Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

Transcriptie

1 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Atenolol Sandoz 25 mg, tabletten Atenolol Sandoz 50 mg, tabletten Atenolol Sandoz 100 mg, tabletten 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Atenolol Sandoz 25 mg: Elke tablet bevat 25 mg atenolol. Atenolol Sandoz 50 mg: Elke tablet bevat 50 mg atenolol. Atenolol Sandoz 100 mg: Elke tablet bevat 100 mg atenolol. Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Tabletten (met een breukstreep). 25 mg: witte, ronde, biconvexe tabletten met aan één kant de inscriptie 25 en aan de andere kant een breukstreep. Diameter: 7 mm. 50 mg: witte, ronde, biconvexe tabletten met aan één kant de inscriptie 50 en aan de andere kant een breukstreep. Diameter: 8 mm. 100 mg: witte, ronde, biconvexe tabletten met aan één kant de inscriptie 100 en aan de andere kant een breukstreep. Diameter: 10 mm. De breukstreep dient alleen om de tablet gemakkelijker te kunnen breken om ze gemakkelijker te kunnen inslikken en niet om ze in gelijke doses te verdelen. 4. KLINISCHE GEGEVENS

2 4.1 Therapeutische indicaties Hypertensie Chronische stabiele angina pectoris Secundaire preventie na acuut myocardinfarct Supraventriculaire ritmestoornissen: - paroxismale supraventriculaire tachycardie (therapeutische of profylactische behandeling) - voorkamerfibrillatie en voorkamerflutter: in geval van een ontoereikende respons op een maximumdosering van hartglycosiden; als hartglycosiden gecontra-indiceerd zijn of een ongunstige risicobatenverhouding kunnen hebben. Ventriculaire ritmestoornissen: - ventriculaire extrasystolen (profylactische of therapeutische behandeling) als de extrasystolen het gevolg zijn van een verhoogde sympathische activiteit. - ventriculaire tachycardie en ventrikelfibrillatie (profylactische behandeling), vooral als de ventriculaire afwijkingen het gevolg zijn van een verhoogde sympathische activiteit.

3 4.2 Dosering en wijze van toediening De dosering moet voor elke patiënt afzonderlijk worden bepaald. Het wordt aanbevolen te starten met de laagst mogelijke dosering zodat hartfalen, bradycardie en bronchiale symptomen tijdig worden opgemerkt. Dat is vooral belangrijk bij ouderen. De dosering moet verder geleidelijk worden aangepast (bv. eenmaal per week) onder gecontroleerde omstandigheden of gebaseerd op het klinische effect. Hypertensie: een startdosering van 25 mg wordt aanbevolen. De gebruikelijke onderhoudsdosering bij hypertensie is één tablet ( mg) per dag. Het maximumeffect zal worden bereikt na 1-2 weken. Als een verdere verbetering van de bloeddruk gewenst is, kan atenolol worden gecombineerd met een ander antihypertensivum, bv. een diureticum. Angina pectoris: mg per dag afhankelijk van het klinische effect om een hartfrequentie in rust te verkrijgen van slagen per minuut. Een verhoging van de dosering tot meer dan 100 mg per dag leidt doorgaans niet tot een sterker antiangineus effet. Indien gewenst, kan de dosering van 100 mg per dag in twee doses worden verdeeld. Ritmestoornissen: na controle van de ritmestoornissen met atenolol via intraveneuze weg (indien geïndiceerd) bedraagt de aanbevolen orale onderhoudsdosering mg per dag. Secundaire preventie na myocardinfarct: 10 minuten na de stopzetting van de intraveneuze toediening 50 mg, gevolgd door opnieuw 50 mg 12 uur later, onderhoudsdosering van 100 mg per dag in 1-2 giften gedurende 6 dagen of tot ontslag uit het ziekenhuis. Kinderen: Er is geen ervaring met het gebruik van atenolol bij kinderen. Daarom wordt het niet aanbevolen atenolol te gebruiken bij kinderen. Oudere patiënten: Bij ouderen moet de behandeling worden gestart met een lagere dosering. De dosering moet worden verhoogd tot klinisch effect. Nierinsufficiëntie: Glomerulusfiltratiesnelheid (ml/min/1,73 m² lichaamsoppervlakte Aanbevolen dosering van atenolol (mg/dag) > 35 Geen wijziging van de dosering (of / 2 dagen) < / 2 dagen Bij hemodialyse wordt een tablet van 50 mg toegediend na elke dialyse. De toediening moet in het ziekenhuis plaatsvinden omdat de bloeddruk ineens zou kunnen dalen. Leverinsufficiëntie: de dosering hoeft niet te worden gewijzigd.

