat het nog in 2013 aan het Vlaams Parlement kan worden voorgelegd. De herverkaveling uit kracht van wet is een belangrijk instrument om een planologische ruil op een meer budgetneutrale wijze te laten verlopen, zoals trouwens ook gevraagd in de resolutie. Momenteel moet de overheid vaak een forse planschadevergoeding betalen voor het zacht maken van een harde bestemming in een vallei bijvoorbeeld, terwijl de planbaten voor het elders hard maken van een zachte bestemming heel wat minder opleveren. De heroriëntering van het Rubiconfonds, een andere aanbeveling van de resolutie, vergt een wijziging van de VCRO. Momenteel kunnen lokale besturen uit het fonds putten voor infrastructuurprojecten gericht op waterbeheersing, maar binnenkort zal het fonds volgens de conceptnota kunnen worden aangewend voor planschadevergoedingen door plannende overheden die harde bestemmingen zacht maken in functie van het integraal waterbeleid.

13 Stuk 2072 ( ) Nr De heer Martens informeert op zijn beurt hoe ver het staat met doorbraak 63 van het witboek Interne Staatshervorming over een herinschaling van de onbevaarbare waterlopen. Momenteel zijn er drie beleidsniveaus voor bevoegd: het Vlaamse Gewest voor de onbevaarbare waterlopen van categorie 1, de provincie voor die van categorie 2 en de gemeentebesturen voor die van categorie 3 en 4. De provincies gaan momenteel blijkbaar na of gemeenten bereid zijn bepaalde taken over te dragen aan de provincie. Als de provincies bevoegd zouden worden voor de meeste waterlopen van categorie 3, suggereert de heer Martens hen een sterkere rol te laten spelen in het bekkenbestuur en hen ook het recht te geven een bekkencoördinator aan te duiden. 2. Antwoord van de minister Minister Joke Schauvliege wijst er vooreerst op dat voorafgaand aan de CIW een grondige evaluatie werd gevraagd. Die grondige evaluatie vormde de basis voor het ontwerp van decreet. De kritiek dat het ontwerp van decreet enkel over structuren zou gaan, is dan ook kritiek op de evaluatie door de coördinatiecommissie. De minister distantieert zich van die kritiek. Zoals herhaaldelijk opgemerkt, geeft het ontwerp van decreet ook uitvoering aan de aanbevelingen in de resolutie van het Vlaams Parlement. Daarnaast zijn er wel degelijk al andere maatregelen genomen, onder meer de verbetering van de watertoets, die in een eerdere decreetswijziging is opgenomen. Vanaf 2010 is er bovendien extra budget gegaan naar het inrichten van overstromingsgebieden en het creëren van extra buffercapaciteit op het terrein. De minister zal een overzicht bezorgen van al die realisaties als onderdeel van het luik resoluties van de beleidsbrief. Het doel van de nu voorliggende aanpassing is in ieder geval het integraal waterbeleid transparanter en eenvoudiger te maken, waardoor sneller kan worden ingespeeld op wijzigende situaties en de actualiteit. Door het openbaar onderzoek eigentijdser te maken, hoopt de minister de mogelijkheden om te reageren ruimer te maken. Naast het internetforumulier blijven uiteraard ook de andere kanalen bestaan. De algemene bekkenvergadering is niet louter ambtelijk maar omvat alle actoren, ook de lokale besturen. De algemene vergadering zal de beslissingen nemen en het bekkenbureau heeft een uitvoerende rol. Zoals voor alle beslissingen in bestuurszaken geldt de motiveringsplicht. Wat de vragen over de financiële middelen betreft, herhaalt de minister dat enkele instrumenten in het ontwerp van decreet Landinrichting geen grote financiële engagementen vergen, bijvoorbeeld de planologische ruil. De waterconserverende gebieden vallen wel degelijk onder de signaalgebieden. De kaarten, die ook voor