4 4.3 Contra-indicaties Cardiogene shock Ongecontroleerd hartfalen Ziekesinussyndroom Tweede- en derdegraads hartblok Onbehandeld feochromocytoom Metabole acidose Bradycardie (<45-50 slagen/min) Hypotensie Ernstige stoornissen van de perifere arteriële circulatie Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen

5 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik Ischemisch hartlijden: Vooral bij patiënten met ischemisch hartlijden mag de behandeling niet ineens worden stopgezet. De dosering moet geleidelijk worden verlaagd, bijv. over 1-2 weken, indien nodig tegelijk met het starten van een vervangingsbehandeling om een exacerbatie van angina pectoris te voorkomen. Voorts kunnen hypertensie en ritmestoornissen optreden. Bovendien is er een risico op myocardinfarct en plotselinge dood. Onbehandelde congestief hartlijden: Hoewel gecontra-indiceerd bij ongecontroleerd hartfalen (zie rubriek 4.3), mag atenolol worden gebruikt bij patiënten bij wie de tekenen van hartfalen onder controle zijn. Voorzichtigheid is geboden bij patiënten met een zwakke cardiale reserve. Eerstegraads hartblok: Gezien zijn negatieve effect op de geleidingstijd is voorzichtigheid geboden als atenolol wordt gegeven aan patiënten met een eerstegraads hartblok. Bradycardie: Atenolol kan bradycardie veroorzaken. Als de polsslag daalt tot minder dan slagen per minuut en als de patiënt symptomen vertoont die toe te schrijven zijn aan de bradycardie, moet de dosering worden verlaagd. Prinzmetalangina: Atenolol kan het aantal en de duur van de aanvallen van angina verhogen bij patiënten met een prinzmetalangina als gevolg van een niet-tegengewerkte, door alfareceptoren gemedieerde vasoconstrictie van de kransslagaders. Bij deze patiënten dient atenolol alleen met de grootste voorzichtigheid te worden gebruikt. Stoornissen van de perifere bloedsomloop: Bij patiënten met perifere circulatiestoornissen (ziekte of syndroom van Raynaud, claudicatio intermittens) is de grootste voorzichtigheid geboden bij gebruik van atenolol omdat die stoornissen zouden kunnen verergeren. Ernstige perifere circulatiestoornissen zijn een contra-indicatie (zie rubriek 4.3). Aandoening van de luchtwegen: Bij patiënten met chronisch obstructief longlijden kan de luchtwegobstructie toenemen. Daarom mag atenolol bij die patiënten alleen met de hoogste voorzichtigheid worden gebruikt. Als de weerstand van de luchtwegen toeneemt, moet atenolol worden