de watertoets gelden, werden al vastgesteld. Het kan dus niet zo zijn dat een woning plots in een overstromingsgevoelig gebied komt te liggen. Wat de vraag over de volledige uitvoering van de resolutie betreft, werd al verwezen naar de gedachtewisseling die de verenigde commissies Leefmilieu en Openbare Werken hierover hielden (Parl.St. Vl.Parl , nr. 1750/1). In de jaarlijkse beleidsbrief staat bovendien vermeld hoe de minister de resoluties van het Vlaams Parlement uitvoert. Daarnaast is er natuurlijk het jaarlijkse voortgangsrapport van de CIW, dat onder meer ook een overzicht geeft van de uitvoering van de resolutie. Oeverzones zijn al belast met een erfdienstbaarheid. Het ontwerp van decreet creëert extra mogelijkheden via oeverzoneprojecten. Daarnaast wordt de regeling verfijnd door ook een bepaling op te nemen over verbouwen en gelijkaardige werken op de oeverzone. De

14 14 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 minister erkent dat de toepassing niet altijd evident zal zijn, maar vindt het belangrijk dat de waterloopbeheerder zijn taak kan uitvoeren. Constructies die verenigbaar zijn met de functie van de oeverzone blijven mogelijk. De minister denkt daarbij aan de functies natuur en landbouw. De informatieplicht is niet beperkt tot de notariële akte; ook verkopers of verhuurders moeten de informatie vermelden. Momenteel wordt er een brochure met concrete instructies voorbereid. Nu al is het mogelijk om via de watertoets na te gaan of de woning in kwestie in een mogelijk of effectief overstromingsgevoelig gebied ligt. De waterschappen die nu onder de bevoegdheid van de provincies vallen, worden inderdaad afgeschaft. Enkele waterschappen waren al niet meer actief. Uiteraard is daarover overlegd met de provincies. Enkele leden stelden vragen over de herinschaling van de onbevaarbare waterlopen en doorbraak 63 van het witboek Interne Staatshervorming. De minister kondigt een ontwerp van decreet daarover aan. Momenteel buigt de Inspectie van Financiën zich erover en daarna zal het aan de Vlaamse Regering worden voorgelegd. In het kader van de proefprojecten gaan de provincies nu bij de gemeenten de mogelijkheden van een overdracht van waterlopen na. Er zijn in de recente begrotingsaanpassing middelen uitgetrokken voor het project consulent waterbewust bouwen. De Vlaamse Vereniging voor Architecten werft intussen een consulent aan die de architecten zal bijstaan met raad en goede voorbeelden. Daarnaast test ook de VMM zelf enkele projecten uit. Het adaptief bouwen wordt dus niet enkel aan architecten overgelaten. De minister benadrukt tot slot dat de watertoets als instrument blijft bestaan. III. ARTIKELSGEWIJZE BESPREKING Artikelen 1 tot en met 5 Deze artikelen worden zonder opmerkingen aangenomen met 7 stemmen bij 6 onthoudingen. Artikel 6 Amendement nr. 1 van mevrouw Karin Brouwers, de heer Bart Martens, de dames Tine Eerlingen en Tinne Rombouts en de heren Wilfried Vandaele en Lode Ceyssens strekt ertoe een wijziging aan te brengen in de in artikel 6, punt 2, voorgestelde tekst van artikel 10, 1, 3, tot en met 3, van het decreet betreffende het integraal waterbeleid. De woorden binnen vijf meter landinwaarts vanaf de bovenste rand van het talud van een oppervlaktewaterlichaam. Met uitzondering van herbouwen als vermeld in artikel 4.1.1, 6, van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening van 15 mei 2009, is het uitvoeren van onderhoudswerken, stabiliteitswerken en het verbouwen van dergelijke constructies als vermeld in artikel 4.1.1, 9, 11 en 12, van de voormelde codex, toegestaan, voor zover die handelingen toelaatbaar zijn op basis van de regelgeving inzake ruimtelijke ordening. worden vervangen door de woorden in de oeverzone.. Mevrouw Karin Brouwers licht toe dat het amendement wil verduidelijken welke constructies verenigbaar zijn met de functies van de oeverzone. Vooral in steden is er vaak bebouwing tot aan het talud of is het talud zelf in steen gebouwd. Mogelijks zal het opnieuw openleggen van overwelfde rivieren niet uitgevoerd kunnen worden omdat er dan een bouwvrije zone van vijf meter naast de oever moet komen, wat voor ontwikkelaars een