6 stopgezet en moet zo nodig een bronchusverwijdende behandeling (bijv. salbutamol) worden toegediend. Chirurgie: Als een patiënt een operatie moet ondergaan en als wordt beslist om de behandeling met de bètablokker stop te zetten, moet dat gebeuren minstens 24 uur voor de operatie. Voortzetting van bètablokkade verlaagt het risico op ritmestoornissen tijdens de inductie en de intubatie, maar anderzijds kan het risico op hypotensie stijgen. Als de behandeling wordt voortgezet, is voorzichtigheid geboden bij gebruik van bepaalde anesthetica. De patiënt kan tegen vagale reacties worden beschermd door intraveneuze toediening van atropine. Nierinsufficiëntie: Aangezien atenolol via de nieren wordt uitgescheiden, moet de dosering worden verlaagd bij patiënten met een creatinineklaring lager dan 35 ml/min./1,73 m². Psoriasis: Patiënten met een anamnestisch bekende psoriasis mogen atenolol alleen innemen na zorgvuldige evaluatie. Overgevoeligheidsreacties: Atenolol kan de gevoeligheid voor allergenen en de ernst van anafylactische reacties en shock verhogen. Bèta-adrenerge blokkers kunnen de compensatoire cardiovasculaire reacties als gevolg van hypotensie of shock veroorzaakt door epinefrine belemmeren. Atenolol kan de doeltreffendheid van epinefrine verminderen. Atenolol kan een overgevoeligheidsreactie veroorzaken met inbegrip van angio-oedeem en urticaria. Diabetespatiënten: De behandeling moet worden gestart met monitoring van de glykemie. Bètablokkers kunnen de symptomen van hypoglycemie, met name tachycardie, palpitaties en zweten, maskeren. Atenolol heeft geen potentiërend effect op de hypoglykemie die wordt veroorzaakt door insuline, en de terugkeer tot een normale glucosespiegel verandert niet. Thyrotoxicose: Bètablokkade kan de cardiovasculaire tekenen van thyrotoxicose maskeren. Oftalmische bèta-blokkers Systemische effecten van orale bèta-blokkers kunnen worden gepotentieerd bij gelijktijdig gebruik met oftalmische bètablokkers. Behandeld feochromocytoom: Bij patiënten met een behandeld feochromocytoom mag atenolol alleen worden gebruikt na alfa-receptorblokkade. De bloeddruk moet nauwgezet worden bewaakt. Ouderen:

7 Voorzichtigheid is geboden bij de behandeling van ouderen (zie rubriek 4.2). 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Calciumkanaalblokkers Gecombineerd gebruik van bètablokkers en calciumantagonisten met negatieve inotrope effecten, bijv. verapamil en diltiazem kan leiden tot een toename van die effecten, vooral bij patiënten met een verminderde ventrikelfunctie en/of sinoatriale- of atrioventriculaire-geleidingsstoornissen. Dat kan resulteren in ernstige hypotensie, bradycardie en hartfalen. Noch de bètablokker noch de calciumantagonist mag intraveneus worden toegediend binnen 48 uur na stopzetting van het andere middel. Dihydropyridines Een concomiterende behandeling met dihydropyridines, bijv. nifedipine, kan het risico op hypotensie verhogen en er kan hartfalen optreden bij patiënten met een latente hartinsufficiëntie. Digitalisglycosiden Digitalisglycosiden in combinatie met bètablokkers kunnen de atrioventriculaire geleidingstijd verlengen. Clonidine Bètablokkers kunnen de reboundhypertensie verergeren die kan optreden na stopzetting van clonidine. Als de twee geneesmiddelen tegelijk worden toegediend, moet de bètablokker enkele dagen voor stopzetting van clonidine worden stopgezet. Als clonidine wordt vervangen door een behandeling met een bètablokker, mag de bètablokker pas enkele dagen na stopzetting van de toediening van clonidine worden gestart. Klasse I-antiaritmica en amiodaron Klasse I-antiaritmica (bijv. disopyramide) en amiodaron kunnen een potentiërend effect hebben op de atriale geleidingstijd en kunnen een negatief inotroop effect hebben. Sympathicomimetica Concomiterend gebruik van sympathicomimetica zoals adrenaline (epinefrine) kan het effect van bètablokkers tegengaan. Jodiumhoudende contrastmiddelen Atenolol kan de compensatoire cardiovasculaire reacties als gevolg van hypotensie of shock veroorzaakt door jodiumhoudende contrastmiddelen belemmeren. Bètablokkers zijn over het algemeen in verband gebracht met hypotensie of shock veroorzaakt door jodiumhoudende contrastmiddelen. Insuline en orale antidiabetica