15 Stuk 2072 ( ) Nr zware kost meebrengt. Een algemeen verbod op bouwwerken binnen vijf meter vanaf de bovenste rand van het talud laat bovendien geen maatwerk toe. In dichtbebouwd gebied en historische stadscentra kan de toegang voor de waterbeheerder op een andere manier worden verzekerd dan met een absoluut bouwverbod en een verbod op herbouwen binnen de vijfmeterzone naast de waterloop. In ruimtelijke uitvoeringsplannen of inrichtingsplannen kan volgens mevrouw Brouwers in andere oplossingen worden voorzien om tegemoet te komen aan zowel de noden van de waterbeheerder als aan het streven naar een goede ruimtelijke ordening. Mevrouw Patricia De Waele vraagt of de voorgestelde wijziging een effect zal hebben op de regeling voor planschade. Mevrouw Karin Brouwers antwoordt dat er geen effect is op de planschade. Het bouwverbod wordt enigszins versoepeld, maar het betreft geenszins een vrijgeleide voor allerhande bouwprojecten langs oevers. De erfdienstbaarheden eigen aan oeverzones blijven ongewijzigd. Bovendien blijft een verbod op nieuwbouw gelden in de oeverzones. Er wordt door het amendement wel een marge geboden om stedenbouwkundig en architecturaal tot een goede oplossing te komen. De heer Bart Martens merkt op dat heel wat steden plannen hebben om de overwelvingen weg te halen en de rivier opnieuw zichtbaar door de stad te laten stromen, bijvoorbeeld de Demer in Diest en de Dijle in Leuven. Als er dan geen nieuw- of vernieuwbouw mogelijk is in een zone van vijf meter van de bovenste rand van het talud, wordt dergelijke stadsontwikkeling moeilijk en zelfs onmogelijk. Uiteraard moet het beheer van de waterlopen mogelijk blijven. Mevrouw Marleen Van den Eynde begrijpt niet waarom er voor die plaatsen dan geen oeverzoneproject wordt uitgewerkt, in plaats van de algemene regel af te schaffen. Ze pleit voor maatwerk: wat in de ene stad mogelijk is, kan in de andere stad een gevaar voor overstroming tot gevolg hebben. De heer Bart Martens wijst erop dat de watertoets in elk geval blijft gelden. Daar kan slechts met een duidelijke motivatie van worden afgeweken. De waterloopbeheerder kan indien nodig vragen dat de oeverzone vrij van bebouwing wordt gehouden. De bepaling die nu in artikel 6 van het ontwerp van decreet is opgenomen, zou een ernstige belemmering betekenen voor moderne stadsontwikkelingsprojecten. De heer Hermes Sanctorum heeft begrip voor de stedelijke problematiek, maar het amendement is ruimer geformuleerd dan stadsontwikkelingsprojecten. Mevrouw Tine Eerlingen wijst erop dat de algemene regel blijft dat er geen nieuwe bovengrondse constructies mogen worden opgericht in de oeverzones, behoudens enkele vermelde uitzonderingen. Mevrouw Tinne Rombouts laat opmerken dat de bepaling over de vijfmeterzone in de wet betreffende de onbevaarbare waterlopen behouden blijft. Het amendement is dus duidelijk geen vrijgeleide. De stemming van dit amendement wordt op verzoek van enkele leden uitgesteld. In een volgende vergadering wordt amendement nr. 1 ingetrokken. Amendement nr. 3 van mevrouw Karin Brouwers, de heer Bart Martens, de dames Tine Eerlingen en Tinne Rombouts en de heren Wilfried Vandaele, Jurgen Vanlerberghe en Robrecht Bothuyne strekt ertoe in punt 2, in de voorgestelde tekst van punt 4, tussen de woorden voor werkzaamheden van algemeen belang, en de woorden en voor de con-