8 Concomiterend gebruik met insuline en orale antidiabetica kan leiden tot een toename van het bloedsuikerverlagende effect van die geneesmiddelen. Symptomen van hypoglykemie, vooral tachycardie, kunnen worden gemaskeerd (zie rubriek 4.4). Prostaglandinesynthese remmen Concomiterend gebruik van geneesmiddelen die de prostaglandinesynthese remmen, bijv. ibuprofen en indometacine, kunnen de bloeddrukverlagende effecten van bètablokkers verminderen. Anesthetica Voorzichtigheid is geboden bij gebruik van anesthetica samen met atenolol. De anesthesist moet op de hoogte worden gebracht en moet een anestheticum kiezen dat een zo gering mogelijk negatief inotroop effect heeft. Gebruik van bètablokkers samen met anesthetica kan resulteren in een afzwakking van de reflextachycardie en kan het risico op hypotensie verhogen. Anesthetica die het myocard onderdrukken, worden het best vermeden. Baclofen Concomiterend gebruik met baclofen kan het bloeddrukverlagende effect versterken, waardoor het nodig kan zijn om de dosering aan te passen. Tricyclische antidepressiva, barbituraten en fenothiazines en andere antihypertensiva Concomitterend gebruik kan het bloeddrukverlagende effect versterken. Monoamino-oxidaseremmers Behalve MAO-B-remmers Sultopride Atenolol mag niet samen met sultopride worden toegediend omdat dat het risico op ventriculaire ritmestoornissen verhoogt, bv. torsades de pointes. Ampicilline Kan de biologische beschikbaarheid van atenolol verminderen. Daarom moet de arts letten op tekenen van verminderde respons op atenolol, vooral bij concomitante toediening van hoge doses ampicilline. 4.6 Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Zwangerschap Atenolol gaat door de placentabarrière en verschijnt in het navelstrengbloed. Er werden geen studies uitgevoerd met atenolol tijdens het eerste trimester en de mogelijkheid van foetale letsels kan niet worden uitgesloten. Atenolol is onder nauw toezicht gebruikt voor de behandeling van hypertensie tijdens het derde trimester. Toediening van atenolol aan zwangere vrouwen bij de behandeling van lichte tot matige hypertensie is in verband gebracht met

9 intra-uteriene groeiachterstand. Bij gebruik van atenolol bij vrouwen die zwanger zijn of kunnen worden, moeten de verwachte voordelen worden afgewogen tegen de mogelijke risico s, vooral tijdens het eerste en het tweede trimester, aangezien bètablokkers in het algemeen in verband zijn gebracht met een daling van de placentaire perfusie, wat kan resulteren in mors in utero, bevalling van een immature baby of vroeggeboorte. Borstvoeding Er is significante accumulatie van atenolol in moedermelk. Pasgeborenen van moeders die atenolol krijgen bij de bevalling of tijdens de periode van borstvoeding, kunnen een risico lopen op hypoglykemie en bradycardie. Voorzichtigheid is geboden bij toediening van atenolol tijdens de zwangerschap of aan een vrouw die borstvoeding geeft. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Gebruik van atenolol zal waarschijnlijkheid geen invloed hebben op de rijvaardigheid of op het vermogen om machines te bedienen. Toch moet er rekening mee worden gehouden dat soms duizeligheid of vermoeidheid kan optreden. 4.8 Bijwerkingen De frequentie van de hieronder opgesomde bijwerkingen is als volgt: zeer vaak ( 1/10), vaak ( 1/ 100, < 1/10), soms ( 1/1.000, < 1/100), zelden ( 1/10.000, < 1/1.000 ), zeer zelden ( < 1/ ), niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald). Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zelden: trombocytopenie Psychische stoornissen Soms: slaapstoornissen Zelden: depressie, nachtmerries, angst, verwardheid, psychose en hallucinaties Zenuwstelselaandoeningen Zelden: duizeligheid, hoofdpijn, paresthesie Oogaandoeningen Zelden: droge ogen, gezichtsstoornissen Hartaandoeningen

10 Vaak: bradycardie Zelden: verslechtering van hartfalen, precipitatie van atrioventriculair hartblok Bloedvataandoeningen: Vaak: koude extremiteiten Zelden: (orthostatische) hypotensie, wat gepaard kan gaan met syncope; een bestaande claudicatio intermittens kan toenemen bij gevoelige patiënten met een raynaudfenomeen Ademhalingsstelsel-, borstkas- en mediastinumaandoeningen Zelden: bronchospasme kan optreden bij patiënten met bronchiaal astma of een geschiedenis van astmatische klachten Maagdarmstelselaandoeningen Vaak: maagdarmstoornissen, misselijkheid, braken, diarree en constipatie Zelden: droge mond Lever- en galaandoeningen Soms: stijging van de transaminasespiegels Zelden: levertoxiciteit waaronder intrahepatische cholestase Huid- en onderhuidaandoeningen Zelden: purpura, huiduitslag, alopecia, psoriasisachtige huidreacties, verergering van psoriasis Niet bekend: overgevoeligheidsreacties zoals angio-oedeem en urticaria Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zelden: impotentie Algemene aandoeningen en toedieningsplaatsstoornissen Vaak: vermoeidheid, hyperhidrose Onderzoeken Zeer zelden: een stijging van ANF (antinucleaire factor) Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg worden verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via Federaal agentschap voor geneesmiddelen en gezondheidsproducten Afdeling Vigilantie EUROSTATION II Victor Hortaplein, 40/ 40 B-1060 Brussel Website: adversedrugreactions@fagg-afmps.be

11 4.9 Overdosering De symptomen van overdosering kunnen zijn bradycardie, hypotensie, acute hartinsufficiëntie en bronchospasme. De algemene behandeling bestaat in: nauwgezet toezicht, behandeling op een intensivecareafdeling, maagspoeling, actieve kool en een laxeermiddel om absorptie van geneesmiddel dat nog in het maag-darmkanaal zit, te verhinderen en gebruik van plasma of plasmavervangingsmiddelen om hypotensie en shock te behandelen. Ook kan het gebruik van hemodialyse of hemoperfusie worden overwogen. Een excessieve bradycardie kan worden behandeld met atropine 1-2 mg intraveneus en/of een pacemaker. Zo nodig, kan dat worden gevolgd door een bolusdosis van glucagon 10 mg intraveneus. Zo nodig, kan dat worden herhaald of gevolgd door een intraveneus infuus van glucagon 1-10 mg/uur afhankelijk van de respons. Als er geen respons op glucagon optreedt of als er geen glucagon beschikbaar is, kan een bèta-adrenoceptoragonist zoals dobutamine 2,5 tot 10 microgram/kg/minuut worden gegeven via een intraveneuze infusie. Gezien zijn positieve inotrope effect kan dobutamine ook worden gebruikt om hypotensie en acute hartinsufficiëntie te behandelen. Die doses zullen waarschijnlijk niet volstaan om de cardiale effecten van bètablokkade te keren als een hoge overdosis werd ingenomen. De dosering van dobutamine moet daarom zo nodig worden verhoogd om de vereiste respons te verkrijgen naargelang van de klinische toestand van de patiënt. Bronchospasme kan gewoonlijk worden opgeheven met bronchodilatatoren. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: bètablokkers, selectieve. ATC-code: C07AB03 Atenolol is een selectief bèta-1-adrenerg blokkerend middel zonder intrinsieke sympathicomimetische of membraanstabiliserende kenmerken. De klinische effecten worden snel bereikt en houden minstens 24 uur aan na inname van atenolol. Daarom kan zowel Atenolol Sandoz 50 als Atenolol Sandoz 100 eenmaal per dag worden ingenomen, wat de behandeling vereenvoudigt. Atenolol is een zeer hydrofiele verbinding, die slechts in zeer beperkte hoeveelheden door de bloed-hersenbarrière gaat. Dat veroorzaakt een relatief lage incidentie van bijwerkingen op het CZS. Atenolol werkt vooral in op de bètareceptoren van het hart en kan daarom in tegenstelling tot niet-selectieve bèta-adrenerge blokkerende middelen onder zorgvuldige bewaking en controle van de longfunctie worden toegediend aan patiënten met chronisch obstructief longlijden, die geen niet-selectieve bètablokkers kunnen verdragen. De bèta-1-selectiviteit vermindert bij een hogere dosering. Bèta-adrenerge blokkerende middelen hebben een negatief inotroop en chronotroop effect en remmen het effect van catecholamines, wat resulteert in een tragere hartslag