16 16 Stuk 2072 ( ) Nr. 5 structies die verenigbaar zijn met de functie of de functies van de oeverzone de woorden, voor werkzaamheden en constructies die expliciet zijn toegelaten door een ruimtelijk uitvoeringsplan mits zij de functie of de functies van de oeverzone niet onmogelijk maken in te voegen. Mevrouw Karin Brouwers licht toe dat door dit nieuwe amendement de bepaling over de vijfmeterzone wordt behouden maar dat een mogelijke uitzondering aan de bepaling wordt toegevoegd. Het lid herhaalt dat oeverzones belangrijke functies vervullen. Een verstandig beheer van die oeverzones biedt meerdere voordelen: een betere waterkwaliteit, minder erosie en afloop van sedimenten waardoor er minder moet worden geruimd enzovoort. Het is dan ook van belang dat een minimale strook wordt gevrijwaard van innames door constructies die het verstandig beheer van de oeverzones onmogelijk maken. Het is ook belangrijk dat de waterbeheerder steeds toegang kan hebben tot de waterlopen en de oevers ervan. De beheerder van onbevaarbare waterlopen heeft daartoe al een wettelijk recht op doorgang in de vijfmeterzone naast een onbevaarbare waterloop in functie van het onderhoud van de waterloop, zoals voorzien in de wet van 28 december 1967 betreffende de onbevaarbare waterlopen. In dichtbebouwd gebied en historische stadscentra kan de toegang voor de waterbeheerder echter op een andere manier worden gegarandeerd dan met een absoluut bouwverbod en een verbod op herbouwen binnen de vijfmeterzone naast de waterloop. In uitvoeringsplannen waar een hele procedure aan voorafgaat kunnen, afhankelijk van de specifieke situatie, andere oplossingen worden opgenomen. Zo kan bijvoorbeeld de toegankelijkheid vanop één oever worden gegarandeerd. De voorgestelde bepaling laat volgens de indieners van het amendement maatwerk toe. De procedure voor de opmaak van een ruimtelijk uitvoeringsplan waarborgt dat de waterbeheerder alle procedurele garanties heeft om zijn standpunt te verdedigen. Voor de indieners is het belangrijk dat de werken of handelingen die door een ruimtelijk uitvoeringsplan mogelijk worden gemaakt niet dermate omvangrijk zijn, in aantal of grootte, dat ze de functie of functies van de oeverzone in kwestie onmogelijk maken. Mevrouw Brouwers herhaalt dat met het amendement geen afbreuk wordt gedaan aan de bedoeling die de decreetgever voor ogen had met het instellen en vrijwaren van de oeverzones. De bijkomende uitzonderingsclausule betekent dus geenszins een vrijgeleide voor allerhande bouwprojecten langs oevers. Ook de erfdienstbaarheden eigen aan oeverzones uit de wet betreffende de onbevaarbae waterlopen, blijven ongewijzigd. Mevrouw Marleen Van den Eynde vraagt meer uitleg over de oeverzoneprojecten. Volgens de toelichting moeten die maatwerk en een gebiedsspecifieke invulling mogelijk maken. De minister zal daarvoor nadere regels uitwerken in een uitvoeringsbesluit. Getuigt het amendement van de meerderheidsfracties dan niet van wantrouwen tegenover de minister? Minister Joke Schauvliege antwoordt dat het begrip oeverzone duidelijk gedefinieerd staat in het decreet Integraal Waterbeleid. Artikel 3, paragraaf 2, 43, definieert een oeverzone als een strook land vanaf de bodem van de bedding van het oppervlaktewaterlichaam die een functie vervult inzake de natuurlijke werking van watersystemen of het natuurbehoud of inzake de bescherming tegen erosie of inspoeling van