12 en lagere bloeddruk. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen De orale biologische beschikbaarheid is ongeveer 50 tot 60%. De biologische beschikbaarheid daalt met 20% bij inname met voedsel. De piekplasmaconcentraties worden gevonden 2-4 uur na herhaalde orale toediening. Er is een lineair verband tussen de dosering en de plasmaconcentratie. De interindividuele variabiliteit van de AUC en de C max is ongeveer 30-40%. Het distributievolume is 50 tot 75 l. De eiwitbinding is minder dan 5%. Het metabolisme van atenolol is minimaal. Een geabsorbeerde dosis wordt grotendeels (85-100%) in onveranderde vorm uitgescheiden via de urine. De klaring is ongeveer 6 l/uur en de halfwaardetijd ongeveer 6 tot 9 uur. Bij oudere patiënten daalt de klaring en stijgt de eliminatiehalfwaardetijd. De klaring correleert met de nierfunctie en de eliminatie neemt toe bij patiënten met nierinsufficiëntie. Een verminderde leverfunctie heeft geen invloed op de farmacokinetiek van atenolol. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek Niet-klinische gegevens duiden niet op een speciaal risico voor mensen. Deze gegevens zijn afkomstig van conventioneel onderzoek op het gebied van veiligheidsfarmacologie, toxiciteit bij herhaalde dosering, genotoxiciteit en carcinogeen potentieel. In reproductiestudies werd aangetoond dat atenolol geen teratogeen potentieel heeft, maar in een studie bij ratten werd vastgesteld dat doseringen van 200 mg/kg/dag op de 6e en de 15e dag van de dracht resulteerden in een daling van het aantal foetussen per moederdier en een verhoogde incidentie van resorptie van embryo s. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Povidon K 25, maiszetmeel, microkristallijne cellulose, natriumzetmeelglycollaat, magnesiumstearaat en watervrij colloïdaal siliciumdioxide. 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid 4 jaar 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren beneden 25 C. Bewaren in de oorspronkelijke verpakking ter

13 bescherming tegen vocht. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking Atenolol Sandoz 25mg: 28, 30, 56, 100, 100 x 1 en 250 tabletten in pvc/aluminiumblisterverpakking Atenolol Sandoz 50mg: 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 98, 100, 100x1, 300 en 500 tabletten in pvc/aluminiumblisterverpakking Atenolol Sandoz 100mg: 14, 20, 21, 28, 30, 42, 50, 56, 60, 98, 100, 100x1, 300 en 500 tabletten in pvc/aluminiumblisterverpakking Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Niet van toepassing. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Sandoz nv/sa Telecom Gardens, Medialaan 40, 1800 Vilvoorde 8. NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Atenolol Sandoz 25 mg tabletten : BE Atenolol Sandoz 50 mg tabletten : BE Atenolol Sandoz 100 mg tabletten : BE DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/HERNIEUWING VAN DE VERGUNNING/ A. Datum van eerste vergunning: Atenolol 25 mg tabletten: 17 juli 2000 Atenolol 50 en 100 mg tabletten: 23 juni 2005 B. Datum van hernieuwing van de vergunning: DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Goedkeuringsdatum: 12/2018