sedimenten, bestrijdingsmiddelen of meststoffen. De bedoeling van het aangekondigde uitvoeringsbesluit is de oeverzone te kunnen uitbreiden wanneer dat dienstig is, bijvoorbeeld voor natuurbeheer. In een dergelijk oeverzoneproject kunnen ook flankerende maatregelen worden opgenomen. De heer Hermes Sanctorum staat positiever tegenover dit amendement dan tegenover de vorige versie. Amendement nr. 1 was te ruim geformuleerd en gaf volgens het lid ook een vrijgeleide voor andere werken dan alleen de stadsvernieuwingsprojecten. In amendement nr. 3 wordt de vijfmeterregel behouden, maar worden de uitzonderingsmogelijkheden uit-

17 Stuk 2072 ( ) Nr gebreid. Bij de opmaak van een RUP wordt het instrument van de watertoets gehanteerd, wat een afweging van de impact op de waterhuishouding mogelijk maakt. De vijfmeterzone heeft immers niet alleen te maken met de toegankelijkheid van de waterloop, maar ook en vooral met de impact op de waterhuishouding. De watertoets blijft volgens het lid echter een passief instrument. Uiteindelijk leidt het nieuwe amendement volgens de heer Sanctorum nog altijd tot een versoepeling van de bepaling in het ontwerp van decreet. In de verantwoording wordt de brede interpretatiemogelijkheid weliswaar wat genuanceerd, maar uiteindelijk is het de inhoud van het decreet die telt. Er zou kunnen worden toegevoegd dat het om een ruimtelijk uitvoeringsplan in stedelijk gebied moet gaan, maar dat vergt dan weer een omschrijving van het begrip stedelijk gebied. Hoe dan ook zal Groen dit amendement niet goedkeuren omdat de interpretatiemogelijkheid nog te ruim is. Mevrouw Tinne Rombouts benadrukt dat de tekst van het amendement bewust over een RUP spreekt en niet over een RUP in stedelijk gebied. De indieners hebben namelijk ook vertrouwen in de besturen van niet-stedelijke gebieden. Als er daar een RUP wordt opgesteld, zal ook de afweging worden gemaakt en het goede waterbeheer worden gegarandeerd. De heer Hermes Sanctorum verwijst naar de hoorzittingen die werden gehouden naar aanleiding van de wateroverlast in de winter van Een van de belangrijkste lessen die hij daaruit heeft geleerd, is net dat passieve instrumenten zoals de watertoets eigenlijk onvoldoende zijn om het waterbergend vermogen in het Vlaamse Gewest te vrijwaren of uit te breiden. Er zijn dus meer actieve instrumenten nodig. Het decretale verbod versoepelen zet de deur open voor uitzonderingen. Als het alleen zou gaan over uitvoeringsplannen voor stadsvernieuwingsprojecten, dan begrijpt hij de bekommernis. Het amendement kan echter breder worden geïnterpreteerd. Mevrouw Tinne Rombouts zegt dat de doelstelling dezelfde is, of het nu gaat over een RUP voor stedelijk gebied of voor een buitengebied. Telkens zal de afweging inzake waterhuishouding en waterbeheer worden gemaakt. Amendement nr. 3 wordt aangenomen met 7 stemmen bij 6 onthoudingen. Het gewijzigde artikel wordt aangenomen met 7 stemmen bij 6 onthoudingen. Artikelen 7 tot en met 9 Deze artikelen worden zonder opmerkingen aangenomen met 7 stemmen bij 6 onthoudingen. Artikel 10 Amendement nr. 2 van mevrouw Patricia de Waele strekt ertoe aan de voorgestelde tekst van artikel 17bis een lid toe te voegen, dat luidt als volgt: De informatieverstrekkende overheid draagt de eindverantwoordelijkheid voor de juistheid van de aangeleverde informatie.. Mevrouw Patricia De Waele verwijst naar de algemene bespreking. Elke vastgoedmakelaar of notaris moet een verkoopdossier samenstellen met een aantal gegevens over het te koop gestelde goed. Die informatieplicht is nodig om de koper voldoende garanties te geven op correcte gegevens in verband met het onroerende goed.